Czułe przypomnienie ebook

Dla tych, którzy odczuwają głębiej

Właściwa osoba będzie umiała obchodzić się z twoją miłoś­cią. Właściwa osoba zaangażuje się w wasz związek równie mocno jak ty. Nie będziesz musiał_ przy niej udawać, że ci nie zależy. Nigdy nie poczujesz, że przytłaczasz tę drugą osobę. Nie będziesz musiał_ błagać o miłość, na którą zasługujesz. Pewnego dnia ktoś wyjdzie ci naprzeciw. Staniesz się dla tego kogoś najważniejszą osobą na świecie, bez cienia niepewnoś­ci – przestaniesz mieć wrażenie, że walczysz o kogoś, komu nie chce się zawalczyć o ciebie. Pewnego dnia zrozumiesz, że choćbyś nie wiem jak kurczowo trzymał_ się niewłaściwych ludzi, nie wiem jak rozpaczliwie próbował_, ci właściwi zawsze cię odnajdą. I zostaną przy tobie.

Pamiętaj, że nawet najtwardsze dusze się męczą. Najsilniejsze jednostki, które śmieją się najgłoś­niej i noszą w sobie najgłębsze pokłady nadziei, które zawsze trwają przy innych – właśnie one często najbardziej potrzebują wsparcia. Dlatego proszę – sprawdź, co u twoich serdecznych przyjaciół. Dbaj o tych, którzy są czuli i otwarci na dawanie z siebie innym jak najwięcej. Miej oko na ludzi obecnych w twoim życiu, którzy kochają każdą cząstką swojej istoty, którzy czują głębiej, troszczą się o cały świat, starają się go naprawić i bez przerwy upewniają się, że ich najbliższym niczego nie brakuje. Proszę, czuwaj nad tymi, którzy są zarazem dzielni i łagodni dla świata. Dbaj o osoby, które dają z siebie wszystko, opiekując się innymi – bo one również wymagają opieki. Trzeba im przypomnieć, że także zasługują na miłość, którą obdarzają ludzi wokół siebie.

Musisz odpuścić. Musisz odpuścić, ponieważ kiedy trzymasz się czegoś kurczowo i za wszelką cenę podtrzymujesz coś przy życiu, pozwalasz, aby przeszłość zajmowała w twoim sercu i umyś­le przestrzeń, która jest przeznaczona dla przyszłości. Musisz odpuścić, bo jeśli zamierzasz znaleźć osobę, która dostarczy ci najgłębszej radości, jeśli zamierzasz znaleźć osobę, która pomoże ci doświadczyć miłości, na jaką zawsze zasługiwał_ś, musisz mieć pewność, że jesteś na to gotow_. Musisz wiedzieć, że będziesz na to otwart_, a nie uda ci się stworzyć bezpiecznego schronienia w swoim sercu dla osoby, która pewnego dnia zaopiekuje się tobą w najczulszy możliwy sposób, jeśli będą tam tkwić wspomnienia o kimś innym. Musisz odpuścić. Musisz zaakceptować to, że czasami piękne rzeczy się kończą, że ktoś odchodzi, że dwojgu ludziom nie udaje się pokonać przeciwności losu, i definitywnie zamknąć ten rozdział swojego życia. Musisz się wyleczyć. Musisz iść naprzód, musisz uwierzyć w wersję siebie, która za dwadzieścia lat będzie leżała roześmiana w łóżku w niedzielny poranek z ukochaną osobą, ponieważ zasługujesz właśnie na taką przyszłość. Ona na ciebie czeka. Sięgnij po nią.

Pośpiech nie zawsze jest wskazany. Żyjemy w czasach, które romantyzują dążenie do jak najszybszego rozwoju w kwestii naszej kariery, przyszłości i sukcesu. Nie ma jednak sensu pędzić na złamanie karku w stronę życia, które nie będzie cię inspirować ani dostarczać ci satysfakcji. Nie ma nic złego w tym, że zwolnisz i dasz sobie dokładnie tyle czasu, ile potrzebujesz. Nie musisz się spieszyć, by odkryć, co drzemie w twojej duszy. Nigdy nie jest za późno, by zacząć od nowa, nigdy nie jest za późno, by zmienić zdanie, nigdy nie jest za późno, by obrać nowy kierunek, zastąpić dawne marzenia czymś, co naprawdę cię ekscytuje i stanowi dla ciebie wyzwanie.

