Mayene
Leto, piękny dla oczu elf, parającym się ponurym zajęciem skrytobójcy oraz Lilian, obdarzona mocą, stanowią trzon tej finalnej historii. Wokół nich dzieją się sprawy i krążą ludzie, elfy, mieszańcy, krasnoludy, a niemal każdy z nich buduje klimat. Właśnie tło wzbudzi jako pierwsze Waszą uwagę. Opisy otoczenia, zwłaszcza od strony zapachu i szczegółów, są w tym tomie mocnym atutem, ale i momentami naciągną nieco cierpliwości. Oddanie, z jakim autorka opisuje nam, dając przykład, wnętrze domu bohaterów zasługuje na podziw, ponieważ niemal widzimy i możemy dotknąć te wnętrza, rozsmakowując się w szczegółach wystroju, mebli, ich obecnego stanu. Zarazem zwróciłam też uwagę, choć nie wiem czy ktoś jeszcze się ze mną zgodzi, że w całej trylogii, nie tylko w tym ostatnim tomie, dominuje motyw rozpadu, rozkładu i zniszczenia. Dzielnice pokrywa błoto i brud. Jasne strony w tej opowieści niemal tu giną, przytłoczone ogromem mroku. Mocny plus dla piszącej za opisanie świata w tak realny sposób.
Mu...
