Modlitwy które przynoszą uzdrowienie ebook

I oto kobieta, która od dwunastu lat cierpiała na krwotok, podeszła ztyłu idotknęła brzegu jegoszaty.

Ewangelia św. Mateusza 9:20

Niedawno Bóg zainspirował mnie do opowiedzenia Bożym ludziom, jak ważne jest, by domagać się namaszczenia. Ten zwrot: domagać się/żądać oznacza „szukać lub potrzebować czegoś”. To równa się parciu naprzód pomimo przeszkód, by dotrzeć do miejsca, wktórym jest namaszczenie, ioczekiwać, że ono na ciebie zstąpi. Kobieta, która cierpiała na upływ krwi, domagała się uzdrowieńczego namaszczenia iotrzymała swój cud. Ona oczekiwała, że kiedy przepchnie się przez tłum, przepchnie się przez rozczarowanie związane zlatami nieskutecznego leczenia iprzepchnie się przez piętno bycia nieczystą, doświadczy uzdrowienia.

Zbyt często Boży ludzie nie otrzymują cudu iuzdrowienia, bo nie kładą nacisku na to namaszczenie. Nie naciskają, bo nie oczekują, że nastąpi jakiś cud.

Czasami wierzący ulegają zniechęceniu. Pozwólcie, że ujmę to tak: Nie dopuść, żeby diabeł odwiódł cię od twojego uzdrowienia.

Skoncentruj się na Bogu. Musisz przeć do przodu wbrew zniechęceniu ifrustracji, tak żebyś nie minął się ze swoim cudem. Nie zgadzaj się, by ktokolwiek cię zatrzymał. Musisz się przepchnąć – przez zatłoczoną ulicę, przez cały parking, przez ludzi, którzy wchodzą drzwiami – ale nie denerwuj się. Pozostań wDuchu idojdź do miejsca, wktórym jest namaszczenie, uchwyć je iweź swój cud. Tak jak ta kobieta, która parła, sięgnęła izostała uzdrowiona przez dotknięcie się szaty Jezusa, ty także możesz przeć, sięgnąć iuchwycić swoje uzdrowienie.

Boże uzdrowienie dostępne jest dla każdego!

Uzdrowienie dostępne jest dla wszystkich wtrakcie trwania ery Królestwa. To zadziwiające, że niektórzy chrześcijanie nadal wierzą, że Bóg zsyła choroby na swoich ludzi. Niektórzy pytają: „Boże, dlaczego dopuściłeś, by ta choroba mnie dotknęła?”. Czują, lub tak powiedzieli im kościelni przywódcy, że Bożą wolą dla nich jest, by cierpieli zpowodu choroby inie zostali uzdrowieni. To nie jest zgodne ze Słowem Bożym! Bóg nie zsyła chorób na swoich ludzi. Jezus umarł, żebyśmy mogli być uzdrowieni. Osobiście wierzę, że czasami Bóg dopuszcza choroby, szczególnie wprzypadku buntu czy nieposłuszeństwa. Ale jako Boży ludzie powinniśmy oczekiwać życia wzdrowiu itego, że zostaniemy uzdrowieni ze wszystkich naszych chorób, ze względu na to, co Jezus uczynił na krzyżu Golgoty.

Kiedy Jezus przyszedł, ogłosił, że nadeszło Królestwo Boże. WBożym Królestwie – tam, gdzie przebywa Jego obecność ichwała – żaden grzech czy choroba nie mogą współistnieć. Znajdujemy się teraz wKrólestwie Bożym, które jeszcze nie zamanifestowało się wcałej pełni. Mimo to, może ono być ustanowione wtwoim życiu iw twoim sercu. Gdziekolwiek Jezus nauczał oKrólestwie, tam uzdrawiał ludzi. Uzdrowienie towarzyszyło przesłaniu oKrólestwie. Teraz jest czas ery Królestwa, kiedy nie musisz być chory, spłukany czy rozbity przez diabła. To jest DOBRA NOWINA! Nie musisz już dłużej być chory, spłukany, biedny czy zdezorientowany. Choroby isłabości pochodzą od diabła, aJezus przyszedł, by rozbroić władze izwierzchności, wystawił je na publiczny pokaz, odniósł nad nimi zwycięstwo (Kol 2:15).

Uzdrowienie przychodzi wraz zkonkretnym terytorium. Jeśli jesteś wChrystusie, możesz oczekiwać uzdrowienia. WEwangelii Marka jest napisane: Ate znaki będą towarzyszyć tym, którzy uwierzyli: wimieniu moim demony wyganiać będą, nowymi językami mówić będą, węże brać będą, achoćby coś trującego wypili, nie zaszkodzi im. Na chorych ręce kłaść będą, aci wyzdrowieją (Mk 16:17–18).Nie tylko powienieneś więc oczekiwać, że będziesz uzdrowiony, ale powinieneś także wiedzieć, że masz przekazywać to uzdrowienie wszystkim dookoła ciebie. Na tym polega prawdziwe Królestwo.

Jezus uzdrawiał wszelką chorobę

Choroby czy dolegliwości to najgorsze, co może przytrafić się człowiekowi. Jezus troszczy się oludzi. Obchodzi Go wszystko, co sprawia, że obfite życie, za które On zapłacił, staje się nieszczęśliwe itrudne do zniesienia. To dlatego nie miał problemu złamaniem ustanowionych przez człowieka religijnych praw izatęchłych tradycji – by zobaczyć, jak ludzie są uzdrawiani. Jezus miał ogromne współczucie dla tych, którzy przychodzili do Niego po uzdrowienie. WEwangelii Mateusza czytamy, że widząc lud, użalił się nad nim, gdyż był utrudzony iopuszczony jak owce, które nie mają pasterza (Mt 9:36). Pana Jezusa bardzo mocno obchodzi fakt, że jesteś zraniony icierpisz. On tego dla ciebie nie chce. Dlatego dał możliwość, by każda choroba, dolegliwość, schorzenie, dysfunkcja czy niemoc zostały uzdrowione ibyś miał się dobrze.

Kiedy Jezus chodził po ziemi, nie było choroby, której by nie uzdrowił. Gdy odszedł, posłał Ducha Świętego, który działa wnas, byśmy osiągnęli pełnię zbawienia, za które Jezus zapłacił na krzyżu. Musisz więc wiedzieć, że to, co było dobre dla ludzi wtamtym czasie, jest dobre idla nas, boJezus jest ten sam wczoraj, dziś ina wieki (Hbr 13:8). Bóg się nie zmienia (Ml 3:6). Nie ma wNim żadnej zmiany albo zaćmienia (Jk 1:17). Opierając się na Bożej wierności, możemy mieć pewność, że tak jak uzdrawiał wtedy, uzdrawia również dziś.

Ewangelia Mateusza mówi: Iobchodził Jezus całą Galileę, nauczając wich synagogach igłosząc ewangelię oKrólestwie iuzdrawiając wszelką chorobę iwszelką niemoc wśród ludu (Mt 4:23). Jezus uzdrawiał wszystkie choroby iwszystkie dolegliwości, zjakimi ludzie do Niego przyszli – bez wyjątku. Żadna sytuacja nie była dla Niego zbyt trudna. Nie pozwól więc, aby diabeł czy lekarz powiedzieli ci, że masz nieuleczalną chorobę. Może ona być nieuleczalna dla lekarza, ale nie jest nieuleczalna dla Jezusa Chrystusa.

A gdy nastał wieczór, przywiedli do Niego wielu opętanych, aOn wypędzał duchy słowem iuzdrawiał wszystkich, którzy się źlemieli.

Ewangelia św. Mateusza 8:16

Z powyższego wersetu nie wynika, jakoby Jezus nauczał, że Bożą wolą jest cierpienie ibrak uzdrowienia. On nigdy nie mówił: „Bóg chce, żebyś przez jakiś czas niósł ten ciężar, żebyś mógł się czegośnauczyć”.

Prorok Izajasz powiedział, że Jezus poniósł nasze smutki icierpienia (zob.: Iz 53:4). WEwangelii Mateusza jest napisane, że On wziął na siebie nasze niemoce ichoroby (zob.: Mt 8:17). Co wywołuje tyle smutku icierpienia? Choroby iniemoce. Kiedy nie jesteś zdrowy, nie możesz cieszyć się błogosławieństwami ipełnią Boga. Rozdział 53 Księgi Izajasza mówi oistocie zbawienia. Wwersecie piątym czytamy ouzdrowieniu ranami Jezusa. Biblia powiada, że Jezus wziął 39 razów na swoje plecy iciało. Istnieje 39 głównych kategorii chorób iniemocy. Każde smagnięcie, które Jezus wycierpiał, zapłaciło za inną chorobę czy niemoc. Young’s Literal Translation Bible [Robert Young, Bible Domain Publishing, 1988; przyp.red.] werset ten ujmuje następująco: Prawdziwie nasze choroby On znosił, anasze bóle – On je poniósł. Bóg nie chce, by ludzie cierpieli choćby zpowodu bólu. Wydajemy miliony dolarów na środki przeciwbólowe. Bóle zębów, głowy, karku, ucha, stawów, pleców – Jezus uwolnił cię od bólu. To nie jest Bożą wolą dla ciebie. Jezus umarł, byś mógł zostać uzdrowiony zarówno od choroby, jak iod bólu.

Jak możesz być uzdrowiony

Bóg uzdrawia nas na wiele sposobów, bazując na odkupieńczym dziele Chrystusa. To jest coś, za co Jezus zapłacił – coś, za co cierpiał. Jego pragnienie, byś był uzdrowiony ichodził wBożym zdrowiu, było powodem, dla którego On przeszedł przez tak wiele bólu icierpienia. On wziął na siebie ból icierpienie ludzkości. Dlatego właśnie uczynił uzdrowienie dostępnym na różne sposoby. Sąnimi:

1. Uzdrowienie przez nałożenie rąk (Łk 4:40).

On nigdy nikomu nie powiedział, że Bożą wolą dla niego jest brak uzdrowienia. Każdy, kto przyszedł do Jezusa, został uzdrowiony. Bezwyjątku.

2. Uzdrowienie przez uwolnienie (Mt 8:16).

Demony mogą być powodem schorzeń somatycznych. Może to być np. duch niemocy. Zobacz także Łk 8:2.

