Nie znaleziono wyników
Zmarły w 1959 r. amerykański pisarz i dwukrotnie nominowany do Oskara scenarzysta. Absolutny klasyk czarnego kryminału i współtwórca filmu noir jako gatunku, zaliczany do najbardziej znanych twórców literatury popularnej na świecie. Laureat Nagrody im. Edgara Allana Poego. Ojciec jednego z najpopularniejszych prywatnych detektywów w historii powieści kryminalnej, Philipa Marlowe’a. Powieści, których autorem był Raymond Chandler: Żegnaj laleczko, Głęboki sen czy Wielkie pożegnanie doczekały się także udanych ekranizacji w gwiazdorskiej obsadzie. Narracje pisarza przetrwały próbę czasu i wciąż są wznawiane na całym świecie.
Raymond Chandler urodził się w 1888 r. w Chicago jako syn Maurice'a Benjamina Chandlera i pochodzącej z Irlandii Florence Dart Thornton. Ojciec, pracujący na kolei inżynier uzależniony od alkoholu, porzucił rodzinę, gdy przyszły pisarz był kilkulatkiem. Po rozwodzie matka zdecydował się na powrót do Wielkiej Brytanii, gdzie też dorastał Chandler. Florence bardzo zależało na przyzwoitym wykształceniu syna i nie szczędziła wysiłków w tym kierunku, a przy pomocy rodziny udało jej się wysłać go do dobrych angielskich szkół. Po ich ukończeniu jednak nie kontynuował on nauki na wyższej uczelni, a udał się w podróż po Europie, by szlifować języki. Co ciekawe, za literaturę zabrał się już po 40-tce i zanim wydał Raymond Chandler Głęboki sen, swój pierwszy bestseller, imał się różnych prac.
Wróciwszy do Anglii, przyszły autor bestsellerów zdał, ku radości matki, egzamin na urzędnika państwowego, jednak praca w administracji niesłychanie go nużyła i postanowił spróbować swoich sił w dziennikarstwie. Jako żurnalista też jednak nie zrobił furory i w 1912 r. wrócił do Stanów Zjednoczonych, by tam szukać szczęścia. Wkrótce dołączyła też do niego matka, z którą był mocno związany. Zrobił kurs księgowego, jednak trudno powiedzieć, że się ustabilizował – wciąż zmieniał pracę i borykał się z problemami finansowymi. Podczas I wojny światowej Chandler zaciągnął się do Kanadyjskich Wojsk Ekspedycyjnych, a później zaczął nawet szkolenie w tworzącym się dopiero RAF-ie, nigdy jednak nie zdobył uprawnień pilota. Po powrocie do USA nawiązał romans ze starszą o blisko 2 dekady macochą kolegi z wojska i ożenił się z nią w 1924 r. Zaczął wreszcie robić też karierę i porządnie zarabiać, dochodząc do stanowiska wiceprezesa w jednym z naftowych koncernów. Dobra passę przerwał jednak Wielki Kryzys i alkoholizm pisarza, który doprowadził do jego zwolnienia w 1932 r.
W tej sytuacji, nie mając wiele do stracenia, spróbował on swoich sił w fikcji literackiej. W 1933, opowiadaniem Blackmailers Don't Shoot, debiutował na łamach magazynu Black Mask. Od krótkich form przeszedł do powieści i tak w 1939 r. w ręce czytelników oddał Raymond Chandler Głęboki sen, pierwszą pełnowymiarową fabułę, której bohaterem i narratorem był pijąc i palący jak smok, nieco zgorzkniały, lecz prawy prywatny detektyw, Philip Marlowe. Był to prawdziwy przełom w jego życiu, a stworzona przez niego postać, wcale nie typowego twardziela, lecz skomplikowanego, nieco sentymentalnego mężczyzny wiernego swoim zasadom przeszła do historii literatury popularnej.
Już w 1940 r. wydał Raymond Chandler Żegnaj, laleczko, drugą fabułę o swoim detektywie, która do dziś uznawana jest za absolutną klasykę i jeden z najlepszych kryminałów wszechczasów. Wielu to właśnie ten tytuł uznaje za najlepsze, co napisał kiedykolwiek Raymond Chandler. Najlepsza książka danego autora to w pewnej mierze, oczywiście, kwestia gustu, jednak nie da się ukryć, że historię tę najczęściej wymienia się jako szczytowe osiągniecie pisarza. O palmę pierwszeństwa rywalizuje ona z późniejszą o kilkanaście lat powieścią, którą zatytułował Raymond Chandler, Długie pożegnanie i która do dziś jest chętnie czytana przez fanów dobrych kryminałów. Spod pióra Chandlera wyszło 8 powieści o przygodach Marlowe’a (ostatnia została dokończona przez Roberta B. Parkera i wydana pośmiertnie dopiero w 1989 r. ), jednak na tym nie kończy się jego dorobek. Na swoim koncie pisarz ma bowiem także wiele opowiadań, bardzo udane scenariusze i publicystykę.
Sukces powieści oraz filmowych adaptacji dzieł pisarza otworzył przed nim drzwi wytwórni Hollywood. W 1944 r. został on swoją pierwszą nominację do Oskara za scenariusz adaptowany do filmu Podwójne ubezpieczenie. Dwa lata później Amerykańska Akademia Sztuki i Wiedzy Filmowej doceniła go po raz drugi jako autora oryginalnego scenariusza obrazu Błękitna Dalia. Jeżeli chodzi o powieści autora, to jedynie jedna z niech, Playback, nie doczekała się kinowej wersji. Pozostałe perypetie jednego z najsłynniejszych literackich detektywów zostały, i to najczęściej bardzo udanie, przeniesione na ekran, a w głównego bohatera w adaptacji Głębokiego snu wcielił się nawet sam Humphrey Bogart.