Walka o Śląsk Cieszyński w styczniu 1919 roku książka papierowa

Grupa mjr. Blahy rozpoczęła natarcie o godzinie 4. 17 batalion myśliwski skierował się wzdłuż toru kolejowego na dworzec Zebrzydowice; w prawo od niego nacierał III batalion 21 p. p. leg. po przez Czarny las i przez Podlesie na Małe Kończyce. Nieco później rozwinął się w lewo od batalionu myśliwskiego II batalion 8 p. p.
Po stronie polskiej obsada dworca zebrzydowickiego wobec natarcia batalionu myśliwskiego stawiła zdecydowany opór; gdy jednak około godziny 9 była zaatakowana przez lewoskrzydłową kolumnę III batalionu 21 p. p. leg., uległa przeważającym siłom. W ręce nacierającego wpadło do 90 jeńców, w tym wielu rannych. Grupka tych, którzy zdołali się wyrwać z osaczenia, wycofała się bezładnie ku zachodowi wzdłuż linii kolejowej. Jednocześnie cofnęła się załoga Zebrzydowic Górnych.
Dowódca grupy, który w tym czasie znajdował się na lewym skrzydle, postanowił przyjść walczącym na dworcu z pomocą w ten sposób, że rzucił w ich kierunku przeciwnatarcie oddziału, obsadzającego Małe Kończyce, Zaledwie jednak oddział rozwinął się frontem ku północy – dostał się lewem swym skrzydłem pod uderzenie wychodzących znienacka z Czarnego lasu oddziałów III batalionu 21 p. p. leg. i doznał zupełnej porażki. Padł przy tym śmiertelnie ranny dowódca grupy kpt. Haller. Zdezorganizowane i zdemoralizowane szczątki oddziału wzięły kierunek na Drogomyśl nad Wisłą.
Po wyjściu na linię Zebrzydowice – Kończyce natarcie czeskie się zatrzymało. Na dworcu stanął 17 batalion myśliwski, a III batalion 21 p. p. leg. w Małych Kończycach i w Podlesiu. II batalion 8 p. p. około godziny 12 obsadził Zebrzydowice Górne. Prawe skrzydło grupy przedłużył 12 batalion strzelców, zajmując około godziny 15 Karlshof w pobliżu Wielkich Kończyc…

(fragment od wydawcy)