Jak rozszyfrować każdego ebook

Jak korzystać z tej książki

Część pierw­sza – dowiesz się, jak szybko roz­szy­fro­wać dru­giego czło­wieka i okre­ślić jego pod­sta­wowe uczu­cia, emo­cje i myśli. Opi­sany tutaj sys­tem spraw­dza się w przy­padku każ­dej osoby, miej­sca, sprawy lub sytu­acji. Na przy­kład w ciągu kilku minut zdo­łasz stwier­dzić, czy ktoś jest zain­te­re­so­wany, pewny sie­bie, prze­ra­żony, uczciwy, czy może coś ukrywa.

W tej czę­ści skon­cen­tru­jemy się na sied­miu głów­nych kwe­stiach, z któ­rymi będziesz się musiał zmie­rzyć, ana­li­zu­jąc myśli oraz zamiary innych osób; przed­sta­wię sze­reg przy­kła­dów z życia, które pokażą, jak w pro­sty spo­sób zasto­so­wać daną tech­nikę. Każdy roz­dział opi­suje różne tech­niki obser­wa­cyjne i kon­wer­sa­cyjne.

Jeśli z jakichś powo­dów nie możesz poroz­ma­wiać z osobą, którą jesteś zain­te­re­so­wany, posłuż się stra­te­gią opartą na wyko­rzy­sty­wa­niu zna­ków i sygna­łów. Z kolei gdy uda ci się nawią­zać rela­cję z daną osobą, przy­da­dzą ci się bar­dziej wyra­fi­no­wane stra­te­gie.

Część druga – przy­datna w sytu­acjach, kiedy będziesz potrze­bo­wać głęb­szego zro­zu­mie­nia i więk­szej wni­kli­wo­ści. Dowiesz się, jak two­rzyć nie­mal dosko­nałe pro­file, jak się orien­to­wać, co ktoś myśli lub czuje, i jak prze­wi­dzieć, co ma zamiar zro­bić.

Tak więc dzięki zasto­so­wa­niu tech­nik z czę­ści pierw­szej prze­ko­nasz się, czy osoba, z którą się umó­wi­łeś, jest tobą zain­te­re­so­wana. A póź­niej, jeśli będziesz chciał się dowie­dzieć, jak zare­aguje na to, co powiesz lub zro­bisz, dzięki stra­te­gii psy­cho­lo­gicz­nej opi­sa­nej w czę­ści dru­giej stwo­rzysz jej pełny pro­fil. Będziesz mógł rów­nież szybko zmie­rzyć poziom uczci­wo­ści i pew­no­ści sie­bie dru­giej strony pod­czas nego­cja­cji.

Przed­sta­wiona tu stra­te­gia pomoże ci także szybko i dys­kret­nie stwo­rzyć pro­fil roz­mówcy, gdy będziesz chciał się prze­ko­nać, jak się zachowa, oraz oce­nić jego umie­jęt­no­ści dosto­so­wy­wa­nia się lub zna­leźć czułe punkty.

Dzięki kon­kret­nym przy­kła­dom z real­nego życia nauczysz się, w jaki spo­sób roz­róż­nić, czy łatwo będzie wywrzeć wpływ na sędziego, czy podej­rzany przy­zna się do winy, czy też będzie się trzy­mał wła­snej wer­sji, lub czy ktoś ci prze­ba­czy, gdy pozna nie­przy­jemną prawdę.

Książka ta nauczy cię, jak dotrzeć do sedna sprawy, zdo­być prze­wagę i nie dać się wyko­rzy­stać – i to w każ­dej sytu­acji i w przy­padku każ­dego.

Wstęp

Czy kie­dy­kol­wiek marzy­łeś o tym, żeby zaj­rzeć komuś do głowy i dowie­dzieć się, o czym naprawdę myśli? Teraz – dzięki zaawan­so­wa­nemu sys­te­mowi opar­temu na wie­dzy psy­cho­lo­gicz­nej – możesz to zro­bić. To jedyny taki kom­pletny, prak­tyczny i pro­sty w uży­ciu sys­tem, który pozwoli ci w każ­dej chwili szybko roz­po­znać myśli i uczu­cia dru­giej osoby.

