Simone de Beauvoir

Wyniki wyszukiwania, prezentowane na stronie, dopasowane są do kryteriów wyszukiwania podanych przez użytkownika. Staramy się wyróżniać produkty, które mogą szczególnie zainteresować naszych użytkowników, używając w tym celu oznaczenia Bestseller lub Nowość. Pozycje na liście wyników wyszukiwania mogą być również sortowane - parametr sortowania ma pierwszeństwo nad pozostałymi wynikami.

Zmarła w 1986 r. pisarka i filozofka francuska uznawana za jedną z najwybitniejszych intelektualistek swoich czasów. Laureatka najbardziej prestiżowego francuskiego wyróżnienia w dziedzinie literatury, Nagrody Goncourtów. Matka i ikona drugiej fali feminizmu, autorka fundamentalnego dla całego ruchu traktatu pt. Druga płeć. Życiowa partnerka oraz współpracowniczka najbardziej znanego przedstawiciela egzystencjalizmu, Jean Paula Sartre’a. Nie bała się głosić śmiałych, jak na owe czasy, poglądów i żyć w zgodzie z nimi, głęboko gardząc społecznym konformizmem. Z tego powodu uważana za skandalistkę i posądzana o niemoralność. W 2022 r. ukazało się pierwsze polskie wydanie nigdy niepublikowanej wczesnej powieści Simone de Beauvoir, Nierozłączne.

Simone de Beauvoir na świat przyszła w 1908 r. w Paryżu w zamożnej szlachecko-burżuazyjnej rodzinie. Dwa lata później urodziła się jej młodsza siostra i podobno pan de Beauvoir nigdy nie pogodził się z brakiem męskiego potomka, dając odczuć swoim córkom, że rodząc się dziewczynkami głęboko go zawiodły. Co prawda, dumny był z rozwijającego się od dzieciństwa ponadprzeciętnie intelektu pierworodnej, chwalił się nawet, że Simon myśli całkowicie po męsku, jednak ona dość boleśnie odczuwała brak akceptacji swojej płci ze strony ojca. Matka z kolei, gorliwa katoliczka, bardzo dbała o religijne i skromne wychowanie dzieci. Podobno Simon, późniejsza czołowa arcygorszycielka przedwojennej i powojennej Francji, w dzieciństwie była bardzo wierząca, a nawet myślała o karierze zakonnicy. Zapał religijny minął jej w okolicach 14-tych urodzin, kiedy to na drodze intelektualnej spekulacji doszła do wniosku, że Bóg nie istnieje i została ateistką, trwając w tym poglądzie do końca życia. Na długo też zanim powstał obnażający kobiecość jako narzucony konstrukt społeczny traktat, który znacząco zatytułowała Simone de Beauvoir: Druga płeć, jego autorka żyła, świadomie odrzucając kulturowe ograniczenia narzucone jej płci. Dość szybko uznała, że zarówno małżeństwo, jak i macierzyństwo, są więzieniem uniemożliwiającym kobietom samorealizację. Nigdy więc, mimo trwającego kilka dekad związku z Sartrem, nie stanęła na ślubny kobiercu i nie miała dzieci, całą swoja energię inwestując w pracę literacką i rozwój intelektualny.

Była bystrym dzieckiem, ale w liceum stało się jasne, że intelektem przewyższa większość rówieśników. Po maturze naukę kontynuowała na Sorbonie, gdzie uzyskała dyplom z literatury francuskiej, filozofii, greki oraz łaciny, a następnie wybrała studia na prestiżowej i mocno elitarnej École Normale Supérieure (ENS). Tam poznała Sartre’a, z którym połączyła ją wyjątkowa, uczuciowo-intelektualna, trwająca ponad pół wieku więź. W 1929 r. razem z nim przystąpiła do przeznaczonego dla najlepszych absolwentów uczelni egzaminu, niezwykle trudnego agrégation i zajęła drugą lokatę, zaraz za Sartre’em. To dało jej status państwowego wykładowcy i zatrudnienie w najlepszych francuskich liceach, jednak jej nauczycielska kariera została przerwana przez skandale obyczajowe związane ze relacjami erotycznymi z uczennicami.

Pierwsze książki Simone de Beauvoir

Mimo wszystko bardzo szybko rosła sława Simone de Beauvoir jako niezależnej myślicielki i filozofki a późnej także pisarki. W 1943 r. ukazała się Zaproszona, jej debiutancka i do tego mocno skandalizująca powieść, która przyniosła autorce niemały sukces i rozgłos. Simone była również współzałożycielką, z Sartre’em i Albertem Camusem, gazety Les Temps modernes, której łamy służyły przybliżania czytelnikom koncepcji egzystencjalizmu. De Beauvoir pisała zaangażowane artykuły entuzjastyczne wobec idei ateistycznych i komunizmu. W tym czasie dużo również podróżowała, m.in. do Chile, Chin, ZSRR czy USA.

Simone de Beauvoir, Druga płeć i feminizm

Mimo jej prozatorskich dokonań najbardziej rozsławiła nazwisko Simone de Beauvoir, Druga płeć, klasyczny już tekst, uważany za jeden z najważniejszych, o ile nie najważniejszy, manifest feministyczny. Wydany w 1949 r. traktat po raz pierwszy w formie intelektualnego wywodu podważał naturalność, a co za tym idzie, niepodważalność kategorii płci. To właśnie z tej książki pochodzi słynny cytat: Nie rodzimy się kobietami – stajemy się nimi, zwiastujący wielką rewolucję kulturową lat 60-tych i 70-tych.

Simone de Beauvoir, Mandaryni i fikcja autobiograficzna

W dorobku pisarki znaleźć można także świetną fikcję literacką. Bez wątpienia do najważniejszych powieści jej pióra zaliczyć należy Mandarynów z 1954 r. inspirowanych miłosną historią autorki i amerykańskiego pisarza, Nelsona Algrena, z którym wymieniła ponad 300 miłosnych listów (doczekały się one nawet polskiego wydania). Fabuła, na stronach której odnaleźć można także obraz francuskiego środowiska lewicowych intelektualistów, przyniosła Simone de Beauvoir Nagrodę Goncourtów, najważniejsze francuskie wyróżnienie literackie. O swoim życiu najszerzej, co zrozumiałe, rozpisuje się ona jednak na łamach tomów wspomnień zatytułowanych przewrotnie Pamiętnik statecznej panienki.

Simone de Beauvoir i Nierozłączne

Warto również wspomnieć o najnowszym wydanym w naszym kraju, opatrzonym arcyciekawym wstępem samej Margaret Atwood, dziele Simone de Beauvoir. Nierozłączne, które polską premierę miały wiosną 2022 r., to tekst, który po raz pierwszy światło dzienne ujrzał dopiero ponad pół wieku od powstania. To mająca, jak zwykle u autorki, autobiograficzne korzenie opowieść, o kobiecej przyjaźni i kobiecej wolności niszczonej przez opresyjne społeczeństwo.