Dotmagia
Długo nie mogłem wciągnąć się w opisywaną historię. W końcu jednak załapałem - lepiej późno, niż wcale. Baśniowa opowieść. Napisana w nietuzinkowym stylu. Chodzi mi o sposób konstruowania narracji. Może właśnie dlatego tak długo zajęło mi “wsiąknięcie” w tę książkę. Wszystko tu jest takie “miękkie” i “pływające”. Czyżby było to związane z faktem, że jedną z bohaterek powieści jest… rzeka? To wokół niej zbudowana jest fabuła. To na niej lub na jej brzegach dzieją się najważniejsze wydarzenia. To ona stanowi oś na wpół fantastycznego świata. Przynajmniej ja tak to odbieram.
Mimo początkowych trudności i poważnych planów porzucenia lektury, postanowiłem się nie poddawać i ani trochę nie żałuję. Opowieść mnie wciągnęła. Specyficzny, jakby baśniowo-mityczny styl, pewien rodzaj niedookreśloności, kobieca miękkość, brak zarysowanych jakichkolwiek ram czasowych, w których mogłaby dziać się akcja. Świat trochę jakby z gier komputerowych mieszających steampunkową technologię z magią, czarami i ...
