Baśka. Łobuzerka ebook

Aneta Cierechowicz

Baśka Łobuzerka

POCZĄTEK LUB KONIEC MOŻE…

(nie wiem)

Świt nad Powiślem.

Otwieram oczy, za chwilę rozpocznę swoją poranną rutynę. Medytacja będzie, joga, wdzięczności, afirmacje…

…sracje…

Jest około czternastej i budzę się w jednym bucie, drugi najpewniej zgubiłam gdzieś w drodze między Syrenką, nadwiślańską dyskusją o przewadze Bukowskiego nad Paolo Coelho a powrotem do domu.

Strata buta nie boli tak mocno jak głowa. Głowa nie boli tak mocno, jak sumienie i rozczarowane sobą poczucie własnej wartości…

Na poduszce tuż obok głowy leży gałąź, na niej liście. Zerkają na mnie, ja na nie. Nikt nie wie, skąd się znamy…

Uciekłabym stąd. Przed sobą bym uciekła, ale ciało nie wykazuje jakichkolwiek oznak chęci, by się poruszyć.

Czuję też słodycz szczęścia, której nijak nie umiem wytłumaczyć.

Słodko mi i przeraźliwie gorzko w tym samym momencie.

Pomiędzy szczęściem a załamaniem nerwowym.

Dzień jak co dzień.

TA HISTORIA NIE JEST O MNIE…?

(nie wiem)

Ta historia właściwie nie jest o mnie.

Nie mam jeszcze na tyle odwagi i zrozumienia, żeby pisać o sobie. Również przekonania.

Przekonania, że kogoś mogłoby to w ogóle obchodzić.

Borderline zwinięte w chińskie osiem, dla niepoznaki przewiązane kolorową aksamitną wstążką. Ileż to razy sama się na to nabrałam…

W skrócie można pokusić się o schemat barwnej nadwrażliwości, której nieodłącznie towarzyszą kac i zgrzytanie zębami. To dość wygodna koncepcja, która jednak odbiega od zgoła mocno fantazyjnej prawdy, choć… słowo „prawda” nie należy do moich ulubionych…

…lalala…

„Lalala” w wolnym tłumaczeniu oznacza w tej opowieści „i chuj!”, który to „chuj” powtarzany zbyt często mógłby okazać się odrobinę nazbyt kontrowersyjny lub zwyczajnie nudny (to nawet gorsze chyba).

Dlatego sama się ocenzuruję.

Ocenzuruję się i… lalala…

Najłatwiej byłoby o sobie. O sobie oraz nieprawdę, ale… siebie przerabiam niezmiennie już od kołyski i, szczerze, mam siebie już po kokardę. Nie to, że się nie kocham, nie lubię. Po prostu jestem już sobą zmęczona. Pisząc przez lata piosenki, tak się w sobie zanurzyłam, tyle wyciągnęłam z duszy zakamarków sprzeczności i toksycznych odpadów, pozerek, kameleonów i słabeuszy, że choć miłuję całe to dziwaczne towarzystwo, to zmęcz. Już pisać o nim mi się nie chce.

Ta chęć z pewnością do mnie powróci, za rok może albo najpewniej już w kolejnym rozdziale, teraz jednak myśli  – o sobie  – natręctwo, skieruję na inne tory. Lalala…?

Cała heca polega jednak na tym, że jak nie o sobie, to o czym? I po tym pytaniu nic nie wyświetla się na ekranie umysłu…

Ego się turla ze śmiechu, ja z nim, bo po co z niemocy.

Dobra, Baśka! Już nie piszcz! Chodźże!!!

POWIŚLE

Lubimy się z Powiślem.

Jesteśmy z Powiślem do siebie podobni.

Ono ma starą duszę i ja ją mam.

Ono pełne jest ran zadanych pazurem traumatycznych historii, tak jak i moje serce upstrzone od blizn.

Jesteśmy szorstkością, kałużą krwi odbijającą światło elegancji i perfekcji.

Znamy nikomu niepotrzebne tajemnice, pachniemy wiosną i wolnością, pod skórą mamy niepokój i brud.

Jesteśmy najlepszymi przyjaciółmi i największymi wrogami.

Przydałby nam się remont.

Moje mieszkanie to norka w postrzępionej przedwojennej kamienicy. Mieści się w nim jedna, niewielkich rozmiarów istota, więcej nie upchniesz. Najważniejsze jest okno, a właściwie fakt, że można w nim siedzieć i przez nie wyglądać. Przesiaduję więc godzinami. Czasem z czerwonym winem, czasem sącząc piwo i popalając chłopięce, mocne papierosy. Jest ze mną zeszyt, znający szelesty wszelkich moich stanów świadomości i emocji, jest ze mną muzyka, która na równi ze słowem potrafi rozpłatać mi serce na milion niespójnych fragmentów, a potem… jednym dźwiękiem złożyć je w całość i przywrócić do życia.

Na podwórku niedawno zaczął się remont. Nienawidzę remontów, one natomiast kochają mnie i podążają za mną gdziekolwiek się znajdę. Wspominałam już, że przydałby mi się remont? I oto jest! Cały na biało! W ślubnej sukni uszytej ze zwiewnych drobinek tynku. Czemu więc nie chcę, skoro potrzebny…?

