Dzieje sportu śremskiego 1921-1958 ebook

,,Kiedy już będziemy mieli parę dobrych, nowych monografii regionalnych — wtedy, ale dopiero wtedy, grupując ich dane, porównując je, konfrontując w najdrobniejszych szczegółach, można będzie powrócić do kwestii całości, zmusić ją do zrobienia kroku nowego i decydującego. W przeciwnym razie, to znaczy uzbroiwszy się w kilka zaledwie prostych i prostackich idei, odbędziemy tylko jakąś dorywczą wyprawę. Byłoby to w większości wypadków pominięciem cech szczególnych, indywidualnych, nieregularnych — to znaczy po prostu najciekawszych.“

Lucjan Febvre

DZIEJE SPORTU ŚREMSKIEGO

1921 - 1958

Opracował: Józef Ratajczak

Propagatorom kultury fizycznej w Śremie, bratnim klubom sportowym oraz kolegom - sportowcom, niniejszą publikację ofiaruje :

Autor

Wydawca: Śremski Klub Sportowy w Śremie — Rok 1959

Okładkę projektowali:

Józef Ratajczak i Janusz Kemnitz

Wykonał:

Zygmunt Brygitr

Artykuł wstępny określający zarys historii miasta Śremu oraz funkcjekulturalnego oddziaływania sportu na społeczeństwo

opracował :

Mgr Cyryl Ratajczak

Szamotulskie P. P. T Drukarnia — Szamotuły — 211-5 59Nakład 2000 — A5 — 160 str. pap. druk. F-9

RECENZJA

Pracę niniejszą czytałem z dużym zainteresowaniem. Jest ona wiernym odbiciem tego, co działo się na odcinku sportowym na terenie miasta Śremu w okresie ostatnich 40 lat. Praca zasługuje na pełne poparcie. Sam autor włożył sporo pracy podczas zbierania materiału do niniejszego wydawnictwa.

Dobrze byłoby, gdyby u nas znalazło się więcej tego rodzaju entuzjastów, którzy by potrafili również w innych miasteczkach naszego kraju dokonać tego rodzaju historycznych podsumowań. Moim zdaniem wydawnictwo to jest nie tylko uznaniem dla pracy i wysiłków działaczy i sportowców, którzy już z areny zeszli, lecz jednocześnie spełni poważną rolę w stosunku do młodzieży śremskiej, którą zachęci do uprawiania sportu, a unikania jednocześnie innych, mniej godziwych rozrywek. Uznanie, jakie wyraził autor w swym opracowaniu wszystkim działaczom i pionierom sportu śremskiego. zdopinguje ich na pewno do dalszej pracy. Szereg zdjęć fotograficznych przekonuje czytelnika, że miasto Śrem dało również Polsce kilku wybitnych sportowców, mimo niejednokrotnie bardzo trudnych warunków pracy.

Praca jest napisana lekko, poprawnym pod względem stylistycznym językiem i zawiera mnóstwo materiału statystycznego.

Z-ca prof, mgr Karol Hoffmann Kierownik Katedry Wyższej

Szkoły Wychowania Fizycznego w Poznaniu

SŁOWO WSTĘPNE

Z prawdziwą satysfakcją podejmuję dzieło przedstawienia historii sportu śremskiego. Czynię to przede wszystkim dlatego, by odtworzyć procesy psychologiczne przeżywanych przez szereg lat emocji sportowych, podkreślić znaczenie pracy ludzi, którzy byli sprawcami tych przeżyć, wreszcie zwrócić uwagę na nieocenioną wartość sportu w życiu jednostki w zakresie kształtowania się jej osobowości oraz wyrabiania cech współżycia społecznego.

Charakterystyka życia sportowego w Śremie pozwoli zapoznać czytelnika z osiągnięciami lokalnymi, a równolegle z tym ukaże szereg postaci - sportowców, którzy dzięki pracy nad sobą mogli w rezultacie stanąć w szeregu najlepszych sportowców Polski.

Głównym jednak celem wydawnictwa to ukazanie współczesnej młodzieży jednej z pięknych dziedzin zainteresowań, która obok wyrobienia fizycznego, pomnaża radość życia, kształtuje siłę woli i wielkość charakteru oraz przygotowuje do wypełnienia ciążących na każdym obywatelu funkcji społecznych.

