CHCĘ ŻYĆ Z JEZUSEM- PORADNIK METODYCZNY KL. 4 ebook

Lublin – Przemyśl

2023

Wydawca

Wydawnictwo Archidiecezji Lubelskiej „Gaudium”

20-075 Lublin, ul. Ogrodowa 12

tel. 81 442 19 10, faks 81 442 19 16

e-mail: [email protected]

www.gaudium.pl

Druk i oprawa

Wydawnictwo Archidiecezji Lubelskiej „Gaudium”

Wprowadzenie

Katecheza poznaniem Osoby Jezusa Chrystusa

Szanowni Katecheci!

Z radością przekazujemy do Waszych rąk pakiet do nauczania religii w IV klasie szkoły podstawowej pt. Chcę żyć z Jezusem, który jest kontynuacją pakietów do I klasy pt. Bóg naszym Ojcem, II klasy pt. Bóg daje nam Jezusa oraz III klasy pt. Jezus przychodzi do nas. Są one częścią serii podręczników do nauczania religii pod wspólnym tytułem Z Bogiem przez życie, przygotowanych pod redakcją ks. prof. dr. hab. Mariana Zająca (KUL). Zarówno podręcznik dla ucznia, karty pracy, jak i poradnik metodyczny dla katechetów zostały przygotowane zgodnie z zaleceniami Podstawy programowej katechezy Kościoła katolickiego w Polsce1 oraz z wytycznymi Programu nauczania religii rzymskokatolickiej w przedszkolach i szkołach z roku 2018 pt. Zaproszeni na ucztę z Jezusem (AZ-2-01/18)2.

Od strony dydaktycznej podręcznik do nauki religii należy do kategorii podręczników uniwersalno-systematycznych z odpowiednim do potrzeb i poziomu kształcenia doborem treści, aktywizujących i utrwalających zadań oraz wizualizacją. W przygotowaniu podręcznika kontynuowano przyjęty w podręcznikach do klasy I, II i III personalistyczno-kerygmatyczny model katechezy.

Pierwszą częścią struktury katechezy jest sytuacja egzystencjalna (Świat, w którym żyję) uwzględniająca osobę oraz wiek katechizowanego ucznia. Po jej analizie następuje przedstawienie orędzia chrześcijańskiego (Wiara i życie Kościoła) tak, aby zgodnie z założeniami Podstawy programowej katechezy omówić główne prawdy katechetyczne przewidziane do realizacji na danym etapie edukacyjnym. Ostatnim etapem katechezy jest życiowa aplikacja przekazanych treści (Zapamiętaj, Zastosuj, Modlitwa) wspierająca ucznia w kształtowaniu postaw chrześcijańskich.

Pakiet edukacyjny Chcę żyć z Jezusem przeznaczony do nauki religii w IV klasie szkoły podstawowej zawiera:

1. Podręcznik dla ucznia,

2. Karty pracy dla ucznia,

3. Poradnik metodyczny dla katechety.

Dodatkowe materiały dla katechetów będą sukcesywnie zamieszczane na stronie internetowej www.kulkat.pl.

Podręcznik ucznia

Podręcznik Chcę żyć z Jezusem nawiązuje do ważnego wydarzenia z III klasy, jakim było dla ucznia przystąpienie po raz pierwszy do sakramentu pokuty i pojednania oraz przyjęcie Pierwszej Komunii Świętej. Konsekwencją tego osobistego spotkania z Chrystusem jest pogłębienie wśród uczniów znaczenia tych wydarzeń, zachęta do kontynuowania regularnego uczestnictwa w Eucharystii i częste przyjmowanie Komunii Świętej. Jest to udział ucznia w formacji religijno-moralnej poprzez systematyczne przystępowanie do sakramentu pokuty i pojednania, uczestnictwo w wydarzeniach roku liturgicznego i w związanych z nimi okolicznościowych nabożeństwach. Ważne jest również kształtowanie potrzeby dalszego systematycznego udziału w katechizacji, poprzez którą bardziej poznaje się Jezusa Chrystusa i Jego naukę3.

W przygotowaniu podręcznika uwzględniono zarówno psychofizyczny, emocjonalny, społeczny i religijny rozwój ucznia, jak i jego doświadczenia życiowe wynikające z codzienności. Poprzez odwoływanie się do nich wychowankowie są prowadzeni do głębszego poznawania Osoby Jezusa Chrystusa, a także poprzez: udział w lekcjach religii szkolnej (wymiar bardziej intelektualny), osobiste spotkania z Chrystusem w sakramencie pokuty i pojednania, doświadczenie Jego obecności w Eucharystii, wydarzenia roku liturgicznego oraz praktykowanie pierwszych piątków miesiąca. Jest to pomoc w kształtowaniu postaw religijnych i moralnych uczniów, które wynikają ze słuchania i z rozważania Słowa Bożego oraz z doświadczenia Chrystusa we wspólnocie Kościoła w roku liturgicznym4. Program nazywa te postawy eucharystycznymi, są one związane z treściami skoncentrowanymi wokół następujących zagadnień, które zostały opracowane w 60 odrębnych jednostkach tematycznych, podzielonych na odpowiednie działy wynikające bezpośrednio z programu:

I. Poznaję Jezusa. Katechezy wprowadzające w nauczanie religii w IV klasie ukazują potrzebę pogłębiania więzi z Jezusem poprzez udział w systematycznej katechezie. Uświadamiają, że poznanie Chrystusa i umacnianie więzi z Nim dokonuje się przez słuchanie Słowa Bożego oraz udział w liturgii, czego owocem jest świadectwo o Jezusie.

II. Przyjaźnię się z Jezusem. Przyjaźń z Jezusem kształtuje Eucharystia, która uczy postawy miłości na wzór Serca Jezusa (pierwsze piątki miesiąca), słuchania słowa Chrystusa, wypełniania woli Bożej, zaufania Jezusowi. Eucharystia buduje i umacnia wspólnotę Kościoła, w której wierni, w tym również katechizowani, żyją i realizują się poprzez braterską miłość i zaangażowanie.

III. Dziękuję Jezusowi. Katechezy tego działu wychowują do wdzięczności Bogu i człowiekowi. Wartości wdzięczności uczy przede wszystkim Eucharystia (dziękczynienie), podczas której katechizowany uczy się wdzięczności za liczne Boże dary, zwłaszcza za otrzymane sakramenty święte, oraz jej wyrażania. Uświadamia się, że w sakramentach świętych i wydarzeniach roku liturgicznego Chrystus daje siebie i udziela potrzebnych darów.

IV. Przepraszam Jezusa. Celem katechez tego działu jest ukazanie grzechu jako stanu zrywającego przyjaźń z Bogiem oraz niszczącego człowieka i wspólnotę. Ratunkiem i pomocą jest miłosierdzie Boże, dlatego potrzebna jest systematyczna spowiedź, w tym zaufanie do Jezusa przebaczającego, którego Serce jest pełne dobroci i miłości. Za doświadczone miłosierdzie Boże uczniowie są wychowywani do czynienia i wyrażania miłosierdzia w uczynkach (uczynki miłosierdzia względem duszy i ciała).

V. Proszę Jezusa. Zadaniem katechez tego działu jest wychowanie do modlitwy i uczenie modlitw oraz zapoznanie z różnymi formami i rodzajami (aktami) modlitw. Wzorem w praktykowaniu modlitwy wytrwałej i szczerej są osoby święte, które należy prosić jako świętych patronów o wstawiennictwo w różnych sytuacjach naszego życia.

VI. Uwielbiam Jezusa. Katechezy w tym dziale wyjaśniają, czym jest uwielbienie, oraz uczą i wychowują do uwielbiania Boga w stworzeniach (ekologia), modlitwie, zwłaszcza podczas Mszy Świętej i w czasie adoracji Najświętszego Sakramentu. Uczniowie poznają również prawdę o sile, jaką daje w życiu człowieka Eucharystia (bł. Carlo Acutis), która jest najdoskonalszym uwielbieniem Boga Trójosobowego.

VII. Chcę żyć z Jezusem razem z Maryją i ze świętymi. W tym dziale, obok treści wynikających bezpośrednio z Programu nauczania religii rzymskokatolickiej w przedszkolach i szkołach, zamieszczono również katechezy dodatkowe. Proponowane w nich treści pozwalają bardziej świadomie spotkać się z Matką Bożą i ze świętymi. Przybliżono istotę święta Ofiarowania Pańskiego; dlaczego święto Ofiarowania Pańskiego nazywane jest świętem Matki Bożej Gromnicznej. Ponadto wyjaśniono historię cudu w archikatedrze lubelskiej, związanego z obrazem Matki Bożej Płaczącej; uroczystość Wniebowzięcia NMP (dogmat o wniebowzięciu NMP); wprowadzono w wychowanie patriotyczne (wydarzenia związane z cudem nad Wisłą); przybliżono historię i przesłanie objawień Matki Bożej w Fatimie (modlitwa, pokój, różaniec, pokuta, Niepokalane Serce Maryi). Ukazano św. Jacka jako apostoła Różańca Świętego, św. Antoniego w kontekście kształtowania postaw eucharystycznych, pogłębiono znajomości wybranych wydarzeń z życia Jana Pawła II i sposobów obchodzenia Dnia Papieskiego.

VIII. Chcę żyć z Jezusem w roku liturgicznym. Katechezy dodatkowe tego działu związane są z przeżywaniem wydarzeń roku liturgicznego. Pogłębienie wiedzy dotyczącej Jezusa Chrystusa, Króla Wszechświata; zadania i opieka Archaniołów. Uświadomienie prawdy, że Adwent to radosny czas oczekiwania na Boże Narodzenie oraz na powtórne przyjście Pana Jezusa; uświadomienie religijnego wymiaru świętowania Bożego Narodzenia; Środa Popielcowa, charakter i znaczenie Wielkiego Postu; Niedziela Palmowa i Wielki Tydzień; Triduum Paschalne; Wielki Czwartek (formacja eucharystyczna). Wychowanie do misji (modlitwa za misjonarzy, włączenie w misyjną działalność Kościoła – pomoc duchowa i materialna). Wychowanie wspólnotowe i społeczne (wolontariat, Caritas). Wychowanie patriotyczne, kształtowanie postaw patriotycznych, poszerzenie wiedzy na temat własnej Ojczyzny; Święto Niepodległości Polski (wydarzenia związane z 11 listopada, symbole narodowe). Wakacje z Bogiem (osobista modlitwa, niedzielna Msza Święta).

Przyjęte założenia wynikające z Podstawy programowej katechezy Kościoła Katolickiego w Polsce,Programu nauczania religii rzymskokatolickiej w przedszkolach i szkołach z roku 2018 pt. Zaproszeni na ucztę z Jezusem (AZ-2-01/18)5 oraz z personalistyczno-kerygmatycznego modelu katechezy mają swoje odzwierciedlenie w strukturze poszczególnych jednostek katechetycznych. Struktura ta w podręczniku ucznia przedstawia się następująco:

Pierwsza część każdej katechezy pt. „Świat, w którym żyję” jest poświęcona różnym problemom i sytuacjom egzystencjalnym uczniów wchodzących w kolejny etap edukacyjny. W założeniach autorów ma to ich prowadzić przede wszystkim do zainteresowania się problematyką omawianą na lekcjach religii. Po każdej z nich zamieszczono krótką refleksję ukierunkowaną na główne treści katechezy.

