Spokojna pewność siebie. Od nieśmiałości do przebojowości ebook

To wa­żne, by pa­mi­ętać,

że ka­żdy z nas ma w so­bie ma­gię.

J.K. Row­ling

WPRO­WA­DZE­NIE

Po­tężna kom­bi­na­cja o ma­gicz­nych wła­ści­wo­ściach

Pra­cu­jąc przez ostat­nie osiem­na­ście lat z po­nad dwo­ma ty­si­ąca­mi klien­tów i stu­den­tów i po­ma­ga­jąc im od­na­le­źć wła­sną stre­fę kom­for­tu w cza­sie pu­blicz­nych prze­mó­wień i wy­stępów na sce­nie lub przed ka­me­rą, na­uczy­łam się, że ka­żdy (tak, ka­żdy!) ma wła­sne ogra­ni­cze­nia, z któ­ry­mi musi się zmie­rzyć, żeby „móc błysz­czeć w świe­tle re­flek­to­rów”. Ka­żdy do­świad­cza nie­po­ko­ju i stre­su. Ka­żdy ma oba­wy i lęki. Nie ma zna­cze­nia, kim je­steś, ile masz lat, ani co już uda­ło ci się osi­ągnąć. Szko­li­łam ce­le­bry­tów, pre­ze­sów firm, su­per­mo­del­ki, zna­nych spor­tow­ców, le­ka­rzy, psy­cho­lo­gów, pre­zen­te­rów wia­do­mo­ści, go­spo­da­rzy pro­gra­mów te­le­wi­zyj­nych, pi­sa­rzy oraz bo­ga­tych przed­si­ębior­ców – lu­dzi, któ­rzy od­nie­śli suk­ces w swo­jej bra­nży i któ­rzy, jak by się mo­gło wy­da­wać, mają w ży­ciu wszyst­ko pod kon­tro­lą. Szyb­ko od­kry­łam jed­nak, że dla wi­ęk­szo­ści z nich co­dzien­ne wędro­wa­nie ży­cio­wą ście­żką wca­le nie jest ła­twe. Wie­lu pła­ka­ło w cza­sie na­szych tre­nin­gów, kie­dy przy­szło im zmie­rzyć się z wła­sny­mi wąt­pli­wo­ścia­mi i lęka­mi.

Wiel­cy, sil­ni, zna­ni spor­tow­cy re­ago­wa­li bar­dzo emo­cjo­nal­nie w cza­sie pry­wat­nych se­sji co­achin­go­wych, kie­dy uczy­łam ich po raz pierw­szy, jak za­pre­zen­to­wać się przed ka­me­rą. Za­le­ża­ło im na tym, żeby wy­pa­ść przed ka­me­rą tak samo do­brze, jak na bo­isku, co prze­kła­da­ło się na ogrom­ną pre­sją. Za­po­mi­na­li bo­wiem, że bie­gło­ść wy­ma­ga tre­nin­gu. Pi­ęk­ne mo­del­ki, któ­rych twa­rze zdo­bią okład­ki mo­do­wych ma­ga­zy­nów, sie­dzia­ły przede mną nie­pew­ne i wy­lęk­nio­ne, bo przez lata były oce­nia­ne je­dy­nie na pod­sta­wie wła­sne­go wy­glądu. Re­no­mo­wa­na, od­no­sząca suk­ce­sy praw­nicz­ka, któ­rej mat­ka sta­wia­ła cór­ce bar­dzo wy­so­ko po­przecz­kę, zma­ga­ła się z po­czu­ciem, że ni­g­dy nie będzie wy­star­cza­jąco do­bra, i to na­wet wte­dy, kie­dy do­sta­ła pro­po­zy­cję po­pro­wa­dze­nia wła­sne­go pro­gra­mu te­le­wi­zyj­ne­go. Sze­fo­wa kuch­ni, któ­rej oj­ciec za­wsze chciał, żeby zo­sta­ła le­ka­rzem, nie po­tra­fi­ła się uwol­nić od my­śli, że musi on być strasz­nie roz­cza­ro­wa­ny, kie­dy wi­dzi swo­ją cór­kę dzie­lącą się prze­pi­sa­mi we wła­snym, nie­zwy­kle po­pu­lar­nym pro­gra­mie ku­li­nar­nym emi­to­wa­nym przez jed­ną ze sta­cji te­le­wi­zyj­nych.

