Kłopoty to męska specjalność - Charles Bukowski - ebook + audiobook + książka

Kłopoty to męska specjalność ebook i audiobook

Charles Bukowski

4,2

Ten tytuł dostępny jest jako synchrobook® (połączenie ebooka i audiobooka). Dzięki temu możesz naprzemiennie czytać i słuchać, kontynuując wciągającą lekturę niezależnie od okoliczności!
Opis

Książka zawiera kilkanaście opowiadań pisanych żywym językiem, często dialogiem; czytelnik z bliska więc patrzy na "parszywy świat" oczami narratora, któremu tania whisky pomaga nadzwyczaj trzeźwo go pokazywać. Ten świat to rzeczywistość prostych faktów, fizjologii, seksu i alkoholu. Groteskowa zabawa faktem, lapidarny styl i celność opisu świadczą o wysokiej randze literackiej Bukowskiego. Przykładem może być początkowy fragment opowiadania zatytułowanego "Jak być publikowanym":

Będąc przez całe życie pisarzem undergroundu, poznałem przedziwnych wydawców, ale najdziwniejszymi z nich byli H.R. Mulloch i jego żona Honeysuckle. Mulloch, były więzień i były złodziej diamentów, wydawał magazyn "Demise". Zacząłem wysyłać mu wiersze i wywiązała się między nami korespondencja. Twierdził, że moja poezja zniszczyła w nim zainteresowanie twórczością wszystkich pozostałych poetów. Odpisałem, że zniszczyła to zainteresowanie również we mnie. H.R. zaczął wspominać o możliwości wydania tomiku moich wierszy i napisałem: w porządku, świetnie, wydawaj. Wyjaśnił, że nie może płacić tantiem, są biedni jak myszy kościelne. Napisałem: w porządku, świetnie, zapomnij o tantiemach, jestem biedny jak ubogi krewny myszy kościelnej.

Ebooka przeczytasz w aplikacjach Legimi na:

Androidzie
iOS
czytnikach certyfikowanych
przez Legimi
czytnikach Kindle™
(dla wybranych pakietów)
Windows
10
Windows
Phone

Liczba stron: 259

Audiobooka posłuchasz w abonamencie „ebooki+audiobooki bez limitu” w aplikacjach Legimi na:

Androidzie
iOS

Czas: 12 godz. 12 min

Lektor: Janusz Chabior

Oceny
4,2 (30 ocen)
14
11
2
2
1
Więcej informacji
Więcej informacji
Legimi nie weryfikuje, czy opinie pochodzą od konsumentów, którzy nabyli lub czytali/słuchali daną pozycję, ale usuwa fałszywe opinie, jeśli je wykryje.
Sortuj według:
Tuliaszn

Dobrze spędzony czas

Pizycja dla miłośników Bukowskiego, alkoholu, seksu i smrodu.
00
AStrach

Dobrze spędzony czas

Jak zawsze barwny i wciągający język.
00
Lupusrevelio

Nie oderwiesz się od lektury

Bukowski na wysokim poziomie
00

Popularność




CHARLES BUKOWSKI
KŁOPOTYTO MĘSKA SPECJALNOŚĆ
PrzełożyłMarek Fedyszak
NOIR SUR BLANC
Tytuł oryginału: HOT WATER MUSIC
Korekta: BEATA WYRZYKOWSKA
Projekt okładki: TOMASZ LEC
Skład i łamanie: PLUS 2 Witold Kuśmierczyk
Copyright © 1983 by Charles Bukowski All rights reserved For the Polish edition Copyright © 2014, Noir sur Blanc, Warszawa All rights reserved For the Polish translation © 1999 by Marek Fedyszak
Wydanie piąte Pierwsze wydanie w tej edycji
ISBN 978-83-7392-494-9
Oficyna Literacka Noir sur Blanc Sp. z o.o. ul. Frascati 18, 00-483 Warszawa e-mail: [email protected] księgarnia internetowa: www.noirsurblanc.pl
Konwersja: eLitera s.c.

Gorsi od szarańczy

– To bez sensu – powiedział. – Mam już dość malowania. Chodźmy stąd. Mam dość smrodu farb, już mi obrzydło bycie wielkim. Mam dość czekania na śmierć. Chodźmy stąd.

– Dokąd? – zapytała.

– Dokądkolwiek. Jeść, pić, widzieć.

– Jorg, co ja zrobię, gdy umrzesz?

– Będziesz jadła, spała, pieprzyła się, sikała, srała, ubierała się, włóczyła i narzekała.

– Potrzebuję poczucia bezpieczeństwa.