Toteż niechaj zainteresowania młodzieży przeniknie duch igrzysk sportowych, który wyzwoli ją od zła, a ukształtuje w niej - walory zdrowych fizycznie i moralnie obywateli Polski Ludowej.

AUTOR

MIASTO ŚREM — JAKO OŚRODEK ROZWOJU KULTURY FIZYCZNEJ

Rozłożystym korytem płynie leniwie rzeka. Po obu jej brzegach rozłożyło się miasto spokojne, lecz dostojne. Przechodnia ujmuje zastana rzeczywistość i ukazuje się widok wspaniały:

Współczesny widok Śremu

przepiękna panorama z charakterystyczną architekturą, zielenią i wodą. Dzisiaj widać także dymy pracowitych fabryk, których niedawno jeszcze nie było.

Śrem należy do tych nielicznych miast Wielkopolski, których historia sięga zamierzchłych czasów. Bezsporne jest to, że Śrem zaliczany jest do najstarszych osiedli lechickich. Brak jest wszelako ścisłych danych historycznych, na podstawie których można by ustalić czas jego powstania. Według dawnych podań, w czasach przedhistorycznych miał tędy przechodzić trakt handlowy, którym sprowadzano bursztyn znad Bałtyku. Legenda ta nie jest pozbawiona podstaw historycznych. O istnieniu bowiem wówczas osady w bezpośredniej okolicy dzisiejszego Śremu świadczy między innymi cmentarzysko z końca epoki żelaznej (około 900 — 500 r.), oraz osada istniejąca na tym samym miejscu z I — II wieku.

Pierwsze historyczne dane o Śremie znaleźć można w bulli Papieża Inocentego II z 1136 r., w której zatwierdza on ostatecznie istnienie arcybiskupstwa gnieźnieńskiego. Już przedtem jednak Bolesław Chrobry, doceniając ważne pod względem strategicznym położenie miasta, założył w nim zamek obronny. Prawdopodobnie wówczas stał się Śrem również siedzibą kasztelani — wszelako wiadomości o tym pochodzą z czasów późniejszych.

Prawo magdeburskie uzyskał Śrem bardzo wcześnie, bo już w roku 1253 jednocześnie z Poznaniem. W Wielkopolsce jedynie Gniezno otrzymało je wcześniej tj. około 1235 r. Świadczy to o niemałym znaczeniu miasta w owych czasach. Z dokumentu lokacyjnego wynika, że Śrem leżał wówczas całkowicie po lewym brzegu Warty, a dopiero przy końcu XIV wieku Władysław Jagiełło zezwolił mieszkańcom miasta na przeniesienie się z lewego brzegu Warty na prawy. Po wprowadzeniu prawa magdeburskiego w Polsce, Magdeburg, a później także większe miasta polskie, wydawały miastom mniejszym „otyłe“, czyli orzeczenia prawne w kwestiach spornych. Rada miasta Śremu wydawała także tego rodzaju akty prawne. Znana jest dość duża ilość „otyli“, wydawanych przez Radę miasta Śremu dla miasta Borku.

O mieszkańcach, stosunkach gospodarczych i kulturalnych miasta Śremu w wiekach średnich istnieją bardzo szczupłe wiadomości. Najstarsze dokumenty, które pozwalają zorientować się w stosunkach narodowościowych ówczesnego Śremu, pochodzą z końca XIV wieku. Wynika z nich, że w patrycjacie miejskim, który był wówczas najbardziej zniemczoną warstwą miast polskich, było dość wielu Polaków. Mieszkańcom średniowiecznym miasta Śremu historia wystawiła świadectwo, iż byli to „pracowici, ofiarni i dobrzy ludzie“. Świadectwo to przetrwało wieki, a o jego aktualności nie można wątpić i w dobie współczesnej.

