Księga skutecznego wróżenia ebook

O Autorze

Richard Webster urodził się i wychował w Nowej Zelandii. Od dziewiątego roku życia zaczął interesować się parapsychologią. Już jako nastolatek zgłębiał tematykę hipnozy, by później zostać zawodowym hipnotyzerem, demonstrując swój talent na publicznych pokazach. Po ukończeniu szkoły zajął się działalnością wydawniczą i księgarską. Koncepcja reinkarnacji odegrała znaczącą rolę w jego decyzji o zostaniu ekspertem od przeszłych wcieleń. Na bazie informacji zawartych w swoich publikacjach, Richard prowadzi również kursy rozwoju zdolności parapsychicznych.

W 1972 roku Richard wydał swoją pierwszą książkę, realizując dziecięce marzenie o zostaniu pisarzem. Dziś w swoim dorobku ma ponad 100 publikacji książkowych i nadal tworzy. Jest autorem takich bestsellerów jak Anioły i duchowi przewodnicy, czy Twórcza wizualizacja dla początkujących.

Richard pojawiał się jako gość w wielu amerykańskich oraz światowych programach radiowych i telewizyjnych, takich jak Hard Copy, WMAQ-TV (Chicago), KTLA-TV (Los Angeles), KSTW-TV (Seattle), czy Mike and Matty Show (ABC). Obecnie wraz z żoną i trójką dzieci mieszka w Nowej Zelandii. Regularnie podróżuje po świecie, dając wykłady i prowadząc warsztaty oraz kontynuując swoje badania.

REDAKCJA: Irena Kloskowska

SKŁAD: Krzysztof Remiszewski

PROJEKT OKŁADKI: Krzysztof Remiszewski

TŁUMACZENIE: P. Leonczuk

ILUSTRACJE: Obrazy chiromancji, s. 83–89, wróżenie z twarzy, s. 108–112, laska runiczna, s. 121 różdżka radiestezyjna, s. 249, różdżka dwuramienna, s. 251, wróżenie z kości s. 309 autorstwa Wen Hsu. Geomancja, s. 122 i 127–130, trigramy, s. 132 heksagramy, s. 135–136, 138–166, rozkład kompasu, s. 197, ogham, s. 230, runy, s. 256 i rozkład krzyża celtyckiego s. 299 autorstwa Llewellyn Art Deparment Llewellyn’s Classic Tarot, s. 275–294 autorstwa Barbary Moore i Eugene’a Smitha © 2014, Llewellyn

Wydanie I

Białystok 2024

ISBN 978-83-8272-830-9

"Translated from"

Llewellyn's Complete Book of Divination:

Your Definitive Source for Learning Predictive & Prophetic Techniques

Copyright © 2017 Richard Webster

Published by Llewellyn Publications

Woodbury, MN 55125 USA

www.llewellyn.com

© Copyright for the Polish edition by Studio Astropsychologii, Białystok 2023

All rights reserved, including the right of reproduction in whole or in part in any form.

Wszelkie prawa zastrzeżone. Bez uprzedniej pisemnej zgody wydawcy żadna część tej książki nie może być powielana w jakimkolwiek procesie mechanicznym, fotograficznym lub elektronicznym ani w formie nagrania fonograficznego. Nie może też być przechowywana w systemie wyszukiwania, przesyłana lub w inny sposób kopiowana do użytku publicznego lub prywatnego – w inny sposób niż „dozwolony użytek” obejmujący krótkie cytaty zawarte w artykułach i recenzjach.

Książka ta zawiera informacje dotyczące zdrowia. Wydawca dołożył wszelkich starań, aby były one pełne, rzetelne i zgodne z aktualnym stanem wiedzy w momencie publikacji. Tym niemniej nie powinny one zastępować porady lekarza lub dietetyka, ani też być traktowane jako konsultacja medyczna lub inna. Jeśli podejrzewasz u siebie problemy zdrowotne lub wiesz o nich, powinieneś koniecznie skonsultować się z lekarzem, zanim samodzielnie rozpoczniesz jakikolwiek program poprawy zdrowia. Wydawca ani Autor nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za jakiekolwiek negatywne skutki dla zdrowia, mogące wystąpić w wyniku stosowania zaprezentowanych w książce metod.

Indywidualne horoskopy astrologiczne z profesjonalnym komentarzem można zamówić na stronie www.talizman.pl

15-762 Białystok

ul. Antoniuk Fabr. 55/24

85 662 92 67 – redakcja

85 654 78 06 – sekretariat

85 653 13 03 – dział handlowy – hurt

85 654 78 35 – www.talizman.pl – detal

strona wydawnictwa: www.studioastro.pl

Więcej informacji znajdziesz na portalu www.psychotronika.pl

Podziękowania

Pragnę podziękować moim dobrym przyjaciołom, na których pomoc mogłem liczyć podczas pracy nad tym projektem: Jonathanowi Twidwell’owi, vel Shiatsu Guy z Kaneohe na Hawajach i Danny’emu Thornowi, koledze pisarzowi oraz specjaliście od feng shui z Auckland w Nowej Zelandii.

Dedykacja

Pamięci Carla Weschcke, prawdziwego ojca New Age, z głębokimi wyrazami wdzięczności za jego entuzjazm i wsparcie.

Wstęp

Wszyscy zadajemy sobie mnóstwo pytań w kontekście naszego życia. Każdy z nas chciałby dowiedzieć się czegoś więcej w kwestiach związanych z naszymi życiowymi celami, karierą, rodziną, zdrowiem, pieniędzmi czy poznawaniem świata. Wszyscy mierzymy się z problemami czy troskami i pragniemy wiedzieć zawczasu, jakie niespodzianki szykuje dla nas los. Dlatego właśnie wróżbiarstwo jest dzisiaj tak popularne, jak nigdy wcześniej.

Wróżbiarstwo to sztuka przewidywania przyszłych wydarzeń lub odkrywania ukrytej wiedzy przy pomocy szerokiego wachlarza technik, takich jak proroctwa czy intuicja. Wyróżniamy wiele typów wróżbiarstwa, a ten podręcznik opisuje główne i najbardziej popularne metody, ale też kilka mniej rozpowszechnionych. Niektóre z nich powstały przed tysiącami lat, inne zostały opracowane stosunkowo niedawno.

Jeżeli tematyka wróżbiarstwa jest dla ciebie czymś nowym, mam nadzieję, że ta książka otworzy twój umysł na praktykę, która towarzyszyła ludzkości od zarania dziejów i po dziś dzień znajduje szereg zwolenników. Mam również nadzieję, że ta publikacja pomoże ci znaleźć najlepszą dla siebie metodę wróżbiarską, a dzięki informacjom tu zawartym zdołasz rozpocząć własną praktykę. Dodatkowo dowiesz się o innych książkach poświęconych poszczególnym metodom wróżbiarstwa, dzięki czemu będziesz mógł pogłębić swoją wiedzę na interesujące cię tematy.

Wierzę też, że ta książka trafi również do osób, które miały już do czynienia z wróżbiarstwem. Zawsze warto jest poznawać nowe metody, które będzie można wykorzystywać w różnych sytuacjach. Poza tym, czytając o technikach, z którymi nie jesteś zaznajomiony, możesz trafić na informacje, które okażą się być przydatne w twojej praktyce. Na przykład: ja sam podczas sesji czytania z dłoni zawsze posiłkuję się wiedzą numerologiczną, co pozwala mi bardziej szczegółowo przewidywać przyszłe wydarzenia. Być może nawet znajdziesz tu taką technikę, która będzie nie mniej efektywna niż metody, po które zwykle sięgasz.

Nawet jeśli niekoniecznie jesteś zainteresowany wróżeniem dla innych, mam nadzieję, że czytanie o różnych tego typu praktykach, które pozwalają unieść nieco zasłonę tajemnicy i ujrzeć migawki przyszłości, wzbudzi twoją ciekawość. Być może niektóre z tych metod pomogą ci się otworzyć na głos intuicji, dzięki czemu dowiesz się czegoś więcej o własnym życiu.

Wróżbiarstwo cieszy się dużą popularnością i nawet jeśli wiele osób poddaje w wątpliwość skuteczność tych praktyk, to często okazuje się, że te same osoby są pierwszymi, które proszą by im powróżyć z dłoni lub z kart. Poznanie technik wróżbiarskich jest gwarantem popularności na spotkaniach towarzyskich, ponieważ jest to umiejętność, na którą zawsze jest zapotrzebowanie.

Do dobrego opanowania każdej z tych technik potrzeba czasu i praktyki. Jednak kiedy już poczujesz się wystarczająco pewnie w danym systemie wróżenia, zyskasz zdolność do tymczasowego wyłączania swego racjonalnego umysłu i skupiania na jego intuicyjnej stronie. Dzięki temu będziesz mógł pomagać sobie i innym na wiele różnych sposobów.

ROZDZIAŁ PIERWSZYCzym jest wróżbiarstwo?

„Kiedym wnikał w dni, co idą, ile starczy ludzki trud,

Zobaczyłem obraz świata i nowego czasu cud…”

– Lord Alfred Tennyson, „Zamek w Locksley”, tłum. Jan Kasprowicz

Na przestrzeni dziejów w każdej ludzkiej cywilizacji korzystano z różnych metod przewidywania przyszłych wydarzeń. Niezależnie od tego, w którym zakątku globu się znajdziemy, trudno nam będzie znaleźć kogoś, kto nie zadaje sobie pytań o to, co przyniesie przyszłość. Większość ludzi chce wiedzieć, czy pisana jest im miłość, szczęście, sukces, rodzina czy dobre zdrowie. Pragniemy również poznać przyszłość naszych bliskich, ale też interesuje nas los naszego kraju czy całego świata. Nie może być zatem zaskoczeniem, że wróżbiarstwo jest dziś tak popularne, jak nigdy wcześniej i odgrywa istotną rolę w życiu wielu z nas.

