Katarzyna Surmiak-Domańska

Wyniki wyszukiwania, prezentowane na stronie, dopasowane są do kryteriów wyszukiwania podanych przez użytkownika. Staramy się wyróżniać produkty, które mogą szczególnie zainteresować naszych użytkowników, używając w tym celu oznaczenia Bestseller lub Nowość. Pozycje na liście wyników wyszukiwania mogą być również sortowane - parametr sortowania ma pierwszeństwo nad pozostałymi wynikami.

Polska reportażystka i dziennikarka, dwukrotnie nominowana do nagrody Nike autorka poruszających tekstów dotykających ważnych zjawisk społecznych i trudnej historii. Wykładowczyni Polskiej Szkoły Reportażu. Za swoje prace wielokrotnie doceniana wieloma nagrodami oraz nominacjami do najważniejszych krajowych wyróżnień – poza Nike także Nagrody im. Beaty Pawlak oraz Nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego. Swoja najnowszą, szalenie osobistą, książkę zatytułowała Katarzyna Surmiak-Domańska: Czystka. Publikacja do księgarń trafiła we wrześniu 2021 r., stając się prawdziwym literackim wydarzeniem.

Katarzyna Surmiak-Domańska na świat przyszła w 1967 r. w Olsztynie. Rodzina jej ojca pochodzi ze wschodnio-południowych terenów przedwojennej Polski, gdzie w latach 40 -tych ubiegłego wieku padła ofiarą ukraińskiej przemocy podczas tzw. rzezi wołyńskiej. Jak wspomina w wywiadach poświęconych swojej najnowszej książce Katarzyna Surmiak-Domańska, Czystka to książka szalenie osobista, która pomogła zrozumieć jej trudne relacje rodzinne, także dość nietypowe, jak na lata 70-te i 80-te,dzieciństwo. Co wówczas stanowiło rzadkość, była jedynaczką, a jej rodzice, którzy doświadczyli wiejskiej przedwojennej biedy, a później grozy wojny i straszliwego niedostatku oraz chaosu lat powojennych, byli bardzo skoncentrowani na zapewnieniu córce dobrego startu w życiu, inwestując w jej wykształcenie, wychowanie, rozwój intelektualny niemal wszystkie swoje zasoby.

Dziennikarka z wykształcenia jest romanistką, absolwentką filologii romańskiej na Uniwersytecie Warszawskim. Jako nastolatka wystąpiła w tytułowej roli w przeznaczonym dla młodzieży serialu Tylko Kaśka (na podstawie powieści Janiny Zającówny pt. Heca z Łysym). Na początku lat 90-tych na antenie stołecznego radia Mozart prowadziła audycje poświęcone muzyce klasycznej. W połowie dekady związała się z Gazetą Wyborczą, w której rozpoczęła się jej prawdziwa kariera reporterska. Teksty sygnowane jej nazwiskiem pojawiały się zarówno w dodatku reporterskim periodyku, Dużym Formacie, jak i Wysokich Obcasach czy magazynie Książki. Magazyn do czytania. W 2001 r. współtworzyła film dokumentalny Licheńskie proroctwo, a nieco ponad dekadę później przez blisko rok (2012-2013) prowadziła program o filmach dokumentalnych w telewizji Planete +.

Zawsze najbardziej interesowały ją zagadnienia społeczne i kulturowe, zjawiska takie jak patriarchat, nacjonalizm czy rasizm oraz ich konsekwencje. W swoich reportażach przyglądała się między innymi przemocy, w tym seksualnej, wobec dzieci i grup marginalizowanych: mniejszości seksualnych, ludzi niepełnosprawnych, chorych czy wykluczonych z innych powodów; opisywała pedofilskie przestępstwa polskiego i irlandzkiego kościoła. Na amerykańskim Południu natomiast obserwowała współczesny jawnie rasistowskim ruch nawiązujący do legendy Ku-Klux-Klanu.

