Hrabal Bohumil

Wyniki wyszukiwania, prezentowane na stronie, dopasowane są do kryteriów wyszukiwania podanych przez użytkownika. Staramy się wyróżniać produkty, które mogą szczególnie zainteresować naszych użytkowników, używając w tym celu oznaczenia Bestseller lub Nowość. Pozycje na liście wyników wyszukiwania mogą być również sortowane - parametr sortowania ma pierwszeństwo nad pozostałymi wynikami.

Zmarły w 1997 r. czeski prozaik, obok Milana Kundery i Jarolava Haška najbardziej znany na świecie czeski pisarz. Jego twórczość została przełożona na ponad 25 języków. Za swoje książki Hrabal był powszechnie ceniony i nagradzany. Niektóre jego opowiadania zostały nawet zekranizowane. Najbardziej znane filmy powstałe na podstawie jego prozy to, nagrodzone Oskarem, Pociągi pod specjalnym nadzorem i Obsługiwałem angielskiego króla, oba w reżyserii Jiříego Menzla.

Bohumil Hrabal urodził się w 1914 r. w Brnie na Morawach. Nigdy nie poznał swojego ojca. Kiedy miał 4 lata wraz z matką i ojczymem, Frantiskiem Hrabalem, przeprowadził się do Nymburka, gdzie jego przybrany ojciec był administratorem browaru. Wspólnie z rodziną mieszkał Josef Hrabal, były żołnierz CK armii, uwieczniony w twórczości pisarza, jako zwariowany stryj Pepin. Po ukończeniu, nie bez problemów, gimnazjum Bohumil dostał się w 1935 na studia prawnicze na praskim Uniwersytecie Karola. Naukę przerwała przyszłemu pisarzowi II wojna światowa. Podczas hitlerowskiej okupacji podejmował się prostych prac. Do Pociągów pod specjalnym nadzorem, swojego najbardziej znanego opowiadania, Hrabal zebrał doświadczenia, pracując w tym czasie w charakterze dyżurnego ruchu na kolei. Po wojnie udało mu się dokończyć studia i uzyskać w 1946 r. tytuł doktora nauk prawnych. Nigdy jednak nie dane mu było pracować w zawodzie. Komunistyczna władza skierowała go do pracy w hucie w Kladnie (co zainspirowało powstanie debiutanckiego zbioru opowiadań pt. Perełka na dnie) a później do sortowania makulatury. Pisząc wiele lat później swoją najsłynniejszą powieść pt. Zbyt głośnej samotność, Bohumil Hrabal wykorzystał tamte doświadczenie.

W latach 60-tych proza Hrabala cieszyła się już dużą popularnością, a on sam był pewnie najpoczytniejszym współczesnym czechosłowackim pisarzem. Po interwencji wojsk Układu Warszawskiego w 1968 r. został objęty zakazem publikacji, który został cofnięty w latach 70-tych. Mimo wszystko, niektóre swoje utwory, tj. Zbyt głośna samotność, Bohumil Hrabal wydał w drugim obiegu. Z biegiem czasu pisarz coraz bardziej oddał się od głównego nurtu życia zarówno literackiego, jak i społeczno-politycznego. Często wyjeżdżał z Pragi do swojego domu letniskowego w Kersu, gdzie opiekował się stadkiem ukochanych kotów. Kiedy w miarę upływu lat odchodzili kolejno bliscy pisarza: żona, brat, przyjaciele, i pogarszało się jego zdrowie, Hrabal popadał w coraz cięższą depresję. Od 1996 r. ze względu na swój stan rzadko opuszczał szpital. Zginął 3 lutego 1997 r. wskutek upadku z okna swojego, znajdującego się na 5. piętrze, szpitalnego pokoju. Wiele wskazuje, że było to samobójstwo i osamotniony oraz schorowany pisarz postanowił odebrać sobie życie w sposób, o jakim wielokrotnie napomykał w swojej prozie. Został pochowany, obok matki, ojczyma, żony, brat i oczywiście stryja Pepina, w rodzinnym grobie na cmentarzu w Hradištku.

Najważniejsze powieści i opowiadania Bohumila Hrabala

W twórczości pisarza zdecydowanie dominują opowiadania. Bohumil Hrabal był ich prawdziwym wirtuozem, potrafiącym w krótkiej formie literackiej zawrzeć ogromny ładunek emocji i znaczeń. Jego gawędziarski, niby z praskiej piwiarni styl, pozwalał mu mówić w sposób znośny o najtrudniejszych sprawach. Ciepła ironia, ogromny dystans i szczypta surrealizmu, z jaką Hrabal w swoich utworach opisuje świat i własne życie zjednały mu na całym świecie grono wiernych czytelników.

Sam nie zawsze dawał sobie radę z ciężarem egzystencji i pod maską wesołka skrywał skłonności depresyjne. W zbiorze swoich tekstów Piękna rupieciarnia Bohumil Hrabal uchyla nieco tej maski, ukazując swoją drugą twarz: refleksyjnego myśliciela, filozofa i intelektualisty, ale i człowieka samotnego, w gruncie rzeczy przerażonego nieznośną lekkością własnego bytu. Jego proza w dużej mierze przyczyniła się również do stworzenia legendy Pragi, jako miasta pełnego magii. Do dziś miłośnicy jego twórczości odbywają w stolicy Czech wycieczki śladami Hrabala i jego książek.