Termin dywinacja, będący synonimem wróżenia, pochodzi od łacińskich słów: divinare, czyli „bycie zainspirowanym przez boga” oraz divinus, czyli „boski”. Taka etymologia wskazuje na fakt, że wróżbiarstwo było pierwotnie skupione na ustaleniu boskiej woli i odczytywaniu informacji pochodzących od poszczególnych bóstw.

Wróżbiarstwo jest sztuką przepowiadania przyszłości za pomocą szerokiej gamy naturalnych i psychologicznych technik. Wywodzi się z prehistorycznych czasów i było praktykowane w każdej ludzkiej społeczności na całym świecie. Ludzie, którzy czuli niepewność lub zaniepokojenie w związku z tym, co przyniesie jutro, od zawsze zwracali się ku wróżbitom.

Jednak dywinacja nie ogranicza się wyłącznie do przepowiadania przyszłości. To sztuka, która pozwala nam spojrzeć z innej perspektywy na daną sytuację i dostrzec potencjalne ścieżki jej rozwoju.

Nieodłącznym elementem wróżenia jest zadawanie pytań. Docieramy w ten sposób do odpowiedzi, których nie jesteśmy w stanie odnaleźć w żaden inny sposób. Pytania takie mogą być ogólne lub bardziej szczegółowe: „Czy będę szczęśliwy?”, „Czy Molly zgodzi się pójść ze mną na randkę?”, „Czy powinienem porozmawiać z szefem o podwyżce w ten czwartek?”.

Wróżbiarstwo zazwyczaj dotyka kwestii związanych z codziennymi problemami i próbuje znaleźć ich rozwiązania. Ktoś, kto zgubił cenną rzecz, niepokoi się o przyszłość swego związku lub ma jakiekolwiek inne zmartwienie, może przeprowadzić sesję wróżenia i sprawdzić jak może rozwinąć się sytuacja związana z jego problemem.

Niektórzy ludzie wierzą, że dzięki wróżbiarstwu mogą odkryć swoje przeznaczenie. To błędne przekonanie. Wróżbiarstwo pokazuje nam jedynie co nas czeka, jeśli w żaden sposób nie zainterweniujemy. Na szczęście wszyscy zostaliśmy obdarzeni wolną wolą i posiadamy moc kształtowania własnego przeznaczenia poprzez zmianę naszego sposobu myślenia i postępowania.

Dobrą ilustracją tej właściwości wróżbiarstwa jest moje osobiste doświadczenie sprzed ponad trzydziestu lat, kiedy przeprowadzałem prywatny pokaz zdolności parapsychicznych w domu jednego z moich klientów. Skończyłem właśnie wróżyć z kuli i przeszedłem do innego pokoju aby przeprowadzić sesję czytania z dłoni dla zebranych tam osób. Było tam czterech młodzieńców, w tym syn pani domu, z których każdy zapytał mnie mniej więcej o to samo: „Czy dzisiejszego wieczora wszystko pójdzie jak należy?”. Owładnęło mną silne przeczucie, że ci chłopcy planują zrobić coś nielegalnego i powiedziałem im, że ten wieczór skończy się dla nich katastrofą i że powinni porzucić swoje zamiary. Następnego dnia gospodyni tego przyjęcia zadzwoniła do mnie i podziękowała za to, że pomogłem ochronić uczciwość jej dziecka. Chłopak, wraz z grupą przyjaciół, zamierzał tamtego dnia włamać się do magazynu, ale po spotkaniu ze mną tych kilku młodzieńców postanowiło się wycofać. Ich koledzy postanowili trwać przy swych zbrodniczych zamiarach i zostali złapani na gorącym uczynku.

Techniki wróżbiarskie mogą być klasyfikowane na wiele różnych sposobów. Ponad dwa tysiące lat temu Cyceron, rzymski polityk i mówca, podzielił wróżbiarstwo na dwie podstawowe grupy: indukcyjne (wyuczone) oraz intuicyjne (naturalne). Przykładem wróżbiarstwa indukcyjnego jest astrologia, które opiera się na interpretacji określonych, „twardych” danych (dzień, miesiąc, rok i dokładny czas urodzenia danej osoby).

Wróżbiarstwo intuicyjne polega na bezpośrednim pozyskiwaniu informacji od siły wyższej. Niekiedy wymaga to od wróżbity wejścia w stan transu, informacja może być również odczytana ze szklanej kuli lub przekazana w postaci proroczego snu. Wróżbita intuicyjny musi posiadać określoną umiejętność („dar”), zaś indukcyjny pracuje w oparciu o wyuczony system.

Taki dualny podział wróżbiarstwa jest jednak zbytnim uproszczeniem. Dla przykładu, tarocista może być nazywany wróżbitą indukcyjnym, ponieważ do interpretacji znaczenia wylosowanych kart wykorzystuje określony system. Jednak ten sam tarocista może jednocześnie wspierać swoją praktykę własną intuicją i w ten sposób pozyskiwać informacje niedostępne dla kogoś, kto jedynie wyuczył się znaczenia poszczególnych kart. Zdolność do połączenia obu tych metod dywinacji jest czymś co odróżnia wróżbitę dobrego od wróżbity doskonałego.

Prawdopodobnie o wiele bardziej praktycznym będzie podział wróżbiarstwa na osiem podstawowych obszarów: omeny, sortilegia, ludzkie ciało, astrologia, liczby, auspicje, sny i intuicja.

Omeny związane są z obserwacją i interpretacją tego, co zachodzi w naturze. Może być to ruch chmur, zachowanie zwierząt, czy pozycje planet na niebie. Naturalne katastrofy takie jak powodzie czy trzęsienia ziemi postrzegane były jako oznaka boskiego niezadowolenia.

Sortilegia to praktyka polegająca na losowaniu różnego rodzaju przedmiotów. Interpretacji wróżbiarskiej podlegają te obiekty, które zostaną w przypadkowy sposób wyodrębnione z większej grupy. Przykładami sortilegiów jest rozrzucanie kości, muszli, patyków, kostek do gry, monet, kart, ale też losowanie kamieni runicznych czy kart Tarota. Biblijny Aaron chcąc ustalić, którego kozła powinien złożyć w ofierze Bogu, a którego oszczędzić, skorzystał właśnie z tej praktyki (Księga kapłańska 16:7-10).

Wróżenie z ludzkiego ciała polega na obserwacji i interpretacji cech określonych części ludzkiego ciała. Najpopularniejszym przykładem tego typu wróżbiarstwa jest czytanie z dłoni. Do tej kategorii zaliczamy również frenologię, wróżenie ze stóp, pępka, a nawet sutków. Wróżbita może interpretować również fizjologiczne reakcje organizmu takie jak chrapanie czy swędzenie. Dwoje moich przyjaciół potrafi przeprowadzić niezwykle skuteczną dywinację na podstawie śmiechu danej osoby.

Astrologia należy do osobnej kategorii. Polega na odczytywaniu wzorców położenia poszczególnych planet względem siebie podczas ich bezustannej wędrówki wokół Słońca. Podstawowy podział w tym przypadku to astrologia zachodnia i chińska.

Wróżbiarstwo oparte na liczbach zajmuje się interpretacją mistycznego związku pomiędzy liczbami a działaniami człowieka. Numerolodzy przy pomocy liczb, dat i liter przekształconych na liczby na podstawie ich pozycji w alfabecie są w stanie przewidywać przyszłe trendy. Numerologia dzieli się na trzy główne grupy: numerologia kabalistyczna, chaldejska oraz pitagorejska.

Auspicje to metoda wróżbiarska, która pierwotnie polegała na obserwacji ptaków w locie. Według legendy, Romulus i Remus nie potrafili dość do porozumienia w kwestii wyboru miejsca na założenie Rzymu. W końcu postanowili rozstrzygnąć ten spór poprzez obserwację ptaków krążących nad ich głowami. Remus wypatrzył sześć sępów, zaś Romulus dojrzał ich aż dwanaście, co oznaczało, że bogowie są przychylni jego wyborowi. Stopniowo auspicje rozszerzono również na obserwację innych zwierząt. Sukcesy lub klęski na polu działań militarnych przewidywano na podstawie zachowania karmionych kurczaków. Interpretowano nawet śpiew ptaków, ale też takie zjawiska atmosferyczne jak błyskawice czy grzmoty.

Wszyscy od czasu do czasu doświadczamy proroczych snów. Jednak większość z nas zapomina o ich treści już po przebudzeniu. Jednym z najsłynniejszych przykładów wróżby sennej jest biblijna przypowieść, w której Józef, interpretując sen Faraona, przepowiada Egiptowi siedem lat tłustych, po których przyjdzie tyle samo lat chudych.

Intuicja obejmuje wyciszenie świadomego umysłu i sięgnięcie do podświadomości. Dzięki niej możemy dowiedzieć się czegoś bez potrzeby korzystania z mocy rozumu, opierając się zamiast tego na przeczuciach czy „wewnętrznym głosie”. Jako dobry przykład działania intuicji możemy przywołać postać dawnej gwiazdy filmowej, Clarka Gable’a. Na kilka dni przed tragiczną śmiercią swojej żony, Carole Lombard, Gable okazywał niezrozumiałe przygnębienie i poddenerwowanie. Było to zachowanie kompletnie do niego niepodobne.1

Niektórzy ludzie potrafią uruchamiać swoją intuicję na życzenie. Część z nich potrzebuje do tego wejść w pewien rodzaj transu. Dobrym przykładem takich osób są szamani. Jednak większość wróżbitów pracujących na bazie intuicji musi jedynie wyciszyć swój umysł i cierpliwie oczekiwać na pojawienie się informacji z podświadomości. Ta kategoria dywinacji obejmuje również praktykę z wykorzystaniem wahadła.

