Polska pisarka, reportażystka, prozaiczka młodego pokolenia. Wielka nadzieja polskiej literatury (tak faktu, jak i fikcji) wielokrotnie nagradzana i doceniana za swój dojrzały warsztat oraz mistrzowskie posługiwanie się słowem. Członkini zacnej inicjatywy autorskiej, Stowarzyszenia Reporterów Rekolektyw.
Małgorzata Rejmer urodziła się w 1985 r. w Warszawie, gdzie też (w ramach Międzywydziałowych Indywidualnych Studiów Humanistycznych UW) skończyła kulturoznawstwo. Po dyplomie naukę kontynuowała na studiach doktorancki. Ponadto podróżowała i pisała Małgorzata Rejmer książki. Swoją przygodę z literaturą (nie licząc wczesno nastoletnich prób poetyckich) zaczęła od tworzenia bloga, na którym zamieszczała fragmenty prozy poetyckiej. Jej internetowe poczynania zostały zauważone przez mentora i mecenasa młodych literackich talentów Pawła Dunina-Wąsowicza, który, podobnie jak wcześniej Dorocie Masłowskiej, pomógł Małgorzacie Rejmer rozwinąć skrzydła.
Chociaż nazwisko autorki aktualnie najlepiej znane jest z jej bestsellerowych reportaży, Małgorzata Rejmer na rynku wydawniczym debiutowała jako powieściopisarka. W 2009 r. nakładem należącego do Dunin-Wąsowicza wydawnictwa Iskra i Lampa Boża ukazała się jej pierwsza fabuła pt. Toksymia, mało krzepiący, choć nie pozbawiony humoru portret grupy mieszkańców stołecznej Pragi-Południe. Za debiutancką powieść pisarka była powszechnie chwalona, a Toksymia została nawet nominowana do Nagrody Literackiej Gdynia.
Swoją prozatorską działalność Małgorzata Rejmer kontynuowała głównie za pośrednictwem krótkich form narracyjnych. Jej opowiadania znalazły się w kilku zbiorach wraz z tekstami najlepszych polskich prozaików tj. Stefan Chwin czy Andrzej Stasiuk (NieObcy, O kotach). W swoim dorobku autorka ma również książkę dla dzieci Dziewczynka ze światła.
Jednak, mimo że jej proza została bardzo doceniona zarówno przez czytelników, jak i krytykę, tak naprawdę największe popularność autorce przyniosła literatura faktu.
Swój pierwszy literacki reportaż zatytułowany Bukareszt. Kurz i krew Małgorzata Rejmer wydała w 2013 r. To błyskotliwy portret miasta, którego historia i teraźniejszość złożona jest z samych sprzeczności; tu blask miesza się i współistnieje z brudem, piękno z tandetą, a zachwyt z obrzydzeniem. O swoim kraju, o swoim mieście, o swoim w nim życiu opowiadają jego mieszkańcy i to ich narracje autorka splata w całość, która składa się na przejmujący dokument rumuńskiej przeszłości i współczesności. Aby napisać Bukareszt. Kurz i krew, Małgorzata Rejmer dużo czasu spędziła w Rumuni, odbyła wiele podróży i rozmów. Dzięki temu książka jest nie tylko ciekawa, ale i rzetelna, idealnie wyważona. Autorka stara się zachować odpowiedni dystans, lecz w tekście wyczuwa się też wielki sentyment autorki wobec opisywanego miejsca i ludzi.
Reportaż okazał się ogromnym sukcesem a pochwałom nie było końca. Warsztat i biegłość posługiwania się językiem, jakby nie było reporterskiej debiutantki, powszechnie porównywano z mistrzem literackiego reportażu, jakim był Kapuściński, czego konsekwencją był prawdziwy deszcz naród i wyróżnień, który spadł na autorkę. Za Bukareszt. Kurz i krew Małgorzata Rejmer Małgorzata Rejmer dostała Nagrodę Newsweeka im. Teresy Torańskiej w kategorii literatura faktu oraz Nagrodę Literacką dla Autorki „Gryfia”, a także nominację do Nagrody Literackiej Nike. Pisarka została również laureatką Gwarancji Kultury, nagrody przyznawanej przez TVP Kultura najciekawszym i najważniejszym artystom.
W 2018 r. oddając w ręce czytelników swój drugi reportaż pt. Błoto słodsze niż miód. Głosy komunistycznej Albanii, Małgorzata Rejmer potwierdziła swoją literacką i reporterską klasę. I choć niektórzy czytelnicy twierdzą, że bukaresztańska historia bardziej chwyciła ich za serce, przypomina to dyskusję o wyższość świąt Wielkiej Nocy nad Bożym Narodzeniem. Błoto słodsze niż miód Małgorzata Rejmer poświęca historii komunistycznej Albanii, Korei Północnej Europy. Z opowieści Albańczyków autorka układa obraz piekła na ziemi, o którym niemal nic nie wiemy, a które przecież istniało nie tak dawno i nie tak daleko od nas. I chociaż żaden z komunistycznych projektów nie liczył się z prawami jednostki, ani życiem ludzkim, terroryzujący Albańczyków reżim Envera Hoxhy był ekstremalnie wręcz okrutny i doktrynerski. Warto tu wspomnieć, że autorka by doświadczyć, poznać i lepiej zrozumieć Albanię, dłuższy czas mieszkała w Tiranie. Za Błoto słodsze niż miód. Głosy komunistycznej Albanii Małgorzata Rejmer otrzymała Paszport Polityki oraz Nagrodę Bursztynowego Motyla.
Jako reporterka Małgorzata Rejmer udziela się jeszcze od 2014 r. w Stowarzyszeniu Reporterów Rekolektyw. Owocem tej współpracy jest zbiór reportaży literackich poświeconych współczesnej polskiej rzeczywistości i społeczeństwu Obrażenia. Pobici z Polską.