Duch Święty Wprowadzenie ebook

Podziękowania

Dla mojej żony, dzieci iwnuków. Każdy zwas jest darem od Boga, który przyniósł bogactwo do mojego życia. Zawsze będę waskochał.

Dla mojego syna, Addisona. Twoja wiara iciężka praca wzbogaciły poselstwo oDuchu Świętym. Bez twojej pomocy ta praca nie wyglądałaby tak jakteraz.

Dla Jaylynn. Dziękuję ci za twoją pilność, by doszlifować to poselstwo, dzięki twoim wspaniałym zdolnościom redakcyjnym. Twoje starania pomogły zachować klarowność istrukturę.

Dla Vincenta. Dziękuję ci za twoją ciężką pracę ipomoc wtworzeniu rozważań. Twoje dzieło jestwyjątkowe.

Dla członków zespołu ipartnerów Messenger International. Dziękuję wam za wasze wsparcie dla Lisy idla mnie. Nie moglibyśmy prosić Boga obardziej lojalnych iprawdziwych przyjaciół, którzy są znami, aby docierać zchwalebną ewangelią Jezusa Chrystusa do narodówświata.

Przede wszystkim, dziękuję Tobie, Boże Ojcze, za niezawodną miłość; Jezu – mój Królu, za to, że oddałeś Swoje drogocenne życie; aTobie, Duchu Święty, za Twoją niesamowitą moc, pocieszenie, nauczanie iintymną społeczność. Dziękuję Ci, że nigdy nas nie zostawisz, ani nieopuścisz.

Wstęp

Gdy mój tata poprosił mnie opomoc wnapisaniu tej książki, natychmiast ogarnęło mnie niedowierzanie. Pomyślałem, że prawdopodobnie jeszcze się oto nie modlił. Szczerze mówiąc, nie uważałem się za godnego kandydata. Właściwie rozmyślanie nad jego prośbą powodowało ucisk żołądka, jak wtrakcie wykonywania breakdance.

Z szacunkiem poprosiłem mojego ojca, aby rozważył inne możliwości ipoświęcił czas modląc się nad tą sprawą (może rok lub dwa). Zaledwie po jednym dniu modlitwy miał pewność, że nadaję się do tego zadania. Mój ojciec podkreśla, że wśród młodszych pokoleń Duch Święty nie powinien być tematem tabu, dlatego też docenia mój wkład, jako osoby wwieku dwudziestu pięciu lat. Wiemy, że wielu ludzi, zarówno młodszych jak istarszych, będzie omijać ten temat, jeśli nie zrozumieją, kim jest Duch Święty ijakdziała.

Pomimo moich obaw, jak mógłbym odmówić mojemu ojcu? Zostałem przymuszony, by się zgodzić. To, co wydarzyło się później, można określić jako zmieniającą życie podróż. Zacząłem widzieć Pismo wnowym świetle, gdy Bóg otworzył moje oczy na wiele cudów Swojego Ducha. Wkrótce odkryłem, że Duch Święty jest najbardziej niezrozumianą osobą wKościele. Przypisano Mu niezliczoną ilość etykiet istereotypów, ale zbyt mało osób zna Go takim, jakim jest wrzeczywistości.

Celem tej książki jest ułatwienie tobie zaznajomienia się zosobą Ducha Świętego poprzez podróż przez Pismo Święte. Zawarte wniej zapatrywania mogą być śmiałe, lecz obiecuję, że podróż jest warta czasu ienergii.

W trakcie czytania proś Ducha Świętego, by wprowadził cię we wszelką prawdę. On usunie wierzenia, które nie mają podstaw wJego Słowie. Odkryjesz, że nie „należy” do denominacji lub ruchu, iże nie może być ograniczony do pokolenia lub wieku. Duch Święty został posłany, by objawić Jezusa iwzmocnić całe Ciało Chrystusa. On uczynił nasze serca swoim domem iobiecał powodzenie wnaszym życiu. Jedyne, co musimy zrobić, to dać Mupanowanie.

Nie znajdziemy lepszego przyjaciela iprzewodnika. Duch Święty będzie ci wiernie towarzyszył przez wszystkie życiowe zmagania iradości. Obiecał, że nigdy cię nie zostawi, ani nie opuści, ponieważ jesteś Jego pasją iprzyjemnością. Przygotuj się na odkrycie tej fantastycznejosoby!

—Addison Bevere, COO, Messenger International

„Teraz wszyscy możemy przyjść do Ojca

przez tego samego Ducha Świętego, zpowodu tego,

co uczynił dla nas Chrystus” (List do Efezjan 2,18).

1 Kim jest Duch Święty?

„Lecz Pocieszyciel Duch Święty, którego Ojciec pośle wimieniu moim, nauczy was wszystkiego iprzypomni wam wszystko, co wampowiedziałem”.

—Ewangelia Jana 14,26 

Dzień 1

Była wigilia nowego roku. Wewnątrz mnie pojawiło się pragnienie postu imodlitwy. Spytałem Pana: „Którą księgę Biblii powinienem czytać?”. Ku mojemu zdziwieniu usłyszałem: „DziejeApostolskie”.

Dlaczego byłem zaskoczony? Ponieważ wczasie mojego poprzedniego przedłużonego postu imodlitwy, otrzymałem to samo zalecenie: „Czytaj Dzieje Apostolskie”. Wtamtym czasie wyraźnie zobaczyłem konflikt celu ikierunku wżyciu apostoła Pawła iwynikające ztego konsekwencje trudnych doświadczeń. Pozwólcie, żewyjaśnię.

Paweł został wybrany przez Boga, by głosić ewangelię poganom. Powiedział: „Dla której zostałem ustanowiony kaznodzieją, apostołem inauczycielem pogan” (2 Tm 1,11 UBG). Jest to wyraźne polecenie, które Paweł powtórzył kilka razy wciągu swojego życia. Na początku swojej pierwszej podróży apostolskiej oznajmił Żydom: „Zwracamy się do pogan. Tak bowiem nakazał nam Pan: Ustanowiłem cię „światłością dla pogan” (Dz 13,46-47). Wtrakcie swojej drugiej podróży śmiało oświadczył: „Od tej chwili pójdę do pogan” (Dz 18,6). Do Rzymian napisał: „Jestem apostołem pogan” (Dz 11,13). Takie słowa powtarzają się wjegopismach.

Z miłości do swoich rodaków ipragnienia, by zostali zbawieni, wielokrotnie szukał synagogi wkażdym mieście, do którego się udawał. Nieustannie zwracał się do Żydów; często odrzucenie przesłania ze strony rodaków prowadziło go do pogan. Jak się okazało, źródłem największych prześladowań ikłopotów Pawła byli właśnie Żydzi. Podburzali tłum iwywoływali animozje między apostołem apogańskimi przywódcami. Za większością rozruchów, aresztowań, ubiczowań irozpraw, którym Paweł stawiał czoła, stały żydowskie intrygi. Istotna uwaga: Bogu bardzo zależy na Żydach. Dlatego też Jakub, Piotr iJan zostali do nich posłani: „Jakub iKefas, iJan, którzy są uważani za filary, podali mnie iBarnabie prawicę na dowód wspólnoty, abyśmy poszli do pogan, aoni do obrzezanych” (Ga 2,9).

