Cormac McCarthy

Wyniki wyszukiwania, prezentowane na stronie, dopasowane są do kryteriów wyszukiwania podanych przez użytkownika. Staramy się wyróżniać produkty, które mogą szczególnie zainteresować naszych użytkowników, używając w tym celu oznaczenia Bestseller lub Nowość. Pozycje na liście wyników wyszukiwania mogą być również sortowane - parametr sortowania ma pierwszeństwo nad pozostałymi wynikami.

Amerykański prozaik, dramaturg i scenarzysta. Uważany za jednego z najwybitniejszych żyjących twórców. Krytyk Harold Bloom umieścił go w czwórce najważniejszych współczesnych amerykańskich pisarzy (obok Thomasa Pynchona, Dona DeLillo i Philipa Rotha). Kilka jego książek zostało zekranizowanych. Za powieść Droga Cormac McCarthy został w 2007 r. doceniony najbardziej, obok Nobla, prestiżową nagroda literacką, Nagrodą Pulitzera.

Cormac McCarthy urodził się jako Charles McCarthy w 1933 r. w Providence, jako trzecie z sześciorga dzieci Gladys i Charlesa McCarthy, katolików irlandzkiego pochodzenia. Ojciec przyszłego pisarza przez większość życia pracował jako prawnik w Tennessee Valley Authority W 1937 r. cała rodzina przeprowadził się do Knoxville w stanie Tennessee. Zapewne ze względu na tradycyjny katolicyzm rodziny, McCarthy był uczniem Knoxville Catholic High School. Uczniem, co ciekawe, niezbyt oddanym nauce, mającym wiele zainteresowań, do których jednak zdobywanie dobrych ocen zdecydowanie się nie zaliczało.

Zanim zasłynął jako pisarz, a nawet wydał pierwsze powieści, Cormac McCarthy dość długo szukał swojej życiowej drogi. Na początku lat 50-tych podjął studia na University of Tennessee, które przerwał, by w 1953 r. zaciągnąć się do Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych. Dwa spośród czterech lat spędzonych w wojsku przebywał na Alasce, gdzie prowadził audycję radiową. Na studia powrócił w 1957 r. jednak ich nie ukończył. W 1961 r. ożenił się z Lee Holleman, z którą miał syna Cullena. Pierwsze małżeństwo pisarza zakończyło się rozwodem jeszcze w pierwszej połowie lat 60-tych.

Pierwsze powieści Cormaca McCarthy’ego

Swoją pierwszą książkę zatytułowaną Strażnik sadu Cormac McCarthy napisał podczas niedługiego pobytu w Chicago. Powieść ukazała się w 1965 r. i chociaż nie stała się sukcesem komercyjnym, zdobyła nagrodę przyznawaną przez William Faulkner Foundation debiutantom oraz została zauważona przez krytykę. W 1965 r. dzięki stypendium The American Academy of Arts and Letters, pisarz udał się w morską podróż do Irlandii. Na statku poznał, pracującą tam jako piosenkarka i tancerka, Anne DeLisle, która wkrótce została jego żoną. W 1966 r. pisarz za sprawą kolejnego stypendium, tym razem Fundacji Rockefellera, mógł kontynuować swoją podróż po Europie. Z nowo poślubiona żoną udał się na południe kontynentu, zostając na dłużej na Ibizie. Swoją drugą, opublikowaną w 1968 r., powieść zatytułowaną W ciemności Cormac McCarthy zawdzięcza właśnie tej pięknej wyspie. Wobec dość ciepłego przyjęcia książki przez krytyków, autor zdecydował się na kontynuowanie kariery literackiej. Jego kolejna, oparta na faktach, fabuła Dziecię boże ukazała się w 1974 r., a 5 lat później do księgarń trafiła Sutree, na poły autobiograficzna powieść, nad którą pisarz z przerwami pracował blisko 2 dekady.

Najbardziej znane powieści Cormaca McCarthy’ego

Wielka kariera literacka McCarthy’ego rozpoczęła się w latach 80-tych. W 1981 r. dostał on bardzo wysokie stypendium McArthura, które zapewniło mu całkowitą swobodę twórczą oraz podniosło jego notowania na rynku literackim. Ponieważ kilka lat wcześniej pisarz rozstał się z żona, jego wolność była praktycznie niczym nieskrępowana. W 1985 r. wydał Cormac McCarthy Krwawy południk, powieść która, choć początkowo nie odniosła wielkiego sukcesu, dziś uznawana jest za jeden z najważniejszych tekstów w jego dorobku oraz w historii amerykańskiej literatury. Ta osadzona w połowie XIX w. historia krwawej rozprawy z Indianami na pograniczu teksasko-meksykańskim powszechnie uważana jest za opus magnum autora.

Prawdziwa sława i uznanie nadeszły jednak dopiero w latach 90-tych po wydaniu powieści Rącze konie, która okazał się bestsellerem, i za którą McCarthy otrzymał National Book Award. Książka razem z kolejnymi tytułami pisarza, Przeprawa (1994), Sodoma i Gomora (1998) tworzy tzw. trylogię graniczną.

Znana z kultowej ekranizacji braci Cohen powieść To nie jest kraj dla starych ludzi Cormac McCarthy w ręce czytelników oddał w 2005 r. Krwawa i dziejąca się, jak wiele innych fabuł autora, na południowym pograniczu USA historia, której tytuł pochodzi z inicjalnego wersu wiersza W.B Yeatsa, wywołała pewną konsternację wśród krytyki. Niekwestionowanym sukcesem okazał się natomiast film na podstawie tej książki.

Kolejną powieść pisarza wywoła natomiast dość zgodny zachwyt recenzentów. Powieścią Droga Cormac McCarthy udowodnił swoją wielka pisarską klasę. Zekranizowana w 2009 r. książka jest jedną z ciekawszych narracji XXI w. Postapokaliptyczna opowieść o podroży ojca i syna przez wymarłą Amerykę stanowi pewne novum gatunkowe w dorobku pisarza, jednak bez wątpienia jest to proza najcięższego kalibru. Za Drogę Cormac McCarthy został nagrodzony Pulitzerem w dziedzinie fikcji literackiej.