Jakie jest tego znaczenie? W mojej starającej się nadać je wszystkiemu głowie świta teza, że remont to niedogodność, kłopot, co hałasuje, kurzy, klnie i słucha disco polo. Niezbędny, żeby coś naprawić, zmienić. Jakże ja bym chciała takich zmian. Totalnych. Z zerwaniem podłóg i skuciem nadpsutych ścian!!! Rety!!! Problem jednak w tym, że ja kłopotów i męczyć się nie lubię. Moja wizja świata jest taka  – niech będzie pięknie, wygodnie i przyjemnie, ale żeby nic mnie to nie kosztowało, żebym aby nic nie musiała.

Tak oto znów polazłam w krzaki rozkminek, zamiast trzymać się wyznaczonej drogi. Wróćmy więc do remontu, który odbywa się za oknem. Do remontu, o którym… właściwie nie mam do powiedzenia nic oprócz tego, że mnie wkurwia.

W kamienicy oprócz remontu odbywa się seks. Ze wzmożoną intensywnością i jego odgłosy z różnych stron wpływają do mojego mieszkania o różnych porach dnia i nocy. I ja nie raz przyłączam się do owych koncertów.

Miesiąc temu popsuła się lodówka. Okazuje się, że można bez niej żyć. Da się też bez pieniędzy, ale to jest już nieco trudniejsze. Nie da się bez dźwięków i słów. Przez długi czas nie dało się bez alkoholu i papierosów. Potem okazało się, że to z nimi się nie da… ale to jeszcze nie ten etap…

Miało nie być o mnie, ale… uprzedzałam, że to się może nie udać.

Myślę też, że jest to jednak niezbędne do narysowania klimatu tych dni i otaczających mnie okoliczności, bohaterów, historii, odwiedzin demonów, co z aniołami trzymają się za ręce.

Pracuję w telewizji. Nienawidzę telewizji.

Nienawiść słowem z lekka jest zbyt mocnym. Powiedzmy więc lepiej może, że telewizji nie lubię.

Nie lubię.

I chuj.

Nigdy w swym dorosłym życiu nie posiadałam telewizora, gdyż to, co zwykło z niego wypływać, niszczy spokój i mózg. Manipulacja strachem. Reklama iluzji. Mimo tej nieukrywanej niechęci od lat jestem telewizyjnym reżyserem. Dlaczego?

Dlatego, że póki co nie znalazłam innego sposobu zarabiania na życie? Nie to, żebym szczególnie go szukała… Telewizja sama po mnie przyszła, więc zbytnio się nie zastanawiając, zaakceptowałam fakt, że płaci moje rachunki.

Uważają mnie tam za odmieńca, wywożoną gwiazdę i niezrównoważoną artystkę.

Właściwie mają rację.

To czasy, w których przeginam z alkoholem i borderline.

To czasy, w których udaję kogoś, kim nie jestem, i usiłuję wpasować się w społeczny schemat, który mnie mierzi. Tak boli, że trzeba szukać ratunku. Piję więc i palę. Jak inaczej? Jeszcze tego nie wiem…

Łatwo nabrać się na moją powierzchowność. Jestem ładna. Seksowna jestem.

Mam taki dziewczęcy, uroczy typ urody, który podbija męskie serca i ostrzy kobiece pazury. Dla chłopaków jestem ulotną fantazją, dla dziewczyn nielotną latawicą.

Prawda nie leży pośrodku. Nawet tamtędy nie przechodziła.

Jestem delikatną istotą ze złamaną duszą. Walczę o życie każdego dnia. Momenty szczęścia od lat zmieściłyby się w garści… niemowlaka.

Nikt nie wie, że ja tu jestem, że mieszkam w tym ponętnym ciele i kryję się za kocim, zielonym okiem. Nikt mnie nie widzi. Nikt mnie nie słyszy. Nikt o mnie nie wie.

Moja niemoc określana jest lenistwem, krwawiące emocje nazywa się złym charakterem.

Nie krzyczę. Nie tłumaczę. Otwieram piwo. Zapalam papierosa. Wszystko mi jedno.

To jeszcze czasy, w których nie mam dla siebie miłości. Nie mam dla siebie empatii. Niż słaba, wolę być zła.

Do tego szczypta miłosnej obsesji. Właściwie to cały jej worek. Kilogramy niechcianych uczuć, przed którymi nie da się zbiec.

Bałagan. Ze wszystkich stron.

SYRENKO! JAK ŻYĆ?

Zapraszamy do zakupu pełnej wersji

Spis treści:

Baśka. Łobuzerka

ISBN: 978-83-8373-344-9

© Basia Flow Adamczyk i Wydawnictwo Novae Res 2024

Wszelkie prawa zastrzeżone. Kopiowanie, reprodukcja lub odczyt jakiegokolwiek fragmentu tej książki w środkach masowego przekazu wymaga pisemnej zgody Wydawnictwa Novae Res.

REDAKCJA: Dominika Synowiec

KOREKTA: Anna Grabarczyk

OKŁADKA: Wiola Pierzgalska

FOTO: Piotr Adamczyk

Wydawnictwo Novae Res należy do grupy wydawniczej Zaczytani.

Grupa Zaczytani sp. z o.o.

ul. Świętojańska 9/4, 81-368 Gdynia

tel.: 58 716 78 59, e-mail: [email protected]

http://novaeres.pl

Publikacja dostępna jest na stronie zaczytani.pl.

Opracowanie ebooka Katarzyna Rek