Inaczej o priorytetach ebook

Andrzej Moszczyński

Inaczej opriorytetach

2021

© Andrzej Moszczyński, 2021

Korekta oraz skład iłamanie:Wydawnictwo Onlinewww.wydawnictwo-online.pl

Projekt okładki:Mateusz Rossowiecki

Wydanie I

ISBN 978-83-67017-08-4

Wydawca:

Andrew Moszczynski Institute LLC1521 Concord Pike STE 303Wilmington, DE 19803, USAwww.andrewmoszczynski.com

Licencja na Polskę:Andrew Moszczynski Group sp. z o.o.ul. Grunwaldzka 47280-309 Gdańskwww.andrewmoszczynskigroup.com

Licencję wyłączną na Polskę ma Andrew Moszczynski Group sp. z o.o. Objęta jest nią cała działalność wydawnicza i szkoleniowa Andrew Moszczynski Institute. Bez pisemnego zezwolenia Andrew Mosz-czynski Group sp. z o.o. zabrania się kopiowania i rozpowszechniania w jakiejkolwiek formie tekstów, elementów graficznych, materiałów szkoleniowych oraz autorskich pomysłów sygnowanych znakiem firmowym Andrew Moszczynski Group.

Ukochanej Żonie Marioli

Wstęp

Zacznijmy od definicji: priorytet to sprawa tak bardzo dla nas istotna, że przypisujemy jej pierwszeństwo w zakresie naszej uwagi i działania. Stanowi jeden z głównych elementów naszego życia, staramy się nim kierować i ciągle odwołujemy się do niego, podejmując decyzje. Kiedy wyznaczymy sobie priorytety, łatwiej nam osiągać cele w różnych dziedzinach. Ma to związek z wartościami nadrzędnymi, bo określenie tych wartości i wyznaczenie celów na nich opartych powoduje zmianę w sposobie myślenia. Zaczynamy postrzegać rzeczywistość w kategoriach spraw dla nas najważniejszych, które pozwalają uporządkować nasze życie oraz odpowiednio ukierunkować energię i działania.

Ważne jest, by na początku nie stawiać przed sobą zbyt wielu zadań iskupić się na takich celach, które możemy wmiarę łatwo iszybko osiągnąć. Trudne zadanie może zniechęcić, anawet sprawić, że zrezygnujemy zprób jego zrealizowania.

Rozmyślanie ohierarchii ważności zamierzeń iospodziewanych korzyściach dodaje pewności siebie iwyzwala determinację. Dzięki temu uczymy się mądrzej iefektywniej wykorzystywać czas, rezygnując zczynności niezwiązanych zwyznaczonymi celami iskupiając się na działaniach prowadzących do ich osiągnięcia. Mam nadzieję, że temat ten opisałem wtej książce na tyle dokładnie izrozumiale, że zachęci Cię to do podjęcia trudu wykształcenia tej umiejętności. Zatem: pora na priorytety!

☼

Rozdział 1. Podstawy skutecznego koncentrowania się na priorytetach

Miałem kiedyś przyjemność być słuchaczem interesującego wykładu. Mówca w obrazowy sposób pokazał, jak można traktować priorytety w swoim życiu i podejmować związane z nimi decyzje. Aby to zilustrować, wziął duże szklane naczynie. Najpierw włożył do niego kilka orzechów włoskich. Miały one symbolizować najważniejsze rzeczy w życiu danego człowieka, na przykład rodzinę, służbę Bogu, pomaganie innym. Następnie do naczynia wrzucił orzechy laskowe, które reprezentowały inne wartości, takie jak praca, zdobywanie środków do życia czy edukacja. Kolejno w naczyniu znalazły się także orzeszki ziemne, odpowiadające takim sprawom, jak na przykład realizacja własnego hobby, dbanie o higienę, zdrowie czy dietę. Potem mówca dorzucił do naczynia ziarenka ryżu, a na koniec dopełnił je kaszą manną. Te ostatnie rzeczy miały symbolizować wszystkie inne mało ważne sprawy, takie jak oglądanie telewizji, gra na komputerze, rozrywka i tym podobne. Wsypywane w tej kolejności, wszystkie orzechy i ziarna z łatwością pomieściły się w naczyniu. Potem mówca opróżnił je i zaczął napełniać w odwrotnej kolejności, to znaczy najpierw wsypał kaszę i ziarenka ryżu, potem mniejsze orzechy i tak dalej. Kiedy chciał do naczynia wrzucić orzechy włoskie, symbolizujące najwznioślejsze wartości, okazało się, że nie ma już na nie miejsca.