Druga część każdej jednostki tematycznej zatytułowana „Wiara i życie Kościoła” przedstawia najważniejsze treści programowe ustalone w Podstawie programowej katechezy i Programie nauczania religii. Treści zamieszczone w tej części podręcznika zostały przedstawione w zgodzie z oficjalnym posoborowym nauczaniem Kościoła w celu zachowania poprawności katechetyczno-teologicznej.

Podręcznik ucznia zawiera jeszcze trzy elementy. W części „Zapamiętaj” została zawarta synteza najistotniejszych treści omawianych w czasie katechezy. Część „Zastosuj” została poświęcona kształtowaniu postaw religijno-moralnych. Zawarte zostały w niej refleksje dotyczące osobistej wiary katechizowanych, praktykowania modlitwy, czynnego udziału w liturgii, dawania odpowiedzi na wezwanie Boga zawarte w Piśmie Świętym czy wrażliwości na potrzebujących. Każda jednostka katechetyczna zakończona została modlitwą nawiązującą ściśle do tematu lekcji. W zamyśle autorów modlitwy te powinny być odmawiane w czasie katechezy lub indywidualnie przez uczniów.

Szata graficzna

Konstytutywnym elementem podręcznika ucznia jest również jego szata graficzna. W podręczniku Chcę żyć z Jezusem każdy dział ma swoją kolorystykę, a poszczególne jednostki zostały zilustrowane zgodnie z podziałem treści na opisane wyżej elementy. Należy także podkreślić, że bardzo często katechezy odwołują się do sytuacji egzystencjalnych – konkretnych osób i wydarzeń. Służy to poznawaniu i emocjonalnemu związaniu ucznia z poznawaną prawdą religijną, a także wprowadzaniu i wyjaśnianiu konkretnych treści teologicznych.

Pierwsza część katechezy poświęcona kwestiom egzystencjalnym zawiera tematycznie dobrane ilustracje (czasem dzieła sztuki). W drugiej części poświęconej wierze i życiu Kościoła zamieszczono natomiast przede wszystkim dobrane tematycznie ilustracje bliskie w swoim wyrazie uczniowi. Taki sposób ma służyć przede wszystkim przybliżeniu uczniom dorobku kultury chrześcijańskiej, bez znajomości której nie można zrozumieć historii, a także współczesności Europy i Polski. Szata graficzna ostatniej strony każdej katechezy ma na celu uwypuklenie syntezy najistotniejszych treści, budowanie postaw i wychowanie do modlitwy. Istotny jest również fakt, że podczas nauki religii w klasie IV uczeń poznaje nowe modlitwy, a także utrwala te, z którymi zetknął się już wcześniej. Zawarte w tej części katechezy ilustracje mają na celu wzmocnienie tego przekazu.

Karty pracy

Integralną część pakietu edukacyjnego do IV klasy szkoły podstawowej stanowią karty pracy z miejscem na notatkę. Koncepcja włączenia ich do pakietu wypływa z faktu, że uczniowie są przyzwyczajeni do takiego sposobu pracy na innych przedmiotach szkolnych. Idea ta była także postulatem katechetów pracujących na terenie wielu diecezji korzystających z poprzedniej serii podręczników pt. Z Bogiem na ludzkich drogach. Propozycje metodyczne tam zawarte bardzo często odwoływały się do różnego rodzaju zadań, diagramów, krzyżówek, wykresów służących przyswojeniu wiadomości religijnych. W związku z tym postanowiono ponownie zaproponować, jako osobną publikację, zeszyt z kartami pracy i miejscem na notatkę. Jego forma z założenia jest bardzo prosta i czarno-biała. Prosta forma podyktowana jest również troską o minimalizację kosztów podręczników, co wydaje się dzisiaj dość istotne. Najistotniejsze jest jednak założenie, że zadania zawarte w kartach pracy mają pomóc w utrwaleniu treści, a zarazem winny rozwijać umiejętności manualne, wyobraźnię, kreatywność i zdolność logicznego myślenia. Warto zaznaczyć, że wszystkie karty pracy będą dostępne na stronie www.kulkat.pl, co pozwoli katechetom na ich swobodną edycję i dopasowanie do potrzeb.

Poradnik metodyczny

Oprócz podręcznika do religii dla IV klasy szkoły podstawowej, przygotowano także poradnik metodyczny dla katechetów. Zawiera on szczegółowo opracowane scenariusze katechez. Struktura scenariusza obejmuje stałe punkty, takie jak:

Obok założeń edukacyjnych, scenariusze wszystkich katechez uwzględniają opisy metod aktywizujących, zadań z karty pracy, a także teksty źródłowe potrzebne do przeprowadzenia katechezy. W tym miejscu warto podkreślić, że założenia edukacyjne zostały opracowane zgodnie z najnowszymi wytycznymi zarówno Podstawy programowej katechezy, Programu nauczania religii, jak i Podstawy programowej kształcenia ogólnego i rozporządzeń Ministerstwa Edukacji Narodowej. Potwierdzeniem tego jest przede wszystkim sformułowanie celów każdej jednostki lekcyjnej językiem wymagań. Wyszczególnienie korelacji z edukacją szkolną, metod i technik oraz środków dydaktycznych dopełnia pierwszą część konspektu każdej lekcji. Taka forma opracowania założeń edukacyjnych wynika z pragnienia, aby proponowane materiały stanowiły realną pomoc dla katechetów, którzy zobowiązani przez dyrektorów szkoły, muszą respektować najnowsze wytyczne władz oświatowych.

Zgodnie z przyjętymi założeniami scenariusz katechezy w poradniku metodycznym dla nauczyciela został skonstruowany według następującej struktury:

I. Założenia edukacyjne:

1. Cele katechetyczne – wymagania ogólne,

2. Treści nauczania – wymagania szczegółowe,

Wiedza,

Umiejętności,

Postawy,

3. Korelacja z edukacją szkolną,

4. Metody i techniki,

5. Środki dydaktyczne.

II. Przebieg katechezy:

1. Modlitwa,

2. Sytuacja egzystencjalna,

3. Wiara i życie Kościoła,

4. Zastosowanie życiowe,

5. Podsumowanie treści,

6. Notatka,

7. Praca domowa,

8. Modlitwa.

Proponowany przebieg katechezy ściśle związany jest ze strukturą podręcznika dla ucznia. Punktem wyjścia jest zawsze sytuacja egzystencjalna i stosowane są różne metody. Ma to na celu zapewnienie pluralizmu metodycznego i większej aktywności uczniów.

Część poradnika zatytułowana „Wiara i życie Kościoła” proponuje różne metody i techniki zapoznania katechizowanych z głównymi treściami jednostki katechetycznej. Przekaz treści katechezy opiera się na proponowanych metodach i technikach multimedialnych, tj.: filmach, prezentacjach, ilustracjach, które będą dostępne na stronie internetowej www.kulkat.pl.

Każdy scenariusz zajęć zawiera wyodrębniony element strukturalny określony jako „Zastosowanie życiowe”. Ma on na celu kształtowanie w wychowankach postaw chrześcijańskich, a także wieloaspektowe wprowadzanie w życie chrześcijańskie. Z jednej strony takie ujęcie może budzić obawy o możliwości realizacji tych celów w szkole, z drugiej, koncepcja nauczania religii w polskiej szkole zakłada wyraźny wymiar katechetyczno-mistagogiczny i do jego realizacji autorzy i redaktorzy podręczników są zobowiązani. Przyjęte założenia powinny pomóc katechizowanym w przyjęciu orędzia Bożego i w podjęciu konkretnych postanowień życiowych.

W punkcie „Zastosowanie życiowe” proponowane są metody o charakterze problemowym (zadania w kartach pracy), nastawionym na ukazanie piękna życia chrześcijańskiego i postaw z niego wypływających. Jest to świadomy wybór autorów, którzy są przekonani o dużym znaczeniu sfery wolitywno-emocjonalnej w budowaniu postaw. Każdą jednostkę kończy podsumowanie treści, propozycja notatki do zeszytu i modlitwy końcowej. Taki układ nawiązuje do sprawdzonych wzorców dydaktycznych i postuluje dokonanie syntezy najważniejszych treści, ich zapisanie oraz sugestie pracy domowej.

Wyjaśnienia wymaga również forma konspektów. Są one przygotowane w sposób bardzo szczegółowy, często sugerujący nie tylko treści i metody, lecz także konkretne sformułowania, których może użyć katecheta. Takie podejście jest świadomym wyborem autorów i redaktora poradnika. Praktyka dowiodła bowiem, że konspekty w formie luźnych sugestii czy kilku punktów nie spełniają oczekiwań katechetów. Należy przy tym pamiętać, że poradnik metodyczny jest tylko pomocą i propozycją, katecheta może realizować temat programowy z o wiele większą kreatywnością na podstawie własnego pomysłu. Poradnik metodyczny ujmuje całościowo, organicznie i syntetycznie program przewidziany przez Podstawę programową katechezy dla IV klasy szkoły podstawowej. Proponowane scenariusze są jednak całościową wizją konkretnej jednostki lekcyjnej. Dla doświadczonych katechetów będą to kolejne sugestie, które dołączą do swojego bogatego doświadczenia katechetycznego, natomiast dla początkujących będą to konkretne i praktyczne wskazówki oraz materiał dydaktyczno-metodyczny do realizacji tematów wyznaczonych przez Program nauczania religii.

Strona internetowa www.kulkat.pl

Przekazane do recenzji materiały nie zawierają materiałów multimedialnych ze względu na trwający proces pozyskiwania praw autorskich. Materiały, do których wydawnictwo uzyska takie prawa, zostaną zamieszczone na stronie internetowej www.kulkat.pl, która będzie zawierać multimedia do wybranych jednostek lekcyjnych (filmy, prezentacje, obrazy, pliki audio, prezentacje multimedialne, materiały do wydruku, skrócone scenariusze katechez itp.), plan edukacji rocznej, kryteria oceniania6. Na tę stronę będą mogli się logować wszyscy katecheci, bez względu na to, z jakich pomocy korzystają.

Autorzy i redaktor pakietu edukacyjnego Chcę żyć z Jezusem,przeznaczonego do nauczania religii w IV klasie szkoły podstawowej, dołożyli wszelkich starań, aby proponowane pomoce były z jednej strony pożyteczne i atrakcyjne dla uczniów, a z drugiej – stanowiły praktyczne narzędzie pracy dla katechetów. Oczywiście mamy świadomość, że żadne ludzkie dzieło nie jest doskonałe, dlatego jesteśmy otwarci na permanentne udoskonalanie tych materiałów. Praktycznym wyrazem takiego podejścia jest planowane sukcesywne umieszczanie na stronie internetowej alternatywnych konspektów poszczególnych katechez, a także materiałów multimedialnych do pobierania. W tej kwestii bardzo liczymy na współpracę katechetów korzystających z tych pomocy.

Szanowni Katecheci!

Katechizacja w klasie czwartej jest podsumowaniem katechezy inicjacji do sakramentów pokuty i pojednania oraz Eucharystii. Prowadząc wychowanków do coraz głębszego poznania Osoby Jezusa Chrystusa, będziecie im pomagać doświadczać Jego obecności w Eucharystii, sakramencie pokuty i pojednania, a także w wydarzeniach roku liturgicznego, praktykowaniu pierwszych piątków i sobót miesiąca. Ma to prowadzić do doświadczenia Chrystusa we wspólnocie Kościoła oraz do wiary w Kościół, wiary Kościołowi i wiary tak, jak naucza Kościół.

