Remigiusz Ryziński

Wyniki wyszukiwania, prezentowane na stronie, dopasowane są do kryteriów wyszukiwania podanych przez użytkownika. Staramy się wyróżniać produkty, które mogą szczególnie zainteresować naszych użytkowników, używając w tym celu oznaczenia Bestseller lub Nowość. Pozycje na liście wyników wyszukiwania mogą być również sortowane - parametr sortowania ma pierwszeństwo nad pozostałymi wynikami.

Filozof, pisarz i kulturoznawca, a także tłumacz. Od niemal dekady również dr habilitowany. Stypendysta Rządu Francuskiego, Fundacji Schumana, Fundacji Nippon, Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Miasta Stołecznego Warszawy. Laureat nagrody Natwest LGBT+ Diamonds w kategorii ambasador osób LGBT+ w życiu publicznym, specjalista od teorii gender i gueer; deklaruje się jako feminista. Nominowany do Nike autor kilku nieszablonowych książek dokumentalnych odkrywających tzw. tęczową historię, czyli indywidualne losy, jak i społeczne czy kulturowe funkcjonowanie osób heteronienormatywnych w Polsce. Swoją najnowszą publikację, skoncentrowaną na ciągłej i planowej operacji MO wymierzonej w latach 80-tych w gejów, zatytułował Remigiusz Ryziński Hiacynt. PRL wobec homoseksualistów.

Remigiusz Ryziński przyszedł na świat w 1978 r. w Pucku. Z wykształcenia jest filozofem. Ukończył Uniwersytet Jagielloński, a studia kontynuował na paryskiej Sorbonie m.in. u Julii Kristevy, jednej z najwybitniejszych europejskich intelektualistek ostatniego półwiecza. Zawsze interesował go dyskurs inności; doktorat poświecił spuściźnie Rolanda Barthesa, zaś w habilitacji zajął się współczesnym feminizmem francuskim. Tłumaczył też klasyków XX-wiecznej myśli lewicowej, m.in. Kristevę, Eco czy Sartra. Zanim do księgarń trafiły jego reportaże, publikował Remigiusz Ryziński książki naukowe oraz liczne artykuły z dziedzin, którymi się zajmuje jako badacz. Aktualnie zatrudniony jest na stanowisku profesora nadzwyczajnego na Uniwersytecie Warszawskim, należy m.in. do Rady Ośrodka Badań nad Seksualnością Instytutu Stosowanych Nauk Społecznych UW.

Remigiusz Ryziński i Foucault w Warszawie

Jako pisarz debiutował w 2017 r. dość specyficznym, bardzo literackim, reportażem poświęconym tajemniczemu pobytowi w Warszawie pod koniec lat 50-tych samego Michele’a Foucalta. Książka, którą zatytułował Remigiusz Ryziński Foucault w Warszawie powstała w ramach Stypendium M. St. Warszawy oraz Stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Jest to bardzo ciekawy przykład narracji, którą można by określić mianem reportażu spekulatywnego, ponieważ wyjątkowo często autor korzysta w nim z trybu przypuszczającego. Tak naprawdę bowiem wciąż o blisko rocznej wizycie w naszym kraju jednego z najwybitniejszych, ale i jednego z najbardziej kontrowersyjnych, dwudziestowiecznych filozofów wiadomo bardzo niewiele. Zresztą, jak przyznaje Remigiusz Ryziński, Foucault w Warszawie, nie jest i nigdy nie miał był książką biograficzną z pretensjami do naukowości. Sam bardzo wyraźnie rozgranicza swoją działalność badawczą i literacką, zaznaczając, że albo jest profesorem, albo pisarzem, a wtedy opisuje świat, ludzi i zjawiska, nie używając naukowego aparatu poznawczego. Warsztat i inwencja poczatkującego autora zostały docenione przez jury Nagrody Nike, które nominowało Foucaulta w Warszawie do tej najbardziej prestiżowej polskiej nagrody literackiej.

Remigiusz Ryziński i Dziwniejsza historia

W wrześniu 2018 r. wydał Remigiusz Ryziński Dziwniejszą historię, opowieść o losach ludzi, którzy podczas wojny i niedługo po niej, w niesamowicie trudnych i okrutnych czasach, ze względu na swoją odmienność, zmuszeni byli do jeszcze bardziej wyczerpującej walki o przetrwanie i swojej człowieczeństwo. Narracja utkana jest z wycinków życiorysów konkretnych ludzi, bowiem autor skupia się na indywidualnych biografiach, jak sam mówi – w pisaniu zawsze najbardziej interesuje go bohater, człowiek, nie zbiorowość czy społeczeństwo. Podobnie jak i w innych publikacjach autora, w pewnej mierze to także opowieść o samotności i obcości w świecie pełnym sztywnych i opresyjnych norm.

Remigiusz Ryziński i Moje życie jest moje, czyli opowieści o wolności i pożądaniu

Po kolejnych kilkunastu miesiącach w ręce czytelników oddał Remigiusz Ryziński Moje życie jest moje, brawurowy reportaż o – jak napisała w blurbie Katarzyna Bonda – sekretnym życiu ludzi. Bohaterowie książki w naszym na wskroś podobno katolickim i konserwatywnym kraju bezkompromisowo realizują najśmielsze seksualne fantazje i pomysły. Autor prowadzi czytelnika poprzez ekscytujący świat, gdzie wszystko, na co tylko godzą się dorośli, jest dozwolone i akceptowane. Bohaterowie Ryzińskeigo podobnie jak i jego narracja są radośnie bezwstydni, całkowicie wolni w swojej seksualnej ekspresji. Ich życie seksualne odbywa się bowiem nie tyle wbrew opresyjnej normatywności kultury i religii, co poza nią.

Remigiusz Ryziński i Hiacynt, czyli PRL wobec homoseksualistów

Swoją najnowszą książkę nie bez powodu zatytułował Remigiusz Ryziński Hiacynt, taki bowiem kryptonim nosiła prowadzona w latach 80-tych cykliczna operacja MO skierowana przeciwko homoseksualistom. Miała ona trzy odsłony i planowano kolejne, jednak m.in. postępujący rozkład i kryzys komunistycznego reżimu sprawiły, że ostatecznie nie była ona pod koniec dekady kontynuowana. Na stronach książki autor przybliża ten nieco zapomniany, a wyjątkowo haniebny fragment naszej najnowszej historii. Inwigilacja prowadzona przez milicję była zakrojona na wyjątkowo dużą skalę i skierowana przeciwko szarym obywatelom, władzy nie interesowały bowiem, infiltrowane innymi kanałami, środowiska artystyczne ani kościelne, lecz przeciętni zjadacze chleba. Hiacynt to opowieść o okrucieństwie władzy i ówczesnej kultury, o indywidualnych tragediach i złamanych życiorysach, ale także i małych zwycięstwach oraz aktach prawdziwej odwagi.