Pierwsze książki Katarzyny Surmiak-Domańskiej

W 2007 r. ukazał się pierwszy zbiór reportaży dziennikarki pt. Beznadziejna ucieczka przed Basią. Na stronach książki Katarzyna Surmiak-Domańska opowiadała historie ludzi odrzucanych i stygmatyzowanych przez społeczeństwo ze względu na ich seksualność. Cztery lata później do księgarń trafiła Żyletka, tom tekstów o trudnych rodzinnych relacjach, w których miłość splata się z, nierzadko dziedziczoną po poprzednich pokoleniach niczym kolor oczy czy kształt nosa, przemocą.

Katarzyna Surmiak-Domańska i Mokradełko

W 2012 r. w ręce czytelników oddała Katarzyna Surmiak-Domańska Mokradełko, wstrząsającą opowieść dokumentalną o Halszce Opfer, jednej z pierwszych kobiet, które publicznie zdecydowały się w naszym kraju mówić o seksualnej przemocy doznawanej w dzieciństwie ze strony swoich najbliższych. Autorka narrację prowadzi z wyczuciem, unikając zarówno epatowania sensacją, jak i nadmiernego dystansu wobec bohaterki oraz jej losów. Warsztat dziennikarki został doceniony nie tylko przez miłośników dobrej literatury non-fiction, ale i przez krytykę. Za Mokradełko Katarzyna Surmiak-Domańska została nominowana do najbardziej prestiżowej polskiej nagrody literackiej: Nike.

Katarzyna Surmiak-Domańska i Ku Klux Klan

Trzy lata po świetnie przyjętym Mokradełku opublikowała Katarzyna Surmiak-Domańska Ku Klux Klan. Tu mieszka miłość, fascynujący i przerażający reportaż z amerykańskiego Południa, gdzie, co wydaje się niewiarygodne, całkowicie jawnie i legalnie działają stowarzyszenia odwołujące się do spuścizny Ku Klux Klanu – powstałej po wojnie secesyjnej rasistowskiej organizacji siejącej nienawiść na tle rasowym i mającej na swoim koncie niezliczone akty przemocy i morderstwa, w tym publiczne, niezwykle brutalne lincze. Autorka próbując zrozumieć ten fenomen, nie tylko rozmawia z ludźmi, ale i uczestniczy w życiu organizacji, biorąc nawet udział w jej zjeździe w Arkansas. Jej zaangażowanie zaowocowało świetnym dokumentem oraz nominacją do wielu nagród, w tym ponownie do Nike.

Katarzyna Surmiak-Domańska i Kieślowski

W swoim dorobku reporterka ma również niezwykle ciekawą biografię Krzysztofa Kieślowskiego pt. Kieślowski. Zbliżenie nie jest jednak prostym życiorysem, to raczej wnikliwa historia człowieku i jego złożonej, nie zawsze budzącej zachwyt, osobowości. Próba nie tylko opisania, ale i zrozumienia niezwykłej postaci reżysera.

Katarzyna Surmiak-Domańska i Czystka

Jesienią 2021 r. premierę miała Czystka, Katarzyny Surmiak-Domańskiej najbardziej wstrząsająca, bo też najbardziej osobista książka. To opowieść o własnej, przywiezionej z Ukrainy, dekadami wypieranej z rodzinnej narracji, traumie. O życiu na Wołyniu i bestialstwie którego świadkiem byli ojciec autorki i jej babka (która w konsekwencji zapadła na chorobę psychiczną) starano się nie rozmawiać, a jeżeli już to uciekając w konwencję baśni, dystansując się do tego co było dawno, dawno temu, za górami, za lasami. Katarzyna Surmiak-Domańska z trudem rekonstruuje bolesną rodzinną pamięć, chcąc zrozumieć trudne relacje z rodzicami i siebie samą. Bez wątpienia jest to lektura niełatwa, ale warta każdej poświęconej jej chwili.