BÓG DAJE NAM JEZUSA - PORADNIK METODYCZNY 2 SP ebook

Wprowadzenie

Dziecko odkrywa Osobę Jezusa Chrystusa jako Przyjaciela

Szanowni Katecheci!

Z radością przekazujemy do Waszych rąk pakiet edukacyjny Bóg daje nam Jezusa przeznaczony do nauki religii w II klasie szkoły podstawowej. Jest on kontynuacją serii podręczników do nauczania religii pod wspólnym tytułem Z Bogiem przez życie pod redakcją ks. prof. Mariana Zająca (KUL).

Zarówno podręcznik dla ucznia, jak i poradnik metodyczny dla katechetów został opracowany zgodnie z zaleceniami Podstawy programowej katechezy Kościoła katolickiego w Polsce1 oraz z wytycznymi Programu nauczania religii rzymskokatolickiej w przedszkolach i szkołach z roku 2018 pt. Zaproszeni na ucztę z Jezusem (AZ-1-01/18)2.

W przygotowaniu podręczników przyjęto model antropologiczno-kerygmatyczny katechezy, zgodnie z którym punkt wyjścia stanowi sytuacja egzystencjalna bliska katechizowanemu dziecku. Doświadczenia życiowe wynikające z codzienności, po krótkiej analizie, łączą się następnie z treścią orędzia chrześcijańskiego. Odkrywanie śladów Boga w różnych miejscach, środowiskach i sytuacjach ma pomóc dziecku w obudzeniu wrażliwości religijnej i w pogłębianiu więzi osobowej z Bogiem.

Pakiet edukacyjny Bóg daje nam Jezusa, przeznaczony do nauki religii w II klasie szkoły podstawowej, zawiera:

1. Podręcznik dla ucznia, składający się z dwóch zeszytów,

2. Poradnik metodyczny dla katechety.

Dodatkowe materiały dla katechetów będą zamieszczane na stronie internetowej www.kulkat.pl. Znajdą się tam między innymi: test diagnozujący, skrócone scenariusze katechez, piosenki, materiały audio-video, prezentacje multimedialne.

Podręcznik dla ucznia

Podręcznik Bóg daje nam Jezusa stanowi pomoc w odkrywaniu przez dzieci bezinteresownej i bezwarunkowej miłości Boga oraz w otwieraniu się na tę miłość. Uwzględnia przy tym zarówno psychofizyczny, emocjonalny, społeczny i religijny rozwój dziecka, jak i jego codzienne doświadczenia. Ukazuje człowiekowi Boga bliskiego, który z miłości do niego posyła swojego Syna – Jezusa Chrystusa. Stopniowo wspiera dziecko w odkrywaniu Osoby Jezusa, który pragnie być jego Przyjacielem i zamieszkać w jego sercu.

Podręcznik ucznia składa się z dwóch zeszytów, w których łącznie zamieszczono 61 katechez podzielonych na siedem działów, uzupełnionych katechezami okolicznościowymi:

I. Katechezy wprowadzające. Nawiązują do czasu wakacji i sposobu ich przeżywania, podkreślając znaczenie środowisk, takich jak: rodzina, grono koleżanek i kolegów z klasy oraz wspólnota parafialna, w których Bóg chce się spotykać z dziećmi.

II. Jezus umiłowanym Synem Boga Ojca. Katechezy ukazują Osobę Jezusa, który jest umiłowanym Synem Boga Ojca, obiecanym Zbawicielem, narodzonym z Maryi Panny.

III. Jezus naszym Przyjacielem. Katechezy przybliżają Jezusa jako najlepszego Przyjaciela każdego człowieka, który naucza, uzdrawia, przebacza i oddaje z miłości życie za swoich przyjaciół.

IV. Jezus naszym Królem. Katechezy przedstawiają Jezusa, który objawia swojego Ojca, zbawia, uzdrawia, jednoczy w sakramentach; Jezus jest Królem sprawiedliwym, miłosiernym i kochającym każdego człowieka.

V. Królestwo Jezusa – królestwem miłości. Katechezy wskazują konsekwentnie na założone przez Chrystusa królestwo jako królestwo miłości, sprawiedliwości, radości, pokoju, kontynuowane i realizowane w Kościele.

VI. Jezus zaprasza do pracy w swoim królestwie. Katechezy przekazują uczniom zaproszenie do pracy w królestwie Jezusa Chrystusa, poprzez odpowiedzialność za siebie i drugiego człowieka.

VII. Jezus daje Ducha Świętego. Katechezy ukazują Osobę Ducha Świętego, którego Jezus zesłał po swoim wniebowstąpieniu jako dar dla wierzących.

Katechezy dodatkowe (zarówno w pierwszym, jak i drugim zeszycie podręcznika) wprowadzają uczniów w wydarzenia związane z przeżywaniem roku liturgicznego.

Podręcznik do nauki religii dla klasy II uwzględnia możliwości rozwojowe i potrzeby dziecka w tym wieku. Poprzez odpowiednio skonstruowane cele oraz umiejętnie dobrane środki i metody sprzyja odkrywaniu przez dziecko właściwych postaw i wartości. W podręczniku zastosowano różnorodne metody aktywizujące odpowiednie dla wieku katechizowanych, wyzwalające działanie lub oparte na działaniu (metody plastyczne, praca z obrazem, drama). Ich zadaniem jest wspierać dzieci w rozwoju wrażeń i spostrzeżeń, uwagi, wyobraźni, emocji, uczuć, woli.

Zadania do wykonania zostały zaplanowane i przygotowane tak, aby każde dziecko mogło wykonywać je samodzielnie bądź – w przypadku pracy domowej – z pomocą rodziców. Zaangażowanie rodziców w niektóre zadania domowe stwarza okazję do rozmów z dzieckiem na temat wiary, do wspólnego czytania Pisma Świętego oraz do rodzinnego uczestnictwa w niedzielnej Mszy Świętej i w nabożeństwach okresowych.

Stopień trudności zadań jest dostosowany do możliwości wiekowych dzieci. Ponadto ćwiczenia są zróżnicowane, co sprzyja rozbudzaniu sprawności manualnej i procesów myślowych. Wiele zadań do wykonania w podręczniku pomoże usprawnić umiejętność pisania, ponadto zamieszczone teksty wzmocnią praktykę czytania. W ten sposób wskazana praktyka oraz inne działania dydaktyczne wpisują się w proponowaną przez Podstawę programową katechezy korelację nauczania religii z edukacją szkolną, która jest wartościowa ze względów katechetycznych, dydaktycznych, metodycznych i wychowawczych.

Personalistyczny charakter podręcznika odzwierciedla się w tym, że dziecko występuje w pierwszej osobie. Pozwala to wzbudzić w nim odczucie, że jest ono ważne, że jest współautorem zawartych w podręczniku treści, a to z kolei rozbudza dziecięcą wyobraźnię, kształtuje pozytywny obraz samego siebie, dodaje wiary we własne siły i umiejętności. Zamieszczone w podręczniku materiały odwołują się nie tylko do osoby katechizowanego, lecz także do życia i działania wielu osób. Wpływają one pozytywnie na rozwój społeczny dziecka, wprowadzając w życie wspólnotowe, takie jak: rodzina, szkoła, Kościół, naród. W wielu miejscach podręcznika pojawiają się również pytania, co sprzyja samodzielnym poszukiwaniom odpowiedzi, rozbudza myślenie i prowokuje do stawiania dalszych pytań oraz do samodzielnych poszukiwań i rozwiązań.

Ciekawa szata graficzna podręcznika i zróżnicowana w każdym dziale kolorystyka budzą w dziecku chęć aktywnego udziału w procesie dydaktycznym. Należy także podkreślić, że wszystkie katechezy odwołują się do sytuacji egzystencjalnych bliskich uczniom, co znacznie ułatwia wprowadzenie w treści teologiczne i ich wyjaśnienie. Treści zamieszczone w tej części podręcznika zostały przedstawione w zgodzie z oficjalnym, posoborowym nauczaniem Kościoła.

Poradnik metodyczny

Oprócz podręcznika do religii dla II klasy szkoły podstawowej, przygotowano także poradnik metodyczny dla katechetów. Zawiera on szczegółowo opracowane scenariusze katechez. Struktura scenariusza obejmuje stałe etapy, takie jak:

Sytuacja egzystencjalna – to sytuacje bliskie dziecku, znane z życia codziennego.Wyjaśnienie głównych prawd katechezy – przekazanie najważniejszych prawd teologicznych, słuchanie Słowa Bożego.Zastosowanie życiowe – szukanie sposobów na zastosowanie Bożych prawd w życiu.Podsumowanie treści – zebranie i utrwalenie prawd poznanych podczas katechezy.

Obok założeń edukacyjnych, scenariusze wszystkich katechez uwzględniają szczegółowe opisy metod aktywizujących, a także teksty źródłowe potrzebne do przeprowadzenia katechezy. Warto w tym miejscu podkreślić, że założenia edukacyjne zostały opracowane zgodnie z najnowszymi wytycznymi zarówno Podstawy programowej katechezy, Programu nauczania religii, jak i Podstawy programowej kształcenia ogólnego i rozporządzeń Ministerstwa Edukacji Narodowej. Potwierdzeniem tego jest przede wszystkim sformułowanie celów każdej jednostki lekcyjnej, co spełnia wymóg formułowania celów językiem wymagań. Wyszczególnienie metod i technik oraz środków dydaktycznych dopełnia pierwszą część konspektu każdej lekcji. Taka forma opracowania założeń edukacyjnych wynika z pragnienia, aby proponowane materiały stanowiły realną pomoc dla katechetów, którzy zobowiązani przez dyrektorów szkoły, muszą respektować najnowsze wytyczne władz oświatowych.