Jak działa wróżbiarstwo?

Istnieje wiele teorii mówiących o tym, jak działa wróżbiarstwo.

Według koncepcji synchroniczności stworzonej przez Karola Junga, pomiędzy dwoma (lub więcej) różnymi wydarzeniami może istnieć bezprzyczynowy związek, który będzie wymykał się prawu przyczyny i skutku. Zjawisko takie nazywamy znaczącą koincydencją. Oznacza to, że działanie polegające na tasowaniu kart Tarota w jakiś sposób wpływa na to, jakie karty zostaną wybrane z talii i że osoba, na rzecz której są rozkładane karty, zobaczy właśnie te, które są dla niej właściwe w danym momencie.

Inna teoria mówi o tym, że wszystko już zostało zapisane i aby uzyskać dostęp do tej skarbnicy wiedzy i mądrości musimy umiejętnie użyć naszej podświadomości. Ta uniwersalna biblioteka z zapisem przeznaczenia wszystkiego co istnieje bywa nazywana kronikami Akaszy.

Według tej koncepcji, przyszłość już istnieje. Jednak przebieg naszego życia nie został z góry ustalony. Niewielkie zmiany mogą nie mieć dużego wpływu na nasz los, ale każda znacząca zmiana, której dokonamy dzisiaj, będzie miała odzwierciedlenie w naszej przyszłości. Załóżmy na przykład, że myślisz o inwestycji w pewne przedsięwzięcie biznesowe. Jeżeli wycofasz się z tego pomysłu, twoje życie potoczy się niezmienionym torem, jeśli jednak postanowisz zaryzykować, może zmienić się w sposób zasadniczy. W przypadku osiągnięcia sukcesu, podniesiesz swój życiowy standard i będziesz mógł jeszcze lepiej wspierać tych, na których ci zależy. W przypadku kiedy biznes okaże się klapą, twoje życie również się zmieni a dodatkowo staniesz się bogatszy o nowe, pouczające doświadczenia. Zarówno sukces jak i porażka wpłynie, w różny sposób, na kształt twojej przyszłości.

Wielu ludzi wierzy w to, że informacje dotyczące przyszłości są im zsyłane przez duchy lub pochodzą bezpośrednio od najwyższej życiowej siły.

W swoim eseju „Czy wszystko jest zdeterminowane?” Stephen Hawking, angielski fizyk i kosmolog, dowodził, że skoro wszystko jest podporządkowane fizycznym prawom wszechświata, to i przebieg naszego życia został już wyznaczony. Jednak za pomocą naukowych metod nie jesteśmy w stanie przewidywać przyszłości ponieważ jej wyliczenie jest niemożliwe zgodnie z „zasadą nieoznaczoności”. Zasada nieoznaczoności mówi, że niemożliwe jest jednoczesne ustalenie położenia i prędkości cząsteczki, ponieważ im bardziej precyzyjnie zmierzymy położenie cząsteczki, tym mniej dokładnie będziemy mogli określić jej prędkość. Dr Hawking konkluduje, że skoro wszystko zostało już zdeterminowane, to jako ludzie nie posiadamy wolnej woli. Dodaje jednak, że „równie dobrze może być zupełnie inaczej, ponieważ tak naprawdę nie wiemy, co zostało zdeterminowane”.2

Moja ulubiona teoria mówi o tym, że sami, za pośrednictwem myśli i działań, tworzymy własną przyszłość. Wszystkiemu, co robimy, towarzyszy wytworzona energia, która wpływa nie tylko na teraźniejszość, ale rozciąga się również na to, co przed nami. Optymiści i ci, którzy wypatrują pozytywów w swoim życiu będą z reguły szczęśliwsi od tych, którzy skupiają się na negatywnych aspektach rzeczywistości. Obie te grupy poprzez swoje myśli i działania wytyczają ścieżki swojego przeznaczenia.

Każda twoja myśl i każde twoje działanie posiadają potencjał zmiany twojej przyszłości. To dlatego możesz usłyszeć zupełnie inne rzeczy podczas dwóch różnych, oddalonych od siebie w czasie, sesji rozkładania kart Tarota.

Dywinacja, w każdej postaci, pozwala ominąć nasz świadomy umysł i wsłuchać się w głos naszej podświadomości.

Najbardziej fascynujące we wróżbiarstwie jest to, że ono działa. Gdyby było inaczej, porzucilibyśmy tę praktykę już dawno temu. Sam fakt jego przetrwania świadczy o tym, że dzisiaj wróżbiarstwo skutecznie prowadzi, pomaga i wspiera ludzi w równym stopniu, co przed tysiącami lat.

Czy przepowiednie zawsze są trafne?

Wróżbiarstwo samo w sobie potrafi być bardzo dokładne, jednak wiele różnych czynników może wpłynąć na daną predykcję. Oczywiście, bardzo istotne jest doświadczenie wróżbity. Najczęściej wolimy żeby Tarota stawiał nam ktoś, kto zajmuje się tym od 20 lat, niż osoba, która dopiero co przeczytała podręcznik tarocisty. Jednocześnie może się zdarzyć, że początkujący praktyk osiągać będzie doskonałe rezultaty, a jakby nie było każdy przecież musi od czegoś zacząć.

Czasami nie uzyskasz żadnych odpowiedzi podczas sesji dywinacji. Być może wróżąc z użyciem wahadła zauważysz, że narzędzie to w ogóle się nie porusza lub uzyskasz wskazanie „Nie chcę odpowiadać”. Nie musi to oznaczać negatywnej odpowiedzi na twoje pytanie. W takim przypadku bardzo możliwe jest, że perspektywy danej sytuacji nie są jeszcze w pełni ukształtowane i powinieneś zadać to samo pytanie nieco później. Ja sam zazwyczaj godzę się z tym, że danego dnia mogę nie uzyskać odpowiedzi, ale jeśli chcesz, możesz zadać dodatkowe pytania o powody braku reakcji wahadła.

Często brak odpowiedzi wynika z nieumiejętnego postawienia pytania, które może być bardzo rozwlekłe lub niejasne. Pytania należy formułować w możliwie najbardziej precyzyjny sposób. Stratą czasu jest próba uzyskania odpowiedzi na pytanie „Czy będę szczęśliwy?”, ponieważ charakter takiego sformułowania jest zbyt ogólny. Tego typu pytanie należałoby dookreślić, wzbogacając je przynajmniej o jakieś ramy czasowe, ponieważ niekończące się poczucie szczęścia jest zjawiskiem abstrakcyjnym.

Wróżby mogą się nie sprawdzać, ponieważ wróżbita przewiduje tylko te wydarzenia, które nastąpią jeśli nadal będziemy podążać dotychczasową ścieżką naszego przeznaczenia. Na szczęście, możemy tę ścieżkę zmienić. Ludzie, których spotkamy na swojej drodze mogą zmieniać swoje decyzje co również może wpływać na rozwój naszej sytuacji. Jednak nawet jeśli dana przepowiednia okaże się być błędna, to zawsze dostarczy nam informacji, które mogą być pożyteczne, pomocne i istotne dla tego, co dzieje się w naszym życiu.

Dywinacje niekiedy przybierają formę ostrzeżeń. Jeżeli twoja wróżba mówi ci o tym, że danego dnia zostaniesz potrącony przez autobus to najpewniej tego dnia spróbujesz zrobić coś innego niż robisz zwykle i tym samym zmienisz swoją przyszłość. Gdybym ja usłyszał taką przepowiednię to tego dnia trzymałbym się z dala od autobusów, a jeśli musiałbym się przemieścić to skorzystałbym z innych rodzajów transportu. Przy takich środkach zapobiegawczych szanse spełnienia złej wróżby wyraźnie spadają. Nie oznacza to jednocześnie, że przepowiednia była błędna, ponieważ podjęliśmy określone działania, które wpłynęły na to, co miało się wydarzyć.

Wróżenie samemu sobie jest trudnym zadaniem, ponieważ nasze przeświadczenia, uprzedzenia i oczekiwania często wypaczają ostateczny rezultat takiej praktyki. Nieraz widziałem to w przypadku ciężarnych kobiet. Jeżeli kobieta spodziewająca się dziecka ma już trójkę chłopców i wyczekuje pojawienia się dziewczynki, to niezależnie od rzeczywistej płci noworodka, wahadło najpewniej dostosuje się do oczekiwań tej kobiety i wskaże, że będzie to dziewczynka. Kiedy to, o co chcesz zapytać ma dla ciebie duże znaczenie emocjonalne, lepiej jest skorzystać z pomocy całkowicie bezstronnego i niezwiązanego z daną sytuacją wróżbity.

Innym problemem przepowiadania własnej przyszłości jest nieintencjonalna nadinterpretacja wyników takiej praktyki. Wynika to z tego, że najbardziej skupiamy się na odnalezieniu oczekiwanej przez nas odpowiedzi i tym samym możemy przeoczyć coś, co wskazywać będzie na taki rozwój sytuacji, który będzie dla nas niekorzystny lub którego się nie spodziewamy.

Zasady dobrej praktyki

Przeprowadzając sesję wróżenia dla innych osób musisz być delikatny, empatyczny i szczery. Wobec swoich klientów przyjmujesz rolę najbliższego doradcy i powiernika. Oznacza to, że ci ludzie obdarzają cię zaufaniem i masz obowiązek by, w miarę swoich możliwości, jak najlepiej im pomóc.

