Sekretny język Tarota. ebook

REDAKCJA: Mariusz Golak

SKŁAD: Krzysztof Remiszewski

PROJEKT OKŁADKI: Krzysztof Remiszewski

TŁUMACZENIE: Ewa Kuryłowicz

Wydanie I

Białystok 2021

ISBN 978-83-8171-670-3

Tytuł oryginału: Il Linguaggio Segreto dei Tarocchi. Simbolismo e interpretazione degli Arcani maggiori e minori

Copyright © 2011, 2017 by Giunti Editore S.p.A., Firenze-Milano www.giunti.it

© Copyright for the Polish edition by Studio Astropsychologii, Białystok 2019

All rights reserved, including the right of reproduction in whole or in part in any form.

Wszelkie prawa zastrzeżone. Bez uprzedniej pisemnej zgody wydawcy żadna część tej książki nie może być powielana w jakimkolwiek procesie mechanicznym, fotograficznym lub elektronicznym ani w formie nagrania fonograficznego. Nie może też być przechowywana w systemie wyszukiwania, przesyłana lub w inny sposób kopiowana do użytku publicznego lub prywatnego – w inny sposób niż „dozwolony użytek” obejmujący krótkie cytaty zawarte w artykułach i recenzjach.

Książka ta zawiera informacje dotyczące zdrowia. Wydawca dołożył wszelkich starań, aby były one pełne, rzetelne i zgodne z aktualnym stanem wiedzy w momencie publikacji. Tym niemniej nie powinny one zastępować porady lekarza lub dietetyka, ani też być traktowane jako konsultacja medyczna lub inna. Jeśli podejrzewasz u siebie problemy zdrowotne lub wiesz o nich, powinieneś koniecznie skonsultować się z lekarzem, zanim samodzielnie rozpoczniesz jakikolwiek program poprawy zdrowia. Wydawca ani Autor nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za jakiekolwiek negatywne skutki dla zdrowia, mogące wystąpić w wyniku stosowania zaprezentowanych w książce metod.

Bądź na bieżąco i śledź nasze wydawnictwo na Facebooku.

www.facebook.com/Wydawnictwo.Studio.Astropsychologii

15-762 Białystok

ul. Antoniuk Fabr. 55/24

85 662 92 67 – redakcja

85 654 78 06 – sekretariat

85 653 13 03 – dział handlowy – hurt

85 654 78 35 – www.talizman.pl – detal

strona wydawnictwa: www.studioastro.pl

Więcej informacji znajdziesz na portalu www.psychotronika.pl

Wprowadzenie

Wszystkie wielkie cywilizacje w przeszłości, w pewnym momencie swojego rozwoju, zmierzały do syntezy systemów wróżbiarskich, opartych na wykorzystaniu symbolicznych tabliczek. Stało się tak w przypadku domino, Mahjong, kart indyjskich, chińskich, arabskich, poprzedników naszych kart do gry, a w szczególności prastarego i pełnego symboli systemu znanego dzisiaj jako Tarot.

Znak wyryty na tabliczce drewnianej, wykonanej z kości słoniowej lub metalu, przypomina, choć jednocześnie różni się w zależności od kraju pochodzenia i cywilizacji, całą historię człowieka, jego potrzeb, oczekiwań, które od najbardziej zamierzchłych czasów skłaniały go do odkrywania sekretów przyszłości.

Siedemdziesiąt osiem kart, z których składa się talia, pełnych alegorycznych przedstawień, reprezentuje jeden z najstarszych i najbardziej kompletnych systemów wróżbiarskich: system symboli, który można wykorzystać, aby wyzwolić i uaktywnić nadnaturalne zdolności jasnowidzenia i przeczuwania, które wszyscy w pewnym stopniu posiadamy jako dziedzictwo ludzkiego rodu. Ponieważ w praktyce sztuka przepowiadania przyszłości to nic innego jak zdolność odkodowania złożonego i organicznego języka symboli, mogącego wyzwolić właśnie dzięki własnej pierwotnej energii, archaicznym mechanizmom, reakcjom, emocjom i prawom uznanym obecnie za utracone dziedzictwo epoki, w której człowiek żył w niezwykłej łączności ze zjawiskami paranormalnymi. Najpierw jednak trzeba wiedzieć, że konieczność poznania z dużym wyprzedzeniem momentu powrotu, wyniku walki czy drogi prowadzącej do jaskini, rozwinęła w człowieku szczególną wrażliwość, uwagę wyczuloną na szczegół, na znak, który z czasem stał się symbolem, kodem języka tyleż tajemniczego, co i starożytnego.

Tarot jest, przynajmniej z wyglądu, bardzo popularną talią do gry, złożoną z siedemdziesięciu ośmiu kart zwanych Ostrzami lub Arkanami: dwadzieścia dwie składają się na Wielkie Arkana, a pięćdziesiąt sześć na Małe. Jest to podstawowy podział, przynajmniej na początku. W rzeczywistości, mimo że zawodowe wróżki korzystają zawsze z całej talii, początkujący mogą ograniczyć się do serii dwudziestu dwóch Wielkich Arkanów zwanych inaczej trionfi, czyli „tryumfy”, lub atouts, a w języku francuskim:bons à tout –karty najbardziej znaczące. W rzeczywistości Wielkie Arkana przedstawiają kluczowe punkty, najbardziej wypełnione symbolami, które przemawiają do wróżącego poprzez pierwotny język archetypów. Wspólne dla przedstawicieli różnych epok i kultur pojęcia odnoszą się do doświadczeń tożsamych dla całego gatunku ludzkiego lub przynajmniej wielkich społeczności.

Podam kilka przykładów: kolor niebieski w jakiejkolwiek kulturze przywołuje skojarzenia z niebem i duchowością; ciemność zawsze stanowi ostrzeżenie, ponieważ nocą wielkie drapieżniki, wrogowie prehistorycznego człowieka, wychodziły na łowy; wodajest zawsze umieszczona w relacji z matką, ponieważ rodzimy się z wód płodowych; z kolei Księżyc, pierwotnie utożsamiany z mężczyzną, z powodu jego oddziaływania na przypływ morza i kobiece cykle w końcu zasymilował się z nimi i stał się matczyną gwiazdą doskonałości. Ale to nie wszystko: bardzo bogata symbolika Wielkich Arkanów, w połączeniu ze wszystkimi innymi dyscyplinami ezoterycznymi, takimi jak kabała, haruspicja, alchemia czy astrologia, pokazuje, jak bardzo wyjątkowe są tajemna wiedza i okultystyczna nauka, a także jak bardzo są od siebie zależne wszystkie te dyscypliny.

Pozostała część talii(pięćdziesiąt sześć Małych Arkanów, składających się z czterech serii, każda po czternaście kart: dziesięć liczb i cztery figury), zamiast opisywania, jedynie szczegółowo doprecyzowuje znaczenie Wielkich Arkanów, wskazując na przykład skutek działania, okoliczności, termin realizacji, wiek, status społeczny lub cechy fizyczne osób, do których nawiązuje gra.

Podsumowując, talia Tarota, postrzegana jako całość, prezentuje się niczym święta księga ezoteryczna, narzędzie stworzone specjalnie do rozmyślań, przypominająca, przynajmniej w zamiarze i symbolicznej strukturze, słynną „maszynę do filozofowania” z hipotezy filozofa średniowiecznego Rajmunda Llulla; w rzeczywistości zarówno „maszyna”, jak i Tarot funkcjonują według tej samej zasady, skojarzenia słów i uniwersalnych pomysłów.

Tarot działa jako suma wszystkich doktryn, doświadczeń ludzkich, poszczególnych etapów, wydarzeń i kluczowych sytuacji z całego życia. Dzieje się tak właśnie z powodu jego synkretyzmu. Znajomość, posługiwanie się nim, rozumienie go i obcowanie z nim może się okazać bardzo proste. W tej karuzeli kolorowych kart zawarta jest cała historia człowieka: są tam narodziny, jest śmierć, jest miłość, triumf, upadek, pokusa, zawsze obecna nagroda, wymieszane w doświadczeniu każdej osoby. Wszystko jest już opisane w pewnego rodzaju projekcie ewolucyjnym, który już na początkowym etapie, ubogim w doświadczenie, odpowiednio przedstawionym przez Maga, prowadzi do ostatecznego odkrycia kart, do bezwzględnej równowagi magii Arkanów i Sądu Ostatecznego. Dlatego powracamy do punktu wyjścia dzięki pozbawionej numeru karcie Głupca, ale już na inny poziom świadomości ewolucyjnej spirali, która z bliska przypomina koło odrodzenia: to nowe wcielenie na ziemi, służące nauce nowej lekcji i spotkaniu nowej formy świadomości i nowego przeznaczenia.

Przepowiadanie przyszłości

W terminologii paranaukowej przewidywanie przyszłości jest powszechnie określane jako jasnowidzenie. Chodzi tu o paranormalną zdolność, taką jak telepatia i przeczuwanie, charakterystyczną dla wszystkich ludzi, choć w różnym stopniu, i najczęściej stłumioną przez tysiące różnych czynników.

Aspekt naukowy

Szósty zmysł, czyli zdolność postrzegania wszystkich zjawisk, które umykają pozostałym pięciu zmysłom, właściwy dla wróżki, jest przedmiotem studiów nowej dziedziny nauki, wciąż różniącej się od bardziej racjonalistycznych nurtów, ale aktualnie bardzo ekspansywnej i z dobrymi perspektywami na rozwój w kierunku fizyki, genetyki i medycyny: chodzi tu o parapsychologię, naukę o zjawiskach paranormalnych, o tym wszystkim, co jest, ale czego nie widzi się oczami, nie słyszy uszami, nie czuje się poprzez skórę; niematerialne, niewidzialne, cienkie, długo wyśmiewane, zwalczane, negowane, wyłącznie dlatego, że ciało fizyczne nie jest w stanie go odczuć.

