Adam Mickiewicz

Wyniki wyszukiwania, prezentowane na stronie, dopasowane są do kryteriów wyszukiwania podanych przez użytkownika. Staramy się wyróżniać produkty, które mogą szczególnie zainteresować naszych użytkowników, używając w tym celu oznaczenia Bestseller lub Nowość. Pozycje na liście wyników wyszukiwania mogą być również sortowane - parametr sortowania ma pierwszeństwo nad pozostałymi wynikami.

To, że Adam Mickiewicz wielkim poetą był, już od pokoleń wie każde polskie dziecko. Znaczenie jego postaci dla polskiej kultury, literatury i historii jest niepodważalne i w zasadzie przez nikogo niekwestionowane. Urodzony w Wigilię 1798r., na ziemiach znajdujących się obecnie w granicach Białorusi, poeta jest uznawany za jednego z najważniejszych, jeżeli nie najważniejszego, twórcę polskojęzycznego, uważanego za narodowego poetę w Polsce, na Litwie i Białorusi.

Młodzieńcza lata i młodzieńcze utwory Adama Mickiewicza

Adam Mickiewicz urodził się w szlacheckiej, lecz niezbyt zamożnej rodzinie, musiał więc zdobyć wykształcenie i zawód, które zapewniły by mu w przyszłości utrzymanie. Dlatego też podjął studia na Carskim Uniwersytecie Wileńskim, które ukończył w 1819 r. Po uzyskaniu tytułu magistra podjął pracę nauczyciela kowieńskiego gimnazjum. Jeszcze podczas pobytu na uczelni młody Litwin związał się z grupą reformatorsko i patriotycznie nastawionej młodzieży, tworzącej Towarzystwo Filomatyczne i wchodzący w jego skład Związek Filaretów. Ten okres w życiu poety, zwany wileńsko-kowieńskim, obfitował w fundamentalne dla całego jego całego dalszego życia: aresztowanie oraz proces filomatów, a także niespełniona miłość do Maryli Wereszczakówny.

W utworach zebranych w tomie Ballady i romanse Mickiewicz nie raz będzie przywoływał postać ukochanej. Najbardziej bezpośrednio swój ból i tęsknotę za, zamężną już wtedy, Marylą wyraził poeta w erotyku Do M… Również pisząc Dziady, Mickiewicz pełnymi garściami czerpie z tej nieszczęśliwej historii.

Kolejnym granicznym wydarzeniem w biografii artysty był przymusowy wyjazd w głąb Rosji i pracę nauczyciela, na które został skazany wyrokiem sądu rozstrzygającego sprawę filomatów. Wyjeżdżając w 1824 r. ze rodzinnych stron, nie podejrzewał, że widzi swoją ukochana Litwę po raz ostatni. Podczas wieloletniego wygnania poeta odbył niezwykle ważne dla jego rozwoju artystycznego podróże. Sonety krymskie Mickiewicz napisał pod wrażeniem wyprawy na egzotyczny Krym, w stolicach Imperium poznał rosyjskich poetów (np. Puszkina) i dekabrystów, do których kierowane są słowa Do przyjaciół Moskali z III części Dziadów, a także stworzył Konrada Wallenroda. Po opuszczeniu Rosji zwiedzał Niemcy, Włochy i Szwajcarię, a w 1831 r. przybył do Wielkopolski, chcąc dołączyć do powstańców listopadowych. Jednak plany walki wojnie z Rosją spaliły na panewce, co będzie się kładło cieniem na dalszym życiu poety.

Ostatecznie Mickiewicz przybywa do Paryża, gdzie ożeni się, spłodzi sześcioro dzieci i będzie mieszkać ponad dwie dekady.

Na paryskim bruku – Księgi Pielgrzymstwa i Księgi Narodu Polskiego oraz Pan Tadeusz Adama Mickiewicza

Osiadłszy w Paryżu Mickiewicz aktywnie działał w środowisku Wielkiej Emigracji oraz w, noszącym znamiona sekty, mesjańskim Kole Sprawy Bożej Andrzeja Towiańskiego. Związek z Towiańskim, a także bezkompromisowe poglądy społeczne i polityczne kosztowały litewskiego emigranta posadę w College de France, gdzie kierował katedrą języków słowiańskich.

To właśnie w stolicy Francji powstała koncepcja poety – narodowego wieszcza oraz została wydana, w 1834 r., polska epopeja narodowa. Ten jedyny w swoim rodzaju epicki poemat zatytułował Mickiewicz Pan Tadeusz, czyli ostatni zajazd na Litwie. Pisany trzynastozgłoskowym aleksandrynem tekst jest przejmującym wyrazem tęsknoty za swoim miejscem na ziemi. Pan Tadeusz to bowiem niezwykły poemat o Stracie; ojczyzny, złudzeń, młodości, a wraz z nią niewinności.

Ostatnie lata życia Adama Mickiewicza

Pan Tadeusz był ostatnim wielkim dziełem Mickiewicza jako poety, który w ostatnich latach życia, wierny mistycznej teorii swojego posłannictwa, realizował się nie w słowie, lecz czynie. Podczas Wiosny Ludów sformował polski legion we Włoszech, wydawał także rewolucyjną w treści gazetę Trybuna Ludów. Życie zakończył w 1855 r. w Stambule, próbując podczas wojny krymskiej sformować polskie oddziały.