Środowisko

Być może masz to szczęście i dysponujesz pomieszczeniem przeznaczonym wyłącznie na twoją praktykę. Oznacza to, że możesz odpowiednio zaaranżować wystrój tego wnętrza tak, aby było ono jak najbardziej atrakcyjne i przyjazne dla odwiedzających je osób.

Jeżeli nie możesz sobie pozwolić na wydzielony pokój wróżb, możesz zdecydować się na wynajmowanie lokalu na potrzeby praktyki lub wybrać takie pomieszczenie w twoim domu, w którym nikt nie będzie ci przeszkadzał.

Przez lata wiele razy uczestniczyłem w sesjach dywinacji, które odbywały się w miejscach kompletnie do tego nie przystosowanych. Raz był to czyjś salon. Pokój sam w sobie był w porządku, ale co chwila wpadał do niego mały synek kobiety, która mi wróżyła i przerywał sesję. Inna wróżbiarka przyjęła mnie w pomieszczeniu, w którym stało łóżeczko ze śpiącym niemowlakiem. Kiedy tylko dziecko się budziło, kobieta przystawiała je do piersi i w tych osobliwych okolicznościach kontynuowała sesję. Wielokrotnie przyjmowano mnie w kuchniach zawalonych stertą brudnych naczyń. Nieraz zdarzało się, że wróżbita przerywał odczyt, by odebrać telefon. Nie muszę chyba dodawać, że nie stałem się stałym klientem tych ludzi, ani też nikomu nie polecałem ich usług.

Jeżeli nie posiadasz odpowiedniego pomieszczenia w swoim domu, możesz przeprowadzać sesje w kawiarni lub hotelowym lobby. Byłbym ostrożny przed umawianiem się w domach klientów, szczególnie tych, których dobrze nie znamy.

Jakiekolwiek miejsce wybierzesz, powinno być ono czyste, ciepłe i przyjazne.

Złe wróżby

Nawet jeśli będziesz przekonany o tym, że coś złego zdarzy się osobie, której prowadzisz sesję, nigdy nie powinieneś jej o tym mówić wprost. W końcu zawsze istnieje możliwość, że twoja predykcja jest błędna i tylko niepotrzebnie zestresujesz i zmartwisz swego klienta. Podczas odczytywania czyjejś przyszłości twoje słowa mają wielką moc i możesz stworzyć samospełniającą się przepowiednię jeśli pochopnie zapowiesz nadciągający kryzys lub katastrofę. Twoim zadaniem jest pomagać, nie szkodzić.

Kiedy przewidujesz potencjalnie trudną sytuację, zasugeruj swemu klientowi przeprowadzenie profilaktycznych badań lekarskich, przegląd mechaniczny auta, czy cokolwiek innego, co uznasz za pomocne w danych okolicznościach i co jednocześnie nie zburzy spokoju ducha tej osoby.

Powinieneś dobrze zastanowić się nad tym, co powiesz, kiedy na przykład podczas rozkładania komuś kart Tarota na stole pojawi się karta Śmierci lub Wieży.

Masz obowiązek wykazywać dużą empatię wobec ludzi pogrążonych w żalu z powodu straty ukochanej osoby czy jakiejkolwiek innej tragedii, jaka ich życiu spotkała. W takich sytuacjach chcemy usłyszeć, że przyszłość ma nam coś lepszego do zaoferowania. Musisz umieć okazać troskę i współczucie oraz być gotowy do wysłuchania drugiego człowieka. W miarę swoich możliwości udziel mu praktycznych wskazówek i pomóż zrozumieć, że z pewnością są wokół niego życzliwi ludzie, którzy bez wahania udzielą mu wsparcia. Większość z nas posiada przyjaciół czy członków rodziny, którzy będą bardziej niż szczęśliwi mogąc nam pomóc. Możesz również postarać się wytłumaczyć swoim klientom, że niezależnie od wszystkiego życie toczy się dalej i bez względu na to, jak bardzo ponuro wygląda w danym momencie, z czasem znów nabierze blasku.

Trendy i możliwości

Wszyscy dysponujemy wolną wolą, co oznacza, że każdy z nas posiada moc zmiany własnej przyszłości. Dawno temu prowadziłem sesję chiromancji dla pewnego młodego człowieka. Wpatrując się w kształt jego dłoni ujrzałem wyraźnie, że spędził on jakiś czas za kratami i że więzienie jeszcze się o niego upomni. Zamiast skupiać się na tej przykrej perspektywie, zacząłem mówić o wyborach, których dokonujemy w naszym życiu. Mężczyzna ten mógł zostać na dotychczasowej ścieżce albo dokonać jakiejś istotnej zmiany i samodzielnie stworzyć sobie wspaniałą przyszłość. Na szczęście wybrał ten drugi wariant i jakiś czas później dane nam było się spotkać raz jeszcze. Cechy jego dłoni, które wskazywały na możliwość utraty wolności po raz kolejny nie były już widoczne.

Ponieważ każdy człowiek ma wolną wolę, nigdy nie możesz być stuprocentowo pewny co do swojej predykcji. Możesz mówić o trendach i możliwościach ale ostateczna decyzja o tym, co należy w danej sytuacji zrobić, musi należeć do twego klienta.

Twoje predykcje powinny skupiać się na pozytywach i dodawać otuchy. Nie oznacza to, że każdemu masz przepowiadać świetlaną przyszłość. Takie podejście jest całkowicie fałszywe i szybko straciłbyś wiarygodność jako wróżbita. Postaraj się rzucać pozytywne światło na negatywne perspektywy i dawać swoim klientom nadzieję.

Zadbaj o siebie

Bycie zawodowym wróżbitą może być wyczerpujące i dlatego powinieneś zadbać o odpowiednią regenerację swego organizmu pomiędzy sesjami. Ja w takich przypadkach z reguły biorę kilka wolnych, głębokich oddechów, a następnie energicznie potrząsam dłońmi żeby pozbyć się negatywnej energii. Dobrym pomysłem może być poświęcenie kilku minut na pobyciu z samym sobą, co pozwoli nam odbudować nasz energetyczny potencjał.

Dodatkowo należy pamiętać o dobrym nawadnianiu organizmu. Potrzebujemy tego wszyscy, a szczególni ci z nas, którzy pracują własnym głosem.

Jeśli jesteś zmęczony, spożywałeś alkohol, czujesz się źle lub jesteś rozdrażniony, nie powinieneś wróżyć. Masz obowiązek dawać się z siebie wszystko co najlepsze podczas pracy z klientem. Jeżeli z jakiegoś powodu nie możesz tego zrobić, odpuść. Bądź szczery i uczciwy. Wyjaśnij swemu klientowi powody przełożenia sesji i wspólnie ustalcie nowy termin.

Nie osądzaj

Kiedy już zaczniesz wróżyć innym, będziesz zdumiony tym, co twoi klienci będą ci opowiadać na sesjach. Ludzie często otwierają się przed nieznajomymi i mówią im o takich rzeczach, których nigdy by nie zdradzili swoim bliskim.

Ocenianie innych nie jest twoim zadaniem. Nie powinieneś wyglądać na zszokowanego, niezależnie od tego jak bardzo przerażające będą tematy, z którymi twoi klienci będą do ciebie przychodzić. Skup się na dywinacji, jak najlepszej jej interpretacji i udzieleniu praktycznych porad.

Poufność

Wszystko to, co usłyszysz od swego klienta musi pozostać tylko między wami. Z pewnością byłbyś wstrząśnięty gdyby twój ksiądz lub prawnik zdradził komuś informacje, które powierzyłeś mu w zaufaniu. Ta sama zasada poufności dotyczy i ciebie. Być może zdarzy ci się usłyszeć od swoich klientów niesamowite historie, którymi chciałbyś się podzielić z innymi, ale musisz oprzeć się tej pokusie.

Twoje narzędzia

Narzędzia, które wykorzystujesz do wróżenia powinieneś traktować z miłością i szacunkiem. Twoi klienci podświadomie to zauważą i również będą je szanować. Wolałbyś wizytę u tarocisty, który niezwykle dba o swoje karty Tarota i po każdym użyciu z najwyższą starannością owija je atłasową tkaniną, czy u kogoś, kto wyciąga zniszczone karty ze sfatygowanego pudełka, a po skończonej sesji rzuca je niedbale w kąt?

Musisz właściwie zadbać o swoje wróżbiarskie narzędzia. Dotyczy to nawet obrusów wróżebnych. Powinieneś regularnie wymieniać zużyte czy zniszczone karty lub inne przedmioty wykorzystywane w twojej praktyce.

Ponieważ chcesz uchodzić za profesjonalistę, wszystko to, czym się otaczasz powinno wyglądać profesjonalnie, łącznie z twoim strojem. Nie musisz od razu wkładać garnituru, ale twoje ubranie powinno być schludne i czyste.

Nie muszę chyba wspominać o tym, jak ogromne znaczenie ma osobista higiena. Przebywając w bezpośredniej bliskości innych osób musisz zadbać o świeżość własnego oddechu i czystość ciała.

Z pewnością są wróżbici, którzy nie stosują się do powyższych reguł, a mimo to ich praktyka wydaje się dobrze prosperować. Nie należy jednak brać z nich przykładu. Trzymając się dobrych zasad doświadczysz osobistej satysfakcji i zyskasz wielu zadowolonych klientów.