Życzymy Wam, Drodzy Katecheci, aby Jezus Chrystus, prawdziwy Bóg i prawdziwy człowiek, obecny i żyjący w swoim Kościele w sposób prawdziwy i rzeczywisty, obdarzał Was swoim pokojem i błogosławieństwem. Niech Duch Święty Pocieszyciel zachowa w Was prawdziwą wiarę, udzieli niewzruszonej nadziei i cierpliwej miłości, która wszytko przetrwa, a Najświętsza Maryja Panna, Matka Kościoła, niech Wam nieustannie pomaga głosić Dobrą Nowinę z radością.

ks. Piotr Tomasz Goliszek

Na katechezie pogłębiam więź z Jezusem

I. Założenia edukacyjne

1. Cele katechetyczne – wymagania ogólne

Pogłębienie więzi z Jezusem.

2. Treści nauczania – wymagania szczegółowe

Wiedza:

Uczeń wie, czym jest więź i czym jest przyjaźń.

Umiejętności:

Uczeń:

Postawy:

Uczeń:

3. Korelacja z edukacją szkolną

Język polski: rozwijanie zdolności dostrzegania wartości: prawdy, dobra, piękna, szacunku dla człowieka i kierowania się tymi wartościami.

Przyroda: wykonywanie obserwacji i doświadczeń zgodnie z instrukcją (słowną, tekstową i graficzną), właściwe ich dokumentowanie i prezentowanie wyników.

4. Metody i techniki

Pogadanka, rozmowa kierowana, analiza tekstów, praca z podręcznikiem, dialog.

5. Środki dydaktyczne

Podręcznik, karty pracy.

II. Przebieg katechezy

1. Modlitwa

„Wszechmogący, wieczny Boże, Ty powiedziałeś, że gdy przyjdzie Duch prawdy, nauczy nas wszelkiej prawdy. Niech Duch Święty, który od Ciebie pochodzi, oświeci nasze umysły i zgodnie z obietnicą Twojego Syna doprowadzi nas do poznania wszelkiej prawdy. Spraw, abyśmy cały rok przeżyli w Twojej miłości. Ty na Uczcie eucharystycznej karmisz nas Chlebem żywym, Ciałem Chrystusa. Kształtuj nas w szkole Jego Ewangelii, abyśmy szukali Twojej prawdy i świadczyli o niej przez dzieła miłości. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen”.

Mszał rzymski

2. Sytuacja egzystencjalna

Katecheta prosi o odczytanie tekstu z podręcznika, z części „Świat, w którym żyję”:

„– Nowy rok szkolny i nowe wyzwania! – krzyknął Marek.

– O co ci chodzi? – zapytał Bartek, zdziwiony trochę entuzjazmem Marka.

– Jak to: «O co chodzi»? Zapisałem się na dodatkowe zajęcia sportowe. W ostatni wtorek byłem na pierwszych zajęciach i chociaż dzień później bolały mnie trochę nogi, to nie mogę się już doczekać następnego wtorku – tłumaczył Marek.

– Świetnie! Chcesz zostać sportowcem?

– Wiesz, Bartek, ja bardzo lubię naszego trenera, ważna jest dla mnie drużyna, z nimi mogę lepiej ćwiczyć. Wiesz, ostatnio nie chciało mi się biegać, ale gdy widziałem innych chłopaków, wtedy pomyślałem, że przecież nie będę narzekał, skoro oni mogą biegać, to ja też spróbuję – powiedział Marek na jednym oddechu. Po chwili ciszy dodał: – A jeśli zostanę kiedyś sportowcem, to chyba fajnie, nie?”

Katecheta pyta:

Katecheta podsumowuje:

Kiedy ktoś zaczyna być dla nas ważny, wtedy czujemy, że coś zaczyna nas łączyć. Takie poczucie nazywa się „więzią”.

3. Wiara i życie Kościoła

Więź jest tym, co łączy, jednoczy, zespala ludzi ze sobą, co buduje między nimi relację, tworzy powiązanie z drugim człowiekiem.

Dla człowieka więzi są czymś bardzo ważnym. Wraz z upływem czasu więź może się stać silniejsza, ale może również osłabnąć, a nawet zaniknąć. Dlatego ważne jest, żeby o więzi się troszczyć.

Jest wiele sposobów dbania o relację z drugą osobą. Jedną z ważniejszych rzeczy, aby więź stała się głębsza, jest bycie razem. Również relacja z Jezusem potrzebuje naszej obecności, naszego bycia na Mszy, naszej modlitwy, regularnej spowiedzi. A jednak samo bycie nie wystarczy.

W relacjach międzyludzkich ważna jest rozmowa. Nie tylko taka, która jest wymianą informacji, w której mówimy komuś, jak nam idzie w szkole, na jakie zajęcia chodzimy. Jeśli macie przyjaciół, to przypomnijcie sobie, jak wyglądają Wasze rozmowy. Mówicie im, co jest dla Was ważne, ale także mówicie, co czujecie, co myślicie. Taka rozmowa jest znakiem zaufania, życzliwości dla drugiej osoby, jest znakiem przyjaźni.

W relacji z Jezusem również ważna jest rozmowa, w której możecie opowiedzieć Jezusowi o tym, co jest dla was ważne. Własnymi słowami, w każdej sytuacji. Nie potrzebujecie do tego telefonu ani komputera. Możecie zrobić to w dowolnej chwili dnia i nocy, kiedy się budzicie i kiedy kładziecie się spać, idąc do szkoły i wracając do domu, w kościele iw domu, a nawet w szkole. Możecie powiedzieć Mu o wszystkim, co przeżywacie, co czujecie. Częste rozmowy sprawiają, że osoby lepiej się poznają, a przez to ich więź staje się głęboka, silna i trwała.

Zadanie 1. w kartach pracy:

Zaznacz na termometrze więzi siłę swoich relacji z różnymi osobami.

Niezależnie od tego, jak wyglądają obecnie nasze relacje, zawsze możemy je zmienić na lepsze. Możemy pogłębić także relację z Jezusem.

4. Zastosowanie życiowe

Relacje można budować, pogłębiać, umacniać, do tego potrzeba czasu i wytrwałości, ale przede wszystkim ważne jest nastawienie, czyli taka decyzja serca, w której mówimy, że chcemy z kimś mieć relację. Jesteście już w czwartej klasie. O Jezusie dowiedzieliście się już wielu rzeczy. Więź z Jezusem pogłębia się także przez to, że poznajecie się coraz bardziej, wiecie o Nim coraz więcej rzeczy, a także często się spotykacie (w domu, w kościele iw szkole).

Pogłębiać więź z Jezusem znaczy:

Zadanie 2. w kartach pracy:

Spróbuj uzupełnić „Profil Jezusa”, korzystając z wiedzy, którą posiadasz z lekcji religii.

Imię: Jezus

Ojciec:

Matka:

Opiekun:

Miejsce urodzenia:

Zawód:

Dokonane cuda:

Najbliżsi przyjaciele: Apostołowie (12), Marta, Maria i Łazarz

Katecheta komentuje:

Być może z jakimiś informacjami mieliście trudności. W ciągu roku szkolnego będziemy poznawać wydarzenia z życia Jezusa oraz rzeczy związane z wiarą, z Kościołem.

Zadanie 3. w kartach pracy:

Napisz swoje postanowienie na ten rok szkolny.

Uczniowie odczytują swoje postanowienia, katecheta zapisuje je na tablicy.

5. Podsumowanie treści

W tym roku szkolnym będziemy się starali pogłębiać więź z Jezusem poprzez: uczestniczenie w lekcjach religii w szkole, udział w życiu Kościoła iw sakramentach, praktykowanie modlitwy.

6. Notatka

Uczniowie zapisują postanowienia na ten rok szkolny.

7. Praca domowa

Zadanie # w kartach pracy.

Napisz do Jezusa SMS-a, w którym wyrazisz chęć pogłębiania więzi z Nim.

8. Modlitwa

„Pomóż mi uważać na lekcjach,

abym mógł zapamiętać, co jest do zapamiętania.

Daj mi siłę, abym na lekcji nie rozmawiał i nie przeszkadzał,

ale całym sercem chciał pogłębiać więź z Tobą, Jezu.

Niech Duch Święty prowadzi mnie przez cały ten rok w szkole iw domu,

iw całym moim życiu. Amen”.

Spotykam się irozmawiam zJezusem

I. Założenia edukacyjne

1. Cele katechetyczne – wymagania ogólne

Ukazanie wartości przyjaźni z Jezusem oraz sposobów jej pielęgnowania.

2. Treści nauczania – wymagania szczegółowe

Wiedza:

Uczeń:

Umiejętności:

Uczeń:

Postawy:

Uczeń nawiązuje relację przyjaźni z Jezusem.

3. Korelacja z edukacją szkolną

Język polski: rozwijanie umiejętności wypowiadania się w określonych formach wypowiedzi ustnych i pisemnych.

Przyroda: doskonalenie umiejętności w zakresie komunikowania się, współpracy i działania oraz pełnienia roli lidera w zespole.

Muzyka: rozwijanie umiejętności muzycznych poprzez śpiew.

4. Metody i techniki

Pogadanka, rozmowa kierowana, analiza tekstów, praca z podręcznikiem, dialog.

5. Środki dydaktyczne

Podręcznik, karty pracy.

II. Przebieg katechezy

1. Modlitwa

Pieśń Niechaj z nami będzie Pan...

2. Sytuacja egzystencjalna

Katecheta prosi o odczytanie tekstu z podręcznika, z części „Świat, w którym żyję”:

„Rodzice Bartka zabrali go, jak co niedzielę, do babci. Bartek lubił te odwiedziny, babcia jak prawdziwy detektyw rodzinny zadawała wiele pytań: o szkołę, o zajęcia dodatkowe, o kolegów. Bartek lubił opowiadać babci, co się dzieje w jego życiu... ale tej niedzieli babcia go zaskoczyła.

– Jak tam dzisiejsza Msza Święta? – zapytała.

– Msza Święta? – powtórzył zdziwionym głosem Bartek. – Ale co dokładnie babcia chce wiedzieć?

– Wszystko, co pamiętasz.

– Wszystko? Okej. Kiedy zadzwoniły dzwonki, zaczęliśmy śpiewać pieśń. Wszyscy śpiewali: dorośli i dzieci, ale wiesz, babciu, dorosłym jest trochę łatwiej, bo oni szybko czytają wyświetlany tekst pieśni, ja czasem nie zdążę czegoś przeczytać, ale staram się i wychodzi mi coraz lepiej. Potem ksiądz klęknął przed ołtarzem, ucałował go i poszedł na swoje miejsce, takie specjalne dla niego. Następnie przepraszaliśmy Pana Boga za nasze słabości i śpiewaliśmy taką długą pieśń, która zaczyna się słowami: «Chwała na wysokości Bogu». Później usiadłem, żeby słuchać czytań. Były dwa. Jedno przeczytał tata, a drugie nie wiem kto. Jakaś pani, też jej nie znam, zaśpiewała psalm między jednym a drugim czytaniem. Po drugim czytaniu wstałem, bo śpiewaliśmy «Alleluja», i ksiądz przeczytał Ewangelię. Potem usiadłem, żeby posłuchać kazania. Później znowu wstałem, bo modliliśmy się taką długą modlitwą, w której mówimy Bogu, że w Niego wierzymy. Jeden ministrant przeczytał modlitwy, a ja powtarzałem: «Wysłuchaj nas, Panie». Babciu... – przerwał Bartek. – A dlaczego mnie o to pytasz?