Jeśli marnujemy czas na rzeczy błahe i nieistotne, brakuje nam go na rzeczy należące do nadrzędnych wartości. Natomiast gdy skupiamy się na rzeczach w naszym życiu najistotniejszych, łatwiej znajdujemy czas na wszystkie inne drobiazgi, z których mimo wszystko nie chcielibyśmy zrezygnować.

Ustalenie priorytetów i silne postanowienie trzymania się ich na życiowej drodze sprawia, że podświadomość wyzwala w nas nieznane dotąd zdolności organizacyjne. Zaczynamy świadomie kontrolować własny czas. Przekonałem się o tym wielokrotnie. Zdarzało mi się zarówno marnotrawić czas na sprawy mało istotne, jak i działać według wyżej wymienionej zasady.

Zadaj sobie pytanie, wjaki sposób wykorzystujesz swój czas. Odpowiedz uczciwie, ile godzin dziennie spędzasz na towarzyskich spotkaniach, oglądaniu telewizji, buszowaniu wInternecie, czytaniu prasy itym podobnych. Porównaj to zczasem, jaki poświęcasz na działania wynikające ztwoich nadrzędnych wartości icelów. Być może dojdziesz do wniosku, że wszystko jest wporządku, amoże jednak uznasz, że zwyczajnie marnujesz czas na czynności, które wżaden sposób nie zbliżają Cię do osiągnięcia celów, jakie sam sobie wyznaczyłeś.

Nie jest łatwo pogodzić rozliczne obowiązki iwykorzystywać czas wtaki sposób, aby wystarczająco dużo poświęcać go najważniejszym sferom życia. Wyzwaniem staje się unikanie skrajnych sytuacji oraz zachowanie stałości myśli iuczuć. Kiedy staramy się sprostać tak wielu wymogom, przypominamy nieraz linoskoczka – nawet drobna utrata równowagi może być fatalna wskutkach. Pamiętajmy, że człowiek, który stąpa po linie, świadomie unika balastu, ma przy sobie tylko najpotrzebniejsze rzeczy. Zachowywanie równowagi może przyjąć formę prostego życia, wolnego od obciążeń, które często stają się źródłem problemów psychicznych, wtym depresji. Jednym zgłównych jej źródeł jest przeciążenie. Wmawia się nam, że to tylko kwestia lepszej organizacji, że możemy wykonywać wiele zadań jednocześnie. Fakty jednak mówią co innego.

Przypatruję się próbującym perfekcyjnie się zorganizować ludziom, którzy biorą na siebie zbyt wiele zadań. Na przykład dbają osylwetkę, uprawiając sport kilka razy wtygodniu. Robią to zwykle wieczorami, zamiast poświęcać ten czas rodzinie. Nie mam nic przeciwko aktywności fizycznej, ale warto się zastanowić, jakim kosztem utrzymujemy dobrą kondycję czy sylwetkę.

Niektórzy decydują się na dodatkową edukację, na kolejny fakultet lub jakiś wartościowy kurs, poświęcając soboty iniedziele. Pewnie jest to konieczne dla ich rozwoju zawodowego, bo przecież dzięki pracy utrzymują rodzinę, ale wpewnym momencie powinna zapalić się lampka ostrzegawcza. Znam osoby, które ambitnie kształciły się, może także zpowodu niedowartościowania, iprzypłaciły to kryzysem rodzinnym. Wniektórych przypadkach doprowadziło to nawet do separacji czy rozwodu.

Inna sprawa to praca po godzinach. Czy rzeczywiście trzeba brać na siebie tak wiele zadań? Wydaje mi się, że nie zawsze robimy to, by poprawić swoją sytuację materialną, czasem dodatkowe zajęcia są pewną formą ucieczki przed życiem. Innym powodem może być chęć rywalizacji, nawyk porównywania się zinnymi. Narzucanie sobie zbyt wielu zadań wkrótkim czasie może wprowadzić człowieka wstan przygnębienia. Oczywiście depresja może mieć także zupełnie inne podłoże, ale pewne jest, że obciążając się nadmiarem zajęć, działamy na własną szkodę. Napięcie psychiczne ipoczucie winy wynikające zniedopilnowania różnych spraw mogą się przerodzić wdługotrwały stan przemęczenia emocjonalnego.

