Zmarły w 1946 r. brytyjski pisarz, jeden z prekursorów i pionierów literatury science fiction. Jego napisane jeszcze pod koniec XIX w. powieści tj. Wehikuł czasu, Wojna światów czy Wyspa doktora Moreau to absolutna klasyka i kanon gatunku. W swoim bogatym dorobku ma jednak także H.G. Wells książki obyczajowe i humorystyczne oraz prace społeczno-polityczne, np. Zarys historii (1920). Znany ze swoich pacyfistycznych poglądów i fascynacji nauką, przez w spółczesnych uważany był za rzecznika i entuzjastę postępu zarówno technicznego jak i kulturowego, zwolennika reform społeczno-obyczajowych.
Herbert George Wells urodził się w 1866 r. w Bromley (aktualnie dzielnica Londynu). Był najmłodszym z czterech synów, Josepha Wellsa i Sarah Neal. Jego dzieciństwo upłynęło w nędznej kamienicy przy 47 The High Street i było naznaczone niedostatkiem, jako że państwo Wells ledwo radzili sobie z utrzymaniem rodziny. Sytuacja pogorszyła się jeszcze w 1877 r. po wypadku Josepha, który uniemożliwił mu pracę zarobkową. Wtedy to matka pisarza najęła się jako służąca w tzw. Up park, będącym rezydencją miejscowej elity finansowej. W 1874 r. przyszły pisarz rozpoczął naukę w szkole podstawowej, jednak już w 1979 r. ze względu na brak środków materialnych musiał przerwać edukację. Od 1880 r. imał się różnych prac; był m.in., subiektem w sklepie tekstylnym i uczniem w aptece. Dzięki dostaniu się do Midharst school w charakterze pomocnika nauczyciela (ucznia, który pomaga w nauczaniu młodszych dzieci) mógł kształcić się dalej. Dzięki dobrym wynikom udało mu się uzyskać stypendium w Kensington Normal School, gdzie studiował biologię pod kierunkiem samego Tomasza Huxleya. W tym czasie realizował się również jako redaktor studenckiego czasopisma The Science School Journal. Opowiadanie, które rozwinęło się później w Wehikuł czasu, H.G. Wells opublikował po raz pierwszy w 1888 r. właśnie na jego łamach.
Od 1888 do 1893 r. pracował jako nauczyciel, najpierw w londyńskiej Henley House School ( gdzie uczył A. A.Milne’a), a później w University Correspondence College. W 1891 r. pisarz ożenił się po raz pierwszy, jednak małżeństwo nie przetrwało długo i już w 1895 r. ponownie stawał na ślubnym kobiercu. W tym czasie zaczął pisać H.G. Wells książki, które uczyniły jego nazwisko sławnym i publikować w prasie, dzięki czemu ustabilizowała się wreszcie jego sytuacja finansowa. W 1901 i 1903 r. przyszli na świat dwaj synowie pisarza: George Philip i Frank Richard.
W 1914 i 1920 r. Wells odwiedził Rosję. Podróże te, bieda i tragiczne warunki życia Rosjan, jakie wtedy zobaczył, wywarły na nim niezatarte wrażenie, które znalazło odbicie w katastroficznych motywach jego utworów. W 1920 r. udało mu się przeprowadzić rozmowę z Leninem, a 14 lat późnej, podczas kolejnej podróży, wtedy już do ZSRR, wywiad z samym Stalinem. Dużym wstrząsem dla autora Wojny światów było również piekło I i II wojny światowej, co znalazło odbicie w jego pacyfistycznym światopoglądzie.
W 1895 r. utworem Wehikuł czasu H.G. Wells debiutował jako powieściopisarz. Historia Podróżnika w Czasie jest dla autora pretekstem do snucia rozważań dotyczący społecznych stosunków i ewolucji człowieka. Powieść szybko zyskała popularność i doczekała się wielu radiowych oraz filmowych adaptacji. Jej pierwsze polskie wydanie ukazało się już w 1899 r.
Na trwałe w historii popkultury zapisała się również wydana rok później Wyspa doktora Moreau, w której Wells rozważał etyczne i społeczno-kulturowe aspekty rozwoju nauk przyrodniczych, a także niebezpieczeństwa płynące z niekontrolowanych badań i eksperymentów naukowych. Ta przerażająca, klasyczna historia o szalonym naukowcu opanowanym przez żądzą poznania granic możliwości ludzkiego intelektu, szybko stała się ponadczasowym kanonem gatunku. Niezliczoną ilość razy adaptowana na potrzeby telewizji i filmu książka stała się również inspiracją i punktem odniesienia dla twórców różnych dziedzin sztuki.
Kolejną ważną powieść pt. Niewidzialny człowiek H.G. Wells w ręce czytelników oddał w 1897 r. W tej narracja również wykorzystuje figurę szalonym naukowca, który dzięki testom na samym sobie odkrywa sposób na uczynienie materii przejrzystą na podobieństwo powietrza. Niestety, ponosi klęskę przy próbie odwrócenia tego procesu i musi żyć jako Niewidzialny człowiek. Wells po raz kolejny na kartach swojej książki zadaje pytania o etykę postępu i jego społeczne konsekwencje.
Jedno ze swoich najważniejszych, wręcz przełomowych, dzieł, powieść Wojna światów, H. G. Wells opublikował w 1898 r. Ten, opowiadający o inwazji Marsjan na Ziemię, utwór uważany jest z najważniejszych tekstów w całej historii literatury s-f. Swoją wizję ataku kosmitów, chcących z mieszkańców naszej planety uczynić źródło pożywienia, pisarz stworzył tak sugestywnie, że powieść prawdziwie przerażała swoich czytelników. Słuchowisko radiowe wyprodukowane na podstawie książki przez Orsona Wellesa wyemitowane przez CBS w 1938 r. wywołało nawet panikę wśród ludności New Jersey, która potraktował ją jako relacje z prawdziwych wydarzeń.