Dlatego idź do przodu – świat potrzebuje twojej wyjątkowości, twojego talentu, twojej sztuki, twojego umysłu. Musisz znaleźć w nim swoje miejsce i odmienić go dzięki swoim pomys­łom. Jesteś w stanie zrobić coś pięknego ze swoim życiem. Nie pozwól, by przeciwności losu, brak wiary w siebie lub to, jak układa się twoja podróż, podcięły ci skrzydła. Podejmuj się wszystkiego, co cię przeraża i rozpala. Po prostu spróbuj czegoś dokonać, skoro już tu jesteś.

Jeśli coś jest ci przeznaczone, na pewno cię odnajdzie.

Może w tej chwili celem twojej wędrówki nie jest miłość.

Może potrzebujesz być teraz sam_. Może masz przed sobą jakieś wyzwanie – nauczyć się budzić pośrodku łóżka, odnaleźć nadzieję w pustce, nadzieję w ciszy, nadzieję w sposobie, w jaki władasz swoim życiem i pozwalasz sobie na zajęcie w nim miejsca. Może właśnie teraz uczysz się, że możesz o siebie zadbać, że możesz polegać na osobie, którą jesteś, że możesz być swoją włas­ną bezpieczną przystanią bez względu na to, co stanie ci na drodze.

Może właśnie teraz celem twojej wędrówki jest ocalenie. Może jest to czas, w którym musisz uleczyć swoje serce, pojąć ogrom sposobów, w jakie potrafi ono kochać i troszczyć się o innych, uwierzyć w moc czułości, wyrażania uczuć i bycia wrażliwcem w świecie, któremu brakuje wrażliwości. Może właśnie teraz dostajesz drugą szansę, by zaufać swojemu sercu i wybaczyć sobie, że oddał_ś je osobom, które nie potrafiły go docenić; i co najważniejsze, może nadszedł czas, aby je chronić, odnaleźć drogę powrotną do swojej wrażliwości i do swojej duszy.

Może w tej chwili celem twojej wędrówki nie jest miłość. Może jest nią nadzieja. Może to jest właśnie odpowiedni czas, by przypomnieć sobie o całym pięknie, jakie życie ma ci do zaoferowania. Może właśnie teraz masz szansę dotrzeć do miejsc, które wzbudzą w tobie najgłębsze uczucia; piosenek, które są twoje i tylko twoje; ludzi, którzy cię pokochają i nie będą próbowali cię zmieniać. Może właśnie teraz masz szansę odzyskać radość, uczynić ją najbardziej naturalnym rozwinięciem tego, kim jesteś, pozwolić jej wylewać się z twoich słów, śmiechu i łez – uwierzyć, że na nią zasługujesz i jesteś jej wart_.

Może w tej chwili celem twojej wędrówki nie jest miłość. Może jesteś nią ty sam_. Może nadszedł moment, byś ocalił_ siebie, stał_ się własnym bezpiecznym schronieniem. Może to czas, by uświadomić sobie, że ludzie, którzy od ciebie odeszli, mieli za zadanie sprowadzić cię na właś­ciwą drogę: w głąb siebie. Poradzisz tu sobie bez niczyjej pomocy. Odbudujesz się na nowo. Zaadaptujesz się, naprawisz i odzyskasz to, z czym pozwolił_ś im odejść. Okażesz swojej duszy życzliwość i podarujesz sobie ten sam rodzaj miłości co innym. Nie będziesz poganiać swojego serca ani czekać na to, aż ktoś je uleczy. Dokonasz tego sam_. Wyzdrowiejesz.

Kiedy znowu będziesz gotow_ otworzyć serce na miłość, nie szukaj jej w takiej samej formie jak ta, której doświadczył_ś wcześniej; oprzyj się pokusie porównywania osób, które pojawią się w twoim życiu, z tymi, które je opuściły. Prawda jest bowiem taka, że dwie miłości nigdy nie będą takie same. Miłość jest jak odcisk palca dwóch dusz, stanowi wyjątkowe i piękne przedłużenie tego, kim wtedy byliście. Kiedy ruszasz naprzód, lecząc i odbudowując swoje serce, wzrastasz. Stajesz się inną osobą, a miłość, której potrzebujesz, która cię nasyci i zainspiruje, która czeka na ciebie dokładnie w tym miejscu, w którym teraz jesteś – ona również wzrasta. Rozwija się.