Prowadzenie prostego życia oznacza również świadome idobrze skalkulowane zaangażowanie wtakie tylko przedsięwzięcia, jakie są niezbędne do zapewnienia sobie życia na odpowiednim poziomie. Nie oznacza to, że trzeba rezygnować zdobrobytu iżyć wubóstwie; chodzi oto, by zachować równowagę iumiar wdążeniu do zdobywania dóbr materialnych, anie czynić znich życiowego priorytetu. Zarobić dużo pieniędzy, wieść wygodne życie, wcześnie przejść na emeryturę – zdaniem niektórych takie podejście prowadzi do sukcesu, który jednak wostatecznym rozrachunku nie daje szczęścia ani spełnienia, wywołując poczucie bezsensu życia. „Co zresztą mojego życia? Mam już wszystko, czego pragnąłem, więc co dalej?”. Ludzie będący wtakiej sytuacji, próbując odpowiedzieć sobie na te pytania, zaczynają zdawać sobie sprawę zbezcelowości iirracjonalności dalszego zarabiania pieniędzy, bo mają ich więcej, niż mogą wydać. Nie potrafią jednak się zatrzymać, bo tylko dążąc do bogactwa, mają poczucie, że istnieją, są ważni iwartościowi.

Znajdują się wbłędnym kole – im więcej mają, tym bardziej się boją, że to stracą, ato zkolei pobudza ich do dalszego gromadzenia, co wywołuje jeszcze większy lęk. Nie zakończą tej bezsensownej pogoni, póki nie zwrócą się wstronę wartości pozamaterialnych. Także grecki myśliciel Sokrates, „przyglądając się mnogim towarom wystawionym na sprzedaż”, mawiał: „Jak wiele jest rzeczy, których potrzeby nie odczuwam”. Uważał, iż „głód jest najlepszym kucharzem […], człowiek nie potrzebuje wyszukanych napojów, by ugasić pragnienie”1.

Wraz zrozwojem cywilizacji powstaje coraz więcej rzeczy, bez których nie możemy się obyć. Tak przynajmniej wierzymy – jest to efekt skutecznych reklam imanipulacji naszymi potrzebami. Świat, wktórym żyjemy, jest zgruntu konsumpcyjny. Brakuje wnim nadrzędnych wartości, dlatego ustalanie priorytetów iżycie zgodnie znimi jest wyrazem dążenia do mądrości. Dawniej, gdy ktoś miał problem inie potrafił podjąć decyzji, zastanawiał się nad sensem życia, rozmawiał zbliskimi, szedł na spacer lub do kościoła, ateraz świątyniami stały się galerie handlowe. Uproszczenie życia pozwala więcej czasu poświęcać na sprawy, które przynoszą spokój isatysfakcję. Priorytetem może być oddanie rodzinie, wolontariat, zaś dla osób wierzących – służba Bogu. Warto zadać sobie pytania: „Czy to, co robię, uprości moje życie, czy też je skomplikuje? Co zajmuje pierwsze miejsce wmojej hierarchii?”.

Niektórzy przyznają, że nie mogą poświęcić wystarczającej ilości czasu na wszystko, czego potrzebują lub czego chcą. Wydaje się, że przyczyną jest brak priorytetów iumiejętności skupienia się na sprawach naprawdę ważnych. Upraszczając swoje życie ieliminując zniego zajęcia izagadnienia, które nie pozostają wżadnym związku znaszymi wartościami icelami, nauczymy się zgąszczu obowiązków izadań wyłuskiwać te, które powinny być naszymi priorytetami. Wten sposób mamy szansę stać się ludźmi szczęśliwymi ispełnionymi. Nie zapominajmy jednak, że oprócz priorytetów istnieje także drugi plan: mniej istotne aspekty życia. Te sprawy również wymagają naszej uwagi. Pamiętajmy oodpowiednim umiejscowieniu ich na liście zadań.