ROZDZIAŁ SZÓSTYPrzygotowanie do wróżenia

Zdywinacjami łączy się cały szereg rytuałów. Niestety wiele z nich to zwykłe zabobony, które mają znikome lub żadne znaczenie dla przebiegu danej praktyki. Niektórzy ludzie uważają, że skoro jakaś dywinacja była od zawsze przeprowadzana w określony sposób, to jest to jedyny słuszny sposób na jej przeprowadzenie. Niektóre rytuały mogą być pomocne, dlatego ludzie praktykowali dywinacje w określonych dniach i o określonych porach. Oczywiście możesz podejmować praktykę kiedy tylko zechcesz, ale w przypadku istotnych dywinacji warto jest wziąć pod uwagę kilka czynników.

Timing

Timing od zawsze uznawano za ważny element dywinacji. Tysiące lat temu, kapłanki wyroczni delfickiej zdawały sobie z tego sprawę i odpowiadały na pytania tylko w jednym, konkretnym dniu miesiąca, a w okresach zimowych w ogóle nie przyjmowały pielgrzymów.

Swoją dywinację możesz przeprowadzić kiedy tylko chcesz. Gdyby miało być inaczej profesjonalni wróżbici mogliby pracować tylko w określonych, ograniczonych terminach. Jednak jeżeli twoja dywinacja ma bardzo duże znaczenie możesz przeprowadzić ją w najbardziej sprzyjającym czasie, dopasowując ją do pory roku, ruchu planet oraz dni tygodnia.

Znaki słoneczne

W zależności od tego, w jakim znaku zodiaku znajduje się Słońce, towarzyszy temu powstanie różnego rodzaju energii. Można je wykorzystać do nadania mocy naszej dywinacji.

Słońce w znaku Barana

To dobry czas na dywinacje związane z nowymi przedsięwzięciami, ambicją, przywództwem, asertywnością, entuzjazmem i wartościowymi celami.

Słońce w znaku Byka

To dobry czas na dywinacje związane z samodoskonaleniem, harmonią, spokojem, dobrobytem, bezpieczeństwem, rzetelnością i miłością.

Słońce w znaku Bliźniąt

To dobry czas na dywinacje związane ze szczęściem, wiedzą, komunikacją, społecznymi aktywnościami i interakcjami oraz podróżami.

Słońce w znaku Raka

To dobry czas na dywinacje związane z domem, relacjami, miłością, emocjami i ofiarnością.

Słońce w znaku Lwa

To dobry czas na dywinacje związane z pasją, odwagą, siłą woli, fizyczną aktywnością, wspaniałomyślnością, ambicją i rozwojem.

Słońce w znaku Panny

To dobry czas na dywinacje związane z domem, domatorstwem, służbą, organizacją, zdrowiem, odpowiedzialnością i ostrożnością.

Słońce w znaku Wagi

To dobry czas na dywinacje związane z równowagą, harmonią, zobowiązaniami, idealizmem, duchowością, sprawiedliwością i kwestiami prawnymi.

Słońce w znaku Skorpiona

To dobry czas na dywinacje związane z pożądaniem, seksualnością, władzą, przywództwem, transformacją, protekcją i samoobroną.

Słońce w znaku Strzelca

To dobry czas na dywinacje związane z entuzjazmem, niezależnością, edukacją, duchowością, filozofią i eliminowaniem wszystkiego, czego już nie potrzebujemy w naszym życiu.

Słońce w znaku Koziorożca

To dobry czas na dywinacje związane z płodnością, pomaganiem innym, ambicją, osiągnięciami, działalnością biznesową, odpowiedzialnością i systematycznym rozwojem.

Słońce w znaku Wodnika

To dobry czas na dywinacje związane z pomaganiem bardziej innym, niż sobie. To również dobry czas na dywinacje związane ze wszystkim co nowe, świeże, kreatywne lub odmienne.

Słońce w znaku Ryb

To dobry czas na dywinacje związane ze współczuciem, powrotem do zdrowia, marzeniami, wiarą, duchowością, zdolnościami paranormalnymi i emocjami.

Znaki księżycowe

Księżyc od zawsze był traktowany jako wyznacznik najlepszego momentu na podejmowanie całego szeregu różnych aktywności, z dywinacjami włącznie. Mówi się, że najlepszą porą na praktyki wróżbiarskie jest czas, kiedy księżyc znajduje się w znaku Bliźniąt. (W Internecie znajdziesz wiele stron z informacjami na temat pozycji księżyca w określonym dniu. Moją ulubioną jest: http://www.lunarium.co.uk/calendar/universal.jsp).

Księżyc w znaku Barana

To dobry czas na dywinacje związane z biznesem, nowymi projektami, inwestycjami, rozwojem osobistym lub sukcesem. Jest to również sprzyjający okres na wszelkie dywinacje związane z walką o siebie.

Księżyc w znaku Byka

To dobry czas na dywinacje związane z domem, rodziną, romansem, stabilnością, kreatywnością, sztuką, dobrobytem i dobrym dogadywaniem się z innymi.

Księżyc w znaku Bliźniąt

To dobry czas na dywinacje związane z komunikacją, autoekspresją, różnorodnością, pomyślnością i sukcesem. Jak już wspomniałem wcześniej, jest to okres sprzyjający dowolnej formie dywinacji.

Księżyc w znaku Raka

To dobry czas na dywinacje związane z miłością, emocjami, członkami rodziny, bezpieczeństwem, lojalnością, akceptacją, uznaniem i domem. W tym czasie można przeprowadzić każdy rodzaj dywinacji.

Księżyc w znaku Lwa

To dobry czas na dywinacje związane ze sportem, teatrem, pasją, przywództwem, pewnością siebie, wspaniałomyślnością i zaufaniem.

Księżyc w znaku Panny

To dobry czas na dywinacje związane ze zdrowiem, domem, praktycznością, wytrwałością, intelektem i zatrudnieniem.

Księżyc w znaku Wagi

To dobry czas na dywinacje związane z relacjami, miłością, małżeństwem, rozwodem, partnerstwem, kwestiami prawnymi i dogadywaniem się z innymi.

Księżyc w znaku Skorpiona

To dobry czas na dywinacje związane z seksem, pożądaniem, namiętnością, płodnością, odwagą, szczerością i cyklem życia.

Księżyc w znaku Strzelca

To dobry czas na dywinacje związane z przygodą, podróżami, duchowością, wyższą edukacją i wszelkimi formami wróżbiarstwa.

Księżyc w znaku Koziorożca

To dobry czas na dywinacje związane z biznesem, karierą, ambicjami i sukcesem.

Księżyc w znaku Wodnika

To dobry czas na dywinacje związane z marzeniami, przyjaźnią, tajemnicami, sekretami i wszystkim co inne lub niekonwencjonalne.

Księżyc w znaku Ryb

To dobry czas na dywinacje związane z osobistym rozwojem, marzeniami i celami. To czas sprzyjający dywinacjom w dowolnej formie.

Dni tygodnia

Każdy dzień tygodnia emanuje inną energią, która może być wykorzystana w dywinacjach.

Niedziela (Słońce)

Niedziela jest dobrym dniem na dywinacje związane z rodziną, dziećmi, przyjaciółmi, postaciami o dużym autorytecie, przywództwem, rozwojem kariery, dobrobytem, władzą i sukcesem.

Poniedziałek (Księżyc)

Poniedziałek jest dobrym dniem na dywinacje związane z romansem, miłością, emocjami, opiekuńczością, płodnością i wszelkimi kwestiami dotyczącymi kobiet. To również dobry dzień na dywinacje dotyczące wody, intuicji i krótkich podróży.

Wtorek (Mars)

Wtorek jest dobrym dniem na dywinacje związane z odwagą, działaniem, hartem ducha, siłą, współzawodnictwem, pieniędzmi, medycyną, ogrodnictwem i parciem naprzód pomimo przeszkód i negatywności.

Środa (Merkury)

Środa jest dobrym dniem na dywinacje związane z wszelkimi formami komunikacji, kreatywnością, myśleniem, autoekspresją, nauką, pamięcią, sąsiadami, nałogami oraz sztuką.

Czwartek (Jowisz)

Czwartek jest dobrym dniem na dywinacje związane z rozwojem, pieniędzmi, finansami, dobrobytem i wszelkim formami ekspansji i finansowego zysku. Jest to również dobry dzień na dywinacje związane ze sportem, rywalizacją, zdrowiem, miłością oraz dalekimi podróżami.

Piątek (Wenus)

Piątek to dobry dzień na dywinacje związane z seksualnością, miłością, romansem, pięknem, płodnością i spokojem ducha. Dzień ten sprzyja również dywinacjom związanym z uzdrowieniem, społecznymi aktywnościami, lojalnością i wiernością.

Sobota (Saturn)

Sobota to dobry dzień na dywinacje związane z ogrodnictwem, płodami rolnymi, sadzeniem roślin, opiekuńczością, ochroną i pomyślnością. Dzień ten sprzyja również dywinacjom związanym z wytrzymałością, przeszkodami i ograniczeniami.

Pory doby

Kiedy wybierzesz już właściwy dzień na swoją praktykę, możesz ją dodatkowo wzmocnić jeśli przeprowadzisz dywinację o odpowiedniej porze doby.

Świt

Świt to doskonała pora na przeprowadzenie dywinacji, która łączy się z samorozwojem, przezwyciężaniem nałogów i złych nawyków oraz wszystkim, co ma związek z pracą i karierą.

Środek dnia

Słońce świeci najmocniej w środku dnia, co sprawia, że jest to idealny moment na przeprowadzenie dywinacji związanych z siłą, motywacją i głównymi celami.

Zmierzch

Zmierzch to doskonała pora na przeprowadzenie wszelkich rytuałów związanych z samodoskonaleniem, spokojem, stabilnością i samokontrolą.