Przesłanie, które otrzymałem wczasie mojego poprzedniego postu było bardzo jasne: „Synu, pozostawaj wsferze łaski, do której zostałeś powołany. Nie pozwól, aby twoje naturalne uczucia lub miłość odciągnęły cię od Boskiego przeznaczenia wtwoim życiu”. Pamiętając otym, zdziwiłem się, że Bóg powiedział mi, bym przeczytał jeszcze raz Dzieje Apostolskie. Wkońcu było jeszcze sześćdziesiąt pięć innych ksiąg, które można byłowybrać!

Cieszę się, że byłem posłuszny, gdyż kolejna podróż przez Dzieje Apostolskie przerosła moje najśmielsze oczekiwania (dowodząc, że Słowo Boże jest naprawdę żywe). Tym razem zobaczyłem jak bardzo przywódcy iczłonkowie wczesnego Kościoła oczekiwali, komunikowali się, polegali irozmawiali zDuchem Świętym. To On odgrywał kluczową rolę wich życiu itowarzyszył im we wszystkim, co robili. Był na pierwszym miejscu wich służbie, zgromadzeniach, strategicznych spotkaniach ibył zawsze zaangażowany wich działalności. Oto przykład wyróżniających sięwypowiedzi:

Te słowa natychmiast przykuły moją uwagę. Bolesną prawdą jest to, że nie widzimy dzisiaj wKościele tego samego wzoru. Coś, co było powszechne pośród wierzących wDziejach Apostolskich, wydaje się dzisiaj rzadkością. Nie mówię tutaj tylko ożyciu innych, lecz przede wszystkim omoim. Czytając, zdałem sobie sprawę, że odszedłem od radowania się, poszukiwania ipolegania na przewodnictwie, przyjaźni, komunikacji ipotężnym działaniu Ducha Bożego. Gdy stało się to dla mnie jasne, jak mógłbym zachować to tylko dlasiebie?

Szczere stwierdzenia

Pozwól, że podzielę się ztobą szczerymi stwierdzeniami, które staną się bardziej zrozumiałe, im bardziej zagłębimy się wtę ważnądyskusję.

Po pierwsze, bez Ducha Świętego nie ma wzasadzie życiachrześcijańskiego.

Gdy Duch Święty jest usunięty zkościoła, to:

Prawdą jest, że:

„APan jest Duchem; gdzie zaś Duch Pański, tam wolność” (2 Kor 3,17).

Zwróć uwagę na słowa „gdzie zaś Duch Pański”. Zastanówmy się nad tym. Duch Boży jest wszechobecny – jest wszędzie okażdym czasie. Dawid powiedział: „Dokąd ujdę przed duchem twoim? Idokąd przed obliczem twoim ucieknę?” (Ps 139,7). Odpowiedź zdecydowanie brzmi: nigdzie. Psalmista kontynuuje: „Jeśli wstąpię do nieba, Ty tam jesteś, Ajeśli przygotuję sobie posłanie wkrainie umarłych, Itam jesteś. Gdybym wziął skrzydła rannej zorzy ichciał spocząć na krańcu morza, Nawet tam prowadziłaby mnie ręka twoja, Dosięgłaby mnie prawica twoja” (Ps 139,8-10). Powiem jasno - On jest wszędzie okażdymczasie.

Następne pytanie, które trzeba zadać, to: „Czy wolność jest wszędzie?”. Spójrz na słowa Pawła: „Gdzie zaś Duch Pański, tam wolność”. Dowiodłem, że On jest wszędzie; więc, czy wolność jest wszędzie? Odpowiedź na to pytanie brzmi: nie. Wdomach publicznych, barach, więzieniach iszpitalach nie ma wolności. Miałem okazję być wdzielnicach, szkołach, domach, anawet wkościołach, wktórych nie ma wolności. Oczym więc mówi tutaj Pismo? Sugeruję przetłumaczyć je wnastępujący sposób:

„Gdzie Duch jest Panem, tam jest wolność”

(2 Kor 3,17, parafrazaautora)

Greckie słowo pan to kyrios. Oznacza „najwyższy we władzy”1. Wwiększości barów, więzień, szpitali lub domów, anawet wielu kościołów, nie pozwala się Duchowi Świętemu, by był władcą. Tam, gdzie jest witany jako najwyższy we władzy, tam jest wolność isprawiedliwość dlawszystkich.

Cel tego przesłania

Celem tego przesłania jest przedstawienie ci osoby Ducha Świętego. Można by było napisać oNim wiele ksiąg, na rozmowach oNim spędzić dni, miesiące, anawetlata.

Lisa jest moją żoną od ponad trzydziestu lat. Dobrze ją znam, lecz wciąż odkrywam aspekty jej osobowości, zainteresowań imanier, których wcześniej nie znałem. Ostatnio spędziliśmy kilka dni razem, świętując trzydziestą rocznicę naszego ślubu. Wtym czasie poznałem jej marzenia, upodobania, anawet zdolności, októrych nie miałem zielonego pojęcia.

Jeśli chodzi ozdolności, to nie zdawałem sobie sprawy ztego, jak Lisa dobrze gra wgolfa. Ona wie, jak bardzo kocham sport, więc zaproponowała mi towarzystwo na kursie golfowym. (Zagrałem tylko jedną rundę, gdyż był to nasz wspólny czas). Na siedemnastym dołku była ogromna szczelina. Moja żona uwielbia wyzwania, więc spytałem się,czy chciałaby spróbować uderzyć piłkę. Należało uderzyć na odległość około 137 metrów, by piłka przeleciała nad 61-metrową szczeliną; jeśli uderzenie byłoby za słabe, piłka wylądowałaby woceanie. Znalazłem starą piłkę dla Lisy (nie spodziewałem się, że ją odzyskam). Ona stanęła na pudełku od herbaty iuderzyła kijem na odległość 160 metrów na bieżnię znajdującą się po drugiej stronie szczeliny. Po trzydziestu latach małżeństwa odkryty został nowytalent.

Każdego wieczoru wtrakcie kolacji Lisa dzieliła się ze mną swoją wiedzą, mądrością, zainteresowaniami ipragnieniami, których wcześniej nie znałem. Mówiąc krótko, patrzyłem zpodziwem na tę niezwykłą kobietę, wktórej jest tyle głębi iktóra jest mojążoną!

Jest rzeczą niemożliwą, aby wkilku rozdziałach podzielić się pełną wiedzą na temat Lisy. Nawet książki nie pomieszczą tych informacji. To, co mogę zrobić, to powiedzieć jak możesz skontaktować się znią iporozmawiać. Mogę powiedzieć, co ją cieszy, jakie ma zainteresowania ijak pracować ikomunikować się znią. Opowiem ojej silnych stronach, osłabościach, otym, co kocha, czym się nie interesuje. Ta wiedza wstępna może posłużyć jako katalizator wspaniałejrelacji.

Jeśli nie można wyczerpująco opisać Lisy, która ma kilkadziesiąt lat, to wjaki sposób mógłbym wpełni opisać Ducha Świętego, który jest wieczny? To jest niemożliwe! Mogę jedynie wprowadzić cię wto, kim On jest. Jestem wstanie przedstawić Jego osobowość, czym się interesuje, co kocha. Potrafię określić naszą relację zNim ipodzielić się kilkoma sposobami, dzięki którym możemy Go poznać ikomunikować się zNim. Mogę powiedzieć ci, dlaczego relacja zDuchem Świętym jest tak ważna ijak On wzmacnia nas, abyśmy wypełnili Boże oczekiwania dla naszego życia. To podstawowe zrozumienie powinno skłonić cię do głębszej iznaczącej relacji zNim.