Powiedzmy to jasno – Możesz roz­szy­fro­wać każ­dego nie jest zbio­rem odświe­żo­nych i prze­two­rzo­nych kon­cep­cji doty­czą­cych mowy ciała. Nie zamie­rzam zatem suge­ro­wać, że fry­zura kobiety to wska­zówka, dzięki któ­rej zdo­bę­dziesz nie­ogra­ni­czony dostęp do jej duszy, ani pro­po­no­wać dwu­znacz­nych uogól­nień na temat ludzi opar­tych na wła­snej intu­icji bądź prze­czu­ciach. Książka ta nie powie ci więc, jakie wycią­gać wnio­ski na pod­sta­wie tego, jak ktoś składa ręce lub wiąże sznu­ro­wa­dła.

Przed­sta­wione tutaj zasady nie są pomy­słami, teo­riami albo sztucz­kami, dzia­ła­ją­cymi tylko w nie­któ­rych sytu­acjach i na nie­któ­rych ludzi. W tej książce znaj­dziesz kon­kretne i spraw­dzone tech­niki psy­cho­lo­giczne, które można zasto­so­wać w każ­dej chwili, w sto­sunku do każ­dej osoby i w każ­dej sytu­acji.

Czy to ozna­cza, że będziesz mógł za każ­dym razem z dosko­nałą pre­cy­zją roz­szy­fro­wać daną osobę? Nie. Sys­tem nie jest w stu pro­cen­tach nie­za­wodny, jed­nak pod­czas każ­dego spo­tka­nia z dru­gim czło­wie­kiem zyskasz decy­du­jącą poten­cjalną prze­wagę. Posią­dziesz umie­jęt­ność korzy­sta­nia z naj­waż­niej­szych narzę­dzi psy­cho­lo­gicz­nych, które kie­rują ludz­kim zacho­wa­niem, i to nie tylko po to, by wyrów­nać szanse, ale przede wszyst­kim po to, by auto­ma­tycz­nie zyskać prze­wagę.

A zatem nie jest to książka, dzięki któ­rej nauczysz się „tele­pa­tii”, żeby móc się dowie­dzieć, co ktoś myśli albo czy zamie­rza zamó­wić na lunch kanapkę z tuń­czy­kiem.

Możesz roz­szy­fro­wać każ­dego krok po kroku pokaże ci, jak w kon­kret­nej sytu­acji życio­wej poznać, co ktoś myśli lub czuje. Dowiesz się na przy­kład, jak prze­wi­dzieć, czy inny poke­rzy­sta spa­suje, czy pozo­sta­nie w grze, czy sprze­dawca jest godny zaufa­nia lub czy pierw­sza randka prze­bie­gła zgod­nie z two­imi ocze­ki­wa­niami, czy wprost prze­ciw­nie.

Kiedy gra toczy się o wysoką stawkę, nie wystar­czy prze­chy­lić szalę zwy­cię­stwa na swoją stronę. Musisz zro­bić coś wię­cej i tak usta­wić grę, żeby nie prze­grać.

CZĘŚĆ I

SIEDEM PODSTAWOWYCH PYTAŃ

Dowiedz się, jak w okre­ślo­nej sytu­acji szybko i łatwo odkryć, co ktoś myśli i czuje.

Jak spraw­dzić, czy ktoś coś ukrywa?

Kciuki w górę czy w dół – coś się komuś podoba czy nie?

Ktoś jest pewny sie­bie czy tylko pró­buje zacho­wać spo­kój?

Jak idą sprawy… tak naprawdę?

Czy on jest tobą zain­te­re­so­wany, czy tylko tra­cisz czas?

Po czy­jej stro­nie ona tak naprawdę jest?

Czy ktoś jest bez­pieczny, zrów­no­wa­żony i przy zdro­wych zmy­słach?

ROZDZIAŁ 1

Jak sprawdzić, czy ktoś coś ukrywa?

Uczci­wość to praw­do­po­dob­nie naj­lep­szy spo­sób postę­po­wa­nia, ale warto pamię­tać, że naj­wy­raź­niej – w dro­dze eli­mi­na­cji – brak uczci­wo­ści zaj­muje dru­gie miej­sce. Geo­rge Car­lin

Kiedy prze­śla­duje cię podej­rze­nie, że druga osoba coś knuje, masz trzy nie­we­sołe opcje: kon­fron­ta­cję, zigno­ro­wa­nie sytu­acji lub próbę zebra­nia więk­szej liczby danych.

Jeśli wybie­rzesz kon­fron­ta­cję, zmu­sisz drugą stronę do defen­sywy. Jeśli się okaże, iż nie masz racji, ist­nieje duże praw­do­po­do­bień­stwo, że zosta­niesz posą­dzony o para­noję lub cho­ro­bliwą zazdrość, a twój zwią­zek na tym ucierpi.

