Virginia Woolf

Wyniki wyszukiwania, prezentowane na stronie, dopasowane są do kryteriów wyszukiwania podanych przez użytkownika. Staramy się wyróżniać produkty, które mogą szczególnie zainteresować naszych użytkowników, używając w tym celu oznaczenia Bestseller lub Nowość. Pozycje na liście wyników wyszukiwania mogą być również sortowane - parametr sortowania ma pierwszeństwo nad pozostałymi wynikami.

Brytyjska prozaiczka i publicystka, jedna z pierwszych autorek feministycznych. Uważana za jedną z najważniejszych postaci angielskiego modernizmu pierwszej połowy XX w. i czołowych postaci ówczesnej elity literackiej, członkini Bloomsbury Group. Pisała Virginia Woolf eseje, szkice, powieści oraz opowiadania. Jej najważniejsze prace to Własny pokój, Orlando, Do Latarni morskiej, Pani Dalloway. Proza pisarki charakteryzowała się dużym nowatorstwem formalnym, porównywanym do osiągnięć J. Joyce’a i W. Faulknera, oraz śmiałością w wyborze tematyki i perspektywy narracyjnej.

Virginia Woolf przyszła na świat w 1882 r. w Londynie, jako Adeline Virginia Stephen, trzecie z czworga dzieci sir Lesliego Stephena i Julii Prinsep Duckworth z domu Jackson. Zarówno Leslie jak i Julia posiadali również potomstwo ze swoich poprzednich związków: ze strony matki Virginia miała dwóch przyrodnich braci i siostrę, zaś ze strony ojca siostrę.

Londyńskie dzieciństwo i młodość

Ponieważ oboje rodzice wywodzili się z intelektualnej i artystycznej elity angielskiej, Virginia dorastała w domu przepojonym kultura i sztuką. Je ojciec był redaktorem i krytykiem literackim oraz zięciem (poprzez pierwszą żonę) samego Williama Thackeraya, natomiast, wywodząca się ze starej rodziny i słynąca z urody, matka była muzą prerafaelitów i pierwszych fotografów. Domu Stephenów był miejscem spotkań artystów i londyńskiej śmietanki towarzyskiej, a dzięki imponującej bibliotece rodziców Virginia od najwcześniejszych lat zaznajamiana była z klasyką literatury światowej.

Od Kornwalii Do latarni morskiej

Miesiąc letnie rodzina aż do 1895 r. spędzła poza stolicą, w Saint Ives w Kornwalii. To właśnie z tymi wyjazdami wiążą się najcieplejsze wspomnienia pisarki z dzieciństwa i młodości. Nadmorski krajobraz oraz miejscowa Godrevy Lighthouse zapisały się wyjątkowo mocno w jej pamięci. Pisząc wiele lat później Do latarni morskiej, Virginia Woolf będzie próbowała odtworzyć i utrwalić emocje towarzyszące tamtym wakacjom. Wydana w 1927 r. powieść 88 lat później zajęła drugie miejsce w rankingu 100 najlepszych brytyjskich powieści wszechczasów BBC. W Do latarni morskiej Virginia Woolf praktycznie rezygnuje z fabularności swojej narracji, skupiając się na introspekcji. Odrzuca obrazowanie realizmu, wykorzystuje za to nowatorskie techniki narracyjne tj. strumień świadomości, by znaleźć środki wyrazu dla myśli, obserwacji i subiektywnej percepcji, ulotnych impresji, swoich bohaterów.

Voyage out, Bloomsbury Group i początek kariery literackiej

Virginia zawsze była wrażliwym dzieckiem, bardzo intensywnie przeżywającym otaczającą ją rzeczywistość. W dodatku jej rodzina była obciążona chorobą psychiczną (chora psychicznie była siostra przyrodnia autorki z pierwszego małżeństwa ojca). Pierwsze poważne załamanie nerwowe przeszła po śmierci matki i przyrodniej siostry. Drugiego, jeszcze głębszego epizodu pisarka doświadczyła po śmierci ojca w 1904 r., kiedy to potrzebna była jej hospitalizacja. Wkrótce po śmierci ojca rodzeństwo sprzedało dom rodzinny i zakupiło nowy. To w nim właśnie zawiązała i spotykała się grupa artystów i intelektualistów Bloomsbury Group. Należał do niej Leonard Woolf, który w 1912 r. został mężem Virginii. Trzy lata po ślubie wydała ona swoją pierwszą powieść Voyage out (Podróż w świat), a w kolejnych latach 3 następne fabuły, w tym uznawane za jedne z jej najlepszych dzieł, Pokój Jakuba i Panią Dalloway.

Virginia Woolf, Własny pokój i depresja

Mimo sukcesów literackich i wsparcia, które znajdowała u swojego męża w kolejnych dekadach artystka nieustanie zmagała się ze stanami depresyjnymi. Patriarchalną kulturę, w której przyszło jej żyć odczuwała jako silnie opresyjną. W eseju Własny pokój Virginia Woolf próbuje dać wyraz tym emocjom. W tekście tym pisarka analizuje przyczyny pośledniej pozycji kobiet w historii kultury i literatury. Prezentując m.in. hipotetyczne losy, równie uzdolnionej co brat, siostry Szekspira, wskazuje na wszystkie aspektu kulturowo-cywilizacyjne, niepozwalające twórczym kobietom na rozwinięcie talentów i potencjału. Niezależność finansową i kulturowe przyzwolenie na decydowanie o sobie, symbolizuje własny pokój. Virginia Woolf zamyka w tej metaforze cały ogrom znaczeń. Bez osobistej przestrzeni nie ma bowiem osoby. Tekst ten uznawany jest za fundamentalny dla feministycznej krytyki literackiej.

Mimo ciągłych nawrotów choroby, artystka nie przestawała tworzyć i szukać nowych sposobów literackiej ekspresji. W 1931 r. oddaje w ręce czytelników Virginia Woolf Fale, eksperymentalną formalnie powieść uznawana za jedno z jej najbardziej nowatorskich dokonań.

Walkę z depresją przegrywa ostatecznie 10 lat później. 28 marca1941 r. Virginia Woolf pisze ciepły list do męża i wypełniwszy kamieniami kieszenie idzie na brzeg płynącej nieopodal jej domu rzeki.