Pokój wewnętrzny w 9 dni ebook

Medytacja o. Jacques’a Philippe’a

Łaską, o którą będziemy prosić podczas tych rekolekcji, jest przyjęcie pokoju Bożego do naszych serc w sposób najgłębszy, najpełniejszy, i zdolność przekazywania tego pokoju wokół nas.

Pokoju dotyczy siódme błogosławieństwo w Ewangelii według św. Mateusza: „Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi”1 (Mt 5, 9).

Oczywiście nie możemy przekazywać innym pokoju, jeśli nie mieszka on w nas samych.

W Liście do Kolosan św. Paweł pisze: „A w sercach waszych niech panuje pokój Chrystusowy, do którego też zostaliście wezwani w jednym Ciele” (Kol 3, 15).

Według Pawła Bóg kieruje do nas wezwanie, by przyjąć Jego pokój. Zachowanie pokoju jest istotnym elementem powołania chrześcijańskiego.

Dzisiaj w świecie naznaczonym tyloma lękami, niepokojami, troskami wezwanie to nabiera szczególnej wagi. Przyjęcie i przekazywanie Bożego pokoju jest rzeczywistą duchową koniecznością.

Pierwszym obowiązkiem chrześcijanina nie jest doskonałość ani rozwiązanie wszystkich problemów, ani też powodzenie we wszystkim, lecz zachowanie pokoju.

Jestem w istocie tego samego zdania, co Etty Hillesum, młoda Żydówka, mieszkająca w Amsterdamie w czasie drugiej wojny światowej, której udziałem stało się piękne spotkanie z Bogiem. Gdy w roku 1942 w Amsterdamie nasilały się prześladowania nazistowskie, tak napisała ona w swoim dzienniku: „Właściwie naszą jedyną misją moralną jest tworzenie wielkich oaz spokoju w nas samych – coraz większych, tak byśmy następnie mogli go przekazywać innym. Czym więcej ciszy ludzie znajdą w sobie, tym spokojniejszy będzie ten roztrzęsiony świat”2.

W im większym kryzysie pogrąża się świat, tym ważniejszy jest pokój w naszych sercach.

W Księdze Izajasza zapisano następujące słowa, którymi Bóg zwrócił się do proroka, gdy Jerozolimie groziło niebezpieczeństwo ze strony nieprzyjaciół, a lud niepokoił się i gwałtownie poszukiwał rozwiązań politycznych:

„W nawróceniu i spokoju jest wasze ocalenie, w ciszy i ufności leży wasza siła. Ale wyście tego nie chcieli!” (Iz 30, 15).

Jeśli pokój i ufność zamieszkują nasze serce, będziemy szukać oparcia w Panu i będziemy w stanie znajdować dobre rozwiązania naszych trudności. Na pytania, które staną przed nami, będziemy udzielać konstruktywnych odpowiedzi, będziemy podejmować decyzje motywowane miłością.

Jeśli jednak pozwalamy, by niepokój i strach przeniknęły do naszych serc, ryzykujemy, że na wydarzenia, których będziemy świadkami, zareagujemy niewłaściwie: zamknięciem, ucieczką, agresją, przemocą, albo też że nic nie osiągniemy naszymi pospiesznymi decyzjami, a niekiedy nawet, że powiększą one zło, zamiast je zmniejszyć.