– Byłam ciekawa, co zapamiętałeś – odpowiedziała z uśmiechem babcia – i wiesz co? Przyznam ci się, Bartku, nie myślałam, że tak dużo pamiętasz, i to z takimi szczegółami. Może ty zostaniesz ministrantem?

– Fajny pomysł, babciu!”

Katecheta pyta:

Katecheta podsumowuje:

Jeśli coś jest dla nas ważne i jesteśmy skupieni, to łatwiej nam jest zapamiętać nawet najdrobniejszy szczegół.

3. Wiara i życie Kościoła

Każda modlitwa to rozmowa i spotkanie z Panem Bogiem, który nas bardzo kocha. Tak jak spotykamy się z kolegami w szkole, z rodzicami w domu itp., tak do kościoła przychodzimy, aby spotkać się z Jezusem. To bardzo uroczyste spotkanie. Nazywa się ono liturgią. Taką liturgią, czyli ważnym spotkaniem z Bogiem, jest każda Msza Święta.

W czasie Mszy dzieją się bardzo ważne rzeczy. Wtedy spotykamy się z innymi osobami, które wierzą w Jezusa. Bo w domu każdy może się modlić sam, ale do kościoła chodzimy po to, aby modlić się razem.

Każdy w kościele jest ważny, ale bez niektórych osób nie można odprawić Mszy Świętej. Taką osobą jest ksiądz. W kościele ważne są też przedmioty, których nie ma w naszym domu. Ołtarz, czyli stół, na którym składana jest ofiara Jezusa. Ambona, czyli miejsce, z którego czytamy czytania i Ewangelię. Ksiądz jest ubrany w albę i ornat.

Zadanie 1. w kartach pracy:

Uzupełnij tekst wyrazami z ramki, tak aby powstały poprawne zdania.

Modlitwa to rozmowa ispotkaniez Panem Bogiem, który mnie kocha.

Liturgia to uroczyste spotkanie z Bogiem. Taką liturgią jest każda Msza Święta.

Zadanie 2. w kartach pracy:

Połącz w pary.

Katecheta wyjaśnia:

„Sobór Watykański II w Konstytucji o liturgii mówi: «Liturgia jest szczytem, do którego zmierza działalność Kościoła i jednocześnie jest źródłem, z którego wypływa cała jego moc». Z nauczania Kościoła zatem wynika jasno, że przez liturgię iw liturgii stajemy się wspólnotą zmierzającą do Boga. Liturgia zatem nie jest ani sprawą prywatną, ani moją własnością. Jest ona dobrem, które pozostawił Kościołowi Chrystus iw ręce Kościoła ją złożył. [...] Kościół określa pewne zasady sprawowania liturgii, co nie oznacza skamieniałego rytuału, zbioru znaków, gestów i słów, albowiem dopuszcza się także pewną «dowolność». Chodzi tu między innymi o odpowiedni dobór formularza mszalnego, pieśni, czytań, komentarzy, tekstu modlitwy wiernych. Liturgia jest zbiorem doświadczeń relacji Boga i człowieka, choć jest również misterium, własnością całego Kościoła sprawowaną tak samo bez względu na miejsce, osoby w niej uczestniczące czy język, jakim się posługują. Zawsze jest w niej obecny ten sam Chrystus. [...] Liturgia jest zawsze przede wszystkim komunią z Jezusem Chrystusem. Każda liturgia, nie tylko Msza Święta, jest uobecnieniem wielkanocnego spotkania. Jezus świętuje z nami przejście ze śmierci do życia i otwiera je”.

Youcat 171

Centrum różnych form liturgii jest Eucharystia. W niej spotykamy żywego Boga, który przychodzi do człowieka. Jednocześnie liturgia może umożliwić człowiekowi poznanie Chrystusa, pomóc w odkryciu Jego bliskości i działania w naszym życiu.

„Kiedy sprawujemy liturgię, jesteśmy pochłonięci, uzdrawiani i przemieniani przez miłość Bożą. Każda liturgia Kościoła i wszystkie jego Sakramenty służą tylko temu, abyśmy mieli życie i mieli je w pełni. Kiedy sprawujemy liturgię, spotykamy Tego, który powiedział o sobie: «Ja jestem drogą, prawdą i życiem». Kto przychodzi na liturgię i czuje się osamotniony, tego Bóg obdarza poczuciem bezpieczeństwa. Kto przychodzi na liturgię i czuje się przegrany, zagubiony, ten znajdzie Boga, który czeka na niego”.

Youcat 169

„Liturgia jest przede wszystkim Bożą służbą w nas, dopiero potem naszą służbą Bogu. Bóg udziela się nam pod postacią świętych znaków, żebyśmy uczynili to samo: oddali Mu się bez zastrzeżeń”.

Youcat 180

4. Zastosowanie życiowe

„Bóg wie, że my, ludzie, nie jesteśmy jedynie istotami duchowymi, ale także cielesnymi. Potrzebujemy znaków i symboli, aby poznawać i określać rzeczywistości duchowe albo wewnętrzne. Czerwone róże, czarny strój, biała lilia – to znaki, które wyrażają emocje, stany wewnętrzne i inne okoliczności, które wszyscy rozumieją jednoznacznie. Wcielony Bóg udziela się nam w ludzkich znakach, poprzez które żyje i działa wśród nas: chleb i wino, woda chrztu, namaszczenie Duchem Świętym. Naszą odpowiedź na święte, ustanowione przez Chrystusa znaki Boże stanowią znaki wyrażające nasz szacunek: uklęknięcie, postawa stojąca przy słuchaniu słów Ewangelii, ukłon, rozłożenie rąk. Miejsce Bożej obecności, tak jak podczas ślubu, przyozdabiamy pięknymi kwiatami, stawiamy świece, uświetniamy wspaniałą muzyką. Jednakże znaki niekiedy wymagają słów wyjaśnienia”.

Youcat 181

Postawa dotyczy układu całego ciała, natomiast gest odnosi się do części ciała: najczęściej głowy lub rąk.

Zadanie 3. w kartach pracy:

Wyjaśnij znaczenie gestu oraz zapisz, w którym momencie Mszy Świętej jest wykonywany, jak na przykładzie.

Zadanie 4. w kartach pracy:

Uporządkuj podane w ramce wyrażenia, wpisując je w odpowiednich miejscach.

5. Podsumowanie treści

Ważne jest, abyśmy mieli coraz większą świadomość tego, co dokonuje się podczas sprawowania liturgii. Dzięki temu nasze uczestniczenie w liturgii będzie aktywne. Możemy się zaangażować w liturgię na różne sposoby, np. przez: uczestnictwo w scholi czy w chórze, czytanie Słowa Bożego, przygotowanie komentarzy czy procesji z darami.

6. Notatka

Postawy i gesty w liturgii mają swoje znaczenie. Jednakowa postawa ciała, którą zachowują wszyscy uczestnicy liturgii, jest znakiem wspólnoty i jedności zgromadzenia.

Tak jak ludzie okazują sobie miłość i uczucia za pomocą gestów, tak w liturgii postawy i gesty są znakami miłości do Boga.

7. Praca domowa

Zadanie # w kartach pracy.

Połącz w pary, aby powstała poprawna definicja.

Postawa dotyczy układu całego ciała.

Gest odnosi się do części ciała: najczęściej głowy lub rąk.

8. Modlitwa

„Wysławiamy Cię, Ojcze Święty, bo jesteś wielki i wszystkie stworzenia głoszą Twoją mądrość i miłość. Ty stworzyłeś człowieka na swoje podobieństwo i powierzyłeś mu cały świat, aby służąc Tobie samemu jako Stwórcy, rządził wszelkim stworzeniem. A gdy człowiek przez nieposłuszeństwo utracił Twoją przyjaźń, nie pozostawiłeś go pod władzą śmierci. W miłosierdziu swoim pospieszyłeś z pomocą wszystkim ludziom, aby Ciebie szukali i znaleźli. Wielokrotnie zawierałeś przymierze z ludźmi i pouczałeś ich przez Proroków, aby oczekiwali zbawienia. Ojcze Święty, tak umiłowałeś świat, że gdy nadeszła pełnia czasów, zesłałeś nam swojego Jednorodzonego Syna, aby nas zbawił. On to za sprawą Ducha Świętego stał się człowiekiem, narodził się z Maryi Dziewicy i był do nas podobny we wszystkim oprócz grzechu. Ubogim głosił dobrą nowinę o zbawieniu, jeńcom wyzwolenie, a smutnym radość. Aby wypełnić Twoje postanowienie, wydał się na śmierć krzyżową, a zmartwychwstając, zwyciężył śmierć i odnowił życie. Abyśmy żyli już nie dla siebie, ale dla Chrystusa, który za nas umarł i zmartwychwstał, zesłał On od Ciebie, Ojcze, jako pierwszy dar dla wierzących, Ducha Świętego, który dalej prowadzi Jego dzieło na świecie i dopełnia wszelkiego uświęcenia”.

IV modlitwa eucharystyczna

Słucham Słowa Bożego

I. Założenia edukacyjne

1. Cele katechetyczne – wymagania ogólne

Uświadomienie prawdy, że poznawanie Jezusa dokonuje się poprzez słuchanie Słowa Bożego.

2. Treści nauczania – wymagania szczegółowe

Wiedza:

Uczeń opowiada przypowieść o siewcy i wyjaśnia jej znaczenie.

Umiejętności:

Uczeń:

Postawy:

Uczeń w skupieniu słucha Słowa Bożego.

3. Korelacja z edukacją szkolną

Język polski: analiza tekstu, ocena i interpretacja postępowania bohaterów tekstu, wyjaśnianie przenośnego znaczenia tekstu.

Muzyka: rozwijanie umiejętności muzycznych poprzez śpiew.

4. Metody i techniki

Rozmowa kierowana z elementami pogadanki, zdania niedokończone, analiza tekstów, praca z podręcznikiem, dialog.

5. Środki dydaktyczne

Pismo Święte, podręcznik, dwa fragmenty dowolnego tekstu (trzy lub cztery zdania), słuchawki.

II. Przebieg katechezy

1. Modlitwa

W modlitwie poprośmy Ducha Świętego, aby pomagał nam zrozumieć treść dzisiejszych zajęć, lepiej wszystko zapamiętać i być uważnymi.

Śpiew: Przyjdź, Duchu Święty, ja pragnę...

2. Sytuacja egzystencjalna

Katecheta zaprasza kilku uczniów na środek sali:

Pierwsza osoba patrzy na nauczyciela.

Druga osoba otrzymuje krótki tekst, którego nie zna i który musi przeczytać.

Trzecia osoba zakłada słuchawki.

Na umówiony znak katecheta zaczyna czytać trzy lub cztery zdania dowolnej historii, nieznanej uczniom. Po przeczytaniu prosi uczniów, aby opowiedzieli o tym, co przeczytał.