Dzień 2

Poważne nieporozumienie

Wiele osób popełnia błąd: próbują zrozumieć pracę imoc Ducha Świętego bez poznania Go jakoosoby.

Ważne, abyśmy ustalili wnaszych sercach iumysłach, czy wierzymy, że Duch Święty jest Boską osobą – tym, który jest nieskończenie święty, mądry ipotężny, atakże bardzo delikatny, wrażliwy iwspółczujący. Czy sądzimy, że jest On godzien przyjąć naszą cześć, uczucie, wiarę, miłość, poświęcenie icałkowite poddanie się? Może wierzymy, że Duch Święty jest tylko inspiracją od Boga – pewnego rodzaju siłą mistyczną, októrej myślimy iodnosimy się do niej jako do „ducha czasu” albo „duchawspółzawodnictwa”?

Drugi pogląd jest płytki, prymitywny, lecz cieszący się popularnością. Taka wiara świadczy opodatności na duchową arogancję lub pychę, które prowadzą do wyniosłości imyślenia osobie, że należymy do jakiejś wyższej kategoriichrześcijaństwa.

Gdy zobaczymy Go wnieskończonym majestacie, chwale, splendorze, mądrości, wiedzy iświętości, iuwierzymy, że jest wharmonii zOjcem iSynem, aby objąć wposiadanie nasze życie, iuczynić je użytecznym, to wtedy upadniemy przed Nim na twarz znabożnymszacunkiem.

Ktoś, kto widzi Ducha Bożego jako inspirację albo najwyższą moc, powie: „Potrzebuję więcej Ducha”. Ten, kto spostrzega wNim wspaniałą osobę, przeciwnie, powie: „Jak mogę dać Mu więcejsiebie?”.

Nasze postrzeganie Ducha Świętego

Jednym zpowodów, dla których wielu postrzega Ducha Bożego jako zaledwie inspirację, anie jako osobę, jest sposób, wjaki mówi się oNim. Czy słyszałeś, żeby ktoś mówił oDuchu Świętym wrodzaju nijakim? Jestem wsłużbie już od trzydziestu lat igdybym dostawał dolara za każdym razem, gdy słyszę oDuchu Świętym wrodzaju nijakim, to stałbym się bardzo bogaty. Niestety, wielu znas traci pełnię Jego obecności, ponieważ nie szanujemy Go jako osoby. Duch Boży nie będzie się przejawiał, gdy nie jest szanowany (zob. Mt 13,54-58; Ps 89,7).

Chciałbym zauważyć, że gdy nazywam Ducha Świętego „osobą”, to nie uważam Go za człowieka. To, oczym mówię, to nic innego, jak posiadanie przez Niego cech osobowości. Duch Święty nie jest człowiekiem, lecz Bogiem. Musimy jednak pamiętać, że ludzie zostali stworzeni na Boży obraz. Tak więc nie On jest podobny do nas, lecz my doNiego.

Jako kościół, zdecydowaliśmy się postrzegać Go raczej jako „święty byt” niż tego, który jest prawdziwie święty. On pragnie być naszym najbliższym przyjacielem, jednak my ograniczyliśmy Jego uczestnictwo wnaszym życiu. Niestety, nieumyślnie odrzuciliśmy dostępną nam relację, dającąsatysfakcję.

Spójrzmy na niektóre fragmenty Pisma Świętego, które świetnie ilustrują osobowość DuchaŚwiętego:

Jeśli te cechy są widoczne wPiśmie Świętym, to dlaczego Duch święty jest tak źlezrozumiany?

Gołębica

Gdy wielu ludzi myśli oDuchu Świętym, łączy Go zgołębicą. Dlaczego jest to często ich pierwsze skojarzenie? Czy Duch Święty kiedykolwiek ukazał się jako gołębica? Zdecydowanie nie. We wszystkich czterech ewangeliach czytamy, że Duch Boży zstąpił na Jezusa wpostaci gołębicy (zob. Mt 3,16; Mk 1,10; Łk 3,22; J 1,32). Czy często nie komentujemy: „pędzi jak wiatr” albo „jest silny jak koń”? Czy jeśli powiem, że mój syn jest silny jak koń, to czyni to zniego czworonożne zwierzę? Oczywiście, że nie! Podobnie, gdy czytamy, że Duch zstąpił wpostaci gołębicy, nie oznacza to, że jestgołębicą.

Ktoś może powie: „Tak John, lecz jest On również przedstawiony jako pochodnie przed Bożym tronem” (zob. Ap 4,5). Tak, to prawda, lecz Biblia mówi także: „Iwidziałem… stojącego Baranka jakby zabitego…” (Ap 5,6). Tak Jan opisuje Jezusa. Wiemy, że Jezus zpewnością nie jest czworonożnym zwierzęciem. Podobnie, Duch Święty nie jest mistyczną pochodnią płonącą przed Bożymtronem.

Kim więc jest DuchŚwięty?

Biblia wyraźnie stwierdza, że Duch Święty jest trzecią osobą Trójcy Świętej. WKsiędze Rodzaju 1,26 czytamy: „Potem rzekł Bóg: Uczyńmy człowieka na obraz nasz, podobnego do nas”. Zwróć uwagę, że Bóg nie powiedział: „Uczynię człowieka”. Sztuka stworzenia wymagała trzech odrębnych aktorów, grających trzy odrębne role. Bóg mówił oSobie jako oOjcu, Synu iDuchuŚwiętym.

Spójrzmy na Dzieje Apostolskie 10,38, azobaczymy wyraźne rozróżnienie między Ojcem, Synem aDuchemŚwiętym.

„OJezusie zNazaretu, jak Bóg namaścił goDuchem Świętym imocą, jak chodził, czyniąc dobrze iuzdrawiając wszystkich opętanych przez diabła, bo Bóg był znim”.

W tym wersecie Ojciec namaszcza Jezusa Duchem Świętym – widać wyraźnie trzy osoby działające razem dla jednegocelu.

Spójrzmy na innyprzykład:

„Agdy Jezus został ochrzczony, wnet wystąpił zwody, ioto otworzyły się niebiosa, iujrzał Ducha Bożego, który zstąpił wpostaci gołębicy ispoczął na nim. Ioto rozległ się głos znieba: Ten jest Syn mój umiłowany, którego sobie upodobałem” (Mt 3,16-17).

W relacji na temat chrztu Jezusa, znów widzimy członków Trójcy, którzy ukazują się nam jako trzy oddzielne osoby. Po pierwsze, Jezus został ochrzczony przez Jana, następnie zstąpił na Niego Duch Boży, ana końcu Bóg Ojciec ogłosił znieba: „Ten jest Syn mój umiłowany, którego sobie upodobałem”. Ponownie, troje działa razem dla tego samegocelu.