Za­częłam so­bie uświa­da­miać, że wszyst­kich, z któ­ry­mi mia­łam oka­zję pra­co­wać, łączy­ły dwie rze­czy: chcie­li się na­uczyć, jak od­na­le­źć spo­kój w stre­su­jących lub no­wych sy­tu­acjach, oraz chcie­li być zdol­ni za­ufać sa­mym so­bie, aby ko­mu­ni­ko­wać się z pew­no­ścią sie­bie za­rów­no we­wnątrz, jak i na ze­wnątrz (czy­li zwra­ca­jąc się do sa­mych sie­bie oraz do świa­ta, któ­ry ich ota­cza). Wte­dy wła­śnie przy­sze­dł mi do gło­wy kon­cept spo­koj­nej pew­no­ści sie­bie[1]. Je­stem prze­ko­na­na, że po­łącze­nie spo­ko­ju i pew­no­ści sie­bie to coś, cze­go ka­żdy (nie tyl­ko pre­zen­te­rzy i wy­ko­naw­cy) chce i po­trze­bu­je w co­dzien­nym ży­ciu. Pew­no­ść sie­bie jest wa­żna. Ale to po­łącze­nie tych dwóch skład­ni­ków, spo­ko­ju i pew­no­ści sie­bie, po­zwa­la stwo­rzyć po­tężną kom­bi­na­cję o ma­gicz­nych wła­ści­wo­ściach. Spo­koj­na pew­no­ść sie­bie kszta­łtu­je two­je ży­cie. Kie­dy je­steś spo­koj­ny, to po­dej­mu­jesz lep­sze de­cy­zje. Po­tra­fisz my­śleć ja­sno. Zaj­mu­jesz miej­sce kie­row­cy. Ufasz sa­me­mu so­bie, a inni ufa­ją two­im osądom. Spo­koj­na pew­no­ść sie­bie to moc­na, dys­kret­na, we­wnętrz­na nić sa­mo­dziel­no­ści i sa­mo­wie­dzy, któ­ra nie po­zwa­la nam się roz­pa­ść, kie­dy wpa­da­my w wir ze­wnętrz­ne­go świa­ta. Lu­dzie, któ­rym bra­ku­je spo­koj­nej pew­no­ści sie­bie, zma­ga­ją się z pro­ble­ma­mi w za­kre­sie re­la­cji mi­ędzy­ludz­kich oraz kom­pe­ten­cji ko­mu­ni­ka­cyj­nych i przy­wód­czych. Trud­no jest na­wi­ązać kon­takt z in­ny­mi, je­śli je­steś skrępo­wa­ny lub ze­stre­so­wa­ny. Z ko­lei prze­wra­żli­wie­nie oraz nad­mier­ne skon­cen­tro­wa­nie na so­bie spra­wia­ją, że nie mo­że­my się sku­pić na po­trze­bach in­nych. Je­śli je­ste­śmy po­ru­sze­ni, albo śpie­szy­my się i ule­ga­my pre­sji, to tra­ci­my kon­tro­lę nad sobą sa­mym i nie mo­że­my prze­wo­dzić in­nym. Je­śli masz w so­bie spo­koj­ną pew­no­ść sie­bie, to trak­tu­jesz le­piej sa­me­go sie­bie, a w efek­cie trak­tu­jesz le­piej ta­kże in­nych.

Spo­koj­na pew­no­ść sie­bie jest za­ra­źli­wa – lu­dzie mogą ją u cie­bie wy­czuć. Na­da­je ton. Inni chcą prze­by­wać w po­bli­żu tych, któ­rzy nią ema­nu­ją. Spo­koj­na pew­no­ść sie­bie jest po­trzeb­na w wi­ęk­szo­ści sy­tu­acji. Czyż nie tej wła­śnie ce­chy ocze­ku­je­my od lu­dzi, na któ­rych po­le­ga­my, jak le­karz, pi­lot sa­mo­lo­tu, na­uczy­ciel, tre­ner, opie­kun­ka do dziec­ka czy cho­ćby oso­ba wy­pro­wa­dza­jąca na spa­cer na­sze­go psa?