Inną, niezwykle cenną cechą mieszkańców ziemi śremskiej. tzn. nie tylko mieszkańców miasta, ale całego regionu, jest ich szczery, głęboki i gorący patriotyzm. Wskazać tu trzeba na dowody ofiarnych czynów zbrojnych w okresie rozbiorów, które dowiodły światu, że „Jeszcze Polska nie zginęła.... póki żyje lud polski“. Znana jest bitwa pod Książem, gdzie w czasie Wiosny Ludów w 1848 r. doszło do krwawej bitwy pomiędzy wojskami pruskimi i książskimi kosynierami. Pokaźny był także udział Śremian w Powstaniu 1863 r. Naprzeciw pierwszej niepodległości, wychodzi również czyn zbrojny ludu śremskiego, który bierze czynny i masowy udział w Powstaniu Wielkopolskim 1918/19. A kiedy nadeszły koszmarne dni okupacji hitlerowskiej, nie zabrakło znowu ofiary krwi. Rozstrzelani przez hitlerowców na rynku śremskim obywatele tego miasta, ginęli z okrzykiem ,,Niech żyje Polska“. Ginęli zaś dlatego, że byli Polakami, że nieśli wysoko sztandar polskości i patriotyzmu, że przywiązali się do tej Ziemi, że oddali jej swe siły, talenty i serce, że pielęgnowali tradycje swego ukochanego miasta.

Czas współczesny tj. okres niepodległości Polski jako Państwa Ludowego, stwarza szczególnie sprzyjające warunki dla rozwoju miasta Śremu. Trzeba bowiem zdawać sobie sprawę z tego, że położenie miasta, tak atrakcyjne z punktu widzenia geograficznego, nie przedstawia tej atrakcyjności w znaczeniu ekonomicznym. Prawda ta wskazuje na przyczyny, dla których Śrem nie rozwinął się jako ośrodek przemysłowy, a wyjątkowo trudne połączenia komunikacyjne nie zezwalają także obecnie na utrzymywanie żywych i wszechstronnych kontaktów z innymi miastami i ośrodkami kultury Wielkopolski. Dzięki inicjatywie i staraniom miejscowych władz, życie miasta nabiera rozmachu. Utworzone liczne przedsiębiorstwa o charakterze przemysłowym i usługowym, w coraz większym stopniu zapewniają

Mija 38 lat od chwili, kiedy śremscy działacze sportowi i sportowcy podjęli trud krzewienia sportu. Dzisiaj, bardziej niż kiedykolwiek rodzi się pytanie, jakie pobudki, ideały i cele przyświecały tym ludziom, którzy podjęli działalność w ruchu sportowym; dlaczego nie odstraszał ich trud pracy i poświęcenia, jakie przypadło im w udziale złożyć na „ofiarnym ołtarzu boga igrzysk sportowych“. Byłoby rzeczą niegodną sądzić, iż śremscy działacze sportowi nie rozumieli roli, zadań, funkcji i celów ruchu sportowego. Jeśli tedy ukochali sport, jeśli oddali mu swoje niespożyte siły i talenty, to pragnęli, by służył on sprawom społecznym, by rozwijał się i krzepł ku chwale i zadowoleniu śremskiego środowiska społecznego. I cel ten został osiągnięty!

Mgr Cyryl Ratajczak

STRUKTURA ORGANIZACYJNA ŚREMSKIEGO SPORTU

Początek zorganizowanego ruchu sportowego w Śremie datuje się od roku 1921 tj. od chwili powołania do życia Śremskiego Klubu Sportowego. Aczkolwiek działalność tego klubu stanowi w decydującym stopniu o rozwoju i sukcesach śremskiego sportu — charakterystyka pracy sportowej tutejszego miasta byłaby niepełna, gdyby nie uwzględnić takich organizacji jak: Towarzystwo Gimnastyczne ,,Sokół“ (działające do roku 1939), Gimnazjalny Klub Sportowy (1924—1958) oraz Ludowe Zespoły Sportowe (1955—1958).

Zakres pracy wymienionych organizacji był różny. Działalność o charakterze wyczynowym cechowała w szczególności Śremski Klub Sportowy, a także w dużej mierze Ludowe Zespoły Sportowe. Praca Towarzystwa ,,Sokół“ miała na celu wszechstronne wyrobienie fizyczne, poprzez uprawianie gimnastyki. W gimnazjum realizowano w zasadzie program nakreślony przez władze szkolne, obejmujący ćwiczenia gimnastyczne, sporty, gry i zabawy, mające na celu osiągnięcie niezbędnej sprawności ruchowej i poprawnej postawy, a także zdobycie pożądanych walorów zdrowotnych. Nie oznacza to bynajmniej, że Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół“ jak również Gimnazjalny Klub Sportowy, nie brały udziału w sporcie wyczynowym. Organizacje te często bowiem reprezentowane były podczas imprez sportowych, a osiągane wyniki były właśnie rezultatem wszechstronnego wyrobienia fizycznego zawodników. Nie od rzeczy zatem będzie stwierdzić, iż zarówno „Sokół“ jak i Gimnazjalny Klub Sportowy dostarczały dyscyplinom wyczynowym najbardziej wartościowych sportowców.

