Po prostu lectio divina na niedziele i święta. Rok B ebook

Od autora, czyli po prostu coś w rodzaju wstępu

W czerwcu 2005 roku poproszono mnie, abym na jakiś czas zastąpił mojego współbrata w pisaniu cotygodniowych rozważań w oparciu o Boże Słowo z niedzielnej liturgii dla portalu internetowego „Katolik”. To zastępstwo na jakiś czas trwa już ponad dziewięć lat. Z tej racji uzbierało się trochę niedzielnych rozważań. Wydawnictwo SALWATOR postanowiło zaryzykować i wydać je w formie książki pt. Po prostu lectio divina na niedziele i święta. Rok B. 

Książka ma być jedną z wielu pomocy dla tych, którzy pragną się modlić Bożym Słowem w duchu lectio divina. Autor ma nadzieję, że przynajmniej niektóre z zaproponowanych rozważań pomogą Czytelnikom otworzyć się na moc i światło płynące z Bożej mowy. Pozwolą pokochać Księgę Życia, która stanie się dla nich nie tyle jedną z wielu ksiąg, ale Księgą numer jeden. Zażyłość z Bożym Słowem pogłębiająca się z każdym dniem sprawi, że także ich życie stanie się żywą księgą, z której inni będą czytać o wielkich dziełach Bożych.

Czym ryzykujesz, nabywając tę książkę? Ufam, że największym ryzykiem jest to, że pokochasz Boże Słowo, a jeszcze bardziej jego Autora, Pana Boga. Czyż to nie wspaniałe należeć do wielkiej Bożej rodziny tych, którzy czytają Boże Słowo i je zachowują, aby być dla Jezusa jak matka, brat czy siostra (por. Łk 8,21)? Czy to nie piękne i budujące zachowywać jak Maryja wszystkie te słowa i rozważać je w swoim sercu (por. Łk 2,19)? Dlaczego masz budować dom swego życia na piasku i codziennie drżeć, że byle wietrzyk sprawi, iż on runie? Czyż nie lepiej, choć może z wysiłkiem i trudem, budować go na skale i nie martwić się stanem pogody (por. Mt 7,24-27)?

Tym, którzy zaryzykują, nie życzę miłej lektury, ale owocnej, przemieniającej, budującej. Lektura Bożego Słowa nie zawsze jest miła, lekka i przyjemna. Często konfrontuje, wzywa do nawrócenia, przemiany, wyciska łzy, zwyczajnie boli. Ostatecznie zawsze prowadzi ku zmartwychwstaniu i nowemu życiu w Chrystusie. Zatem czytaj, medytuj, módl się, kontempluj i wzrastaj w wierze, nadziei i miłości na Bożą chwałę i pożytek braci i sióstr. Od czasu do czasu, zwłaszcza w czasie oratio, westchnij za autora tych rozważań. On zaś obiecuje Tobie to samo: pamięć przed Bogiem w modlitwie.

I Niedziela Adwentu

I. Lectio: Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch Święty.

Jezus powiedział do swoich uczniów: „Uważajcie, czuwajcie, bo nie wiecie, kiedy czas ten nadejdzie. (...) Czuwajcie więc, bo nie wiecie, kiedy pan domu przyjdzie” (Mk 13,33.35).

II. Meditatio: Staraj się dogłębnie zrozumieć tekst. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Pan apeluje do swych uczniów o uwagę i postawę czujności. Chce, aby ich życie w pewien sposób było zewnętrznie i wewnętrznie zdyscyplinowane, by nie przegapili w nim tego, co najważniejsze, lub Tego, Kto jest najważniejszy.

Postawa uwagi i czuwania nie jest mi obca. Muszę uważać na znaki drogowe, gdy jestem za kierownicą samochodu. Uważam, żeby nie spaść, kiedy się wspinam na górski szczyt. Można czuwać z matczyną troską przy łóżku chorego dziecka itp. Uważnym i czujnym trzeba też być w sprawach Pana. Nie tylko pragnę nie być zaskoczonym, „kiedy ten czas nadejdzie”. Pragnę dobrze przeżywać moje dziś, aby z ufnością, bez lęku oczekiwać mojego jutra.