Noc

Czas po zachodzie słońca to doskonała pora na przeprowadzenie dywinacji związanych z miłością, seksualnością i spojrzeniem na sprawy w innym świetle.

Przesilenia i równonoce

Cztery cykle wyznaczające rytm pór roku dodają dywinacjom dodatkowej energii. Równonoce od zawsze były uznawane za istotne ponieważ jest to czas, kiedy dzień i noc mają mniej więcej taką samą długość. Przesilenia to te momenty na przestrzeni roku, kiedy Słońce znajduje się w najniższym lub najwyższym punkcie w stosunku do równika.

Okres pomiędzy wiosenną równonocą (marzec), a przesileniem letnim (czerwiec) to dobry czas na dywinacje związane z nowym początkiem. To czas dojrzewania.

Okres pomiędzy przesileniem letnim (czerwiec), a jesienną równonocą (wrzesień) to dobry czas na dywinacje związane z finalizacją, wynikami, konkluzjami i odbieraniem zasłużonych nagród.

Okres pomiędzy jesienną równonocą (wrzesień), a przesileniem zimowym (grudzień) to dobry czas na dywinacje związane z patrzeniem w przyszłość, planowaniem i wyznaczaniem celów.

Okres pomiędzy przesileniem zimowym (grudzień), a wiosenną równonocą (marzec) to dobry czas na dywinacje związane z narodzinami, nowym życiem, planowaniem nowych przedsięwzięć oraz manifestacją.

Esbaty

Pełnia księżyca to czas, kiedy czarownice przeprowadzają swoje księżycowe rytuały. Wierzą one, że energia Księżyca jest wówczas najsilniejsza i że wszelkie rytuały czy dywinacje przeprowadzone w tym okresie w jak największym stopniu spożytkują tę energię. Jeżeli twoje dywinacje wiążą się z rozwojem czy pomaganiem innym, esbat może być doskonałym czasem na ich przeprowadzenie.

Otwarty umysł

Dywinacja, aby była skuteczna, wymaga zawieszenia niewiary oraz gotowości do działania w oparciu o intuicję i uczucia. Wielu ludziom przychodzi to z trudem. Nie jest to zaskakujące ponieważ żyjemy w świecie, gdzie w większości chcemy postrzegać siebie jako osoby racjonalne i logicznie myślące. Chociaż musisz być otwarty na nadnaturalne energie to jednocześnie powinieneś stąpać twardo po ziemi i zachowywać zdrowy rozsądek.

Motywacja

Musisz jednoznacznie określić powody, dla których przeprowadzasz daną dywinację. Czy sądzisz, że w ten sposób zyskujesz pewną władzę nad innymi osobami? Czy dywinacja pomaga ci odnaleźć sens życia? Czy poszukujesz ukrytej wiedzy? A może po prostu chcesz pomagać innym? Istnieje bardzo wiele powodów, dla których ludzie interesują się wróżbiarstwem i powinieneś się upewnić, że twoja praktyka ma nieść pomoc i wskazywać drogę, a nie być sposobem na wzmocnienie poczucia własnej wartości i połechtanie ego.

Rytuały

Rytuał to takie działanie, które jest wykonywane powtarzalnie w określony sposób. Nabożeństwa religijne są takimi właśnie rytuałami. Rytuały często są przeprowadzane po to, aby zbliżyć nas do boskości. Wiele istotnych wydarzeń w naszym życiu, takich jak śluby, pogrzeby, świętowanie urodzin czy inne kluczowe momenty, są rytuałami. Jednak nie zawsze rytuały łączą się z ważnymi wydarzeniami. Szczotkowanie zębów też może być rytuałem. Rytuałem może być nawet sposób, w jaki każdego ranka przygotowujemy się do wyjścia z domu.

Wielu wróżbitów korzysta z rytuałów aby wprowadzić swój umysł w taki stan, który jest wymagany do przeprowadzenia dywinacji. Może być to coś prostego, jak na przykład zmówienie modlitwy. Może przybrać to postać ceremonii, łącznie z wyrysowaniem kręgu, zapaleniem świeczek i zwróceniem się o anielską protekcję. Może być to nawet coś zupełnie wyjątkowego i charakterystycznego tylko dla danego wróżbity. Na przykład jeden ze znanych mi tarocistów dmucha na swoją talię przed rozpoczęciem sesji. Jego partnerka, która również zajmuje się wróżeniem, przed przeprowadzeniem swoich dywinacji zawsze zapala świece. Inny znajomy wróżbita przed rozpoczęciem praktyki trzyma swoją kryształową kulę w złączonych dłoniach i zmawia krótką modlitwę. U jeszcze innego widziałem, jak przed rozrzuceniem kości energicznie pocierał drewnianą skrzynkę, w której je przechowywał. Wszystkie te rytuały pomagają wróżbicie osiągnąć odpowiedni stan umysłu przed rozpoczęciem dywinacji.

Tego typu rytuały często są przeprowadzane po to, aby ułatwić wróżbicie nawiązanie połączenia z bóstwem. Jednak ich cel może być również zupełnie inny. Mogą one służyć wyłącznie temu, aby wróżbita przystąpił do swojej praktyki z odpowiednim nastawieniem.

Jeden ze znanych mi wróżbitów przed rozpoczęciem dywinacji przeprowadzał krótki rytuał wzmacniający jego pewność siebie, bez której nie mógłby kontynuować swojej pracy. Zaczął to robić na początku swojej drogi jako profesjonalny wróżbita i stało się to jednym z elementów jego autorskiej praktyki.

Stworzenie niewielkiego rytuału dla siebie może być pomocne podczas przygotowań do wróżenia. Może ci to pomóc w zestrojeniu twojej świadomości z twoją podświadomością, wzmocnieniu połączenia z najwyższym źródłem, wprowadzenia twego umysłu w spokojny, medytacyjny stan, czy nawet w zwiększeniu twojej pewności siebie. Każdy rytuał, który przeprowadzasz, powinien być dostosowany do ciebie.

Przykładem takiego prostego rytuału może być zapalenie białych świec zarówno przez wróżbitę jak i przez jego klienta, z jednoczesnym skupianiem się obu tych osób na tym, czego spodziewają się po danej dywinacji. Na zakończenie sesji płomienie świec są zdmuchiwane.

Wróżbiarstwo na przestrzeni dziejów zawsze cieszyło się dużą popularnością, a ludzie żyjący współcześnie są nie mniej ciekawi swojej przyszłości, niż ich praprzodkowie sprzed setek, czy nawet tysięcy lat. W dzisiejszym zgiełku ludzie potrzebują każdego wsparcia, które pomoże im przetrwać i osiągnąć sukces. Dopóki wszystkich nas dotykają troski i problemy, dopóty będziemy żywo zainteresowani tym, co przyniesie nam przyszłość.

Mam nadzieję, że wypróbujesz różne metod wróżenia, które są opisane w tej publikacji. Wraz z praktyką przekonasz się, że aby móc dostrzec przebłyski przyszłości musisz jedynie wprowadzić się w spokojny, zrelaksowany, medytacyjny stan. Zaufaj swoim instynktom, uczuciom i intuicji. Uwierz, albo przynajmniej zawieś niewiarę, podczas przeprowadzania swoich dywinacji. Dzięki nim wzmocnisz swoje połączenie z wszechświatem oraz zyskasz wskazówki, których w inny sposób nie mógłbyś zdobyć.

Wraz ze wzrostem twoich wróżbiarskich umiejętności, wzrośnie również twoja intuicja – ale też twoja popularność. Przekonasz się, że dywinacje są praktycznym narzędziem do zdobywania natchnionych boskością odpowiedzi na wszelkie twoje pytania.

Życzę ci samych sukcesów na tym niezwykle fascynującym polu.

Abakomancja: dywinacja na podstawie obserwacji wzorów tworzonych przez kurz, piasek lub popiół rozsypany na płaskiej powierzchni.

Aeromancja: dywinacja na podstawie obserwacji znaków widocznych w powietrzu, takich jak tworzenie się i ruch chmur, spadające gwiazdy, burze, wiatry, mgły, tęcze i inne zjawiska atmosferyczne.

Ailuromancja: dywinacja na podstawie obserwacji kocich zachowań.

Aksynomancja: wróżenie za pomocą siekiery lub topora. Podstawą interpretacji jest kierunek wyznaczony przez trzonek siekiery po jej rzuceniu.

Akultomancja: wróżenie za pomocą igieł. Dwadzieścia jeden igieł umieszcza się w płytkim naczyniu. Następnie do naczynia powoli wlewana jest woda i to w jaki sposób igły układają się na powierzchni wody stanowi podstawę interpretacji.

Alektromancja: dywinacja z wykorzystaniem koguta. Dwadzieścia sześć kartek papieru, każda zawierająca jedną literę alfabetu, należy rozłożyć w kręgu i na każdej położyć suche ziarno kukurydzy. Następnie w środku kręgu umieszcza się koguta. Litery zapisane na kartkach, z których kogut podejmie ziarno stworzą predykcję. Inny sposób tej samej dywinacji polega na głośnym wypowiadaniu kolejnych liter alfabetu i zapisywanie tych, na dźwięk których kogut zapieje.

Aleuromancja: wróżenie za pomocą mąki. Na skrawkach papieru zapisujemy potencjalne rozstrzygnięcia, a następnie skrawki te zwijamy i umieszczamy w środku kulek ulepionych z ciasta. Zazwyczaj kulki te należy upiec. Upieczone bułeczki są dokładnie mieszane, a następnie losuje się jedną z nich. Wiadomość, która znajduje się jej wnętrzu wskazuje na ostateczną odpowiedź dywinacji.

