Nie znaleziono wyników
Polska pisarka i dziennikarka. Autorka uznawana za prawdziwą ikonę polskiego reportażu. Jedna z najwybitniejszych reportażystek ostatniego półwiecza. Od czasu wydania jej najsłynniejszej, przetłumaczonej na kilkadziesiąt języków, publikacji pt. Zdążyć przed Panem Bogiem Hanna Krall jest, obok Ryszarda Kapuścińskiego, najbardziej znaną i szanowaną na świecie przedstawicielką polskiej szkoły reportażu. W 2001 r. za demaskację w swojej twórczości prawd pozornych została odznaczona orderem Ecce Homo. W 2017 r., wydaniem zbioru wszystkich swoich tekstów pt. Fantom Bólu, Hanna Krall dokonała symbolicznego podsumowania swojego reporterskiego dorobku.
Hanna Kral urodziła się w 1935 r. w Warszawie w rodzinie o żydowskich korzeniach. Zarówno ojciec, Salomon Krall, jak i matka, Felicja domu Reichold, byli urzędnikami. Praktycznie cała rodzina dziennikarki zginęła podczas drugiej wojny światowej zaś ona sama jako mała dziewczynka cudem została uratowana z transportu do getta i przetrwała niemiecką okupację ukryta po aryjskiej stronie. Swoje najsłynniejsze książki Hanna Krall poświeciła Holocaustowi i tragicznym losom polskich Żydów.
Po wyzwoleniu znalazła się w domu dziecka w Otwocku. Mimo wielu przeszkód udało jej się ukończyć w 1955 r. dziennikarstwo na Uniwersytecie Warszawskim. Od razu po studiach rozpoczęła pracę w Życiu Warszawy. W czerwcu 1956 r. razem z kolegą z redakcji pojechała do Poznania zrobić reportaż z odbywających się w tym mieście międzynarodowych targów. Zamiast tego była jednak świadkiem krwawo stłumionego strajku poznańskich robotników. Wydarzenia te zmieniły ją, jak sama mówi, ze stażystki w dojrzałą dziennikarkę. Nowy rozdział w jej karierze dziennikarskiej otworzyła współpraca z tygodnikiem Polityka rozpoczęta w 1969 r. To właśnie w tym okresie wyrobiła sobie renomę i pozycję jednej z najwybitniejszych polskich reporterek. I choć w jej teksty nieraz ingerowała cenzura, praca w Polityce dawała jej tyle zawodowej wolności, ile było możliwe w ówczesnych warunkach.
W 1972 r. wydała Hanna Krall Na wschód od Arbatu, zbiór reportaży z podróży po Związku Radzieckim i jednocześnie swój książkowy debiut. Teksty składające się na tom powstały w latach 1966-69 jako korespondencje dla Polityki i były prawdziwym wydarzeniem dziennikarskim końca lat 60-tych. Podziwiane przez kolegów po piórze teksty były również wysoko cenione przez czytelników. W 2014 r. oddała w ręce czytelników Hanna Krall Na wschód od Arbatu raz jeszcze, w nowej, poprawionej, wersji.
Bez wątpienia prawdziwym przełomem w karierze reporterki był rok 1977. Wtedy to opublikowała Hanna Krall Zdążyć przed Panem Bogiem, wstrząsający tekst oparty na bezprecedensowej rozmowie z Markiem Edelmanem, jedynym ocalałym przywódcą powstania w getcie warszawskim. Co ciekawe, geneza tej przełomowej książki była w dużej mierze dziełem przypadku. Jak wspomina autorka, z Markiem Edelmanem, który był wówczas uznanym kardiologiem, spotkała się, by przedstawić mu do merytorycznej oceny swój artykuł o pionierskiej operacji wszczepienia bypassów dokonanej przez prof. Molla. Przypadkowo konwersacja zeszła na postać Mordechaja Anielewicza. Dziennikarka uznała sposób mówienia o Edelmana za szalenie ciekawy i poprosiła o możliwość kontynuowania rozmowy. Jej owocem była jedna z najważniejszych książek non-fiction XX w. o Holokauście. W zdążyć Przed Panem Bogiem Krall stosuje dość swobodną, nieco nawet chaotyczną formę dialogu jednak poetyka ta czyni jej tekst jeszcze bardziej przejmującym. Dziś Zdążyć przed Panem Bogiem to absolutna klasyka i ścisły kanon światowego reportażu, przetłumaczony na kilkadziesiąt języków.
Niedługo po Zdążyć przed Panem Bogiem W 1978 r. wydała Hanna Krall Sześć odcieni bieli, zbiór reportaży powszechnie uznawany za jedne z najwybitniejszy powojennych tekstów reporterskich oraz nową jakość w polskiej publicystyce i całym gatunku reportażu.
Tak jak wiele jej koleżanek i kolegów z redakcji, Hanna Krall odeszła z Polityki w 1981 r. tuż po wybuchu stanu wojennego. Zatrudnienie znalazła w Zespołu Filmowego Tor w charakterze zastępcy kierownika literackiego, gdzie zajmowała się recenzowaniem scenariuszy i proponowaniem tematów. Jej teksty stanowiły m.in. kanwę scenariuszy filmów Krótki dzień pracy Krzysztofa Kieślowskiego i Daleko od okna Jana Jakuba Kolskiego.
W tym czasie również intensywnie pisała. Dwie powstałe w początku lat 80-tych książki Hanna Krall wydała w drugim obiegu. Były to jedyne w jej dorobku fabuły; powieści Sublokatorka i Okna. Na początku lat 90-tych związała się z powstająca wówczas Gazetą Wyborczą, w której organizowała dział reportażu, przyjmowała do pracy i szkoliła nowych dziennikarzy. W końcówce lat 80-tych i ostatniej dekadzie XX w. ukazało się kilka ważnych w jej dorobku książek poświeconych Zagładzie i powojennym losom polskich Żydów: Hipnoza, Dowody na istnienie, czy Tam już nie ma innej rzeki, za które autorka została nominowana do Nagrody Literackiej Nike.
Również w XXI wieku dziennikarka miała jeszcze wiele do powiedzenia swoim czytelnikom. Mimo wieku pozostawała aktywna i publikowała kolejne teksty tj.: To ty jesteś Daniel (2001), Wyjątkowo długa linia (2004), Król kier na wylocie (2006), Biała Maria (2011). W 2017 r., w czterdziestą rocznicę premiery Zdążyć przed Panem Bogiem, wydała Hanna Krall Fantom bólu, tom zbierający jej wszystkie reportaże i powieści, dokonując symbolicznego podsumowania swojego dorobku.