Pół godziny przed Najświętszym Sakramentem ebook

IMPRIMATUR Kuria Metropolitalna w Krakowie nr 1040/2016, 15 kwietnia 2016 r. bp Jan Szkodoń, wikariusz generalny ks. Kazimierz Moskała, wicekanclerz ks. dr Stanisław Szczepaniec, cenzor

KOREKTAAgata Chadzińska Anna Kendziak

PROJEKT OKŁADKI Izabela Puk

ISBN 978-83-68030-97-6

© 2025 Dom Wydawniczy RAFAEL ul. Gromadzka 58, 30-714 Kraków tel. 12 411 14 52 e-mail: [email protected]

Plik opracował i przygotował Woblink

woblink.com

Wstęp

„Tylko przez adorację można dojrzeć do głębokiego i autentycznego przyjęcia Chrystusa”1.

Pan Jezus jest obecny w Najświętszym Sakramencie w sposób rzeczywisty jako Bóg i jako Człowiek – z Duszą, Bóstwem, Ciałem i przenajdroższą Krwią. Jest to prawda, której uczy Kościół święty: „Kontemplowanie Chrystusa zakłada umiejętność rozpoznawania Go, gdziekolwiek się objawia, obecny na różne sposoby, ale przede wszystkim w żywym sakramencie Jego Ciała i Jego Krwi2.

Bóg z ogromnej miłości został ze mną i dla mnie w Najświętszym Sakramencie po wszystkie dni mojego życia, aż do skończenia świata. Chcę odpowiedzieć na tę miłość, nawiedzając Go w tym Sakramencie Miłości. Mimo że jest Bogiem i niczego Mu do szczęścia nie brakuje, gdyż jest samą Miłością i źródłem pokoju, to jednak jest bardzo spragniony mojego towarzystwa. Czeka na każdy najmniejszy akt miłości, przyjazny gest, czułe spojrzenie, zwierzenie się Mu z trosk, radości i wszystkich spraw. Często zostaje w kościołach sam, bez towarzystwa człowieka. Z Najświętszym Sercem przepełnionym najgorętszą miłością zawsze na mnie czeka.

Ojciec Święty Benedykt XVI w rozważaniu przed modlitwą Anioł Pański przed Światowymi Dniami Młodzieży w Kolonii wskazał, że adoracja nie jest postawą z „zamierzchłych czasów, która jest pozbawiona sensu dla współczesnego człowieka”. Zaznaczył, że adoracja oznacza rozpoznanie obecności Boga, Stworzyciela i Pana wszechświata. To jest wyznanie pełne wdzięczności, które wypływa z głębi serc i napełnia całe istnienie, ponieważ tylko wielbiąc i kochając Boga ponad wszystko, człowiek może zrealizować swoje życie.

„Pójdźcie błogosławieni Ojca mojego, bo byłem w więzieniu, a przyszliście do Mnie” – mówił Pan Jezus służebnicy Bożej siostrze Leonii Nastał o swojej samotności w tabernakulum3. Jezus zwierzył się siostrze Leonii z pragnienia towarzystwa synów ludzkich, w których znajduje swą rozkosz. Ludzie natomiast zamykają drzwi swego serca, nie chcą usłyszeć Jego głosu. Pan Jezus powiedział jej: „Gdybym wzywał na sąd i karanie, mieliby wymówkę, ale Ja zapraszam na gody, na ufną, przyjacielską rozmowę, na ucztę miłości, a ludzie Mną gardzą. O, jak bolesna będzie dla nich kiedyś Moja skarga: Byłem samotnym więźniem, a nie nawiedziliście Mnie”4.

Dalsza część książki dostępna w wersji pełnej