Wit Szostak

Wyniki wyszukiwania, prezentowane na stronie, dopasowane są do kryteriów wyszukiwania podanych przez użytkownika. Staramy się wyróżniać produkty, które mogą szczególnie zainteresować naszych użytkowników, używając w tym celu oznaczenia Bestseller lub Nowość. Pozycje na liście wyników wyszukiwania mogą być również sortowane - parametr sortowania ma pierwszeństwo nad pozostałymi wynikami.

Polski pisarz i filozof. Człowiek wielu talentów, doktor habilitowany nauk humanistycznych, adiunkt w Katedrze Filozofii Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie.

Wit Szostak (właśc. Dobrosław Kot) urodził się w 1976 r., mocno związany z Krakowem, tu się kształcił, pracuje i mieszka. Z wykształcenia jest filozofem, absolwentem Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. Doktorat obronił w 2008 r. na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, a 2017 roku na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk humanistycznych. Aby rozgraniczyć dwie sfery swojej zawodowej aktywności, naukową i literacką, postanowił swoje powieści wydawać jako Wit Szostak.

Jest członkiem Towarzystwa Tischnerowskiego oraz pasjonatem kultury, a w szczególności muzyki, ludowej, której jest też znawcą. Sam również gra na instrumentach ludowych (skrzypcach, gęślach i dudach).

Jako wielki miłośnik twórczości Tolkiena, swoją pisarską karierę zaczynał od opowiadań, a nieco później powieści, nurtu fantasy. Debiutował w 1999 r. na łamach Nowej Fantastyki opowiadaniem Kłopoty z błaznem. Z utrzymanych w poetyce fantasty utworów pisarza, największą popularność wśród czytelników zdobył, inspirowany podhalańskim folklorem, cykl o Smoczogórach, na który składają się trzy powieści; Wichry Smoczogór (2003) Poszarpane granie (2004), Ględźby Ropucha (2005). W późniejszym okresie, pisząc kolejne książki, Wit Szostak odszedł od czystej fantastyki, eksperymentując z różnymi literackimi nurtami i stylistykami. Jego późniejsze tytuły to najczęściej charakterystyczne połączenie realizmu magicznego, odrobiny fantastyki oraz historii alternatywnej.

Trylogia Krakowska Wita Szostaka

Doskonałym przykładem tego literackiego synkretyzmu stanowi tzw. Trylogia Krakowska. Pierwszą zaliczaną do niej powieść pt. Chochoły Wit Szostak wydał w 2010 r. Ta osobliwa, nawiązująca do stylistyki rodzinnej sagi, narracja koncentruje się wokół wielopokoleniowej krakowskiej rodziny Chochołów, mieszkającej w starej, odziedziczonej po przodkach kamienicy. W świecie przedstawionej swojej książki Wit Szostak przede wszystkim gra nastrojem, wprowadzając elementy magicznego realizmu, autor zaprasza czytelnika do całkowitego poddania się nastrojowi jego opowieści. A historia swojego rodu, którą snuje narrator, dla każdego może być trochę o czym innym. Chochoły Wit Szostak skonstruował tak, by otwierały odbiorców na znaczenia, wprawiały w rezonans, którego efekty będą się różnić, tak jak różne są emocje i doświadczenia sięgających po tę lekturę ludzi.

Jeszcze bardziej brawurowo komponuje pisarz swoją kolejną, zaliczaną do Trylogii Krakowskiej, Fabułę. Wydaną rok po Chochołach powieść Dumanowski Wit Szostak poświecił wyjątkowo barwnej postaci Józafata Dumanowskiego. Ten fikcyjny, mitologiczny wręcz, bohater przez dziesięciolecia obrastał w kolejne opowieści, anegdoty i pieśni, stając się wielką metaforą polskiej drogi do niepodległości. Zgodnie z tradycją, którą na kartach swojej książki przytacza Wit Szostak, Dumanowski urodził się kilka dni przed ostatecznym rozbiorem Rzeczypospolitej, a umarł w listopadzie 1918 r. Jest więc symbolicznym ostatnim dzieckiem wolnej Polski i jednocześnie świadkiem jej triumfalnego powrotu na mapy Europy. Równie ciekawa, co treść przedstawia się forma powieści stylizowana na dokumentacją do wielkiej biografii jej bohatera.

Autor opowiada 123-letnią historię Polski pod zaborami, nie tylko z niemałą fantazją, wręcz dezynwolturą, ale w gruncie rzeczy na nowo. W świecie przedstawionym książki Szostaka Adam Mickiewicz, na przykład, jest biskupem krakowskim, Juliusz Słowacki to natomiast finansista i minister skarbu Republiki Krakowskiej, obaj zaś cierpią z powodu poetyckiego niespełnienia.

Ostatnią z tworzących trylogię powieść pt. Fuga Wit Szostak opublikował w 2012 r. Czyniąc bohaterem utworu Bartłomieja Chochoła, pisarz bezpośrednio nawiązał do otwierającej cykl historii krakowskiej rodziny. Na całość tekstu składa się 8 małych form (fug), w których Bartłomiej, po powrocie do rodzinnej kamienicy, opowiada, za każdym razem inaczej, swoje dzieje. Te próby obnażają bolesną prawdę, o niemożności zbudowania przez człowieka autonarracji. Jak mówi Bartłomiej, nie ma sposobu na to, by opowiedzieć życie. Ono za każdym razem się wymyka, zmienia we wspomnieniach, miesza z wyobrażeniami, ulega zmyśleniom. Za powieść Fuga Wit Szostak został doceniony nominacją do Nagrody Nike 2012.

Inne książki Wita Szostaka

Oberki do końca świata Wit Szostak opublikował w 2007 r. Do tej pory pozostaje to jedna z najlepszych i najpopularniejszych książek pisarza. To napisana z wielką czułością historia, nieistniejącego już, świata wiejskich grajków. Poprzez Oberki do końca świata Wit Szostak, zakochany od zawsze w energii i pięknie ludowego muzykowania, stara się go ocalić od zapomnienia.

Z kolei w swojej najnowszej książce pt. Poniewczasie Wit Szostak komponuje swoisty dziennik, złożony z zapisków autora i tworzonego przez niego bohatera, Marcina. Dużo w tym poetyki eseju, trochę powieściowości. Jak zwykle pisarz nie przejmuje się formalnymi regułami i słowną materię dobiera, tak by służyła jego celom. W Poniewczasie Wit Szostak, pragnąc znaleźć sposób opowiedzeniu o twórczym procesie powstawania literatury, dowolnie miesza środki artystycznego wyrazu, jednak całkowicie panuje nad ostatecznym efektem tego eksperymentu.