Aktywność mózgu polega na regularnej emisji fal elektrycznych o różnej częstotliwości, rejestrowanych przez elektroencefalograf. Spośród czterech różnych fal w tym kontekście interesują nas tylko dwie: fale beta, czyli częstotliwość czuwania, oraz fale alfa, niższe, charakterystyczne dla współśpiących, ekstremalnego relaksu, medytacji i tych wszystkich fenomenów związanych ze zmienionymi stanami świadomości, wśród których są telepatia i jasnowidzenie, włącznie z wróżbiarstwem. W rzeczywistości, aby doświadczyć prawdziwego zjawiska paranormalnego, na przykład jasnowidzenia, niezbędne jest posiadanie umiejętności wejścia w ten szczególny stan świadomości, charakteryzujący się emisją fal alfa. I dokładnie w tym stanie i tylko w tym będzie naprawdę możliwe przekroczenie powszechnych schematów czasowo-przestrzennych i czerpanie z zasobów nieświadomości, z tak zwanej pamięci świata hinduskiej akaszy, która zawiera ślady tego wszystkiego, co jest, było i będzie.

Synchroniczność

Przyjrzyjmy się jeszcze fundamentalnej teorii sformułowanej przez Junga: to teoria synchroniczności, według której podobne przedmioty i zdarzenia zmierzają ku zjednoczeniu się w tej samej przestrzeni i w tym samym czasie.

Przydarza się wszystkim nieskończoną ilość razy myśleć o kimś i zaraz potem spotkać tę osobę lub oglądać wieczorem jakiś film, którego główny bohater nazywa się jak osoba, którą wcześniej spotkaliśmy. Coś podobnego przytrafiło się także Jungowi, ale w sposób tak ewidentny, że skłoniło go to do sformułowania tejże teorii, nowatorskiej, lecz wiarygodnej.

Jung spacerował brzegiem Jeziora Bodeńskiego; był pierwszy kwietnia, słynny „dzień rybki”, niemalże zapraszający rybę do pokazania się właśnie w tym dniu. I ryba wyskoczyła z wody na oczach Junga. Wkrótce potem, kontynuując spacer, Jung spotkał starego przyjaciela o nazwisku Ryba. Trzy zdarzenia, trzy sytuacje, wszystkie związane z rybą i wszystkie z pozoru przypadkowe, przytrafiły się w tym samym miejscu i w ciągu zaledwie kilku minut. W rzeczywistości nic nie zdarzyło się przypadkowo. Zadziałała zasada synchroniczności, która kojarzy ze sobą zdarzenia pozornie niezależne i powoduje skrzyżowanie ich dokładnie w tamtym miejscu i dokładnie w tamtym czasie. To ta sama zasada, która w Tarocie sprawia, że wybierana jest ta właśnie karta, a nie żadna inna, i przypadkiem dopasowana zostaje do danej sytuacji i również przypadkiem wywołuje w umyśle wróżbity tę myśl, a nie żadną inną, będącą odpowiedzią na pytanie zadane kartom.

Rozłożona talia: jak i dlaczego działa

Wyobraźmy sobie przez chwilę rzekę: tutaj są fale beta, świadomość czujna i racjonalna, tam fale alfa, warunek niezbędny do zaistnienia zjawisk paranormalnych.

Tarot, tak jak linie na ręce lub fusy kawy, nie jest niczym innym jak kamieniami, po których się skacze, aby znaleźć się bezpiecznie na drugim brzegu, nie mocząc stóp. W praktyce poprzez symbole dochodzi do stworzenia drogi, rodzaju mostu, cennego wsparcia, dzięki któremu podświadomość, przygotowana w sposób naturalny, płynnie przesuwa się w kierunku zjawiska paranormalnego.

Za kartami, ich wizerunkiem, ich szelestem, nawet ich zapachem, kryje się rytuał tak bardzo przyjemny, że zrobienie tego kroku staje się koniecznością. Skupienie, z jakim talia jest tasowana, przełożona i rozdana, tajemna geometria charakterystyczna dla gier, subtelny związek wibracyjny i telepatyczny, który powstaje pomiędzy wróżbitą i pytającym, wypełniają każdą magiczną czynność. Przyjrzyjmy się z bliska temu, co tak naprawdę się dzieje w czasie seansu wróżenia z kart: ze względu na zjawisko synchroniczności pytający, znajdując się w szczególnej fazie swojej egzystencji, nie wyciąga kart przypadkowo, lecz bezwiednie, aczkolwiek nie widząc ich, skupia się na tych, które najlepiej przedstawiają jego sytuację.

W tym momencie należy pamiętać, że istnieje jeszcze jeden ważny czynnik: symboli nie należy czytać indywidualnie, ponieważ ich znaczenie zmienia się pod wzajemnym wpływem: wzmacnia się, słabnie lub zmienia się, w zależności od obecności innych kart, z którymi mają związek, w pozycji prostej czy odwróconej, w zależności od miejsca, jakie zajmują w grze. Nie przypadkiem, mimo że niektórzy wróżbici, tacy jak bardzo sławna Mademoiselle Lenormand, wolą rzucać karty, gdzie popadnie, prawie wszyscy pozostali rozkładają je według precyzyjnego schematu geometrycznego, gdzie góra i dół, lewo i prawo wpływają i modyfikują podstawową symbolikę kart.

Zatem gra zaczyna jawić się jako rodzaj ramy o regularnym kształcie (kwadratowym, trójkątnym, okrągłym, gwiazdy), w której umieszcza się symbole, w zależności od zajmowanego miejsca odnoszące się do przeszłości, teraźniejszości lub przyszłości pytającego lub do sfery uczuć, zawodowej lub finansowej.

Kim jest wróżbita

Postaw przed sobą prekursora przyszłości, księdza, maga, psychologa; postaw także jednego z rodziców, brata, przyjaciela; wymieszaj ich wszystkich razem i otrzymasz wróżbitę.

Gdybyśmy chcieli naszkicować portret idealnego wróżbity, w ogóle by się nie różnił od osoby takiej jak wszyscy inni: żadnych śmiesznych lub poważnych póz, bez szat utrzymanych w dziwnym stylu, żadnej tajemniczej lub teatralnej intonacji głosu; zamiast tego spokój, uprzejmość, cierpliwość, chęć słuchania, które w połączeniu z pogodną postawą sprawią, że każda trudność będzie wydawać się niewielka. Wróżbita w rzeczy samej nie ogranicza się do czytania w przeszłości lub przewidywania przyszłości, lecz radzi, pociesza, czasem karci grzecznymi i ostrożnymi słowami, lecz zawsze pozbawionymi osobistych emocji. Biada tym, którzy osobiście podejmują się rozwiązywania problemów innych i angażują się emocjonalnie w ich sytuacje, pod groźbą utraty niezbędnego obiektywizmu, koniecznego do ich prawidłowej oceny z zewnątrz. Lecz niezbędnym elementem zawsze pozostanie wrażliwość, bez której żaden kontakt z wibracjami pytającego i z uniwersalnym wymiarem nieświadomości nie będzie możliwy.

Istotne jest, aby wróżbita znał własne rzemiosło i wierzył w nie, ponieważ bez znajomości jego tajemnic i wiary we własne zdolności nigdy nie zajdzie zbyt daleko. Naturalnie to nie oznacza, że musi zmienić nagle całą osobowość. Studiując codziennie po trochu symbolikę kart, dochodząc powoli do ich korzeni, nie tylko stopniowo zrozumie symbol, ale w końcu zostanie przez niego ukształtowany.

Rada: nie przejmuj się zbytnio tym, co twój klient może o tobie pomyśleć. Lepiej zdecydowanie odmówić lub przełożyć konsultacje niż zdecydować się na nie, kiedy nie czujesz się na siłach, jesteś zmęczony, zdenerwowany lub spieszysz się. Oczywiście jest to bardzo ważne, aby odnosił się do ciebie z poważaniem i wierzył w ciebie, lecz nie pozwól, aby to on prowadził cię za rękę w tej grze. W przeciwnym razie będzie trzymał cię w garści i nie będziesz miał już możliwości kierowania konsultacjami według zasad i czasu, które twoja wrażliwość uznaje za najbardziej odpowiednie.

Wróżbitą trzeba się urodzić…

Oblicz, jeśli jesteś w stanie, lub zleć przygotowanie twojego wykresu urodzeniowego astrologowi.

Obserwuj swoje dłonie dobrze wyeksponowane na światło.

Zapytaj (to nie jest żart) własne karty.

Może jeszcze nie wiesz, ale wszystko jest już zapisane, czeka tylko na odszyfrowanie.