Sukcesy poszczególnych sekcji sportowych znajdą jednak do pierowówczas właściwą ocenę, jeśli wyjaśni się formy i warunki pracy poszczególnych zarządów klubów, a nadto ukaże sio dzieje ich powstania i pracy.

Z inicjatywy Józefa Popiałkiewicza, Czesława Gierlińskiego, Adama Wojciechowskiego i Ludwika Kujawskiego, odbyło się w dniu 2 lutego 1921 r. zebranie organizacyjne Śremskiego Klubu Sportowego, na którym wybrany został następujący zarząd:

Prezes      —      Józef Popiałkiewicz

Wiceprezes — Edward Worsztynowicz Sekretarz      —      Czesław Gierliński

Skarbnik      —      Ludwik Kujawski

Intendent      —      Franciszek Olszewski

Głównym celem utworzenia klubu było powołanie do życia Sekcji Piłki Nożnej. Początkowa nazwa klubu brzmiała: Klub Sportowy ,,Błyskawica“ w Śremie. Nazwa ta, uchwałą walnego zebrania z roku 1924, została jednak zmieniona na „Śremski Klub Sportowy“.

Pracy pierwszego zarządu towarzyszyły zasadnicze trudności. Obok braku środków finansowych na niezbędne cele związane z zakupem sprzętu oraz organizowaniem imprez sportowych, największą trudność stanowił brak na terenie miasta Śremu boiska sportowego. Sytuacja ta powodowała konieczność rozgrywania zawodów piłki nożnej na placu ćwiczeń pod Psarskim, położonym w odległości około 2 km. od Śremu.

W wyniku przeprowadzonych wyborów, skład Zarządu w latach 1922—1924 tworzą:

Prezes      —      Edward Worsztynowicz

Sekretarz      —      Antoni Buchwald

Intendent      —      Władysław Mieloch

W okresie kadencji tegoż Zarządu, Bractwo Strzeleckie w Śremie zdecydowało się przekazać część posiadanego obszaru ziemi przy Nowej Strzelnicy na boisko sportowe. Członkowie Śremskiego Klubu Sportowego oraz Towarzystwa Gimnastycznego ,,Sokół“, wykorzystując przychylność Bractwa Kurkowego, podjęli się z wielkim poświęceniem pracy około urządzenia boiska i doprowadzenia go do stanu, umożliwiającego rozgrywanie zawodów piłki nożnej, jak również innych imprez sportowych. W związku z urządzeniem Zlotu „Sokołów“, Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół“ wybudowało na boisku piękne trybuny. W późniejszym okresie, z inicjatywy członków Śremskiego Klubu Sportowego,, oddano do użytku kort tenisowy, a w roku 1938 Bractwo Kurkowe wybudowało kręgielnię. Posiadanie boiska w obrębie miasta,, wpłynęło dodatnio na zwiększenie popularności klubu, a miłośnikom sportu stworzyło bardziej dogodne warunki do oglądania imprez.

W latach 1924— 1925 do zarządu klubu wybrani zostali:

Prezes      —      inż. Ludwik Różankowski

Wiceprezes      —      Ludwik Kuśnierkiewicz

Sekretarz      —      Jan Kiel

Skarbnik      —      Jan Tomaszewski

Intendent      —      Szczepan Fryder

Jest to okres ożywionej działalności klubu, dzięki sprężystości i inicjatywie Zarządu — mądrze kierowanego przez prezesa inż. Różankowskiego. Sukcesy drużyny piłkarskiej w rozgrywkach mistrzowskich klasy „C“, powołanie do życia nowych sekcji sportowych jak np. lekkoatletycznej, tenisa stołowego i ziemnego, podniesienie poziomu organizacyjnego klubu — to cechy charakterystyczne pracy tegoż Zarządu, które samorzutnie zwracają na siebie uwagę.