Alfitomancja: dywinacja mająca na celu ustalenie winy lub niewinności danej osoby i przeprowadzana na podstawie obserwacji fizycznych reakcji jej ciała po zjedzeniu pszennego lub jęczmiennego chleba. Jeśli organizm tej osoby dobrze strawi chleb oznaczało to, że jest ona niewinna.

Alomancja: wróżenie za pomocą soli. Kryształy soli są wyrzucane w powietrze i obserwowane podczas opadania. Interpretowane są również wzory jakie utworzy sól po opadnięciu na podłoże.

Alweromancja: wróżenie z dźwięków. Może być to dowolny dźwięk. Po jego pierwszym usłyszeniu, interpretowane są wszystkie kolejne dźwięki pochodzące z tego samego źródła. Mówiąc ogólnie, dźwięki narastające oznaczają niebezpieczeństwo.

Ambulomancja: dywinacja polegająca na chodzeniu. Podstawą interpretacji może być ilość zrobionych kroków, szybkość marszu oraz to, co zobaczymy podczas takiego spaceru.

Amniomancja: wróżba przewidująca przyszłość dziecka na podstawie wyglądu tzw. czepka, czyli błony otaczającej głowę noworodka. Tą dywinację najczęściej przeprowadza akuszerka.

Antomancja: wróżenie z kwiatów. Podstawą interpretacji jest ilość kwiatów, ich barwa, oraz sposób ich ułożenia.

Antracomancja: wróżba oparta na obserwacji żarzących się węgli.

Antropomancja: dywinacja polegająca na obserwacji zachowań ludzi składanych w ofierze. W innej formie tej dywinacji wróżbita przyglądał się wnętrznościom osób zmarłych lub umierających.

Apantomancja: dywinacja oparta na nieoczekiwanych spotkaniach ze zwierzętami. Godło Meksyku przedstawia złotego orła, który siedzi na kaktusie i trzyma w dziobie węża. To jeden ze znaków, który ujrzeli starożytni azteccy szamani, a samo miasto Meksyk zbudowano w miejscu, gdzie dostrzeżono ten omen. W innym wariancie apantomancja polega na wróżeniu ze wszystkiego, co dzieje się w danym momencie.

Arytmomancja: wróżenie z liczb, najczęściej skojarzonych z odpowiednimi literami alfabetu. Patrz tez: numerologia.

Astragalomancja: wróżenie za pomocą zwierzęcych kości lub kostek do gry. Pierwsi praktycy tej metody używali owczych kości skokowych. Rozrzucano je na podłożu i interpretowano ich położenie. Później zaczęto stosować dwanaście kości, które oznaczano literami, słowami lub symbolami.

Astragyromancja: wróżenie za pomocą specjalnych kości oznaczonych literami i liczbami.

Astrologia: wróżenie na podstawie ruchu gwiazd i planet.

Atramentomancja: odmiana scryingu z wykorzystaniem niewielkiej ilości tuszu wylanego na wnętrze prawej dłoni.

Auspicje: wróżenie z odgłosów i lotu ptaków.

Austromancja: wróżenie z siły i kierunku wiejącego wiatru.

Autonografia: wróżenie z wykorzystaniem planszety i pisaka. Dywinacja ta jest zazwyczaj nazywana pismem automatycznym.

Batrachomancja: dywinacja na podstawie odgłosu, wyglądu i zachowania żab, ropuch i traszek.

Belomancja: wróżenie ze strzał. Najbardziej powszechny sposób przeprowadzenia tej dywinacji polega na wystrzeleniu strzały pionowo w powietrze i obserwacji tego, w którym miejscu wyląduje. Druga metoda polega na posłaniu strzały w kierunku kamiennej powierzchni i interpretacji znaku pozostawionego przez grot. Czasami do trzech strzał przypisuje się trzy możliwe rozstrzygnięcia. Ta strzała, która wyląduje najdalej wskazuje na ostateczną odpowiedź.

Bibliomancja: wróżenie za pomocą książek. Po sformułowaniu pytania losowo wybrana strona książki wyznacza odpowiedź. Można użyć dowolnej książki, ale najczęściej na potrzeby tej metody wykorzystywana jest Biblia oraz Complete Works of Shakespeare. Książki mogą być używane do ustalania odpowiedzi typu „tak” lub „nie”. Po zadaniu pytania książka jest otwierana na przypadkowej stronie. Mając zamknięte oczy należy przesuwać palec po wybranej stronie i losowo wskazać na dowolny fragment tekstu. Następnie należy policzyć litery we wskazanym zdaniu ignorując znaki interpunkcyjne. Jeżeli wynik jest liczbą parzystą odpowiedź jest pozytywna, a jeśli nieparzystą – negatywna.

Bletonizm: zdolność do wykrywania podziemnych cieków wodnych. Jest to jedna z odmian radiestezji, a swoją nazwę zawdzięcza żyjącemu na przełomie wieków XVIII i XIX, francuskiemu radiestecie o nazwisku Bleton.

Botanomancja: wróżenie na podstawie odgłosu zgniatanych lub palonych liści. Patrz też: Kauzymomancja.

Brontoskopia: wróżenie na podstawie intensywności i czasu trwania grzmotów. Patrz też: Kerannoskopia.

Ceromancja: wróżenie z roztopionego wosku.

Ceroskopia: wróżenie polegające na wlewaniu roztopionego wosku do zimnej wody.

Chirognomia: wróżenie z kształtu dłoni.

Chirologia: wróżenie z bruzd i linii znajdujących się we wnętrzu dłoni.

Chiromancja: wróżenie z kształtów, linii, wzgórków i innych charakterystycznych elementów palców i wnętrza dłoni.

Chronomancja: dywinacja polegająca na wykorzystaniu kalendarza do określania pomyślnych i niepomyślnych dni.

Cineromancja: wróżenie z popiołów pozostałych po ognisku.

Cyklomancja: dywinacja wykorzystująca obracające się koło. Koło jest wyposażone w specjalny znacznik a na jego krawędzi zapisuje się nazwiska lub odpowiedzi na pytania. Po zakręceniu koła i jego zatrzymaniu znacznik wskaże ostateczną odpowiedź.

Cylikomancja: wróżenie za pomocą naczyń wypełnionych wodą. Odmiana scryingu.

Dafnomancja: dywinacja polegająca na wsłuchiwaniu się w odgłos płonących gałęzi wawrzynu. Im głośniejszy dźwięk, tym bardziej pozytywna odpowiedź.

Daktylomancja: dywinacja z wykorzystaniem specjalnego trójnogu umieszczonego w misie, na brzegu której wypisano poszczególne litery alfabetu. Uczestnicy dywinacji kładą palce na trójnogu i czekają, aż zacznie się on wewnątrz misy wskazując kolejne litery. W pewnym sensie można uznać tę metodę za prekursora tabliczki Ouija. Często na trójnogu zawieszana jest obrączka, która wychylając się na różne strony wskazuje kolejne litery odpowiedzi.

Demonomancja: dywinacja polegająca na przyzywaniu demonów i interpretacji uzyskanych od nich odpowiedzi. To niebezpieczna forma wróżbiarstwa, która łączy się z czarną magią.

Empiromancja: dywinacja polegająca na badaniu obiektów spalonych w rytualnym ogniu.

Felidomancja: dywinacja polegająca na obserwacji ruchu i zachowań kotów.

Filomancja: wróżenie z żyłek i innych wzorów widocznych na liściach. W innej wersji filomancja polega na interpretacji odgłosów szumiących drzew. Patrz też: Sykomancja.

Filorodomancja: dywinacja polegająca na położeniu płatków róży na dłoni, a następnie uderzeniu w nią drugą dłonią. Podstawą interpretacji jest towarzyszący temu odgłos. Ta metoda dywinacji cieszyła się dużą popularnością w starożytnej Grecji.

Fizjognomia: wróżenie z elementów twarzy, na przykład czoła (metoposkopia), nosa, uszu, ust, oczu czy brwi.

Floromancja: wróżenie z kwiatów.

Frenologia: wróżenie z zagłębień i innych charakterystycznych cech czaszki. Ten system dywinacji powstał w końcu XVIII wieku, a jego twórcą był austriacki lekarz, Franz Joseph Gall. Metoda ta początkowo cieszyła się ogromną popularnością, ale w miarę upływu lat stopniowo ubywało również jej zwolenników.

Gastromancja: dywinacja polegająca na interpretacji dźwięków wydobywających się z żołądka.

Geloskopia: dywinacja polegająca na interpretacji czyjegoś śmiechu.

Geomancja: wróżenie z ziemi. Podstawą interpretacji są znaki nakreślone w losowy sposób na ziemi. Geomancja jest również wróżeniem ze szczelin powstałych w wysychającym na słońcu błocie.

Grafologia: interpretacja charakteru danej osoby na podstawie analizy jej odręcznego pisma.

Gyromancja: dywinacja polegająca na chodzeniu w wyznaczonym okręgu, na obwodzie którego umieszczono poszczególne litery alfabetu. Kiedy w wyniku tego krążenia dana osoba dostaje zawrotów głowy i zaczyna się chwiać, poszczególne litery, na które wpadnie są zapisywane a następnie tworzona jest z nich ostateczna interpretacja.

Halomancja: wróżenie z wzorów i kształtów jakie tworzy sól rozsypana na płaskiej powierzchni.

Haruspicje: dywinacja polegająca na badaniu wnętrzności złożonych w ofierze zwierząt.

Hemomancja: odmiana scryingu z wykorzystaniem jednej lub dwóch kropli krwi.