Astrologia przypisuje wrażliwość trzem wodnym znakom Zodiaku: Rakowi, Skorpionowi, Rybom, a także sporo mądrości wraz ze zdolnością do udzielania porad rdzennym Saturnianom – Koziorożcowi i Wodnikowi oraz młodym ludziom spod znaku Strzelca. Ale sam znak Słońca, synteza osobowości i drogi życia, nie wystarczy. W rzeczy samej, aby dzięki wykresowi urodzeniowemu ocenić predyspozycję do jasnowidzenia i w konsekwencji także do czytania Tarota konieczne jest zbadanie znaku Zodiaku i położenia horoskopu (domu), w którym jest umieszczony, by przejść następnie do ustalenia, czy tworzy kąty dodatnie (koniunkcje, sekstyle, trygony) z ascendentem zodiakalnym, najbardziej podatnym punktem horoskopu, i z innymi planetami istotnymi dla płaszczyzny wewnętrznej, w szczególności z Merkurym (inteligencja), Słońcem (jądro osobowości, droga życiowa) i najważniejszym Neptunem, ponieważ jest on powiązany ze zdolnościami skrywanymi przez podświadomość. Uprzywilejowani są w tej sytuacji wszyscy, którzy mają Neptuna i Księżyc w znaku Raka, Skorpiona lub Ryb, posiadający talent intuicji i jasnowidzenia, otwarci, wnikliwi i wrażliwi na symbole i mity, często już od dzieciństwa. Natomiast mniejszym talentem odznaczają się mający Księżyc w znaku Ziemi (Panna, Koziorożec i Byk), bardzo racjonalny i realistyczny, często bojaźliwy w stosunku do rzeczy niewidzialnych, z wyjątkiem Byka, gdy Księżyc zajmuje silną pozycję, który jednak ma tendencję do kwestionowania przyszłości, nie bez początkowego oporu, bardziej z niepokoju i strachu przed zmianą niż mający rzeczywistą predyspozycję do tajemniczości.

Z dwunastu domów horoskopowych, czyli dwunastu obszarów, na które wykres urodzeniowy jest podzielony, najbardziej interesujące z punktu widzenia zdolności poznawczych są czwarty, ósmy i – w szczególności – dwunasty, tj. ostatni, który faworyzuje aspekt wewnętrzny, także ten wyjątkowy, który drzemie w każdym z nas, i prowadzi, zwłaszcza jeśli jest zajęty przez wiele planet, do otwarcia kanałów komunikacji z podświadomością. Inne czynniki, łatwe do zidentyfikowania tylko dla specjalistów, to: słynny trygon wodny, czyli trzy planety umieszczone dokładnie odpowiednio względem siebie w czterech znakach: Rak, Skorpion i Ryby, Słońce lub ascendent w drugim dekanacie Wodnika (31 stycznia – 10 lutego), Saturn w trzecim i dziewiątym domu. Teraz zwróć uwagę na swoje ręce.

Chiromancja to starożytna sztuka, niesłusznie pogardzana, gdyż poprzez badanie linii i znaków znajdujących się na powierzchni dłoni definiujemy nasz charakter i przeznaczenie. Na rękach medium znajduje się dosyć mocno widoczna linia intuicji, czyli łuk, który zaczyna się od wypukłości znajdującej się pod małym palcem, zaś wzgórek Merkurego kończy się na mięśniu podskórnym.

Długie palce, pierwszy paliczek palca środkowego bardzo rozwinięty, palec wskazujący skierowany w kierunku środkowego, serdeczny i mały palec w odpowiedniej odległości, poza tym liczne odizolowane pojedyncze linie na wzgórku Księżyca są znakami mówiącymi o silnej tendencji do jasnowidztwa. Ale fakt, że pociąga cię wróżenie i być może już zakupiłeś talię Tarota, jest sam w sobie sygnałem predyspozycji, aczkolwiek niewielkiej. Arkana przyciągają tych, którzy już są z nimi spokrewnieni, i ujawniają to za pośrednictwem dłoni, twarzy lub horoskopu i znaku Zodiaku.

Lub można nim zostać

Jasnowidzenie jest obecne w stanie utajonym u każdej osoby, może być, aczkolwiek w różnym stopniu, rozwijane i ukierunkowane na sztukę wróżenia z kart poprzez szczególne ćwiczenia. Aby to uczynić, podejmujemy działania w dwóch różnych kierunkach. Jeden z nich ma na celu zwiększenie ogólnych zdolności paranormalnych i osiągnięcie z pewną łatwością stanu psychicznego określonego w psychiatrii stanem alfa, odpowiedzialnym za zjawiska paranormalne i jasnowidzenie. Drugi kierunek jest nastawiony w szczególności na znajomość i rozszyfrowanie symbolu, jak również na jego praktyczne zastosowanie w trakcie wróżenia.

Możesz zacząć przy zachowaniu indywidualnego podejścia, może poprzez milczący dialog pomiędzy tobą i twoim wizerunkiem lub z postacią przedstawioną na każdej karcie. Nie ograniczaj się do oczu ani nawet do umysłu. Obserwuj kontury, dotykaj opuszkami palców kolory, baw się wyobraźnią, udając, że wchodzisz, jak przez drzwi wróżki, do wnętrza samej karty. Próbuj pytać każdego wieczora Arkana o najistotniejsze wydarzenie jutra; pytaj o coś, na czym ci zależy: o rozmowę kwalifikacyjną w sprawie pracy, spotkanie, egzamin, starając się zawsze zapisywać wylosowane karty w zeszycie.

Powoli, powoli kojarzenie symboliki kart z wydarzeniami, które później nastąpiły, doprowadzi do opracowania osobistej instrukcji, bardziej skutecznej niż jakakolwiek inna, ponieważ stworzonej bezpośrednio w oparciu o twoje odczytania symboli, na podstawie twoich skojarzeń i twoich kodów.

Wielkie Arkana

Prawdopodobnie wywodzą się ze średniowiecznej gry Naibi, przeznaczonej dla dzieci w celach dydaktycznych. Dwadzieścia dwa Wielkie Arkana mają silnie alegoryczny charakter. Litery, wizerunki i liczby, które je wyróżniają, łączą się, biegnąc ścieżkami analogii, na niebie – z gwiazdami i planetami, na ziemi – z rolami, doświadczeniami, obowiązkowymi etapami każdej egzystencji, takimi jak: narodziny i śmierć, początek i koniec, akcja i oczekiwanie, zwycięstwo i przegrana, miłość i nienawiść, szczęście i smutek, stagnacja i zmiana, stałość i płynność.

Z wizerunków oferowanych przez każde z dwudziestu dwóch Wielkich Arkanów wyziera plątanina znaczeń. Ale nie są to, niestety kosztem przejrzystości i praktyczności, ściśle zdefiniowane znaczenia, zdolne do tworzenia jednoznacznie pozytywnych lub zdecydowanie negatywnych Arkanów. Jak nauczają mądre filozofie Wschodu, nie ma nic zdefiniowanego na wieki: wszystko zmienia się, przekształca się, kształtuje się w odniesieniu do tego, co jest wokoło. To samo dzieje się w kartach Tarota.

Ostateczne znaczenie pojedynczych Arkanów nie pozostaje takie samo, lecz modyfikuje się w zależności od strony karty – prosta czy do góry nogami, pozycji zajmowanej w grze, relacji z sąsiednimi kartami. Zasady gry raz jeszcze dyktuje symbol.

Silnie pozytywne Arkana, jeśli są odwrócone, przekształcają całą swoją pozytywność w negatywność. Przykładowo, odwaga Arkanu numer 11, czyli Siły, gdy zostaje odwrócona, staje się lekkomyślnością, albo autorytet Cesarza zmienia się w despotyzm, lub – w przypadku braku – jak inteligencja Cesarzowej, staje się bezmyślnością, głupotą i błędem. Na to mogą wpływać wyłącznie karty znajdujące się w bliskim otoczeniu Arkanów, o których mowa.

Nie wszystkie karty mają jednakową moc: silne, takie jak Mag, Kapłanka, Cesarzowa, Cesarz, Koło Fortuny, Siła, Wisielec, Śmierć i jeszcze Diabeł, Wieża, Słońce, Księżyc, Sąd Ostateczny, wpływają i podporządkowują sąsiednie słabsze karty swoim znaczeniom, przede wszystkim gdy chodzi o Małe Arkana lub Wielkie, czyli takie jak: Papież, Kochankowie, Rydwan, Sprawiedliwość, Pustelnik, Umiarkowanie, Gwiazda, Świat. O ile rzecz jasna nie podano inaczej, dlatego w tej książce pierwszeństwo zostało dane grupom symbolicznych definicji Ostrzy według ogólnej klasyfikacji na pozytywne lub negatywne, czego nie należy mylić ze stroną karty – prostą lub do góry nogami. W rzeczywistości, w większości przypadków kart zdefiniowanych jako „pozytywne”, usytuowanie w pozycji odwróconej wpływa na osłabienie ich pozytywnego wydźwięku, a nawet odwrócenie ich znaczenia. Z kolei Ostrza uważane za negatywne, takie jak Diabeł, Wieża, Księżyc czy Wisielec, korzystają z odwrócenia, przybierając bardziej pozytywne znaczenie.

Podobnie pozytywne Ostrze, lecz znajdujące się w pozycji odwróconej, położone po stronie gry zarezerwowanej dla trudności, wchłania jego negatywną zawartość, tracąc większą część swojej dobroci, tak jak karta „trudna” otoczona przez „korzystne siostry” może anulować lub ograniczyć swoje złowieszcze znaczenie.

Dzisiejsze zło, jak naucza filozofia Wschodu, może zapowiadać dobre jutro, ale i dobro, o którym myśleliśmy, że je posiadamy i trzymamy dostatecznie mocno, okazuje się w jednej chwili ulotne niczym bańka mydlana.

Uporządkowana seria Wielkich Arkanów wydaje się stanowić graficzną i symboliczną realizację tego sposobu myślenia. Od Maga do Głupca, w ramach podróży inicjacyjnej, która począwszy od stworzenia, poprzez różne etapy pośrednie, dociera do świata doskonałości, podsumowuje wszystkie kluczowe punkty egzystencji: długą drogę, podczas której pojawiają się próby i trudności, uważane za gorycz życia, wynikające z poczucia konieczności, ustanawiające perspektywę ciągłego przezwyciężania i nieustannej wewnętrznej przemiany.