Rozwój działalności klubu został by jednak zahamowany, gdyby następne — kolejno formowane zarządy klubu — nie pod jęły z pełnym poświęceniem energicznej walki na odcinku przełamywania piętrzących się trudności oraz nie wniosły nowych, pozytywnych elementów i myśli twórczych w dzieło rozwoju sportu. Toteż nie ulega wątpliwości, iż tworzenie dalszych sekcji sportowych, jak również osiąganie coraz to lepszych wyników, stanowi główną zasługę Zarządów Klubu.

W latach 1925—1927 skład Zarządu tworzą:

Prezes — Ludwik Kuśnierkiewicz

I Wiceprezes — Marian Kujawski

II Wiceprezes — Mieczysław Matuszewski

Sekretarz — Bogumiła Czechakówna

Skarbnik — Czesław Madajczak

Intendent — Leon Tomaszewski

Od roku 1927—1930 do Zarządu klubu wybrani zostali: Prezes      —      Marian Kujawski

Wiceprezes — Mieczysław Matuszewski Sekretarz      —      Bogumiła Czechakówna

Skarbnik      —      Czesław Madajczak

Intendent      —      Antoni Kajtaniak

Skład Zarządu w latach 1931 —1932 tworzą :

Prezes — Franciszek Heigelmann

I Wiceprezes — Szczepan Fryder

II Wiceprezes — Franciszek Czajka

Sekretarz — Franciszek Zieliński

Skarbnik — Franciszek Gajewski

Intendent — Leon Tomaszewski

W latach 1932—1934 Kierownictwo klubu obejmuje: Prezes — Nikodem Popiałkiewicz

Sekretarz      — Franciszek Zieliński

Skarbnik      — Edward Worsztynowicz

Intendent — Leon Tomaszewski

Od roku 1934—1935 skład Zarządu tworzą :

Prezes — Eryk Sredzki

W latach 1936—1939 Zarząd tworzą:

Prezes — Szczepan Fryder

Sekretarz      —      Wojciech Andrzejczak

Skarbnik      —      Edmund Bittner

Intendent      —      Stefan Kowalczyk

Praca poszczególnych Zarządów klubu dała pożądane rezultaty, które znajdują najlepszy wyraz w istnieniu do roku 1939 następujących sekcji:

Sekcja piłki nożnej

Sekcja lekkoatletyczna

Sekcja tenisa ziemnego

Sekcja tenisa stołowego

Sekcja bokserska

Sekcja pływacka

Sekcja hokeja na lodzie

Sekcja szachowa

Na osiągane sukcesy sportowe w różnych okresach, równie ważne znaczenie wywierała praca członków Zarządów klubu i sekcji, z których na szczególne wyróżnienie zasługują: Szczepan Fryder, Franciszek Czajka, Adam Wojciechowski, Feliks Chudziński, Ludwik Kachlicki, Marian Kujawski, Leon Tomaszewski, Walenty Baraniak, Bronisław Ciesiołka, Leon Sniedziewski, Antoni Taciak.

Charakteryzując działalność Śremskiego Klubu Sportowego do roku 1939 stwierdzić należy, iż przechodził on różne koleje. Obok więc ,,okresów górnych“, były i „dni chmurne”. Wskutek trudności finansowych, wiele z istniejących sekcji walczyło z uporem o egzystencję — pracując nieraz w warunkach, nie rokujących pomyślnych perspektyw na przyszłość. Głębokie jednak zrozumienie potrzeby uprawiania sportu — nie tylko przez Za rząd, ale i członków Klubu — wpływało na to, że w mniejszym czy w większym stopniu występujące trudności pokonywano. Ze łzą w oku wspomina się okres, gdy w pozbawionym środków finansowych klubie, wyjazdy na zawody organizowano rowerami, względnie pojazdami konnymi, a kiedy jedno i drugie było niemożliwe, ze względu na daleką odległość, zawodnicy za własne pieniądze wyjeżdżali na zawody sportowe. Był też okres, kiedy trudności finansowe próbowano pokonać za pomocą utworzenia przy klubie ośrodka kulturalno-rozrywkowego. Przedsięwzięcie to zdało w pełni egzamin, ponieważ urządzane występy teatralne cieszyły się dużą frekwencją, a zebrane z tego tytułu środki pieniężne pozwoliły rozwiązać szereg trudności. Mówiąc o pracy kółka teatralnego, wydaje się słusznym wspomnieć, iż utwory sceniczne wystawiane były nie tylko w Śremie, ale we wszystkich okolicznych miastach, nie wyłączając takich jak Gostyń, Krotoszyn, Rawicz i wiele innych. Wielkie zasługi na polu rozwoju sekcji teatralnej położyli członkowie klubu, z Kazimierzem Piotrowskim, Antonim Nowakiem i Feliksem Chudzińskim na czele.

