Mąż na liście życzeń [Światowe życie] ebook

Maya Blake

Mąż na liście życzeń

Tłumaczenie:Nina Lubiejewska

PROLOG

W ciągu sześciu lat nic się nie zmieniło.

Emiliano Castillo był nieco zaskoczony, gdy zdał sobie sprawę, że przez chwilę zapragnął, by było inaczej. Ale czy tradycjonalizm nie był jedną z kluczowych wartości jego rodziny? I czy to właśnie nie ze względu na przywiązanie do tradycji postanowił odwrócić się od tej rodziny?

Wpatrywał się w jeden punkt, nie chcąc przyglądać się padokom, na których zwykle pasły się rasowe konie i źrebaki. Mimo to nie mógł nie zauważyć, że niegdyś pełen życia krajobraz zionął obecnie dziwną pustką.

Zmusił się, by zebrać myśli. Nie zamierzał pozwalać sobie na nostalgię. W gruncie rzeczy chciał, by jego pobyt w posiadłości Castillo położonej na obrzeżach Kordoby w Argentynie był tak krótki, jak to możliwe.

Przyjechał tu tylko z szacunku dla Matiasa, swego starszego brata. Gdyby Matias był w stanie mówić, Emiliano upewniłby się, że brat przekazał rodzicom jego sprzeciw.

Niestety Matias nie był w stanie tego zrobić.

Na samą myśl o przyczynach tego stanu rzeczy Emiliano poczuł ukłucie w piersi. Całe szczęście, nie miał czasu o tym rozmyślać, samochód podjechał bowiem właśnie pod luksusową willę, w której mieszkało kilka pokoleń dumnych, krnąbrnych członków rodziny Castillo.

Wspiął się po schodach i skinął głową w odpowiedzi na powitanie starzejącego się kamerdynera.

– Señor i señora Castillo oczekują w salonie.

Emiliano rzucił przelotne spojrzenie na ściany domu, w którym dorastał. Dostrzegł solidną poręcz, na której ślizgał się jako dziecko, i antyczną gablotę, na którą wpadł, fundując sobie złamanie obojczyka. Mógł robić, co mu się żywnie podobało, bo w tym domu liczyła się tylko jedna osoba: Matias. Dopiero jako nastolatek pojął, co to oznaczało.

Otrząsnął się ze wspomnień i podążył za kamerdynerem w stronę przestronnego salonu. Rodzice siedzieli na wytwornych krzesłach, które równie dobrze mogłyby zdobić wnętrze pałacu wersalskiego. Nawet bez ostentacyjnych akcesoriów i niemal odpustowych oznak bogactwa Benito i Valentina emanowali iście królewską dumą. Oboje posłali mu wyniosłe i obojętne spojrzenia, które tak dobrze znał. Emiliano dostrzegł jednak inne emocje czające się pod powierzchnią.

Nerwy. Desperację.

Podszedł bliżej i pocałował matkę w policzek.

– Mamo, mam nadzieję, że wszystko gra?

– Oczywiście. Byłoby natomiast lepiej, gdybyś pokwapił się, by nam odpowiedzieć za pierwszym razem, gdy się z tobą skontaktowaliśmy. Jak zwykle jednak uznałeś za stosowne, by zrobić to kiedy indziej.

Emiliano powstrzymał się przed uwagą, że to wspomnienie ich obojętności kształtowało jego decyzje. Zamiast tego skinął głową w kierunku ojca, który bez entuzjazmu odwzajemnił skinienie, po czym rozsiadł się w fotelu.

– Jestem tu teraz. Możemy skupić się na tym, dlaczego mnie wezwaliście? – zapytał.

Ojciec się skrzywił.

– Si, wieczny pośpiech. Zawsze musisz być gdzie indziej, prawda?

– Prawdę mówiąc, tak.

W Londynie brał akurat udział w zaciętej licytacji, której przedmiotem był rewolucyjny program do obsługi mediów społecznościowych. Do jego twórców umizgiwało się co najmniej pół tuzina innych inwestorów. Musiał także dopilnować spraw związanych z organizacją urodzin Sienny Newman.

Jego wicedyrektor do spraw zakupów.

Jego kochanki.

Myśli o kobiecie, której intelekt wzbudzał jego czujność w ciągu dnia i której ciało rozpalało go w nocy, częściowo rozproszyły gorzkie wspomnienia dzieciństwa. W przeciwieństwie do jego dawnych wybranek, Sienna nie była łatwą zdobyczą, a jej opory przed spędzaniem z nim czasu w okolicznościach innych niż zawodowe stanowiły wyzwanie, które rozpaliło go na długo przed tym, zanim zgodziła się zjeść z nim kolację. W chwilach zadumy Emiliano nadal potajemnie dziwił się zmianom, które wprowadził w swoim życiu, by zrobić miejsce dla kochanki.