Zgodnie z przyjętymi założeniami scenariusz katechezy w poradniku metodycznym dla katechety został skonstruowany według następującej struktury:

I. Założenia edukacyjne

1. Cel ogólny

2. Cele szczegółowe

a) Wiedza

b) Umiejętności

c) Postawy

3. Metody dydaktyczne

4. Środki dydaktyczne

II. Przebieg katechezy

1. Czynności wstępne

2. Modlitwa

3. Nawiązanie do poprzedniej katechezy

4. Sytuacja egzystencjalna

5. Wyjaśnienie głównych prawd katechezy

6. Zastosowanie życiowe

7. Modlitwa śródlekcyjna

8. Podsumowanie treści

9. Praca domowa

10. Modlitwa

Czynności wstępne to czas przeznaczony na przygotowanie podręczników i pomocy, sprawdzenie listy obecności oraz na wyciszenie i przygotowanie do modlitwy. Na szczególną uwagę zasługuje zamieszczone na początku każdego scenariusza nawiązanie do poprzedniej katechezy. Katecheci znajdą tam odpowiednio przygotowane pytania lub ćwiczenia mające ułatwić powtórzenie wiadomości z poprzedniej katechezy. Wprowadzenie głównych treści programowych poprzedza sytuacja egzystencjalna bliska dziecku, korespondująca z głównym tematem katechezy. Zastosowanie życiowe to wskazanie konkretnych sposobów realizacji w życiu poznanych treści.

Wszystkie scenariusze katechez zawierają propozycje konkretnych modlitw: wprowadzającą, śródlekcyjną i na zakończenie lekcji. W wielu konspektach zaproponowano gotowy, dobrany do tematu tekst modlitwy, by w ten sposób wprowadzić dzieci w praktykę modlitwy wspólnotowej i uczyć nowych modlitw. Zaprezentowano różne formy modlitwy: modlitwę spontaniczną, piosenkę, psalm, litanię.

Konspekty poszczególnych jednostek katechetycznych zostały przygotowane bardzo szczegółowo. Zaproponowano w nich nie tylko treści i metody, lecz także pewne sformułowania i sposób przeprowadzenia danej części lekcji lub czynności czy zadania. Niezmiernie pomocne i cenne będą propozycje zamieszczone w takich punktach, jak: nawiązanie do poprzedniej katechezy, zastosowanie życiowe, modlitwa śródlekcyjna, podsumowanie treści. Należy przy tym pamiętać, że poradnik metodyczny jest tylko pomocą i propozycją, katecheta może realizować temat programowy z o wiele większą kreatywnością na podstawie własnego pomysłu. Poradnik metodyczny ujmuje całościowo, organicznie i syntetycznie program przewidziany przez Podstawę programową katechezy dla II klasy szkoły podstawowej. Dla doświadczonych katechetów będą to kolejne sugestie, które dołączą do swojego bogatego doświadczenia katechetycznego, natomiast dla początkujących będą to konkretne i praktyczne wskazówki oraz materiał dydaktyczno-metodyczny do realizacji tematów wyznaczonych przez Program nauczania religii.

Strona internetowa www.kulkat.pl

Do dyspozycji katechetów specjalnie przygotowano stronę internetową www.kulkat.pl. Przekazane do recenzji materiały nie zawierają materiałów multimedialnych ze względu na trwający proces pozyskiwania praw autorskich. Materiały, do których wydawnictwo uzyska takie prawa, zostaną zamieszczone na stronie internetowej www.kulkat.pl, udostępniającej multimedia do wybranych jednostek lekcyjnych. Znajdą się tam między innymi: test diagnozujący, skrócone scenariusze katechez, piosenki, materiały audio-video, prezentacje multimedialne. Na tę stronę będą mogli się logować wszyscy katecheci, bez względu na to, z jakich pomocy korzystają. Jej funkcjonowanie ma za zadanie ułatwić pracę tym katechetom, którzy mają dostęp do Internetu w czasie prowadzenia zajęć katechetycznych.

Autorzy i redaktorzy pakietu edukacyjnego Bóg daje nam Jezusa,przeznaczonego do nauczania religii w II klasie szkoły podstawowej, dołożyli wszelkich starań, aby proponowane pomoce były z jednej strony pożyteczne i atrakcyjne dla uczniów, a z drugiej – stanowiły praktyczne narzędzie pracy dla katechetów. Oczywiście mamy świadomość, że żadne ludzkie dzieło nie jest doskonałe, dlatego jesteśmy otwarci na permanentne udoskonalanie tych materiałów. Praktycznym wyrazem takiego podejścia jest planowane sukcesywne umieszczanie na stronie internetowej alternatywnych konspektów poszczególnych katechez, a także materiałów multimedialnych do pobierania. W tej kwestii bardzo liczymy na współpracę katechetów korzystających z tych pomocy.

Szanowni Katecheci!

W czasie katechizacji w klasie II, zgodnie założeniami programowymi, będziecie pomagać dzieciom w poznawaniu Osoby Jezusa Chrystusa – Syna Bożego jako Przyjaciela człowieka, Króla Wszechświata, a także roli Osoby Ducha Świętego w budowaniu królestwa Bożego. Głosząc katechizowanym Dobrą Nowinę o Jezusie Chrystusie, będziecie również głosić dobrą nowinę o człowieku, ze szczególnym podkreśleniem nadrzędnej wartości osoby ludzkiej i jej godności. Wspierając uczniów w odkrywaniu Osoby Jezusa Chrystusa, który pragnie być Przyjacielem i zamieszkać w sercach dzieci, wspieracie ich wiarę wyrażaną aktywnie w modlitwie. Bowiem „kto wierzy, ten się modli. A kto się modli, ten wyznaje wiarę. A kto wyznaje wiarę, ten nią żyje” (Benedykt XVI).

Niech w przepowiadaniu katechetycznym stale Wam towarzyszy i Was wspiera Matka Jezusa – Wspomożenie wiernych oraz św. Józef, czuły Ojciec i Opiekun Zbawiciela, któremu Bóg powierzył swojego Syna, tak jak Wam powierza dzieci na drodze wychowania w wierze i do modlitwy, aby umiłowały i naśladowały Osobę Jezusa Chrystusa.

W imieniu Autorów

Redaktor podręcznika

ks. Piotr Tomasz Goliszek

Lublin 24.05.2021 r.

I. Katechezy wprowadzające

1. Moje wakacje z Bogiem

I. Założenia edukacyjne

1. Cel ogólny

Uświadomienie prawdy, że z Bogiem spotykamy się również w czasie wakacji.

2. Cele szczegółowe

Wiedza:

Uczeń:

wymienia sposoby spotkania Boga,opisuje miejsca spotkania z Bogiem.

Umiejętności:

Uczeń uzasadnia, dlaczego spotkanie z Bogiem w wakacje jest potrzebne.

Postawy:

Uczeń dziękuje Bogu za wakacje.

3. Metody dydaktyczne

Rozmowa kierowana z elementami pogadanki, praca w grupach, praca z tekstem, śpiew

4. Środki dydaktyczne

Podręcznik

II. Przebieg katechezy

1. Czynności wstępne

Wyciszenie, przygotowanie podręczników i pomocy, sprawdzenie listy obecności

2. Modlitwa

Dzisiejszą lekcję rozpoczniemy modlitwą. Podziękujemy Bogu za czas wakacji, a także poprosimy, abyśmy jak najlepiej wykorzystali czas roku szkolnego:

Boże Ojcze, dziękujemy Ci za te wspaniałe wakacje.

Dziękujemy za to, że teraz, cali i zdrowi, a także pełni sił i zapału,

wracamy w mury naszych szkół.

Daj nam, prosimy, siłę i wytrwałość do czekającej nas nauki,

abyśmy za dziesięć miesięcy mogli wszyscy z uśmiechem odebrać świadectwa szkolne,

a także abyśmy nie zwątpili w swoje umiejętności i zdolności

i rozwijali na chwałę Bożą otrzymane od Ciebie talenty. Amen.

fragm. Modlitwy ucznia na nowy rok szkolny,

w: http://modlitewnikmodlitewnik.blogspot.com/2019/09/modlitwa-ucznia-na-nowy-rok-szkolny.html

3. Nawiązanie do poprzedniej katechezy

4. Sytuacja egzystencjalna

Katecheta pyta uczniów:

W jaki sposób spędziliście wakacje?Czy przydarzyło się wam coś ciekawego?W jakich miejscach w czasie wakacji możemy spotkać Pana Boga? (W kościele, podczas codziennej modlitwy, niedzielnej Mszy Świętej, gdy pomagamy innym, jeteśmy posłuszni rodzicom, wspólnie się bawimy).

Katecheta podsumowuje:

Wakacje to bardzo ciekawy czas, pełen wyjazdów, przygód, spotkań z innymi ludźmi. To również okazja do poznawania nowych osób, zawierania przyjaźni. To także czas spotkania z Panem Bogiem.

5. Wyjaśnienie głównych prawd katechezy

Katecheta wyjaśnia, jak ważne jest nasze codzienne życie z Panem Bogiem. Zwraca uwagę na potrzebę codziennej modlitwy, która jest podstawową formą spotkania z Bogiem. Przypomina również o udziale w niedzielnej Mszy Świętej.

Spotkanie z Bogiem w wakacyjnym czasie to również robienie dobrych uczynków, takich jak: pomoc innym, posłuszeństwo rodzicom i najbliższym oraz zgodna zabawa z innymi.

Czas wakacji jest czasem odpoczynku od szkoły i nauki, ale ten odpoczynek musi być właściwy. Nie może być stratą czasu, lecz czymś konstruktywnym.

6. Zastosowanie życiowe

Zadanie 1 w podręczniku:

Zakreśl te czynności, które łączą się z przeżywaniem Twoich wakacji z Bogiem.

7. Modlitwa śródlekcyjna

Piosenka Chrześcijanin tańczy

8. Podsumowanie treści

Zadanie 2 w podręczniku:

Narysuj trzy sposoby dobrego odpoczynku.