Drugim warunkiem niezbędnym do nauki ustalania i trzymania się priorytetów jest gotowość do przyjęcia odpowiedzialności za swoje życie. Osoba odpowiedzialna korzysta z dobrodziejstw daru myślenia, regularnie przeprowadzając wewnętrzny dialog. Priorytety są pięknymi owocami decyzji w zakresie wartości i celów. Odpowiedzialność mobilizuje do podejmowania i kontynuowania wysiłków w każdej dziedzinie życia. To postawa regulująca ludzkie dążenia w aspekcie emocjonalnym, behawioralnym i poznawczym. Rodzi ona harmonijną współpracę ważnych cech: zaangażowania, dyscypliny wewnętrznej, pozytywnego nastawienia.

Jak być odpowiedzialnym? Przyczyną braku odpowiedzialności jest często zaburzenie poczucia własnej wartości czy „zewnątrzsterowność”, czyli brak autonomicznego systemu wartości. Osoby „zewnątrzsterowne” nie biorą odpowiedzialności za swoje czyny. Uważają, że ich życie to kwestia przypadku, a nie konsekwencja ich działań. Czy można zatem nauczyć się odpowiedzialności? Moim zdaniem, tak. Sprawdzonym sposobem na wypracowanie w sobie tej cechy są metody autosugestii i wizualizacji, októrych więcej opowiem dalej.

Skuteczne jest także otaczanie się ludźmi odpowiedzialnymi, którzy mogą być dla nas przykładem. Ajeśli nawet zazdrościmy im tej cechy, co bywa częste, to gdy pozbędziemy się tego uczucia iskupimy się na pozytywnej obserwacji ich odpowiedzialnego działania, możemy się wiele nauczyć. Dobrą metodą jest poznawanie doświadczeń ludzi, którzy właśnie dzięki odpowiedzialności osiągnęli zamierzony cel. Liczy się zarówno osobisty kontakt, jak izgłębianie biografii.

Kolejną ważną lekcją jest zrozumienie działania zasady przyczyny i skutku. Jeśli uświadomimy sobie, że to krytykanctwo i wygłaszanie niszczących osądów sprawiają, że nasze relacje z innymi kuleją, to będziemy mieć szansę skutecznie je poprawić. Człowiek odpowiedzialny przyjmuje prawdę na swój temat i zgłębia przyczyny swojego zachowania. Oczywiście wymaga to dystansu do siebie i dużej dozy pokory. Niektórzy uważają, że najważniejsze jest mówienie prawdy prosto w oczy. Ich zdaniem taka postawa jest kluczem do szczęśliwego życia. Ale czy rzeczywiście o taką szczerość chodzi?

Przekonanie, że powinno się być bezpośrednim w relacjach z innymi jest oczywiście słuszne, ale są różne sposoby wyrażania opinii i emocji. Nie należy czynić tego w sposób, który może kogoś zranić, poniżyć, wywołać reakcje obronne, smutek czy złość. Wielu mądrych autorów książek podaje receptę: na szczerą rozmowę trzeba znaleźć właściwy moment. W takich książkach możemy przeczytać też, żeby przed wygłoszeniem negatywnej opinii serdecznie pochwalić rozmówcę i przez cały czas okazywać mu przychylność, zachowując łagodny ton. Krytyka zawsze osłabia, zniechęca drugiego człowieka, dlatego warto rozpocząć rozmowę od wskazania swoich wad, uświadomienia mu, że my również w czymś niedomagamy. Taką rozważną postawą łatwiej trafić do czyjegoś serca.

Odpowiedzialność to przejaw mądrości, a mądrość cechuje umiejętność przewidywania reakcji innych na nasze słowa. Stosowanie tych zasad na co dzień świadczy o dojrzałości i odpowiedzialności za siebie i innych. Przecież lepiej jest komuś pomóc, niż pogrążyć go czy zdławić. Życie jest zbyt krótkie na nieporozumienia, lepiej jest więc poświęcić czas na naukę komunikacji niż na ciągłe konflikty. Spróbuj teraz zastanowić się przez chwilę nad własnym życiem i ocenić je z perspektywy zdobytych przed chwilą informacji.

☼

1 Diogenes Laertios, Żywoty ipoglądy słynnych filozofów.

O autorze

Andrzej Moszczyński od 30 lat aktywnie zajmuje się działalnością biznesową. Jego główną kompetencją jest tworzenie skutecznych strategii dla konkretnych obszarów biznesu.

