Nihilistyczne pościelówy ebook

Ten skromny rozmiarem, choć nie treścią, tomik powstawał na przestrzeni dwunastu lat (2002-2014), co czyni go pokłosiem różnorodnych wydarzeń i doświadczeń, od wczesno młodzieńczej melancholii, przez punkowy bunt o zapachu stęchłego tytoniem garażu, burzliwą namiętność rozpiętą między miłością a nienawiścią, po bunt metafizyczny, autoironię stabilizacji, a nade wszystko i w każdym z tych momentów – doświadczanie śmiertelności. Najstarsze z zebranych tu wierszy: Sens życia utopiony w menstruacyjnej krwi, Bardzo święci i Przerażenie, strach służyły za teksty piosenek grupy Menarche, którą miałam ekstatyczną przyjemność założyć oraz wspierać wokalnie w czasie jej krótkiego żywota (2005-2006). Pozostałe utwory nie tylko nie były nigdzie publikowane, co nawet słyszane, podśpiewywane czy mamrotane.

Upublicznienie tego, co dotychczas zalegało w szufladach nie posiada żadnego „po co?” ani „dlaczego?”. Cele i przyczyny niech zostaną tam, gdzie ich miejsce – w porządku racjonalizmu. Tutaj pozwalam sobie odetchnąć z ulgą, przetrawić i wydalić skrawki swojości, bez oglądania się na absurd i śmieszność, jaką trąci taki ekshibicjonizm. Jak długo bowiem autor traktuje swój tekst poważnie, dotąd nie jest w stanie go opublikować, a jak długo traktuje poważnie samego siebie, nie może odnieść przyjemności z wystawienia na pośmiewisko swych niegdysiejszych pomysłów. Oddzieliwszy się od obu rodzajów powagi kreską klauna, niniejszym przechodzę do kolejnej fazy eksperymentowania na linii ja – świat zewnętrzny.

Autentycznie i bez reszty dziękuję dwóm mężczyznom: temu, kto sprawił, że przyszła na świat seria Między wierszami i Sex, drugs & rock’n’roll oraz człowiekowi, któremu zawdzięczam błogą radość nie-pisania. Dziękuję. Za istnienie. Niech trwa dłużej niż moje, bym mogła zawsze myśleć o Was jako o istniejących.