Karty Tarota są narzędziem ewolucji, nauczycielem, na którym można polegać w przypadku szukania wymówek lub rad, i dopiero potem stają się kartami wróżbiarskimi. Wielkie Arkana przedstawiają przyczyny zdarzeń, ich mocne strony, pokazują, jaką drogę obrać i których niebezpieczeństw unikać. Jak i gdzie, kto i kiedy – powie potem pięćdziesiąt sześć Małych Arkanów, które uzupełniają talię i definiują skutki w najmniejszych szczegółach.

Małe Arkana

Widzicie, że odpowiedź zawarta jest w głównych nurtach Wielkich Arkanów, między ramami zakreślonymi przez archetypy, w ośrodkach mocy wielkich wydarzeń egzystencjalnych. Do nich dodamy pięćdziesiąt sześć Ostrzy, zwanych Małymi Arkanami, ponieważ – w porównaniu do poprzednich – obdarzono je funkcją pomocniczą: nie dodają nic nowego, nie zmieniają sytuacji, ale pod postacią chętnych pomocników określają szczegółowo to, co Wielkie Arkana w swym symbolicznym bogactwie zdefiniowały w sposób ogólny.

Powstałe jako zwykłe karty do gry oparte na symbolice liczbowej, która łączy się z symboliką kolorów, z żywiołami, porami roku, z czterema ważnymi sferami zainteresowań człowieka (miłością, pracą, pieniędzmi, zdrowiem), są podzielone według kolorów na: Kielichy, Buławy, Denary i Miecze, w czterech seriach liczbowych, po dziesięć kart plus w każdej cztery figury. Figury te są dobrze nam znane. To: Król, Królowa i Giermek, odpowiadające potrójnemu symbolowi: ojciec, matka i syn, do którego dodamy osobowość Rycerza w stylu hiszpańskim, symbol celibatu, narzeczonego, przyjaciela, rywala.

Symbolika kolorów w kartach

Wiele było, ponad wszystko w ostatnich dwustu latach, kluczy do interpretowania Małych Arkanów, łączonych z różnymi elementami ezoteryki: czterema literami hebrajskimi tworzącymi niemożliwe do wypowiedzenia imię Jahwe; nawiązaniami do czterech wielkich klas, na które było podzielono społeczeństwo: kler i intelektualiści, wojsko i kupcy, robotnicy i chłopi; z czterema elementami filozofii greckiej: Powietrzem, Wodą, Ziemią i Ogniem; z porami roku; z czterema podstawowymi akcesoriami zachodniej magii: różdżką, mieczem, kielichem i pentagramem; i czterema imperatywami z nimi związanymi oraz z czterema stałymi, czyli centralnymi znakami każdej pory roku Zodiaku: Wola (Byk, Ziemia), Odwaga (Lew, Ogień), Milczenie (Skorpion, Woda) i Wiedza (Wodnik, Powietrze). Oto one w skrócie.

BUŁAWY. Mające wydłużoną, falliczną formę Buławy od razu komunikują symbolikę męskości, gatunku męskiego, jak również wskazują na związek z Ogniem, męskim i żywiołowym, który syci się drewnem. Tradycyjnie powiązane są z literą hebrajską jōdh, pierwszą literą imienia Boga, korespondują z latem, upalnym i suchym, z robotnikami jako klasą społeczną, z magiczną różdżką, stanowią symbol aktywnej ingerencji w rzeczywistość, wiązane są z ezoterycznym imperatywem odwagi. Komunikują śmiałość, inicjatywę, działanie, przemianę, dynamikę, postęp, wynalazki i podróże. Często dotyczą osób o ciemnych włosach, aktywnych i mających ogólnie pozytywną konotację. Związki astrologiczne: Słońce, Jowisz i Mars; znaki Zodiaku: Baran, Lew i Strzelec.

KIELICHY. Zaokrąglone kielichy, przypominające naczynie, budzą skojarzenia z macicą, piersiami i kobietą, reprezentują Żywioł Wody, który mają łagodzić. Tradycja łączy je z hebrajską literą he z boskiego imienia, z księżmi, artystami, intelektualistami, czyli tymi wszystkimi, którzy przypisują wielką wagę wartościom duchowym, wierze, myślom, uczuciom. Spośród pór roku odpowiadają deszczowej wiośnie i jeśli chodzi o magiczne zasady, jako że woda jest głęboka i cicha, regule milczenia. Oznaczają uczucia, radość, płodność i wspomnienia. Ogólnie dotyczą osób o blond włosach i są postrzegane bardzo pozytywnie. Związki astrologiczne: Księżyc, Wenus i Neptun; znaki Zodiaku: Rak, Skorpion i Ryby.

DENARY. Zaokrąglone pieniądze, więc przypisane do rodzaju żeńskiego, zarówno w odniesieniu do formy, jak i do Żywiołu Ziemi, z którego pochodzą, ze względu na metalową strukturę. Denary reprezentują klasę kupców, właścicieli i tych wszystkich, którzy trzymają i nimi zarządzają. Korespondują z hebrajską literą vav, z jesienią, pentagramem, który mag trzyma w dłoniach i którym wyznacza magiczny krąg, z ezoterycznym imperatywem wartości. Oznaczają pieniądze, interesy, bogactwo, rzeczy materialne: materię, opór, badania. Mają związek z osobami o blond lub rudych włosach, są bardziej praktyczne niż intelektualne, ich konotacja jest neutralna. Związki astrologiczne: Merkury i Saturn; znaki Zodiaku: Byk, Panna i Koziorożec.

MIECZE. Mają wydłużony, falliczny kształt, rodzaj męski, są analogiczne z Żywiołem Powietrza, także rodzaju męskiego. Korespondują z hebrajską literą he, z wojskową klasą obrońców, z zimą, sztywnym i zimnym metalem, z mieczem, którym mag rozcina i którym chroni, z ezoterycznym imperatywem wiedzy. Reprezentują wszystko to, czego boi się człowiek: choroby, walki, przeszkody, nieszczęścia, wypadki, jednak zawsze w towarzystwie porozumienia, niezależności i wolności osobistej. Generalnie oznaczają ciemnych i wyniosłych ludzi, ich przesłanie jest negatywne. Związki astrologiczne: Merkury i Uran; znaki Zodiaku: Bliźnięta, Waga i Wodnik.

Symbolika liczb

Liczba, poza jej aktualnym praktycznym znaczeniem, wyłącznie matematycznym, w przeszłości była utożsamiana przez wielkie kultury z czymś świętym. Biorąc to pod uwagę, tak jak liczbę sektorów, na które można podzielić okrąg, idealna figura przestaje przybierać postać zwykłej liczby i objawia się jako to, czym naprawdę jest: spotkaniem promieni, centrum siły, która emanuje energią. Podczas ezoterycznej analizy liczby konieczne jest przede wszystkim, by mieć na uwadze podział na cyfry nieparzyste, rodzaju męskiego, pomyślne i zawsze oznaczające osiągnięcie rezultatu; i na cyfry parzyste, rodzaju żeńskiego, mało sprzyjające, zawsze odnoszące się do momentu transformacji i przemiany.

KRÓL. Symbolizuje dojrzałego mężczyznę, który zdefiniował już własne istnienie; realizację, ojcostwo, autorytet, zmaterializowaną męskość, czyli wysublimowaną mądrość.

KRÓLOWA. Przedstawia kobietę w pełni symbolicznego znaczenia Matka-Ziemia-Woda-Płodność; „yin” rodzaju żeńskiego, dopełnienie „yang” rodzaju męskiego, towarzyszka i małżonka Króla.

RYCERZ. Oznacza przejście pomiędzy młodością i dojrzałością. To mężczyzna pragnący miłości, śmiały i zadziorny, lecz jeszcze niespełniony w małżeństwie i ojcostwie.

GIERMEK. Odpowiada osobie będącej na etapie zdobywania wiedzy, dziecku, chłopcu, studentowi, ale także dziewczynie, która dopiero co wkroczyła na drogę do osiągnięcia pełni bytu.

AS. Zawsze pozytywny, korzystny, symbolizuje początek, kiełkowanie, afirmację samego siebie.

DWÓJKA. Znak pary, oznacza związek, lecz nie lekceważy ryzyka, które on zawsze przynosi: konflikt pomiędzy dwoma różnymi stylami bycia, walka, rywalizacja.

TRÓJKA. Dobry, ale jeszcze nieukształtowany, dynamiczny, dotyczy realizacji, czyli stanowi afiliację dwóch poprzednich liczb teraz zjednoczonych wspólnym pragnieniem. Podsumowany przez figurę geometryczną trójkąta.

CZWÓRKA. Znak rozwoju, dojrzałości, stabilności, analogiczny do figury kwadratu, która go reprezentuje, stanowi aluzją do wszystkiego, co jest solidne i kompletne, ale też ograniczone poprzez własne ramy.

PIĄTKA. Symbol odnowy, nieprzewidywalności i przygody, czasami także małżeństwa i sukcesu, uważana za bardzo korzystną przez szkołę pitagorejską, wątpliwa lub nawet złowieszcza w poprzednich tradycjach.

SZÓSTKA. Suma dwóch przeciwstawnych prostokątów, symbolizuje równowagę dwóch przeciwnych biegunów, pozostających w wiecznej sprzeczności, a następnie atrakcyjność, która determinuje stabilność, walka o uwolnienie się od więzów namiętności.