Osoba ze słuchawkami na uszach widziała, że nauczyciel czytał, ale niczego nie usłyszała. Osoba czytająca swój tekst trochę usłyszała i zrozumiała, ale nie wszystko dokładnie, ponieważ była zajęta czymś innym.

Osoba, która patrzyła na nauczyciela, usłyszała i zrozumiała wszystko.

3. Wiara i życie Kościoła

Katecheta lub uczeń odczytuje fragment Ewangelii:

„I mówił im wiele w przypowieściach tymi słowami: «Oto siewca wyszedł siać. A gdy siał, niektóre [ziarna] padły na drogę, nadleciały ptaki i wydziobały je. Inne padły na miejsca skaliste, gdzie niewiele miały ziemi; i wnet powschodziły, bo gleba nie była głęboka. Lecz gdy słońce wzeszło, przypaliły się i uschły, bo nie miały korzenia. Inne znowu padły między ciernie, a ciernie wybujały i zagłuszyły je. Inne w końcu padły na ziemię żyzną i plon wydały, jedno stokrotny, drugie sześćdziesięciokrotny, a inne trzydziestokrotny. Kto ma uszy, niechaj słucha!»”.

Mt 13,3-9

„«Wy zatem posłuchajcie przypowieści o siewcy! Do każdego, kto słucha słowa o królestwie, a nie rozumie go, przychodzi Zły i porywa to, co zasiane jest w jego sercu. Takiego człowieka oznacza ziarno posiane na drodze. Posiane na grunt skalisty oznacza tego, kto słucha słowa i natychmiast z radością je przyjmuje; ale nie ma w sobie korzenia i jest niestały. Gdy przyjdzie ucisk lub prześladowanie z powodu słowa, zaraz się załamuje. Posiane między ciernie oznacza tego, kto słucha słowa, lecz troski doczesne i ułuda bogactwa zagłuszają słowo, tak że zostaje bezowocne. Posiane wreszcie na ziemię żyzną oznacza tego, kto słucha słowa i rozumie je. On też wydaje plon: jeden stokrotny, drugi sześćdziesięciokrotny, inny trzydziestokrotny»”.

Mt 13,18-23

Katecheta rozmawia z uczniami:

Katecheta wyjaśnia:

W przypowieściach Jezus często używa takich przykładów, które są bliskie i znane Jego słuchaczom. W ten sposób ludziom łatwiej było zrozumieć i zapamiętać to, co Jezus chciał im powiedzieć.

W przypowieści o siewcy mamy obraz rolnika siejącego ziarno. Trzeba jednak zauważyć, że jeśli człowiek chce coś wysiać, to starannie się do tego przygotowuje. Rolnik orze swoje pole. Ktoś, kto chce wysiać kwiaty, szuka odpowiedniej doniczki, ziemi, zastanawia się nad najlepszym miejscem, w którym rośliny będą miały dogodne warunki.

Inaczej czyni to Bóg. On mówi do wszystkich ludzi. To od człowieka zależy, czy chce Go nie tylko słuchać, lecz także prawdziwie usłyszeć.

Katecheta pyta:

4. Zastosowanie życiowe

Zadanie 1. w kartach pracy:

Uzupełnij, korzystając z szyfru.

Siewcą jest BÓG.

Ziarnem jest SŁOWO BOŻE.

Ziemią sią LUDZIE słuchający SŁOWA BOŻEGO.

Zadanie 2. w kartach pracy:

Co się stało z wysianymi ziarnami? Uzupełnij tabelę.

Zadanie 3. w kartach pracy:

Jakich ludzi oznaczają ziarna, o których mowa w przypowieści?

5. Podsumowanie treści

Pismo Święte, które czytamy w domu oraz słyszymy w kościele podczas każdej Mszy Świętej, jest Słowem Bożym. To znaczy, że przez słowa ludzkich autorów mówi do nas sam Bóg. To On wybrał autorów i kierował nimi, gdy zapisywali Jego słowa. Dał im też Ducha Świętego, który umacniał ich, pomagał i czuwał, aby wszystko to, co Bóg postanowił przekazać ludziom, zostało zapisane bez żadnego błędu.

Gdy czytamy słowa Pisma Świętego, nie tylko zapamiętujemy różne historie, które są tam opisane, ale przede wszystkim słowa te trafiają do naszego serca i je przemieniają. Czynią nas lepszymi. Pan Bóg pragnie, abyśmy nie tylko słuchali tych słów, lecz także wypełniali je w swoim życiu.

Katecheta pyta uczniów:

Zadanie 4. w kartach pracy:

Dokończ zdania.

Słucham Słowa Bożego, ponieważ ............................

Słowo Boże wydaje owoc w moim sercu, gdy .......................

6. Notatka

Jednym ze sposobów poznawania Pana Boga jest słuchanie słów, które On sam do nas kieruje. Słowo Boże, które czytamy w domu oraz słyszymy w kościele w czasie każdej Mszy Świętej, ma wielką moc. Trafia ono do naszego serca i ma moc je przemienić. Nawet jeśli ta przemiana nie jest widoczna od razu, to Bóg działa w nas przez swoje słowo i czyni w nas cuda.

7. Praca domowa

Zadanie # w kartach pracy.

Posłuchaj Ewangelii podczas najbliższej niedzielnej Mszy Świętej. Postaraj się zapamiętać treść tej Ewangelii. Zapisz w czterech zdaniach, co usłyszałeś/usłyszałaś.

8. Modlitwa

„Twoje Słowo jest pochodnią dla nóg moich i światłem na mojej ścieżce”.

Ps 119,105

Swoim życiem daję świadectwo oJezusie

I. Założenia edukacyjne

1. Cele katechetyczne – wymagania ogólne

Uświadomienie, że przyjaźń z Jezusem przejawia się w konkretnych postawach.

2. Treści nauczania – wymagania szczegółowe

Wiedza:

Uczeń podaje przykłady postaw i zachowań Jezusa.

Umiejętności:

Uczeń cytuje wybrane przez siebie słowa Jezusa.

Postawy:

Uczeń naśladuje Jezusa w codziennym życiu.

3. Korelacja z edukacją szkolną

Język polski: przykłady przyjaźni i poświęcenia z lektur i filmów.

4. Metody i techniki

Pogadanka, rozmowa kierowana, analiza tekstów, praca z podręcznikiem, dialog.

5. Środki dydaktyczne

Pismo Święte, podręcznik, karty pracy.

II. Przebieg katechezy

1. Modlitwa

Modlitwa przed nauką

„Duchu Święty, który oświecasz serca i umysły nasze, dodaj nam ochoty i zdolności, by nasza nauka była dla nas pożytkiem doczesnym i wiecznym. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen”.

2. Sytuacja egzystencjalna

Katecheta prosi o odczytanie tekstu z podręcznika, z części „Świat, w którym żyję”:

„– Nie możesz tego tak zostawić! – krzyczał na Bartka Marek. – Nie widzisz, że on to zrobił specjalnie.

– Skąd wiesz, że specjalnie? – zapytał Bartek.

– Sam widziałem, jak Wojtek przewrócił kubek z wodą, żeby twój super rysunek się zalał. Teraz nie dostaniesz już piątki.

– Marek, ale przecież Wojtek przeprosił – przypomniał Bartek.

– I to wystarczy? Jego «przepraszam» nie sprawi, że rysunek wyschnie. Wojtek powinien za to dostać przynajmniej uwagę. Trzeba walczyć o swoje. Wszyscy tak robią.

Bartek zamilknął. «Może Marek ma rację?» – pomyślał. Wtedy przypomniał sobie, jak wczoraj tata rozmawiał z mamą, że w jego pracy nie wszyscy są uczciwi. «Nie chcę robić tego, co wszyscy – mówił tata. – Chcę być uczciwy, bo tak zrobiłby Jezus».

– Wiesz, Marek, masz rację. Trzeba walczyć o swoje i dlatego przyjmę przeprosiny Wojtka. Wyjaśnię to nauczycielce i poproszę, żebym mógł zrobić rysunek w domu.

– Ale dlaczego? – zapytał Marek. – A jeśli nauczycielka się nie zgodzi i dostaniesz jedynkę?

– Jedynkę zawsze można poprawić. Chcę zrobić tak, jak zrobiłby Jezus – odpowiedział pewnym głosem Bartek”.

Katecheta pyta:

Katecheta podsumowuje:

Przykład rodziców może mieć bardzo duży wpływ na dzieci. One potrzebują dorosłych, którzy byliby dla nich wzorem.

3. Wiara i życie Kościoła

Ojciec Święty Paweł VI w adhortacji Evangelii nuntiandi stwierdził, że „współczesny człowiek bardziej wierzy świadkom niż nauczycielom” (nr 41).

Po wniebowstąpieniu Jezusa chrześcijanie głosili Ewangelię o Nim nie tylko słowem, lecz przede wszystkim świadectwem chrześcijańskiego życia. Świadectwo słowem jest oczywiście ważne, bo trzeba wiedzieć, w kogo się wierzy, ale świadectwo daje się przede wszystkim przez określony sposób życia. Wyznawanie wiary pociąga za sobą decyzje moralne, określone wybory. Na przykład ze względu na wyznawaną wiarę będę się od czegoś powstrzymywał, nie zrobię czegoś, o czym wiem, że jest złe, ale także będę robić to, o czym wiem, że jest dobre, nawet jeśli nikt tego wokół mnie nie robi, a nawet nie wymaga tego ode mnie.

Katecheta opowiada o wybranych sytuacjach z życia Jezusa lub czyta fragmenty Ewangelii:

Jezus uzdrawia paralityka

„Gdy po pewnym czasie wrócił do Kafarnaum, posłyszano, że jest w domu. Zebrało się zatem tylu ludzi, że nawet przed drzwiami nie było miejsca, a On głosił im naukę. I przyszli do Niego z paralitykiem, którego niosło czterech. Nie mogąc z powodu tłumu przynieść go do Niego, odkryli dach nad miejscem, gdzie Jezus się znajdował, i przez otwór spuścili nosze, na których leżał paralityk. Jezus, widząc ich wiarę, rzekł do paralityka: «Dziecko, odpuszczone są twoje grzechy». A siedziało tam kilku uczonych w Piśmie, którzy myśleli w sercach swoich: «Czemu On tak mówi? On bluźni. Któż może odpuszczać grzechy, prócz jednego Boga?». Jezus poznał zaraz w swym duchu, że tak myślą, i rzekł do nich: «Czemu myśli te nurtują w waszych sercach? Cóż jest łatwiej powiedzieć paralitykowi: Odpuszczone są twoje grzechy, czy też powiedzieć: Wstań, weź swoje nosze i chodź? Otóż, żebyście wiedzieli, iż Syn Człowieczy ma na ziemi władzę odpuszczania grzechów – rzekł do paralityka: Mówię ci: Wstań, weź swoje nosze i idź do swego domu!». On wstał, wziął zaraz swoje nosze i wyszedł na oczach wszystkich. Zdumieli się wszyscy i wielbili Boga, mówiąc: «Jeszcze nigdy nie widzieliśmy czegoś podobnego»”.

Mk 2,1-12

Katecheta komentuje:

Z pewnością paralityk miał znajomych i mimo choroby i ułomności był dla nich ważny. Inaczej nie poświęcaliby swojego czasu, swoich sił, aby mu pomagać. Ci znajomi byli bardzo wytrwali i odważni. Nie zniechęcili się przy pierwszej przeszkodzie, ale zrobili wszystko, aby dostać się do Jezusa. Jezus to dostrzegł. Wiedział, że taką wytrwałość daje wielka wiara. Jezus odpuszcza mu jego grzechy, a później uzdrawia jego paraliż, człowiek odzyskuje siły i znów może chodzić.