Niezależnie od tego na uwagę zasługuje istniejące przy Śremskim Klubie Sportowym kółko muzyczne, którego dwudziesto osobowa orkiestra, pod kierownictwem Marcelego Wojciechowskiego, występowała często na imprezach urządzanych przez klub.

Pomimo poważnych trudności, występujących z różnym natężeniem w poszczególnych okresach istnienia Śremskiego Klubu Sportowego, od roku 1934 sytuacja uległa dość dużej poprawie dzięki zyskaniu poważniejszej ilości sympatyków, uczęszczających na imprezy oraz pomocy finansowej udzielanej przez za- możniejszych obywateli miasta. Sytuacja ta nie trwała jednak długo, ponieważ najazd hitlerowców na Polskę w roku 1939 przerwał działalność sportową klubu — i to nie tylko w sensie przerwania organizacji zawodów sportowych, lecz równocześnie rozbicia ciepłego ogniska organizacji, z którą łączyło wielu szereg więzów przyjaźni i szczerego oddania.

Ciemna noc okupacji okryła swym ponurym mrokiem ziemię śremską, a wraz z nią sportowców Śremskiego Klubu Sportowego. Dla wielu członków Klubu, rozmieszczonych po całym kraju a nawet poza granicami państwa, pozostało jedynie mile wspomnienie wspólnie przeżytych chwil w klubie sportowym. Byli jednak i tacy, którzy — pomimo zakazu okupanta — kontynuowali nieoficjalnie działalność Klubu na peryferiach miasta, grając tam w piłkę nożną i wciągając do uprawiania sportu wielu młodszych kolegów, z których tacy jak Zenon Warot, Zenon Łukaszczyk, Jan Mackiewicz i inni, w okresie powojennym godnie reprezentowali barwy Klubu na boiskach sportowych.

Paroletnia przerwa w życiu Śremskiego Klubu Sportowego wywarła jednak ujemny wpływ na działalność tej organizacji w początkach istnienia Polski Ludowej. Nie przeraziło to jednak działaczy sportowych Śremu. Zwołane w dniu 4 sierpnia 1945 roku Nadzwyczajne Walne Zebranie, wyłoniło nowy zarząd Śremskiego Klubu Sportowego, który ukonstytuował się w następującym składzie :

Prezes — Szczepan Fryder

Zarząd ten pracował w niezmienionym składzie do roku 1948. W okresie kadencji tego Zarządu w dniu 20 maja 1946 r. utworzona zostaje sekcja motorowo-żużlowa, a dla jej celów przystosowuje się bieżnię lekkoatletyczną przy Nowej Strzelnicy, na boisko żużlowe. Jednocześnie wznawia swoją działalność sekcja kręglarska i tradycyjnym już zwyczajem tworzy się przy klubie sportowym sekcję sceniczną, która pod kierownictwem Stanisława Owoca realizuje programy teatralne, w celu zwiększenia dochodów Klubu. Bez cienia przesady powiedzieć należy, iż utwory sceniczne jak np. „Teść na ringu“ itp. cieszą się wielką i zasłużoną popularnością oraz uznaniem miejscowego społeczeństwa.

Najbardziej jednak wzniosłą uroczystość dla Zarządu oraz członków Klubu w omawianym okresie stanowi Jubileusz 25-lecia istnienia „Śremskiego Klubu Sportowego“.

Zebranie Jubileuszowe, na którym w obecności przedstawicieli władz podsumowano dorobek działalności Klubu, dostarczyło naprawdę głębokich przeżyć, wzruszeń i radości.

Wiele wzruszeń wywołały w szczególności życzenia nadesłane z różnych stron Wielkopolski, które dowodzą o tym, jak wielką popularnością cieszył się „Śremski Klub Sportowy“, pomimo różnych trudności jakie występowały na odcinkach jego działalności. Gdyby wymienić między innymi Poznański Okręgowy Związek Piłki Nożnej, Klub Sportowy „Warta“ Poznań, Klub Sportowy „H. Cegielski“ Poznań, Klub Sportowy „Admira” Poznań, Pierwszy Polski Klub Sportowy „Posnania“ Poznań, „Kolejowy Klub Sportowy” Gostyń, Klub Sportowy Czempiń, to trzeba stwierdzić, iż szczere życzenia przesłane przez te organizacje, odzwierciedlają w pełni piękne tradycje kontaktów sportowych utrzymywanych przez szereg lat ze Śremskim Klubem Sportowym.