SIÓDEMKA. Analogiczna do kompletności antycznego układu planetarnego, składającego się z siedmiu planet, ale także do siedmiu nut muzycznych, siedmiu dni tygodnia, siedmiu cnót, siedmiu sakramentów, symbolizuje intelekt, siłę, harmonijny ruch.

ÓSEMKA. Symbol śmierci i przemiany, jako suma cztery plus cztery nawiązuje do sprawiedliwości i fundamentalnej stabilności, pomimo ich cykliczności leżącej u podstaw naprzemiennych wydarzeń kosmicznych.

DZIEWIĄTKA. Liczba początku, utożsamia doskonałość trójki podniesionej do potęgi, symbol boskiej protekcji, ideału, wszystkiego co jest dalekie: zagranicy, religii, poszukiwań duchowych.

DZIESIĄTKA. Stanowi granicę, osiągnięcie, szczęście, syntezę początku i końca, poza którymi wszystko się kończy i wszystko zaczyna się od nowa.

Aktywacja talii kart

Dopiero co kupiona talia kart jest niczym więcej jak tylko talią. Pomiędzy kupnem i momentem, w którym stanie się naprawdę aktywnym i przede wszystkim magicznym narzędziem, zdolnym odpowiedzieć tylko na twoje prośby, istnieje cały szereg środków ostrożności i szczegółów, których tradycja zaleca nie zaniedbywać.

Nie wystarczy wybrać talię, zapłacić za nią i przynieść ją do domu. Zdjąć z niej folię ochronną, otworzyć pudełko i przyglądać się kartom. Trzeba, używając bardzo popularnego obecnie języka informatycznego, sformatować ją, to znaczy otworzyć jej drogę, przygotować ją do późniejszego użycia. W pierwszej kolejności twoja talia, wystawiona w sklepie wśród innych, została poddana wielu kontaktom, których, jak uczy parapsychologia, wciąż nosi ślady. Ktokolwiek karty wyprodukował, zapakował, wysłał, sprzedał lub po prostu trzymał je w rękach, nieświadomie odcisnął na nich własne subtelne ślady: rodzaj wibracyjnego znaku, który – co bardzo prawdopodobne – nie pasuje do twojego, właściwie jedynego, który powinny posiadać.

Podczas tradycyjnego rytuału oczyszczania talia zostaje pozbawiona wszystkich tych subtelnych zanieczyszczeń. W trakcie późniejszego aktu konsekracji, jak i podczas ceremonii inicjacyjnej, która nada jej wyjątkowy rys indywidualności, otrzyma twoje znaki. Aby oczyścić karty z wszelkich wpływów, zaczynając od pojedynczych Ostrzy, najpierw lekko dmuchamy na każdą z kart z przodu i z tyłu, a następnie cała talię kilkakrotnie przenosimy nad płomieniem z pałeczek kadzidełek, a w dalszej kolejności nad płomieniem świecy. Wystaw później talię zawiniętą w kawałek białego materiału na światło Księżyca, zaczynając od jego fazy rosnącej lub jeszcze lepiej trzy dni przed pełnią (oznaczone wyraźnym kółkiem) przez siedem kolejnych nocy. Ekspozycja na Księżyc może być regularnie powtarzana w okresie równonocy (marzec i wrzesień), a także podczas przesilenia (czerwiec i grudzień), aby uzupełnić subtelną energię, utraconą przez Ostrza podczas użytkowania.

Teraz twoja talia jest gotowa, aby być poświęcona czterem Żywiołom. Ustaw na czterech rogach białego obrusu po jednej świecy, symbolu Żywiołu Ognia, jedno kadzidełko, symbolizujące Powietrze, pucharek wypełniony wodą i garść soli, odpowiednio utożsamiane z Wodą i Ziemią. Umyj ręce pod bieżącą wodą, później zwróć się w kierunku północnym, który ustalisz, posługując się kompasem, podziel talię, najpierw układając dwadzieścia dwa Wielkie Ostrza w dwa rzędy, potem w czterech rzędach, według kolorów, układając pięćdziesiąt sześć Małych Ostrzy w następującej kolejności: Buławy, Kielichy, Miecze i Denary. Potem jeszcze raz zawiń siedemdziesiąt osiem kart w białą tkaninę, symbolizującą kolor Księżyca, potem zaś zapakuj je w drugie opakowanie – białe lub fioletowe, kolor Neptuna, zanim złożysz je do drewnianej lub kartonowej kasetki (nigdy z metalu czy plastiku) razem z twoją fotografią, kostką kamfory, małą muszelką, dwoma lub trzema listkami malwy, srebrną bombką lub perełką, wszystkie te materiały są w jakiś sposób połączone z Księżycem tajemniczą nicią kosmicznych odpowiedników.

Teraz gotowa do użycia talia nie powinna być już przez nikogo poza tobą dotykana, oprócz osoby, której udziela się konsultacji, choć tylko w zakresie sugerowanym przez wróżbitę.

Na koniec każdej wróżby karty zawsze powinny zostać uporządkowane i przeniesione trzykrotnie nad dymem kadzidełka. Podczas wróżenia talia powinna być rozłożona na macie: niektórzy wróżbici wybierają kolor fioletowy i matę ozdobioną ezoterycznymi symbolami, jednak może mieć też kolor czarny, biały lub ciemnoniebieski, to znaczy taki, który nie oślepia, ale kontrastuje, czym ułatwia odczytywanie Ostrzy.

Konsultacja

Jest to kluczowy moment, w którym nie możesz być nigdy zaniepokojony, zmartwiony lub źle nastawiony do tego, co robisz. W spokoju i zaufaniu pokładanym w twoich zdolnościach zawiera się połowa twojego sukcesu; drugiej połowy należy szukać we właściwym czasie, wyraźnie wskazanym przez gwiazdy, jeśli chodzi o moment dyspozycyjności i skupienia klienta, jakie powinny towarzyszyć rozszyfrowywaniu symboliki.

Najbardziej rygorystyczna tradycja sugeruje powstrzymywanie się od mięsa, papierosów, alkoholu i aktywności seksualnej przynajmniej na dwadzieścia cztery godziny przed konsultacją, która jednak będzie musiała zostać odroczona w przypadku złego samopoczucia, zdenerwowania, problemów rodzinnych i menstruacji u kobiet. Ogranicz się do lekkiego posiłku, nie zaniedbuj wentylacji pomieszczenia, zwłaszcza jeśli utrzymują się w nim zapachy posiłków i dymu papierosowego, które – według orientalnych teorii – zatykają subtelne ośrodki i hamują ich wrażliwość. Po czym obmyj ręce pod bieżącą wodą, ustaw stół w kierunku północnym i zapal kadzidełko, aby oczyścić otoczenie z ewentualnych negatywnych wpływów. Nie wybieraj śmiesznych przebrań, lecz włóż wygodne ubrania, pozbawione wiązań i uciążliwych pasków, możliwie z naturalnych włókien, co jest istotne, biorąc pod uwagę fakt, że syntetyczne materiały utrudniają krążenie subtelnej energii. Z tego samego powodu wyeliminuj całą biżuterię i zastosuj wygodne obuwie ze skóry lub tkaniny.

W tym momencie możesz przyjąć swojego klienta, najlepiej, jeśli jesteś nowicjuszem, przyjaciela lub krewnego. Zaproś go, aby usiadł, pogawędź z nim, uspokój go. Po usunięciu początkowego i nieuniknionego dyskomfortu możesz rozpocząć sesję z kartami, rysując kadzidełkiem, jeśli uważasz to za konieczne, dookoła stołu ochronny okrąg, lub też od razu przystąpić do przygotowania i wyciągnięcia kart.

Jest to w rzeczywistości najbardziej delikatny etap konsultacji, chwila, w której ręka klienta, jakby kierowana przez niewidzialne siły, wybiera najbardziej znaczące karty, odpowiednie do przedstawienia sytuacji, zaś umysł wróżącego, prowadzony przez te same siły, rozszyfrowuje symboliczny język.

W tym momencie musi panować absolutny spokój, cisza. Teraz musisz tylko zwizualizować, kontrolując oddech, niebieską falę wewnątrz i na zewnątrz ciebie, lub też skupić całą swoją uwagę na jasnym świetle, wciąż nieruchomym przed twoimi oczami. Następnie umysł, delikatnie ujarzmiony przez ćwiczenie, osiągnie stan alfa, najbardziej odpowiedni do zharmonizowania się z podświadomością.

Obserwuj grę w całości. Oceń, które karty dominują, proste czy odwrócone, a jeśli używasz również Małych Arkanów, przewagę tego czy innego koloru; oceń ich ułożenie, ale bez wyrażania uwag i nie koncentruj się na żadnej z nich w szczególności. Wycofaj się: wspieraj przepływ swoich skojarzeń i swoich słów, bez próby przerywania gry lub jej zmiany, jakikolwiek będzie werdykt kart.

Doznasz bardzo silnego uczucia przekroczenia bariery, jednym słowem naprawdę przenikniesz do podświadomości klienta i będziesz chciał posuwać się jeszcze dalej. Czyń to odważnie, lecz nadal kontroluj wdech i wydech w naturalny sposób, bez przymusu, unikając pobudzenia pod wpływem nieuporządkowanego przepływu wrażeń, co mogłoby cię przytłoczyć lub zniechęcić, jeśli niespodziewanie poczujesz się raz jeszcze zablokowany, trochę zagubiony lub niezdolny do kontynuowania: to tylko znak stop; to znaczy, że osiągnąłeś granicę i nie ma już sensu próbować po omacku iść dalej. Na zakończenie wróżenia, które nie może trwać dłużej niż trzy lub cztery różne gry, umyj ręce pod obfitym strumieniem wody, co pomoże ci wyeliminować napięcie i nagromadzony ładunek elektrostatyczny. Następnie przystąp do rozmagnesowania kart, dmuchając w każdą z nich i przenosząc wielokrotnie talię na dymem kadzidełka. Jeśli zajdzie konieczność przerwania wróżenia, przykryj karty płótnem i wychodząc z pokoju zamknij drzwi.