9. Praca domowa

Narysuj, w jaki sposób spędziłeś/spędziłaś wakacje.

10. Modlitwa

W modlitwie spontanicznej uczniowie dziękują za swoje wakacje, np.:

Za wyjazd do babci – dziękujemy Ci, Panie.

Za poznanie nowej koleżanki – dziękujemy Ci, Panie.

Za zabawy z bratem na działce – dziękujemy Ci, Panie.

2. Spotykamy się z koleżankami i kolegami

I. Założenia edukacyjne

1. Cel ogólny

Wzmocnienie wzajemnych więzi koleżeńskich poprzez integrację.

2. Cele szczegółowe

Wiedza:

Uczeń:

opowiada o tym, co lubią jego koledzy i koleżanki z klasy,identyfikuje koleżanki i kolegów ze swojej klasy.

Umiejętności:

Uczeń wskazuje ulubione zabawy i zainteresowania swoich kolegów w klasie.

Postawy:

Uczeń:

rozmawia z rówieśnikami,szanuje swoich kolegów.

3. Metody dydaktyczne

Rozmowa kierowana z elementami pogadanki

4. Środki dydaktyczne

Podręcznik

II. Przebieg katechezy

1. Czynności wstępne

Wyciszenie, przygotowanie książek i zeszytów, sprawdzenie listy obecności.

2. Modlitwa

Na początku tej lekcji pomodlimy się za siebie nawzajem:

Dobry Boże, proszę Cię dzisiaj o świętość dla siebie, dla swoich koleżanek i kolegów. Ty nas znasz, kochasz i spoglądasz na nas, gdy uczymy się w szkole, poznajemy świat, gdy bawimy się, słuchamy muzyki, oglądamy filmy i czytamy ciekawe książki. By lepiej Cię poznać i bardziej pokochać, uczęszczamy na katechezę i niedzielną Eucharystię, wtedy też modlimy się do Ciebie i wspólnie śpiewamy Ci pieśni. Dzisiaj proszę Cię, Święty Boże, aby moje koleżanki i moi koledzy byli tacy jak Ty, dobrzy i święci. Ty zawsze nas kochasz. Amen.

fragm. Modlitwy w intencji kolegów i koleżanek, w: https://adonai.pl/modlitwy/?id=657

3. Nawiązanie do poprzedniej katechezy

Sprawdzenie pracy domowej.

4. Sytuacja egzystencjalna

Katecheta stawia krzesło na środku sali. Zaprasza po kolei każdego z uczniów, aby usiadł na nim, a w tym czasie reszta klasy wypowiada trzy dobre cechy (dobre rzeczy) o tej osobie.

Kiedy kolejka dobiegnie końca, katecheta pyta uczniów:

Jak się czuliście w momencie, gdy siedzieliście na krześle?Jak się czuliście, wypowiadając cechy danej osoby?Czy łatwo było je odnaleźć?Które cechy pojawiały się najczęściej, a które najrzadziej?

5. Wyjaśnienie głównych prawd katechezy

Chociaż każdy człowiek jest inny, to każdy jest dobry i wartościowy. Wszyscy razem tworzymy jedną klasę. Dla Pana Boga każdy z nas jest równie ważny i wyjątkowy. To On obdarował nas różnymi cechami charakteru i talentami. Dlatego też nikogo nie możemy oceniać, ani tym bardziej uważać go za gorszego od siebie, bo każdego stworzył Pan Bóg. Zatem nikogo nie odtrącamy. To, że kogoś nie lubię, nie znaczy, że nie mogę być dla niego kulturalny, grzeczny, dobry lub usiąść z nim razem w ławce.

6. Zastosowanie życiowe

Zadanie 1 w podręczniku:

Narysuj swoją klasę.

Zadanie 2 w podręczniku:

Policz i uzupełnij.

Moja klasa:

.......... uczniów

.......... dziewczynek

.......... chłopców

.......... osób ma długie włosy.

.......... osób nosi okulary.

.......... osób lubi czekoladę.

.......... osób nie lubi szpinaku.

.......... osób lubi grać w piłkę nożną.

.......... osób lubi tańczyć.

.......... osób nosi krzyżyk lub medalik.

.......... osób ma zwierzątko w domu.

.......... osób lubi grać w gry komputerowe.

7. Modlitwa śródlekcyjna

Módlmy się za naszych kolegów, koleżanki i przyjaciół, abyśmy potrafili się o nich troszczyć i spieszyć im z pomocą w chwilach trudnych. Ciebie prosimy...

Uczniowie odpowiadają: Wysłuchaj nas, Panie.

8. Podsumowanie treści

Zadanie 3 w podręczniku:

Zaznacz tym samym kolorem kolegów i koleżanki, którzy mają podobne zainteresowania.

Katecheta pyta uczniów:

Co wyróżnia Waszą klasę?Jakie są Wasze ulubione zabawy?W jaki sposób najchętniej spędzacie wolny czas?

9. Praca domowa

Podpisz rysunek na stronie 10. Zapisz imię swojego wychowawcy.

10. Modlitwa

Akt miłości, Aktwiary

3. Bóg kochającym Ojcem

I. Założenia edukacyjne

1. Cel ogólny

Uświadomienie prawdy, że Bóg jest kochającym Ojcem, który troszczy się o nas wszystkich.

2. Cele szczegółowe

Wiedza:

Uczeń wskazuje, że Bóg jest Ojcem każdego człowieka.

Umiejętności:

Uczeń:

wyjaśnia, w jaki sposób Bóg troszczy się o człowieka,omawia podstawowe treści o Bogu Ojcu z klasy pierwszej.

Postawy:

Uczeń dziękuje Bogu w modlitwie za Jego miłość.

3. Metody dydaktyczne

Rozmowa kierowana z elementami pogadanki, quiz „Jeden z dziesięciu”, wykres w formie słoneczka

4. Środki dydaktyczne

Podręcznik

II. Przebieg katechezy

1. Czynności wstępne

Powitanie, przedstawienie się, przygotowanie do lekcji, sprawdzenie listy obec-ności

2. Modlitwa

Dziś przypomnimy sobie, dlaczego nazywamy Pana Boga kochającym Ojcem. Na początku tej katechezy pomódlmy się tak, jak nas nauczył Pan Jezus: Ojcze nasz...

3. Nawiązanie do poprzedniej katechezy

Sprawdzenie pracy domowej.

4. Sytuacja egzystencjalna

Każda relacja w naszym życiu jest ważna. Jedne są wyłącznie koleżeńskie, inne – przyjacielskie. W gronie naszych przyjaciół jest jedna, wyjątkowa Osoba – Bóg, który stworzył świat i człowieka. W ubiegłym roku szkolnym wiele o tym mówiliśmy. Dziś przypomnimy sobie wszystko, co już wiemy o Panu Bogu.

Katecheta zapisuje na środku tablicy słowo BÓG i zadaje uczniom pytanie:

Jaki jest Bóg? (Uczniowie z pomocą katechety wymieniają cechy Boga, takie jak: dobry, kochany, wybacza, opiekuje się, wskazuje drogę).

5. Wyjaśnienie głównych prawd katechezy

Widzimy, jak wiele różnych cech i określeń posiada Bóg, jak wiele różnych przymiotów ze względu na to, że jest ponad światem, oraz ze względu na swoje działanie. To właśnie On jest kochającym Ojcem. Jest Bogiem Stwórcą, Wszechmocnym, Wszechwiedzącym i najlepszym Przyjacielem każdego człowieka.

Dowiedzieliśmy się już wielu rzeczy o Panu Bogu. Wiemy, że jest On dobry, sprawiedliwy i miłosierny. Znamy miejsca, w których możemy Go spotkać. Rozmawiamy z Nim podczas modlitwy, a Bóg mówi do nas słowami Pisma Świętego. Chociaż trochę już poznaliśmy Pana Boga, to wciąż chcemy Go lepiej poznawać.

6. Zastosowanie życiowe

Zadanie 1 w podręczniku:

Zaznacz lub wpisz prawidłową odpowiedź.

1. Gdzie można spotkać Pana Boga?

2. Wymień trzy cechy Pana Boga. (Dobry, sprawiedliwy, miłosierny).

3. Wymień trzy rzeczy, które stworzył Bóg. (Słońce, rośliny, zwierzęta).

4. W ile dni Bóg stwarzał świat? (W sześć).

5. W jaki sposób Bóg opiekuje się ludźmi?

6. Wymień dwie sytuacje, w których Pan Bóg może pomóc człowiekowi.

7. W jaki sposób Bóg opiekuje się Twoją rodziną?

8. Skąd wiemy, co Bóg chce nam powiedzieć? (Z Pisma Świętego).

9. Jakie dary dał nam Bóg? (Chrzest, życie, wiarę).

10. Kto należy do Bożej Rodziny? (Jezus, Maryja, św. Józef).

11. Jak nazywa się rozmowa z Bogiem? (Modlitwą).

12. Wymień trzy przedmioty, które pomogą Ci w modlitwie. (Pismo Święte, różaniec, modlitewnik).

13. Które pozdrowienie jest pozdrowieniem chrześcijańskim? (Szczęść Boże).

14. Jak możemy poznać Boga?

7. Modlitwa śródlekcyjna

Akt wiary

8. Podsumowanie treści

Zadanie 2 w podręczniku:

Pokoloruj napis i ramkę wokół niego.

Katecheta podsumowuje:

Wiemy już wiele rzeczy o Panu Bogu, ale jeszcze nie wszystko. Być może zapomnieliśmy o jakichś treściach, których uczyliśmy się w klasie pierwszej. Ale nie trzeba się tym przejmować. Katecheza jest szansą, aby ciągle na nowo poznawać Pana Boga, zawsze można zacząć od początku. W tym roku również wiele się nauczymy i poznamy Pana Boga jeszcze lepiej.