Wlatach 90. zdobywał doświadczenie wbranży reklamowej – był prezesem izałożycielem dwóch spółek zo.o. Zatrudniał wnich ponad 40 osób. Spółki te były liderami wswoich branżach, głównie wreklamie zewnętrznej – tranzytowej (reklamy na tramwajach, autobusach isamochodach). W2001r. przejęciem pakietów kontrolnych wtych spółkach zainteresowały się dwie firmy: amerykańska spółka giełdowa działająca wponad 30 krajach, skupiająca się na reklamie radiowej ireklamie zewnętrznej oraz największy wEuropie fundusz inwestycyjny. W2003r. Andrzej sprzedał udziały wtych spółkach inwestorom strategicznym.

W latach 2005-2015 był prezesem i założycielem spółki, która zajmowała się kompleksową komercjalizacją liderów rynku deweloperskiego (firma w sumie sprzedała ponad 1000 mieszkań oraz 350 apartamentów hotelowych w systemie condo).

Wlatach 2009-2018 był akcjonariuszem strategicznym oraz przewodniczącym rady nadzorczej fabryki urządzeń okrętowych Expom SA. Spółka ta zasięgiem działania obejmuje cały świat, dostarczając urządzenia (wtym dźwigi iżurawie) dla branży morskiej. W2018r. sprzedał pakiet swoich akcji inwestorowi branżowemu.

W2014r. utworzył wUSA spółkę LLC, która działa wbranży wydawniczej. Wciągu 14 lat (poczynając od 2005r.) napisał wsumie 22 kieszonkowe poradniki zdziedziny rozwoju kompetencji miękkich – obszaru, który ma między innymi znaczenie strategiczne dla budowania wartości niematerialnych iprawnych przedsiębiorstw. Poradniki napisane przez Andrzeja koncentrują się na przekazaniu wiedzy owartościach irozwoju osobowości – czynnikach odpowiedzialnych za prowadzenie dobrego życia, bycie spełnionym iszczęśliwym.

Andrzej zdobywał wiedzę zdziedziny budowania wartości firm oraz tworzenia skutecznych strategii przy udziale następujących instytucji: Ernst & Young, Gallup Institute, PricewaterhauseCoopers (PwC) oraz Harward Business Review. Jego kompetencje można przyrównać do pracy stroiciela instrumentu.

Kiedy miał 7 lat, mama zabrała go do szkoły muzycznej, aby sprawdzić, czy ma talent. Przeszedł test pozytywnie – okazało się, że może rozpocząć edukację muzyczną. Zróżnych powodów to nie nastąpiło. Często jednak wjego książkach czy wykładach można usłyszeć bądź przeczytać przykłady związane ze światem muzyki.

Dlaczego można przyrównać jego kompetencje do pracy stroiciela na przykład fortepianu? Stroiciel udoskonala fortepian, aby jego dźwięk był idealny. Każdy fortepian ma swój określony potencjał mierzony jakością dźwięku – dźwięku, który urzeka iwprowadza ludzi wstan relaksu, amoże nawet pozytywnego ukojenia. Podobnie jak stroiciel Andrzej udoskonala różne procesy – szczególnie te, które dotyczą relacji zinnymi ludźmi. Wierzy, że ludzie posiadają mechanizm psychologiczny, który można symbolicznie przyrównać do mentalnego żyroskopu czy mentalnego noktowizora. Rola Andrzeja polega na naprawieniu bądź wprowadzeniu wruch tych „urządzeń”.

Żyroskop jest urządzeniem, które niezależnie od komplikacji pokazuje określony kierunek. Tego typu urządzenie wykorzystywane jest na statkach iwsamolotach. Andrzej jest przekonany, że rozwijanie koncentracji iwyobraźni prowadzi do włączenia naszego mentalnego żyroskopu. Dzięki temu możemy między innymi znajdować skuteczne rozwiązania skomplikowanych wyzwań.

Noktowizor to wyjątkowe urządzenie, które umożliwia widzenie wciemności. Jest wykorzystywane przez wojsko, służby wywiadowcze czy myśliwych. Życie Andrzeja ukierunkowane jest na badanie tematu źródeł wewnętrznej motywacji – siły skłaniającej do działania, do przejawiania inicjatywy, do podejmowania wyzwań, do wchodzenia wobszary zupełnie nieznane. Andrzej ma przekonanie, że rozwijanie poczucia własnej wartości prowadzi do włączenia naszego mentalnego noktowizora. Bez optymalnego poczucia własnej wartości życie jest ciężarem.

