Współczesny hiszpański pisarz, tłumacz oraz publicysta, stały współpracownik El Pais. Uznawany za jednego z najwybitniejszych autorów w historii hiszpańskiej literatury powojennej. Za swoje książki Javier Marías doceniany jest nie tylko w rodzinnym kraju, ale i na całym świecie. Jego o utwory zostały przetłumaczona na ponad 40 języków. Javier Marías urodził się w Madrycie. Jako czwarty z pięciu synów Juliána Maríasa Aguilera i Dolores Franco Manera. Jego ojciec był filozofem ze względu na swoje przekonania represjonowanym, a nawet krótko więzionym, przez reżim gen. Franco. Ponieważ w swojej ojczyźnie miał zakaz nauczania, wykładał za granicą, m.in. w Wellesley College i Yale. Dzięki temu mały Javier pierwsze lata swojego życia spędził wśród intelektualnej i literackiej elity tamtych czasów. Zawsze był nad wiek rozwiniętym i inteligentnym chłopcem. Od małego Javier Marías książki czytał w hurtowych ilościach i bardzo wcześnie zaczął pisać własne historie (jak sam mówi, żeby móc czytać to, co lubi) i tłumaczyć literaturę anglojęzyczną. Jego pierwszą praca translatorską było tłumaczenie scenariusza Drakuli dla swojego wuja, który był reżyserem. Jako prozaik natomiast debiutował w 1968 r. na łamach El noticiero opowiadaniem, które stworzył w wieku 15 lat. Swoją pierwszą opublikowaną powieść, Los dominios del lobo, Javier Marías napisał latem 1968 r. będąc niespełna 18-latkiem.
Uczęszczał do Colegio Estudio w Madrycie a później na Uniwersytecie Complutense, gdzie studiował filozofię i literaturę. Po studiach poświęcił się pracy tłumacza; przekładał anglojęzycznych autorów, głównie klasyków, tj.: Updike, Hardy, Conrad, Nabokov, Faulkner, Kipling, James, Stevenson, Browne i Shakespeare. Za swój kunszt translatorski Javier Marías został w 1979 r. doceniony nagrodę krajową za przekład Tristrama Shandy Sterne'a. W latach 1983–1985 pisarz nauczał literatury hiszpańskiej i przekładu na Uniwersytecie Oksfordzkim. Cały czas jednocześnie tworzył i wydawał swoją prozę. Bardzo często bohaterami swoich powieści czynił tłumaczy, ludzi którzy, jak sam mówił, wyrzekają się własnych głosów.
W 1992 r. opublikował Javier Marías Serce tak białe, powieść którą można traktować jako pewien przełom w jego karierze. Fabuła okazała się dużym komercyjnym sukcesem także poza kręgiem hiszpańskojęzycznym, a jej tłumaczenie na angielski zdobyło Międzynarodową Nagrodę Literacką w Dublinie w 1997 r. Książka najczęściej bywa opisywana jako dzieło misterne oraz kunsztowne. Autor snuje swoją narrację bez pośpiechu, proponując czytelnikowi lekturę skupioną bardziej na języku niż fabule opowieści. Do pewnego stopnia bowiem to właśnie słowo, jego niezwykła moc, jest jej prawdziwym bohaterem.
Główną postacią i narratorem Serce tak białe Javier Marías czyni tłumacza, osobę niezwykle wyczuloną na słowo i język, którego refleksje ujęte w pisany specyficznym stylem monolog stanowią znaczącą część całej książki. Nie jest to tekst do szybkiego przeczytania w poszukiwaniu akcji i emocji, a raczej opowieść do niespiesznego smakowania i rozkoszowania się każdym zdaniem.
Najambitniejszym jak do tej pory chyba projektem literackim pisarza jest trylogia Twoja twarz jutro. Javier Marías pierwszy tom cyklu zatytułowany Gorączka i włócznia w ręce czytelników oddał w 2002 r. Tym razem swoją narrację autor doprawił odrobiną sensacji i szpiegowskiego klimatu. Głównym bohaterem jest hiszpański tłumacz pracujący dla angielskiego wywiadu przy projekcie polegającym na przewidywaniu przyszłych zachowań ludzi na podstawie analizy ich osobowości. Drugi tom tryptyku twoja twarz jutro Javier Marías w ręce czytelników oddał w 2004 r. a zamykająca trylogię część pt. Trucizna, cień i pożegnanie ukazała się trzy lata później.
W 2014 r. opublikował Javier Marías I tak się złe zaczyna, jeden z najbardziej cenionych jego utworów. Fascynująca fabuła o docieraniu do prawdy, samotności, miłości i nienawiści. Bohater i narrator książki, Juan de Vere pracuje dla znanego reżysera Eduardo Muriela. Będąc częścią jego życia zaczyna dostrzegać patologiczną relacje, jaka łączy jego pracodawcę z żoną. Coraz bardziej ciekawy tajemnicy, która się za tym kryje, niepostrzeżenia zaczyna się angażować w jej odkrycie. Jednocześnie Muriel prosi go o pomoc w odkryciu sekretu jego przyjaciela. Wbrew pozorom jednak głównym tematem I tak się złe zaczyna Javier Marías nie czyni samych śledztw dr Vere. Jak zwykle interesują go zagadnienia bardziej z rejestru psychologii i filozofii, szczególnie mechanizmów ludzkiej percepcji.
Swoja najnowszą powieść pt. Berta Isla Javier Marías opublikował w 2017 r. Jest to kolejna po tryptyku Twoja twarz jutro nietypowa historia szpiegowska w dorobku pisarza. Tytułowa bohaterka i narratorka jest żoną szpiega. Łącząca ją niegdyś z mężem miłość zamieniła się w układ, na którego analizie skupia się jej opowieść. W Berta Isla Javier Marías koncentruje się na kruchości ludzkich losów i związków, na ich uwikłaniach w codzienną egzystencję.