Kontakty te nad wyraz pomyślnie układały się z Klubem Sportowym „Warta“ Poznań, który na każdym kroku ukazywał tutejszemu Klubowi wzór wysokiego poziomu pracy organizacyjnej, a nade wszystko wychowawczej, co w codziennej działalności kierownictwa i członków Śremskiego Klubu Sportowego znajdywało podatny grunt do naśladownictwa i w rezultacie przynosiło szereg praktycznych skutków.

Charakterystyczną wymowę posiadają życzenia Klubu Sportowego „H. Cegielski“ Poznań złożone z okazji 25-lecia istnienia Śremskiego Klubu Sportowego:

„W dniu 25-lecia istnienia klubu, przesyłamy Jubilatom najszczersze życzenia. Zasługi Waszego Klubu, który przez okres ćwierć wieku stał na straży rozwoju tężyzny fizycznej i duchowej młodzieży, przejdą do historii sportu polskiego. W dniach Waszych łączymy się z Wami, życząc pionierom i wszystkiej Braci sportowej Waszego Klubu, by dalsze długie lata pracowała dla dobra sportu, ku chwale Kochanej Ojczyzny“.

Kulminacyjnym punktem uroczystości jubileuszowej było wręczenie odznaczeń najbardziej zasłużonym członkom Śremskiego Klubu Sportowego, którego dokonał Starosta Powiatowy Konrad Kozłowski.

Odznaczenia otrzymali :

Za wszechstronne zasługi położone w pracy dla dobra klubu, długoletni członek i prezes klubu

Szczepan Fryder

Za 25-letnią pracę w Klubie oraz za zasługi położone nad rozwojem Klubu na niwie organizacyjnej i sportowej

Feliks Chudziński

Za 25-letnią pracę w Klubie i za zasługi położone nad rozwojem Klubu: Edward Worsztynowicz Ludwik Kujawski Edward Janicki

Franciszek Olszewski

Antoni Nowak

Józef Adamski

Za zasługi położone nad rozwojem Klubu .

Franciszek Czajka

Stefan Kowalczyk

Marian Kujawski

Walenty Baraniak

Bronisław Ciesiołka

Bronisław Ciesiołka

Antoni Taciak

Marian Kasprzak

Leon Sniedziewski

Wojciech Andrzejczak

Sylwester Janicki

Feliks Adamski

Leon Tomaszewski

Za zasługi położone na niwie sportowej :

Edwin Borowski

Marian Łączny Bolesław Naskręt

Bolesław Wośkowiak

Klemens Matysiak

Czesław Stefaniak

Henryk Kłosowski

Kazimierz Wichłacz

W wyniku walnego zebrania Śremskie- go Klubu Sportowego odbytego w dniu 6 marca 1948 r. wybrano następujący Zarząd Klubu:

Prezes — Szczepan Fryder

Sekretarz — Wojciech Andrzejczak Skarbnik — Marian Łączny Intendent — Leon Tomaszewski

Zarząd ten przejawia pozytywną działalność, a wysuwane sugestie odnośnie konieczności przystąpienia Klubu do jednego ze Związków Zawodowych, nie wpływają ujemnie na realizację zamierzonych przez Klub przedsięwzięć.

W dniu 10 lutego 1949 r. Śremski Klub Sportowy przystępuje jednak do Związku Metalowców przy Fabryce Wozów w Śremie, na skutek czego zmienia się jego nazwa na Klub Sportowy „Metalowiec“.

Tendencja do tworzenia zrzeszeniowych klubów, jak również kół sportowych przy zakładach pracy powoduje, iż z początkiem 1950 r. tworzy się w Śremie Klub Sportowy „Gwardia“, który przejmuje w całości agendy istniejącego dotąd Związkowego Klubu Sportowego „Metalowiec“. W skład zarządu Zrzeszenia Sportowego „Gwardia“ wchodzą: Szczepan Fryder, Franciszek Czajka, Wnuk, Ignacy Wenclik, Zbigniew Bittner, Antoni Taciak.