Zigno­ro­wa­nie sytu­acji może być trudne i przy­pusz­czal­nie będzie dla cie­bie szko­dliwe.

I wresz­cie zbie­ra­nie infor­ma­cji – na wła­sną rękę jest cza­so­chłonne, a poza tym może się obró­cić prze­ciwko tobie, jeśli ktoś cię przy­ła­pie na węsze­niu.

Jeśli masz prze­czu­cie, że dzieje się coś złego – na przy­kład twoje nasto­let­nie dziecko bie­rze nar­ko­tyki, pra­cow­nik krad­nie, a przy­ja­ciel jest nie­lo­jalny – zasto­suj jedną z nastę­pu­ją­cych tech­nik, by się dowie­dzieć, czy ta osoba naprawdę coś kom­bi­nuje, czy dopiero zamie­rza.

Technika 1: Czytanie w myślach

Tech­nika, którą po raz pierw­szy zapre­zen­to­wa­łem w książce Nie daj się oszu­kać, prak­tycz­nie daje gwa­ran­cję, że w ciągu kilku minut dowiesz się, czy ktoś ma coś do ukry­cia. Działa podob­nie jak test Ror­scha­cha, nazy­wany powszech­nie testem plam atra­men­to­wych. Na test Ror­scha­cha składa się dzie­sięć plansz z abs­trak­cyj­nymi, syme­trycz­nymi pla­mami atra­mentu. Kryje się za nim teo­ria, że inter­pre­ta­cja tych kształ­tów ujaw­nia pod­świa­dome motywy i myśli bada­nej osoby.

W naszej tech­nice opie­ramy się na tej samej teo­rii, ale wyko­rzy­stu­jemy ją w cał­ko­wi­cie inny spo­sób – wer­bal­nie. Zada­jesz pyta­nie, które nie jest oskar­że­niem, ale wyraź­nie nawią­zuje do sytu­acji. Potem – dzięki oce­nie odpo­wie­dzi – będziesz w sta­nie stwier­dzić, czy dana osoba ma coś do ukry­cia.

Dzięki temu poru­szysz draż­liwy temat i dowiesz się, czy ktoś czuje się swo­bod­nie lub czy jest zanie­po­ko­jony. I to wszystko bez sta­wia­nia zarzu­tów. Przyj­rzyjmy się przy­kła­dowi.

STOP­KLATKA

Dyrek­tor sprze­daży uważa, że jedna z jego sprze­daw­czyń naj­praw­do­po­dob­niej krad­nie mate­riały biu­rowe. Bez­po­śred­nie pyta­nie: „Czy okrada pani firmę?” – natych­miast zmusi pra­cow­nicę do obrony i praw­do­po­dob­nie unie­moż­liwi wydo­by­cie z niej prawdy. Jeśli jest nie­winna, rzecz jasna powie dyrek­to­rowi, że nie krad­nie. Jeżeli jest winna, praw­do­po­dob­nie skła­mie i powie, że niczego nie pod­bie­rała. Ale zamiast tego kie­row­nik może powie­dzieć coś zupeł­nie nie­groź­nego, na przy­kład: „Jill, zasta­na­wiam się, czy mogła­byś mi pomóc. Zauwa­ży­łem, że ktoś z działu sprze­daży zabiera do domu mate­riały biu­rowe. Masz pomysł, jak poło­żyć temu kres?”. A potem po pro­stu obser­wo­wać jej reak­cję.

Jeśli zadaje pyta­nia i wydaje się zain­te­re­so­wana pro­ble­mem, kie­row­nik może być pewien, że nie krad­nie. A jeśli zrobi się nie­spo­kojna i będzie chciała zmie­nić temat, wów­czas naj­praw­do­po­dob­niej jest winna.

Kie­row­nik natych­miast zauważy zmianę jej zacho­wa­nia i postawy (oznaki nie­po­koju zostały szcze­gó­łowe opi­sane w roz­dziale 3).

Jeśli jest nie­winna, praw­do­po­dob­nie coś dora­dzi i będzie zado­wo­lona, że kie­row­nik zapy­tał ją o zda­nie. Jeśli jest winna, zanie­po­koi się w zauwa­żalny spo­sób i przy­pusz­czal­nie zapewni, że ni­gdy niczego nie ukra­dła. Nie ma żad­nego innego powodu, żeby paso­wała do tego opisu.

