Umowa na seks 5: Na deser – seria erotyczna ebook

Anna siedziała przy stole, jedząc śniadanie, kiedy jej połówka bez słowa, choćby „dzień dobry”, przemaszerowała w piżamie do łazienki. Zawołała coś do niej, ale zamiast odpowiedzi usłyszała tylko odkręcaną pod prysznicem wodę. Znała te jej pobudki i dobrze wiedziała, że zanim Beata się uśmiechnie i przyjdzie do niej, najpierw musi dojść do siebie. Podniosła się z krzesła i nastawiła dla niej wodę na kawę. Zasada numer jeden: zawsze pamiętaj o kawie. Uśmiechnęła się pod nosem, bo tych „zasad” zdążyło się przez dziesięć lat uzbierać całkiem sporo i nieźle im wychodziło trzymanie się ich. Takie jasne reguły, o których nie trzeba było nawet rozmawiać.

Dziesięć minut później Beata zjawiła się w kuchni i od razu sięgnęła po kubek.

– Cześć – powiedziała, ostrożnie upijając pierwsze łyki.

– Cześć, uważaj, jest gorąca – odparła Anna.

– Przecież wiem. – Wzruszyła ramionami i chwilę stała w tym samym miejscu bez ruchu. Wreszcie westchnęła przeciągle i siadła na krześle, dokładnie naprzeciwko Anny. – Musimy porozmawiać – wypaliła.

– Ooo… W filmach to nigdy nie zapowiada niczego dobrego – zauważyła Anna.

– Zgadza się. Znamy się ponad dziesięć lat, więc daruję sobie owijanie w bawełnę.

Anna spojrzała na nią trochę zaniepokojona.

– No mów.

– Od kilku miesięcy spotykam się z kimś i jestem już pewna, że ją kocham – rzuciła na jednym oddechu. – Odchodzę.

Annę zamurowało.

– Prowadzimy razem wiele interesów i myślę, że doskonale wiesz, że to się nie zmieni. Przykro mi, ale mam nadzieję, że zachowamy się jak dorośli ludzie, bez scen – ciągnęła dalej Beata, patrząc jej prosto w oczy. – Wyprowadzę się dzisiaj. Do niej. To mieszkanie mamy kupione wspólnie, więc albo je sprzedamy i podzielimy się na pół, albo zostaniesz tu i mnie spłacisz.

– C-co? – zdołała wykrztusić Anna. – O czym ty w ogóle mówisz?

– Przykro mi. Nie jestem szczęśliwa. Odchodzę i się wyprowadzam.

– Ale jak to? – Anna coraz mocniej rozszerzała oczy. – Z dnia na dzień? Po dekadzie wspólnego życia?!

– Sama wiesz, że nam się nie układa. Po co to ciągnąć?

– Nie układa się, bo mnie olewasz. Od pięciu lat prawie się nie kochamy!