Równolegle z utworzeniem Klubu Sportowego "Gwardia", w dniu 7 grudnia 1950 r. powstaje Koło Sportowe „Stal”, którego siedzibą staje się Wielkopolska Fabryka Wozów w Śremie.

Kierownictwo Koła Sportowego „Stal“ tworzą: Józef Chrzanowski, Jan Stefaniak, Władysław Banachowski, Józef Czarnecki, Bolesław Kościelniak, Stanisław Staniszewski.

Dnia 5 stycznia 1952 r. utworzone zostaje Koło Sportowe „Spójnia“ przy Powiatowym Zarządzie Gminnych Spółdzielni „Samopomoc Chłopska“ w Śremie. W skład Zarządu tego Koła Sportowego wchodzą: Szczepan Fryder, Marian Kasprzek, Edward Łukaszczyk, Aleksander Gurdek.

Istnienie na terenie miasta trzech klubów sportowych przyczynia się do obniżenia poziomu sportu wyczynowego, reprezentowanego przede wszystkim przez dyscyplinę piłki nożnej. Chociaż więc pomiędzy istniejącymi klubami foczy się rywalizacja o uzyskanie prymatu w mieście na odcinku sportowym, to przecież nie może być mowy o uzyskaniu wysokiego poziomu przez którykolwiek z rywalizujących klubów, a to ze względu na zrozumiałą okoliczność, że zza wodnicy rozmieszczeni zostali w stopniu niejako proporcjonalnym we wszystkich klubach.

Na zebraniu sprawozdawczo-wyborczym w dniu 12 lutego 1953 r. dochodzi do połączenia „Stali“ oraz „Spójni”, które w wyniku fuzji, tworzą Koło Sportowe „Spójnia”. Zarząd sfuzjowanego Klubu ukonstytuował się następująco:

Przewodniczący — Józef Chrzanowski

Skarbnik — Bolesław Kościelniak Intendent — Jan Dzikowski

W roku 1954 skład Zarządu Koła Sportowego "Spójnia” ulega następującej zmianie :

Przewodniczący — Józef Chrzanowski Wice-przewodniczący — Szczepan Fryder Sekretarz — Józef Ratajczak

Skarbnik — Bolesław Kościelniak Intendent — Jan Stefaniak

Na mocy Uchwały Krajowej Konferencji Połączeniowej Zrzeszeń Sportowych „Ogniwa“ i „Spójni” z dnia 19 grudnia 1954 r. powstaje w dniu 17 marca 1955 r. Międzyzakładowe Koło Sportowe „Sparta", którego zarząd tworzą:

Przewodniczący — Józef Chrzanowski

Skarbnik — Bolesław Kościelniak Intendent — Jan Stefaniak

W okresie utworzenia Koła Sportowego „Sparta“, decyzją władz sportowych, przestaje istnieć Klub Sportowy „Gwardia“ w Śremie.

W omawianym czasie na podkreślenie zasługuje uwieńczenie wysiłków sekcji motorowej, która oddała do użytku stadion żużlowy przy Parku Miejskim. Trud pracy Aleksandra Danielewicza, Stefana Ślązaka, Bolesława Frydera i wielu innych członków sekcji motorowej, a także wydatna pomoc udzielana przez Edwarda Błaszczyka i władze miejskie, znalazły pełne uznanie u społeczeństwa śremskiego.

W sierpniu 1955 r. Józef Ratajczak wykonuje dokumentację techniczną na kapitalny remont obiektu sportowego przy Nowej Strzelnicy w Śremie, w oparciu o którą Wojewódzki Komitet Kultury Fizycznej przydziela odpowiednią subwencję.

Biuletyn Sportowy Wojewódzkiego Ko mitetu Kultury Fizycznej w Poznaniu z dnia 15 marca 1956 r., doceniając wysiłek działaczy sportowych Śremu na odcinku budownictwa sportowego, zamieścił następującą notatkę:

„W 1955 r. zostało na terenie województwa poznańskiego zbudowanych 255 różnych urządzeń sportowych siłami społecznymi. Pierwsze miejsca za działalność w tym zakresie, na podstawie punktacji uzyskały:

Śrem — 680 punktów

Leszno P. — 650 punktów

Trzcianka — 485 punktów

Gniezno P. — 420 punktów

Szamotuły — 385 punktów

Oborniki — 370 punktów