Każdy rytuał ma swoje znaczenie

Wszystkie praktyki ezoteryczne i wróżbiarskie, w tym kartomancja, mają niezastąpionego towarzysza w postaci rytuału.

Dbałość, z jaką starałeś się i przygotowałeś wszystkie niezbędne elementy, poczynając od maty po kadzidełka, świece i sól, poczucie powagi, z jaką powtarzałeś te same gesty, uważając, aby nie zmienić ich liczby ani kolejności, wypełnione twoją wolą i wrażliwością, staną się twoimi magicznymi pomocnikami, ponieważ sam je wezwałeś. To prawda, że w przypadku braku wewnętrznego impulsu, wrażliwości i wiedzy nie ma mowy o rytuale, który by wszystko to spajał: Tarot wówczas pozostanie niemy.

Przecież sama wrażliwość często musi bazować na rytuale, aby uzyskać zielone światło, wyzwalacz, zachętę. Wtedy wewnątrz wróżącego coś „zaskoczy”, właśnie dzięki gestowi, znakowi czy słowu, jakby subtelne moce tylko czekały na sygnał, aby się pojawić.

Tradycja jest pełna rytuałów, które należy ocenić i rozważyć. Jest jednak czas na wróżenie, który wyznaczają gwiazdy, w szczególności Księżyc; najbardziej odpowiedni moment, uchwycony we właściwej chwili, okazuje się najkorzystniejszy: okres roku lub miesiąca, seria rocznic, dzień tygodnia, nawet niektóre godziny dnia lub nocy mogą być najbardziej korzystne do wróżenia.

Czas odpowiedni na wróżby

Na niebie, bezkresnym i wiecznym zegarze, którym dysponujemy, za pośrednictwem gwiazd i planet zapisane są początek i koniec każdej rzeczy. Nawet nauka, zwykle podejrzliwa wobec tajemnic, teraz potwierdziła wpływ przyciągania Księżyca na przypływy i na kiełkowanie, na ciążę i równowagę psychiczną najbardziej emocjonalnych jednostek. Ostatnie badania laboratoryjne, badające przypadki samobójstw odnotowanych w ciągu miesiąca, wykazały, że ich szczyt przypada na nów i pełnię Księżyca. W tym samym czasie równie wzmożona jest działalność posterunków policji i izb przyjęć pogotowia ratunkowego, który zasypywane są alarmowymi wezwaniami. To pokazuje, jak nasz satelita, archetyp kobiecości i kiełkowania, emocjonalności i wody, reprezentuje czynnik ważny dla rozwoju sfery psychicznej.

Pełnia rzeczywiście jest momentem maksymalnej ekspansji emocjonalnej, subtelnych i ukrytych energii, wrażliwości, ekscentryzmu. Dlatego najlepiej nadaje się do wyprawy w rejony podświadomości poprzez spotkanie z symboliką. Szczególnie pomocne są pełnie na przełomie grudnia i stycznia, kwietnia i maja, sierpnia i września, które mają miejsce, gdy Księżyc jest w wodnym znaku, jego naturalnym żywiole.

Tradycja magiczno-astrologiczna jako ulubione okresy Księżyca wskazuje te pomiędzy 21 kwietnia i 20 maja (Byk) i pomiędzy 22 czerwca i 22 lipca (Rak). To znaki, w których księżycowa energia jest w pełni swojego blasku. Sprzyjające są oczywiście także miesiące zdominowane przez znaki wodne, a zatem Skorpion (23 października – 21 listopada) i Ryby (20 lutego – 20 marca). Preferowanym dniem jest, jak można się domyślić, poniedziałek, dedykowany przez tradycję Księżycowi, dobrą alternatywą jest środa, poświęcona Merkuremu, więc nadaje się do konsultacji biznesowych i zawodowych, zaś piątek, dedykowany Wenus, to specjalny moment dla spraw miłości.

Z drugiej strony generalnie nie są polecane okresy roku znajdujące się pod wpływem zbyt impulsywnego Barana (21 marca – 20 kwietnia), Bliźniąt, Panny i Koziorożca (21 maja – 21 czerwca, 23 sierpnia – 22 września i 22 grudnia – 20 stycznia), znaków zbyt racjonalnych i przywiązanych do tego co materialne. Wśród dni tygodnia należy unikać wtorku i soboty, zdominowanych przez tak zwane pechowe planety – Marsa i Saturna, a także niedzieli i wszystkich dni świątecznych w roku, w których odpoczynek jest koniecznością.

Z tymi dniami wiąże się wiele przesądów, szczególnie żywych w tradycji ludowej. Są tacy, którzy, aby wróżyć, rygorystycznie zalecają dni zawierające literę R, inni zaś równie kategorycznie je wykluczają, jedni preferują pełnię, inni wolą nów Księżyca, są tacy, którzy stronią od 13. i 17. dnia, gdy inni czekają na nie z niecierpliwością.

Absolutnie fantastyczne, mówi się o dniach tradycyjnie magicznych, w szczególności równonocy i przesileniu, gdy – zgodnie z mitologią celtycką – oba światy nawiązują tymczasowy kontakt i następuje wymiana informacji, odwiedzin czy prognoz poprzez kult i obrzędy. Należy pamiętać, że wśród nich jest magiczna noc Walpurgii, łączona ze starożytnymi obchodami święta wiosny w Bellino (30 kwietnia), noc Halloween lub celtycki Nowy Rok (31 października) oraz tak zwanych dwanaście świętych nocy pomiędzy 26 grudnia i Epifanią (Objawieniem Pańskim), z których ludowa tradycja wysnuwa prognozy pogody na nadchodzący rok.

Częstotliwość

Ci, którzy prowadzą zbyt wiele konsultacji, niczego nie oczekują.

Tradycja nie zawiera kompromisu z tą zasadą, co potwierdzają liczne doświadczenia. Nadużywanie wróżenia kończy się raczej dezorientacją niż dodaniem otuchy wróżącemu. W rzeczywistości nadmiernie eksploatowane Ostrza wydają się opróżniać ze swojej zawartości, szaleją i zwracają się przeciwko niedowierzającemu lub zbyt natarczywemu wróżbicie.

Kto ma nadzieję znaleźć ostateczną odpowiedź, która zadowoli go po kilkukrotnym powtórzeniu pytania, popełnia rażący błąd: nie można zmienić biegu przeznaczenia wieloma przytłaczającymi, natarczywymi i niespokojnymi pytaniami.

Braku jasności, tak łatwo przypisywanego kartom, jeśli już w ogóle, można byłoby się raczej doszukiwać we wrażliwości wróżki, która nie jest jeszcze wystarczająco doświadczona lub w jej niezdolności do zrozumienia i poprawnego połączenia symbolicznych przekazów Arkanów. Na pełną odpowiedź średnio mamy czas od jednego do trzech lat. Jednak w najbardziej zmiennych momentach życia, biorąc pod uwagę zmienność sytuacji, możemy zrobić kilka wyjątków od reguły. Tolerowana jest pewna pobłażliwość w przypadku najprostszych kwestii, dotyczących jednego zapytania, na które można wykorzystać nawet trzy do czterech tygodni, oraz, w przypadku specyficznych gier, zaplanowanych na tydzień lub na bardzo krótki okres, do dwudziestu czterech godzin.

Miejsce konsultacji

Dobrą praktyką jest budowanie warunków sprzyjających jasnowidzeniu, spokojnego otoczenia, odpowiedniego do wróżenia. Zbyt intensywne dźwięki, odgłosy czy światła utrzymują nas niczym zwierzę, którym byliśmy w czasach prehistorycznych, w stanie ciągłej gotowości, z bardzo rozbudzonymi zmysłami, napiętymi, aby uchwycić tyle, ile mogą: w konsekwencji szósty zmysł, czyli zmysł w stanie alfa, intuicji i jasnowidzenia, obezwładniony nadmiarem bodźców w końcu zasypia.

Półcień, dyskretne światła, przytłumione dźwięki i nieco ustronny zakątek domu będą więcej niż wystarczające, aby odizolować umysł, aktywując ukryte potencjały. Jeśli masz szczęście dysponować tarasem lub ogródkiem, pod warunkiem, że są one usytuowane z dala od wścibskich oczu i niepotrzebnych odgłosów, zyskasz świetne miejsce do pracy.

W każdym razie nie zapominaj zapalić kadzidełko lub pałeczkę z drzewa sandałowego, przydatne do ożywienia subtelnych ośrodków jasnowidzenia. Podobnie działa zapach niektórych gatunków liści laurowych, ulubionej rośliny Pytii, która była wyrocznią w Delfach, lub kulka z chińskiej kamfory, substancji księżycowej matrycy, pomogą one ci dostroić się do częstotliwości Księżyca, królowej wróżb.

Adaptację zwieńczy księżycowa biel na ścianach lub, alternatywnie, delikatna zieleń lub bardzo jasny szary i – w przypadku ważnych konsultacji – dwie płonące świece, naczynie wypełnione wodą, talerzyk z odrobiną soli – znaki, razem z kadzidełkiem, czterech żywiołów: odpowiednio Ognia, Wody, Ziemi i Powietrza.

