Najciekawsze mity greckie ebook i audiobook

Historie te wydarzyły się bardzo dawno temu. Tysiące lat temu. W Grecji, na górze Olimp żyli jeszcze bogowie. To dlatego żaden człowiek nie śmiał zdobyć szczytu tej góry. Bogowie już od dawna nie mieszkają na Olimpie. Dokąd odeszli? Nie wiadomo.

W owych czasach oprócz bogów byli też półbogowie i bohaterowie, istniały potwory i postacie baśniowe. O nich wszystkich opowiada ta książka.

Pierwszymi bogami byli: Gaja – bogini Ziemi i Uranos – bóg Nieba.

Uranos i Gaja pobrali się i szybko mieli dzieci. A ponieważ i Gaja – Ziemia, i Uranos – Niebo byli potężni, nic więc dziwnego, że ich dzieci były ogromne. Pierwsza trójka to olbrzymy o stu rękach, tzw. sturęcy. Następna trójka to olbrzymy o jednym oku na czole, tzw. cyklopi. Później Gaja i Uranos mieli jeszcze dwanaścioro dzieci – sześciu synów oraz sześć córek – tak zwanych tytanów.

Ponieważ ich dzieci były bardzo silne, Uranos bał się, że może stracić władzę. Najbardziej bał się cyklopów i sturękich olbrzymów. Dlatego zebrał w sobie wszystkie swoje siły i strącił sześciu synów w mrok Tartaru. Tartar leżał w podziemiach i był miejscem, do którego później Zeus zsyłał tych, którzy mu się sprzeciwiali.

Jego żona Gaja była tym wstrząśnięta, ale Uranos nie chciał sprowadzić swoich synów z powrotem.

Kronos, najmłodszy z tytanów, chciał uratować braci i odważył się walczyć przeciwko Uranosowi.

Po straszliwej walce, podczas której aż niebo drżało, zwyciężył w końcu Kronos.

– Zrzuciłeś mnie z tronu! – wrzasnął wściekły Uranos. – Ale mogę ci przepowiedzieć, Kronosie, że ty pewnego dnia również zostaniesz strącony z tronu przez jednego z twoich synów! A twoi bracia, cyklopi i sturęcy, pomogą w tym twojemu synowi.

Kronosa przestraszyły słowa ojca.

– W takim razie nie uwolnię moich braci – odpowiedział. – Niech na zawsze zostaną w Tartarze. I nigdy nie będę miał dzieci. Wtedy przynajmniej nie spełni się twoja przepowiednia.

I zgodnie z tymi słowami Kronos zasiadł na tronie. Razem ze swoją żoną Reją panował nad innymi bogami.

Po kilkuset latach Reja urodziła jednak dziecko. Kronos był wściekły. Aby jego dziecko nie stało się dla niego niebezpieczne, zrobił coś makabrycznego – połknął je, gdy tylko się urodziło. To samo zrobił z kolejną czwórką. I tak pięcioro dzieci Kronosa żyło w jego brzuchu, gdyż podobnie jak wszyscy bogowie, również dzieci Kronosa były nieśmiertelne.

Kronos miał trzy córki: Herę, Hestię i Demeter oraz dwóch synów: Posejdona i Hadesa.

Reja była bardzo smutna z powodu połkniętych dzieci. I gdy urodziła kolejnego syna, schowała go przed Kronosem w jaskini na wyspie Krecie. Syn miał na imię Zeus. Zeusa wychowywały nimfy gór i jaskiń, karmiła go boska koza. Oczywiście działo się to wszystko w tajemnicy przed Kronosem. Zeus wyrósł na bardzo wielkiego i silnego boga. Gdy Reja opowiedziała mu o jego rodzeństwie, wpadł we wściekłość.

– Uwolnię ich, a Kronosa strącę z tronu! – krzyknął Zeus. – Zaskoczę ojca we śnie. Musi wypluć moje rodzeństwo! Już ja się o to postaram!

Tak też się stało. Gdy Kronos spał, Zeus zakradł się, chwycił go za nogi i tak długo nim potrząsał głową w dół, aż Kronos wypluł wszystkie swoje dzieci.

Potem zesłał Kronosa w ciemność Tartaru. Cyklopi i sturęcy zostali uwolnieni i mogli powrócić na ziemię. Cyklopi tak bardzo się tym ucieszyli, że zakomunikowali Zeusowi:

– W podzięce wykujemy dla ciebie piorun. Będziesz mógł nim wyzwalać grzmoty i tworzyć błyskawice.

I tak błyskawice stały się najgroźniejszą bronią Zeusa. Zeus był najpotężniejszym z bogów. Kochał górę Olimp, dlatego wybrał ją na swoją siedzibę. Stamtąd panował nad światem.

Było bardzo wielu bogów, jednak Zeus był bogiem najważniejszym. Nazywano go też Wszechmocnym, Gromowładnym albo Przewidującym. Wszyscy – zarówno ludzie, jak i bogowie – bali się Zeusa, aż tak był potężny.

Ale oczywiście obok Zeusa byli też inni bogowie. Zeus podzielił świat pomiędzy siebie i swoich braci: Hadesa i Posejdona. Jako najwyższy bóg Zeus panował nad Ziemią, Niebem i ciemnym Tartarem. Posejdon rządził morzami i wodami. A Hades był bogiem podziemnego świata i zmarłych dusz.

Obok wielu bogów i bogiń istnieli jeszcze półbogowie, centaury i satyrowie, czyli pół ludzie, pół zwierzęta. Były też okeanidy, tzn. boginie mórz, oraz nimfy – piękne, młode, nieśmiertelne kobiety żyjące w górskich potokach.