Inny spo­sób zasto­so­wa­nia tej tech­niki to wyra­że­nie gło­śno zdzi­wie­nia, jak ktoś mógł zro­bić daną rzecz (tę, którą według cie­bie robi), a potem ocena odpo­wie­dzi. Przyj­rzyjmy się, jak to działa.

STOP­KLATKA

Kobieta uważa, że męż­czy­zna, z któ­rym się umó­wiła, tro­chę dziw­nie się zacho­wuje, i zasta­na­wia się, czy zażywa on jakieś podej­rzane spe­cy­fiki – prze­pi­sane przez leka­rza bądź inne. Aby się tego dowie­dzieć, gło­śno myśli: „Czy to nie dziwne, że ludzie zaży­wają nar­ko­tyki i myślą, że nikt o tym nie wie?”. Może też ewen­tu­al­nie powie­dzieć: „Wła­śnie prze­czy­ta­łam, że trzy­dzie­ści trzy pro­cent doro­słych w jakimś momen­cie swo­jego życia oka­zjo­nal­nie zaży­wało nar­ko­tyki”.

Dzięki temu w okrężny spo­sób poru­sza inte­re­su­jący ją temat i obser­wuje, czy reak­cja męż­czy­zny wskaże na zaży­wa­nie nar­ko­ty­ków. Osoba, któ­rej to nie doty­czy, praw­do­po­dob­nie chęt­nie podej­mie wątek, nato­miast ktoś uwi­kłany w sprawę będzie pró­bo­wał szybko zmie­nić temat.

Tę tech­nikę można rów­nież zasto­so­wać w for­mie prośby o radę.

STOP­KLATKA

Admi­ni­stra­torka szpi­tala podej­rzewa, że jeden z leka­rzy pije pod­czas dyżu­rów. W tej sytu­acji może powie­dzieć: „Dok­to­rze Smith, chcia­ła­bym pro­sić pana o radę. Moja kole­żanka z innego szpi­tala ma pewien kło­pot z jed­nym z leka­rzy. Otóż podej­rzewa, że pije on alko­hol w trak­cie dyżu­rów. Czy ma pan jakieś suge­stie, co mogłaby zro­bić w tej sytu­acji?”.

I jesz­cze raz: jeśli lekarz jest winny i fak­tycz­nie pije pod­czas dyżu­rów, praw­do­po­dob­nie poczuje się bar­dzo nie­swojo. Jeżeli nie pije w pracy, będzie zado­wo­lony, że popro­szono go o radę, i z rado­ścią zaofe­ruje pomoc.

Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki

Tytuł ory­gi­nału: You Can Read Any­one.

Never Be Fooled, Lied to, or Taken Advan­tage of Again

Ori­gi­nally publi­shed by Yor­werth Asso­cia­tes, LLC

You Can Read Any­one Copy­ri­ght © 2007. All Rights Rese­rved. Publi­shed by arran­ge­ment with the author, David Jay Lie­ber­man.

Polish trans­la­tion copy­ri­ght © 2016, 2020 by Dom Wydaw­ni­czy Rebis Sp. z o.o.

Infor­ma­cja o zabez­pie­cze­niach

W celu ochrony autor­skich praw mająt­ko­wych przed praw­nie nie­do­zwo­lo­nym utrwa­la­niem, zwie­lo­krot­nia­niem i roz­po­wszech­nia­niem każdy egzem­plarz książki został cyfrowo zabez­pie­czony. Usu­wa­nie lub zmiana zabez­pie­czeń sta­nowi naru­sze­nie prawa.

Redak­tor: Agnieszka Horzow­ska

Pro­jekt i opra­co­wa­nie gra­ficzne okładki: Piotr Majew­ski

Ilu­stra­cja na okładce

© Den­nis Cox / Foto­lia

Wyda­nie I e-book (opra­co­wane na pod­sta­wie wyda­nia książ­ko­wego: Jak roz­szy­fro­wać każ­dego, wyd. I, dodruk, Poznań 2023)

ISBN 978-83-8338-714-7

Dom Wydaw­ni­czy REBIS Sp. z o.o.

ul. Żmi­grodzka 41/49, 60-171 Poznań

tel. 61-867-47-08, 61-867-81-40

e-mail: [email protected]

www.rebis.com.pl

Kon­wer­sję do wer­sji elek­tro­nicz­nej wyko­nano w sys­te­mie Zecer