Jezus błogosławi dzieci

„Wtedy przyniesiono Mu dzieci, aby położył na nie ręce i pomodlił się za nie, a uczniowie szorstko zabraniali im tego. Lecz Jezus rzekł: «Dopuśćcie dzieci i nie przeszkadzajcie im przyjść do Mnie; do takich bowiem należy królestwo niebieskie». Położył na nie ręce i poszedł stamtąd”.

Mt 19,13-15

Katecheta komentuje:

Jezus upomina uczniów, którzy nie tylko zabraniają dzieciom przyjść do Niego, ale czynią to stanowczo. Jezus pokazuje swoją siłę i łagodność. Jezus błogosławi dzieci, zapominając o swoim zmęczeniu.

Jezus rozmnaża chleb

„Jezus udał się na drugi brzeg Jeziora Galilejskiego, czyli Tyberiadzkiego. Szedł za Nim wielki tłum, bo oglądano znaki, jakie czynił dla tych, którzy chorowali. Jezus wszedł na wzgórze i usiadł tam ze swoimi uczniami. A zbliżało się święto żydowskie, Pascha. Kiedy więc Jezus podniósł oczy i ujrzał, że liczne tłumy schodzą do Niego, rzekł do Filipa: «Gdzie kupimy chleba, aby oni się najedli?». A mówił to, wystawiając go na próbę. Wiedział bowiem, co ma czynić. Odpowiedział Mu Filip: «Za dwieście denarów nie wystarczy chleba, aby każdy z nich mógł choć trochę otrzymać». Jeden z Jego uczniów, Andrzej, brat Szymona Piotra, rzekł do Niego: «Jest tu jeden chłopiec, który ma pięć chlebów jęczmiennych i dwie ryby, lecz cóż to jest dla tak wielu?». Jezus zaś rzekł: «Każcie ludziom usiąść!». Aw miejscu tym było wiele trawy. Usiedli więc mężczyźni, a liczba ich dochodziła do pięciu tysięcy. Jezus więc wziął chleby i odmówiwszy dziękczynienie, rozdał siedzącym; podobnie uczynił iz rybami, rozdając tyle, ile kto chciał. A gdy się nasycili, rzekł do uczniów: «Zbierzcie pozostałe ułomki, aby nic nie zginęło». Zebrali więc i ułomkami z pięciu chlebów jęczmiennych, pozostałymi po spożywających, napełnili dwanaście koszów. A kiedy ludzie spostrzegli, jaki cud uczynił Jezus, mówili: «Ten prawdziwie jest prorokiem, który ma przyjść na świat». Gdy więc Jezus poznał, że mieli przyjść i porwać Go, aby Go obwołać królem, sam usunął się znów na górę”.

J 6,1-15

Katecheta komentuje:

Jezus błogosławi posiłek, niewielką liczbę chlebów i ryb. Nawet kiedy ma się niewiele, a oddaje się to Jezusowi, On może uczynić cud: dla wszystkich wystarczy, wszyscy zjedzą do syta.

Jezus wskrzesza młodzieńca z Nain

„Wkrótce potem udał się do pewnego miasta, zwanego Nain; a podążali z Nim Jego uczniowie i tłum wielki. Gdy przybliżył się do bramy miejskiej, właśnie wynoszono umarłego – jedynego syna matki, a ta była wdową. Towarzyszył jej spory tłum z miasta. Na jej widok Pan zlitował się nad nią i rzekł do niej: «Nie płacz». Potem przystąpił, dotknął się mar – a ci, którzy je nieśli, przystanęli – i rzekł: «Młodzieńcze, tobie mówię, wstań!». A zmarły usiadł i zaczął mówić; i oddał go jego matce. Wszystkich zaś ogarnął strach; wielbili Boga i mówili: «Wielki prorok powstał wśród nas; i Bóg nawiedził swój lud». I rozeszła się ta wieść o Nim po całej Judei i po całej okolicznej krainie”.

Łk 7,11-17

Katecheta komentuje:

Jezus zatrzymuje pochód pogrzebowy, widzi płaczącą matkę młodzieńca. Chociaż ona o nic Go nie prosi, Jezus sam wychodzi z inicjatywą i dokonuje cudu wskrzeszenia. Oddaje jedynego syna jego matce. Smutek zamienia się w radość.

Jezus i Zacheusz

„Potem [Jezus] wszedł do Jerycha i przechodził przez miasto. A pewien człowiek, imieniem Zacheusz, który był zwierzchnikiem celników i był bardzo bogaty, chciał koniecznie zobaczyć Jezusa, któż to jest, ale sam nie mógł z powodu tłumu, gdyż był niskiego wzrostu. Pobiegł więc naprzód i wspiął się na sykomorę, aby móc Go ujrzeć, tamtędy bowiem miał przechodzić. Gdy Jezus przyszedł na to miejsce, spojrzał w górę i rzekł do niego: «Zacheuszu, zejdź prędko, albowiem dziś muszę się zatrzymać w twoim domu». Zszedł więc z pośpiechem i przyjął Go rozradowany. A wszyscy, widząc to, szemrali: «Do grzesznika poszedł w gościnę». Lecz Zacheusz stanął i rzekł do Pana: «Panie, oto połowę mego majątku daję ubogim, a jeśli kogoś w czymś skrzywdziłem, zwracam poczwórnie». Na to Jezus rzekł do niego: «Dziś zbawienie stało się udziałem tego domu, gdyż i on jest synem Abrahama. Albowiem Syn Człowieczy przyszedł odszukać i zbawić to, co zginęło»”.

Łk 19,1-10

Katecheta komentuje:

Zacheusz jest ważną osobą w mieście, ale jego władza nie daje mu prawdziwej wielkości. Biblia mówi, że jest niskiego wzrostu. Można to rozumieć dosłownie, ale może to również oznaczać, że ma niskie mniemanie o sobie. Pomimo to ma w sercu wielkie pragnienie: chce zobaczyć Jezusa. Okazuje się jednak, że to Jezus wychodzi z inicjatywą spotkania. Zatrzymuje się pod drzewem, na które wszedł Zacheusz, i mówi mu, że musi się zatrzymać w jego domu. Zacheusz jest szczęśliwy, że może przyjąć do siebie Jezusa. To czyni go wielkim, naprawdę wielkim. Nawet jeśli to nie podoba się pozostałym mieszkańcom miasta. Dla Jezusa nie liczy się opinia większości, ale konkretny człowiek. Pragnie odszukać wszystkich, którzy się zgubili, aby przyprowadzić ich na nowo do domu Ojca.

Zadanie 1. w kartach pracy:

Napisz, co zrobił Jezus w podanych sytuacjach.

Jezus widzi głodnych ludzi, którzy od kilku dni idą za Nim i słuchają Jego nauki:

.....................................................................................................

Jezus spotyka na swojej drodze żałobny orszak, w którym matka opłakuje śmierć swojego jedynego syna:

...................................................................................................

Uczniowie zabraniają dzieciom zbliżyć się do Jezusa, ponieważ chcą, aby odpoczął:

...................................................................................................

W domu, w którym przebywa Jezus, kilku ludzi zdejmuje dach, aby sparaliżowany człowiek mógł się z Nim spotkać:

...................................................................................................

4. Zastosowanie życiowe

Ewangelia nigdy nie była łatwa. Chrześcijanie idą za Jezusem, to znaczy naśladują Jego czyny. W codziennym życiu przyjaciel Jezusa jest powołany do składania świadectwa życiem. Dla większości wierzących w Jezusa jest to trud codziennego życia chrześcijańskiego.

Chrześcijanin robi zwyczajne rzeczy, nie potrafi czynić cudów, tak jak czynił to Jezus, ale może robić proste rzeczy z tą samą miłością i wrażliwością, jaką miał Jezus.

Naśladując Jezusa, stajemy się sumiennymi ludźmi, którzy wykonują swoje obowiązki najlepiej, jak potrafią. A jednocześnie nie ulegają pokusie. Dlatego ten, kto wierzy w Jezusa, nie ukradnie, nawet wtedy gdy nikt nie patrzy. Nie zrobi tego, ponieważ zna przykazanie, które mówi: Nie kradnij. Nie obmawia nikogo, choćby to się nawet opłacało, dlatego że Jezus by tego nie zrobił. A więc życie chrześcijańskie jest życiem według zasad ze względu na Jezusa.

Zadanie 2. w kartach pracy:

Poruszając się we wszystkich kierunkach, znajdź cechy osoby, która chce naśladować Jezusa.

5. Podsumowanie treści

Znajomość Jezusa może być siłą dla każdego wierzącego, aby starać się naśladować Go w swojej codzienności, a przez to dawać innym świadectwo, że chce postępować jak Jezus. Ludzie nie zawsze będą czytali Biblię, ale widząc postępowanie wierzących, mogą poznać Jezusa, Jego miłość i miłosierdzie, Jego siłę i wrażliwość na drugiego człowieka. To przypomina wierzącym w Jezusa, że ich decyzje mogą mieć wpływ na innych: mogą uczynić kogoś lepszym lub gorszym. Zadając sobie pytanie: Co w tej sytuacji zrobiłby Jezus?, dajemy sobie czas, zanim zrobimy coś dużego czy małego, aby pomyśleć, jakie to może mieć skutki dla osób wokół nas. To sprawia, że możemy poprosić Jezusa, aby pomógł nam dać świadectwo o Nim.

6. Notatka

Wierząc w Jezusa Chrystusa, każdego dnia możemy dawać świadectwo o naszej relacji z Nim. Nie tylko słowem, opowiadając komuś o Jezusie, lecz naszym życiem, tak aby nasze czyny mówiły innym, że Jezus jest dla nas kimś ważnym, dla kogo warto podejmować trud.

7. Praca domowa

Zadanie # w kartach pracy.

Napisz w kilku zdaniach o swojej relacji z Jezusem, tak aby było to świadectwo, że Jezus jest dla Ciebie ważny i że w Niego wierzysz.

8. Modlitwa

Modlitwa po nauce

„Dzięki Ci, Boże, za światło tej nauki, pragniemy, abyśmy nią oświeceni, mogli Cię zawsze wielbić i wypełniać Twoją wolę. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen”.

Poznaję Jezusa wEwangelii

I. Założenia edukacyjne

1. Cele katechetyczne – wymagania ogólne

Poszerzenie wiedzy na temat życia i działalności Pana Jezusa.

2. Treści nauczania – wymagania szczegółowe

Wiedza:

Uczeń:

Umiejętności:

Uczeń wyjaśnia, w jaki sposób wydarzenia z życia Pana Jezusa są dla niego przykładem.

Postawy:

Uczeń naśladuje Pana Jezusa w codziennym życiu.

3. Korelacja z edukacją szkolną

Język polski: analiza i interpretacja tekstu, tworzenie wypowiedzi ustnych.

Historia: źródła historii.

4. Metody i techniki

Pogadanka, analiza tekstu, praca z podręcznikiem.

5. Środki dydaktyczne

Pismo Święte, podręcznik, karty pracy.