Wiem z do­świad­cze­nia, jak to jest zma­gać się z nie­po­ko­jem, wąt­pli­wo­ścia­mi i stra­chem. Kie­dy by­łam młod­sza, nie mia­łam w so­bie spo­koj­nej pew­no­ści sie­bie, i do tej pory pa­mi­ętam, jak pa­ra­li­żu­jące to było do­świad­cze­nie. W okre­sie do­ra­sta­nia i w cza­sie stu­diów, kie­dy tyl­ko usły­sza­łam na za­jęciach moje na­zwi­sko, ser­ce za­czy­na­ło gwa­łtow­nie bić, a pot spły­wał mi po ple­cach. Na­wet je­śli zna­łam od­po­wie­dź i chcia­łam pod­nie­ść rękę, by się zgło­sić, ro­bi­łam się spo­co­na i tak nie­spo­koj­na, że nie by­łam w sta­nie się ode­zwać. Nie po­tra­fi­łam prze­jść obok tych wszyst­kich sto­li­ków na sto­łów­ce, żeby po­de­jść do baru, je­śli nie mia­łam u boku przy­ja­ció­łki. By­łam ner­wo­wą, prze­ra­żo­ną in­tro­wer­tycz­ką i ni­g­dy nie wie­dzia­łam, jak za­cho­wać się w to­wa­rzy­stwie in­nych, co ne­ga­tyw­nie wpły­wa­ło na moje ży­cie szkol­ne, za­wo­do­we oraz uczu­cio­we. Kie­dy spo­glądam wstecz na dro­gę, któ­ra do­pro­wa­dzi­ła mnie do spo­koj­nej pew­no­ści sie­bie, wi­dzę wła­śnie to: dro­gę. Pod­róż. Praw­dzi­wa zmia­na na­stępu­je stop­nio­wo i po­wo­li. Po­trzeb­na była cała se­ria ma­łych kro­ków i do­świad­czeń, żeby zbu­do­wać so­lid­ny fun­da­ment spo­ko­ju i pew­no­ści sie­bie, któ­ry te­raz jest esen­cją mo­je­go ży­cia.

Pra­cu­jąc jako co­ach, od­kry­łam, że ka­żdy czło­wiek jest zdol­ny po­ko­nać wła­sne ogra­ni­cze­nia i prze­szko­dy i z po­wo­dze­niem stwo­rzyć fun­da­men­ty spo­koj­nej pew­no­ści sie­bie. Do­ty­czy to ta­kże cie­bie.

SPO­KOJ­NA PEW­NO­ŚĆ SIE­BIE WE­WNĄTRZ I NA ZE­WNĄTRZ

By­cie pew­nym sie­bie roz­mów­cą po­ma­ga ko­mu­ni­ko­wać się z in­ny­mi oraz ze świa­tem do­oko­ła nas. Aby być do­brym w ko­mu­ni­ko­wa­niu się, trze­ba się na­uczyć być do­brym słu­cha­czem. Dzi­ęki temu sta­jesz się cie­kaw­szy świa­ta i bar­dziej za­in­te­re­so­wa­ny in­ny­mi. Mniej sku­piasz się na so­bie sa­mym, a bar­dziej na in­nych, a to w efek­cie spra­wia, że je­steś mniej skrępo­wa­ny i mniej mar­twisz się tym, jak wy­glądasz czy brzmisz.

Je­śli ro­bisz ka­rie­rę, któ­ra wy­ma­ga wy­stępów przed ka­me­rą, to mu­sisz prze­stać brać wszyst­ko do sie­bie, co jest do­brą radą w za­sa­dzie na ka­żdej ście­żce za­wo­do­wej. Re­gu­lar­nie spo­ty­kasz się z od­mo­wą na ca­stin­gach, pod­czas gdy w in­nych bra­nżach lu­dzie do­świad­cza­ją in­nych form od­mo­wy, ale mu­sisz wy­trwać. Ja na­uczy­łam się, że mogę usły­szeć sło­wo „nie”, ale nie po­zwo­lę mu się za­trzy­mać. Moje ży­cie sta­ło się ilu­stra­cją sta­re­go ja­po­ńskie­go po­wie­dze­nia: „Upad­nij sie­dem razy, wstań osiem”. Zo­sta­łam ta­kże za­pa­lo­ną czy­tel­nicz­ką ksi­ążek na te­mat roz­wo­ju oso­bi­ste­go i bio­gra­fii lu­dzi, któ­rych po­dzi­wiam, i w ko­ńcu zro­zu­mia­łam, że mam ta­kie samo pra­wo, jak ka­żdy inny czło­wiek na świe­cie, żeby pro­sić o to, cze­go chcę, i żeby o to wal­czyć. Za­częłam zwra­cać uwa­gę na hi­sto­rie, któ­re opo­wia­dam so­bie sa­mej o so­bie. Na­uczy­łam się, że naj­wa­żniej­szą rze­czą, jaką kie­dy­kol­wiek usły­szysz, jest to, co mó­wisz sam do sie­bie.

