Obraz Japonii w relacjach polskich podróżników z przełomu XIX i XX wieku książka papierowa

Polacy dostrzegali w tym kraju i w społecznościach go zamieszkujących coś być może unikalnego. Japonia nie była dla nich egzotyczna. Opisy, które zawarli w swoich pracach, wskazują, że krajobraz Japonii nie był im obcy, miejscami wręcz przywodził na myśl albo rodzime strony, albo miejsca znane ze wcześniejszych wypraw. Z czego to mogło wynikać? Czy powodem tego mogło być to, że ziemie polskie i rejony Europy Środkowej były ich jedynymi punktami odniesienia? Dla części z nich mogło tak być, jednak większość omawianych podróżników posiadała już doświadczenia podróży do innych miejsc w Europie i w świecie. A zatem, jaki mógł być tego powód?