Choć na sąsiedzkich imprezach lub na plażach pojawiają są liczni, improwizujący wróżbici, także w telewizji, należy zawsze uważać na wróżby praktykowane publicznie, odbywające się w atmosferze rozgardiaszu i hałaśliwej ciekawości: lepiej już przeoczyć kadzidełko lub kolor ścian niż zrezygnować z obowiązkowej zasady poufności.

Relacja, która powstaje podczas sesji kartomancji, ma bardzo delikatną naturę: jest równoważona subtelną harmonią, bardzo wrażliwa na każdy zakłócający powiew zażenowania i falę niepokoju, należy zarządzać nią wyjątkowo dyskretnie. I dlatego konieczne jest, abyś czuł się komfortowo, doskonale odnalazł się w roli wróżbity i żeby klient doświadczył tej samej aury spokoju.

Jak tasować karty

Tak jak na początku wszechświata porządek stworzenia poprzedzał chaos, tak i przed grą, która odpowiada symbolicznej kreacji, konieczne jest odtworzenie pierwotnego nieporządku. W rzeczywistości stworzenie pochodzi z niestworzonego; po początkowym chaosie następuje porządek wspomnianego wszechświata, którego karty, w całości, stanowią alegoryczną reprezentację.

Aby to zrobić, wręczając klientowi uporządkowaną wcześniej talię, poproś go o jej rozrzucenie, poprzez mieszanie kart ruchami obrotowymi, jakby ugniatał chleb. Oprócz tego, że karty są mieszane w jak najbardziej prawidłowy sposób, zrywając wszelkie związki z poprzednimi kombinacjami, nasiąkają one, we właściwym momencie, wibracjami klienta, dostrajają się do tej samej częstotliwości i w związku z tym stają się bardziej odpowiednie do udzielenia mu właściwej odpowiedzi. W rzeczywistości on sam, w momencie, w którym miesza karty, ponownie je składa, a następnie przekłada i ostatecznie wyciąga Ostrza lewą ręką, daje początek symbolicznemu stworzeniu świata, własnemu mikrokosmosowi, czyli własnej rzeczywistości w przeszłości, teraźniejszości i przyszłości.

Teraz talia jest gotowa do rozłożenia w kształt wachlarza, w taki sposób, aby ułatwić klientowi wybór Arkanów, które przedstawisz mu zakryte, położone przodem do dołu. To jest, może jeszcze bardziej niż interpretacja, kulminacyjny moment wróżenia.

Prowadzone przez tajemnicze wezwanie palce zrelaksowanego i pozostającego z zamkniętymi oczami klienta, dobierają, dotykając grzbietu kart opuszkami palców, tą lub inną kartę: najbardziej atrakcyjne, najsubtelniej naładowane, które dostarczą ci materiału do przepowiedni. Nie zapominaj, że Arkana układane są zawsze w kierunku wróżącego; w konsekwencji, jeśli klient siedzi naprzeciwko, powinien je widzieć odwrócone. Chyba że wskazano inaczej, układaj je i czytaj zawsze od lewej do prawej strony, to znaczy od złego do pomyślnego, od wczoraj do jutra, od marzenia do rzeczywistości i nigdy odwrotnie.

Szczególną uwagę należy zwrócić na karty Ostrza, które w pewnym sensie stanowią oś konsultacji, nadając jej charakterystyczny rys. To samo można powiedzieć o kartach przypadkowo wypadających z talii i spadających jako odkryte, które prawie same w sobie stanowią wyrocznię. W rzeczywistości, wymuszając wyłonienie się spośród innych, dokonują wyboru, a być może podważają wybór dokonany przez klienta, konkretyzując w pewnym sensie pierwszeństwo przeznaczenia nad wolną wolą.

Prosta lub odwrócona

Do góry nogami, sam ten termin oznacza tyle, co odwrócony, skierowany głową w dół, więc kiedy jeden z Arkanów Tarota jest ustawiony głową w dół, postawmy Fortunę lub Wieżę; odwrócenie dotyczy nie tylko obrazu, ale także symbolicznego znaczenia, które zostaje całkowicie odwrócone. Stwierdzenie, że prosta karta jest zawsze pozytywna, a odwrócona negatywna, jeśli nie zawsze jest błędne, to przynajmniej należy je uznać za zbyt uproszczone.

Początkowo wielu wróżbitów, wśród których znajdują się znane nazwiska, używało kart Tarota wyłącznie w pozycji prostej, nadając pozytywny lub negatywny wydźwięk pojedynczym kartom nie na podstawie kierunku ich ułożenia, lecz wyłącznie na podstawie ich wewnętrznego znaczenia i pozycji zajmowanej w grze. Mocne karty, takie jak Diabeł, Wieża i Księżyc, nawet w prostej pozycji oznaczają zawsze pewną złośliwość, tak jak złośliwe stają się Papież, Cesarzowa lub Umiarkowanie, jeśli zostaną umieszczone wewnątrz gry w odwróconej pozycji. Czytanie Arkanów jeden do jednego, prosto lub do góry nogami jest jednak najbardziej popularne. Przede wszystkim dlatego, że pozwala to na uzyskanie większej liczby niuansów, kalibrując, by tak rzec, ciężar każdej sytuacji analizowanej przez pojedynczą kartę.

Przykładowo: Cesarz w pozycji prostej zawsze oznacza autorytet, solidność, konstruktywną energię; odwrócony może całkowicie zmienić sytuację, przede wszystkim jeśli znajduje się w niekorzystnej pozycji w grze lub jeśli jest otoczony przez karty negatywne; w tym przypadku sygnalizuje gwałtowny bunt, brak równowagi, sprzeciw wobec władzy. Jeśli zamiast tego pozycja zajmowana w grze jest łagodna, a sąsiednie karty wspierające, to w rzeczywistości odwrócenie stanie się zwykłym osłabieniem, brakiem cech przepowiadanych przez prosty Arkan, co oznaczać będzie na przykład: stan niezdecydowania, niestabilność, trudność w byciu posłusznym. Podsumowując, odwrócona karta może oznaczać zmianę proponowanej sytuacji, od dobrej do złej i na odwrót, lub jej zaognienie bądź osłabienie.

Wybór kierunku odczytywania karty, w szczególnym odniesieniu do Wielkich Arkanów, zasadniczo pozostaje indywidualny: niektórzy czerpią większą satysfakcję z pierwszej metody, inni zaś poczytują za bardziej odpowiednią drugą.

Rada dla tych, którzy optują za drugą metodą: jako że niektóre karty, wśród nich Miecze, Buławy i Denary, identyczne w obu pozycjach, nie nadają się do podwójnego odczytania, zaznacz lewy górny róg małym trójkątem. W ten sposób, w zależności od tego, czy pojawi się z wierzchołkiem skierowanym w górę, czy w dół, łatwiej będzie ustalić, czy wybraną kartę należy czytać pionowo, czy też do góry nogami.

Jeden za wszystkich, wszyscy za jednego

Nie ma nic bardziej błędnego w czytaniu kart wróżbiarskich, jak skupiać się na znaczeniu pojedynczego Ostrza w oderwaniu od całości. Wróżbiarstwo jest w pewien sposób podobne do widoku jakiegoś państwa widzianego z lotu ptaka. Widzieć karty jako całość jest równoznaczne, w sensie metaforycznym, ze spojrzeniem rzuconym z góry na różne budowle aglomeracji, połączone ze sobą precyzyjnymi związkami przestrzennymi i dobrze podzielonymi rolami. Karty przyjmują lub tracą siłę oraz znaczenie, wzmacniają się lub słabną dzięki współistnieniu w grze, wzajemnej bliskości, kombinacji symboli i wartości: kolorów, numerów, postaci i alegorii, słowem – Arkana pasujące do siebie wzmacniają się wzajemnie, zaś nieprzyjazne względem siebie – osłabiają się i krzywdzą nawzajem.

Jeżeli przykładowo Gwiazda oznacza nadzieję i uczucia, zaś Rydwan szybkie i pewne zwycięstwo, zagranicę i podróże, to kiedy łączą się w parę, przywołują ich podstawowe znaczenie „miłości za granicą”. Tak samo Umiarkowanie (przyjaźń, pogodne oczekiwanie) zjednoczone z Arkanem Buław oznacza cierpliwą pracę, przyjazne stosunki z kolegami w pracy. As Kielichów jest zawsze symbolem przyjęć i spotkań, ale jeśli się go połączy z Asem Mieczy, będziemy mówić o przeprowadzce w krótkim czasie. Z kolei cztery Asy w grze zapewniają wielki sukces, lecz jeśli wyjdą jeden po drugim, pozostawiają strach przed niespodziewanym smutkiem, żałobą.

Trudność wróżenia nie tkwi zatem w nauczeniu się pojedynczych znaczeń kart, lecz raczej w konieczności zrozumienia ich zestawień. Tak jak w przypadku ciasta, symboliczne znaczenia poszczególnych kart, aby dać z siebie wszystko, muszą się przenikać, stać w grze jednością.

Sztuka układania kart: gra

W koło, w trójkąt, wszystkie w jednym rzędzie – istnieją dziesiątki sposobów układania kart i drugie tyle gier, z których każda zawiera określoną liczbę Arkanów, od jednego do całej talii. Ale czym jest gra, jeśli nie symbolem symbolu, wsparciem wsparcia? Schematem, fabułą, mikrokosmosem, w którym teraźniejszość, przeszłość i przyszłość, a następnie klient, jego szanse, ograniczenia, jego perypetie życiowe, zostają pogrupowane w precyzyjnym porządku, który należy do nich.