Spo­koj­na pew­no­ść sie­bie nie bie­rze się z tego, co zda­rza się to­bie. Bie­rze się z tego, co dzie­je się w to­bie. Wy­pra­co­wa­łam więc mój wła­sny, bu­du­jący pew­no­ść sie­bie re­żim, któ­rym te­raz dzie­lę się z klien­ta­mi i stu­den­ta­mi. Kie­dy za­częłam być spo­koj­niej­sza i bar­dziej pew­na sie­bie, cały mój świat się zmie­nił. Zmie­nił się spo­sób, w jaki lu­dzie na mnie re­ago­wa­li. Zmie­nił się spo­sób, w jaki ja re­ago­wa­łam na samą sie­bie. Pra­ca, re­la­cje i ży­cie w ogó­le sta­ły się o wie­le bar­dziej po­zy­tyw­ne i sa­tys­fak­cjo­nu­jące. Pa­mi­ętam ten pierw­szy raz, kie­dy po­czu­łam spo­kój i siłę w sy­tu­acji, gdy wy­szłam ze swo­jej stre­fy kom­for­tu tak da­le­ko, jak ni­g­dy wcze­śniej. Za­pro­szo­no mnie do udzia­łu w jed­nym z pro­gra­mów sie­ci PBS w New Jer­sey. To był mój pierw­szy wy­wiad te­le­wi­zyj­ny, w któ­rym sto­ły były od­wró­co­ne do sie­bie, a ja wy­stępo­wa­łam ra­czej w roli prze­py­ty­wa­ne­go go­ścia niż go­spo­dy­ni pro­gra­mu czy pre­zen­te­ra pro­wa­dzące­go roz­mo­wę. Te­ma­tem był strach przed wy­stąpie­nia­mi pu­blicz­ny­mi oraz spo­so­by na jego po­ko­na­nie. Kie­dy pro­du­cen­ci po­wie­dzie­li mi, że zo­sta­nę przed­sta­wio­na jako „eks­pert ds. ko­mu­ni­ka­cji”, od razu włączył mi się syn­drom oszu­sta! Ten okrop­ny opis pa­so­wał do ko­goś bar­dzo za­du­fa­ne­go w so­bie. Od razu mia­łam w gło­wie ga­lo­pa­dę my­śli. A co, je­śli tak zwa­ny eks­pert ds. ko­mu­ni­ka­cji po­pe­łni błąd, ko­mu­ni­ku­jąc się w cza­sie wy­wia­du? Czy ocze­ki­wa­no ode mnie, że będę uoso­bie­niem ide­al­nych umie­jęt­no­ści ko­mu­ni­ka­cyj­nych? Za­nim jed­nak wąt­pli­wo­ści i strach zdąży­ły prze­jąć nade mną kon­tro­lę, po­czu­łam wspa­nia­łe uczu­cie za­le­wa­jące­go mnie spo­ko­ju i pew­no­ści sie­bie. Spo­koj­na pew­no­ść sie­bie! To było wła­śnie to. Po­czu­łam spo­kój, po­nie­waż uświa­do­mi­łam so­bie, że je­stem w pro­gra­mie, aby po­móc, aby być przy­dat­na. Aby dać wi­dzom ga­rść po­rad, dzi­ęki któ­rym po­ko­na­ją wła­sne oba­wy. Nie cho­dzi­ło o to, że mam być ide­al­na. W ogó­le nie cho­dzi­ło o mnie. Czu­łam się pew­na sie­bie, po­nie­waż przez dłu­gi czas po­ma­ga­łam lu­dziom po­pra­wiać ich umie­jęt­no­ści ko­mu­ni­ka­cyj­ne i wie­dzia­łam, że to od­mie­ni­ło ich ży­cie. Dzi­ęki ta­kie­mu spoj­rze­niu na sy­tu­ację, po­czu­łam się bar­dzo pod­eks­cy­to­wa­na, a wy­wiad po­sze­dł bar­dzo do­brze (i po­pro­wa­dził do wie­lu ko­lej­nych).

