Leblanc Maurice

Wyniki wyszukiwania, prezentowane na stronie, dopasowane są do kryteriów wyszukiwania podanych przez użytkownika. Staramy się wyróżniać produkty, które mogą szczególnie zainteresować naszych użytkowników, używając w tym celu oznaczenia Bestseller lub Nowość. Pozycje na liście wyników wyszukiwania mogą być również sortowane - parametr sortowania ma pierwszeństwo nad pozostałymi wynikami.

Zmarły w 1941 r. francuski prozaik, twórca, mającej status prawdziwej ikony popkultury, postaci Arsène’a Lupin – obdarzonego nieodpartym urokiem i niesamowitymi zdolnościami włamywacza-dżentelmena. Jego powieści i opowiadania z tym niezwykłym bohaterem szybko stały się prawdziwym fenomenem, stając się ponadczasową klasyką literatury rozrywkowej. Maurice Leblanc książki z Lupinem zaczął wydawać w 1907 r. i w ciągu niecałych 4 dekad jego literackiej kariery pojawił się on w osiemnastu powieściach, trzydziestu dziewięciu opowiadaniach oraz pięciu sztukach teatralnych. Szybko też Lupin zaczął inspirować innych twórców – powstawały o nim filmy, komiksy oraz proza, w której pojawiał się gościnnie lub stanowił punkt odniesienia. Już w 1934 r. np. ukazała się w Polsce powieść autorstwa Marka Romańskiego pt. Walka z Arseniuszem Lupinem, w której przeciwnikiem tego nietuzinkowego złodzieja jest detektyw Konrad Wichura, a w 2021 r. jego przygody dla potrzeb małych czytelników zaadaptował Dariusz Rekosz w cyklu Arsène Lupin. Dżentelmen-włamywacz. W komunistycznej Polsce na początku lat 50-tych książki Maurice’a Leblanca – Arsène Lupin przede wszystkim – zostały objęte zakazem cenzorskim, znikając z bibliotek i księgarń.

Maurice Marie Émile Leblanc na świat przyszedł w 1864 r. jako drugie dziecko zamożnego armatora Émile'a Leblanca i jego żony Mathilde Blanche. Co ciekawe, drugi poród pani Leblanc przyjmował cieszący się sławą znakomitego lekarza Achille Flaubert, brat samego Gustave'a Flauberta, jednego z najwybitniejszych twórców XIX-wiecznego francuskiego realizmu. Maurice jako małe dziecko spędził jakiś czas w Szkocji, której dzika przyroda wywarła na nim duże wrażenie i widocznie wpłynęła na wyobraźnię. Po powrocie do Francji został wysłany do szkoły z internatem w Patry, później zaś naukę kontynuował w Lycée Corneille. Nie podzielając wizji ojca dotyczącej jego przyszłości, wyjechał do Paryża, by realizować swoje marzenie o pisaniu. Nie był zresztą jedynym z rodzeństwa wykazującym zainteresowania artystyczne – jego młodsza siostra Georgette Leblanc była nie tylko uzdolnioną śpiewaczką, ale i tłumaczką (oraz wieloletnią towarzyszką życia) Maurice'a Maeterlincka.

Maurice Leblanc i książki przed Arsène’em Lupin

W stolicy przyszły pisarz pracował jako dziennikarz i doskonalił swój warsztat. Zanim jednak Maurice Leblanc i Arsen Lupin dżentelmen włamywacz podbili serca czytelników na całym świecie, minęło trochę czasu. Autor debiutował w 1893 r. dość ciepło przyjętą przez krytykę powieścią pt. Une femme, jednak nie był to jeszcze początek prawdziwej literackiej kariery. Kolejne fabuły jego pióra (w tym wydana w 1901 r. powieść autobiograficzną L'Enthousiasme) nie rzuciły odbiorców na kolana, zaś sztuka La pitie okazała się wręcz klapą, co było przyczyną nie lada frustracji marzącego o uznaniu poczatkującego literata. W Paryż nie tylko pisał jednak Maurice Leblanc książki, ale i brał udział w życiu towarzysko-literackim, poznając wielu artystów, w tym twórców, których nazwiska trwale zapisały się w historii francuskiej i światowej literatury tj. Stéphane Mallarmé. W młodości, co jeszcze widać w pierwszych tomach serii, której bohaterem jest Arsène Lupin, Maurice Leblanc miał dość radykalne lewicowe (socjalistyczno-anarchistyczne) poglądy łagodniejące jednak wraz z upływem czasu.

Maurice Leblanc i Arsène Lupin – dżentelmen włamywacz, którego pokochał cały świat

Przełom w karierze pisarza nastąpił w 1905 r., kiedy to dyrektor miesięcznika Je sais tout zamówił u niego opowiadanie mające nawiązywać do Rafflesa, złodzieja-dżentelmena, Ernesta Williama Hornunga. Narracja Leblanca, Aresztowanie Arsene’a Lupina, okazała się wielkim sukcesem i wkrótce pojawiły się kolejne odsłony przygód bohatera, które w 1907 r. wydał Maurice Leblanc pt. Arsène Lupin. Dżentelmen włamywacz. Rok później do księgarń trafił tom Arsène Lupin kontra Herlock Sholmès, w którym pisarz parodiuje postać Sherlocka Holmesa, co nie zostało najlepiej przyjęte przez jego twórcę, sir Artura Conan Doyle'a.

Powodzenie opowieści o ekscentrycznym, obdarzonym wieloma niezwykłymi talentami oraz niesamowitym wdziękiem złodzieju przerosło wszelkie oczekiwania. Chociaż nie spodziewał się tego nawet sam Maurice Leblanc, Arsène Lupin, dżentelmen-włamywacz, stał się jednym z najpopularniejszych bohaterów literatury popularnej pierwszych dekad XX w. Historie, których był on centralną postacią, pisarz tworzył aż do końca życia, a Lupin ewoluował wraz ze zmieniającymi się czasami i poglądami autora, z czasem stając się bardziej detektywem niż złodziejem. Podobnie jak Sherlock miał on także ciekawych antagonistów. Do najważniejszych bez wątpienia należy hrabina Cagliostro, która usidliła serce Lupina. W 1924 r. pojawił się poświęcony jej tom, który zatytułował Maurice Leblanc: Hrabina Cagliostro i który należy do najlepszych i najbardziej pamiętnych fabuł całego cyklu.

Arsène Lupin jako ikona popkultury, podobnie jak Sherlock Holmes, doczekał się zagorzałych fanów i poświęconej mu nauki – lupinologii – studiowanej pilnie przez koneserów twórczości Maurice’a Leblanca. Zjawisko to stało się nawet inspiracją szalenie popularnego serialu Netfliksa z 2021 r. pt. Luin, którego bohater, znawca i miłośnik Lupina, staje się jego współczesnym wcieleniem.