Pozwól, że posłużę się przykładem, aby lepiej zilustrować tę prawdę. Woda (H2O) może przybierać trzy postaci. Zależnie od temperatury będzie mieć stan stały, ciekły lub gazowy. Substancja wody – jej molekularna struktura – nigdy się nie zmienia, ale jej wyraz jest zmienny, wzależności od środowiska (temperatury). Tak samo, Boża natura nie zmienia swojej postaci. Gdy widzisz Syna, widzisz Ojca; aDuch został posłany, aby objawić nam Syna (zob. J 17,21; Ef 1,17-18). Bóg ma jeden zamiar, ajednak ma trzy wyrazy (osoby), które wykonują jedyne wswoim rodzaju działania. Mimo iż są trzy osoby, jest tylko jeden Bóg. Księga Powtórzonego Prawa 6,4 mówi: „Słuchajże Izraelu: Pan, Bóg nasz, Pan jeden jest” (BG). WLiście do Rzymian 3,30 czytamy: „Albowiem jeden jest Bóg, który usprawiedliwi…”. Podobnie pisze Jakub wswoim liście, wrozdziale 2, wwersecie 19: „Ty wierzysz, że Bóg jest jeden? Dobrze czynisz...”. Ta prawda to kamień węgielny dla całej książki: są trzy rozróżnialne, Boskie osoby, lecz tylko jedenBóg.

Dzień 3

Pierwsza osoba

Pierwszym członkiem Trójcy, który pojawia się wBiblii, jest Duch Święty. WKsiędze Rodzaju 1,1 czytamy: „Na początku stworzył Bóg niebo iziemię”. Spójrzmy na werset drugi: „Aziemia była pustkowiem ichaosem; ciemność była nad otchłanią, aDuch Boży unosił się nad powierzchnią wód”. Duch pojawia się wKsiędze Rodzaju 1,2, gdzie jest pierwszą, wymienioną imiennie, osobąTrójcy.

Ktoś mógłby zadać pytanie: „John, pierwszy werset mówi: ‘Na początku stworzył Bóg niebo iziemię’. Jak możesz mówić, że Duch Święty jest pierwszym, wymienionym imiennie członkiem Trójcy wPiśmie Świętym, skoro ten werset wymienia Boga Ojca?”. To świetne pytanie. Pamiętaj, że Bóg powiedział: „Uczyńmy człowieka na obraz nasz”. Bóg wwersecie pierwszym odnosi się do bóstwa, anie do konkretnego członka Trójcy. Dlatego, pierwszą osobą wbóstwie, rozpoznaną przez swoje działanie jest Duch Święty. Wwersecie drugim czytamy: „Duch Boży [Duch Święty] unosił się nad powierzchniąwód”.

Wróćmy do naszego początkowego pytania: kim jest Duch Święty? Mogę zaświadczyć, że jest On najbardziej niesamowitą, wspaniałą, miłą, czułą, wrażliwą, potężną osobą na powierzchni ziemi. Może zapytasz: „John, na powierzchni ziemi?”. Otak, na powierzchni ziemi. Musimy zrozumieć, że na ziemi nie ma Ojca; jest za to na tronie wniebie. Jezusa również nie ma na ziemi. Słyszę ludzi, którzy cały czas mówią: „Jezus jest wmoim sercu”, jednak Pismo podkreśla, że zasiada po prawicy Bożej (zob. Mk 16,19). WDziejach Apostolskich 1,9-11czytamy:

„Igdy to powiedział, aoni [uczniowie] patrzyli, został uniesiony wgórę iobłok wziął go sprzed ich oczu. Igdy tak patrzyli uważnie, jak On się oddalał ku niebu, oto dwaj mężowie wbiałych szatach stanęli przy nich Irzekli: Mężowie galilejscy, czemu stoicie, patrząc wniebo? Ten Jezus, który od was został wzięty wgórę do nieba, tak przyjdzie, jak go widzieliście idącego donieba”.

Dwaj mężowie, awłaściwie aniołowie, dali uczniom jasno do zrozumienia, że Jezus powróci wten sam sposób, wjaki odszedł. Innymi słowy, nie przyjdzie na ziemię aż do Swego powrotu na obłoku. Czy Jezus już powrócił na obłoku? Oczywiście, nie. To oznacza, że jest obecnie po prawicy Bożej wniebie. Zastanów się nad ukamienowaniem Szczepana. WDziejach Apostolskich 7,55-56 czytamy: „On zaś, będąc pełen Ducha Świętego, utkwiwszy wzrok wniebo, ujrzał chwałę Bożą iJezusa stojącego po Prawicy Bożej irzekł: Oto widzę niebiosa otwarte iSyna Człowieczego stojącego po prawicy Bożej”. Spróbuj wyobrazić sobie Jezusa wcałej Jego chwale, uczczonego Swoim męczeństwem, oczekującego na tę świętą chwilę, októrej opowiadać będą przyszłe pokolenia. Ta historia przedstawia nie tylko chwalebne, ponowne połączenie, lecz również przypomina niezbity fakt, że Jezus znajduje się po prawicyOjca.

Jezus zajmuje tę pozycję chwały od około dwóch tysięcy lat. Nie ma Go na ziemi. Wiem, że lubimy mówić, że mieszka wnaszych sercach, lecz wrzeczywistości, Duch Święty, Duch Jezusa Chrystusa czyni sobie znaszych sercmieszkanie.

Ważne, abyśmy rozpoznali, że Duch Święty jest zarówno Duchem Boga Ojca, jak iDuchem Jezusa Chrystusa (Syna). Spójrzmy na kilkaprzykładów.

W Liście do Filipian 1,19 Paweł napisał: „Wiem bowiem, że przez modlitwę waszą ipomoc Ducha Jezusa Chrystusa wyjdzie mi to ku wybawieniu”. Jezus dał nam jasno do zrozumienia, że będzie musiał odejść, aby Duch Święty mógł przyjść na Jego miejsce. Paweł wyraźnie odnosi ten fragment do Ducha Świętego (pomocnika), anie do wcielonego Jezusa, ponieważ nie ma Go już naziemi.

W Ewangelii Mateusza 10,20 Jezus ogłosił: „Bo nie wy jesteście tymi, którzy mówią, lecz Duch Ojca waszego, który mówi wwas”. Jezus mówił oczasie, wktórym Jego uczniowie będą prześladowani iwypróbowani dla ewangelii. Duch Ojca (Duch Święty) będzie im przewodził iumieści właściwe słowa wichustach.

Nawet teraz, gdy piszę, te słowa nie wynikają zmojego umysłu lub doświadczenia. Duch Ojca naucza przeze mnie. Próbowałem nauczać zmojej własnej siły; zaufaj mi, kończy się to żałosną porażką. Jestem kim jestem, przez Jego łaskę, wzmocnienie Ducha Świętego. Dobra nowina polega na tym, że On nigdy nie zostawił mnie na lodzie – zawsze się pokazuje. Gdy wpokorze poddaję się Duchowi łaski (zob. Hbr 10,29), On jest wierny, by zmienić moją słabość wsiłę.

Jak działają citroje?

Koncepcja „trzech wjednym” wydaje się trudna do ogarnięcia, ponieważ przeciwstawia się ludzkiemu zrozumieniu. 1 List do Koryntian 12,5-7 oferuje pewien wgląd wdziałanie tych trojga jakojedności.