Pan nie ma obowiązku zapowiadać służbie, kiedy wróci. Służba ma obowiązek być zawsze gotowa na Jego powrót. Każdy na swoim stanowisku. Każdy przy swoim zadaniu.

Moja niewiedza dotycząca godziny powrotu Pana sprawia, że ciąg­le jestem w pogotowiu, ciągle jestem czujny. Nie kombinuję. Nie mówię sobie: „Teraz się trochę zdrzemnę, a potem zobaczymy”. Nie zniechęcają mnie też fałszywe alarmy. Czuwam, bo czekam na Niego, na mojego Pana. On mi zaufał. Nie mogę Go zawieźć.

III. Oratio: Teraz ty mów do Boga. Otwórz przed Nim serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie Słowo. Módl się prosto i spontanicznie – owocami wcześniejszej lectio i meditatio. Pozwól Bogu zstąpić do serca i mów do Niego w sercu. Wsłuchaj się w poruszenia własnego serca. Wyrażaj je szczerze przed Bogiem: uwielbiaj, dziękuj i proś. Może ci w tym pomóc modlitwa psalmu:

Usłysz, Pasterzu Izraela (…).

Ty, który zasiadasz na cherubach (…).

Wzbudź swą potęgę

i przyjdź nam z pomocą (Ps 80,2-3).

IV. Contemplatio: Trwaj przed Bogiem całym sobą. Módl się obecnością. Trwaj przy Bogu. Kontemplacja to czas bezsłownego westchnienia Ducha, ukojenia w Bogu. Rozmowa serca z sercem. Jest to godzina nawiedzenia Słowa. Powtarzaj w różnych porach dnia:

Odnów nas, Boże, i daj nam zbawienie.

II Niedziela Adwentu

I. Lectio: Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch Święty.

Początek Ewangelii o Jezusie Chrystusie, Synu Bożym. Jak jest napisane u proroka Izajasza: „Oto Ja posyłam wysłańca mego przed Tobą; on przygotuje drogę Twoją. Głos wołającego na pustyni: Przygotujcie drogę Panu, prostujcie ścieżki dla Niego” (Mk 1,1-3).

II. Meditatio: Staraj się dogłębnie zrozumieć tekst. Pytaj siebie: „Co mówi do mnie Bóg?”.

Początek i środek, a także zakończenie Ewangelii – cała Dobra Nowina jest o Jezusie Chrystusie, Synu Bożym. To przypomnienie dla całej wspólnoty Kościoła i każdego wierzącego z osobna.

Jak pięknie by było, gdyby moje życie – często określane Piątą Ewangelią – w całości było poświęcone Jezusowi. Muszę ciągle pokonywać pokusę wykreślania Zbawiciela z niektórych kart księgi mojego życia. Najczęściej w tych miejscach moje życie przestaje być dobrą nowiną. Muszę pamiętać, że Ewangelia, także ta Piąta, nie może mieć dwóch głównych bohaterów, Jezusa i mnie.

Ten, który zamierza nawiedzić swój lud, rezygnuje z sytuacji zaskoczenia. Posyła swego wysłańca, aby uprzedził Jego przyjście i przygotował dla Niego ludzkie drogi, ścieżki (w Starym Testamencie „droga” to symbol ludzkiego postępowania), ludzkie serca.

Być może nie jest mi obce narzekanie na stan dróg, po których jeżdżę jako kierowca czy pasażer. Ufam, że sytuacja ulegnie poprawie. Jednak dziś muszę zapytać, czy Jezus zmierzający w stronę mego serca może korzystać z autostrady czy ścieżyny porosłej krzakami mojego egoizmu i zaniedbania. Czas adwentu to okazja, aby gruntownie poprawić stan dostępu do mojego życia. On pragnie dotrzeć do mnie, aby stać się moją Drogą (por. J 14,6) do domu Ojca.