9. Praca domowa

Przeskocz co trzeci kamień i odczytaj hasło. Zapisz je.

Odpowiedź: Bóg jest moim Ojcem.

10. Modlitwa

Podziękujmy Bogu:

Za wszystko, co stworzyłeś – dziękujemy Ci, Boże.

Za Twoją troskę o każdego z nas – dziękujemy Ci, Boże.

Za to, że nas bardzo kochasz – dziękujemy Ci, Boże.

II. Jezus umiłowanym Synem Boga Ojca

4. Nieposłuszeństwo pierwszych ludzi

I. Założenia edukacyjne

1. Cel ogólny

Uświadomienie prawdy, że grzech jest wyrazem nieposłuszeństwa wobec Boga (A.3).

2. Cele szczegółowe

Wiedza:

Uczeń definiuje, co to jest grzech (A.3.4).

Umiejętności:

Uczeń opowiada, jak doszło do grzechu pierworodnego (A.3).

Postawy:

Uczeń stara się nie popełniać grzechów.

3. Metody dydaktyczne

Rozmowa kierowana z elementami pogadanki, praca z tekstem słuchanym

4. Środki dydaktyczne

Pismo Święte, podręcznik

II. Przebieg katechezy

1. Czynności wstępne

Wyciszenie, przygotowanie podręczników i pomocy, sprawdzenie listy obecności

2. Modlitwa

Katecheta prosi uczniów, aby każdy w ciszy przygotował sobie krótką modlitwę. Wybrani uczniowie wypowiadają swoje intencje.

3. Nawiązanie do poprzedniej katechezy

Mogą to być również trzy lub cztery pytania dotyczące poprzedniej katechezy.

4. Sytuacja egzystencjalna

Katecheta czyta opowiadanie:

Dzisiaj Agatka bawiła się wyjątkowo dobrze na placu zabaw. Poznała miłą koleżankę – Zosię. Zosia była nową dziewczynką w mieście, a od jutra miała być również nową uczennicą w klasie Agatki.

– Wspaniale, że będziemy razem! – cieszyła się Agatka przed pożegnaniem z Zosią. – Będziemy mogły spędzać razem duuużo czasu.

– Trochę się boję tej nowej szkoły – wyznała Zosia. – Nikogo tam nie znam.

– Nie martw się! Zaopiekuję się tobą – obiecała Agatka. – Na pewno nie będziesz sama. Poznam cię zaraz ze wszystkimi przyjaciółmi, a jeśli zechcesz, usiądziemy razem w ławce.

– Naprawdę? – Zosia uśmiechnęła się radośnie. – Dziękuję, od razu poczułam się lepiej.

Następnego dnia Agatka jak co dzień weszła do swojej klasy. Z entuzjazmem przywitała się ze wszystkimi koleżankami i kolegami. Zupełnie nie zwróciła uwagi na stojącą nieco z boku, przestraszoną Zosię. Kiedy Agatka usiadła już w ławce, Zosia podeszła do niej i powiedziała:

– Witaj, Agatko! Czy mogę usiąść obok ciebie? – zapytała.

– O cześć! – odpowiedziała szybko Agatka i odwróciła się w drugą stronę do Beatki, która częstowała ją właśnie czekoladą. – Beatka ze mną siedzi! – wykrzyknęła, jeszcze zajadając się smakołykiem. Zosia odeszła ze smutkiem. Usiadła sama na końcu klasy.

Weszła pani wychowawczyni i od razu zauważyła Zosię. Poprosiła ją na środek, przedstawiła wszystkim i zapytała:

– Czy ktoś chciałby się zaopiekować Zosią? Jest nową dziewczynką w naszej małej społeczności i powinna się poczuć wśród nas dobrze.

Zosia popatrzyła z nadzieją w kierunku Agatki. Obiecywała przecież, że usiądą razem! Ale Agatka zupełnie o tym zapomniała, bo właśnie porównywała kolor swojej spódniczki ze spódniczką Beatki. Zosi zrobiło się bardzo przykro. Na szczęście zgłosiła się Kasia i dziewczynki usiadły razem.

Po skończonych zajęciach Agatka podbiegła do Zosi i zapytała:

– Zosiu, pobawimy się dzisiaj razem na placu zabaw?

– Nie chcę się z tobą bawić – odpowiedziała Zosia. – Obiecałaś wczoraj, że poznasz mnie dzisiaj z innymi dziećmi w klasie i że usiądziemy razem. Tymczasem zupełnie o mnie zapomniałaś!

– Och! – westchnęła Agatka. – Przepraszam! Tak jakoś wyszło! Nie przejmuj się, jutro z tobą usiądę.

Zosia odpowiedziała:

– Nadużyłaś mojego zaufania. Nie można tak postępować, bo nikt nie będzie ci wierzył, ale ja już się na ciebie nie gniewam.

Tekst: Agnieszka Majchrzak

Katecheta zadaje pytania:

Jak mają na imię bohaterki tego opowiadania? (Agata i Zosia).Co Agatka obiecała Zosi? (Usiądzie z nią w ławce, zaopiekuje się i pozna z innymi dziećmi).Czy Agatka dotrzymała obietnicy? (Nie).Jak zakończyło się opowiadanie? (Agatka przeprosiła Zosię. Zosia wybaczyła Agatce).

5. Wyjaśnienie głównych prawd katechezy

Katecheta czyta fragment z Pisma Świętego:

A wąż był bardziej przebiegły niż wszystkie zwierzęta lądowe, które Pan Bóg stworzył. On to rzekł do niewiasty: «Czy rzeczywiście Bóg powiedział: Nie jedzcie owoców ze wszystkich drzew tego ogrodu?». Niewiasta odpowiedziała wężowi: «Owoce z drzew tego ogrodu jeść możemy, tylko o owocach z drzewa, które jest w środku ogrodu, Bóg powiedział: Nie wolno wam jeść z niego, a nawet go dotykać, abyście nie pomarli». Wtedy rzekł wąż do niewiasty: «Na pewno nie umrzecie! Ale wie Bóg, że gdy spożyjecie owoc z tego drzewa, otworzą się wam oczy i tak jak Bóg będziecie znali dobro i zło».

Wtedy niewiasta spostrzegła, że drzewo to ma owoce dobre do jedzenia, że jest ono rozkoszą dla oczu i że owoce tego drzewa nadają się do zdobycia wiedzy. Zerwała zatem z niego owoc, skosztowała i dała swemu mężowi, który był z nią, a on zjadł. A wtedy otworzyły się im obojgu oczy i poznali, że są nadzy; spletli więc gałązki figowe i zrobili sobie przepaski.

Gdy zaś mężczyzna i jego żona usłyszeli kroki Pana Boga przechadzającego się po ogrodzie w porze powiewu wiatru, skryli się przed Panem Bogiem wśród drzew ogrodu. Pan Bóg zawołał na mężczyznę i zapytał go: «Gdzie jesteś?». On odpowiedział: «Usłyszałem Twój głos w ogrodzie, przestraszyłem się, bo jestem nagi, i ukryłem się». Rzekł Bóg: «Któż ci powiedział, że jesteś nagi? Czy może zjadłeś z drzewa, z którego ci zakazałem jeść?». Mężczyzna odpowiedział: «Niewiasta, którą postawiłeś przy mnie, dała mi owoc z tego drzewa i zjadłem». Wtedy Pan Bóg rzekł do niewiasty: «Dlaczego to uczyniłaś?». Niewiasta odpowiedziała: «Wąż mnie zwiódł i zjadłam». Wtedy Pan Bóg rzekł do węża: «Ponieważ to uczyniłeś, bądź przeklęty wśród wszystkich zwierząt domowych i dzikich; na brzuchu będziesz się czołgał i proch będziesz jadł po wszystkie dni twego istnienia. Wprowadzam nieprzyjaźń między ciebie aniewiastę, pomiędzy potomstwo twoje a potomstwo jej: ono ugodzi cię w głowę, a ty ugodzisz je w piętę».

Do niewiasty powiedział: «Obarczę cię niezmiernie wielkim trudem twej brzemienności, w bólu będziesz rodziła dzieci, ku twemu mężowi będziesz kierowała swe pragnienia, on zaś będzie panował nad tobą».

Do mężczyzny zaś [Bóg] rzekł: «Ponieważ posłuchałeś swej żony i zjadłeś z drzewa, z którego ci zakazałem, mówiąc: Nie będziesz z niego jeść – przeklęta niech będzie ziemia z twego powodu: w trudzie będziesz zdobywał z niej pożywienie dla siebie po wszystkie dni twego życia. Cierń i oset będzie ci ona rodziła, a przecież pokarmem twym są płody roli. W pocie więc oblicza twego będziesz musiał zdobywać pożywienie, póki nie wrócisz do ziemi, z której zostałeś wzięty; bo prochem jesteś i w proch się obrócisz!».

Mężczyzna dał swej żonie imię Ewa, bo ona stała się matką wszystkich żyjących.

Pan Bóg sporządził dla mężczyzny i dla jego żony odzienie ze skór i przyodział ich. Po czym Pan Bóg rzekł: «Oto człowiek stał się jak jeden z Nas: zna dobro i zło; niechaj teraz nie wyciągnie przypadkiem ręki, aby zerwać owoc także z drzewa życia, zjeść go i żyć na wieki». Dlatego Pan Bóg wydalił go z ogrodu Eden, aby uprawiał tę ziemię, z której został wzięty. Wygnawszy zaś człowieka, Bóg umieścił na wschód od Edenu cherubów i miecz z połyskującym ostrzem, aby strzec drogi do drzewa życia.

Rdz 3,1-24

Katecheta pyta uczniów:

Czego Bóg zabronił Adamowi i Ewie? (Zrywać owoce z drzewa, które rosło pośrodku rajskiego ogrodu).Czy Adam i Ewa posłuchali Boga? (Nie).Dlaczego owoc został zerwany? (Szatan ich skusił).