„Iróżne są posługi, lecz Pan ten sam. Iróżne są sposoby działania, lecz ten sam Bóg, który sprawia wszystko we wszystkich. Aw każdym różnie przejawia się Duch ku wspólnemu pożytkowi”.

Po przeczytaniu tego fragmentu spostrzegamy, że Ojciec, Syn iDuch Święty pełnią różne funkcje. Ojciec działa lub sprawia (w. 6), Syn zarządza (w. 5), aDuch Święty przejawia się (w. 7); jednak wszyscy działają razem dla tego samegocelu.

Co musisz zrobić, jeśli zamierzasz zbudować dom? Należy zatrudnić architekta, kierownika budowy ipracowników (podwykonawców). Wtym przykładzie Bóg Ojciec jest architektem, Jezus jest kierownikiem budowy, apracownicy przedstawiają Ducha Świętego – tego, który „objawia” stworzenie. Do konstrukcji dowolnego domu niezbędne są te trzyrole.

Boży palec

Spójrz na dwa różne biblijne opisy tego samego wydarzenia. Jezus uzdrowił właśnie człowieka opętanego przez demona. Ludzie są zdumieni, lecz faryzeusze myślą wswych sercach: Wygania demony przez samego diabła (zob. Mt 12,23-24). Wwersecie 28 czytamy oodpowiedzi Jezusa na ich myśli: „Ajeśli Ja wyganiam demony Duchem Bożym, tedy nadeszło do was Królestwo Boże”.

Łukasz również podaje zapis tej wypowiedzi, ale wtroszeczkę innej formie. Wrozdziale 11, wersecie 20 mówi: „Jeżeli natomiast Ja palcem Bożym wypędzam demony, zaiste przyszło już do was Królestwo Boże”. Zarówno Łukasz, jak iMateusz mówią oDuchu Świętym. Łukasz opisuje funkcję Ducha Świętego, anie Jego osobę, co często czynią pisarze. Wnioskujemy ztego, że Ducha Świętego określa się mianem „Bożegopalca”.

Działanie Ducha Świętego przedstawione jest nie tylko jako palec Boży, ale również jako ręka Boża albo ramię Boże. WPiśmie czytamy, że Bóg uwolnił swój lud „mocną ręką ipodniesionym ramieniem” (Ps 136,12). Psalm 8,4 mówi: „Gdy oglądam niebo twoje, dzieło palców twoich, Księżyc igwiazdy, które Ty ustanowiłeś”. Większość wierzących nie zdaje sobie sprawy ztego, że to Duch Święty umieścił gwiazdy iplanety na niebie; to On przejawił się we wszelkim stworzeniu. Pamiętaj, wKsiędze Rodzaju 1,2 czytamy: „…a Duch Boży unosił się nad powierzchnią wód”. Czekał, aż Ojciec zapoczątkuje. Następnie Syn zarządził, mówiąc: „Niech stanie się światłość” – dlatego jest nazwany Słowem Bożym. Gdy światłość została wypowiedziana, Syn zarządził wolę Ojca, aDuch Święty stworzył to, co zostało ujęte wsłowa.

Jednym zmoich ulubionych fragmentów Biblii, dotyczących wielkości ichwały Ducha Bożego, jest Księga Izajasza 40,12-15:

„Kto zmierzył swoją garścią wody ipiędzią wytyczył granice niebiosom? Akto korcem odmierzył glinę? Kto zważył na wadze góry, apagórki na szalach wagi? Kto kieruje Duchem Pana, aczyja rada pouczyła go? Zkim się naradzał, aby nabrać rozumu inauczyć się właściwej drogi? Kto uczył go poznania iwskazał mu drogę rozumu? Oto narody są jak kropla wwiadrze iznaczą tyle, co pyłek na szalach wagi, oto wyspy ważą tyle, co ziarnkopiasku”.

W wersecie 12 czytamy: „Kto zmierzył swoją garścią wody ipiędzią wytyczył granice niebiosom?”. Zatem rozpoznajemy Ducha Świętego przez Jego funkcję. Pomyśl otym. Duch Pański trzymał cały ocean. Widzisz Jego moc? Zniżył się jednak, zgadzając się zOjcem iSynem, by przyjść iuczynić sobie wnas dom. Cóż za niesamowita, budząca podziwrzeczywistość!

Dzień 4

Duch Święty jest Bogiem

Spójrzmy na rolę, jaką Duch Święty pełnił wstworzeniu człowieka. Czytamy: „Ukształtował Pan Bóg człowieka zprochu ziemi itchnął wnozdrza jego dech życia. Wtedy stał się człowiek istotą żywą” (Księga Rodzaju 2,7). To Duch Święty ukształtował Adama itchnął życie wjego nozdrza. Skąd otym wiem? WKsiędze Joba 33,4 jest napisane: „Duch Boży stworzył mnie, atchnienie Wszechmocnego ożywiło mnie”. Duch Święty nie tylko ukształtował Adama itchnął wnozdrza jego dech życia, ukształtował itchnął życie również wciebie imnie. Psalm 139,13 mówi: „Bo Ty stworzyłeś nerki moje, Ukształtowałeś mnie włonie matki mojej”. Faktycznie, Duch Boży ukształtował wszystko, co widzimy, gdyż wKsiędze Przypowieści Salomona 26,10 czytamy: „Wielki Pan stworzył wszystko...” (BG). Stworzenie objawiło się, ponieważ Duch Święty wcielił wżycie stwórcze pragnienieOjca.

Mam nadzieję, że jest dla ciebie oczywiste, że Duch Święty jest Bogiem. Spójrzmy na niektóre imiona, którymi określa Go PismoŚwięte:

Jest godzien, jest potężny ijestcudowny!

Jezus całkowicie polegał na Duchu Świętym

Jezus całkowicie polegał na Duchu Świętym. Narodził się zDucha, został przez Niego wzmocniony wrzece Jordan inie uczynił żadnego cudu, aż został ochrzczony Duchem (przeczytaj relację Jana na temat pierwszego cudu, który uczynił Jezus wKanie Galilejskiej: J 1,29-34 i2,1-11). Chrystus był prowadzony przez Ducha imówił to, co usłyszał odDucha.

W Ewangelii Jana 14,10 Jezus powiedział: „Słowa, które do was mówię, nie od siebie mówię, ale Ojciec, który jest we mnie, wykonuje dzieła swoje”. Zauważ, że Jezus nie powiedział: „Ojciec wniebie”, lecz „Ojciec, który jest wemnie”.

Chwileczkę John, czy masz na myśli, że Jezus odnosi się do Ducha Świętego, jako Swojego Ojca? Cóż, dlaczego nie? Posłuchaj, co anioł powiedział do Józefa: „Nie lękaj się przyjąć Marii, żony swej, albowiem to, co się wniej poczęło, jest zDucha Świętego” (Mt 1,20). Jezus został poczęty zDucha Świętego, więc jest rzeczą zrozumiałą, że miał na myśli Ducha Świętego, gdy powiedział: „Ojciec, który jest wemnie”.

Jezus iDuch Święty zawsze działali razem, kiedy Jezus był na ziemi. Jezus powiedział: „Nie może Syn sam od siebie nic czynić” (J 5,19). Jeśli Jezus – sam Syn Boży – potrzebował tego nieustannego partnerstwa zDuchem Świętym, to oileż bardziej my musimy polegać na Duchu, by pomógł nam wypełnić naszezadanie.