III. Oratio: Teraz ty mów do Boga. Otwórz przed Nim serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie Słowo. Módl się prosto i spontanicznie – owocami wcześniejszej lectio i meditatio. Pozwól Bogu zstąpić do serca i mów do Niego w sercu. Wsłuchaj się w poruszenia własnego serca. Wyrażaj je szczerze przed Bogiem: uwielbiaj, dziękuj i proś. Może ci w tym pomóc modlitwa psalmu:

Pan sam obdarzy szczęściem,

a nasza ziemia wyda swój owoc.

Przed Nim będzie kroczyć sprawiedliwość,

i śladami Jego kroków zbawienie (Ps 85,13-14).

IV. Contemplatio: Trwaj przed Bogiem całym sobą. Módl się obecnością. Trwaj przy Bogu. Kontemplacja to czas bezsłownego westchnienia Ducha, ukojenia w Bogu. Rozmowa serca z sercem. Jest to godzina nawiedzenia Słowa. Powtarzaj w różnych porach dnia:

Będę słuchał tego, co mówi Pan Bóg.

III Niedziela Adwentu

I. Lectio: Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch Święty.

Pojawił się człowiek posłany przez Boga, Jan mu było na imię. Przyszedł on na świadectwo, aby zaświadczyć o Światłości, by wszyscy uwierzyli przez niego. Nie był on światłością, lecz posłanym, aby zaświadczyć o Światłości (J 1,6-8).

II. Meditatio: Staraj się dogłębnie zrozumieć tekst. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Jan, człowiek z misją, człowiek od Boga, świadek, posłaniec.

Również powinienem być człowiekiem Boga, człowiekiem z misją, świadkiem. Ludzie, patrząc na moje życie, powinni mieć gwarancję, że nie utracą wiary, lecz ją umocnią, pogłębią, niektórzy odnajdą. Może nie wszyscy uwierzą, ale choć w sercu się zaniepokoją, zaczną pytać, szukać. Obrzydnie im ciemność. Zapragną życia w świetle, a może nawet spotkają Światłość.

To była wielka pokusa. Będąc jedynie promykiem, ogłosić się słońcem. Z człowieka od Boga stać się człowiekiem bez Boga lub w miejsce Boga.

Podobna pokusa nie omija także i mojego serca, życia. Niejednokrotnie zasłaniam sobą słońce, Jezusa. Zamiast Bogu, zapalam świeczkę swej pysze i egoizmowi. Efekt: odcięty od Źródła, wypalam się, gasnę. Przestrzeń mojego życia wypełniają ciemności. Wielu, przed którymi odgrywałem rolę Światłości, traci orientację, gubi drogę. A trzeba tak niewiele. Być jasnym promykiem o żywym płomieniu. Tylko tyle i aż tyle.

III. Oratio: Teraz ty mów do Boga. Otwórz przed Nim serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie Słowo. Módl się prosto i spontanicznie – owocami wcześniejszej lectio i meditatio. Pozwól Bogu zstąpić do serca i mów do Niego w sercu. Wsłuchaj się w poruszenia własnego serca. Wyrażaj je szczerze przed Bogiem: uwielbiaj, dziękuj i proś. Może ci w tym pomóc modlitwa:

Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny,

święte jest imię Jego.

A Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie

Nad tymi, co się Go boją (Łk 1,49-50).

IV. Contemplatio: Trwaj przed Bogiem całym sobą. Módl się obecnością. Trwaj przy Bogu. Kontemplacja to czas bezsłownego westchnienia Ducha, ukojenia w Bogu. Rozmowa serca z sercem. Jest to godzina nawiedzenia Słowa. Powtarzaj w różnych porach dnia:

Wielbi dusza moja Pana.

IV Niedziela Adwentu

I. Lectio: Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch Święty.

Bóg posłał anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja. Anioł wszedł do Niej i rzekł: „Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą” (Łk 1,26-28).

