Kurt Vonnegut

Wyniki wyszukiwania, prezentowane na stronie, dopasowane są do kryteriów wyszukiwania podanych przez użytkownika. Staramy się wyróżniać produkty, które mogą szczególnie zainteresować naszych użytkowników, używając w tym celu oznaczenia Bestseller lub Nowość. Pozycje na liście wyników wyszukiwania mogą być również sortowane - parametr sortowania ma pierwszeństwo nad pozostałymi wynikami.

Zmarły w 2007 r. amerykański prozaik, dramaturg i publicysta pochodzenia niemieckiego. Autor wielu znaczących tytułów, w tym uważanej za jeden z ważniejszych tekstów XX w. literatury Rzeźni numer pięć. Swoje książki Kurt Vonnegut tworzył w sobie tylko właściwej poetyce, łączącej narrację realistyczną z surrealizmem, science fiction oraz elementami groteski.

Kurt Vonnegut urodził się w 1922 r. w Indianapolis w zamożnej rodzinie jako najmłodsze dziecko Kurta Vonneguta i Edith Lieber. Zarówno ojciec jak i matka mieli niemieckie korzenie, a dziedzictwo kraju pochodzenia przekazali dzieciom. Każde z nich, także Kurt jr., znało język przodków. Po załamaniu światowych rynków w 1929 r. rodzina Vonnegutów straciła cześć majątku i była zmuszona do zmiany stylu życia, co niezwykle ciężko przeżyła matka pisarza. Właściwie nigdy nie podniosła się z depresji, na którą wtedy zapadła i w 1944 r. po latach walki z chorobą popełniła samobójstwo.

Młody Vonnegut po ukończeniu szkoły średniej, w 1940 r., rozpoczął studia chemiczne na na Uniwersytecie Cornella. Tam, podobnie jak w liceum, udzielał się w gazecie wydawanej przez studentów, brak mu było jednak predyspozycji do studiowania nauk ścisłych. Pisanie szło mu zdecydowanie lepiej niż zgłębianie tajników chemii i 1942 r. przerwał naukę. Po wstąpieniu w następnym roku do wojska został skierowany na studia do Instytutu Technologii w Carnegie, a później na Uniwersytet w Tennessee. W 1944 r. został wysłany na front do Europy i wzięty do niemieckiej niewoli podczas ofensywy w Ardenach. Trafił do Drezna, gdzie w 1945 r. przeżył horror alianckiego bombardowania miasta, o czym dopiero po dwóch dekadach, w powieści Rzeźnia numer pięć, Kurt Vonnegut zdecydował się opowiedzieć.

Pierwsze książki Kurta Vonnegutta: opowiadania i Pianola

Po powrocie do Stanów Zjednoczonych Vonnegut ożenił się i po raz kolejny podjął studia, tym razem wybierając antropologię na Uniwersytecie w Chicago. Nie udało mu się jednak zrobić dyplomu, ponieważ jego praca została odrzucona. Dopiero po wielu latach, na początku lat 70-tych uczelnia naprawiła swój błąd i za książkę Kocia kołyska Kurt Vonnegut uzyskał wreszcie stopień naukowy. Zanim jednak zaczął pisać książki, Vonnegut pracował jako reporter kryminalny w Chicago City News Bureau, a później w dziale PR General Electric. Z posady tej zrezygnował w latach 50-tych po pierwszych publikacjach, chcąc skupić sie na pisaniu. Swoją literacką drogę zaczynał od krótszych form. Już pisząc pierwsze opowiadania, Kurt Vonnegut zwrócił na siebie uwagę krytyki. Również jego pierwsza powieść Pianola (1952) w większości spotkała się z uznaniem, co nie przełożyło się jednak na sukces finansowy autora, który był zmuszony szukać dodatkowego źródła dochodu, pracując jako nauczyciel, copywriter czy dealer samochodowy. Sytuacja finansowa rodziny skomplikował się dodatkowo po tym, jak pisarz z żoną (sami mający już trójkę potomstwa) adoptowali dzieci zmarłej na raka siostry Vonneguta.

Kurt Vonnegut i Rzeźnia numer pięć

Dopiero dzięki swojej 6. powieści zatytułowanej Rzeźnia numer pięć Kurt Vonnegut zyskał status sławnego i opiniotwórczego, choć kontrowersyjnego, pisarza. Jednak mimo sławy, jaką się cieszył, Vonnegut chyba nigdy nie doznał spełnienia artystycznego, przez całe życie czując się twórcą niezrozumianym i niedocenianym.

Antywojenny ton książki wydanej w samym środku konfliktu wietnamskiego (1969) wybrzmiał wyjątkowo mocno, powodując w Stanach Zjednoczonych próby jej cenzurowania. Pisarz, nie kryjący się zresztą nigdy ze swoimi pacyfistyczno-lewicowymi poglądami, był mocno atakowany przez zwolenników mocarstwowej polityki USA, zdarzały się nawet akty publicznego palenia egzemplarzy Rzeźni numer pięć Vonneguta. Kontrowersje dotyczyły zresztą nie tylko samej treści, opowiadającej o horrorze bombardowania Drezna, książki, ale również jej formy. Jej poetyka bowiem łączy w sobie elementy science fiction, surrealizmu i groteski, eksperymenty narracyjne oraz ostry, niekiedy wulgarny, język. Zresztą już wcześniej pisząc powieści tj. Kocia kołyska Kurt Vonnegut nigdy nie cofał się przed prowokacją, którą traktowa jako jeden z środków pisarskiego wyrazu. Swoje krótsze i dłuższe fabuły, także opowiadania Vonnegut komponował z groteskowych, onirycznych nierzadko makabrycznych obrazów, koncentrującymi się wokół dziwnych bohaterów (jak pojawiający się w wielu jego utworach i ciągle zmieniający swoją biografię Kilgore Trout) okraszając je do tego czasem, nietuzinkowymi ilustracjami własnego autorstwa.

Późne opowiadania Kurta Vonneguta

Mimo upływu lat pisarz nigdy nie zaprzestał krytyki mocarstwowej polityki rodzinnego kraju i głoszenia swoich poglądów. Należał do przeciwników zarówno pierwszej, jak i drugiej amerykańskiej interwencji w Iraku oraz pierwszego i drugiego prezydenta Busha (na stronach opublikowanego w In These Times opowiadania Kurt Vonnegut każe nawet swojemu staremu bohaterowi, Kilgore’owi Troutowi, popełnić w nocy 15 października 2004 r. samobójstwo po decyzji Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych ogłaszającej wybór George’a W. Busha na kolejną kadencję). Należał do American Civil Liberties Union, amerykańskiej organizacji broniącej wolności obywatelskich.

Pod koniec swojej kariery pisarskiej publikował głównie Vonnegut opowiadania i eseje (Fates Worse Than Death i A Man Without a Country).