Wi­dzia­łam taką samą zmia­nę u wie­lu mo­ich klien­tów na prze­strze­ni lat i cu­dow­nie było wi­dzieć, jak bar­dzo jest ona wy­zwa­la­jąca. Ob­ser­wo­wa­nie, jak moi klien­ci i stu­den­ci roz­wi­ja­ją skrzy­dła i od­naj­du­ją dro­gę do spo­koj­nej pew­no­ści sie­bie to naj­bar­dziej sa­tys­fak­cjo­nu­jąca część mo­jej pra­cy. Może brzmi to głu­pio, ale pra­ca sta­ła się dla mnie ro­dza­jem świ­ęto­ści. To ogrom­ny przy­wi­lej po­ma­gać lu­dziom od­na­le­źć wła­sny głos i roz­bły­snąć wła­snym świa­tłem w tym świe­cie. Mam na­dzie­ję, że ta­kże to­bie uda się stwo­rzyć oso­bi­stą pew­no­ść sie­bie dzi­ęki wy­ko­rzy­sta­niu za­pro­po­no­wa­nych w tej ksi­ążce tech­nik, na­tu­ral­nych środ­ków, ćwi­czeń re­lak­sa­cyj­nych, umie­jęt­no­ści ko­mu­ni­ka­cyj­nych oraz zmian w spo­so­bie my­śle­nia. Nie­za­le­żnie od tego, czy chcesz po­ko­nać swój strach przed wy­stąpie­nia­mi pu­blicz­ny­mi, za­bły­snąć na roz­mo­wie o pra­cę, prze­ko­nać ko­le­gów do ja­kie­goś pla­nu lub pro­jek­tu, wy­pro­mo­wać swój biz­nes za po­mo­cą te­le­wi­zji lub na­grań vi­deo, zro­bić ka­rie­rę przed ka­me­ra­mi, wy­gło­sić prze­mó­wie­nie na kon­fe­ren­cji TED, brzmieć pew­niej przez te­le­fon albo po pro­stu stać się spo­koj­niej­szym i pew­niej­szym sie­bie we wszyst­kich aspek­tach ży­cia, spo­koj­na pew­no­ść sie­bie po­mo­że ci za­ufać sa­me­mu so­bie i uwie­rzyć w to, że mo­żesz so­bie po­ra­dzić z ka­żdą sy­tu­acją.

JAK UŻY­WAĆ TEJ KSI­ĄŻKI, ŻEBY BU­DO­WAĆ SPO­KOJ­NĄ PEW­NO­ŚĆ SIE­BIE KA­ŻDE­GO DNIA ORAZ WTE­DY, KIE­DY STA­JESZ W ŚWIE­TLE RE­FLEK­TO­RÓW

Ta ksi­ążka jest skrzyn­ką z na­rzędzia­mi, któ­re mo­żesz wy­ko­rzy­stać do bu­do­wy wła­snej spo­koj­nej pew­no­ści sie­bie. Jest wy­pe­łnio­na cen­ny­mi pod­po­wie­dzia­mi, kon­kret­ny­mi po­ra­da­mi oraz hi­sto­ria­mi mo­ich klien­tów, któ­re mo­żesz od­nie­ść do wie­lu sy­tu­acji i eta­pów we wła­snym ży­ciu. To skar­biec wie­dzy, stra­te­gii, mo­men­tów oświe­ce­nia, ćwi­czeń i do­brych prak­tyk, któ­rych za­rów­no ja, jak i moi klien­ci na­uczy­li­śmy się i uży­wa­li­śmy przez ostat­nie dwie de­ka­dy. Nie mu­sisz prze­czy­tać ca­łej ksi­ążki na raz. Za­chęcam cię, że­byś ją przej­rzał i od­na­la­zł ta­kie te­ma­ty zwi­ąza­ne ze spo­koj­ną pew­no­ścią sie­bie, po któ­re chcia­łbyś si­ęgnąć ze względu na to, co dzie­je się obec­nie w two­im ży­ciu pry­wat­nym lub za­wo­do­wym. Ta ksi­ążka może ci ta­kże po­móc przy­po­mnieć so­bie o rze­czach, któ­re już wiesz, i roz­wi­ąza­niach, któ­re już znasz. Mo­żesz też za­sko­czyć sam sie­bie i otwo­rzyć tę ksi­ążkę na lo­so­wej stro­nie od cza­su do cza­su, trak­tu­jąc lek­tu­rę jak otwie­ra­nie co­dzien­ne­go cia­stecz­ka z wró­żbą z za­kre­su spo­koj­nej pew­no­ści sie­bie.