3. Uzdrowienie przez złamanie przekleństwa (Ga 3:13).

Ludzie są związani pokoleniowymi demonami niemocy, takimi jak cukrzyca, nadciśnienie, niektóre choroby serca iinne. Jeśli to pokoleniowe przekleństwo aktywuje choroby wtwoim ciele, wiedz, że ponieważ Jezus stał się przekleństwem za nas, możesz powiedzieć diabłu, że nie ma prawa atakować cię tymi chorobami. Powiedz mu: „Nie obchodzi mnie, czy moja mama, babcia, prababcia cierpiały na tę chorobę, przekleństwo kończy się tutaj. Łamię je wimieniu Jezusa”. Powstań odważnie iużyj autorytetu, który posiadasz wimieniu Jezusa! Powiedz: „Nie jestem przeklęty. Jestem błogosławiony. Moje ciało jest błogosławione uzdrowieniem wimieniuJezusa”.

4. Uzdrowienie przez namaszczenie olejem (Mk 6:13).

Olej namaszczenia reprezentuje Ducha Świętego inamaszczenie. Namaszczenie jest tym, co usuwa chorobę idolegliwość znaszego ciała. Olej namaszczenia łamie jarzmo niewoli (zob.: Iz 10:27), achoroba jest formą niewoli.

5. Uzdrowienie przez wiarę (Mk 11:23).

Dla niekórych ludzi choroba jest górą. Zawsze stoi im na drodze. Wygląda jak coś nie do przejścia. Jednak wEwangelii Marka czytamy, że jeśli masz wiarę inie zwątpisz, powiesz do tej góry, aona się przesunie (zob.: Mk 11:23). Mów więc do góry choroby. Nie wspinaj się na nią! Musisz do niej mówić: „Toczniu, usuń się irzuć wmorze”. „Raku, usuń się irzuć wmorze”. Nie wątp jednak wswoim sercu.

Dlatego jest to tak ważne, by strzec swego serca. Nie zadawaj się zludźmi, którzy wątpią. Utrzymuj swoje serce wolnym od zwątpienia iniewiary. Czasem będziesz musiał mówić do pewnych rzeczy. Za każdym razem, kiedy na twojej drodze pojawia się góra, zamiast zawracać iuciekać, musisz stanąć twarzą wtwarz zproblemem irozkazać: „Usuń się!”. Wzrastaj wwierze. Otwórz swoje usta imów do choroby. Powiedz: „Rozkazuję tej chorobie opuścić moje ciało wimieniu Jezusa!”. WEwangelii Marka 11:23 czytamy: Ktokolwiek by rzekł... Tu nawet nie chodzi omodlitwę. Chodzi ooświadczenie, ogłoszenie. Do niektórych spraw musisz po prostu przemówić! To co mówisz, spełnisię.

6. Uzdrowienie przez zbliżenie lub dotyk (Mk 5:29–30).

Zalety Jezusa mogą być wnas rozwijane, kiedy modlimy się ipościmy. WEwangelii Łukasza czytamy: Acała rzesza pragnęła się Go dotknąć, dlatego że moc wychodziła zNiego iuzdrawiała wszystkich (Mk 6:19).Uwielbienie jest drogą do Bożego serca. Prawdziwi czciciele wiedzą, jak wejść wBożą obecność. Kiedy zanurzysz się wczystym uwielbieniu, będziesz jak ten tłum wczasach Jezusa, bo ci, którzy się Go dotknęli, zostali uzdrowieni (Mt 14:36). Lecz nadchodzi godzina, iteraz jest, kiedy prawdziwi czciciele będą oddawali Ojcu cześć wduchu iw prawdzie, bo iOjciec takich szuka, którzy by mu tak cześć oddawali (J 4:23). Czy to jest twoja godzina?

7. Uzdrowienie przez Bożą obecność (Łk 5:17).

A wNim była moc Pana ku uzdrawianiu.Uwielbienie ichwała zapraszają Bożą obecność, by ludzie mogli zostać uzdrowieni. To nie jest rozgrzewka przed kazaniem.

8. Uzdrowienie przez modlitwę (Mt 21:22).

Wszystko łącznie zuzdrowieniem. WLiście Jakuba jest napisane, że musimy wyznawać nasze grzechy imodlić się osiebie nawzajem, żebyśmy mogli zostać uzdrowieni (Jk 5:16). Czasem uzdrowienie nie przychodzi, jeśli nie wyznasz swojego grzechu inie pozwolisz, by ktoś się ociebie pomodlił. Czasem kluczem jest uniżenie się.

9. Uzdrowienie przez dar uzdrawiania (1Kor 12:9,28).

Kiedy Jezus opuszczał ziemię, powiedział, że będziemy czynić większe rzeczy niż On. Powiedział także, że pośle nam pomocnika, by uczył nas iprowadził wtych większych dziełach. Duch Święty zstąpił, żeby zamieszkać wnas, dając nam ponadnaturalną zdolność wykonywania dzieł Chrystusa. Tę obietnicę Bóg spełnia, zaopatrując nas wróżne dary, które razem pracują, by prowadzić ludzi do relacji zBogiem. Jednym ztych darów jest daruzdrawiania.

A wkażdym różnie przejawia się Duch ku wspólnemu pożytkowi. Jeden bowiem otrzymuje przez Ducha mowę mądrości, drugi przez tego samego Ducha mowę wiedzy, inny wiarę wtym samym Duchu, inny dar uzdrawiania wtym samym Duchu. Jeszcze inny dar czynienia cudów, inny dar proroctwa, inny dar rozróżniania duchów, inny różne rodzaje języków, inny wreszcie dar wykładania języków. Wszystko to zaś sprawia jeden iten sam Duch, rozdzielając każdemu poszczególnie, jak chce […]. ABóg ustanowił wkościele najpierw apostołów, po wtóre proroków, po trzecie nauczycieli, następnie moc czynienia cudów, potem dary uzdrawiania, niesienia pomocy, kierowania, różne języki.

1 List do Koryntian 12:7–11,28

10. Uzdrowienie przez post (Iz 58:8).

Kiedy pościsz wsposób, jaki Bóg ci pokazuje, On mówi, że: Twoje światło wzejdzie jak zorza poranna itwoje uzdrowienie rychło nastąpi; twoja sprawiedliwość pójdzie przez tobą, achwała Pańska będzie twoją tylną strażą.Zgodnie ztym wersetem zostaniesz uzdrowiony, kiedy pościsz. Jeszcze lepiej, gdy post stosowany jest zapobiegawczo. Jest napisane, że Pan będzie twoją tylną strażą. Innymi słowy, choroba nie może cię zaskoczyć. Bóg zabezpiecza twoje tyły. Kiedy wszyscy wokół chorują na świńską grypę, ty pozostajesz zdrowy. Kiedy nie ma lekarstwa na zwykłą grypę, ty dryfujesz sobie spokojnie przez sezon grypowy bez jednego symptomu: kichnięcia czy kaszlu. Czasami nie trzeba niczego innego prócz postu. Wystarczy poddać swoje ciało Duchowi Świętemu, który przynosi życie. Jezus mówi otym wEwangelii Mateusza: Ten rodzaj nie wychodzi inaczej niż przez post imodlitwę (Mt 17:21).

11. Uzdrowienie przez Słowo (Ps 107:20).

Biblia mówi, że Bóg posłał Słowo swoje, aby ich uleczyć iwyratować ich od zagłady. Wiemy także, że Słowo Boga nie wraca do Niego puste, ale wykonuje wszystko, zczym zostało posłane (zob.: Iz 55:11). Jeśli On obiecał dla ciebie uzdrowienie, to jesteś uzdrowiony. Jezus powiedział, że człowiek nie żyje tylko chlebem, ale każdym słowem, które pochodzi zBożych ust. Dlatego uczenie się irozmyślanie nad Bożym Słowem jest tak ważne dla twojego uzdrowienia. Ogłaszaj, że przez Słowo Boże nie umrzesz, ale będziesz żyć ibędziesz ogłaszał dzieła Pana (zob.: Ps 118:17). Czytaj Słowo. Wyznawaj Słowo. Wypisz sobie wersety dotyczące uzdrowienia. Ufaj Bogu, bo Jego Słowo wykona wtobie to, co On zamierzył.

12. Uzdrowienie przez części ubrań (Dz 19:12)

Uzdrawiające namaszczenie może być przenoszone. Może znajdować się na ubraniu. Jest ono namacalne. Wmoim kościele modlimy się nad częściami garderoby iludzie są uzdrawiani. Lata temu, kiedy nauczałem wEtiopii, po usłudze zdjąłem mój podkoszulek ipociąłem go na małe kawałki. Rozdaliśmy je wszystkim ludziom, którzy byli na spotkaniu, iusłyszeliśmy potem wiele świadectw ouzdrowieniach. Jedna zosób wrzuciła ten kawałek podkoszulka do ognia wdomu swojej mamy idym palącego się ubrania uzdrowił ją. Ta kobieta od lat leżała przykuta do łóżka, awtedy wstała ibyła zupełnie uzdrowiona. Wniektórych krajach nie ma lekarzy iszpitali, tak jak to jest wAmeryce. Ludzie muszą ufać Bogu. Są zdesperowani, by otrzymać uzdrowienie. Nie posiadają recept na lekarstwa, ubezpieczenia zdrowotnego, opieki medycznej czy pomocy lekarskiej. Przychodzą więc na nabożeństwa, wierząc, że jeśli tam nie dostaną swojego uzdrowienia, to sobie nie poradzą. Mają duże oczekiwania idużą wiarę. Bóg nagradza wiarę.

I poznali go mężowie onej miejscowości, roznieśli wieść po całej owej okolicznej krainie, iprzyniesiono do niego wszystkich, którzy się źle mieli, Iprosili go, aby się mogli dotknąć szaty jego; aktórzy się go dotknęli, zostaliuzdrowieni.

Ewangelia św. Mateusza 14:35–36

Niezwykłe też cuda czynił Bóg przez ręce Pawła, tak iż nawet chustki lub przepaski, które dotknęły skóry jego, zanoszono do chorych iustępowały od nich choroby, azłe duchy wychodziły.

Dzieje Apostolskie 19:11–12

Deklaracje uzdrowienia

Przez rany Jezusa jestem uzdrowiony. On wziął moje choroby, On poniósł mój ból. Wierzę, że uzdrowienie jest dla mnie Bożą wolą.