Wpatrywał się w rodziców z uniesioną brwią. Dawno temu zrozumiał, że żadne jego słowo i żaden czyn nie zmieniłyby ich nastawienia. Spłodzili go, ale nie był im potrzebny. Właśnie dlatego wyjechał z domu i przestał zabiegać o ich uwagę.

– Kiedy ostatni raz złożyłeś wizytę bratu? – zapytała matka.

To pytanie przypomniało mu o obecnym stanie brata, który leżał nieprzytomny w szwajcarskim szpitalu.

– Dwa tygodnie temu. Odwiedzam go regularnie.

Jego rodzice wymienili zaskoczone spojrzenia.

– Jeśli tylko o to chodziło, mogliście napisać mejl.

– Nie tylko o to. Ale to… pokrzepiające, że rodzina nadal coś dla ciebie znaczy, mimo że porzuciłeś ją bez mrugnięcia okiem – powiedział Benito.

– Pokrzepiające? W takim razie warto chyba uczcić fakt, że wreszcie zrobiłem coś dobrze? Choć jeśli chcemy uniknąć kłamstw i wyolbrzymień, powinniśmy się chyba skupić na tym, dlaczego mnie tu ściągnęliście.

Benito podniósł szklankę i wpatrywał się w jej zawartość przez kilka sekund, po czym głośno przełknął trunek i spojrzał na syna z dezaprobatą.

– Nie mamy pieniędzy. Jesteśmy nędzarzami. Wdepnęliśmy w przysłowiowe gówno.

– Słucham? – zapytał zdziwiony Emiliano.

– Mam powtórzyć? Po co? Żebyś mógł się tym nacieszyć? – wypalił. – Proszę bardzo. Biznes polo, hodowla koni. Wszystko upadło. Przez ostatnie trzy lata, odkąd Rodrigo Cabrera zaczął produkować w Kordobie konkurencyjny sprzęt, posiadłość gromadziła kolejne długi. Zwróciliśmy się do niego i kupił nasz dług. Teraz żąda zwrotu pieniędzy. Jeśli nie spłacimy zadłużenia do końca przyszłego miesiąca, wyrzucą nas z domu.

– Jak to możliwe? Cabrera nie wie nic na temat hodowli koni. Kiedy ostatnio o nim słyszałem, zajmował się nieruchomościami. Poza tym Castillo to czołowa południowoamerykańska firma w tej branży. Jak możecie być na skraju bankructwa? – zapytał oszołomiony.

Matka pobladła.

– Nie tym tonem, młody człowieku.

Emiliano wziął głęboki oddech, powstrzymał się od bardziej zjadliwego komentarza i ostrożnie dobrał słowa.

– Wyjaśnijcie mi, jak do tego doszło.

Ojciec wzruszył ramionami.

– Jesteś biznesmenem… wiesz, jak bywa. Kilka złych inwestycji tu i ówdzie…

Emiliano pokręcił głową.

– Matias był… jest… bystrym przedsiębiorcą. Nigdy nie pozwoliłby firmie znaleźć się na skraju bankructwa. A już na pewno nie zataiłby tego przede mną… – przerwał, kiedy rodzice wymienili kolejne spojrzenie. – Powiedzcie mi, o co tu naprawdę chodzi. Zakładam, że poprosiliście, bym przyjechał, bo potrzebujecie mojej pomocy?

– Si – wymamrotał ojciec.

– Zatem mówcie.

Zapadła śmiertelna cisza. Po chwili Benito podniósł tablet, którego Emiliano wcześniej nie zauważył, i go uruchomił.

– Twój brat zostawił ci wiadomość. Może to pomoże ci zrozumieć, co zaszło.

Zmarszczył czoło.

– Wiadomość? Jakim cudem? Matias jest w śpiączce.

Valentina zacisnęła usta.

– Nie musisz nam o tym przypominać. Nagrał ją przed operacją mózgu, kiedy lekarze przedstawili mu prognozy.

Emiliano nie mógł przeoczyć bólu w jej głosie i smutku w oczach. Nie po raz pierwszy w życiu zastanawiał się, dlaczego tylko jego brat zasłużył na taką głębię uczuć.

Skupił się jednak na chwili obecnej.

– To się wydarzyło dwa miesiące temu. Dlaczego dopiero teraz mi o tym mówicie?

– Przedtem nie sądziliśmy, że będzie nam to potrzebne.

– „To”, czyli ja?

Matka wzruszyła ramionami. Wiedząc, że tłumione od lat uczucia w każdej chwili mogą eksplodować, Emiliano gwałtownie wstał i podszedł do ojca, wyciągając dłoń w stronę tabletu.