Nikt nie zna Ducha Świętego lepiej niż Jezus, dlatego spójrzmy na to, co Syn powiedział oroli, osobowości, cechach, mocy iinnych zdolnościach Ducha Świętego wnaszym życiu. WEwangelii Jana 14,15-18 Jezuspowiedział:

„Jeśli mnie miłujecie, przykazań moich przestrzegać będziecie. Ja prosić będę Ojca ida wam innego Pocieszyciela, aby był zwami na wieki - Ducha prawdy, którego świat przyjąć nie może, bo go nie widzi inie zna; wy go znacie, bo przebywa wśród was iw was będzie. Nie zostawię was sierotami, przyjdę dowas”.

W tym fragmencie jest wiele cennych informacji. Po pierwsze, Jezus powiedział: „Jeśli mnie miłujecie, przykazań moich przestrzegać będziecie”. Ciekawe, że Jezus poprzedza swoje uwagi oDuchu Świętym przypomnieniem, aby uznać Jego najwyższą władzę ipanowanie. Chrystus kładzie duży nacisk na nasze posłuszeństwo wzachowywaniu Jego przykazań. Piotr potwierdza tę prawdę: „Amy jesteśmy świadkami tych rzeczy, atakże Duch Święty, którego Bóg dał tym, którzy mu są posłuszni” (Dz 5,32). Bóg daje Ducha Świętego tym, którzy Mu siępodporządkowują.

Zwróć uwagę na słowa Jezusa zEwangelii Jana 14,16: „Ja prosić będę Ojca ida wam innego Pocieszyciela”. Spójrz na grecki wyraz dla tłumaczenia inny. WNowym Testamencie są dwa greckie słowa, które zostały przetłumaczone jako inny. Są to mianowicie: heteros iallos. Heteros znaczy „inny, innego rodzaju”. Allos oznacza „inny tego samego rodzaju”2. Pytanie brzmi, którego słowa użyłJezus?

Zanim odpowiem, pozwól, że zilustruję różnicę między tymi dwoma greckimi słowami. Wyobraź sobie następujący scenariusz: Podaję ci owoc, na przykład jabłko. Gdy zjesz, pytam cię: „Czy chciałbyś inny owoc?”. Jeśli odpowiesz twierdząco, to dam ci pomarańczę. Dałem ci coś „innego”, ale było to innego rodzaju. Pomarańcza to rodzaj owocu, lecz jest to inny rodzaj niż jabłko. To jest przykład obrazujący słowoheteros.

Jeśli poprosiłbyś mnie oinny owoc, ale dałbym ci drugie jabłko, wtedy powiesz: Dałeś mi inny owoc tego samego rodzaju. To jest przykład obrazujący słowo allos.

Powróćmy więc do początkowego pytania. Którego słowa użył Jezus, gdy powiedział, że Ojciec da nam „innego” Pocieszyciela? Tym wyrazem był allos. Mówi więc: „Ojciec da wam innego Pocieszyciela, który jest taki, jak ja”. Innymi słowy, Jezus oznajmił, że On iDuch Święty są tego samegorodzaju.

Dzień 5

Nasz towarzysz na całe życie

W Ewangelii Jana 14,16 Jezus używa również słowa Pomocnik, które jest tłumaczeniem greckiego słowa parakletos. Wswoim liście Jan odnosi to słowo do Jezusa: „Dzieci moje… mamy orędownika [parakletos] uOjca, Jezusa Chrystusa, który jest sprawiedliwy” (1 J 2,1). Zarówno Syn Boży, jak iDuch Święty odgrywają rolę pomocnika lub parakletosa. Co więc oznacza to greckie słowo? Wjęzyku potocznym używano go, by opisać prawnika, który bronił czyjejś sprawy3. Opisywano nim również osobistego doradcę lub instruktora – życiowegoinstruktora.

Parakletos składa się zdwóch greckich wyrazów: para ikaleo.Para znaczy „bardzo blisko”4.Paweł użył tego słowa, aby opisać swoją relację zTymoteuszem. Nikt nie był bliższy Pawłowi niż Tymoteusz (zob. Flp 2,20). Moja żona Lisa jest mi para. Nikt na całej ziemi nie jest mi bliższy niż ona. Dla określenia naszej relacji użyłbym tego właśniesłowa.

Drugie greckie słowo, kaleo, znaczy „zaprosić albo powołać”. Apostołowie często używali tego słowa, aby określić swoje powołanie. Na przykład, kiedy Paweł powiedział: „Jestem powołanym apostołem pogan”, to użył słowa kaleo. Pojęcie „powołania” przywołuje myśli oprzeznaczeniu idziałaniu.

Gdy połączymy te dwa greckie słowa, lepiej zrozumiemy przekaz Jezusa. Przede wszystkim mówi on otym, że Duch Święty został powołany, by nieustannie być blisko nas, instruować, kierować, nauczać idoradzać wnaszej życiowej podróży. Na tym polega Jego powołanie, zadanie. Cały czas towarzyszy nam, aby nam pomagać inigdy się nie męczy! Jezus powiedział, że Duch Święty będzie znami na wieki (J 14,16). Nigdy nas nie zostawi ani nie opuści. Cóż za wspaniała obietnica! Chrystus zasadniczo mówi, że Duch Święty będzie kontynuował Jego dzieło izadanie wnaszymżyciu.

Często słyszę, jak ludzie mówią: „Gdybym tylko mógł chodzić zJezusem, zadałbym Mu wiele pytań”. Dlaczego nie można przedstawić tych pytań Duchowi Świętemu? Jest to ważna dziedzina, wktórej ujawnia się nasze zrozumienie Ducha Świętego. Jeśli dostrzegamy wNim tylko zagadkowy byt, to nie przyjdziemy do Niego, by nas nauczał lub instruował. Duch Święty jest Bogiem, anie bytem. Jeśli prawdziwie wierzymy, że jest On taki, jakim opisuje Go Słowo Boże, to przystąpimy do Niego zszacunkiem, wiedząc, że jest wszechwiedzący iwszechpotężny. Duch Święty chce ijest wstanie uczyć, pomagać iinstruować nas. Pragnie osobiście znami rozmawiać. Niestety, jest On prawdopodobnie najbardziej lekceważoną osobą wKościele. Jak wiele razy, gdy zgromadzamy się, nie czcimy Go albo nawet oNim nie wspominamy? Jak często mija poranek, południe, wieczór, anawet cały dzień, wktórym nie odezwaliśmy się ani słowem do tego, który został powołany, aby nieustannie przebywać wnas ichodzić znami?

Zaskakujące stwierdzenie

W Ewangelii Jana 16,7 Jezus wypowiedział niesamowite słowa: „Lecz Ja wam mówięprawdę…”.