II. Meditatio: Staraj się dogłębnie zrozumieć tekst. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Galilea uchodziła za niezbyt pobożny region Palestyny. Także Nazaret nie cieszył się dobrą opinią jako miejscowość. Czy może być coś dobrego z Nazaretu? – pytał apostoł Natanael (por. J 1,47). A jednak znalazł Bóg dwa serca godne uwagi, Bożej uwagi. Serca Maryi i Józefa. Pod sercem tej pierwszej znalazł miejsce dla swego Syna, który z miłością, powoli, zmieniał opinię o Nazarecie, Galilei i o ludzkim, uwikłanym w grzechu sercu.

Być może i ja pochodzę z regionu, miejscowości o niezbyt dobrej reputacji. Czas to zmienić. Czas zacząć od swego serca. Ktoś popsuł tę opinię. Będę pierwszym, który spróbuje ją naprawić. Do współpracy i do serca zaproszę Jezusa. Tak jak Maryja i Józef – powoli, z miłością.

Mieć łaskę to mieć w sobie życie, Boże życie. Z Bożego wyboru Maryja została obdarzona jej pełnią. „Łaski pełna” stało się niejako Jej drugim, a może lepiej – pierwszym imieniem.

Czy dbam o poziom Bożej łaski w moim sercu? Czy pamiętam, że grzech obniża jej poziom, a grzech śmiertelny wręcz niszczy? W czasie świątecznych przygotowań zabiegam o to, aby było dużo rzeczy na stole, pod choinką mnóstwo prezentów. Zadbam też, nade wszystko, o to, aby w moim sercu był odpowiedni poziom Bożej łaski. On, gdy się narodzi, najpierw będzie pukał do mojego serca. Wstyd, żeby było nieprzygotowane.

III. Oratio: Teraz ty mów do Boga. Otwórz przed Nim serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie Słowo. Módl się prosto i spontanicznie – owocami wcześniejszej lectio i meditatio. Pozwól Bogu zstąpić do serca i mów do Niego w sercu. Wsłuchaj się w poruszenia własnego serca. Wyrażaj je szczerze przed Bogiem: uwielbiaj, dziękuj i proś. Może ci w tym pomóc modlitwa psalmu:

On będzie wołał do Mnie: Ty jesteś moim Ojcem,

moim Bogiem, opoką mego zbawienia. (…)

Na wieki zachowam dla niego łaskę

i trwałe będzie moje z nim przymierze (Ps 89,27.29).

IV. Contemplatio: Trwaj przed Bogiem całym sobą. Módl się obecnością. Trwaj przy Bogu. Kontemplacja to czas bezsłownego westchnienia Ducha, ukojenia w Bogu. Rozmowa serca z sercem. Jest to godzina nawiedzenia Słowa. Powtarzaj w różnych porach dnia:

Na wieki będę sławił łaski Pana.

Narodzenie Pańskie (Msza w nocy)

Dostępne w wersji pełnej

Narodzenie Pańskie

Dostępne w wersji pełnej

Niedziela Świętej Rodziny

Dostępne w wersji pełnej

II Niedziela Bożego Narodzenia

Dostępne w wersji pełnej

Uroczystość Bożej Rodzicielki

Dostępne w wersji pełnej

Uroczystość Objawienia Pańskiego (6 stycznia)

Dostępne w wersji pełnej

Niedziela Chrztu Pańskiego

Dostępne w wersji pełnej

I Niedziela Wielkiego Postu

Dostępne w wersji pełnej

II Niedziela Wielkiego Postu

Dostępne w wersji pełnej

III Niedziela Wielkiego Postu

Dostępne w wersji pełnej

IV Niedziela Wielkiego Postu

Dostępne w wersji pełnej

V Niedziela Wielkiego Postu

Dostępne w wersji pełnej

Niedziela Palmowa, Męki Pańskiej

Dostępne w wersji pełnej

Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego

Dostępne w wersji pełnej

II Niedziela Wielkanocna

Dostępne w wersji pełnej

III Niedziela Wielkanocna

Dostępne w wersji pełnej

IV Niedziela Wielkanocna

Dostępne w wersji pełnej

V Niedziela Wielkanocna

Dostępne w wersji pełnej

VI Niedziela Wielkanocna

Dostępne w wersji pełnej

VII Niedziela Wielkanocna (Wniebowstąpienie Pańskie)