Jeśli Wielkie Arkana są odpowiednio bohaterami i statystami komedii, to gra jest fabułą i sceną. W ten sposób znaczenia kart napotykają nowy czynnik determinujący, przestrzeń, figurę geometryczną lub sekwencję, które zbliżają je do świata astrologii i geomancji.

Góra i dół, lewo i prawo tworzą dzięki temu harmonijną całość, która ułatwia czytanie kart i czasem koryguje ich znaczenie.

Cesarzowa, Ostrze silnie pozytywne, traci część swojej dobroci, gdy zajmie niekorzystną pozycję w grze, podczas gdy z Diabłem lub z Wieżą dzieje się odwrotnie; są to niezwykle niebezpieczne Ostrza, które „stępiają się” umieszczone po pozytywnej stronie gry. Starożytni, badając tajemne przesłanie lotu ptaków, przypisali lewicy złowieszcze znaczenie, zaś korzystne prawej stronie; ta sama zasada zwykle dotyczy gry. Podobnie wysoki, w symbolicznej relacji z niebem, odnosi się do przyszłości lub do spraw bardziej subtelnych i duchowych; z kolei niski odpowiada Ziemi, przeszłości, korzeniom, materii (pieniądzom, majątkowi, biznesowi). Centralne położenie, analogiczne do świata umieszczonego według archaicznej astrologii w środku Układu Słonecznego, reprezentuje klienta, centrum, pochodzenie i punkt odniesienia całej gry.

Schemat przestrzenny gry opiera się na zasadach logiki geometrycznej, gdzie wyobrażone linie łączące kartę z kartą są w rzeczywistości bokami figur geometrycznych. Liczba gier przeznaczonych do eksperymentowania lub odkrywania na nowo jest praktycznie nieograniczona. Ale nie zaniedbuj ogólnej zasady: od prostych do złożonych i nigdy odwrotnie. Łatwiejsze gry, korzystające z kilku kart, są łatwe do odczytania w ramach prawie natychmiastowej interpretacji. Użycie dużej liczby Arkanów nie zawsze jest gwarancją większej dokładności, w istocie bardziej dezorientuje, niż wyjaśnia.

Wszyscy wróżbici mają własny, zindywidualizowany sposób czytania gier, znają ich sekrety, z którymi są związani i w które wierzą, osiągając własne i realne specjalizacje, ponieważ gra jest jak bruzda: im częściej jest powtarzana, tym bardziej staje się oczywista, nabiera większej mocy i odpowiada prawidłowo na pytania wróżącego. Ale wciąż jest wielu, którzy zamiast tego odrzucają wszystkie ustalone wcześniej przestrzenne i geometryczne schematy i od czasu do czasu rozkładają karty w liczbie i pozycji, którą uznają za najbardziej odpowiednią w danym momencie.

Ale bądź ostrożny! Bardzo trudno jest zastosować w przypadku kart mechanizm uniwersalnej synchronizacji, często nie trafimy wówczas w sedno. Łatwe są do popełnienia błędy w interpretacji, kłania się niedokładna znajomość symboli i kombinacji lub niemożność połączenia ich razem.

Zanim obwinisz karty, oskarżając je o niewiarygodność, zatrzymaj się, aby ponownie przeanalizować swoje wyobrażenia, potencjał wrażliwości, a przede wszystkim sytuację emocjonalną, której doświadczyłeś w czasie konsultacji: może byłeś zmęczony lub spięty, a może harmonia z klientem nie była najlepsza albo zwiodło cię nieświadome pragnienie innej, być może bardziej optymistycznej odpowiedzi. Tajemnicę, dlaczego Ostrza odpowiadają zawsze w sposób zgodny z rzeczywistością, można ująć w trzy słowa: obiektywność, pogodność, zaufanie. Naturalnie poza przygotowaniem i wrażliwością wróżbity, bez których talia pozostanie zwyczajnie niema.

Karta przedstawiająca klienta

W niektórych grach, zwłaszcza jeśli rozważa się pewną liczbę Arkanów lub jeśli klient jest nieobecny, zwyczajowo kładzie się akcent na konkretną kartę, którą według tradycji nazywa się „kartą przedmiotu”. Ta, skazana przez niektórych wróżbitów na zapomnienie, cieszy się bardzo dużym kredytem zaufania u innych. Do tego stopnia, że z powodu jej nieobecności wśród wyciągniętych kart gra jest resetowana lub nawet anulowana. Jej znaczenie wynika z faktu, że „karta przedmiotu” ma za zadanie reprezentować klienta w jego aspekcie fizycznym i zawodowym, ewentualnie w znaku zodiakalnym. Kobieta o blond włosach i zamężna znajduje odpowiednik w Królowej Kielichów, człowiek prawa, zwłaszcza jeśli jest brunetem, w Królu Mieczy, zaś młody przedsiębiorczy człowiek, może urodzony pod znakiem Ognia w Giermku Buław, w kolorze odnoszącym się do tego samego elementu.

Dzięki tej obecności – pomiędzy klientem oraz wyciągniętymi i ułożonymi zgodnie ze schematem gry kartami – tworzy się subtelna więź, rodzaj symbolicznego pomostu. Gdy klient jest bezpośrednio nieobecny, na przykład podczas konsultacji telefonicznej lub odbywającej się za pośrednictwem poczty, „karta przedmiotu” staje się niezbędna, aby symbolicznie go zastąpić. Nawet lepiej będzie, jeśli jest to poparte jego pismem, danymi, fotografią lub tak zwanym bezpośrednim świadkiem, czyli kosmykiem włosów, fragmentem jednego z jego ubrań itd. Kiedy „karta przedmiotu”, jasno określona a priori, pojawia się jako jedna z pierwszych dobranych kart, to oznacza, że porozumienie wibracyjne między wróżbitą i klientem jest doskonałe, a jego nieobecność w sensie fizycznym nie stworzy przeszkód w powodzeniu wróżenia.

Zatem „karta przedmiotu” w Tarocie może zostać wybrana na dwa sposoby: tradycyjny, który wykorzystuje cztery figury pochodzące z czterech kolorów: Króla, Królową, Rycerza i Giermka, analogiczne do wieku klienta, jego cech fizycznych, zawodu lub pochodzenia społecznego; inny, astrologiczny, wykorzystuje związek Wielkich Arkanów z planetami i znakami Zodiaku.

Oto różne odpowiedniki:

Według wieku:

• Król: dojrzały mężczyzna, zrealizowany zawodowo; ojciec, przyjaciel, klient lub przełożony w środowisku zawodowym i społecznym;

• Królowa: kobieta, niezamężna lub mężatka, ale wystarczająco dojrzała, której wiek może być wskazany na poniższej karcie z liczbami;

• Rycerz: młody mężczyzna, między dwadzieścia i czterdzieści lat, przyjaciel, narzeczony, kolega lub sam klient;

• Giermek: bardzo młody chłopak, czasami dziewczyna poniżej dwudziestu lat, klient lub syn bądź córka, braciszek lub siostrzyczka, przyjaciel lub przyjaciółka;

• Giermek i Rycerz: osoba około trzydziestu lat, niedawno poznana;

• Giermek i Królowa: para narzeczonych;

• Rycerz i Królowa: młoda para małżeńska;

• Król i Królowa: starsza para, często rodzice;

• Rycerz i Król: mężczyzna w średnim wieku, często przyjaciel z dawnych czasów.

Według cech fizycznych:

• figury Kielichów: brązowe lub złote włosy, szare lub niebieskie oczy;

• figury Buław: czerwone lub blond włosy, jasne oczy: szare, niebieskie lub orzechowe;

• figury Denarów: włosy i oczy ciemne;

• figury Mieczy: włosy brązowe lub brunet, oczy szare lub brunatne.

Według zawodu:

• figury Kielichów: artyści, intelektualiści, nauczyciele, studenci, lekarze, wolne zawody, duchowni;

• figury Buław: urzędnicy, robotnicy, rzemieślnicy, rolnicy;

• figury Denarów: przemysłowcy, urzędnicy bankowi, przedstawiciele handlowi, sklepikarze, właściciele;

• figury Mieczy: żołnierze, policjanci, agenci ochrony.

Według znaków Zodiaku:

• Baran: 21 marca – 20 kwietnia: Żywioł Ognia: Mag;

• Byk: 21 kwietnia – 20 maja: Żywioł Ziemi: Świat;

• Bliźnięta: 21 maja – 21 czerwca: Żywioł Powietrza: Słońce, Cesarzowa;

• Rak: 22 czerwca – 22 lipca: Żywioł Wody: Księżyc, Papieżyca;

• Lew: 23 lipca – 22 sierpnia: Żywioł Ognia: Siła, Cesarz;

• Panna: 23 sierpnia – 22 września: Żywioł Ziemi: Kochankowie;

• Waga: 23 września – 22 października: Żywioł Powietrza: Sprawiedliwość;

• Skorpion: 23 października – 21 listopada: Żywioł Wody: Śmierć, Diabeł; Głupiec;

• Strzelec: 22 listopada – 21 grudnia: Żywioł Ognia: Rydwan, Papież;

• Koziorożec: 22 grudnia – 20 stycznia: Żywioł Ziemi: Koło Fortuny, Wieża, Pustelnik;

• Wodnik: 21 stycznia – 19 lutego: Żywioł Powietrza: Umiarkowanie, Gwiazda, Sąd Ostateczny;

• Ryby: 20 lutego – 20 marca: Żywioł Wody: Wisielec.

Według kolorów Małych Arkanów:

• Buławy: znaki Ognia: Baran, Lew, Strzelec;

• Kielichy: znaki Wody: Rak, Skorpion, Ryby;

• Denary: znaki Ziemi: Byk, Panna, Koziorożec;

• Miecze: znaki