Gdy zobaczył twarz brata, który leżał w szpitalnej sali z zabandażowaną głową, zabrakło mu tchu. Matias był jedyną osobą, która nie odtrącała go tylko dlatego, że urodził się drugi. Wsparcie brata było kluczowym powodem, dla którego Emiliano wyrwał się z apatycznego środowiska, w którym dorastał. W głębi duszy wiedział, że i tak by mu się to udało, ale to dzięki pomocy Matiasa zaczął nowe życie na drugim krańcu świata.

Wiadomość trwała dziesięć minut.

Z każdą kolejną sekundą Emiliano czuł coraz większy szok i niedowierzanie. Gdy wiadomość dobiegła końca, uniósł wzrok i napotkał spojrzenia rodziców, które były już mniej obojętne, a bardziej… zmartwione.

– Czy… czy to prawda? – zapytał.

– Słyszysz brata i nadal wątpisz? – odparł ojciec, na którego surowej twarzy dało się zauważyć cień wstydu.

– Nie wątpię w jego słowa. Nie mogę tylko uwierzyć, że naprawdę wydaliście miliony dolarów, choć firmy nie było na to stać!

Ojciec uderzył dłonią o stół.

– Castillo to moja firma!

– Do której Matias także ma prawa! To właśnie wpajaliście mu od urodzenia, czyż nie? Czy to nie dlatego wylewał dla niej siódme poty? Bo naciskaliście, by odniósł sukces za wszelką cenę?

– Nie jestem tyranem. Pracował dla Castillo z własnej woli.

– I odwdzięczasz mu się, trwoniąc zyski za jego plecami?

– Nasza umowa z Cabrerą miała być opłacalna.

– Opłacalna? Wykiwał was koleś, który z daleka wyczuł łatwy cel. – Zerknął na ekran, nadal nie mogąc uwierzyć w to, co usłyszał. Bankructwo. Absurdalne obietnice.

Apel w oczach brata i podniosła prośba, by nie zawiódł rodziny.

Tylko przez nią Emiliano nie rzucił się do wyjścia.

– Naprawdę to zrobiliście? Dogadaliście się z Cabrerą, że Matias ożeni się z jego córką, jeśli umowa nie wypali? – warknął zszokowany. – Czy ona nie jest nadal dzieckiem?

Przez jego myśli przemknęło zamglone wspomnienie małej dziewczynki z warkoczykami biegającej po ranczu w trakcie rodzinnych wizyt.

– Ma dwadzieścia trzy lata – poinformowała go matka. – Miała kilka dzikich eskapad, które przyprawiły jej rodziców o siwe włosy, ale teraz jest już dojrzalsza. Matias był, rzecz jasna, jej faworytem, ale czule cię wspomina…

– Nie obchodzi mnie, jak mnie wspomina. Obchodzi mnie natomiast to, że cały ten układ was nie zaalarmował! – warknął. – I to rzekomo był przyjaciel rodziny!

Po raz pierwszy w życiu jego ojciec wyglądał za zawstydzonego.

– Stało się, jak się stało. Los tej rodziny leży teraz w twoich rękach. I daruj sobie wyciąganie książeczki czekowej. Cabrera wyraźnie zaznaczył, że interesuje go tylko jedno. Albo wyjdziesz za Gracielę Cabrerę, albo będziesz się przyglądał, jak tracimy z matką wszystko.

Tytuł oryginału: The Boss’s Nine-Month Negotiation

Pierwsze wydanie: Harlequin Mills & Boon Limited, 2017

Redaktor serii: Marzena Cieśla

Opracowanie redakcyjne: Marzena Cieśla

Korekta: Hanna Lachowska

© 2017 by Maya Blake

© for the Polish edition by HarperCollins Polska sp. z o.o., Warszawa 2018

Wydanie niniejsze zostało opublikowane na licencji Harlequin Books S.A.

Wszystkie prawa zastrzeżone, łącznie z prawem reprodukcji części lub całości dzieła w jakiejkolwiek formie.

Wszystkie postacie w tej książce są fikcyjne. Jakiekolwiek podobieństwo do osób rzeczywistych – żywych i umarłych – jest całkowicie przypadkowe.

Harlequin i Harlequin Światowe Życie Duo są zastrzeżonymi znakami należącymi do Harlequin Enterprises Limited i zostały użyte na jego licencji.

HarperCollins Polska jest zastrzeżonym znakiem należącym do HarperCollins Publishers, LLC. Nazwa i znak nie mogą być wykorzystane bez zgody właściciela.

Ilustracja na okładce wykorzystana za zgodą Harlequin Books S.A. Wszystkie prawa zastrzeżone.

HarperCollins Polska sp. z o.o.

02-516 Warszawa, ul. Starościńska 1B lokal 24-25

www.harlequin.pl

ISBN 9788327640666

Konwersja do formatu EPUB: Legimi S.A.