– Wszyscy go potrzebujemy.

– Chodzi mi o to, że nie jesteśmy małżeństwem. Nie będę nawet mogła odebrać pieniędzy z twojej polisy.

– Nie szkodzi, o to się nie martw. Poza tym ty przecież nie wierzysz w małżeństwo, Arlene.

Arlene siedziała w różowym fotelu, czytając popołudniową gazetę.

– Twierdzisz, że pięć tysięcy kobiet chce się z tobą przespać. Gdzie w tym jest miejsce dla mnie?

– Pięć tysięcy i jedna.

– Myślisz, że nie potrafię zdobyć innego mężczyzny?

– Nie, dla ciebie to żaden problem. Możesz zdobyć innego mężczyznę w ciągu trzech minut.

– Myślisz, że potrzebuję wielkiego malarza?

– Nie, nie potrzebujesz. Wystarczyłby dobry hydraulik.

– Oczywiście. Włóż płaszcz. Chodźmy stąd.

Zeszli schodami z poddasza. Wszędzie dokoła były tanie, pełne karaluchów pokoje, ale żaden z lokatorów nie sprawiał wrażenia przymierającego głodem: zawsze wydawało się, że gotują coś w dużych rondlach i siedzą, paląc papierosy, czyszcząc paznokcie, popijając piwo z puszek lub dzieląc się zawartością wysokiej niebieskiej butelki białego wina, wrzeszcząc na siebie lub śmiejąc się albo pierdząc, czkając, drapiąc się lub śpiąc przed telewizorem. Niewielu ludzi na świecie ma bardzo dużo forsy, ale oni im mniej jej mieli, tym lepiej wydawali się żyć. Sen, czysta pościel, jedzenie, picie i maść na hemoroidy były ich jedynymi potrzebami. Zawsze też zostawiali lekko uchylone drzwi.

– Głupcy – rzekł Jorg, gdy schodzili po schodach. – Przegadują całe swoje życie i zaśmiecają sobą moje.

– Och, Jorg – westchnęła Arlene. – Ty po prostu nie lubisz ludzi, prawda?

Jorg spojrzał na nią, unosząc brew; nie odpowiedział. Arlene reagowała na jego uczucia wobec mas w niezmienny sposób – jak gdyby niekochanie ludzi ujawniało niewybaczalną skazę na duszy. Świetnie jednak nadawała się do łóżka i – z reguły – była przyjemnym kompanem.

Dotarli do bulwaru i szli przed siebie – Jorg z rudosiwą brodą, połamanymi żółtymi zębami i cuchnącym oddechem, purpurowymi uszami, przerażonymi oczyma, w śmierdzącym, porwanym płaszczu i z laską z kości słoniowej. Najlepiej się czuł wtedy, gdy czuł się najgorzej.

– Cholera – zauważył. – Wszystko jest odrażające, dopóki nie skona.

Arlene kręciła tyłkiem, nie kryjąc się z tym, Jorg uderzał w chodnik laską i nawet słońce spojrzało w dół i cmoknęło z uznaniem. W końcu dotarli do starego obskurnego budynku, w którym mieszkał Serge. Jorg i Serge malowali od wielu lat, ale dopiero ostatnio ich prace zaczęły się sprzedawać za coś więcej niż marne grosze. Razem głodowali, a teraz z osobna stawali się sławni. Jorg i Arlene weszli do hotelu i zaczęli wchodzić po schodach. W korytarzach unosił się zapach jodyny i smażonego kurczaka. W jednym pokoju ktoś dawał się rżnąć i nie robił z tego żadnej tajemnicy. Wspięli się na poddasze i Arlene zapukała do drzwi. Otworzyły się i stanął w nich Serge.

– Tu jestem! – powiedział, po czym się zarumienił. – Och, przepraszam... wejdźcie.

– Co się z tobą, u licha, dzieje? – zapytał Jorg.

– Siadajcie. Myślałem, że to Lila...

– Bawisz się w chowanego z Lilą?

– To bez znaczenia.

– Serge, musisz pozbyć się tej dziewczyny, ona cię niszczy.

– Temperuje mi ołówki.

– Serge, ona jest dla ciebie za młoda.

– Ma 30 lat.

– A ty 60. To 30 lat różnicy.

– Trzydzieści lat to za dużo?

– Oczywiście.

– Co powiesz na dwadzieścia? – zapytał Serge, spoglądając na Arlene.

– To różnica możliwa do przyjęcia. Trzydzieści lat to nieprzyzwoite.

– Czemu nie weźmiecie sobie kobiet w waszym wieku? – zapytała Arlene.

Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki