Zmarły w 2011 r. brytyjsko-amerykański pisarz, publicysta i krytyk literacki. Jego teksty ukazywały się na łamach wielu prestiżowych i opiniotwórczych tytułów prasowych, tj.: Vanity Fair, The Atlantic, The Nation, Free Inquiry oraz The Wall Street Journal. Jeden z najwybitniejszych intelektualistów ostatnich dekad. Znany ze swoich dość radykalnych, śmiało głoszonych poglądów lewicowych i ateistycznych. Obok Richarda Dawkinsa najsławniejszy przedstawiciel tzw. nowego ateizmu, nurtu, który wychodząc z przekonania o wysokiej szkodliwości religii dla życia społecznego i rozwoju cywilizacji, postulował zwalczanie postaw teistycznych na drodze racjonalnej argumentacji i intelektualnej debaty. Najsłynniejsza książką, której autorem był Christopher Hitchens, Bóg nie jest wielki, w całości została poświęcona temu ambitnemu celowi. Publikację tę, która swoją światową i polską premierę miała w 2007 r., 14 lat później polskim czytelnikom przypomniało wydawnictwo Postfactum.
Christopher Hitchens na świat przyszedł w 1949 r. w Portsmouth, jako pierworodny syn Yvonne Jean i Erica Ernesta Hitchensów. Rodzice poznali się w trakcie służby wojskowej w marynarce wojennej podczas II wojny światowej. W związku z karierą ojca, który był wysokim oficerem marynarki (w czasie wojny dowodził okrętem HMS Jamaica), rodzina często się przeprowadzała, w związku z czym młodszy brat Christophera, Peter, urodził się na Malcie. Będąc już dorosłym człowiekiem, pisarz odkrył, że jego matka miała żydowskie korzenie, a jej przodkowie pochodzili z Europy Wschodniej, co miało duże znaczenie dla jego tożsamości – często od tej pory identyfikował się jako ateistyczny Żyd. Z matką Hitchensa wiąże się również tragedia rodzinna – w 1973 r. Yvonne, wspólnie ze swoim kochankiem, popełniła w Atenach samobójstwo i to właśnie jej starszy syn pojechał do Grecji zająć się formalnościami niezbędnymi do sprowadzeniem ciała.
Młody Christopher mimo że wychowany w chrześcijańskiej tradycji, w dość wczesnym wieku zaczął negować potrzebę religii w swoim życiu i odmawiał uczestnictwa w religijnych rytuałach. Mimo odebrania gruntownego wykształcenia właściwego dla swojej klasy społecznej (studiował politologie, filozofię i ekonomię na Oksfordzie), od wczesnej młodości prezentował dość radykalnie lewicowe i antyklerykalne poglądy (w przeciwieństwie do swojego brata, konserwatywnego publicysty). W latach 60-tych przez krótki czas należał do Partii Pracy, jednak z ugrupowaniem tym poróżniła go ocena amerykańskiej interwencji w Wietnamie, której był ogromnym przeciwnikiem. Co ciekawe, kilka dekad później był jednym z intelektualistów najgłośniej popierających, prowadzone w ramach tzw. wojny z terroryzmem, amerykańskie operacje w Iraku i Afganistanie.
Zanim jednak wydał Christopher Hitchens książki, które uczyniły z niego tak ważny głos we współczesnych dyskursie społeczno-politycznym, karierę zaczynał jako dziennikarz w lewicowych, brytyjskich mediach. W 1981 r. wyjechał na stałe do USA, a sześć lat później został obywatelem tego kraju. Za oceanem nontynuował swoją karierę dziennikarsko-publicystyczną; najpierw w The Nation, później w innych tytułach, a w 1992 r. został naczelnym Vanity Fair. Dużą rozpoznawalność przyniosła mu ostra krytyka kolejnych amerykańskich prezydentów, w szczególności zaś Billa Clinton.
W latach 90-tych zaczął pisać Christopher Hitchens książki, które zaczęły trafiać do szerszej publiczności i uczyniły jego nazwisko znanym. W 1995 r. ukazała się obrazoburcza, choć nie pionierska w temacie, publikacja pt. Misjonarska miłość, dotycząca wielu wątpliwych aspektów biografii i działalności Matki Teresy z Kalkuty. Wiedzę publicysty dotyczącą tego zagadnienia docenił nawet Watykan, który uczynił go niedługo później świadkiem w procesie beatyfikacyjnym zakonnicy. Z tytułów, wydanych po polsku, wymienić jeszcze należy słynny esej, który zatytułował znacząco Christopher Hitchens Listy do młodego kontestatora. Na jego kartach dowodził (świadectwo dając zresztą własnym życiorysem), że warto w dzisiejszym świecie zachować niezależność myślenia, odwagę cywilną i siłę do kroczenia własną ścieżką, nawet jeśli oznacza to bycie w kontrze wobec mainstreamu i odrzucenie kuszącego wieloma benefitami konformizmu. Z eseistyki jego pióra w polskich księgarniach znaleźć jeszcze można błyskotliwy zbiór pt. Podlega dyskusji.
W 2007 r. w ręce czytelników oddał Christopher Hitchens Bóg nie jest wielki, swój największy bestseller i publikację, która zapewniała mu rozgłos na całym świecie. Ten prowadzona w duchu nowego ateizmu wywód to krytyka religii, zarówno jako idei, jak i konstruktu społecznego oraz instytucji. W swoich rozważaniach autor szczególną uwagę poświęca trzem wielkim religiom monoteistycznym: chrześcijaństwu, judaizmowi oraz islamowi, współcześnie najpotężniejszym i najbardziej szkodliwym. Na stronach książki pisarz sformułował swoje słynne twierdzenie, zwane brzytwą Hitchensa, mówiące, że jeżeli jakieś twierdzenie nie zostało udowodnione, można je również bez dowodu odrzucić.
Do najważniejszych tekstów w karierze pisarza należy zaliczyć bez wątpienia jego ostatnią, pisaną po wykryciu u niego zaawansowanej choroby nowotworowej, książkę zatytułowaną Śmiertelność. Ta szalenie intelektualna i emocjonalna zarazem narracja, jest najlepszym dowodem na niezwykłe możliwości intelektualne i pisarskie autora, który z niezwykłą godnością przygotowuje się do odejścia.