Kazimierz Orłoś

Wyniki wyszukiwania, prezentowane na stronie, dopasowane są do kryteriów wyszukiwania podanych przez użytkownika. Staramy się wyróżniać produkty, które mogą szczególnie zainteresować naszych użytkowników, używając w tym celu oznaczenia Bestseller lub Nowość. Pozycje na liście wyników wyszukiwania mogą być również sortowane - parametr sortowania ma pierwszeństwo nad pozostałymi wynikami.

Polski prozaik, scenarzysta i dramaturga, autor słuchowisk radiowych oraz publicysta. Ojciec znanego dziennikarza Maciej Orłosia, siostrzeniec pisarzy Stanisława Cata i Józefa Mackiewiczów. Członek polskiego PEN Clubu i Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Mistrz krótkiej formy – jego opowiadania uważane są za perełki współczesnej nowelistyki. Od lat 70-tych objęty zakazem druku Kazimierz Orłoś książki aż do 1989 r. wydawał w II obiegu, współpracował m.in. z paryską Kulturą i Instytutem Literackim. Laureat wielu nagród literackich, za swoje zasługi dla polskiej kultury odznaczony Krzyżem Komandorskim Odrodzenia Polski. Jego proza doczekała się przekładów na kilka języków, w tym na: niemiecki, rosyjski, włoski i francuski.

Kazimierz Orłoś na świat przyszedł w 1935 r. w Warszawie jako syn Seweryny z Mackiewiczów i Henryka Orłosia. Jego ojciec był mykologiem, szefem Zakładu Fitopatologii Leśnej Instytutu Badawczego Leśnictwa, matka zaś nauczycielką. Podczas wojny rodzina jakiś czas mieszkała w Dąbrówkach koło Łańcuta, jednak w 1944 r. wróciła do Warszawy. Po powstaniu pisarz trafi najpierw do Rawy Mazowieckiej a później do Łodzi, jednak tak szybko, jak było to możliwe, wrócił do rodzinnego miasta. Tu ukończył szkołę podstawową a następnie Gimnazjum i Liceum im. Tadeusza Reytana. Edukację kontynuował na Wydziale Prawa UW, którego dyplom odebrał w 1960 r.

Godny następca Iwaszkiewicza – Kazimierz Orłoś i opowiadania

Na początku swojej kariery literackiej pisał przede wszystkim Kazimierz Orłoś opowiadania, w której to formie szybko osiągnął prawdziwe mistrzostwo. Debiutował w 1958 r. na łamach miesięcznika Twórczość krótką fabułą pt. Dziewczyna z łódki. Później jego teksty drukowało Życie Literackie, Tygodnik Kulturalny czy Współczesność. Już w 1961 r. do księgarń trafił pierwszy zbiór opowiadań początkującego pisarza pt. Między brzegami. Cztery lata później ukazał się kolejny tom zatytułowany Koniec zabawy, a w 1970 trzeci, Ciemne drzewa. Za swoje opowiadania Kazimierz Orłoś był powszechnie doceniany; twórczość młodego prozaika spotkała się z sympatią zarówno ze strony czytelników, jak i krytyki. Koniec zabawy został wyróżniony Nagrodą im. Stanisława Piętaka , a Ciemne drzewa zdobyły w 1970 r. Nagrodę Kościelskich. Jego proza kontynuowała najlepsze tradycje XX-wiecznego polskiego realizmu, którego niekwestionowanym mistrzem był Jarosław Iwaszkiewicz, stanowiący dla stawiającego pierwsze kroki literata prawdziwy autorytet. Obaj pisarze w latach 1958-1974 r. korespondowali ze sobą, jednak różnica postaw i poglądów w sprawach społeczno-politycznych sprawiła, że ich drogi ostatecznie się rozeszły.

Kazimierz Orłoś i książki niepokorne

Przez niemal całe lata 60-te pisarz łączył działalność literacką z pracą w wyuczonym zawodzie; był zatrudniony m.in. jako referent prawny w Biurze Prawnym Kombinatu Górniczo-Energetycznego Turów w Turoszowie na Dolnym Śląsku, radcą prawnym przedsiębiorstwa uczestniczącego w budowie elektrowni wodnej Solina w Bieszczadach, radcą prawnym Elektrowni Kozienice. Kiedy został publikowanym autorem, jego talent doceniły radio i telewizja i na początku lat 70-tych Orłoś dostał posadę w dziale słuchowisk Naczelnej Redakcji Literackiej Polskiego Radia oraz dziele reportażu Literatury.

Punktem zwrotnym w karierze pisarza okazała się niepochlebna wobec komunistycznego establishmentu powieść pt. Cudowna melina, którą mimo zakazu cenzury, autor wydał za granicą pod własnym nazwiskiem. Taka bezczelność skończyła się wyrzuceniem z radia i Literatury oraz zakazem druku. Swoje następne książki Kazimierz Orłoś aż do 1989 r. w związku z tym publikował w wydawnictwach emigracyjnych i drugim obiegu, na życie zarabiając jako prawnik.

Kazimierz Orłoś i Dom pod lutnią

Po zmianie ustroju pisarz mógł oficjalnie wrócić na literackie salony oraz znów bez przeszkód publikować. Możliwości te bezzwłocznie wykorzystał i od ponad 30 lat znów swobodnie wydaje Kazimierz Orłoś książki, ciesząc się sławą jednego z najwybitniejszych współczesnych polskich prozaików. W latach 90-tych ukazywały się kolejne tomy jego opowiadań, a później też dłuższe fabuły. W 2012 r. w ręce czytelników oddał Kazimierz Orłoś Dom pod lutnią, doskonałą powieść docenioną nominacją do Nagrody Europy Środkowej Angelus oraz Nagrody Literackiej m.st. Warszawy.

Kazimierz Orłoś i dzieje człowieka piszącego

W swoim dorobku pisarz ma także dwa tomy autobiograficzno-wspomnieniowe. Pierwszy z nich, Dzieje dwóch rodzin. Mackiewiczów z Litwy i Orłosiów z Ukrainy, koncentruje się na niezwykle barwnych i burzliwych losach przodków autora. Natomiast na stronach książki Dzieje człowieka piszącego Kazimierz Orłoś opisuje własny, równie ciekawy życiorys.

Kazimierz Orłoś i Powrót

Swoją najnowszą książkę, Powrót, Kazimierz Orłoś wydał w połowie 2021 r. Jest to zbiór nowych oraz publikowanych wcześniej opowiadań, których klasyczna prostota nigdy się nie dezaktualizuje. Czytane na nowo po latach historie te potrafią nawet odsłaniać nowe, nie wybrzmiałe wcześniej znaczenia i sensy.