Katecheta wyjaśnia:

Adam i Ewa zgrzeszyli nieposłuszeństwem wobec Boga i za to zostali ukarani. Kara polegała na tym, że utracili przyjaźń z Bogiem. Grzech, który popełnili w raju pierwsi rodzice, nazywamy grzechem pierworodnym, dlatego każdy człowiek z nim się rodzi.

Zadanie 1 w podręczniku:

Narysuj drzewo, które rosło pośrodku rajskiego ogrodu.

6. Zastosowanie życiowe

Grzech jest pułapką, w którą łatwo wpaść. Niszczy dobro, które jest w człowieku, i sprawia, że człowiek łatwo popada w kolejne grzechy. Grzech niszczy relacje między ludźmi i przyjaźń człowieka z Bogiem. Jednak żaden człowiek nie pozostaje sam w walce z grzechem. Bóg jest zawsze obok człowieka i podtrzymuje go w trudnościach, udziela mu przebaczenia, gdy człowiek żałuje, i pomaga się poprawić.

Zadanie 2 w podręczniku:

Uzupełnij zdanie, korzystając z wyrazów w ramce (posłuszeństwa, zaufania, miłości).

Odpowiedź: Każdy grzech jest brakiem miłości, zaufania i posłuszeństwa wobec Boga.

7. Modlitwa śródlekcyjna

Akt żalu

8. Podsumowanie treści

Pierwsi rodzice stali się nieszczęśliwi przez grzech pierworodny. Od tamtej pory każdy człowiek rodzi się z grzechem pierworodnym i ze skłonnością do czynienia zła.

Zadanie 3 w podręczniku:

Wśród rozsypanych liter znajdź 10 słów związanych z dzisiejszą lekcją.

Odpowiedź:

9. Praca domowa

Ponumeruj obrazki we właściwej kolejności, wpisując w kratkach cyfry od 1 do 6.

Odpowiedź:

1. Wąż rozmawia z Ewą.

2. Ewa zrywa owoc z zakazanego drzewa.

3. Ewa częstuje Adama owocem.

4. Adam i Ewa, przestraszeni, ukrywają się przed Panem Bogiem.

5. Pan Bóg wyrzuca z raju pierwszych rodziców.

6. Przed wejściem do ogrodu Pan Bóg stawia anioła na straży.

10. Modlitwa

Chwała Ojcu...

5. Bóg obiecuje Zbawiciela

I. Założenia edukacyjne

1. Cel ogólny

Uświadomienie prawdy, że Bóg kocha grzesznego człowieka.

2. Cele szczegółowe

Wiedza:

Uczeń:

głosi prawdę, że Bóg nie zostawił Adama i Ewę samych,wskazuje, że Bóg obiecał Zbawiciela,definiuje, kto to jest prorok (A.3).

Umiejętności:

Uczeń wymienia współczesnych proroków.

Postawy:

Uczeń jest wdzięczny Bogu za bezinteresowną miłość.

3. Metody dydaktyczne

Rozmowa kierowana z elementami pogadanki, praca z tekstem słuchanym

4. Środki dydaktyczne

Pismo Święte, podręcznik

II. Przebieg katechezy

1. Czynności wstępne

Wyciszenie, przygotowanie podręczników i pomocy, sprawdzenie listy obecności

2. Modlitwa

Podziękujmy Bogu za Jego dobroć i opiekę nad nami: Akt miłości.

3. Nawiązanie do poprzedniej katechezy

Katecheta pyta uczniów:

Jak doszło do popełnienia grzechu przez pierwszych ludzi? (Nie posłuchali Boga i zer-wali owoc).Jak się nazywa grzech popełniony przez pierwszych ludzi? (Pierworodny).Jakie są skutki grzechu pierworodnego? (Cierpienie, ból).Co to jest grzech? (Każde nieposłuszeństwo wobec Boga).

4. Sytuacja egzystencjalna

Katecheta rozmawia z uczniami na temat obrazka zamieszczonego w podręczniku. Ilustracja przedstawia Adama i Ewę opuszczających rajski ogród.

Katecheta pyta:

Kogo widzicie na obrazku? (Adama i Ewę).Co to za scena? (Wygnanie z raju).Jak czują się Adam i Ewa? (Są smutni, przerażeni, boją się).

Katecheta podsumowuje:

Na poprzedniej lekcji poznaliście historię Adama i Ewy, pierwszych ludzi, których Bóg umieścił w raju. Mogli robić prawie wszystko z wyjątkiem spożywania owocu z drzewa, które rosło pośrodku ogrodu. Wiecie, że nie posłuchali prośby Boga, który ich bardzo kocha, i skończyło się to dla nich wygnaniem z raju (konsekwencje). Nieposłuszeństwo Adama i Ewy nazywamy grzechem pierworodnym. Jednak Bóg nie obraża się na Adama i Ewę, ale obiecuje im ratunek.

Katecheta czyta fragment z Pisma Świętego:

Wtedy Pan Bóg rzekł do węża: «Ponieważ to uczyniłeś, bądź przeklęty wśród wszystkich zwierząt domowych i dzikich; na brzuchu będziesz się czołgał i proch będziesz jadł po wszystkie dni twego istnienia. Wprowadzam nieprzyjaźń między ciebie a niewiastę, pomiędzy potomstwo twoje a potomstwo jej: ono ugodzi cię w głowę, a ty ugodzisz je w piętę».

Rdz 3,14-15

5. Wyjaśnienie głównych prawd katechezy

W tym fragmencie Bóg, pomimo wygnania Adama i Ewy z raju i nałożenia na nich ciężkich obowiązków, zapowiada im, że nie zostawi ich samych. Obiecuje im, że kiedyś pojawi się ktoś, kto wybawi ludzi z grzechu, Zbawiciel. Tym Zbawicielem jest Jezus Chrystus. Jest to obietnica złożona przez Pana Boga. Tę obietnicę Bóg powtarza jeszcze wielokrotnie.

Katecheta zadaje pytanie:

W jaki sposób Bóg zapowiada przyjście Zbawiciela?

Zadanie 1 w podręczniku:

Rozwiąż krzyżówkę i dowiedz się, przez kogo Bóg zapowiadał przyjście Zbawiciela.

Odpowiedź: prorok

Pytania i odpowiedzi do krzyżówki:

1. Grzech popełniony przez pierwszych ludzi. (Pierworodny)

2. Inaczej nieposłuszeństwo wobec Boga. (Grzech)

3. Adam i Ewa zerwali go w raju. (Owoc)

4. Tam mieszkali Adam i Ewa. (Raj)

5. Rosło pośrodku ogrodu. (Drzewo)

6. Spotkała Adama i Ewę po spożyciu owocu. (Kara)

Pan Bóg zapowiadał przyjście Zbawiciela przez proroków.

Zadanie 2 w podręczniku:

Uzupełnij zdanie wyrazami z ramki (przez, człowiek, Boga, powołany).

Odpowiedź: Prorok to człowiek powołany przez Boga.

Katecheta wyjaśnia:

Prorok to człowiek powołany przez Boga, aby przemawiać w Jego imieniu. Ludzie nie zawsze słuchali proroków i czasami nie chcieli wierzyć w słowa, które przekazywał przez nich Bóg.

6. Zastosowanie życiowe

Prorocy, którzy zapowiadali przyjście Zbawiciela, żyli bardzo dawno temu. Dzisiaj, w świecie, w którym żyjemy, także możemy spotkać takich współczesnych proroków. Oni nie zapowiadają przyjścia Zbawiciela, ale starają się nas do Niego przybliżać i wskazywać, jaką drogą mamy podążać i jak wypełniać wolę Boga.

Przyjrzyjmy się kilku współczesnym prorokom. Ich zdjęcia znajdziemy w podręczniku. Spróbujmy rozpoznać przedstawione na nich osoby: Carlo Acutis (czyt.: Karlo Akutis), Matka Teresa z Kalkuty, Jan Paweł II.

Zadanie 3 w podręczniku:

Podpisz obrazki przedstawiające proroków.

7. Modlitwa śródlekcyjna

Chwała Ojcu...

8. Podsumowanie treści

Choć człowiek zranił Boga swoim nieposłuszeństwem, to Bóg nie przestał go kochać i stale pragnie dla niego dobra. Dowodem na to jest obietnica złożona Adamowi i Ewie po grzechu pierworodnym. Pierwsi ludzie ponieśli karę za swoje grzechy, ale Bóg nie odrzucił ich od siebie. Czuwał nad nimi i nad wszystkim ludźmi. Obiecał zesłać na świat Zbawiciela, który uwolni ludzi od grzechu i przywróci im utracone niebo. Obecnie Bóg także czuwa nad każdym z nas. Chociaż zdarza się nam popełniać grzechy, Bóg nas kocha i opiekuje się nami, dając nam różne możliwości poprawy i powrotu do Niego. Na naszej drodze stawia ludzi, których możemy nazywać współczesnymi prorokami.

9. Praca domowa

Pokoloruj obrazek przedstawiający jednego ze współczesnych proroków.

10. Modlitwa

Chwała Ojcu...

6. Jezus rodzi się z Maryi

I. Założenia edukacyjne

1. Cel ogólny

Uświadomienie prawdy, że Jezus staje się człowiekiem, rodząc się z Maryi (A.4).

2. Cele szczegółowe

Wiedza:

Uczeń podaje najważniejsze informacje o Maryi, Matce Jezusa.

Umiejętności:

Uczeń opowiada scenę zwiastowania.

Postawy:

Uczeń modli się przez wstawiennictwo Maryi.