Kiedy znowu będziesz gotow_ otworzyć serce na miłość, nie szukaj jej w formie, którą znasz i która nie przetrwała próby czasu. Zamiast tego szukaj miłości, której potrzebujesz na obecnym etapie swojego życia. Nie porównuj jej ani nie wątp w nią, gdy już się pojawi, tylko dlatego że będzie inna. Nowa miłość nigdy nie będzie taka sama. Będzie cię inaczej przytulać, inaczej wypowiadać twoje imię, będzie się inaczej śmiać i mieć nadzieję na coś innego; twoje wspomnienia związane z tą miłością też będą inne – poczujesz ją w kościach w sposób, którego nie będziesz w stanie wyrazić; całkiem nowy i trochę przerażający, ale właściwy. Nie szukaj podobieństw, nie trzymaj się kurczowo przeszłości, zamiast patrzeć w przyszłość. Zaufaj temu, co do ciebie przyjdzie.

Nikt nigdy nie będzie w stanie w pełni zrozumieć wewnętrznych walk, które musiał_ś stoczyć, aby się wyleczyć, rozwijać i dotrzeć do miejsca, w którym obecnie się znajdujesz. Bądź dumn_ ze swojej walki o przetrwanie. Bądź dumn_ z tego, że ci się udało.

Jeśli coś cię napędza – podążaj za tym. Zrób to, żeby za dwa lata, za pięć czy nawet za dwadzieś­cia lat nie spojrzeć za siebie i nie zastanawiać się, „co by było, gdyby”. Podążaj za tym, żeby nie myś­leć później o całym potencjale i pięknie, które cię ominęły z powodu strachu albo fałszywego wyobrażenia o sobie odbierającego ci radość lub umiejętność zmierzania pewnym krokiem w kierunku tego, co cię zainspirowało. Podążaj za tym – ponieważ możesz to zrobić, ponieważ zasługujesz na to, by doświadczyć w życiu niezwykłych i wspaniałych rzeczy, ponieważ jesteś godn_ przeżywania chwil, w których twoje serce zaciśnie się ze szczęścia i zachwytu. Podążaj za tym, ponieważ nigdy nie wiesz, co czeka na ciebie po drugiej stronie strefy komfortu. Nig­dy nie wiesz, co czeka na ciebie po drugiej stronie nadziei.

Mam nadzieję, że masz odwagę kochać głęboko w świecie, w którym czasami jest to trudne. W pokoleniu, które zamawia czyjąś uwagę tak, jak zamawia się posiłek, i które nauczyło się kochać z jedną nogą za drzwiami. Mam nadzieję, że masz odwagę wierzyć, że prawdziwa więź wciąż istnieje. Mam nadzieję, że masz odwagę po nią sięgnąć, otworzyć się na nią, gdy poczujesz, jak rozkwita w twoim sercu. Mam nadzieję, że masz odwagę docenić ją za to wszystko, czym jest, nie zbliżać się do niej w masce ani z udawanym luzem i nie próbować się na nią znieczulić. Mam wielką nadzieję, że masz odwagę, aby pokochać całym sercem ludzi, którzy pojawią się w twoim życiu. Mam nadzieję, że masz odwagę wierzyć, że dobro wciąż istnieje, że są na świecie osoby, które potrafią kochać tak jak ty, które cię dostrzegą, pomogą ci się rozwijać i nauczą cię czegoś więcej o świecie. Mam nadzieję, że masz odwagę walczyć o więź. Mam nadzieję, że masz odwagę dotrzeć głębiej, abyś nigdy nie dryfował_ na powierzchni swojego życia, nawet jeśli jest to łatwiejsze lub wygodniejsze. Ostatecznie powinniśmy dążyć do tego, by opuś­cić ten świat z sercem, które kochało do cna i zdążyło zmięknąć. Sercem posiniaczonym od miłości, uczuć i głębokiej troski. Powinniśmy być dumni ze swojej otwartości na świat. Powinniśmy być dumni z tego, kim jesteśmy.

Mam nadzieję, że masz odwagę wykonać ciężką pracę. Mam nadzieję, że masz odwagę usiąść ze swoimi demonami i zaprzyjaźnić się z nimi; spojrzeć im w twarz bez lęku. Mam nadzieję, że masz odwagę nie rozdrapywać starych ran, nie znieczulać się na nie ani nie ignorować ich, tylko spróbować je wyleczyć. Mam nadzieję, że masz odwagę dogłębnie zrozumieć siebie – zajrzeć w najdalsze, najciemniejsze zakamarki swojego umysłu, rozluźnić klatkę piersiową, odsłaniając najbardziej zabałaganione zakątki swojej duszy, do których nikt inny się nie zapuszcza, i że masz odwagę je wysprzątać. Wybaczyć sobie to, co musiał_ś zrobić, by zabić swój smutek. Że nie walczył_ś o osobę, którą się stawał_ś. Mam nadzieję, że masz odwagę pielęgnować swój ból, nie lekceważyć go ani nie zamiatać pod dywan ignorancji lub wygody. Mam nadzieję, że masz odwagę, by się wyleczyć, nawet jeśli okaże się to bolesne.