Je­śli zde­cy­du­jesz się jed­nak czy­tać tę ksi­ążkę od po­cząt­ku do ko­ńca, to od­kry­jesz, że jest ona na­pi­sa­na w prze­my­śla­ny spo­sób. Na po­cząt­ku opi­sa­łam ró­żne spo­so­by bu­do­wa­nia so­lid­ne­go fun­da­men­tu spo­koj­nej pew­no­ści sie­bie w ogól­nym zna­cze­niu tego sło­wa. Na­stęp­nie przed­sta­wi­łam me­to­dy zwi­ęk­sza­nia po­zio­mu wła­sne­go spo­ko­ju i pew­no­ści sie­bie w okre­sach pe­łnych stre­su i wy­zwań oraz po­pra­wy wła­snych kom­pe­ten­cji ko­mu­ni­ka­cyj­nych i in­ter­per­so­nal­nych. Na ko­niec zaś po­dzie­li­łam się mnó­stwem kon­kret­nych po­rad oraz li­stą za­baw­nych i... pysz­nych rze­czy, któ­rych mo­żesz spró­bo­wać.

Ksi­ążka dzie­li się na czte­ry części. Część 1: Spo­koj­na pew­no­ść sie­bie w ży­ciu co­dzien­nym sku­pia się na stra­te­giach my­ślo­wych, dzi­ęki któ­rych mo­żesz wzmoc­nić swo­ją spo­koj­ną pew­no­ść sie­bie. Po­ka­zu­ję w niej, jak ra­dzić so­bie z za­bój­ca­mi spo­koj­nej pew­no­ści sie­bie, albo zu­pe­łnie ich wy­eli­mi­no­wać, ra­dzę, jak za­dbać o sie­bie, i daję na­rzędzia, z któ­rych mo­żesz sko­rzy­stać, żeby bu­do­wać spo­koj­ną pew­no­ść sie­bie ka­żde­go dnia.

Część 2: Spo­koj­na pew­no­ść sie­bie a wy­trzy­ma­ło­ść, sku­pia się na okre­sach, kie­dy stąpasz po nie­pew­nym grun­cie. Znaj­dziesz w niej stra­te­gie i wska­zów­ki do­ty­czące tego, jak ra­dzić so­bie z po­ra­żka­mi, zna­le­źć w so­bie od­wa­gę i hart du­cha oraz dążyć do re­ali­za­cji ce­lów i ma­rzeń ze spo­koj­ną pew­no­ścią sie­bie.

Część 3: Spo­koj­na pew­no­ść sie­bie w ko­mu­ni­ka­cji, sku­pia się na roz­ma­itych spo­so­bach bu­do­wa­nia za­ufa­nia do sa­me­go sie­bie za­rów­no w za­kre­sie we­wnętrz­nych, jak i ze­wnętrz­nych umie­jęt­no­ści ko­mu­ni­ka­cyj­nych oraz in­ter­per­so­nal­nych. Po­ka­zu­ję tu­taj, jak mó­wić do sie­bie w bar­dziej po­zy­tyw­ny i wspie­ra­jący spo­sób, jak wzmoc­nić swój głos mów­cy, jak utrzy­my­wać pew­ny sie­bie kon­takt wzro­ko­wy oraz jak po­pra­wić umie­jęt­no­ści z za­kre­su ko­mu­ni­ka­cji nie­wer­bal­nej (np. wy­raz twa­rzy oraz język cia­ła), żeby z po­wo­dze­niem wy­gła­szać wa­żne prze­mó­wie­nia albo po­ra­dzić so­bie na roz­mo­wie o pra­cę.

Część 4, ostat­nia, za­ty­tu­ło­wa­na Na­tu­ral­ne wspie­ra­nie spo­koj­nej pew­no­ści sie­bie, to praw­dzi­wy róg ob­fi­to­ści, w któ­rym znaj­dziesz po­ra­dy i roz­ma­ite środ­ki po­cho­dze­nia na­tu­ral­ne­go, któ­re po­ma­ga­ją zła­go­dzić stres i nie­po­kój, zwi­ęk­sza­ją po­czu­cie spo­ko­ju oraz po­pra­wia­ją ja­ko­ść snu. Dzie­lę się w niej ta­kże ćwi­cze­nia­mi, za­rów­no psy­chicz­ny­mi, jak i fi­zycz­ny­mi, po któ­re mo­żesz si­ęgnąć, żeby szyb­ko we­jść w stan spo­koj­nej pew­no­ści sie­bie.