II. Przebieg katechezy

1. Modlitwa

Modlitwa przed nauką

„Duchu Święty, który oświecasz serca i umysły nasze,

dodaj nam ochoty i zdolności, aby ta nauka

była dla nas pożytkiem doczesnym i wiecznym,

przez Chrystusa, Pana naszego. Amen”.

2. Sytuacja egzystencjalna

Katecheta zadaje pytania:

Katecheta wyjaśnia:

Wydarzenia historyczne poznajemy na podstawie źródeł pisanych, mówionych i rzeczowych.

We współczesnym świecie, gdy chcemy czegoś się dowiedzieć albo znaleźć informację, szukamy tego w Internecie. A jeśli chcielibyśmy się dowiedzieć czegoś więcej na temat życia Pana Jezusa, to gdzie możemy znaleźć takie informacje (oprócz Internetu)?

Najlepszym źródłem będzie dla nas Ewangelia.

3. Wiara i życie Kościoła

Ewangelie znajdują się w Piśmie Świętym, w Nowym Testamencie, zostały spisane przez czterech autorów: Mateusza, Marka, Łukasza i Jana. Ewangelie przedstawiają i pokazują nam życie Jezusa Chrystusa. Ewangelie są sercem całego Pisma Świętego (KKK 125), „są bowiem głównym świadectwem życia i nauki Słowa Wcielonego, naszego Zbawiciela” (Sobór Watykański II, konst. Dei verbum, nr 18).

Ewangelia pochodzi od greckiego słowa ewangelioni oznacza dobrą nowinę. Dobrą nowiną jest przyjście Jezusa Chrystusa.

1. „W owym czasie wyszło rozporządzenie Cezara Augusta, żeby przeprowadzić spis ludności w całym świecie. Pierwszy ten spis odbył się wówczas, gdy wielkorządcą Syrii był Kwiryniusz. Podążali więc wszyscy, aby się dać zapisać, każdy do swego miasta. Udał się także Józef z Galilei, z miasta Nazaret, do Judei, do miasta Dawidowego zwanego Betlejem, ponieważ pochodził z domu i rodu Dawida, żeby się dać zapisać z poślubioną sobie Maryją, która była brzemienna. Kiedy tam przebywali, nadszedł dla Maryi czas rozwiązania. Powiła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie”.

Łk 2,1-7

2. „Gdy potem upłynęły dni ich oczyszczenia według Prawa Mojżeszowego, przynieśli Je do Jerozolimy, aby przedstawić Panu. Tak bowiem jest napisane w Prawie Pańskim: Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu. Mieli również złożyć w ofierze parę synogarlic albo dwa młode gołębie, zgodnie z przepisem Prawa Pańskiego”.

Łk 2,22-24

3. „Rodzice Jego chodzili co roku do Jeruzalem na Święto Paschy. Gdy miał lat dwanaście, udali się tam zwyczajem świątecznym. Kiedy wracali po skończonych uroczystościach, został młody Jezus w Jerozolimie, a tego nie zauważyli Jego Rodzice. Przypuszczając, że jest wśród pątników, uszli dzień drogi i szukali Go między krewnymi i znajomymi. Gdy Go nie znaleźli, wrócili do Jeruzalem, szukając Go. Dopiero po trzech dniach odnaleźli Go w świątyni, gdzie siedział między nauczycielami, przysłuchiwał się im i zadawał pytania. Wszyscy zaś, którzy Go słuchali, byli zdumieni bystrością Jego umysłu i odpowiedziami”.

Łk 2,41-47

4. „Kiedy cały lud przystępował do chrztu, Jezus także przyjął chrzest. A gdy się modlił, otworzyło się niebo i Duch Święty zstąpił nad Niego, w postaci cielesnej niby gołębica, az nieba odezwał się głos: «Tyś jest mój Syn umiłowany, w Tobie mam upodobanie»”.

Łk 3,21-22

5. „Trzeciego dnia odbywało się wesele w Kanie Galilejskiej i była tam Matka Jezusa. Zaproszono na to wesele także Jezusa i Jego uczniów. A kiedy zabrakło wina, Matka Jezusa rzekła do Niego: «Nie mają już wina». Jezus Jej odpowiedział: «Czyż to moja lub Twoja sprawa, Niewiasto? Czy jeszcze nie nadeszła godzina moja?». Wtedy Matka Jego powiedziała do sług: «Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie». Stało zaś tam sześć stągwi kamiennych przeznaczonych do żydowskich oczyszczeń, z których każda mogła pomieścić dwie lub trzy miary. Jezus rzekł do sług: «Napełnijcie stągwie wodą!». I napełnili je aż po brzegi. Potem powiedział do nich: «Zaczerpnijcie teraz i zanieście staroście weselnemu». Ci więc zanieśli. Gdy zaś starosta weselny skosztował wody, która stała się winem – a nie wiedział, skąd ono pochodzi, ale słudzy, którzy czerpali wodę, wiedzieli – przywołał pana młodego i powiedział do niego: «Każdy człowiek stawia najpierw dobre wino, a gdy się napiją, wówczas gorsze. Ty zachowałeś dobre wino aż do tej pory». Taki to początek znaków uczynił Jezus w Kanie Galilejskiej. Objawił swoją chwałę i uwierzyli w Niego Jego uczniowie”.

J 2,1-11

6. „A gdy nastał wieczór, przystąpili do Niego uczniowie i rzekli: «Miejsce to jest pustkowiem i pora już późna. Każ więc rozejść się tłumom: niech idą do wsi i zakupią sobie żywności». Lecz Jezus im odpowiedział: «Nie potrzebują odchodzić; wy dajcie im jeść!». Odpowiedzieli Mu: «Nie mamy tu nic prócz pięciu chlebów i dwóch ryb». On rzekł: «Przynieście Mi je tutaj». Kazał tłumom usiąść na trawie, następnie wziąwszy pięć chlebów i dwie ryby, spojrzał w niebo, odmówił błogosławieństwo i połamawszy chleby, dał je uczniom, uczniowie zaś tłumom. Jedli wszyscy do syta, az tego, co pozostało, zebrano dwanaście pełnych koszy ułomków. Tych zaś, którzy jedli, było około pięciu tysięcy mężczyzn, nie licząc kobiet i dzieci”.

Mt 14,15-21

7. „Gdy On jeszcze mówił, przyszli ludzie od przełożonego synagogi i donieśli: «Twoja córka umarła, czemu jeszcze trudzisz Nauczyciela?». Lecz Jezus, słysząc, co mówiono, rzekł przełożonemu synagogi: «Nie bój się, wierz tylko!». I nie pozwolił nikomu iść z sobą z wyjątkiem Piotra, Jakuba i Jana, brata Jakubowego. Tak przyszli do domu przełożonego synagogi. Wobec zamieszania, płaczu i głośnego zawodzenia, wszedł i rzekł do nich: «Czemu robicie zgiełk i płaczecie? Dziecko nie umarło, tylko śpi». I wyśmiewali Go. Lecz On odsunął wszystkich, wziął z sobą tylko ojca, matkę dziecka oraz tych, którzy z Nim byli, i wszedł tam, gdzie dziecko leżało. Ująwszy dziewczynkę za rękę, rzekł do niej: «Talitha kum», to znaczy: «Dziewczynko, mówię ci, wstań!». Dziewczynka natychmiast wstała i chodziła, miała bowiem dwanaście lat. I osłupieli wprost ze zdumienia. Przykazał im też z naciskiem, żeby nikt o tym nie wiedział, i polecił, aby jej dano jeść”.

Mk 5,35-43

8. „Jezus, widząc tłumy, wyszedł na górę. A gdy usiadł, przystąpili do Niego Jego uczniowie. Wtedy otworzył usta i nauczał ich tymi słowami: «Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie. Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni będą pocieszeni. Błogosławieni cisi, albowiem oni na własność posiądą ziemię. Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni. Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią. Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą. Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi. Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości, albowiem do nich należy królestwo niebieskie. Błogosławieni jesteście, gdy [ludzie] wam urągają i prześladują was, i gdy z mego powodu mówią kłamliwie wszystko złe o was. Cieszcie się i radujcie, albowiem wielka jest wasza nagroda w niebie. Tak bowiem prześladowali proroków, którzy byli przed wami”.

Mt 5,1-11

9. „A gdy jedli, wziął chleb, odmówił błogosławieństwo, połamał i dał im, mówiąc: «Bierzcie, to jest Ciało moje». Potem wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie, dał im, i pili z niego wszyscy. I rzekł do nich: «To jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana. Zaprawdę, powiadam wam: Odtąd nie będę już pił [napoju] z owocu winnego krzewu aż do owego dnia, kiedy pić będę go nowy w królestwie Bożym»”.

Mk 14,22-25

10. „Było już około godziny szóstej i mrok ogarnął całą ziemię aż do godziny dziewiątej. Słońce się zaćmiło i zasłona przybytku rozdarła się przez środek. Wtedy Jezus zawołał donośnym głosem: «Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mego». Po tych słowach wyzionął ducha”.

Łk 23,44-46

11. „W pierwszy dzień tygodnia poszły skoro świt do grobu, niosąc przygotowane wonności. Kamień zastały odsunięty od grobu. A skoro weszły, nie znalazły ciała Pana Jezusa. Gdy wobec tego były bezradne, nagle stanęło przed nimi dwóch mężczyzn w lśniących szatach. Przestraszone, pochyliły twarze ku ziemi, lecz tamci rzekli do nich: «Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tutaj; zmartwychwstał. Przypomnijcie sobie, jak wam mówił, będąc jeszcze w Galilei: „Syn Człowieczy musi być wydany w ręce grzeszników i ukrzyżowany, lecz trzeciego dnia zmartwychwstanie”». Wtedy przypomniały sobie Jego słowa, wróciwszy zaś od grobu, oznajmiły to wszystko Jedenastu i wszystkim pozostałym. A były to: Maria Magdalena, Joanna i Maria, matka Jakuba; i inne z nimi opowiadały to Apostołom. Lecz słowa te wydały im się czczą gadaniną i nie dali im wiary”.

Łk 24,1-11

12. „Potem wyprowadził ich ku Betanii i podniósłszy ręce, błogosławił ich. A kiedy ich błogosławił, rozstał się z nimi i został uniesiony do nieba”.

Łk 24,50-51

Zadanie 1. w kartach pracy:

Na podstawie fragmentów z Pisma Świętego, znajdujących się w podręczniku, wypisz sytuacje i wydarzenia związane z Panem Jezusem. Ziemskie życie Pana Jezusa można podzielić na trzy etapy, nadaj im tytuły.

a) Każdy uczeń może w ciszy, indywidualnie wykonywać zadanie.

b) Można podzielić klasę na grupy albo pary i wskazać im fragmenty do przeczytania.

c) Można wyznaczać uczniów do czytania fragmentów i wtedy na bieżąco uzupełniać zadanie wspólnie.

I. Narodziny i dzieciństwo Pana Jezusa

1. Narodzenie w Betlejem

2. Ofiarowanie w świątyni

3. Zgubienie się Pana Jezusa i odnalezienie Go w świątyni

II. Działalność publiczna Pana Jezusa

1. Chrzest Pana Jezusa

2. Cud na weselu w Kanie Galilejskiej

3. Rozmnożenie chleba

4. Uzdrowienie dziecka

5. Osiem błogosławieństw

III. Śmierć Pana Jezusa

1. Ostatnia Wieczerza

2. Śmierć na krzyżu

3. Zmartwychwstanie

4. Wniebowstąpienie

4. Zastosowanie życiowe

Ewangelia przedstawia najwięcej informacji o publicznej działalności Pana Jezusa. Chociaż ta działalność nie trwała długo, to możemy zobaczyć, jakim człowiekiem był Pan Jezus. Jego działania pokazują nam, co było dla Niego ważne i czego chce nas nauczyć.