3. Metody dydaktyczne

Rozmowa kierowana z elementami pogadanki, praca z tekstem słuchanym, śpiew

4. Środki dydaktyczne

Pismo Święte, podręcznik

II. Przebieg katechezy

1. Czynności wstępne

Wyciszenie, przygotowanie podręczników i pomocy, sprawdzenie listy obecności

2. Modlitwa

Poprośmy Maryję, aby wyprosiła dla nas u Boga potrzebne dary: Zdrowaś, Ma-ryjo...

3. Nawiązanie do poprzedniej katechezy

Katecheta zadaje pytania:

Kogo obiecał Bóg? (Zbawiciela).Przez kogo zapowiadał przyjście Zbawiciela? (Przez proroków).Kto to jest prorok? (Prorok to człowiek powołany przez Boga, aby przemawiać w Jego imieniu).

4. Sytuacja egzystencjalna

Katecheta rozmawia z uczniami na temat obrazka, który znajduje się w podręczniku (scena zwiastowania).

Katecheta pyta:

Kto jest na obrazku? (Maryja, anioł).Co to za scena? (Scena zwiastowania Maryi).

Zadanie 1 w podręczniku:

Jaką scenę przedstawia rysunek? Zapisz odpowiedź w liniach.

Odpowiedź: zwiastowanie Najświętszej Maryi Pannie

Bóg posłał Gabriela do Nazaretu, do kobiety o imieniu Maryja.

5. Wyjaśnienie głównych prawd katechezy

Katecheta czyta fragment z Pisma Świętego:

W szóstym miesiącu posłał Bóg anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja. Wszedłszy do Niej, anioł rzekł: «Bądź pozdrowiona, łaski pełna, Pan z Tobą, błogosławiona jesteś między niewiastami».

Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co by miało znaczyć to pozdrowienie. Lecz anioł rzekł do Niej: «Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i zostanie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca». Na to Maryja rzekła do anioła: «Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?». Anioł Jej odpowiedział: «Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego okryje Cię cieniem. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, którą miano za niepłodną. Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego». Na to rzekła Maryja: «Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według słowa twego». Wtedy odszedł od Niej anioł.

Łk 1,26-38

Katecheta zadaje pytania:

Gdzie mieszkała Maryja?Kogo Bóg posłał do Maryi?Jakimi słowami powitał Anioł Maryję?Jak Maryja zareagowała na pozdrowienie Anioła?Co Anioł Gabriel oznajmił Maryi?

Zadanie 2 w podręczniku:

Zapisz słowa, które Maryja wypowiedziała do Anioła.

Odpowiedź: Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według słowa twego.

Katecheta podsumowuje:

Każdy człowiek posiada mamę, również Pan Jezus, będąc człowiekiem, otrzymał naj-wspanialszy dar, którym jest Jego Mama.

6. Zastosowanie życiowe

Maryja jako jedyna kobieta na świecie została wybrana przez Boga na Matkę Syna Bożego – Jezusa Chrystusa. Jako dobra Matka kocha nie tylko swego Syna Jezusa Chrystusa, lecz także nas. Przez to jest także naszą Matką, a także naszą Pośredniczką w spotkaniu z Chrystusem. Do Niej zwracamy się ze wszystkimi swoimi sprawami, oddając Jej siebie samych.

Każdy z nas może prosić Maryję o pomoc w różnych sprawach.

Katecheta prosi uczniów, aby każdy zastanowił się i zapisał, o co chce prosić Maryję.

Zadanie 3 w podręczniku:

Uzupełnij zdanie, wpisując prośbę do Boga przez wstawiennictwo Maryi.

7. Modlitwa śródlekcyjna

Uczniowie czytają zapisane prośby.

8. Podsumowanie treści

Maryja, zanim została Matką Jezusa, mieszkała w Nazarecie. Była bardzo dobra, pracowita, wrażliwa, wesoła, zawsze chętna do niesienia innym pomocy, a przede wszystkim – rozmodlona. Pan Bóg, czytając w ludzkich sercach, wiedział, jakie skarby czystości, dobroci, wiary oraz pobożności ukryte były w sercu Maryi i dlatego to Ją wybrał na Matkę swego Syna.

Bóg przez Anioła Gabriela oznajmił Maryi radosną nowinę, że zostanie Matką Syna Bożego, na którego świat czekał wiele tysięcy lat.

Maryja stała się Matką dla Pana Jezusa, wybraną przez samego Boga.

9. Praca domowa

Pokoloruj obrazek przedstawiający scenę zwiastowania na stronie 24.

10. Modlitwa

Zdrowaś Maryja, Bogarodzico!

Błagamy Ciebie, święta Dziewico!

Niech łaska Twoja zawsze nam sprzyja,

Módl się za nami, zdrowaś Maryja!

Słowa i muzyka: autor nieznany, melodia według: Jan Siedlecki, Śpiewnik kościelny, 1928

7. Bóg posyła swego Syna

I. Założenia edukacyjne

1. Cel ogólny

Uświadomienie prawdy, że Jezus przychodzi na świat (A.4).

2. Cele szczegółowe

Wiedza:

Uczeń wskazuje na Batlejem jako miejsce urodzenia Pana Jezusa.

Umiejętności:

Uczeń wskazuje okoliczności narodzenia Pana Jezusa.

Postawy:

Uczeń okazuje Jezusowi wdzięczność, że przyszedł On na świat.

3. Metody dydaktyczne

Rozmowa kierowana z elementami pogadanki, praca z tekstem słuchanym

4. Środki dydaktyczne

Pismo Święte, podręcznik

II. Przebieg katechezy

1. Czynności wstępne

Wyciszenie, przygotowanie podręczników i pomocy, sprawdzenie listy obecności

2. Modlitwa

Zdrowaś, Maryjo...

3. Nawiązanie do poprzedniej katechezy

Katecheta zadaje pytania:

Gdzie mieszkała Maryja? (W Nazarecie).Kogo Bóg posłał do Maryi? (Anioła).Jakimi słowami Anioł powitał Maryję?Jak Maryja zareagowała na pozdrowienie Anioła?Co Anioł Gabriel oznajmił Maryi?Co odpowiedziała Maryja?

4. Sytuacja egzystencjalna

Katecheta rozmawia z uczniami:

Czy lubicie podróżować?Czym najchętniej podróżujecie? (Samochodem, samolotem, pociągiem).

Katecheta podsumowuje:

Niedługo przed narodzeniem Jezusa Maryja i Józef musieli udać się w podróż z Nazaretu do miasta, z którego pochodził Józef, by tam się wpisać na listę mieszkańców.

Zadanie 1 w podręczniku:

Zakreśl kółkiem co trzecią literę na drodze Maryi i Józefa. Dzięki temu dowiesz się, jak nazywa się miasto, do którego wędrowali. Zapisz rozwiązanie pod obrazkiem.

Odpowiedź: Betlejem

5. Wyjaśnienie głównych prawd katechezy

Katecheta czyta fragment z Pisma Świętego:

W owym czasie wyszło rozporządzenie Cezara Augusta, żeby przeprowadzić spis ludności w całym świecie. Pierwszy ten spis odbył się wówczas, gdy wielkorządcą Syrii był Kwiryniusz. Podążali więc wszyscy, aby się dać zapisać, każdy do swego miasta. Udał się także Józef z Galilei, z miasta Nazaret, do Judei, do miasta Dawidowego zwanego Betlejem, ponieważ pochodził z domu i rodu Dawida, żeby się dać zapisać z poślubioną sobie Maryją, która była brzemienna. Kiedy tam przebywali, nadszedł dla Maryi czas rozwiązania. Powiła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie.

Łk 2,1-7

Katecheta zadaje pytania:

Jakie rozporządzenie wydał Cezar August? (Aby przeprowadzić spis ludności).Kto udał się na ten spis? (Józef, który był mężem Maryi).Do którego miasta udali się Józef i Maryja? (Do Betlejem).Co wydarzyło się w Betlejem? (Urodził się Pan Jezus).

Zadanie 2 w podręczniku:

Znajdź 8 różnic pomiędzy ilustracjami przedstawiającymi scenę narodzin Jezusa.

6. Zastosowanie życiowe

Pan Jezus jako człowiek narodził się w Betlejem. Było to ponad dwa tysiące lat temu. Dzisiaj, przypominając sobie o tych wydarzeniach, dziękujemy Bogu za to, że dał nam swojego Syna Jezusa Chrystusa. Tę wdzięczność możemy wyrazić Bogu, będąc uprzejmymi dla innych, pomagając im, modląc się itp.

7. Modlitwa śródlekcyjna

Niech radość z narodzenia Pana Jezusa trwa w naszych sercach zawsze. Wyraźmy tę radość spontaniczną modlitwą dziękczynienia:

Panie Jezu, dziękuję Ci za...

Wybrani uczniowie wypowiadają słowa modlitwy.

8. Podsumowanie treści

Zadanie 3 w podręczniku:

Wśród rozsypanych wyrazów wyszukaj słowa z historii o narodzinach Jezusa.

9. Praca domowa

Wdzięczność Bogu możesz wyrazić, jeśli będziesz uprzejmy/uprzejma dla innych, pomożesz im, pomodlisz się. Narysuj jeden ze sposobów wyrażania wdzięczności, np. komu pomożesz, dla kogo będziesz uprzejmy/uprzejma, za kogo się pomodlisz, i uczyń to.

10. Modlitwa

Chwała Ojcu...

8. Jezus Chrystus zapowiadanym Zbawicielem

I. Założenia edukacyjne

1. Cel ogólny

Ukazanie Jezusa jako obiecanego Zbawiciela.

2. Cele szczegółowe

Wiedza:

Uczeń:

wskazuje, że Jezus jest obiecanym Zbawicielem (A.4),podaje znaczenie imienia Jezus, czyli „Bóg zbawia”.

Umiejętności:

Uczeń:

wyjaśnia własnymi słowami pojęcie „zbawienie”,wyjaśnia prostymi słowami, że Jezus jest Słowem Boga i obiecanym Zbawicielem (A.4.1).