Kie­dy zy­sku­jesz kon­tro­lę nad wła­snym spo­ko­jem i pew­no­ścią sie­bie, kon­tro­lu­jesz swo­je prze­zna­cze­nia. Je­śli osi­ągniesz stan spo­koj­nej pew­no­ści sie­bie w ka­żdej dzie­dzi­nie swo­je­go ży­cia i w ka­żdej mo­żli­wej, ta­kże zu­pe­łnie nie­spo­dzie­wa­nej sy­tu­acji, to będziesz:

• po­tra­fił do­strzec mo­żli­wo­ści, któ­rych wcze­śniej nie za­uwa­ża­łeś;

• miał w so­bie po­zy­tyw­ną ener­gię, na któ­rą inni lu­dzie będą re­ago­wać, jesz­cze za­nim zdążysz otwo­rzyć usta;

• bu­do­wał ci­chy, ale so­lid­ny fun­da­ment dla swo­ich wy­bo­rów i de­cy­zji;

• do­strze­gał wi­ęcej wska­zó­wek przy wy­zna­cza­niu ce­lów;

• ufał sa­me­mu so­bie;

• cie­szył się ży­ciem, za­miast żyć w stra­chu;

• two­rzył swo­je wła­sne ży­cie, za­miast cze­kać, aż inni zro­bią to za cie­bie.

Nie­za­le­żnie od tego, czy cho­dzi o prze­ma­wia­nie do in­nych czy też uci­sza­nie we­wnętrz­ne­go kry­ty­ka, wszyst­ko spro­wa­dza się do umie­jęt­no­ści za­mkni­ęcia się w kręgu spo­ko­ju – w da­nym mo­men­cie, w da­nej sy­tu­acji czy w cza­sie dys­ku­sji lub wy­zwa­nia, z któ­rym przy­cho­dzi nam się mie­rzyć. Spo­koj­na pew­no­ść sie­bie nie jest czy­mś, z czym się ro­dzi­my. Jest czy­mś, cze­go się uczy­my, i – co wa­żniej­sze – co mo­że­my so­bie wy­pra­co­wać. Cała ta ksi­ążka jest bo­ga­ta w in­for­ma­cje, ale za­chęcam cię, że­byś si­ęgnął po tę część, któ­ra – jak czu­jesz – przy­da ci się w tym mo­men­cie naj­bar­dziej. Nie­któ­re z po­ru­szo­nych tu kwe­stii mogą cię na ra­zie nie do­ty­czyć, ale oka­żą się przy­dat­ne w in­nym cza­sie i oko­licz­no­ściach. Pa­mi­ętaj, że bu­do­wa­nie spo­koj­nej pew­no­ści sie­bie to pro­ces. Ró­żni lu­dzie będą na ró­żne spo­so­by de­fi­nio­wać we­wnętrz­ną spo­koj­ną pew­no­ść sie­bie, i ty też mo­żesz sam zde­fi­nio­wać to, co daje ci spo­kój umy­słu i po­czu­cie, że mo­żesz po­le­gać na sa­mym so­bie. Mam na my­śli taki mo­ment, kie­dy w głębi ser­ca czu­jesz, że dasz so­bie radę, że masz wszyst­ko pod kon­tro­lą. Kie­dy wiesz, że wszyst­ko będzie do­brze, a na­wet je­śli z ja­kie­goś po­wo­du tak nie będzie, to i tak so­bie po­ra­dzisz, opa­nu­jesz sy­tu­ację i wszyst­ko z tobą będzie do­brze. Spo­koj­na pew­no­ść sie­bie jest jak mi­ęsień – mo­żesz go roz­bu­do­wać i wzmoc­nić, i to nie tyl­ko dla wła­snej ko­rzy­ści, ale ta­kże po to, żeby po­móc lu­dziom wo­kół cie­bie oraz w two­jej spo­łecz­no­ści. Za­czy­naj­my.

Przy­pi­sy

[1] W ory­gi­na­le au­tor­ka po­słu­gu­je się uku­tym przez sie­bie neo­lo­gi­zmem calm­fi­den­ce, łączącym w so­bie sło­wa calm (spo­kój) oraz con­fi­den­ce (pew­no­ść sie­bie – przyp. tłum.)