Pozwól, że zobrazuję coś, zanim przejdziemy do powyższego fragmentu. Jezus zwraca się do swoich uczniów. Był znimi przez ponad trzy lata. Wszystko, co mówił, spełniło się. Do wiatru rzekł: „Ucisz się” itak się stało. Powiedział: „Znajdziecie oślicę uwiązaną…” iona tam była. Wiedział, że wśród uczniów jest zdrajca, jeszcze zanim cokolwiek uczynił. Przemówił do drzewa figowego, by obumarło, aono wciągu dwudziestu czterech godzin uschło. Wszystko, co powiedział Jezus, spełniło się, amimo to musiał poprzedzić swoją wypowiedź słowami: „Lecz Ja wam mówię prawdę…”. Zasadniczo to, co Syn Boży zamierzał im powiedzieć było tak niesamowite, że musiał ich upewnić otym, że mówiprawdę.

Co takiego powiedział Jezus? „Lecz Ja wam mówię prawdę: Lepiej dla was, żebym Ja odszedł. Bo jeśli nie odejdę, Pocieszyciel [parakletos] do was nie przyjdzie, jeśli zaś odejdę, poślę go do was” (J 16,7). WBiblii Warszawsko-Praskiej czytamy: „Naprawdę pożyteczniej jest dla was, żebymodszedł”.

Wyobraź sobie sytuację uczniów. Twój przywódca, októrym wiesz, że jest Synem Bożym, właśnie ci mówi, że musi cię opuścić, aJego odejście jest dla ciebie korzystne. Byłoby to dla mnie szaleństwem. Jeśli jest Bogiem, czy nie lepiej, żeby został? Myślę, że uczniowie myśleli wpodobny sposób. Dlatego też Jezus poprzedził swoją wypowiedź słowami: „Lecz Ja wam mówięprawdę…”.

Dlaczego odejście Jezusa było tak korzystne dla uczniów iprzyszłych pokoleń wierzących – włączając ciebie imnie? Weź pod uwagę, że gdyby Jezus nigdy nie opuścił ziemi, to Duch Święty nie mógłby przyjść. Gdybym chciał otrzymać coś od Jezusa, to musiałbym przebyć wiele kilometrów. Moją podróż zacząłbym od lotu do Tel Awiwu, który byłby najbardziej zatłoczonym lotniskiem świata. Następnie musiałbym wynająć samochód, pojechać do Galilei iznaleźć kogoś na tyle uprzejmego, by mnie przenocował (hotele pękałyby wszwach od liczby gości). Potem należałoby odszukać Jezusa. Nie stanowiłoby to większego problemu, ponieważ miliony ludzi szukałyby sposobności, aby zNim porozmawiać. Następnie musiałbym przebrnąć przez najbardziej złożony system kolejek, jaki zna ludzkość, gdyż każdy chciałby zadać Jezusowi pytanie lub poprosić Go ocoś.

Z powodu bardzo długiej kolejki byłbym ograniczony do maksymalnie sześćdziesięciu sekund zJezusem. Dlatego też potrzebowałbym przygotować odpowiednio wcześniej pytania lub prośby. Trzeba pamiętać, że skoro Chrystus musiałby spać ijeść, mógłby poświęcić ludziom czternaście godzin dziennie. Gdyby spędził 60 sekund zkażdą osobą, to mógłby spotkać się z840 ludźmi wciągu dnia. Wtym tempie kontakt zmilionem osób zająłby Jezusowi 1190 dni (3,26 roku). Zwróć uwagę na to, że ciągle pojawialiby się nowi ludzie – aco jeśli ci znaprawdę ważnymi prośbami ipotrzebami mieliby pierwszeństwo? Te osoby zawsze wchodziłyby przede mną, czyż nie? Przypuszczam, że dojście do Jezusa byłoby prawie niemożliwe inieprawdopodobne.

Dobra nowina polega na tym, że Duch Święty jest zawsze dla nas. Nie musi spać lub jeść. Może przeprowadzić miliardy rozmów wtym samym czasie zmiliardem różnych osób. Gdy pozwolimy, aby Słowo Boże radykalnie przemieniło nasze zrozumienie Ducha Świętego, to zrozumiemy słowa Jezusa, „Lepiej dla was, żebym Jaodszedł”.

Pamiętaj, Duch Święty jest taki sam jak Jezus: naucza jak Jezus, umacnia Boże dzieła jak Jezus ijest znami! Czy zaczynasz widzieć, jaki On jest niesamowity? Nawet wtrakcie pisania, Duch otwiera moje oczy na sprawy, wktórych ograniczałem Jego głos iobecność wmoim życiu. Powiem jeszcze raz, On jest naszym przewodnikiem, doradcą, obrońcą iinstruktorem – potrzebujemy, żeby był aktywnie zaangażowany wnaszymżyciu!

W następnym rozdziale zagłębimy się wkwestię intymności znaszym niesamowitymBogiem.

Dzień 1 Rozważania

POZNAJ DUCHA

„Ja prosić będę Ojca ida wam innego Pocieszyciela (Doradcę, Pomocnika, Wstawiennika, Adwokata, tego który wzmacnia izastępuje,) aby był zwami na wieki - Duchaprawdy…”.

—Ewangelia Jana 14,16-17

Duch Święty jest naprawdę niesamowity! Zaraz po zbawieniu przez Chrystusa, jest najlepszym darem, jaki mogliśmy otrzymać. Kim jest Duch Święty? Doświadczony pisarz ipastor A. W. Tozernapisał:

„Duch Święty to nie entuzjazm… to osoba. Zapisz sobie drukowanymi literami – Duch Święty nie jest jedynie istotą, która ma inną formę lub egzystencję, ale jest osobą ze wszystkimi cechami izdolnościami osobowymi. Nie jest materią, ale istotą… Duch Święty ma wolę, inteligencję, uczucia, wiedzę, współczucie izdolność, by kochać, widzieć, myśleć, słyszeć, mówić ipragnąć tak samo, jak wszyscy ludzie”1.

Zanim zaczniemy to studium, pozwól, że zadam ci pytanie: jak pojmowałeś Ducha Świętego? Jak ten rozdział rozszerzył twoje osobiste zrozumienie Jegoosoby?

Dokładnie rozważ listę imion Ducha Świętego, wymienionych wPiśmie Świętym (zobacz Dzień 4 – Duch Święty jest Bogiem). Wjaki sposób pokazują, kim jest?

Wiedza otym, że Duch Święty jest osobą równą Ojcu iSynowi, jest kluczowa dla rozwijania zdrowej relacji zBogiem. Tozerkontynuuje:

„Kim jest Syn, tym jest Duch Święty; kim jest Ojciec, tym także jest Duch Święty; Duch Święty jest wSwoim Kościele. Jaki On jest? Jest dokładnie taki jak Jezus. Czytałeś Nowy Testament iwiesz, kim jest Jezus. Duch Święty jest dosłownie taki jak Chrystus, ponieważ Mesjasz był Bogiem, Duch jest Bogiem, aOjciec jest taki sam jak Syn; poznając Jezusa, poznajesz Ojca, aznając Syna, znasz również Ducha”2.

Czy zobaczyłeś Ducha Świętego wnowy sposób? Jak różne aspekty Jego charakteru zachęcają imotywują cię, by bardziej uczestniczył wtwoimżyciu?

Do dalszego studiowania:

Ewangelia Jana 12,44-45; 14,8-11; 2 List do Koryntian 4,4;

List do Kolosan 1,15-19; List do Hebrajczyków 1,3.

PRZYPISY

Rozdział 1

1. James Strong, vol. 1, AConcise Dictionary of the Words in the Greek Testament and The Hebrew Bible, 44 (Bellingham, WA: Logos BibleSoftware, 2009) (hereafter cited as Strong’s ConciseDictionary).

