Didion Joan

Wyniki wyszukiwania, prezentowane na stronie, dopasowane są do kryteriów wyszukiwania podanych przez użytkownika. Staramy się wyróżniać produkty, które mogą szczególnie zainteresować naszych użytkowników, używając w tym celu oznaczenia Bestseller lub Nowość. Pozycje na liście wyników wyszukiwania mogą być również sortowane - parametr sortowania ma pierwszeństwo nad pozostałymi wynikami.

Mająca dziś status prawdziwej ikony amerykańska pisarka, reporterka, publicystka i scenarzystka. Nominowana do Pulitzera zdobywczyni nagrody National Book Award. Jej zaliczane do tzw. Nowego Dziennikarstwa teksty – eseje i reportaże – uznawane są za jedne z bardziej znaczących w historii amerykańskiego dziennikarstwa II połowy XX wieku. Joan Didion książki wydaje od pierwszej połowy lat 60-tych, przez dekady jej teksty ukazywały się w najważniejszych i najbardziej opiniotwórczych amerykańskich periodykach, m.in. w: Life, Esquire, The Saturday Evening Post, The New York Times i The New York Review of Books. Polskiego przekładu doczekała się większość z jej najważniejszych tekstów, w tym 5 z 6 powieści, które do nadwiślańskich księgarń trafiły w dwóch ostatnich dekadach zeszłego stulecia. W 2021 r. ukazał się najnowszy zbiór tekstów Joan Didion, Powiem wam, co o tym myślę. W tym samym roku, po ponad pół wieku od powstania, polską premierę miał również debiutancki tom dziennikarki pt. Dryfując do Betlejem. W czerwcu 2021 r. Grupa Wydawnicza Relacja polskim czytelnikom przypomniała także największy bestseller Joan Didion, Rok magicznego myślenia. W 2017 r. Netflix wyemitował poświęcony pisarce film dokumentalny pt. The center will not hold wyreżyserowany przez jej siostrzeńca.

Joan Didion na świat przyszła w 1934 r. w stolicy słonecznego stanu Kalifornia, Sacramento. W dzieciństwie ze względu na pracę ojca rodzina często się przeprowadzała, co spowodowało u małej Joan poczucie ciągłego wyobcowania. Była nieśmiałą, nieco wycofaną dziewczynką. Mimo spowodowanych ciągłymi przeprowadzkami problemów z systematycznym uczęszczaniem do szkoły bardzo szybko nauczyła się czytać i pisać. Podobno już jako 5-latka pisała krótkie teksty. Od dziecka też czytała wręcz nałogowo Joan Didion książki; szczególnie lubiła prozę Ernesta Hemingwaya, którego utwory przepisywała na maszynie (by nauczyć się maszynopisania i zgłębić tajemnicę frazy pisarza). W 1956 r. uzyskała licencjat z literatury angielskiej na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley. W tym samym roku jej esej zwyciężył w konkursie Vougea’, w którym nagrodą był staż w redakcji tego renomowanego czasopisma. W ten sposób Joan Didion znalazła się w Nowym Jorku, gdzie spędziła blisko 8 lat. Siedem z nich przepracowała w Vogue’u, dochodząc do stanowiska zastępcy redaktora naczelnego. Tęsknota za Kalifornią jednak była silniejsza i w 1964 r. pisarka, wraz ze świeżo poślubionym mężem, Johnem Gregorym Dunne’em, porzuciła Nowy Jork. Z tęsknoty za rodzinnymi stronami narodziła się również jej pierwsza, wydana w 1963 r., powieść Rzekobieg.

Pierwsze książki Joan Didion

Małżonkowie osiedli w Los Angeles, gdzie oboje kontynuowali swoje indywidualne kariery, jak również stworzyli jeden z najbardziej znanych małżeńskich duetów Hollywood. Samodzielnie tworzyła Joan Didion książki fabularne, choć mąż niejednokrotnie wspomagał ją w ich redakcji, jeżeli zaś chodzi o publicystykę czy eseistykę, często bywali współautorami. Wspólnie tworzyli też scenariusze filmowe i to właśnie jako scenarzyści, mimo braku wielu spektakularnych sukcesów (z bardziej znanych filmów, przy których pracowali, wymienić można jedynie chyba Narodziny gwiazdy z Barbarą Streisand) w branży, przez długi czas byli znani najbardziej.

W 1968 r. wydała Joan Didion Dryfujac do Betlejem, zbiór swoich reportaży, który przyniósł jej powszechne uznanie w środowisku dziennikarskim i uczynił jedną z najważniejszych współczesnych amerykańskich reporterek. 1970 r. do księgarń trafiła jej druga powieść pt. Graj jak się da, którą pisarka wraz z mężem przerobiła późnej także na scenariusz (zrealizowany) filmowy. W odstępach siedmioletnich ukazały się jeszcze dwie powieści jej pióra: Modlitewnik i Demokracja, a w 1996 r. ostatnia fabuła autorki (nieprzetłumaczona na polski), The last thing I wanted.

W 1978 r. ukazał się kolejny zbiór tekstów Joan Didion, The White Album, zaliczony przez Publisher Weekly do najważniejszych reportaży wydanych po 1950 r. Co ciekawe, odnosząca w latach 60-tych i 70-tych XX w. sukcesy w zdominowanych przez mężczyzn zawodach pisarka, z konserwatywnych pozycji ostro krytykowała zjawisko II fali amerykańskiego feminizmu, zarzucając mu wiktymizowanie kobiet. Paradoksalnie jednak, po latach, mimo wszystko, stała się jedną z ikon amerykańskiego feminizmu.

Joan Didion i Rok magicznego myślenia

W 2005 r. w ręce czytelników oddała Joan Didion Rok magicznego myślenia, swoją najbardziej osobistą, przejmującą, a także popularną książkę w karierze. Jest to piękny literacki zapis procesu żałoby po śmierci jej ukochanego męża, który odszedł nagle na zawał. Na stronach książki pisarka jednak więcej miejsca niż śmierci poświęca życiu z ukochanym i jego urokach. Dla Joan Didion Rok magicznego myślenia stał się bez wątpienia prawdziwym przełomem, przypominając wszystkim miłośnikom dobrej literatury jej, nieco już zapomniane nazwisko. Za tę książkę pisarka została doceniona National Book Award oraz nominacją do prestiżowej Nagrody Pulitzera. Sama autorka opracowała także sceniczną adaptację tekstu (w Polsce Rok magicznego myślenia został wystawiony w Teatrze Studio jako monodram). Wstrząsającą kontynuacją tej narracji poniekąd stało się, poświęcone śmierci 39-letniej córki pisarki, Blue Nights.

Joan Didion i Powiem wam co o tym myślę

Po, nieprzetłumaczonym niestety na polski, Blue nights spod pióra autorki nie wychodziły już żadne znaczące teksty. Najnowsza opublikowana książka Joan Didion, Powiem wam, co o tym myślę, jest podobnie jak i 4 lata wcześniejsze South and West: From a notebook, zbiorem jej prasowej publicystyki z lat poprzednich.