Nie znaleziono wyników
Oficer Wojska Polskiego, aktualnie w stopniu pułkownika, weteran wielu misji zagranicznych, w tym w Iraku i Afganistanie. Za swoją służbę wielokrotnie odznaczany: m.in. Gwiazdą Iraku i Afganistanu, Krzyżem Kawalerskim Orderu Krzyża Wojskowego, Krzyżem Zasługi za Dzielność. Na swoim koncie ma również Grzegorz Kaliciak książki o tematyce wojskowej, opowiadające o operacjach, w których uczestniczył jako żołnierz.
Grzegorz Kaliciak urodził się w 1973 r. w Prudniku i tam też dorastał. Wychowywała go matka i babcia. Jest absolwentem Zespołu Szkół Rolniczych w Prudniku. Po maturze wstąpił do Wyższej Szkoły Oficerskiej im. Tadeusza Kościuszki we Wrocławiu, którą ukończył w 1997 r. Studiował politologię oraz zarządzanie kryzysowe. Karierę w armii zaczynał od służby jako dowódca plutonu, a po rychłym awansie do rangi kapitana jako dowódca kompanii w 4 Batalionie Rozpoznawczym w Wędrzynie w składzie 4 Dywizji Zmechanizowanej. W 2001 r. został przeniesiony do 1 Batalionu Piechoty Zmotoryzowanej Ziemi Rzeszowskiej w składzie 17 Brygady Zmechanizowanej, gdzie dosłużył się stanowiska szefa sztabu batalionu, zastępcy dowódcy oraz stopnia majora. Kierował Batalionem Dowodzenia Strzelców Wielkopolskich im. por. Jana Rzepy, a w 2016 r., już jako podpułkownik, został szefem sztabu 17 Wielkopolskiej Brygady Zmechanizowanej. Po kolejnym awansie, na pułkownika, objął dowództwo 6 Mazowieckiej Brygady Obrony Terytorialnej, a jesienią 2019 r. nowo powstałej 14 Zachodniopomorskiej Brygady Obrony Terytorialnej.
Na długo zanim w 2015 r. ukazała się jego pierwsza książka, Grzegorz Kaliciak zdobywał bojowe doświadczenie w kolejnych misjach zagranicznych. Kilkukrotnie; w 2004, 2006, 2007 (jako szef TOC, Taktycznego Centrum Dowodzenia) służył w Iraku. Podczas swojej pierwszej zmiany wsławił się razem ze swoimi podwładnymi operacją obrony ratusza w Karbali. Brał również udział w misji w Afganistanie w 2010 i 2011 r. jako zastępca dowódcy Zgrupowania Bojowego BRAVO. Pierwsze 2 książki Grzegorz Kaliciak poświęcił swoim irackim oraz afgańskim doświadczeniom.
Pierwsza książka, której autorem był Grzegorz Kaliciak, Karbala. Raport z obrony City Hall, ukazała się w 2015 r., ponad dekadę po opisywanych w niej wydarzeniach. Publikacja skoncentrowana jest wokół (dowodzonej przez autora) bohaterskiej operacji obrony zaatakowanego przez irackich rebeliantów ratusza w Karbali. Starcie to, w którym żaden z polskich ani bułgarskich żołnierzy nie stracił życia było ogromnym osiągnięciem i bywa nazywane pierwszą polską bitwą po II wojnie światowej. Również w 2015 r. jako konsultant i statysta Kaliciak pracował przy filmie fabularnym Karbala, opowiadającym o tej chlubnej karcie w najnowszej historii polskich sił zbrojnych.
W następnym roku w ręce czytelników oddał Grzegorz Kaliciak Afganistan. Odpowiedzieć ogniem, publikację odsłaniającą kulisy misji żołnierzy z Międzyrzecza i Wędrzyna w Afganistanie w 2011 r., podczas której autor pełnił funkcję dowódcy 17 Wielkopolskiej Brygady Zmechanizowanej. Z książki można się wiele dowiedzieć nie tylko na temat historii i współczesności konfliktu w Afganistanie, ale i realiów funkcjonowania polskiej armii. Na jej stronach Afganistanu Kaliciak oddaje również głos swoim kolegom i tworzy przestrzeń na ich doświadczenia, pokazując ich różnorodność.
Trzecią książkę swojego autorstwa pt. Bałkany. Raport z misji Grzegorz Kaliciak wydał w 2019 r. Przedstawia ona historię obecności polskich żołnierzy na Bałkanach, której początek dała misja stabilizacyjna po wojnie w byłej Jugosławii w latach 90-tych. W charakterystycznym dla siebie, zwięzłym stylu (chciałoby się rzec: krótkich żołnierskich słowach) omawia, w jaki sposób na przestrzeni lat zmieniały się nie tylko Bałkany, ale i polskie siły zbrojne: od wielkiego kryzysu lat 90-tych, poprzez modernizacje po przyjęciu do NATO i stan współczesny. To bez wątpienia fascynująca lektura dla wszystkich zainteresowanych tematem.
Pod koniec września 2020 r. swoją premierę miała nowa książka pułkownika pt. Bez taryfy ulgowej. Kobiety w wojsku. Grzegorz Kaliciak oddaje w niej głos kobietom służącym w armii III RP. Aż jedenaście kobiet różnych specjalności i pracujących w różnych strukturach wojska opowiada o swojej karierze, codzienności wśród kolegów i specyfice zawodu. Autor stanowczo walczy ze stereotypem wojska jako typowo męskiej instytucji, w której kobieta może co najwyżej wykonywać prace administracyjne i biurowe.