Alice Munro

Wyniki wyszukiwania, prezentowane na stronie, dopasowane są do kryteriów wyszukiwania podanych przez użytkownika. Staramy się wyróżniać produkty, które mogą szczególnie zainteresować naszych użytkowników, używając w tym celu oznaczenia Bestseller lub Nowość. Pozycje na liście wyników wyszukiwania mogą być również sortowane - parametr sortowania ma pierwszeństwo nad pozostałymi wynikami.

Kanadyjska pisarka, powszechnie uznawana za mistrzynię krótkich form prozatorskich. Laureatka wielu prestiżowych nagród, w tym Bookera oraz, jako pierwsza Kanadyjka, Nagrody Nobla w dziedzinie literatury.

Alice Munro urodziła się jako Alice Ann Laidlaw w 1931 r. w hrabstwie Huron w kanadyjskim regionie Ontario. Jej ojciec prowadził farmę, najpierw zwierząt futerkowych, a później indyków, zaś matka była nauczycielką. Rodzina przyszłej noblistki ma irlandzko-szkockie korzenie, a jej ojciec, był w prostej linii potomkiem szkockiego poety i prozaika epoki romantyzmu, Jamesa Hoggsa.

Choć jeszcze nie książki, Alice Munro pierwsze utwory zaczęła publikować bardzo wcześnie, jako nastolatka. W 1949 r. rozpoczęła studia z filologii angielskiej na University of Western Ontario. Po dwóch latach porzuciła naukę, by wyjść za mąż. Pierwszemu mężowi, Jamesowi Munro, urodziła 4 córki. W 1972 r. rozwiodła się, a cztery lata później ponownie wyszła za mąż.

Dużo trwalsza niż relacja małżeńska okazała się współpraca i przyjaźń Alice Munro z jej wydawcą, Douglasem Gibsonem, która trwa nieprzerwanie blisko 4 dekady. Pisarka jest nawet autorką wstępu do wydanych w 2011 r. wspomnień przyjaciela, a sam Gibson często reprezentuje Munro podczas oficjalnych wydarzeń, w których nie może ona, ze względu na zdrowie, uczestniczyć osobiście.

Co ciekawe, przez większość swojego życia Alice Munro książki nie tylko pisała, ale i sprzedawała. W 1963 r. wraz z pierwszym mężem pisarka założyła Munro's Books, księgarnię, która wciąż funkcjonuje na rynku. Wielka kariera literacka Kanadyjki zaczęła się w drugiej połowie lat 60-tych wydaniem zbioru opowiadań pt. Taniec szczęśliwych cieni, nagrodzonego najważniejszą krajową nagrodą literacką, Governor General's Award.

Niemal wszystkie opublikowane przez Alice Munro książki występują w 2, a nieraz nawet w kilku wersjach. Autorka bowiem nieustannie przepisuje swoje utwory, nie uznając ich w zasadzie nigdy za teksty ostateczne, lecz tylko kolejne możliwe formy.

Jej proza bywa porównywana do twórczości wielkich pisarzy amerykańskiego Południa, Faulknera i Mary Flannery O'Connor, oraz rosyjskiego klasyka kameralnego dramatu, Antona Czechowa.

Mimo, że cechą charakterystyczną fabuł pisarki jest niespieszna, niekiedy wręcz szczątkową, akcja, niektóre z nich doczekały się ekranizacji. Jeden z ciekawszych filmów Pedro Almodovara, Julieta, powstał właśnie na podstawie opowiadań z tomu Uciekinierka Alice Munro.

W 2009 r. za całokształt twórczości Alice Munro doceniona została Nagrodą Bookera, natomiast cztery lata później Komitet Noblowski uznał ją za godną najważniejszej nagrody literackiej na świecie.

Wczesne książki Alice Munro

Jako pisarka zaistniała Alice Munro w drugiej połowie lat 60-tych, w latach siedemdziesiątych była już uznaną autorką, lata osiemdziesiąte zaś przyniosły jej międzynarodowy sukces. W 1980 r. tomem Za kogo ty się uważasz? Alice Munro znalazła się w finale Nagrody Bookera. Wcześniej do księgarń trafiły nagrodzone Canadian Bookseller's Award Dziewczęta i kobiety (1971) oraz m.in. świetne Coś, o czym chciałabym ci powiedzieć (1974).

Najważniejsze książki Alice Munro

Na miejsce akcji swoich fabuł pisarka najczęściej wybiera swoje rodzinne strony, południowo-zachodnią część prowincji Ontario. Historie, które opowiada koncentrują się na codzienności i dynamice, zachodzących w niej, relacji międzyludzkich. Co charakterystyczne, bohaterowie jej prozy są postaciami mało zindywidualizowanymi i męska postać z książki Alice Munro to najczęściej everyman. Inaczej autorka traktuje jednak kreację bohaterek, które jako protagonistki na swoich barkach dźwigają cały ciężar akcji. Z pozornie trywialnych, codziennych faktów i zdarzeń, dzięki swojemu niezwykłemu talentowi potrafi pisarka, jak nikt inny, nieco mimochodem, wydobywać sensy nieoczywiste i trafne zarazem.

W wydanym w 1998 r. zbiorze Miłość dobrej kobiety Alice Munro czyni to w sposób wręcz mistrzowski. Na stronach ośmiu opowiadań o różnych kobietach, ich społecznych rolach i relacjach, w które są uwikłane, autorka osiąga szczyt swoich artystycznych możliwości. Jak napisano w recenzji The Washington Post, w historiach tych ludzka egzystencja opisana jest z niezwykłą precyzją i elegancją najwyższej próby.

Jedną z ciekawszych pozycji w bibliografii pisarki jest również tom mocno osobistych, częściowo autobiograficznych tekstów, wydany w 2006 r. Zbiór pt. Widok z Castle Rock Alice Munro dzieli kompozycyjnie a dwie części. Pierwszą poświęca historii, pochodzącej ze Szkocji, rodziny ojca, w drugiej w literacką fikcję wplata wiele motywów i wątków ze swojego własnego, niezwykle intensywnego życia.