W imieniu Jezusa łamię przekleństwo niemocy, choroby iprzedwczesnej śmierci nad moimciałem.

W imieniu Jezusa łamię przekleństwo czarów izniszczenia nad moim ciałem, mogące pochodzić zobu stron mojej rodziny.

W imieniu Jezusa mówię do cukrzycy, nadciśnienia, raka, ataków serca, udaru istwardnienia rozsianego. Wynoś się wgłębiny morskie.

Mówię do chorób serca, nerek, pleców, płuc iwątroby. Wynoście się wgłębinymorskie.

Mówię do złej kondycji mojej krwi, szkieletu ikości. Wynoś się wgłębiny morskie.

Mówię do tocznia ido każdej innej choroby. Rozkazuję ci opuścić moje ciało.

Jakakolwiek ukryta choroba lub niemoc – wimieniu Jezusa rozkazuję ci opuścić mojeciało.

Artretyzmie, bólu, reumatyzmie – musisz wyjść! WimieniuJezusa.

W imieniu Jezusa rozkazuję wszelkiemu bólowi opuścić moje ciało.

W imieniu Jezusa występuję przeciwko chorobomskóry.

W imieniu Jezusa mówię do wszelkich infekcji, by wyszły zmojegociała.

W imieniu Jezusa mówię do chorób układu oddechowego, astmy, kataru siennego, zapalenia zatok, ucisku wklatce piersiowej, zapalenia płuc, by opuściły moje ciało.

Choroby stawów iból muszą odejść – wimieniuJezusa.

Występuję przeciwko wszelkiej chorobie idolegliwości, która dotyka mnie jako kobietę: toczeń, mięśniak, cysta, guz organów rozrodczych. Rozkazuję tym guzom, aby zginęły! Uwalniam Boży ogień, by je wypalił wimieniuJezusa.

Występuję przeciwko chorobom układu nerwowego: bezsenności, refluksowi. Bóg nie dał mi ducha bojaźni, ale miłości, mocy itrzeźwego myślenia.

Serce ichoroby znim związane: arytmia, dusznica, zawał, muszą opuścić moje ciało. Jestem świątynią Ducha Świętego. Odejdźcie wimieniuJezusa!

Mówię do zaburzeń układu pokarmowego ialergii pokarmowej. Nie masz miejsca wmoim ciele. Musisz wyjść wimieniu Jezusa.

Łamię wszelkie uzależnienie od tabletek przeciwbólowych. WimieniuJezusa.

Uszkodzone, naruszone dyski, kręgosłup, plecy iproblemy zkarkiem – wyrównajcie się iwejdźcie na swoje miejsce, wimieniu Jezusa.

Uwalniam cud uzdrowienia wmoim ciele. WimieniuJezusa.

Wierzę wBoży cud uzdrowienia wimieniu Jezusa – wmoim życiu iw mojej rodzinie, gdziekolwiek jestem.

Dziękuję Ci, Panie, za uzdrowienie iuwolnienie mnie od wszelkiej choroby ibólu. WimieniuJezusa.

Mówię do kondycji mojego zdrowia: musisz byćposłuszna.

Mówię do cudów, uzdrowienia iznaków. Bądźcie uwolnione we mnie. WimieniuJezusa.

Dziękuję Ci, Panie, że teraz przychodzą do mnie uzdrowienie izdrowie.

Wypędzanie i wyrzekanie się ducha niemocy1

Przebacz mi, Panie, że pozwoliłem jakiemukolwiek strachowi, poczuciu winy, samoodrzueniu, nienawiści do samego siebie, nieprzebaczeniu, zgorzknieniu, grzechowi, pysze czy buntowi otworzyć drzwi na jakiekolwiek choroby czy dolegliwości. Wyrzekam się tych rzeczy wimieniu Jezusa.

Jezus poniósł moje choroby idolegliwości (Mt 8:17).

Łamię, gromię iwyrzucam ducha raka, który ośmielił się pojawić wmoich płucach, kościach, piersiach, gardle, plecach, kręgosłupie, wątrobie, nerkach, trzustce, skórze czy żołądku. WimieniuJezusa.

W imieniu Jezusa gromię iwyrzucam wszystkie duchy wywołujące cukrzycę, nadciśnienie, niskie ciśnienie krwi, atak serca, udar, niedoczynność nerek, białaczkę, choroby krwi, problemy zoddychaniem, artretyzm, toczeń, chorobę Alzheimera czy bezsenność.

W imieniu Jezusa wyrzucam ducha niemocy, który przyszedł do mojego życia przez pychę.

W imieniu Jezusa wyrzucam ducha niemocy, który przyszedł do mojego życia przez traumę lub wypadek.

W imieniu Jezusa wyrzucam ducha niemocy, który przyszedł do mojego życia przezodrzucenie.

W imieniu Jezusa wyrzucam ducha niemocy, który przyszedł do mojego życia przezczary.

W imieniu Jezusa gromię wszelką chorobę, która chce przyjść ikonsumować moje ciało (Ps 27:2).

Łamię wszystkie przekleństwa chorób idolegliwości inakazuję wszelkim duchom chorób dziedzicznych, by wyszły (Ga 3:13).

Żadna choroba ani plaga nie zbliży się do mojego domu (Ps 91:10).

Rozkazuję wszelkim zarazkom czy chorobom, które dotykają moje ciało, że mają umrzeć wimieniuJezusa.

Jestem wybawiony od chorób idolegliwości (Ga 3:13).

Odcinam się od wszelkiej niemocy (Łk 13:12).

ROZDZIAŁ 1 - Jak wiele jest to warte?

A duch nieczysty, szarpnąwszy nim izawoławszy głosem wielkim, wyszedł zniego. [...] Iwnet rozeszła się wieść onim wszędzie po całej okolicznej krainie galilejskiej […]. Agdy nadszedł wieczór izaszło słońce, przynosili do niego wszystkich, którzy się źle mieli, iopętanych przez demony, icałe miasto zgromadziło się udrzwi. Iuzdrowił wielu, których trapiły przeróżne choroby, iwypędził wieledemonów.

Ewangelia św. Marka 1:26, 28, 32–34

Kiedy tylko ludzie dostawali sygnał, że Jezus przychodzi wich okolice, pokonywali długą drogę, by się zNim spotkać. Niektórzy podróżowali pieszo lub na osiołku. Niektórzy zostawali przy Nim na kilka dni bez jedzenia. Kalekich lub chromych przynoszono do miasta. Przyjaciel jednej ztakich osób rozebrał dach wdomu, wktórym gościł Jezus, iopuścił chorego do środka. Tłumy ludzi przeciskały się, każdy się przepychał, ryzykując stratowanie, by tylko znaleźć się bliżej Jezusa. Uzdrowienie, uwolnienie iSłowo były dla nich tak cenne, że wystawiali swoje życie ibezpieczeństwo na ryzyko. Wiedzieli, że jeśli tylko uda się im znaleźć wobecności Jezusa, wszystkie ich troski odejdą, apotrzeby zostaną zaspokojone.

Jak cenne jest dla ciebie twoje uzdrowienie? Czy jesteś gotowy przejść długą drogę bez jedzenia, wwielkim tłumie izrobić, co tylko będzie można, by dostać się do miejsca, wktórym namaszczenie działa ijest efektywne?

Ludzie przychodzili, żeby słuchać Jezusa, bo On stwarzał taką potrzebę, czyniąc ich wolnymi. Kiedy ludzie usłyszą ocudach, gromadzą się, by słuchać Słowa Bożego. Przychodzą zoczekiwaniem iwiarą iczerpią znamaszczenia Bożego sługi. Nic nie zastąpi cudów. One wywołują wludzkich sercach głód, agłodne serca zawsze będą się gromadzić, licząc nanamaszczenie.

Jeśli chcemy widzieć głodnych ludzi, potrzebujemy cudów. Niektóre kościoły zastanawiają się, dlaczego ich członkowie są tak obojętni iapatyczni wsłużbie dla Boga. Ociągają się zprzychodzeniem na nabożeństwa. Niektórzy duchowni próbują stosować wszelkiego rodzaju programy, by wzbudzić ekscytację, ale nie da się zastąpić Bożych sposobów. Tam, gdzie są cuda, będą gromadzić się ludzie. Cuda podnoszą autentyczność naszego zbawienia iludzie coraz wyżej zaczynają sobie cenić Bożą obecność. Poziom wiary wzrasta, kiedy dzieją sięcuda.

I zeszło się wielu, tak iż się iprzed drzwiami już pomieścić nie mogli, aOn głosił imsłowo.

Ewangelia św. Marka 2:2

Kiedy ludzie gromadzili się, by słuchać Słowa, nie wystarczało dla nich miejsca. Taki był rezultat sławy Jezusa, która rozszerzała się na całą okolicę Galilei. Lubię usługiwać wpełnych zgromadzeniach. Kiedy kościół jest napełniony ludźmi, wzrasta wśród nich poziom oczekiwań iwiary. To pokazuje, jak bardzo ludzie wdanej okolicy cenią sobie namaszczenie ijak bardzo pragną uzdrowienia. Kiedy kościół jest do połowy pusty, usługuje się trudniej. Potrzebujemy namaszczenia, by budować kościoły, ale potrzebujemy również namaszczenia, by ludzie do nich przychodzili. Bywałem wkościołach liczących nawet tysiąc miejsc, jednak zaledwie sto znich było zajętych.

Niektórzy przychodzą do kościoła, ponieważ są oto proszeni lub po prostu zprzyzwyczajenia. Cuda, proroctwa iuzdrowienie nie będą wtedy przepływać przez sługę Bożego wtakim wymiarze, wjakim może się to dziać, kiedy oczekiwania są wysokie. Naturalnie, usługujący może rozbudzić Boży dar iusługiwać przez wiarę. Kiedy jednak ludzie mają silną wiarę, znacznie łatwiej jest wśród nich usługiwać. Dawanie iprzyjmowanie namaszczenia jest rodzajem relacji dawania – i– brania. Im bardziej chcesz przyjmować iim większą ma to dla ciebie wartość, tym większe będzie twoje domaganie się iczerpanie ztego, itym bardziej Duch Święty będzie przepływał przez usługującego znamaszczeniem, tak że każda osoba zostanieuzdrowiona.

