Gary Romain

Wyniki wyszukiwania, prezentowane na stronie, dopasowane są do kryteriów wyszukiwania podanych przez użytkownika. Staramy się wyróżniać produkty, które mogą szczególnie zainteresować naszych użytkowników, używając w tym celu oznaczenia Bestseller lub Nowość. Pozycje na liście wyników wyszukiwania mogą być również sortowane - parametr sortowania ma pierwszeństwo nad pozostałymi wynikami.

Zmarły tragicznie w 1980 r. francuski prozaik, bohater wojenny, scenarzysta i dyplomata. Poliglota o skomplikowanej przynależności narodowościowej zaliczany jednogłośnie do najwybitniejszych powojennych francuskich twórców. Bezapelacyjnie jedna z najoryginalniejszych i najbarwniejszych postaci w historii XX-wiecznej literatury światowej – architekt absolutnie brawurowej mistyfikacji ujawnionej dopiero po jego śmierci. Dwukrotny laureat, przyznawanej z zasady autorowi jedynie raz, Nagrody Goncourtów. Człowiek, który nieustannie stwarzał siebie na nowo, niestrudzony w budowaniu własnej legendy. Autor ponad 30 powieści oraz teorii o naprzemiennie po sobie następujących łysych i owłosionych przywódcach Związku Radzieckiego. Szczęśliwie dla wszystkich mieszkających nad Wisłą miłośników dobrej literatury, najważniejsze tytuły pisarza doczekały się tłumaczenia na język polski. W ciągu ostatnich lat premierę miały aż dwa nowe przekłady powieści, których autorem jest Romain Gary: Latawce i Lady L., wydane przez oficynę Prószyński i S-ka.

Pisarz, który przeszedł do historii literatury pod pseudonimami Romain Gary i Émile Ajar, urodził się w 1914 najprawdopodobniej w Wilnie (choć długo za miejsce jego urodzenia uważana była Moskwa), jako Roman Kacew, syn Miny Owczyńskiej, żydowskiej aktorki i Arieh-Leib Kacewa. Ojciec przyszłego pisarza porzucił rodzinę już w 1925 r., a on sam zgodnie z wypracowaną przez siebie filozofią przemiany rzeczywistości w legendę, promował alternatywną wersję własnego pochodzenia, według której był synem rosyjskiej gwiazdy niemego kina, Ivana Mosjoukine.

W 1926 r. Roman wraz z matką przenieśli się do Warszawy, by niedługo później wyjechać do Francji, z którą związali się już na stałe. Tam przyszły pisarz rozpoczął studia prawnicze, a po wybuchu II wojny światowej przeszedł szkolenie na pilota i walczył przeciwko III Rzeszy. Po rychłej kapitulacji Francji opuścił kraj i dołączył do Wolnych Francuzów gen. De Gaulle’a, służąc początkowo w Afryce, a później w Anglii. Podczas wojny zaczął pisać i posługiwać się pseudonimem Romain Gary. Dosłużył się stopnia kapitana, a także doczekał wielu odznaczeń za zasługi wojenne m.in. Order Wyzwolenia i Order Legii Honorowej. Motyw wojny powraca w jego twórczości, a ostania powieść, którą wydał przed śmiercią Romain Gary, Latawce, najpełniej chyba mierzy się z tym tematem.

Romain Gary dyplomata

Po 1945 r. nie tylko rozpoczął swoją karierę literacką (debiutował powieścią Éducation européenne,) ale i dyplomatyczną. Jeszcze w latach 40-tych pracował na placówkach w Bułgarii i Szwajcarii, a na początku następnej dekady pełnił funkcję francuskiego przedstawiciela przy ONZ. W 1956 r. wyjechał do Stanów Zjednoczonych (a konkretnie do Los Angeles) jako konsul. W tym czasie wiele podróżował po Europie, bywał też w Polsce, do której zachował ogromny sentyment.

Romain Gary, Korzenie nieba i początek wielkiej literackiej kariery

W tym samym czasie zaczął odnosić spektakularne sukcesy jako pisarz. Za swoją piąta powieść pt. Korzenie nieba Romain Gary został w 1956 r. doceniony prestiżową Nagrodą Goncourtów i stał się wielką literacka gwiazdą. Książka błyskawicznie doczekała się angielskiego przekładu i niedługo później w Stanach Zjednoczonych na jej podstawie powstał film, którego pisarz był scenarzystą. W następny roku premierę miała kolejna ekranizacja jego prozy, obraz pt. Człowiek, który rozumiał kobiety na kanwie Kolorów dnia. Idąc za ciosem w 1958 r., wydał Romain Gary Lady L., brawurową narrację skoncentrowaną wokół niezwykłej biografii pewnej niezwykłej kobiety. Napisana z lekkością, charakterystycznym dla prozy pisarza urokiem oraz polotem powieść polskiego przekładu doczekała się dopiero w 2022 r. W 1960 r. ukazała się pierwsza (zekranizowana dwukrotnie: w 1970 i 2017 r.) autobiografia pisarza, w której opowiada on o swojej silnej relacji z dominującą matką, pt. Obietnica poranka.

Romain Gary i Émile Ajar, czyli mistyfikacja stulecia

Z biegiem czasu jednak gwiazda pisarza zaczynała gasnąć i coraz częstsze stawały się krytyczne komentarze pod adresem jego twórczości, szczególnie ze strony środowisk niechętnych gaullizmowi. To wtedy Romain Gary opracował jeden z najbardziej zuchwałych planów w całej historii literatury. Pod nazwiskiem Émile Ajar wysłał do jednego z największych francuskich wydawców maszynopis swojej nowej powieści. Została ona wydana w 1974 r. pt. Pieszczoch i zachwyciła zarówno krytykę, jak i czytelników. Do tej mistyfikacji zatrudnił swojego kuzyna, Paula Pavlowitcha, któremu na te okazję wymyślił (nawet dwukrotnie) absolutnie fantastyczną biografię. Już w 1975 r. za pośrednictwem figuranta w ręce czytelników oddał Romain Gary Życie przed sobą, docenioną Nagroda Goncourtów powieść uznaną za arcydzieło, która doczekała się 2 filmowych interpretacji (z 1977 i 2020 r.). Teatr z Émilem Ajarem trwał do końca życia pisarza, choć kilku ludzi z branży podejrzewało, że to on stoi za sukcesami wcześniej nieznanego nikomu autora. Jednak ostateczne potwierdzenie tego faktu przyniosła dopiero samobójcza śmierć Gary’ego, który pozostawił dokumentację potwierdzającą autorstwo wszystkich tekstów wydanych rzez Ajara. Tę śmiałą mistyfikację opisał także na łamach, wydanej pośmiertnie w 1981 r., powieści pt. Życie i śmierć Emila Ajara.