Zadanie 2. w kartach pracy:

W tabeli po lewej stronie wpisane są sytuacje i wydarzenia z życia Pana Jezusa. Po prawej stronie wpisz, czego uczą nas te wydarzenia.

5. Podsumowanie treści

Ewangelia niesie w sobie wiele znaczeń i przesłań. Tak jak nauki Jezusa Chrystusa. Ale najważniejszą z nich jest miłość. Dobra Nowina pokazuje, jak bardzo Bóg kocha człowieka – słabego i grzesznego. By go wybawić, poświęca się dla niego na krzyżu. Tym samym pokazuje też, jak ważne jest zbawienie.

6. Notatka

Słowo „Ewangelia” pochodzi od greckiego słowa ewangelioni oznacza dobrą nowinę. Życie Jezusa jest dla nas dobrą wiadomością. Jego działalność, Jego czyny są dla nas wzorem do naśladowania. Jezus pokazuje nam, jak mamy postępować w codziennym życiu i czym się kierować w różnych sytuacjach.

7. Praca domowa

Zadanie # w kartach pracy.

Słowo „Ewangelia” pochodzi od greckiego słowa ewangelion. Napisz, jak słowo „Ewangelia” brzmi w językach angielskim i niemieckim oraz w innym wybranym przez Ciebie języku.

8. Modlitwa

Przykazanie miłości

„Będziesz miłował Pana Boga twego z całego serca swego,

z całej duszy swojej i ze wszystkich sił swoich,

a bliźniego swego jak siebie samego”.

Pan Jezus daje mi siebie

I. Założenia edukacyjne

1. Cele katechetyczne – wymagania ogólne

Ukazanie potrzeby pogłębiania więzi z Jezusem poprzez regularne i systematyczne przystępowanie do sakramentu pokuty i pojednania.

2. Treści nauczania – wymagania szczegółowe

Wiedza:

Uczeń wyjaśnia, że przyjaźń z Jezusem umacnia się poprzez systematyczne spotkania z Nim w sakramentach, również w sakramencie pokuty i pojednania.

Umiejętności:

Uczeń wyjaśnia, że Jezusa poznaje się poprzez przystępowanie do sakramentów.

Postawy:

Uczeń systematycznie przystępuje do sakramentu pokuty i pojednania.

3. Korelacja z edukacją szkolną

Język polski: budowanie wypowiedzi ustnych.

Przyroda: nauka zdrowego stylu życia.

4. Metody i techniki

Pogadanka, rozmowa kierowana, analiza tekstów, praca z podręcznikiem, dialog.

5. Środki dydaktyczne

Pismo Święte, podręcznik, karty pracy.

II. Przebieg katechezy

1. Modlitwa

„Z głębokości wołam do Ciebie, Panie,

o Panie, wysłuchaj głosu mego!

Nakłoń swoich uszu

ku głośnemu błaganiu mojemu!

Jeśli zachowasz pamięć o grzechach, Panie,

Panie, któż się ostoi?

Ale Ty udzielasz przebaczenia,

aby Ci służono z bojaźnią.

W Panu pokładam nadzieję,

nadzieję żywi moja dusza,

czeka na Twe słowo.

Dusza moja oczekuje Pana

bardziej niż strażnicy świtu,

<bardziej niż strażnicy świtu>.

Niech Izrael wygląda Pana.

U Pana bowiem jest łaska

i w obfitości u Niego odkupienie.

On odkupi Izraela

ze wszystkich jego grzechów”.

Ps 130

2. Sytuacja egzystencjalna

Katecheta prosi o przeczytanie tekstu z podręcznika, z części „Świat, w którym żyję”:

„Czekając na rozpoczęcie lekcji w poniedziałkowy ranek Kasia i Agnieszka spotkały przed klasą Tomka, który w ubiegłym tygodniu opuścił trochę zajęć.

– Dlaczego ostatnio nie było cię w szkole? – zapytała Kasia.

– Byłem chory. Jakieś przeziębienie się przyplątało i musiałem siedzieć w domu – odparł smutno Tomek.

– Oj tam, od razu się przyplątało. Trochę mu chyba pomogłeś – dopowiedziała z uśmiechem Agnieszka.

– Co? Jak to pomogłem? Może jeszcze powiesz, że sam chciałem być chory?

– A nie? – zawołała zdziwiona Agnieszka. – W czwartek padał deszcz i na dodatek okropnie wiało, a ty się uparłeś, że nie włożysz czapki, bo dziwnie w niej wyglądasz.

– Aga ma rację. Tej jesieni ani razu nie widziałam cię w czapce. Czasem się zastanawiam, czy ty w ogóle masz czapkę. A może trzeba ci kupić na urodziny?

– Bardzo śmieszne – obruszył się Tomek. – Oczywiście, że mam czapkę. Nie dlatego zachorowałem, że chodziłem bez czapki. Poza tym to nieprawda. We wtorek przyszedłem do szkoły w czapce, a dzień później zachorowałem.

– I co? Nie widzisz związku? – zapytały dziewczyny.

– Jakoś nie...”

Katecheta zadaje pytania:

Katecheta podsumowuje:

Jeśli chcemy zachować dobre zdrowie, to musimy dbać o nie codziennie. Nie wystarczy robić to raz na jakiś czas. Nie przyniesie to oczekiwanego skutku.

3. Wiara i życie Kościoła

Podobnie jest z troską o naszą duszę i przyjaźń z Jezusem. Nie wystarczy przyjmować Jezusa w Komunii Świętej raz na jakiś czas. Trzeba to robić stale. Żeby jednak przystępować do Komunii, należy być w stanie łaski uświęcającej. Dlatego powinniśmy systematycznie korzystać z sakramentu pokuty i pojednania. Nie raz na jakiś czas, ale tak często, jak to jest konieczne.

W każdy pierwszy piątek miesiąca w kościołach odprawia się Msze Święte ku czci Najświętszego Serca Pana Jezusa, a wierni przystępują do Komunii Świętej wynagradzającej. Wiąże się to z praktyką nabożeństwa pierwszych piątków miesiąca.

W latach 1674-1675 Jezus objawił się św. Małgorzacie Marii Alacoque i obiecał, że każdemu, kto przez dziewięć kolejnych pierwszych piątków miesiąca przystąpi do Komunii Świętej, udzieli potrzebnych łask i taki człowiek nie umrze w grzechu.

Jezus powiedział wtedy:

„1. Udzielę moim czcicielom łask potrzebnych w ich stanie.

2. Udzielę pokoju ich rodzinom.

3. Pocieszę ich w smutkach.

4. Będę ich ucieczką, a szczególnie przy śmierci.

5. Będę im błogosławił we wszystkich ich przedsięwzięciach.

6. Grzesznicy znajdą w mym Sercu źródło nieskończonego miłosierdzia.

7. Dusze oziębłe staną się gorliwymi.

8. Dusze gorliwe szybko dojdą do doskonałości.

9. Błogosławić będę miejsca, w których będzie wystawiony i czczony obraz mojego Serca.

10. Kapłanom dam moc kruszenia serc najbardziej zatwardziałych.

11. Imiona tych, którzy będą szerzyć to nabożeństwo, będą wypisane w moim Sercu i na zawsze w Nim pozostaną.

12. W nadmiarze mojego miłosierdzia wszystkim, którzy będą przystępować do Komunii Świętej w dziewięć pierwszych piątków miesiąca, udzielę łaski ostatecznej skruchy tak, że nie umrą w mojej niełasce ani bez sakramentów świętych, i moje Serce w tej ostatniej godzinie będzie dla nich najpewniejszą ucieczką”.

4. Zastosowanie życiowe

Zadanie 1. w kartach pracy:

Jak często wykonujesz dane czynności? Zastanów się, co chciałbyś/chciałabyś zmienić w swoich nawykach, nad czym warto popracować.

Katecheta może dodać różne inne nawyki lub porozmawiać z uczniami na temat tego, co zaznaczyli w tabeli.

5. Podsumowanie treści

W praktykowaniu nabożeństwa pierwszych piątków miesiąca nie chodzi o to, aby zebrać dziewięć podpisów i zaliczyć jakiś rytuał, a nagrodą za to zaliczenie będzie życie wieczne. Te dziewięć miesięcy, kiedy dbamy o to, aby przyjmować Jezusa w Komunii Świętej, ma w nas wyrobić nawyk troski o życie sakramentalne, troski o naszą przyjaźń z Jezusem. Ważne jest tu wypracowanie pewnej postawy na całe dalsze życie.

Jeśli chcemy praktykować nabożeństwo dziewięciu pierwszych piątków miesiąca, to musimy pamiętać, że w pierwszy piątek należy być w stanie łaski uświęcającej i przyjąć Komunię Świętą. Do spowiedzi można przystąpić nawet kilka dni wcześniej. Sama spowiedź w pierwszy piątek, ale bez przyjęcia Komunii Świętej nie należy do ważności pierwszych piątków miesiąca.

Zadanie 2. w kartach pracy:

Uzupełnij tekst wyrazami z ramki.

1. Udzielę moim czcicielom łask potrzebnych w ich stanie.

2. Udzielę pokojuich rodzinom.

3. Pocieszę ich w smutkach.

4. Będę ich ucieczką, a szczególnie przy śmierci.

5. Będę im błogosławił we wszystkich ich przedsięwzięciach.

6. Grzesznicy znajdą w mym Sercu źródło nieskończonego miłosierdzia.

7. Dusze oziębłe staną się gorliwymi.

8. Dusze gorliwe szybko dojdą do doskonałości.

9. Błogosławić będę miejsca, w których będzie wystawiony i czczony obraz mojego Serca.

10. Kapłanom dam moc kruszenia serc najbardziej zatwardziałych.

11. Imiona tych, którzy będą szerzyć tonabożeństwo, będą wypisane w moim Sercu i na zawsze w Nim pozostaną.

12. W nadmiarze mojego miłosierdzia wszystkim, którzy będą przystępować do Komunii Świętej w dziewięć pierwszych piątków miesiąca, udzielę łaski ostatecznej skruchy tak, że nie umrą w mojej niełasce ani bez sakramentów świętych, i moje Serce w tej ostatniej godzinie będzie dla nich najpewniejszą ucieczką.

6. Notatka

Jezus daje nam siebie w Komunii Świętej. Możemy Go przyjmować tylko wtedy, gdy jesteśmy w stanie łaski uświęcającej, dlatego systematycznie powinniśmy korzystać z sakramentu pokuty i pojednania.

7. Praca domowa

Zadanie # w kartach pracy:

Zastanów się, nad jakimi nawykami chciałbyś/chciałabyś popracować, aby pogłębić swoją przyjaźń z Jezusem. Zapisz trzy z nich.

8. Modlitwa

Akt żalu

„Ach, żałuję za me złości

Jedynie dla Twej miłości.

Bądź miłościw mnie grzesznemu,

Dla Ciebie odpuszczam bliźniemu”.

Oddaję Jezusowi życie

I. Założenia edukacyjne