Jezus nie mógł wswoim rodzinnym mieście czynić wielkich rzeczy ze względu na brak wiary mieszkańców. Niewiara powstrzymuje przepływ namaszczenia. Wiara uwalnia ten przepływ. Niewiara nie będzie się domagała namaszczenia, ale wierzący tak.

Im więcej nauczania onamaszczeniu słuchają ludzie, tym większa będzie ich potrzeba, by się go domagać. Jako pastor lokalnego kościoła nauczam moich członków oróżnych darach inamaszczeniu. Kiedy nauczam odarze uzdrawiania, buduje to ich wiarę wuzdrowienie. Kiedy ktoś usługuje wnaszym kościele, mówię członkom onamaszczeniu nad jego życiem. Wtedy czują odpowiedzialność, by brać jak najwięcej iby czerpać ztego namaszczenia przez wiarę.

Możesz sprawdzić wBiblii, że większość osób, które otrzymały cud od Jezusa – albo same do Niego przyszły, albo zostały przyniesione. Wielu ludzi wręcz wołało opomoc.

I zdarzyło się, że ojciec Publiusza leżał wgorączce ichorował na czerwonkę; Paweł poszedł do niego imodlił się, awłożywszy na niego ręce, uzdrowił go. Agdy to się stało, przychodzili także inni mieszkańcy wyspy, którzy byli chorzy, ibyli uzdrawiani. Dawali nam też wiele dowodów czci, agdy mieliśmy odpłynąć, zaopatrzyli nas, wcopotrzeba.

Dzieje Apostolskie 28:8–10

Po tym jak ojciec Publiusza został uzdrowiony, wszyscy mieszkańcy wyspy Melita przychodzili po uzdrowienie. Ten jeden cud podniósł wartość namaszczenia, które było nad Pawłem. To spowodowało, że ludzie robili, co mogli, by zaczerpnąć ztego, co Paweł miał. Zauważ, że dali mu wiele darów. Honorowanie sługi Bożego jest kluczem do czerpania zjego namaszczenia. Będziemy otym mówić wjednym zdalszych rozdziałów. Pismo Święte mówi nam, że ci ludzie przyszli. Przyszli zchorymi, oczekując uzdrowienia. Zadziałali wwierze iprzyszli.

Pasywni, obojętni święci nie czerpią znamaszczenia. Nie możemy być pasywni ioczekiwać, że otrzymamy coś ztych darów. Nasza wiara musi być aktywna. Ludzie muszą mieć głód ipragnienie dla spraw Ducha. Głodne dusze zawsze będą czerpać znamaszczenia.

Ile warte jest dla ciebie twoje uzdrowienie? Jak daleko jesteś gotowy podążać za Bożym prowadzeniem, by posiąść to, co On dla ciebie ma?

Modlitwa, która roznieca głód na uzdrowieńcze namaszczenie

O Boże, pozwól mi zobaczyć Ciebie twarzą wtwarz, żeby moje życie zostało zachowane (1Mż 32:30–31).

Będę podążał za wskazówkami męża Bożego, żeby moje ciało zostało odnowione iaby było czyste jak ciało małego dziecka (2Krl 5:14).

Ogłaszam, że ja imoja rodzina mamy się dobrze, niezależnie od tego, jak wygląda sytuacja wmoich fizycznych oczach. Pójdę ibędę szukał Bożego męża, by udzielił swojego namaszczenia nad martwymi miejscami naszego zdrowia. On tchnie na nas ipowstaniemy do nowego życia (2Krl 4:8–37).

Będę podążał za Tobą, Panie Jezu. Wołam do Ciebie: Synu Dawida, zmiłuj się nade mną! Wierzę, że możesz mnie uzdrowić iodnowić. Dotknij mnie iniech mi się stanie według mojej wiary (Mt 9:27–30).

Synu Dawida, miej litość nade mną inie odsyłaj mnie. Przyszedłem zdaleka, by wołać do Ciebie ouzdrowienie. Wywyższam Cię, oPanie. Pomóż mi! Jestem głodny nawet okruchów, które spadają zTwojego stołu. Niech moje uzdrowienie przyjdzie do mnie tak, jak tego pragnę (Mt 15:22–28).

Jezu, przychodzę do Ciebie wśrodku tłumu ludzi. Jestem bardziej głodny Twojego uzdrowienia niż pożywienia. Czuję Twoje współczucie dla mnie iwiem, że mnie uzdrowisz (Mt 15:30–33).

Będę pościł zgodnie zTwoim prowadzeniem. Wtedy wiem, że moje uzdrowienie nastanie tak jak poranek. Moje uzdrowienie przyjdzie szybko (Iz 58:6–8).

Chodziłem przed Tobą, Panie, wwierności iszczerości. Robiłem to, co prawe wTwoich oczach. Gorzko płaczę przed Tobą. Wiem, że usłyszałeś moją modlitwę iwidziałeś moje łzy. Na pewno mnie uzdrowisz (2Krl 20:3–5).

Uniżam się przed Tobą, oBoże. Modlę się iszukam Twojej twarzy. Odwracam się od moich złych dróg. Dlatego wiem, że wysłuchasz mnie zniebios. Przebaczysz mój grzech iuzdrowisz mnie (2Krn 7:14).

Zmiłuj się nade mną, oPanie, bo jestem słaby. Uzdrów mnie, bo strwożyły się moje kości (Ps 6:3).

Panie, bądź miłosierny iuzdrów moją duszę (Ps 41:5).

Ogłaszam, że teraz jest czas mojego uzdrowienia (Kzn 3:3).

Widziałeś moje drogi iuzdrowisz mnie. Poprowadzisz mnie iudzielisz obfitej pociechy mnie imoim żałobnikom (Iz 57:18).

Słowa chwały są na moich ustach. Pokój mi, bo Pan mnie uzdrowi (Iz 57:19).

Uzdrów mnie, oPanie, abędę uzdrowiony. Zbaw mnie, abędę zbawiony. Ty jesteś moją chwałą (Jr 17:14).

Odnowisz moje zdrowie iuleczysz mnie zmoich ciosów (Jr 30:17).

Sprawisz, że zabliźnią się moje rany iuleczysz mnie. Uzdrowisz mnie iobdarzysz mnie trwałym pokojem ibezpieczeństwem (Jr 33:6).

Powiedziałeś: Przyjdę iuzdrowię go (Mt 8:7).

Boża moc jest obecna, by mnie uzdrowić (Łk 5:17).

Niech nowina oTwojej mocy uzdrowienia, oPanie, rozejdzie się jak fala ispowoduje, że przyjdą zdaleka iz bliska, żeby dostąpić uzdrowienia (Dz 28:8–10).

Niech wielu zgromadzi się razem, tak żeby nie było już miejsca, żeby ludzie mogli usłyszeć Słowo iotrzymać uzdrowienie (Mk 2:2).

Będę przeciskał się przez tłum, walczył odrogę inikt mnie nie zatrzyma, póki nie wejdę wTwoją obecność. Jeśli tylko dotknę skrawka Twojej szaty, wiem, że będę uzdrowiony (Mk 5:27–28).

Jestem głodny ispragniony Twojej sprawiedliwości, iwiem, że będę zaspokojony (Mt 5:6).

Uzdrowienie przez usunięcie gniewu, zgorzknienia i nieprzebaczenia

GNIEW

Zaprzestanę gniewu izapalczywości ipozostanę wbliskości zBogiem. Jeśli będę pokładał nadzieję wPanu, odziedziczę ziemię (Ps 37:8–9).

Całe moje ciało jest chore, moje zdrowie zostało uszkodzone przez mój grzech. Ale wyznaję moje grzechy igłęboko żałuję tego, co zrobiłem. Nie opuszczaj mnie, Panie. Pospiesz mi zpomocą, oPanie, mój Zbawicielu (Ps 38:3,18,22).

Będę mówił łagodne, miłe, pełne życia słowa, by oddalić od siebie gniew izłość. Nie wywołam wnikim złości moimi słowami (Prz 15:1).

Uciszę niepokój wkwestii zdrowia mojego imojej rodziny, przez to, że będę cierpliwy (Prz 15:18).

Jestem więcej wart niż bohater, bo jestem cierpliwy. Więcej warte jest opanowanie siebie samego niż zdobycie miasta (Prz 16:32).

Dyskretnie powstrzymuję mój gniew; zdobywam szacunek przez odrzucanie tego, co złe (Prz 19:11).

Nie będę grzeszył przeciwko własnej duszy przez to, że będę wywoływał gniew Króla (Prz 20:2).

Uśmierzę gniew sekretnym podarunkiem (Prz 21:14).

Ogłaszam, że nadszedł kres dla gniewu, który rządzi moim życiem (Prz 22:8).

Wyganiam okrucieństwo izniszczenie wywołane złością igniewem. Nigdy więcej nie będą rządzić moimi emocjami (Prz 27:4).

Nie będę skory do gniewu inie będę zachowywał gniewu wmojej piersi (Kzn 7:9).

Niech cały gniew izłość zostaną ze mnie usunięte (Ef 4:31).

Jestem nowym stworzeniem, odnowionym na podobieństwo Tego, który mnie stworzył, dlatego odrzucam złość (Kol 3:8–10).

Nie będę rozgoryczał moich dzieci, prowokując je do gniewu (Kol 3:21).

ZGORZKNIENIE

Panie, oddaję Ci gorycz mojej duszy. Wejrzyj na moją niedolę inie zapomnij omnie. Odejdę wpokoju, bo Ty odpowiedziałeś na moją prośbę (1Sm 1:10–11,17).

Będę mówił wutrapieniu, będę narzekał wgoryczy mojej duszy (Job 7:11).

Będę mówił do Ciebie, Boże, wgoryczy mojej duszy. Dowiem się, dlaczego mój duch utrzymuje się przy Twoim (Job 10:1–2).

Ogłaszam, że nie umrę ze zgorzkniałą duszą izakosztuję szczęścia (Job 21:25).

Moje serce zna własną gorycz (Prz 14:10). Oddaję ją Tobie, Boże.

Wychowam mądrze moje dzieci, nie będą wywoływały mojej goryczy (Prz 17:25).

Zbawienna była dla mnie gorycz, lecz Ty zachowałeś duszę moją od dołu zagłady, gdyż poza siebie rzuciłeś wszystkie moje grzechy (Iz 38:17).

Byłem wzaprawionym goryczą podnieceniu ducha, ale ręka Pana jest mocna nade mną (Ez 3:14).