2. W. E. Vine, Merrill F. Unger and William White, Jr., vol. 2, Vine’s Complete Expository Dictionary of Old and New Testament Words, 29(Nashville, TN: T. Nelson, 1996) (hereafter cited as Vine’s ExpositoryDictionary).

3. Ibid., 111.

4. Rick Renner, Sparkling Gems from the Greek (Tulsa, OK: Teach All Nations, 2003), 737 (hereafter cited as SparklingGems).

5. Ibid., 26.

Rozdział 1 Rozważania

1. A. W. Tozer, ATreasury of A.W. Tozer (Harrisburg, PA: Christian Publications, Inc., 1980) pp. 290-291.

2. Ibid, pp. 295-296.

3. Andrew Murray, „The Holy Spirit In The Family”, Herald of His Coming, February 2013, p. 8.

4. Lester Sumrall, Spirit, Soul & Body (New Kensington, PA: Whitaker House, 1995) p. 113.

5. R. A. Torrey, „The Holy Spirit’s Power in the Believer”, see note 3, p. 1.

Rozdział 2

1. Spiros Zodhiates Th. D., ed., The Complete Word Study Dictionary: New Testament (Chattanooga, TN: AMG Publishers, 1992), s.v.„metochos”.

Rozdział 2 Rozważania

1. Henry T. Blackaby & Clause V. King, Experiencing God (Nashville, TN: Broadman & Holman Publishers, 1994) pp. 86-87.

2. Ibid., p. 87.

3. Ibid., pp. 87-88.

4. Brother Lawrence, The Practice of the Presence of God (New Kensington, PA: Whitaker House, 1982) pp. 61, 65.

5. Ibid., p. 37.

6. Ibid., pp. 41, 46, 47, 49.

7. Kathryn Kuhlman, The Greatest Power in the World (North Brunswick, NJ: Bridge-Logos Publishers, 1997) p. 122.

8. Sparkling Gems, p. 116.

Rozdział 3 Rozważania

1. Francis Frangipane, Holiness, Truth and the Presence of God (Cedar Rapids, IA: Arrow Publications, 1999) pp. 56-57.

2. Ibid., pp. 58-59.

3. Zobacz: List do Rzymian 1,17; 2 List do Koryntian 3,18.

4. C.H. Spurgeon, All of Grace (New Kensington, PA: Whitaker House, 1981) p.115.

5. Jeanne Guyon, Experiencing the Depths of Jesus Christ (Jacksonville, FL: SeedSowers Publishing, 1975) p. 3.

6. Ibid., p. 11.

Rozdział 4

1. Rick Renner, The Dynamic Duo: The Holy Spirit and You, 105 (Lake Mary, FL: Charisma House, 1994).

2. Joseph Henry Thayer, AGreek-English Lexicon of the New Testament: Being Grimm’s Wilke’s Clavis Novi Testamenti, 509 (New York:Harper & Brothers, 1889).NOTES 231

3. M. G. Easton, Easton’s Bible Dictionary (New York: Harper & Brothers, 1893).

Rozdział 4 Rozważania

1. Zobacz: Księga Wyjścia 3,2-4; 13,21; 14,24; Psalm 78,14.

2. Charles Spurgeon, The Power in Praising God (New Kensington, PA: Whitaker House, 1998) p. 31.

3. Joseph Henry Thayer, D.D., Thayer’s Greek-English Lexicon of the New Testament (Grand Rapids, MI: Baker Book House, 1977)p. 517, adapted.

4. Smith Wigglesworth, Ever Increasing Faith (Springfield, MO: Gospel Publishing House, 1971) pp. 96-97.

5. Reinhard Bonnke, Living aLife of Fire (Orlando, FL: E-R Productions LLC, 2009) p. 237.

6. Ibid., pp. 274, 369.

7. Watchman Nee, Let Us Pray (New York, NY: Christian Fellowship Publishers, Inc., 1977) p. 71.

8. Kathryn Kuhlman, The Greatest Power in the World (North Brunswick, NJ: Bridge-Logos Publishers, 1997) p. 79.

Rozdział 5

1. Spiros Zodhiates Th.D., ed., The Complete Word Study Dictionary: New Testament (Chattanooga, TN: AMG Publishers, 1992), s.v.„mysterion.”

2. Johannes P. Louw and Eugene Albert Nida, vol. 1, Greek-English Lexicon of the New Testament: Based on Semantic Domains, electroniced. of the 2nd edition., 383 (New York: United Bible Societies,1996).

3. Strong’s Concise Dictionary, 51.

Rozdział 5 Rozważania

1. Kenneth E. Hagin, Why Tongues? (Tulsa, OK: Rhema Bible Church, 1975) pp.14-16.

2. Oswald Chambers, My Utmost for His Highest (Uhrichsville, OH: Barbour Publishing, Inc., 1997) p. 155.

3. Ibid.

Rozdział 6

1. Vine’s Expository Dictionary, 585. Zajrzyj do przypisu na podanej stronie, omawiającego różnicę między słowem teknon ihuios.

2. Noah Webster’s First Edition of an American Dictionary of the English Language (San Francisco: Foundation for American Christian Education, 1967, 1995), 113.

The Holy Spirit: An Introduction (Polish) by John Bevere

Published by Messenger International

Po Box 888, Palmer Lake, Colorado 80133

Copyright © 2013 by John P. Bevere, Jr.

Originally published in English

„Duch Święty” (w języku polskim) autor John Bevere

© 2015 Messenger International 

www. MessengerInternational.org

Oryginalnie opublikowane w języku angielskim

Dodatkowe materiały są dostępne bezpłatnie: www.CloudLibrary.org

Kontakt z autorem: [email protected] 

Tłumaczenie, redakcja oraz skład przygotowana przez Messenger International.

Jeśli nie wyszczególniono inaczej fragmenty biblijne pochodzą z Pisma Świętego Starego i Nowego Testamentu Biblia Warszawska, wydanego przez Towarzystwo Biblijne w Polsce, Warszawa 1996, lub Biblii Tysiąclecia, Wydawnictwo Pallotinum, Poznań 2007 (BT), lub z różnych anglojęzycznych przekładów.

Do dystrybucji na terenie całego świata:

Księgarnia Szaron, ul. 3 Maja 49a , 43-450 Ustroń

tel.: 503 792 766 (503-SZA-RON), 

e-mail: [email protected]

www.szaron.pl

Polish edition © 2016 Szaron Grzegorz Przeliorz, 

43-450 Ustroń, ul. 3 Maja 49a, www.szaron.pl

Wszelkie prawa do wydania polskiego zastrzeżone.

Książka ani żadna jej część nie może być przedrukowywana ani w jakikolwiek inny sposób reprodukowana czy powielana mechanicznie, fotooptycznie, zapisywana elektronicznie lub magnetycznie, ani odczytywana w środkach masowego przekazu bez pisemnej zgody wydawcy.

W sprawie zezwoleń należy zwracać się do:

Wydawnictwo Szaron, 43-450 Ustroń, ul. 3 Maja 49a,

[email protected], www.szaron.pl.

Wydanie II Ustroń, 2020

ISBN: 978-83-8247-119-9