Zmarły w 1963 r. brytyjski prozaik, poeta i filozof, a także popularny scenarzysta. Autor blisko 50 publikacji, w tym powieści, esejów, zbiorów wierszy. Znany ze swoich eksperymentów z substancjami psychoaktywnymi i bezkompromisowego pacyfizmu. Dzięki tytułom tj. Wyspa, Po wielu latach, a przede wszystkim Nowy wspaniały świat, Aldous Huxley trwale zapisał się w historii światowej literatury. Pod koniec życia uznawany za jednego z najbardziej znaczących współczesnych intelektualistów. Wielokrotnie nominowany do Nagrody Nobla w dziedzinie literatury, nie doczekał się tego najbardziej prestiżowego z literackich wyróżnień.
Aldous Leonard Huxley urodził się w 1894 r. w Godalming jako trzeci syn poważanego pisarza i wydawcy Leonarda Huxleya oraz jego pierwszej żony, Julii z domu Arnold. Rodzina Huxleyów wydała wielu znaczących naukowców i intelektualistów; Thomas Henry Huxley, dziadek Aldousa, był wybitnym zoologiem, zwanym Buldogiem Darwina, dwaj bracia pisarza, Julian i Andrew, również zostali znanymi naukowcami. W domu, w który dorastał Aldous Huxley książki były podstawowym elementem wystroju wnętrz. Nic więc dziwnego, że pierwsze lata nauki przyszły pisarz odbył właśnie tam. Po śmierci matki, która była jego pierwszą nauczycielką, edukację kontynuował w Hillside School, a następnie prestiżowym Eton College. Marzenia o studiach medycznych i karierze lekarza zakończyła definitywnie choroba oczu, która odebrała Aldousowi wzrok na blisko 2 lata. Mimo pewnej poprawy, którą zawdzięczał, we własnej opinii, technikom opracowanym przez Williama H. Batesa, do końca życia widział źle. W 1913 r. jego stan ustabilizował się na tyle, że pozwał na podjęcie studiów i Huxley uzyskał dyplom licencjacki z literatury angielskiej w Balliol College w Oksfordzie. Ze względu na stan zdrowia został zwolniony ze służby wojskowej podczas I wojny światowej. W późniejszym czasie jego poszukiwania intelektualne doprowadziły go do nieugiętego pacyfizmu. Ze względu na swe przekonania, zrezygnował nawet z ubiegania się o obywatelstwo Stanów Zjednoczonych, w których mieszkał ponad ćwierć wieku aż do swojej śmierci.
Po zakończeniu Wielkiej Wojny poświecił się pracy literackiej. Co prawda, pierwsze próby napisania książki, Aldous Huxley podejmował już jako nastolatek, jednak napisana wówczas powieść nigdy nie doczekała się publikacji. Dzięki swojemu talentowi jednak dość szybko zyskał uznanie i mógł żyć z pióra. Zaczynał od poezji i krótkich form prozatorskich, był krytykiem teatralnym, redagował również magazyn literacki Oxford Poetry. W tym czasie ożenił się i dużo podróżował; 7 lat mieszkał we Włoszech, odwiedził też Francję, a nawet Amerykę Południową. W latach 20-tych ukazały się jego pierwsze, mające charakter satyry społecznej, powieści: Crome Yellow (1921), Antic Hay (1923), Those Barren Leaves (1925), Point Counter Point (1928). Już te wczesne książki Aldousa Huxleya spotkały się z uznaniem krytyki i zapewniły mu miejsce wśród najciekawszych literatów epoki.
W 1932 r. w ręce czytelników oddał Aldous Huxley Nowy wspaniały świat, swoją piątą i najsłynniejszą powieść. Ta dystopijna, utrzymana w konwencji science-fiction, historia opisująca przerażającą wizje technokratycznie i detalicznie zorganizowanego społeczeństwa do dziś jest najbardziej znaną z jego dorobku. Bezwzględne i bezduszne dążenie do doskonałości, leżące u podstaw opisanej w książce Republiki Świata nie prowadzi jednak do powszechnej szczęśliwością, a do zniszczenia istoty człowieczeństwa. W powieści Nowy wspaniały świat Aldous Huxley zawarł krytykę cywilizacji przemysłowej i jej obsesji ciągłej optymalizacji stanowiącej zagrożenie dla ludzkości jako zorganizowanej na wielu poziomach grupy społecznej. Do tej pory książka ta uznawana jest za jedną z najwybitniejszych dystopii w historii literatury. Mimo upływu lat sugestywna wizja autora nie zdezaktualizowała się ani trochę, a nawet zyskała na sile wyrazu, wciąż robi wrażenie i skłania do refleksji. Trzy dekady po stworzeniu swojego najbardziej znanego dzieła napisał Aldous Huxley Nowy wspaniały świat 30 lat później. Raport rozbieżności, w którym przyglądał się swojej wizji z zupełnie nowej perspektywy.
W 1937 r. wraz z żoną i synem pisarza wyjechał, jak się później okazało na stałe, do Stanów Zjednoczonych. W tym samym roku napisał, mający charakter traktatu społeczno-filozoficznego, Ends and Means. Osiadł na stałe w Kalifornii, gdzie rozpoczął bardzo udaną karierę scenarzysty. Dzięki powodzeniu w Hollywood szybko stał się osobą zamożną. Swoje pieniądze wykorzystywał m.in. na pomoc żydowskim artystom w emigracji z hitlerowskich Niemiec. W Stanach rozwijał też własną filozofię i duchowość, inspirując się różnymi nurtami związanymi z myślą wschodnią, głównie hinduską. W 1945 r. wydał traktat filozoficzny pt. Filozofia wieczysta. Eksperymentował również z różnymi substancjami psychoaktywnymi, głównie LSD i meskaliną, które uważał za środki poszerzania świadomości.
Nie przestawał też pisać. W 1939 r. wydał Aldous Huxley Po wielu latach, powieść, którą bez wątpienia potwierdził swoją literacką klasę. Książka przyniosła mu powszechne uznanie krytyki oraz liczne nagrody (British Literary Award, James Tait Black Memorial Prize). Pod koniec życia wykładał jako profesor nauk humanistycznych na MIT. Zmarł w 1963 r. na raka krtani.