Pokutuję ze swojej nieprawości imodlę się do Boga, żeby został wybaczony zamysł mojego serca, bo jestem pogrążony wzgorzknieniu inieprawości (Dz 8:21–23).

Moje usta pełne są przekleństwa igorzkości, ale pokazałeś mi lepszą drogę ijestem prawy wtwoich oczach (Rz 3:14,21–22).

Badam moje serce, by żaden gorzki korzeń rosnący wgórę nie wyrządził mi szkody (Hbr 12:15).

NIEPRZEBACZENIE

Pójdę do mojego brata ipoproszę, by wybaczył mi występki przeciwko niemu (1Mż 50:17).

Modlę się, by mój brat mi wybaczył, tak aby, kiedy stanę przed Bogiem, oddalił ode mnie zagładę (2Mż 10:17).

Tak jak Mojżesz przychodzę do Ciebie iproszę, byś wybaczył Twoim ludziom imnie. Dziękuję, Boże, że wybaczasz wszystko tym, którzy grzeszą przeciwko Tobie, inie wymazujesz ich ze swojej księgi (2Mż 32:32–33).

Boże, dziękuję Ci, że kiedy słyszysz nasze modlitwy, wybaczasz nam (1Krl 8:30).

Usłyszałeś zniebios, przebaczyłeś mój grzech ipostawiłeś mnie na ziemi, którą obiecałeś moim ojcom (1Krl 8:34).

Usłyszałeś zniebios, przebaczyłeś mój grzech inauczyłeś mnie dobrych dróg, którymi powinienem chodzić (1Krl 8:36).

Usłyszałeś zniebios, przebaczyłeś mój grzech idasz mi według moich postępków, bo znasz moje serce (1Krl 8:39).

Przebacz mi moje grzechy imiej litość nade mną (1Krl 8:50).

Zostałem nazwany Twoim imieniem iuniżyłem się przed Tobą. Modlę się iszukam Twojego oblicza iodwracam się od moich złych dróg. Teraz wysłuchasz mnie zniebios, przebaczysz mój grzech iuzdrowisz mnie (2Krn 7:14).

Wejrzyj na nędzę imozół mój iodpuść mi wszystkie grzechy (Ps 25:18).

Ty, Panie, jesteś dobry igotowy, by wybaczać. Jesteś wielce łaskawy dla wszystkich, którzy Cię wzywają (Ps 86:5).

Pan obiecał, że odpuści mi moją winę imoich grzechów nigdy nie wspomni (Jr 31:34).

O Panie, usłysz. OPanie, przebacz. OPanie, dostrzeż iuczyń! Bo jestem nazwany Twoim imieniem (Dn 9:19).

Tak jak ja odpuszczam innym, Panie, modlę się, byś Ty odpuścił mnie (Mt 6:12).

Przebaczę tym, którzy zgrzeszyli przeciwko mnie, bo jeśli tego nie zrobię, Bóg mi nie wybaczy (Mt 6:14–15).

Uzdrowiłeś mnie ipowiedziałeś: Wstań iweź swoje łoże. Tak żebym wiedział, że masz moc, by wybaczać grzechy na ziemi (Mt 9:6).

Tak jak słudze, któremu król darował dług dziesięciu tysięcy talentów, mnie również wiele wybaczono. Dlatego będę wybaczał wszystkim, którzy zgrzeszyli przeciwko mnie, żebym nie został wydany katom (Mt 18:23–35).

Wybaczę każdej osobie, przeciwko której coś mam, żeby – kiedy stanę przed Ojcem wniebie – On również mi wybaczył (Mk 11:25).

Jeśli wybaczam innym, mnie też zostanie wybaczone (Łk 6:37).

Wybacz mi moje grzechy, bo ija wybaczyłem moim winowajcom. Strzeż mnie wczasie pokuszenia iuwolnij mnie od zła (Łk 11:4).

Jeśli mój brat zgrzeszy przeciwko mnie, powiem mu, że to zrobił. Wtedy, jeśli poprosi mnie owybaczenie, wybaczę mu. Jeśli będzie nadal mnie ranił iprosił za każdym razem owybaczenie, zawsze mu wybaczę (Łk 17:3–4).

Modlę się zJezusem: Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią (Łk 23:34).

Ogłaszam, że szatan mnie nie podejdzie, chodzę bowiem wprzebaczeniu, tak jak Chrystus. Zamysły szatana są mi dobrze znane (2Kor 2:10–11).

Wyznaję moje grzechy przed Bogiem iwiem, że Bóg jest wierny iwybaczy mi, ioczyści mnie zwszelkiej nieprawości (1J 1:9).

Wyznaję moje grzechy braciom imodlimy się osiebie nawzajem, żebyśmy zostali uzdrowieni, bo wiele może usilna modlitwa sprawiedliwego (Jk 5:16).

Zostałem posłany do pogan, żeby otworzyć ich oczy, by nawrócili się zciemności do światłości oraz by wyzwolić ich zmocy szatana, aby mogli otrzymać przebaczenie (Dz 26:18).

Przez krew Chrystusa zostałem wykupiony iotrzymałem przebaczenie wszystkich moich grzechów według bogactwa Jego łaski (Ef 1:7).

Boże Ojcze, wyzwoliłeś mnie zmocy ciemności iprzeniosłeś do Królestwa Twojego Syna, wktórym zostałem wykupiony iprzebaczone zostały wszystkie moje grzechy (Kol 1:13–14).

Uzdrowienie przez posłuszeństwo

Będę posłuszny mojemu Ojcu zgodnie zJego przykazaniami (1Mż 27:8).

Powstanę ibędę posłuszny Twojemu głosowi, iucieknę moim wrogom (1Mż 27:43–44).

Będę szczególną własnością Pana, ponieważ pilnie słucham Jego głosu iprzestrzegam Jego przykazań (2Mż 19:5).

Będę słuchał głosu anioła Bożego, by mnie strzegł wdrodze izaprowadził na miejsce, które Bóg sam dla mnie przygotował (2Mż 23:20).

Będę słuchał anioła Bożego, bo on nie przebaczy moich występków, gdyż imię Pana jest wnim (2Mż 23:21).

Jeżeli będę pilnie słuchał anioła Bożego iwykonam wszystko, co Bóg przez niego powie, moi nieprzyjaciele będą Bożymi nieprzyjaciółmi (2Mż 23:22).

Jestem błogosławiony, ponieważ słucham przykazań Pana (5Mż 11:27).

Będę szedł za Panem wbojaźni, będę zachowywał Jego przykazania ibędę Mu posłuszny. Będę Mu służył ibędę się Go trzymał (5Mż 13:5).

Będę słuchał głosu Pana, mojego Boga, ispełniał Jego przykazania iustawy, które mi dziś nadał (5Mż 27:10).

Pozostanę jednym znieliczych, jeśli nie będę słuchał głosu Pana (5Mż 28:62).

Nawrócę się do Pana. Będę słuchał Jego głosu zgodnie ztym wszystkim, co mi nakazał, ja imoi synowie, zcałego serca mego iz całej duszy mojej. Wtedy przywróci Pan, Bóg mój, moich jeńców izmiłuje się nade mną (5Mż 30:2–3).

Pan, mój Bóg, włoży wszystkie przekleństwa na moich nieprzyjaciół, bo słucham Jego głosu iwykonuję jego przykazania (5Mż 30:7–8).

Obficie obdarzy mnie Pan, mój Bóg, dobrem wkażdym dziele moich rąk, wmoim potomstwie, wplonie mojej ziemi. Rozraduje się nade mną, bo jestem Mu posłuszny isłucham uważnie Jego głosu (5Mż 30:9–10).

Będę słuchał głosu Pana, bo On jest moim życiem iprzedłużeniem moich dni (5Mż 30:20).

Będę służył Panu, mojemu Bogu, iJego głosu będę słuchał (Joz 24:24).

Nie będę nieposłuszny głosowi proroka Bożego (1Sm 8:19).

Będę bał się Pana, służył Mu isłuchał Jego głosu. Nie będę buntował się przeciwko przykazaniom Pana. Ręka Pana jest ze mną (1Sm 12:14–15).

Moje posłuszeństwo głosowi Pana jest lepsze niż ofiara (1Sm 15:22).

Nie będę jak ojcowie Izraela. Będę pokorny ipoddam się mojemu Panu. Będę pamiętał ocudach, które Bóg uczynił ze mną, bo On jest miłosierny ilitościwy, gotowy, by wybaczyć, nieskory do gniewu iwielce łaskawy. On mnie nie opuści (Neh 9:16–17).

Dokończę moich dni wszczęciu imoje lata wrozkoszach. Nie zginę od śmiertelnego pocisku inie umrę, nie wiedząc, jak iza co, bo jestem posłuszny isłużę Panu (Job 36:11–12).

Kiedy tylko usłyszę Pana, poddaję się Mu ijestem posłuszny (Ps 18:45).

Kruki nie wydziobią mojego oka ani orlęta go nie zjedzą. Nie szydzę zmojego ojca ani nie gardzę moją matką (Prz 30:17).

Będę słuchał twojego głosu ibędziesz moim Bogiem. Będę chodził drogą, którą mi nakazałeś, ibędzie mi się dobrze działo (Jr 7:23).

Będę posłuszny głosowi Pana, aOn da mi ziemię, którą przyrzekł moim ojcom – ziemię opływającą wmleko imiód (Jr 11:4–5).

Powstałeś wcześnie, oBoże, iprosiłeś mnie: Słuchaj mojego głosu! (Jr 11:7).

Panie, Ty powiedziałeś, że jeśli nie usłucham, wyplenisz mnie iwygubisz (Jr 12:17).

Jeśli cię nie posłucham, pożałujesz dobra, które obiecałeś mi wyświadczyć (Jr 18:10).

Poprawię moje drogi ipostępowanie. Będę słuchał głosu Pana, swojego Boga, aPan pożałuje zła, które mi zapowiedział (Jr 26:13).

Będę posłuszny głosowi Pana, żeby mi się dobrze powiodło iby moje życie zostało zachowane (Jr 38:20).

Czy to będzie dobre czy złe, usłucham głosu Pana, mojego Boga, aby mi się dobrze wiodło (Jr 42:6).

Królestwa izwierzchności będą mi oddane, bo jestem posłuszny isłużę Najwyższemu (Dn 7:27).

