Poświatowska Halina

Wyniki wyszukiwania, prezentowane na stronie, dopasowane są do kryteriów wyszukiwania podanych przez użytkownika. Staramy się wyróżniać produkty, które mogą szczególnie zainteresować naszych użytkowników, używając w tym celu oznaczenia Bestseller lub Nowość. Pozycje na liście wyników wyszukiwania mogą być również sortowane - parametr sortowania ma pierwszeństwo nad pozostałymi wynikami.

Zmarła w 1967 r. polska poetka i pisarka. Dziś uznawana powszechnie za jedną z najbardziej utalentowanych twórczyń pokolenia ’56. Jej działalność poetycka była krótka, lecz bardzo intensywna – Halina Poświatowska wiersze wydawała zaledwie nieco ponad dekadę. Do jej najbardziej znanych tekstów należą Jestem Julią i Kiedy umrę kochanie. Wartość tych utworów została tak naprawdę doceniona dopiero po jej przedwczesnej śmierci, weszły one do czytelniczego i kulturalnego mainstreamu, powstawała do nich muzyka. Nowe spojrzenie na biografię i twórczość artystki zaproponowała również nowoczesna krytyka feministyczna, która odświeżyła zainteresowanie teoretyków literatury i czytelników jej postacią. W XXI w. powstały dwie bardzo ciekawe, poświęcone Halinie Poświatowskiej książki: Nierozważna i nieromantyczna. O Halinie Poświatowskiej, autorstwa znanej badaczki literatury, Grażyny Borkowskiej oraz, napisane przez Kalina Błażejowską, Uparte serce. Biografia Haliny Poświatowskiej.

Halina Poświatowska na świat przyszła w 1935 r. jako jedno z czworga dzieci Stanisławy i Feliksa Mygów. W księgach parafialnych została zapisana jako Helena, ponieważ ksiądz uznał, że imię Halina nie figuruje w rejestrze świętych. Oficjalnej zmiany imienia we wszystkich dokumentach poetka dokonała dopiero w 1961 r.

Halina Poświatowska – wiersze pisane życiem

Właściwie cała biografia poetki została naznaczona poważną chorobą. Życie w cieniu śmierci wywarło też ogromny wpływ na jej twórczość. Halina Poświatowska wiersze traktowała jako przestrzeń ubrania w słowa stanu wiecznego zawieszenia w świecie, egzystencji w permanentnej teraźniejszości, w której o przyszłości nie mówi się nawet szeptem, żeby nie zapeszać. Poważna wada serca, na którą cierpiała od dzieciństwa i która w końcu przyniosła jej śmierć w 33 roku życia, była konsekwencją inwazyjnej infekcji paciorkowcowej, powikłania anginy, na którą 9-letnia Halina zachorowała, blisko miesiąc ukrywając się zimą 1945 r. wraz z rodziną w wilgotnej i zimnej piwnicy.

Mimo że choroba poważnie ja ograniczała, skazując na ciągłą tułaczkę po szpitalach i sanatoriach, młoda poetka odznaczała się niezwykłą witalności, ogromną ciekawością świata i apetytem na życie. Ukończyła szkołę średnią (żeńskie I Liceum Ogólnokształcącym im. Juliusza Słowackiego w Częstochowie) i marzyła o dalszej nauce. Pisała też nastoletnia Halina Poświatowska wiersze, które po raz pierwszy zostały opublikowane w 1956 r. na łamach Gazety Częstochowskiej. Ze względu na datę swojego debiutu zaliczana jest do pokolenia Współczesności, jednak ona sama nigdy nie czuła i nie deklarował przynależności do żadnego nurtu lub grupy.

Mając mniej czasu niż jej rówieśnicy, chwytała dzień i nie traciła czasu na życiowe hamletyzowanie. Jako 19-latka wyszła za mąż za poznanego w trakcie leczenia Adolfa Poświatowskiego, artystę malarza, studenta Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej w Łodzi, podobnie jak ona ciężko chorego na serce. Młodym nie było dane długo cieszyć się małżeńskim szczęściem. Dwa lata po ślubie poetka została wdową.

Halina Poświatowska w Ameryce

Życie poetki przedłużyła operacja serca, którą przeszłą dzięki hojności amerykańskiej Polonii w 1958 r. w Stanach Zjednoczonych. W tym samym roku wydała Halina Poświatowska Hymn Bałwochwalczy, swój pierwszy tomik poezji. Po udanej operacji artystka postanowiła wykorzystać szansę i złożyła podanie o pełne stypendium do Smith College, w Berkshires. Czteroletnie studia, mimo bardzo słabej znajomości angielskiego, ukończyła w zaledwie 3 lata. Z tęsknoty za rodziną, odrzuciwszy ofertę kontynuowania nauki na studiach doktoranckich w kalifornijskim Stanford University, niedługo później wróciła do Polski. Zdała na IV rok filozofii na Uniwersytecie Jagiellońskim i zamieszkała w Krakowie.

Jej stan zdrowia pogorszył się w 1967 r. i uznano, że niezbędna jest kolejna operacja. Odbyła się ona późną jesienią w Warszawie. Niestety w wyniku powikłań zakrzepowo-zatorowych poetka zmarła. Została pochowana obok męża na cmentarzu św. Rocha w Częstochowie.

Halina Poświatowska, książki i wiersze

Mimo że pierwsze wiersze Haliny Poświatowskiej spotkały się z sympatią krytyki, liryka poetki za jej życia nie została właściwie doceniona. Intymna, pełna emocji twórczość artystki spotykała się pewnym lekceważeniem jako nadmiernie sentymentalna, dopiero w późniejszych dekadach dostrzeżono jej osadzony w tradycji filozoficznej intelektualizm. Po debiutanckim tomiku ukazały się jeszcze 3 zbiory jej wierszy: : Dzień dzisiejszy (1963), Oda do rąk (1966) i, już pośmiertnie) Jeszcze jedno wspomnienie (1968). Widać w nich dobrze ewolucję poezji Poświatowskiej, choć cały czas motywami dominującymi pozostaje dramatyczny splot śmierci z miłością, Erosa z Tanatosem.

Wydawała także Halina Poświatowska książki inne niż poezje. W 1961 r. ukazały się jej wspomnienia z życia w Stanach Zjednoczonych, a niedługo przed śmiercią, w 1966 r., w ręce czytelników oddała poetka autobiograficzną Opowieść dla przyjaciela, opartą na jej intensywnej korespondencji z Jerzym Morawskim, drugim po mężu odgrywającym ważną rolę w jej życiu mężczyzną.