Postawy:

Uczeń zwraca się do Jezusa Zbawiciela w każdej sytuacji życia z prośbą o ratunek.

3. Metody dydaktyczne

Rozmowa kierowana z elementami pogadanki, śpiew

4. Środki dydaktyczne

Podręcznik

II. Przebieg katechezy

1. Czynności wstępne

Wyciszenie, przygotowanie podręczników i pomocy, sprawdzenie listy obecności

2. Modlitwa

Zaśpiewajmy razem piosenkę:

Mój Zbawiciel, On bardzo kocha mnie.

Ja nie wiem, czemu miłością darzy mnie.

On mi nowe życie dzisiaj ofiarować chce,

Będę, będę mieszkał razem z Panem mym. (2x)

Słowa i muzyka: autor nieznany,

w: https://www.youtube.com/watch?v=z5BTr_IEyL4

3. Nawiązanie do poprzedniej katechezy

Sprawdzenie pracy domowej.

4. Sytuacja egzystencjalna

Katecheta prosi, aby uczniowie przyjrzeli się uważnie obrazkom w podręczniku.

Katecheta pyta:

Kim są osoby na obrazkach? (Policjantami, strażakami, ratownikami, lekarzami, dyspozytorką).W jakich sytuacjach wzywamy ich pomocy? (Dzieci podają dowolne przykłady).W jaki sposób możemy prosić ich o pomoc, gdy jej potrzebujemy? (Za pomocą numerów alarmowych).Skąd znamy numery alarmowe? (Od rodziców, nauczycieli, z telewizji, z Internetu).

Katecheta podsumowuje:

W naszym życiu mogą się zdarzyć takie sytuacje, w których przytrafi się nam coś przykrego lub niebezpiecznego, a czasem sami będziemy świadkami takiej sytuacji i zobaczymy, że ktoś inny bardzo potrzebuje pomocy. Nawet jeśli ktoś potrafi udzielić pierwszej pomocy, to powinien wezwać odpowiednie służby. Dzięki znajomości numeru alarmowego wezwiemy pomoc nawet wtedy, gdy coś wydarzy się nagle, a my będziemy bardzo przestraszeni.

Zadanie 1 w podręczniku:

Przyjrzyj się obrazkom i wpisz poprawny numer alarmowy.

Odpowiedź:

Numer alarmowy: 112

5. Wyjaśnienie głównych prawd katechezy

Podobnie jest w naszym życiu duchowym: człowiek potrzebuje pomocy, bo nie jest w stanie ocalić samego siebie, nie może siebie uratować, czyli zbawić. Po grzechu pierworodnym człowiek nie był w stanie dojść do Boga, dlatego Bóg postanowił przyjść do człowieka. W raju Bóg obiecał Adamowi i Ewie, że nadejdzie taki dzień, w którym zostaną pokonane grzech i śmierć, w którym człowiek odzyska swoją wolność i zostanie uratowany z sideł (z pułapki) szatana.

Mijały lata i wydawało się, że nie ma już żadnej możliwości rozwiązania najważniejszego problemu dla człowieka. Wtedy Bóg zrealizował swoją obietnicę zbawienia. Nie tylko dotrzymał słowa, ale to Słowo Boga stało się ciałem w Jezusie Chrystusie. Jezus pokazał całym swoim życiem, jak wielką moc ma Słowo Ojca: czyni cuda, wskrzesza umarłych, ucisza burzę itd.

„Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. Albowiem Bóg nie posłał swego Syna na świat po to, aby świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego zbawiony” (J 3,16-17).

Jezus przyszedł na świat, aby zgładzić grzechy świata i aby każdy człowiek, który wierzy w Jezusa, mógł żyć pełnią życia.

Z powodu grzechu wszyscy byliśmy nieprzyjaciółmi Boga i mieliśmy u niego dług, którego nie mogliśmy spłacić. Bóg nigdy nie przestał kochać człowieka, lecz to grzech nie pozwalał człowiekowi doświadczać tej miłości. Człowiek nie mógł sam sobie pomóc.

Bóg pozostawił człowiekowi imię Jezus, które jest jak numer alarmowy i w którym jest ratunek dla każdego. Jego imię oznacza „Bóg zbawia”.

To właśnie Jezus spłaca nasz dług. Dlaczego? Bo do końca nas/Ciebie umiłował! Bóg jest Bogiem przebaczenia i wielkiego miłosierdzia.

Jezus, ratując nas, chciał nam pokazać, jak bardzo Bogu zależy na nas, jak wielką mamy wartość w Jego oczach.

Być zbawionym oznacza, że Bóg wybacza nam naszą winę, zapomina o niej i czyni to z miłością. Być zbawionym to znaczy być wolnym od grzechu, który jest niewolą, spętaniem, słabością. Jezus pokazuje nam, że grzech nie ma już nad nami władzy. On uwalnia nas, abyśmy się stawali wolni każdego dnia.

Każdego dnia możemy liczyć na Jego pomoc. On przychodzi z mocą. On miażdży głowę szatana. Na Jego Imię zgina się każde kolano. Bóg jest po naszej stronie.

Zbawienie daje nam nowe życie, życie z Nim i w Nim. Bóg jako jedyny może wyprowadzić dobro z każdej sytuacji i dać nam nowe życie.

6. Zastosowanie życiowe

Zadanie 2 w podręczniku:

Oddzwoń, używając kodu, i dowiedz się, co oznacza imię Jezus.

Odpowiedź: Bóg zbawia

7. Modlitwa śródlekcyjna

Jezus jest tu, (2x)

O wznieśmy ręce, wielbiąc Jego Imię,

Jezus jest tu.

Słowa i muzyka: autor nieznany,

w: https://www.youtube.com/watch?v=XQ8g4xbyRHo

8. Podsumowanie treści

Zadanie 3 w podręczniku:

Dokończ slalom między literami. Odczytaj te litery, które są nad linią, i dowiedz się, czym jest zbawienie. Wpisz brakujące słowo.

Odpowiedź: Zbawienie to uratowanie z grzechu i ze śmierci.

9. Praca domowa

Znajdź w diagramie słowo „zbawienie”.

10. Modlitwa

Jezus jest tu, (2x)

O wznieśmy ręce, wielbiąc Jego Imię,

Jezus jest tu.

Słowa i muzyka: autor nieznany,

w: https://www.youtube.com/watch?v=XQ8g4xbyRHo

III. Jezus naszym Przyjacielem

9. Jesteśmy przyjaciółmi

I. Założenia edukacyjne

1. Cel ogólny

Ukazanie cech koleżeństwa i przyjaźni (E.3.5).

2. Cele szczegółowe

Wiedza:

Uczeń podaje definicję przyjaciela, kolegi.

Umiejętności:

Uczeń:

rozróżnia koleżeństwo i przyjaźń,charakteryzuje relacje koleżeństwa i przyjaźni.

Postawy:

Uczeń:

pielęgnuje więzi koleżeństwa i przyjaźni (E.3.b),dziękuje Bogu za kolegów i przyjaciół.

3. Metody dydaktyczne

Rozmowa kierowana z elementami pogadanki, praca z tekstem słuchanym, śpiew

4. Środki dydaktyczne

Podręcznik

II. Przebieg katechezy

1. Czynności wstępne

Wyciszenie, przygotowanie podręczników i pomocy, sprawdzenie listy obecności

2. Modlitwa

Każdy z nas ma swojego Anioła Stróża, abyśmy nigdy nie byli sami. Prośmy go razem w modlitwie, którą wszyscy bardzo dobrze znamy: Aniele Boży...

3. Nawiązanie do poprzedniej katechezy

Sprawdzenie pracy domowej.

4. Sytuacja egzystencjalna

Katecheta rozmawia z uczniami na temat przyjaźni.

Katecheta zadaje uczniom pytania:

Co robią razem przyjaciele? (Bawią się, pomagają sobie, mają wspólne zainteresowania).Co przyjaciele mogą razem robić w lecie? (Grać w piłkę, iść na basen, jeść lody, bawić się na podwórku, jechać razem na wakacje itp.).Co przyjaciele mogą razem robić zimą? (Lepić bałwana, iść do kina, jeździć na sankach).

Katecheta podsumowuje:

Z przyjacielem można robić wszystko: wspólnie się bawić, spędzać razem czas, mieć podobne pasje i hobby. Wszystkie te rzeczy każdy z nas może robić sam, ale to nie to samo.

5. Wyjaśnienie głównych prawd katechezy

W życiu każdego człowieka jest wiele osób, które są dla niego ważne. Najważniejsi są rodzice. Czasem można się pobawić z rodzeństwem. W szkole, w kościele, na podwórku poznajemy wiele osób – to są nasi koledzy i koleżanki.

Katecheta pyta:

Ilu macie kolegów i koleżanek? Umiecie ich policzyć?Gdzie się spotykacie? (W szkole, na treningu, na placu zabaw, w kościele itp.).A czy ktoś z Was ma przyjaciela?Po czym poznać, że ktoś jest naszym przyjacielem?Jaki jest Wasz przyjaciel?

Katecheta podsumowuje:

Nie każdy może być naszym przyjacielem. To ktoś dla nas ważny, kogo bardzo lubimy i z kim chętnie spędzamy czas. To jest szczególna osoba w naszym życiu. Mówimy, że przyjaciel ma takie cechy, tzn. taki sposób zachowania i bycia, które sprawiają, że jest nam z nim dobrze i bezpiecznie. Nasi koledzy i koleżanki sprawiają, że czujemy się ważni i lubiani.

Zadanie 2 w podręczniku:

Zamaluj na zielono cechy kolegi/koleżanki, a na żółto cechy przyjaciela/przyjaciółki.

Katecheta pozostawia dzieciom swobodę w kolorowaniu cech, może być wiele rozwiązań tego zadania – każde jest dobre. Dziecko ćwiczy umiejętność rozróżniania.