Przekroczyłem prawo iodwróciłem się od Boga przez to, że nie sluchałem Jego głosu. Teraz rozlała się nade mną klątwa iprzekleństwo (Dn 9:11).

Ci, którzy są daleko, przyjdą ibędą budować świątynię Pana, bo naprawdę słuchałem głosu Pana, mojego Boga (Za 6:15).

Ogłaszam, że tak jak wiatr imorze są posłuszne Jezusowi, wiatr imorze, które powstaną wmoim życiu, będą mi posłuszne (Mt 8:27).

Z autorytetem rozkazuję nawet nieczystym duchom ibędą mnie słuchać (Mk 1:27).

Wszyscy, którzy mnie otaczają, będą się bać ibędą mówić jeden do drugiego: Kim jest ta osoba, że nawet wiatr imorze jej słuchają? (Mk 4:41).

Z moją wiarą wielkości ziarna gorczycy powiem do tego drzewa figowego, rozkazując mu, by się wyrwało iprzesadziło się wmorze, iono mnie usłucha (Łk 17:6).

Będę raczej słuchał Boga niż ludzi (Dz 5:29).

Bóg dał mi Ducha Świętego, bo jestem Mu posłuszny (Dz 5:32).

Nie będę tak jak ojcowie Izraela, którzy nie byli posłuszni, ale odrzucili Bożego męża izwrócili swoje serca zpowrotem ku Egiptowi (Dz 7:39).

Nie pozwól, bym był jak ci, którzy sprzeciwiają się prawdzie, ahołdują nieprawości, bo utrapienie iucisk są ich udziałem (Rz 2:8–9).

Niech grzech nie panuje wmoim ciele, abym nie był posłuszny jego pożądliwościom (Rz 6:12).

Czemukolwiek poddaję się wposłuszeństwie, tego sługą się staję, czy to grzechowi ku śmierci, czy też posłuszeństwu ku sprawiedliwości (Rz 6:16).

Wypędzam wroga mojej duszy, który próbuje mnie omamić tak, żebym nie był posłuszny prawdzie. Przed moimi oczami został wymalowany obraz Jezusa Chrystusa ukrzyżowanego (Ga 3:1).

Dobrze biegnę, oby nic ani nikt nie powstrzymał mnie wzachowaniu posłuszeństwa prawdzie (Ga 5:7).

Moje dzieci będą posłuszne rodzicom, będą czciły swego ojca iswoją matkę, aby im się dobrze działo iżeby długo żyły na ziemi (Ef 6:1–3).

Moje dzieci są mi posłuszne we wszystkim, bo Pan ma wtym upodobanie (Kol 3:20).

Będę posłuszny tym, dla których pracuję, nie tylko pozornie, aby się przypodobać ludziom, ale wszczerości serca, jak ci, którzy boją się Pana (Kol 3:22).

Znam Boga ijestem posłuszny Ewangelii Pana Jezusa Chrystusa, dlatego nie będę ukarany wiecznym zatraceniem ioddalony od oblicza Pana iod mocy chwały Jego (2Ts 1:7–9).

Jeśli nie będę posłuszny słowu apostołów, nie będę mógł przebywać wtowarzystwie Bożych ludzi ibędę zawstydzony (2Ts 3:14).

Niech mi będzie przypominane, bym był poddany iposłuszny zwierzchnościom iwładzom, gotowy do wszelkiego dobrego uczynku, onikim źle nie mówiąc, bym nie był kłótliwy, ale ustępliwy, okazujący wszelką łagodność wszystkim ludziom (Tt 3:1–2).

Pozwól mi być synem jak Chrystus, który nauczył się posłuszeństwa przez to, co wycierpiał, iosiągnął doskonałość (Hbr 5:8–9).

Będę posłuszny moim przewodnikom. Będę im uległy, bo oni czuwają nad moją duszą izdadzą ztego sprawę (Hbr 5:8–9).

Tak jak koniom wkładamy wpyski wędzidła, by były posłuszne, pozwól mi utrzymać moje ciało na wodzy (Jk 3:2–3).

Niech żona będzie uległa swojemu mężowi, aby nawet jeśli nie jest on posłuszny Słowu, dzięki jej postępowaniu mógł zostać pozyskany (1P 3:1).

Nadszedł bowiem czas, aby się rozpoczął sąd od domu Bożego; ajeśli zaczyna się od nas, to jakiż koniec czeka tych, którzy nie wierzą ewangelii Bożej? (1P 4:17).

Otrzymałem łaskę iapostolstwo przez Jezusa Chrystusa, mojego Pana, abym dla imienia Jego przywiódł do posłuszeństwa wiary wszystkie narody (Rz 1:3–6).

Jezu, dziękuję Ci, że przez Twoje posłuszeństwo wielu dostąpi usprawiedliwienia (Rz 5:19).

Moje posłuszeństwo stało się znane wszystkim, nadal jednak muszę pozostać mądry wtym, co dobre, aczysty wobec zła (Rz 16:19).

Tajemnica ewangelii została teraz objawiona iobwieszczona wszystkim narodom, żeby je przywieść do posłuszeństwa wiary (Rz 16:26).

Boży mąż gorąco mnie wspomina, bo pamięta moje posłuszeństwo (2Kor 7:15).

Obalam wszelką pychę podnoszącą się przeciw poznaniu Boga izmuszam wszelką myśl do poddania się wposłuszeństwo Chrystusowi (2Kor 10:5).

Karam wszelkie nieposłuszeństwo, by posłuszeństwo moje było całkowite (2Kor 10:6).

Zostałem wybrany według powziętego zgóry postanowienia Boga, Ojca, ipoświęcony przez Ducha ku posłuszeństwu, ipokropiony krwią Jezusa Chrystusa (1P 1:2).

Uzdrowienie przez mądrość, wiedzę i zrozumienie

Zostałem obdarowany duchem mądrości (2Mż 28:3).

Jestem wypełniony Bożym Duchem, mądrością, rozumem, poznaniem iwszechstronną zręcznością, by projektować artystyczne wyroby (2Mż 31:3–4).

Zostałem napełniony umiejętnością wykonywania wszelkich prac (2Mż 35:35).

Zostałem przyprowadzony do świątyni Pana wraz zinnymi mądrymi mężami, którym Pan dał mądrość iumiejętność, aby umieli wykonać wszelką pracę tak, jak rozkazał Pan (2Mż 36:1).

Będę uważnie przestrzegał ustaw Pana, bo są one mądrością moją iroztropnością moją woczach ludów, które, uslyszawszy owszystkich tych ustawach, powiedzą: Zaprawdę jesteś mądry iroztropny, bo kto ma bogów tak bliskich, jak bliski jest mi Pan, mój Bóg, ilekroć Go wzywam (5Mż 4:6–7).

Jak Jozue, syn Nuna, pełen jestem ducha mądrości (5Mż 34:9).

Jestem mądry jak anioł Boży iwiem owszystkim, co dzieje się na ziemi (2Sm 14:20).

Mądrość Boża jest we mnie, bym wymierzał sprawiedliwość (1Krl 3:28).

Jak Salomonowi, Bóg dał mi mądrość iroztropność, nadto rozum tak rozległy jak piasek nad brzegiem morza (1Krl 4:29).

Moja mądrość przewyższa mądrość człowieka (1Krl 4:30).

Ponieważ Boża mądrość jest we mnie, ludzie będą przychodzili słuchać mojej mądrości, nawet królowie ziemi (1Krl 4:34).

Pan dał mi mądrość, którą mi obiecał, tak jak uczynił to Salomonowi (1Krl 5:12).

Ze względu na Bożą mądrość, która jest nad moim życiem, ludzie będą zewsząd przychodzili, by zobaczyć na własne oczy moje uczynki, mądrość ibogactwo. Ludzie, którzy ze mną pracują, są szczęśliwi, że mogą stać przede mną izawsze słuchać mądrości Bożej (1Krl 10:6–8).

Ze względu na Bożą mądrość, która jest nad moim życiem, moje bogactwa imądrość przewyższają wszystkich królów ziemi. Ludzie szukają mojej mądrości, którą Pan włożył wmoje serce (1Krl 10:23–24).

Tylko Bóg da mi roztropność irozum, bym przestrzegał zakonu Pana, Boga mego (1Krn 22:12).

Daj mi mądrość iwiedzę, abym mógł godnie występować przed Twoimi ludźmi (2Krn 1:10).

Ponieważ wsercu pragnąłem, aby Bóg dał mi mądrość iwiedzę, anie bogactwo, mienie, sławę, śmierć moich nieprzyjaciół czy długie życie, bym mógł służyć Bożym ludziom, mądrość iwiedza zostały mi darowane (2Krn 1:11–12).

Według mądrośći, którą mam od mojego Boga, ustanowię pisarzy isędziów, którzy będą sprawować sądy nad Bożymi ludźmi, żeby znali Boże prawa (Ezd 7:25).

Obym nie umarł bez mądrości (Job 4:21).

Niech Bóg objawi mi tajemnice mądrości, aby podwoić moją roztropność (Job 11:6).

Pozwól mi być jak ludzie sędziwi, bo są znimi mądrość, roztropność imoc (Job 12:12–13).

U Pana jest moc imądrość (Job 12:16).

Wartość mądrości większa jest niż perły (Job 28:18).

Mam bojaźń przed Panem, bo to jest mądrość, iunikam złego, bo to rozum (Job 28:28).

Dni mówią do mnie, amnogość lat uczy mnie mądrości (Job 32:7).

Boże, Ty jesteś potężny wsile irozumie (Job 36:5).

Boże, tylko Ty możesz włożyć mądrość wmój umysł izrozumienie do mojego serca (Job 38:36).

Zostałem uczyniony sprawiedliwym, dlatego moje usta wypowiadają mądrość, amój język głosi prawo (Ps 37:30).

Usta moje będą wypowiadać słowa mądre, arozmyślanie serca mego będzie rozsądne (Ps 49:4).

Ty, oPanie, miłujesz prawdę chowaną na dnie duszy iobjawiasz mi mądrość ukrytą (Ps 51:8).

Naucz mnie liczyć moje dni, abym posiadł mądre serce (Ps 90:12).

Jak liczne są dzieła twoje, Panie. Tyś wszystko mądrze uczynił. Ziemia jest pełna twoich dóbr! (Ps 104:24).

