Boris Akunin

Wyniki wyszukiwania, prezentowane na stronie, dopasowane są do kryteriów wyszukiwania podanych przez użytkownika. Staramy się wyróżniać produkty, które mogą szczególnie zainteresować naszych użytkowników, używając w tym celu oznaczenia Bestseller lub Nowość. Pozycje na liście wyników wyszukiwania mogą być również sortowane - parametr sortowania ma pierwszeństwo nad pozostałymi wynikami.

Jeden z najbardziej znanych na świecie rosyjskich współczesnych pisarzy, autor bestsellerowych serii dziejących się w różnych momentach bogatej rosyjskiej historii. Wielokrotnie nagradzany i odznaczany, powszechnie kochany przez miłośników dobrej, lekkiej, ale nie błahej literatury popularnej.

Boris Akunin, a właściwie Grigorij Czchartiszwili, na świat przyszedł w 1956 r. w radzieckiej Gruzji, w rodzinie o rosyjsko-gruzińsko-żydowskich korzeniach. Jak wiele innych elementów jego twórczości, również sam pseudonim pisarza ma swoje znaczenie i jest jednocześni swojego rodzaju szaradą. Akunin (??) bowiem to japońskie słowo oznaczające łotra, zawadiakę. W powieści Diamentowa karoca Boris Akunin definiuje akunina jako osobę, która sama tworzy swoje zasady. Swoim pseudonimem pisarz nawiązuje również do postaci anarchisty Michaiła Bakunina (B. Akunin to akronim jego nazwiska).

Pod koniec lat 50-tych rodzina Czchariszwili przeprowadziła się do Moskwy. Zafascynowany Japonią Grigorij skończył studia na wydziale historyczno-filologicznym Instytutu Krajów Azji i Afryki Moskiewskiego Uniwersytetu Państwowego im. M.W. Łomonosowa. Zanim zaczął pisać Boris Akunin książki, które przyniosły mu międzynarodową sławę, pracował jako tłumacz literatury japońskiej i angielskiej. Był też zastępcą redaktora naczelnego magazynu Literatura obca, redaktorem 20-tomowej Antologii Literatury Japońskiej oraz szefem projektu Biblioteka Puszkina.

Obecnie, zamiast fikcji literackiej, chce się poświecić pisaniu popularnonaukowych książek historycznych. W 2014 r., nie mogąc pogodzić się z zachodzącymi w Rosji zmianami oraz polityką Władimira Putina, wyemigrował do Wielkiej Brytanii.

Erast Fandorin i Boris Akunin

Fundamentem całej pisarskiej kariery Akunina jest stworzona przez niego pod koniec lat 90-tych XX w. niezwykła postać Erasta Pietrowicza Fandorina. Fandorin jest nie tylko głównym bohaterem najsłynniejszego powieściowego cyklu pisarza, ale i kamieniem węgielnym oraz punktem odniesienia całej jego twórczości. Uniwersum Fandorina to również owoc fascynacji autora historią i kulturą dwóch ukochanych przez niego krajów; Rosji i Japonii.

Erast Pietrowicz to trochę rosyjski Sherlock Holmes; przenikliwy, do bólu racjonalny, świadomie posługujący się dedukcją jako metodą prowadzenia śledztwa. Te, z gruntu zachodnie wartości, równoważy autor jednak rozbudowanym wschodnim rysem postaci. Fandorin Borisa Akunina podąża bowiem jednocześnie drogą samuraja, uprawia japońską medytację i doskonali sztukę ninja, której podobnie jak języka japońskiego, nauczył się podczas pobytu w Kraju Kwitnącej Wiśni. Stamtąd też przywiózł ze sobą do Rosji Masę, będącego niewyczerpanym źródłem humoru, służącego, przyjaciela i pomocnika w jednym.

W pierwszej, wydanej w 1998 r., powieści cyklu o Fandorinie pt. Azazel Boris Akunin dopiero przedstawia nam swojego bohatera, cofając się do lat siedemdziesiątych XIX w., wyjaśnia też pochodzenie jego cech szczególnych; młodo posiwiałych skroni, jąkania się i niezwykłej zdolności do wygrywania w każdej grze hazardowej.

W krótkich odstępach czasu ukazało się jeszcze kilka części przygód Erasta Fandorina, a 4. powieścią serii pt. Śmierć Achillesa Akunin zamknął rok 1998. W następnych latach pisarz kolejne części swojego bestsellerowego cyklu publikował z dużą intensywnością. W 1999 r. w ręce czytelników oddał Boris Akunin powieści: Walet pikowy, Dekorator, Radca stanu. Do roku 2001 ukazały się kolejne tytuły (Koronacja, Kochanka śmierci, Kochanek śmierci, Diamentowa karoca). Później swoje książki Boris Akunin poświęcał także innym bohaterom, więc pozycje o Fandorinie ukazywały się rzadziej. Na 12. powieść cyklu pt. Nefrytowy różaniec Boris Akunin licznym fanom Erasta Pietrowicza kazał czekać aż cztery lata, a na przedostatnią z serii historię pt. Planeta woda ponad trzy. Ostatecznie, w 2019 r., po ponad 20 wspólnie spędzonych latach, przewrotnie zatytułowanym tomem Nie żegnam się Akunin zakończył swoją przygodę ze swoim niezwykłym bohaterem.

Inne książki Borisa Akunina

Na swoim koncie oprócz cyklu detektywistycznych powieści z Erastem Fandorinem Boris Akunin ma również kilka innych ciekawych serii, z których większość w jakiś sposób nawiązuje do jego ulubionego bohatera. Centralną postacią czterotomowych Przygód magistra (Skrzynia na złoto, Lektura nadobowiązkowa, F.M., Sokół i jaskółka) jest np. sir Nicholas Fandorin lub raczej Nikołaj Aleksandrowicz Fandorin, potomek Erasta Piotrowicza.

Również w cyklu Gatunki spotkamy reminiscencje uniwersum Fandorina. W tomie pt. Książka dla dzieci występuje młody prawnuk słynnego detektywa.

Natomiast cykl Prowincjonalny kryminał, czyli przygody siostry Pelagii opowiada o śledztwach prowadzonych przez tytułową zakonnicę. Wyjątkowo ciekawie komponuje natomiast Akunin książki z serii Bruderszaft ze śmiercią, składającym się z 10 historii będących powieścią-filmem, w której autor stara się połączyć narracyjność z wizualnością specyficzną dla języka filmu.