Dostępne w wersji pełnej

Niedziela Zesłania Ducha Świętego

Dostępne w wersji pełnej

II Niedziela zwykła

Dostępne w wersji pełnej

III Niedziela zwykła

Dostępne w wersji pełnej

IV Niedziela zwykła

Dostępne w wersji pełnej

V Niedziela zwykła B

Dostępne w wersji pełnej

VI Niedziela zwykła

Dostępne w wersji pełnej

VII Niedziela zwykła

Dostępne w wersji pełnej

VIII Niedziela zwykła

Dostępne w wersji pełnej

IX Niedziela zwykła

Dostępne w wersji pełnej

X Niedziela zwykła

Dostępne w wersji pełnej

XI Niedziela zwykła

Dostępne w wersji pełnej

XII Niedziela zwykła

Dostępne w wersji pełnej

XIII Niedziela zwykła

Dostępne w wersji pełnej

XIV Niedziela zwykła

Dostępne w wersji pełnej

XV Niedziela zwykła

Dostępne w wersji pełnej

XVI Niedziela zwykła

Dostępne w wersji pełnej

XVII Niedziela zwykła

Dostępne w wersji pełnej

XVIII Niedziela zwykła

Dostępne w wersji pełnej

XIX Niedziela zwykła

Dostępne w wersji pełnej

XX Niedziela zwykła

Dostępne w wersji pełnej

XXI Niedziela zwykła

Dostępne w wersji pełnej

XXII Niedziela zwykła

Dostępne w wersji pełnej

XXIII Niedziela zwykła

Dostępne w wersji pełnej

XXIV Niedziela zwykła

Dostępne w wersji pełnej

XXV Niedziela zwykła

Dostępne w wersji pełnej

XXVI Niedziela zwykła

Dostępne w wersji pełnej

XXVII Niedziela zwykła

Dostępne w wersji pełnej

XXVIII Niedziela zwykła

Dostępne w wersji pełnej

XXIX Niedziela zwykła

Dostępne w wersji pełnej

XXX Niedziela zwykła (Rocznica Poświęcenia Kościoła Własnego)

Dostępne w wersji pełnej

XXXI Niedziela zwykła

Dostępne w wersji pełnej

XXXII Niedziela zwykła

Dostępne w wersji pełnej

XXXIII Niedziela zwykła

Dostępne w wersji pełnej

XXXIV Niedziela zwykła (Jezusa Chrystusa, Króla Wszechświata)

Dostępne w wersji pełnej

Niedziela Trójcy Przenajświętszej

Dostępne w wersji pełnej

Uroczystość Wniebowzięcia NMP

Dostępne w wersji pełnej

Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Pańskiej (Boże Ciało)

Dostępne w wersji pełnej

Uroczystość Wszystkich Świętych

Dostępne w wersji pełnej

Redakcja Agnieszka Ćwieląg-Pieculewicz ks. Marcin Dębkowski SDS

Korekta Magdalena Mnikowska

Redakcja techniczna Anna Olek

Projekt okładki Artur Falkowski

Imprimi potest ks. Piotr Filas SDS, prowincjał l.dz. 467/P/2014 Kraków, 17 listopada 2014

© 2014 Wydawnictwo SALWATOR

ISBN 978-83-7580-806-3

Wydawnictwo SALWATOR ul. św. Jacka 16, 30-364 Kraków tel. 12 260 60 80 e-mail: [email protected]

Na zlecenie Woblink

woblink.com

plik przygotował Karol Ossowski