Będę miał bojaźń Pana, bo ona jest początkiem mądrości, wszyscy, kórzy ją okazują, są prawdziwie mądrzy (Ps 111:10).

Będę znał mądrość ikarność. Będę rozumiał słowa roztropne (Prz 1:2).

Przyjmuję pouczenie orozważnym postępowaniu, osprawiedliwości, prawie iprawości (Prz 1:3).

Jestem mądry, dlatego będę słuchał ipomnażał naukę. Jestem rozumny, dlatego zdobędę wskazówki, by rozumieć przypowieść iprzenośnię, słowa mędrców iich zagadki (Prz 1:5–6).

Będę miał bojaźń Pana, bo ona jest początkiem mądrości. Nie będę głupcem inie pogardzę mądrością ikarnością (Prz 2:7).

Zwrócę się do wołania inapomnienia mądrości. Nie będę prostaczkiem kochającym się wprostactwie. Nie będę głupcem, który nienawidzi poznania, ale przyjmę mądrość, która chce na mnie spłynąć. Przyjmę słowa, które zostały mi obwieszczone (Prz 1:20–23).

Nadstawiam ucha na mądrość izwracam serce do rozumu (Prz 2:2).

Przywołuję rozsądek idonośnie wzywam roztropności, szukam jej jak srebra iposzukuję jej jak skarbów ukrytych. Teraz wiem, że zrozumiem bojaźń Pana iuzyskam poznanie Boga, bo On daje mądrość, zJego ust pochodzi poznanie irozum (Prz 2:3–6).

Bóg zachował dla mnie mądrość ijest moją tarczą, bo postępuję nienagannie (Prz 2:7).

Mądrość weszła do mojego serca, apoznanie jest miłe mojej duszy. Rozwaga czuwa nade mną, roztropność mnie strzeże, zachowuje mnie od drogi zła, od człowieka, który mówi przewrotnie (Prz 2:10–12).

Jestem szczęśliwy, bo znalazłem mądrość irozum. Nabycie ich jest lepsze niż nabycie srebra izdobycie ich znaczy więcej niż złoto. Mądrość cenniejsza jest niż perły iżadne klejnoty nie dorównają jej wartości (Prz 3:13–15).

Długie życie znajduje się wprawej ręce mądrości, wjej lewej bogactwo ichwała. Drogi mądrości są drogami rozkoszy, awszystkie jej ścieżki wiodą do pokoju (Prz 3:16–17).

Uchwyciłem się mądrości, bo jest drzewem życia dla mnie, ijestem szczęśliwy, mogąc się jej trzymać (Prz 3:18).

Pan mądrością ugruntował ziemię irozumem stworzył niebiosa, dzięki Jego wiedzy wytrysnęły wody zotchłani, az obłoków rosa spada kroplami (Prz 3:19–20).

Nie spuszczę oczu zprzezorności iroztropności, bo one są życiem dla mojej duszy iozdobą mojej szyi. Znimi chodzę bezpiecznie moimi drogami, amoje stopy się nie potkną (Prz 3:21–23).

Będę nabywał mądrości irozumu. Nie zapomnę inie uchylę się od słów Twoich ust. Nie zaniecham mądrości, bo ona mnie strzeże, ukocham ją, aona mnie zachowa (Prz 4:5–6).

Mądrość jest podstawą, dlatego będę ją zdobywał. Za wszystko, co mam, nabędę rozumu (Prz 4:7).

Jestem szanowany, bo cenię sobie mądrość (Prz 4:8).

Jestem obdarzony czcią, bo kocham mądrość (Prz 4:8).

Ozdobny wieniec iwspaniała korona znajdują się na mojej głowie, bo obejmuję mądrość (Prz 4:9).

Nauczyłeś mnie drogi mądrości ipowiodłeś mnie torami prawości. Kiedy idę, mój krok nie jest skrępowany. Kiedy biegnę, nie potknę się (Prz 4:11–12).

Zwracam uwagę na mądrość Pana. Nakłaniam ucha na Jego roztropność, aby zachować mądre rady iaby moje wargi utrzymały rozwagę (Prz 5:1–2).

Kocham mądrość jak siostrę, arozum nazywam przyjacielem. One strzegą mnie przed niemoralnym czynem, przed słuchaniem pochlebstw od obcych (Prz 7:4–5).

Mądrość woła do mnie, rozum podnosi swój głos, bym słyszał (Prz 8:1).

Mam rozważne iroztropne serce (Prz 8:5).

Mówię oszlachetnych rzeczach, aprawe jest to, co wypowiadają moje wargi. Moje usta mówią prawdę, aniegodziwość jest ohydą dla moich warg. Wszystkie słowa moich ust są sprawiedliwe. Nie ma wnich nic krętego iprzewrotnego, bo działam wduchu mądrości (Prz 6:8).

Słowa mądrości dla mnie są proste, bo jestem rozumny, są prawe, bo zdobyłem wiedzę (Prz 8:9).

Przyjmuję raczej przestrogę niż srebro ipoznanie raczej niż złoto (Prz 8:10).

Mądrość jest bowiem cenniejsza niż perły iżadne klejnoty jej nie dorównają (Prz 8:11).

Ponieważ mam mądrość, mieszkam zroztropnością iumiem udzielić dobrej rady (Prz 8:12).

Ponieważ mam mądrość, umnie jest rada izdrowy rozsądek. Mam rozum imam także moc (Prz 8:14).

Mam początek mądrości, bo mam bojaźń Pana, apoznanie Świętego to rozum (Prz 9:10).

Mądrość jest na moich ustach, bo jestem roztropny (Prz 10:13).

Gromadzę wiedzę, bo jestem mądry (Prz 10:14).

Nie jestem głupcem, który umiera zpowodu braku rozsądku, ale słowami moich ust pokrzepiam wielu (Prz 10:21).

Jestem człowiekiem rozumnym, dlatego mam mądrość (Prz 10:23).

Moje usta tryskają mądrością (Prz 10:31).

Jestem pokorny imądrość jest umnie (Prz 11:2).

Jako człowiek, który ma mądrość iroztropność, milczę (Prz 11:12).

Chcę być chwalony według mojej roztropności, ale zachowuję moje serce od przewrotności, by mną nie gardzono (Prz 12:8).

Uprawiam moją rolę imam dosyć chleba. Gdybym uganiał się za marnościami, byłbym nierozumny (Prz 12:11).

Mam mądrość, ponieważ przyjmuję radę (Prz 13:10).

Poznanie imądrość są dla mnie łatwe, bo jestem roztropny (Prz 14:6).

Będę się trzymał zdala od głupca, gdyż nie napotkam uniego rozumnej mowy (Prz 14:7).

Moja mądrość to poznanie właściwej drogi (Prz 14:8).

Mądrość mieszka wmoim sercu, bo jestem rozumny (Prz 14:33).

Chodzę właściwą ścieżką, bo jestem roztropny (Prz 15:21).

Mądrość mnie szkoli, bo mam bojaźń Pana (Prz 15:33).

Jest dla mnie znacznie lepiej, że wybrałem raczej mądrość niż złoto, azdobycie rozumu raczej niż srebro (Prz 16:16).

Nie będę człowiekiem nierozumnym inie będę ręczył za mojego bliźniego (Prz 17:18).

Zwracam moją twarz ku mądrości, bo jestem roztropny (Prz 17:24).

Oszczędzam moje słowa izachowuję spokój ducha, bo jestem rozsądny iroztropny (Prz 17:27).

Zachowuję spokój imilczę, nawet wtedy uchodzę za mądrego iroztropnego (Prz 17:28).

Nie będę jak odludek, który szuka pozorów, by móc sprzeciwić się wszelkiej słusznej radzie, bo jest on głupcem, który nie lubi roztropności, ale chętnie wyjawia to, co ma na sercu (Prz 18:1–2).

Słowa moich ust są jak głębokie wody dające życie. Wnich jest prawdziwa mądrość, która odświeża jak bystry potok (Prz 18:4).

Nabywam rozumu, bo miłuję swoją duszę. Będę zachowywał roztropność iznajdę dobro (Prz 19:8).

Ludzka mądrość, rozum irada nie ostoją się przed Panem (Prz 21:30).

Nie będę się trudził, aby zdobyć bogactwo, muszę zaniechać mojej własnej mądrości (Prz 23:4).

Nie będę mówił przed głupim, bo wzgardzi moimi mądrymi słowami (Prz 23:9).

Będę zdobywał prawdę, mądrość, karność irozum inigdy ich nie sprzedam (Prz 23:23).

Mój dom jest zbudowany mądrością iumocniony roztropnością. Dzięki rozsądkowi jego pokoje wypełnione są cennymi iupragnionymi dobrami (Prz 24:3–4).

Jestem mocny, bo jestem mądry iświatły (Prz 24:5).

Nie będę jak głupiec, dla którego mądrość jest zbyt wzniosła, ale chcę mówić mądrze przed sądem (Prz 24:7).

Wiedza imądrość są moją nagrodą, moja nadzieja się nie rozwieje (Prz 24:14).

Sprawiam radość Ojcu, ponieważ kocham mądrość inie przebywam zniemoralnymi ludźmi (Prz 29:3).

Przyjmuję karcenie irózgę, bo one dają mądrość, nie jestem nieposłuszny, by przynosić wstyd swojej matce (Prz 29:15).

Otwieram moje usta imówię mądrze, mój język wypowiada dobre rady (Prz 31:26).

Dostałem zadanie, by szukać mądrości izbadać wszystko, co się dzieje pod niebem (Kzn 1:13).

Stwierdziłem, że mądrość góruje nad głupotą, aświatłość nad ciemnością, bo moje oczy są wgłowie, ale głupi chodzi wciemności (Kzn 2:13–14).

Jestem miły woczach Bożych, bo daje mi mądrość, wiedzę iradość (Kzn 2:26).

Mądrość, którą dał mi Bóg, jest dla mnie korzystna. Imądrość, ipieniądze dają osłonę, ale tylko mądrość daje mi życie (Kzn 7:11–12).

Jestem silniejszy niż dziesięciu możnych, bo mam mądrość (Kzn 7:19).

Jestem mądry izdolny, by analizować iinterpretować rzeczy. Mądrość rozjaśnia moją twarz izmiękcza srogość mojego oblicza (Kzn 8:1–2).

