Mieszkający aktualnie w Barcelonie amerykańsko-francuski prozaik i reportażysta. Jeden z najciekawszych autorów pierwszej dekady XXI wieku. Za wzbudzającą niemałe emocje powieść Łaskawe Jonathan Littell został uhonorowany najważniejszymi francuskimi nagrodami literackimi: Prix Goncourt oraz Prix de l'Académie française.
Jonathan Littell urodził się w 1967 r. w Nowym Jorku w rodzinie o żydowskich korzeniach. Jego przodkowie przybyli do Stanów Zjednoczonych z ziem polskich w latach 80-tych XX w. po fali pogromów, do których dochodziło w Imperium Rosyjskich w związku z zamachem na cara Aleksandra II. Mimo to pisarz nie deklaruje się jako Żyd, a judaizm postrzega jedynie jako tło historyczno-kulturowe. Ojcem Jonathana jest Robert Littell, również pisarz, autor fabuł szpiegowskich.
Jako trzylatek Jonathan Littell przeprowadził się z całą rodziną do Francji, gdzie dorastał. Edukacje rozpoczął w Europie, jednak na trzy lata szkoły średniej wyjechał do Stanów Zjednoczonych, by ponownie wrócić do Francji w celu zdania matury. Studiował jednak w ojczystym kraju. W 1989 r. zdobył dyplom licencjacki na prestiżowym uniwersytecie Yale, gdzie poznał Williama S. Burroughsa, pisarza i artystę, ikonę awangardy lat 50-tych i 60-tych. Pod jego wpływem Littell zaczął studiować francuskich i światowych klasyków buntu i wszelkiej awangardy: Sade’a, Blanchota, Geneta, Céline’a, Bataille’a czy Beckett’a oraz próbować swoich sił w przekładzie literackim i oryginalnej twórczości. Jednak zanim napisał Łaskawe, Jonathan Littell musiał się wcześniej wiele nauczyć.
Pracę nad tekstem swojej pierwszej książki Jonathan Littell rozpoczął jeszcze podczas studiów. Była to cyberpunkowa powieść, która ukazała się w 1989 r. pt. Bad Voltage. Jej akcja rozgrywa się w futurystycznym Paryżu, a właściwie w jego katakumbach. Książka nie podbiła rynku, a Littell na dłuższy czas zrezygnował z beletrystyki. Zresztą, po latach, sam był dość surowy w ocenie swojego debiutanckiego utworu, nazywając go bardzo złą powieścią science fiction.
Od 1994 do 2001r. pisarz był zatrudniony w walczącej z głodem międzynarodowej organizacji humanitarnej Action Internationale Contre la Faim. Pracował m.in. w Bośni i Hercegowinie, Czeczenii, Demokratycznej Republice Konga, Sierra Leone, Kaukazie, Afganistanie i Moskwie. W 2001 r., po tym jak został lekko ranny w zasadzce w Czeczenii, zrezygnował z wyjazdów i postanowił skupić się na pisaniu, a przede wszystkim na pracy nad swoją drugą powieścią.
Jonathan Littell Łaskawe, swoją drugą, a pierwszą napisaną po francusku, powieść wydał w 2006 r. Jest to epicka, blisko 1000 stronicowa, historia II wojny światowej opowiedziana z perspektywy oficera SS, Maximiliana Aue. To jego oczami czytelnik ogląda wydarzenia na froncie wschodnim, wojenną pożogę i zagładę Żydów. Inspiracją do napisania powieści z tego okresu był podobno, zobaczony przez autora na początku lat 90-tych, słynny film Claude'a Lanzmanna, Shoah.
Pisząc Łaskawe, Jonathan Littell nie unikał dosadnego język ani nie bał się wywoływać kontrowersji dość nietypową, niekiedy szokującą, perspektywą narracyjną. Zadbał jednocześnie o gruntowne przygotowanie dokumentacji książki, co zajęło mu ponad 1,5 roku. W tym czasie przeczytał ponad 200 publikacji o III Rzeszy i froncie wschodnim oraz odbył szereg podróży; był w Niemczech, Europie Wschodniej i na Kaukazie. Kreację głównego bohatera oparł zaś na wyobrażeniu samego siebie i swoich czynów jako Niemca i świadka narodzin ruchu narodowosocjalistycznego. Powieść mimo wielu kontrowersji wśród krytyków, okazała się ogromnym sukcesem. Tylko podczas pierwszych 6 tygodni od jej premiery sprzedało się ok. 280 tys. egzemplarzy książki. Wkrótce sława pisarza przekroczyła też granice Francji. Za Łaskawe Jonathan Littell został doceniony wieloma nagrodami, w tym Prix Goncourt i Prix de l'Académie Française. W uznaniu dla jego zasług na polu literatury w 2007 r. zostało mu również przyznane, z pominięciem standardowych procedur, obywatelstwo francuskie.
Dwa lata po Łaskawych wydał Jonathan Littell Suche i wilgotne, psychologiczne studium belgijskiego nazisty, Leona Degrelle'a, (jednego z pierwowzorów Maxa Aue) stanowiące swoisty komentarz do powieści.
Po wielkim sukcesie, jakim okazały sie Łaskawe, Jonathan Littell przez ponad dekadę nie tworzył beletrystyki, poświecił się natomiast literaturze faktu. W tym czasie wydał m.in., komplementarne wobec Łaskwych, Suche i wilgotne, reportaże literackie Czeczenia rok III i Zapiski z Homs oraz szkic Triptyque Bacon.
W 2018 r. fabułą Stara historia. Nowa wersja Jonathan Littell powrócił jako powieściopisarz. Jego najnowsza książka przyjęta została przez krytykę z mieszanymi uczuciami. Prowokacyjny język i tematyka dzieła niektórych zachwycały, innych zniesmaczały. Admiratorzy tej narracji w śmiałych opisach seksualnych perwersji i przemocy widzieli kontynuację tradycji Sade’a, Céline’a, Bataille’a oraz talent i odwagę twórczą na miarę Houellebecqa. Bez względu jednak na jej ostateczną ocenę, w twórczości Jonathana Littella Stara historia otwiera całkowicie nowy rozdział.