Wswojej pracy Andrzej koncentruje się na procesach podnoszących jakość następujących obszarów: właściwe interpretowanie zdarzeń, wyciąganie wniosków zanalizy porażek oraz sukcesów, formułowanie właściwych pytań, atakże korzystanie zwyobraźni wtaki sposób, aby przewidywać swoją przyszłość, co łączy się bezpośrednio zumiejętnością strategicznego myślenia. Umiejętności te pomagają rozumieć mechanizmy wywierania wpływu przez inne osoby iumożliwiają niepoddawanie się wszechobecnej indoktrynacji. Kiedy mentalny noktowizor działa poprawnie, przekazuje wodpowiednim czasie sygnały ostrzegające, że ktoś posługuje się manipulacją, aby osiągnąć swoje cele.

Andrzej posiada również doświadczenie jako prelegent, co związane jest zjego zaangażowaniem wdziałania społeczne. Wostatnich 30 latach był zapraszany do udziału wróżnych szkoleniach iseminariach, zgromadzeniach czy kongresach – wsumie jako mówca wystąpił ponad 700 razy. Jego przemówienia iwykłady znane są zinspirujących przykładów izachęcających pytań, które mobilizują słuchaczy do działania.

Opinie o książce

Małe dziecko przychodzi na świat bez instrukcji obsługi, oczym boleśnie przekonują się kolejne pokolenia młodych rodziców. Ajednak mimo tej pozornej przeszkody ludzkość była ijest wstanie poradzić sobie ztym wyzwaniem. Jak? Młodzi rodzice szybko uczą się – głównie metodą prób ibłędów – jak zaspokajać potrzeby swojego dziecka. Rodzicielstwo to ciekawa mieszanka zaufania do własnej intuicji, pomocy bliskich iodwołania do wiedzy ekspertów. To nie stały zestaw umiejętności, które ujawniają się wchwili narodzin dziecka, lecz raczej proces nabywania nowych umiejętności dostosowanych do potrzeb irozwoju własnych pociech.

Nie inaczej jest wprzypadku rozpoznania swoich talentów iwykorzystania ich wcodziennym życiu. Nie są to zdolności, jakie nabywa się po przeczytaniu jednej książki lub uczestniczeniu wweekendowych warsztatach, lecz raczej droga, na którą się wchodzi świadomie iktórą podąża przez resztę życia. Wybierając się wpodróż, zwykle pakujemy ze sobą przewodnik imapę, dlatego też podczas podróży do własnego wnętrza także warto sięgnąć po jakiś przewodnik. Seria książek autorstwa Andrzeja Moszczyńskiego jest właśnie takim przewodnikiem, zawierającym cenne podpowiedzi oraz techniki odkrywania iwykorzystywania swoich talentów. Autor nie stawia się wpozycji eksperta wiedzącego lepiej, co jest dla nas dobre, lecz raczej doradcy odwołującego się szeroko do filozofii, literatury, współczesnych technik doskonalenia osobowości iwłasnych doświadczeń. Zdecydowanymi mocnymi stronami tej serii są przykłady zżycia ilustrujące prezentowane zagadnienia oraz bogata bibliografia służąca jako punkt do dalszych poszukiwań dla wszystkich zainteresowanych doskonaleniem osobowości. Uważam, że seria ta będzie pomocna dla każdego zainteresowanego świadomym życiem irozwojem osobistym.

Ania Bogacka

Editorial Consultant and Life Coach

* * *

Na rynku książek wybór poradników jest ogromny, ale wśród tego ogromu istnieją jasne punkty, woparciu októre można kierować swoim życiem tak, by osiągnąć spełnienie. Samorealizacja jest osiągana poprzez mądrość iświadomość. To samo sprawia, że książki Andrzeja Moszczyńskiego są tak użyteczne ipodnoszące na duchu. Dzielenie się mądrością wformie przykładów wielu historycznych postaci oświetla drogę wtej kluczowej podróży. Każda zksiążek Andrzeja jest kompletna sama wsobie, jednak wszystkie razem stanowią zestaw narzędzi, przy pomocy których każdy znas może ulepszyć umysł iserce, aby ostatecznie przyjąć proaktywną iwspółczującą postawę wobec życia. Jako osoba, która badała iedytowała wiele tekstów zfilozofii iduchowości, mogę zentuzjazmem polecić tę książkę.

Lawrence E. Payne

Oferta wydawnicza

Andrew Moszczynski Group sp. z o.o.