W dzień iw nocy szczerze poznawałem mądrość ibadałem sprawy, jakie się dzieją na ziemi. Wtedy zobaczyłem wszystkie dzieła Boga (Kzn 8:16–17).

Wyratuję całe miasta moją mądrością, bo mądrość lepsza jest niż siła ibroń wojenna (Kzn 9:15–18).

Nie pozwolę, by nawet mała głupota zepsuła moją reputację człowieka mądrego igodnego czci (Kzn 10:1).

Moje serce prowadzi mnie do właściwych spraw, bo jestem mądry (Kzn10:2).

Niech Boża mądrość da mi sukces (Kzn 10:10).

Nie pozwól mi być jak król Asyrii, który myślał, że siłą swoich rąk uczynił wszystko iże dzięki swojej mądrości jest rozumny (Iz 10:13).Bo to Pan, mój Bóg, czyni mnie silnym imądrym.

Duch Pański spoczął na mnie, duch mądrości irozumu, duch rady imocy, duch poznania ibojaźni Bożej jest nade mną, bo mam upodobanie wbojaźni Pana (Iz 11:2–3).

Mądrość ipoznanie dają mi stabilizację wtych czasach. Są bogactwem zbawienia, abojaźń Pana jest moim skarbem (Iz 33:6).

Nie odrzucę Słowa Pana, bo jakaż wtym jest mądrość? (Jr 8:9).

Nie chlubię się własną mądrością, potęgą czy bogactwem, ale chlubię się tym, że jestem rozumny iznam Pana. On jest tym, który czyni miłosierdzie, sąd isprawiedliwość na ziemi. Wtych rzeczach będę miał upodobanie (Jr 9:23–24).

Dziękuję ci, Panie, bo stworzyłeś ziemię swoją mocą, założyłeś okrąg świata swoją mądrością irozpostarłeś niebiosa swoim rozumem (Jr 51:15).Wiem, że rozpościerasz swą moc, mądrość irozum, by mnie uzdrowić.

Nie chcę zdobywać bogactwa przez moją własną mądrość irozum. Niech moje serce nie będzie wyniosłe zpowodu ziemskich bogactw (Ez 28:4–5), ale chcę wpokorze przyjmować mądrość irozum, które daje Bóg, bym mógł być ocalony – moje ciało, umysł iduch.

Niech cudzoziemcy inajsroższe narody nie przyjdą na mnie, by dobyć swoich mieczy przeciwko mojej wspaniałej mądrości iby zhańbić moją świetność (Ez 28:7), ale chcę być odziany wpokorę iprzykryty potężną ręką jedynego mądrego Boga, by wszystkie Jego obietnice uzdrowienia zostały spełnione.

Podobnie jak Daniel, jestem przedstawiony królowi jako młodzieniec bez jakiejkolwiek wady. Jestem uzdolniony do wszelkiej wiedzy, obdarzony bystrym rozumem, pojętny do nauki (Dn 1:4).

Podobnie jak Danielowi ijego przyjaciołom, Bóg dał mi rozum, umiejętność uczenia się, mądrość izrozumienie wszystkich znaków iwizji (Dn 1:17).

W każdej sprawie, która wymaga mądrości izrozumienia, okazuję się dziesięć razy lepszy niż wszyscy wróżbici imagowie (Dn 1:20), bo przez swojego Ducha imoc Bóg mnie wyposażył iuzdrowił mójumysł.

Podobnie jak Daniel, będę odpowiadał tym, którzy oczekują ode mnie porady imądrości (Dn 2:14).

Razem zDanielem błogosławię imię Boga od wieków na wieki, bo do Niego należą mądrość imoc. On zmienia czasy ipory, On utrąca królów iustanawia królów. On daje mądrość mądrym, arozumnym rozum. On odsłania to, co głębokie iukryte. On wie, co jest wciemnościach, uNiego mieszka światłość (Dn 2:20–22).

Chwalę Cię iwysławiam, Boże moich ojców, bo dałeś mi mądrość imoc. Oznajmiłeś mi to, oco Cię prosiłem (Dn 2:23).

Tajemne rzeczy zostały mi objawione nie po to, bym popisywał się, że jestem mądrzejszy niż inni, ale zostały mi objawione, by przynieść korzyść ludziom, by rozumieli, co jest wich sercach (Dn 2:30).

Królowie irządzący usłyszą omnie io Duchu Bożym, który mieszka we mnie. Będą wiedzieli, że spoczywają na mnie oświecenie, rozum inadzwyczajna mądrość (Dn 5:14).

Będę słuchał głosu Pana, który woła wmoim mieście (Mi 6:9).

Tak jak królowa zPołudnia, przybędę zkrańców ziemi, by słuchać Tego, który jest większy niż Salomon (Mt 12:42).

Tak jak Jezus, zostałem wysłany, by nauczać wmoim własnym mieście, ibędą pytać: Skąd ta osoba ma taką mądrość icudowne moce? (Mt 13:54).

Wielu będzie się zastanawiać, skąd pochodzi moja mądrość, dar nauczania, uzdrowienia icuda (Mk 6:2) idowiedzą się, że one pochodzą od Pana, Boga, który mnieuzdrowił.

Podobnie jak Jan, będę szedł przodem wduchu imocy Eliasza, by zwrócić nieposłusznych ku rozwadze sprawiedliwych (Łk 1:17).

Rosnę inabieram sił, napełniam się mądrością iłaska Boża jest nade mną (Łk 2:40).

Podobnie jak Jezusowi, przybywa mi mądrości iwzrostu oraz łaski uBoga iu ludzi (Łk 2:52).

Owoc mojego życia pokazuje Bożą mądrość, która zamieszkała we mnie (Łk 7:35).

Bóg da mi usta imądrość, której moi przeciwnicy nie będą mogli się oprzeć ani jej odeprzeć (Łk 21:15).

Jestem osobą odobrej reputacji, pełną Ducha Świętego imądrości (Dz 6:3).

Ci, którzy wystąpią, by rozprawiać ze mną, nie będą wstanie sprostać mądrości iDuchowi, zktórego natchnienia będę mówił (Dz 6:9–10).

Tak jak Józefa, Bóg wyrwał mnie ze wszystkich ucisków. On dał mi łaskę imądrość (Dz 7:10).

Jak Mojżesz, jestem wdrożony we wszelką mądrość ijestem dzielny tak wsłowach, jak iw czynach (Dz 7:22).

O Boże, jak głębokie są bogactwa Twojej mądrości ipoznania! Niezbadane są wyroki Twoje iniewyśledzone drogi Twoje (Rz 11:33).

Nie będę mądry według ciała, bo Bóg wybrał to, co głupie dla świata, by zawstydzić mądrych, to, co słabe, by zawstydzić mocnych. Żaden człowiek nie może chełpić się przed Bogiem. Ja chlubię się Panem (1Kor 1:26–31).

Nie przyszedłem ze wspaniałą mową czy moją własną mądrością, bo nie chcę umieć nic innego, jak tylko Jezusa Chrystusa ito ukrzyżowanego (1Kor 2:1–2).

Moja mowa izwiastowanie nie są głoszone wprzekonującyh słowach ludzkiej mądrości, ale objawiają się wnich Duch imoc, by wiara nie opierała się na mądrości ludzkiej, lecz na mocy Bożej (1Kor 2:4–5).

Głoszę mądrość wśród doskonałych, lecz nie mądrość tego świata ani władców tego świata. Głoszę mądrość Bożą, którą Bóg przed wiekami przeznaczył ku naszej chwale (1Kor 2:6–7).

Rzeczy, które wypowiadam, nie są głoszone wuczonych słowach ludzkiej mądrości, lecz wsłowach, których naucza Duch, przykładając do duchowych rzeczy duchową miarę (1Kor 2:13).

Mądrość, którą mam, nie jest mądrością tego świata, bo ta jest głupstwem uBoga. Dlatego nie chlubię się jako człowiek, bo wszystko należy do Boga (1Kor 3:19,21).

Chcę przyjmować dary Ducha, bo On daje jednym mowę mądrości, innym słowo wiedzy (1Kor 12:8).

Wiodę na tym świecie życie wświątobliwości iczystości Bożej, nie wcielesnej mądrości, lecz własce Bożej (2Kor 1:12).

Bóg udzielił mi wszelkiej mądrości iroztropności, dając mi poznać tajemnicę Jego woli, zgodnie ze swoim upodobaniem (Ef 18–9).

Niech Bóg da mi Ducha mądrości iobjawienia ku poznaniu Jego. Niech oświeci oczy serca mego, bym wiedział, jaka jest nadzieja, do której mnie powołał, ijakie bogactwo chwały jest moim udziałem (Ef 1:17–18).

Zwiastuję między poganami niezgłębione bogactwo Chrystusowe, by wywieść na światło różnorodną mądrość Bożą wobec nadziemskich władz izwierzchności wokręgach niebieskich (Ef 3:8–10).

Głoszę Chrystusa, nadzieję chwały, napominając inauczając każdego człowieka we wszelkiej mądrości, aby stawić go doskonałym wChrystusie Jezusie (Kol 1:28).

Nie będę nakładał na siebie religijnych przepisów, bo mają one pozór mądrości, uniżenia iumartwiania ciała, ale nie mają żadnej wartości, gdy chodzi oopanowanie zmysłów (Kol 2:23).

Niech Słowo Chrystusowe mieszka we mnie obficie. We wszelkiej mądrości będę nauczał inapominał moich współbraci przez psalmy, hymny ipieśni duchowne, mając wsercu wdzięczność do Boga (Kol 3:16).

Będę postępował mądrze ztymi, którzy do mnie nie należą, wykorzystując czas (Kol 4:5).

Będę prosił Boga omądrość, której mi brakuje, aOn da mi ją chętnie ibez wypominania (Jk 1:5).

Moje serce nie będzie napełnione gorzką zazdrością ikłótliwością, bo nie jest to mądrość, która zgóry zstępuje, lecz przyziemna, zmysłowa, demoniczna (Jk 3:14–15).

Napełnij mnie mądrością zgóry, ona bowiem jest czysta, miłująca pokój, łagodna, ustępliwa, pełna miłosierdzia idobrych owoców, nie stronnicza, nie obłudna (Jk 3:17).

Powiem donośnym głosem: Godzien jest ten Baranek zabity wziąć moc ibogactwo, imądrość, isiłę, icześć, ichwałę, ibłogosławieństwo (Obj 5:12).