Mam nadzieję, że masz odwagę wybrać właściwy moment, by coś zakończyć. Mam nadzieję, że masz odwagę postrzegać zakończenia jako piękne, zmieniające nasze życie kamienie milowe. Mam nadzieję, że masz odwagę pozwolić miłoś­ci i szansom przepływać przez ciebie jak deszcz. Nie chwytać się ich kurczowo ani nie próbować ich zmieniać, nie oczekiwać od okoliczności ani od ludzi, by byli czymś więcej, niż mogą być. Mam nadzieję, że masz odwagę, by postrzegać koniec czegoś jako kamień węgielny rozdziału, który cię zmienił, i nie spodziewać się, że stanie się on częścią reszty twojej historii.

A kiedy już to osiągniesz, mam nadzieję, że będziesz miał_ odwagę zamknąć ten rozdział. Będziesz dla siebie bezpieczną przystanią. Mam nadzieję, że będziesz mieć odwagę i nie pozwolisz, by porażki cię złamały, wgryzły się w istotę tego, kim jesteś, i przekonały cię, że zawiodł_ś lub że nie zasługujesz na szczęście, o które walczysz w swoim życiu. Mam nadzieję, że masz odwagę dostrzec w swojej miłości, podejmowanych próbach i walce świadectwo tego, jak głęboka jest twoja zdolność odczuwania i jak piękne chwile mogą cię czekać, gdy po prostu zaczniesz się nimi cieszysz, zamiast je deprecjonować albo zamykać się na świat. Mam wielką nadzieję, że masz odwagę ruszyć naprzód z wysoko podniesioną głową.

Mam nadzieję, że masz odwagę robić różne rzeczy inaczej; być osobą, która podejmuje ryzyko, kieruje się sercem i kroczy przez życie z bezwzględnym zaangażowaniem w naukę, rozwój i czerpanie radości z każdej sekundy. Mam nadzieję, że nigdy nie pozwolisz na to, by wygoda lub strach przekonały cię, że lepiej jest pozostać w miejscu. Mam nadzieję, że masz odwagę zaufać tej cząstce siebie, która wie, że czeka na ciebie coś więcej, tej cząstce siebie, którą łatwo uciszyć, gdy próbuje się żyć zgodnie z zasadami i oczekiwaniami świata pełnego niezadowolenia i smutku. Mam nadzieję, że masz odwagę zaufać tej cząstce siebie, która próbuje się uwolnić od cudzych trendów i granic. Mam nadzieję, że znajdziesz w sobie odwagę, by podążać za tym, co sprawia, że chce ci się rano wstać z łóżka. Mam nadzieję, że masz odwagę znaleźć w życiu rzeczy, które cię napędzają, pomagają ci lepiej zrozumieć otaczający cię świat i ludzi. Mam nadzieję, że masz odwagę walczyć o przyszłość, która cię inspiruje, nawet jeśli nie wygląda ona tak, jak to sobie wyobrażał_ś. Mam nadzieję, że masz odwagę się zmienić. Obyś miał_ odwagę zaufać osobie, którą się stajesz.

Ciąg dalszy w wersji pełnej

Tytuł oryginału: A Gentle Reminder

Copyright © 2020 by Bianca Sparacino

All rights reserved

Copyright for the Polish edition © 2024 by Grupa Wydawnicza FILIA

Wszelkie prawa zastrzeżone.

Żaden z fragmentów tej książki nie może być publikowany w jakiejkolwiek formie bez wcześniejszej pisemnej zgody Wydawcy. Dotyczy to także fotokopii i mikrofilmów oraz rozpowszechniania za pośrednictwem nośników elektronicznych.

Wydanie I, Poznań 2024

Cover design based on original cover © Thought Catalog Books

Redaktor prowadząca: Małgorzata Ochab

Redakcja: CHAT BLANC Anna Poinc-Chrabąszcz

Korekta: CHAT BLANC Anna Poinc-Chrabąszcz

Skład i łamanie: CHAT BLANC Anna Poinc-Chrabąszcz

o wersji elektronicznej:

„DARKHART”

Dariusz Nowacki

[email protected]

eISBN: 978-83-8357-574-2

Grupa Wydawnicza FILIA Sp. z o.o.

ul. Kleeberga 2

61-615 Poznań

wydawnictwofilia.pl

[email protected]

Seria: FILIA NA FAKTACH