6. Zastosowanie życiowe

Zadanie 3 w podręczniku:

Wpisz brakujące imiona.

7. Modlitwa śródlekcyjna

Uczniowie wstają. Przez chwilę myślą o swoim przyjacielu, a następnie proszą Pana Boga, aby błogosławił mu w tym momencie i dał mu to, czego najbardziej potrzebuje.

Katecheta może poprowadzić tę modlitwę i kończy ją słowami: Przez Chrystusa, Pana naszego, a wszyscy odpowiadają: Amen.

8. Podsumowanie treści

Zadanie 4 w podręczniku:

Wstaw brakujące słowa.

Odpowiedź:

Dziś nauczyłem się i teraz wiem,

że ważni ludzie są wokół mnie.

Czy jestem duży, czy jestem mały,

mam dookoła nawet świat cały.

Gdy jest mi smutno lub martwię się,

dobry kolega pocieszy mnie.

A kiedy w sercu mam smutku wiele,

to nie opuszczą mnie przyjaciele.

tekst: s. Monika Boryca SDVI

Katecheta podsumowuje:

Na co dzień otacza nas wielu życzliwych nam ludzi. Niektórzy z nich są dla nas ważni, to nasi koledzy i koleżanki. Możemy na nich liczyć, wspólnie z nimi się bawić i śmiać. Chodzimy razem do szkoły, a czasem spotykamy się z nimi w sklepie, na ulicy czy w kościele.

Niektórzy z nich są dla nas szczególnie ważni, takie osoby nazywamy przyjaciółmi.

Ważne jest, abyśmy pamiętali, że o przyjaźń trzeba dbać. Można się za przyjaciół modlić i pomagać im, kiedy nas potrzebują. Wtedy my również jesteśmy dla nich przyjaciółmi.

9. Praca domowa

Uzupełnij informacje.

10. Modlitwa

Piosenka Przyjaźń to największy dar

Można wykorzystać nagranie:

https://www.youtube.com/watch?v=HitbWyOGi-w

10. Jezus nam towarzyszy

I. Założenia edukacyjne

1. Cel ogólny

Ukazanie przyjaźni Jezusa z człowiekiem.

2. Cele szczegółowe

Wiedza:

Uczeń:

podaje imiona bliskich przyjaciół Jezusa: Marty, Marii i Łazarza, opowiada, że w liturgii i Komunii spotyka Jezusa jako Przyjaciela (B.1, B.14).

Umiejętności:

Uczeń:

wymienia miejsca spotkania z Jezusem dziś: sakramenty, liturgia, Komunia Święta, Eucharystia (B.1, B.3, B.12, B.14),podaje cechy przyjaźni Jezusa z Martą, Marią i Łazarzem.

Postawy:

Uczeń wyraża pragnienie spotkania się z Jezusem w tajemnicach roku liturgicznego (B.4.a).

3. Metody dydaktyczne

Rozmowa kierowana z elementami pogadanki, burza mózgów

4. Środki dydaktyczne

Pismo Święte, podręcznik, film, opowiadanie

II. Przebieg katechezy

1. Czynności wstępne

Wyciszenie, przygotowanie podręczników i pomocy, sprawdzenie listy obecności

2. Modlitwa

Akt wiary

3. Nawiązanie do poprzedniej katechezy

Katecheta pyta:

Jakie cechy powinien mieć przyjaciel?Co lubi Wasz przyjaciel?Jaki kolor lubi Wasz przyjaciel?

4. Sytuacja egzystencjalna

Katecheta prosi, aby dzieci przyjrzały się obrazkowi w podręczniku.

Katecheta pyta:

Co robią dzieci na tym obrazku? (Bawią się ze sobą).Czy są to koledzy, czy przyjaciele? (Dzieci podają swobodne odpowiedzi).

Katecheta podsumowuje:

Nie zapraszamy do domu każdej osoby, którą znamy. Nie wszyscy koledzy z naszej szkoły wiedzą, gdzie mieszkamy. Odwiedzić kogoś w domu to znaczy przyjaźnić się z kimś. W czasie wspólnej zabawy można ze sobą rozmawiać o wielu ciekawych i ważnych dla nas rzeczach.

Tak działo się również w życiu Jezusa.

5. Wyjaśnienie głównych prawd katechezy

Katecheta czyta fragment z Pisma Świętego:

W dalszej ich drodze zaszedł do jednej wsi. Tam pewna niewiasta, imieniem Marta, przyjęła Go w swoim domu. Miała ona siostrę, imieniem Maria, która usiadłszy u nóg Pana, słuchała Jego słowa. Marta zaś uwijała się około rozmaitych posług. A stanąwszy przy Nim, rzekła: «Panie, czy Ci to obojętne, że moja siostra zostawiła mnie samą przy usługiwaniu? Powiedz jej, żeby mi pomogła». A Pan jej odpowiedział: «Marto, Marto, martwisz się i niepokoisz o wiele, a potrzeba mało albo tylko jednego. Maria obrała najlepszą cząstkę, której nie będzie pozbawiona».

Łk 10,38-42

Katecheta pyta:

Do kogo Jezus poszedł w gościnę? (Do Marty i Marii).Co Jezus tam robił? (Poszedł coś zjeść, nauczał o królestwie Bożym).

Katecheta podsumowuje:

Jezus znał bardzo dużo osób, ale wśród nich miał przyjaciół, których odwiedzał. Były to zwyczajne spotkania: wspólny posiłek, rozmowa. Jezus opowiadał swoim przyjaciołom o królestwie Bożym i cieszył się, że Go słuchali.

Pewnego dnia przyjaciel Jezusa – Łazarz, brat Marty i Marii, ciężko zachorował.

Katecheta może przeczytać fragment Ewangelii św. Jana lub pokazać fragment filmu Jezus z Nazaretu (scena wskrzeszenia Łazarza):

https://www.youtube.com/watch?v=-zhtWf9gU9c

Katecheta czyta fragment z Pisma Świętego:

Był pewien chory, Łazarz z Betanii, ze wsi Marii i jej siostry Marty. (...) Jej to brat Łazarz chorował. Siostry zatem posłały do Niego wiadomość: «Panie, oto choruje ten, którego Ty kochasz». Jezus, usłyszawszy to, rzekł: «Choroba ta nie zmierza ku śmierci, ale ku chwale Bożej, aby dzięki niej Syn Boży został otoczony chwałą». A Jezus miłował Martę i jej siostrę, i Łazarza. Gdy posłyszał o jego chorobie, pozostał przez dwa dni tam, gdzie przebywał. (...)

Kiedy Jezus tam przybył, zastał Łazarza już od czterech dni spoczywającego w grobie. (...) Kiedy więc Marta dowiedziała się, że Jezus nadchodzi, wyszła Mu na spotkanie. Maria zaś siedziała w domu. Marta więc rzekła do Jezusa: «Panie, gdybyś tu był, mój brat by nie umarł. Lecz i teraz wiem, że Bóg da Ci wszystko, o cokolwiek byś prosił Boga». Rzekł do niej Jezus: «Brat twój zmartwychwstanie». Marta Mu odrzekła: «Wiem, że powstanie z martwych w czasie zmartwychwstania w dniu ostatecznym». Powiedział do niej Jezus: «Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem. Kto we Mnie wierzy, choćby i umarł, żyć będzie. Każdy, kto żyje i wierzy we Mnie, nie umrze na wieki. Wierzysz w to?». Odpowiedziała Mu: «Tak, Panie! Ja mocno wierzę, że Ty jesteś Mesjasz, Syn Boży, który miał przyjść na świat».

Gdy to powiedziała, odeszła i przywołała ukradkiem swoją siostrę, mówiąc: «Nauczyciel [tu] jest i woła cię». Skoro zaś tamta to usłyszała, wstała szybko i udała się do Niego. Jezus zaś nie przybył jeszcze do wsi, lecz był wciąż w tym miejscu, gdzie Marta wyszła Mu na spotkanie. (...) A gdy Maria przyszła na miejsce, gdzie był Jezus, ujrzawszy Go, padła Mu do nóg i rzekła do Niego: «Panie, gdybyś tu był, mój brat by nie umarł». Gdy więc Jezus zobaczył ją płaczącą i płaczących Żydów, którzy razem z nią przyszli, wzruszył się w duchu, rozrzewnił i zapytał: «Gdzie go położyliście?». Odpowiedzieli Mu: «Panie, chodź i zobacz!». Jezus zapłakał. Żydzi więc mówili: «Oto jak go miłował!». Niektórzy zaś z nich powiedzieli: «Czy Ten, który otworzył oczy niewidomemu, nie mógł sprawić, by on nie umarł?».

A Jezus, ponownie okazując głębokie wzruszenie, przyszedł do grobu. Była to pieczara, a na niej spoczywał kamień. Jezus powiedział: «Usuńcie kamień!». Siostra zmarłego, Marta, rzekła do Niego: «Panie, już cuchnie. Leży bowiem od czterech dni w grobie». Jezus rzekł do niej: «Czyż nie powiedziałem ci, że jeśli uwierzysz, ujrzysz chwałę Bożą?». Usunięto więc kamień. Jezus wzniósł oczy do góry i rzekł: «Ojcze, dziękuję Ci, że Mnie wysłuchałeś. Ja wiedziałem, że Mnie zawsze wysłuchujesz. Ale ze względu na otaczający Mnie tłum to powiedziałem, aby uwierzyli, że Ty Mnie posłałeś». To powiedziawszy, zawołał donośnym głosem: «Łazarzu, wyjdź na zewnątrz!». I wyszedł zmarły, mając nogi i ręce przewiązane opaskami, a twarz jego była owinięta chustą. Rzekł do nich Jezus: «Rozwiążcie go i pozwólcie mu chodzić!».

J 11,1-44

Katecheta pyta:

Co wydarzyło się w domu przyjaciół Jezusa? (Łazarz zachorował).