Hepatoskopia: dywinacja polegająca na badaniu wątroby złożonego w ofierze zwierzęcia. Wzmianki o tej metodzie można odnaleźć w Biblii. Praktykowano ją na większości obszarów starożytnego świata, ale podobnie jak haruspicje, już dawno została zapomniana. Obecnie ludzie uznają serce jako ośrodek duszy. Tysiące lat temu uważano, że dusza rezyduje w wątrobie i dlatego hepatoskopia była wówczas tak popularna.

Hieroskopia: dywinacja polegająca na obserwacji zachowań zwierząt i ludzi, którzy mają być złożeni w ofierze.

Hippomancja: wróżenie z koni. Obserwowano zachowanie tych zwierząt podczas świętych procesji i na tej podstawie tworzono predykcje.

Hydromancja: wróżenie z wody. Woda daje życie, a jej brak sprowadza śmierć. Woda w postaci deszczu jest darem niebios. Posiada oczyszczające właściwości i może zmywać ludzkie grzechy. W hydromancji interpretowany jest ruch wody, kierunek jej przepływu i stopień jej wzburzenia. Popularnym sposobem na zbadanie ruchu wody było zanurzenie w niej obrączki zawieszonej na nitce. Poprzez wrzucanie kamyków do wody można było uzyskiwać odpowiedzi typu „tak” lub „nie”. Nieparzysta liczba rozchodzących się fal była dobrym znakiem. Terminem „hydromancja” często nazywa się praktykę scryingu z wykorzystaniem wody.

Ichnomancja: wróżenie z odcisków stóp.

Ichtiomancja: wróżenie na podstawie zachowania ryb. To jeden z rodzajów auspicjów. W innym wariancie ichtiomancja polega na badaniu rybich wnętrzności.

Ikonomancja: wróżenie z wykorzystaniem religijnych obrazów lub ikon. Poprzez wpatrywanie się w ikonę wróżbita uzyskuje informacje istotne dla danej dywinacji.

Kapnomancja: wróżenie na podstawie obserwacji kształtów jakie tworzy dym unoszący się znad paleniska.

Kartomancja: wróżenie z kart do gry lub kart Tarota.

Katoprtromancja: wróżenie na podstawie obserwacji odbić w wypolerowanym metalu. Jest to jedna z odmian scryingu.

Kauzymomancja: dywinacja polegająca na paleniu liści i gałęzi drzew. Interpretowany jest nie tylko ogień, ale i dym. Patrz też: Botanomancja.

Kerannoskopia: wróżenie z błyskawic i grzmotów. Patrz też: Brontoskopia.

Klamancja: dywinacja polegająca na interpretacji wokalnych dźwięków wydawanych przez ludzi w różnych sytuacjach, od chrząknięcia po okrzyk zaskoczenia. Podczas dywinacji rozpatruje się głośność, tonację, czas trwania i nietypowość takich dźwięków.

Kledonomancja: wróżenie polegające na interpretowaniu przypadkowo wypowiedzianych słów.

Klejdomancja: wróżenie z klucza zawieszonego na rzemieniu lub łańcuszku.

Kleromancja: dywinacja polegająca na losowaniu niewielkich przedmiotów. Często termin ten odnosi się do wróżenia z użyciem kostek lub kamieni domina.

Konchomancja: wróżenie za pomocą muszli, szczególnie muszelek kauri.

Koskinomancja: wróżenie za pomocą sita. Sito było utrzymywane za pomocą szczypiec przez dwójkę asystentów i jeśli się poruszyło wskazywało na winę podejrzanego.

Kromniomancja: wróżenie za pomocą cebuli. Każdej sadzonce cebuli przypisywano inne nazwisko. Nazwiska te zazwyczaj oznaczały potencjalnych małżonków. Cebula, która zakiełkowała jako pierwsza, wskazywała na ostateczną odpowiedź.

Krystalomancja: wróżenie za pomocą szklanej kuli. To jedna z odmian scryingu, w której oryginalnie zamiast kuli wykorzystywano powierzchnię stojącej wody, na przykład jeziora lub stawie. Nostradamus był znany z tego, że podczas tworzenia swoich przepowiedni używał misy wypełnionej wodą. Starożytni Arabowie często wykorzystywali w swoich dywinacjach niewielkie naczynia wypełnione tuszem. W innych wariantach tej metody wykorzystuje się szklane lub obsydianowe lustra. Dr John Dee, nadworny astrolog królowej Elżbiety I, zatrudnił Edwarda Kelly’ego, praktyka scryingu, który używał lustra wykonanego z obsydianu. Stosowane są również inne rodzaje wypolerowanych kamieni.

Ksenomancja: dywinacja oparta na interpretacji wydarzeń podczas spotkania kogoś nieznajomego.

Ksylomancja: wróżenie z drewna. Podczas spaceru przez las należało sformułować pytanie, po czym natychmiast się zatrzymać i rozejrzeć w okolicy za najbardziej interesującą gałęzią leżącą na ziemi. Wybrana gałąź stanowiła podstawę wróżebnej interpretacji.

Kubomancja: wróżenie za pomocą sześciennych kości. To praktyka podobna do astrogalomancji, z tą różnicą, że tutaj ściany kostek oznaczane są kropkami, a nie innymi symbolami.

Labiomancja: dywinacja polegająca na obserwacji ludzkich ust.

Lampadomancja: dywinacja polegająca na obserwacji płomienia świecy lub lampy.

Lekanomancja: wróżenie z oleju. Podstawą interpretacji są kształty utworzone z oleju dodanego w niewielkiej ilości do naczynia z wodą. To starożytna metoda dywinacji, która jest stosowana po dziś dzień.

Libanomancja: wróżenie z dymu. To starożytna metoda dywinacji, która była stosowana w Babilonii. Liście i niewielkie gałązki aromatycznego drzewa były cięte i suszone, a następnie wrzucane na rozżarzone węgle. Następnie interpretowano unoszący się dym w celu ustalenia przyszłych trendów.

Litomancja: wróżenie z wypolerowanych kamieni. Nie jest jasne, w jaki sposób dywinacja ta była przeprowadzana w przeszłości, ale bardzo możliwe, że większe kamienie były wykorzystywane podobnie jak szklane kule. Dzisiaj do wróżenia z kamieni szlachetnych używane są specjalnie wygładzone kamienie.

Lunomancja: dywinacja polegająca na obserwacji cieni tworzących się na twarzy danej osoby w świetle księżyca.

Lychnomancja: wróżenie z knota świecy. Czasem wpatrując się w knot świecy w jego części najbliższej płomienia można doświadczyć wizji. Jeżeli to się nie wydarzy można zamiast tego zinterpretować sposób palenia się świecy.

Makromancja: dywinacja polegająca na obserwacji największego obiektu w polu widzenia wróżbity. Interpretowany jest zarówno rozmiar, kształt i położenie tego obiektu, jak też materiał z którego jest wykonany.

Makulomancja: wróżenie ze znamion. Interpretowany jest rozmiar, kształt i umiejscowienie takich znamion na ciele.

Margarytomancja: wróżenie z pereł. Perłę należy umieścić w pobliżu ognia i przykryć szklanym naczyniem. Następnie wyczytywane są nazwiska osób podejrzanych o popełnienie przestępstwa. Kiedy wyczytane zostanie nazwisko faktycznego sprawcy perła powinna podskoczyć, czasem nawet uderzając w dno naczynia.

Metagnomia: dywinacja, w której wróżbita wchodzi w stan transu i doświadcza mistycznych wizji.

Meteoromancja: dywinacja polegająca na obserwacji jasności i kierunku poruszania się meteorytów, oraz konstelacji z których wydają się pochodzić.

Metoposkopia: dywinacja i analiza charakteru na podstawie linii i innych znaków na czole danej osoby.

Mikromancja: wróżenie na podstawie obserwacji najmniejszych obiektów w polu widzenia wróżbity. Przeciwieństwo makromancji.

Miomancja: dywinacja polegająca na obserwacji ruchy myszy i szczurów.

Moleomancja: wróżenie z pieprzyków, znamion i innych skaz skórnych.

Molibdomancja: dywinacja polegająca na dodaniu niewielkiej ilości płynnego ołowiu do pojemnika z wodą. Podstawą interpretacji jest kształt utworzony przez zastygły metal.

Narkomancja: dywinacja w postaci wizji przychodzących podczas narkotycznego snu.

Nefelomancja: dywinacja polegająca na obserwacji ruchu chmur oraz wzorów, jakie tworzą obłoki na niebie.

Nekromancja: dywinacja polegająca na komunikacji ze zmarłymi.

Numerologia: wróżenie z liczb skojarzonych z nazwiskiem rodowym oraz datą urodzenia danej osoby.

Odontomancja: wróżenie z rozmiaru, barwy i jednolitości zębów, oraz ich położenia względem siebie.

Ofiomancja: dywinacja polegająca na obserwacji ruchów węży i innych gadów.

Ojnomancja: dywinacja polegająca na wpatrywaniu się w kieliszek ciemnoczerwonego wina. Według moich bliskich ta praktyka jest mi aż nazbyt bliska.

Okulomancja: dywinacja polegająca na obserwacji ruchu i charakterystyki gałek ocznych danej osoby.

Olinomancja: wróżenie z resztek wina pozostałych w kieliszku. Praktyka podobna do tasseomancji.

Ololigmancja: dywinacja polegająca na interpretacji wycia psów.

Omfalomancja: wróżenie z pępka pierworodnego dziecka. W ten sposób możemy ustalić ile jeszcze dzieci będzie miała dana kobieta, albo ile razy zajdzie jeszcze w ciążę.

Oneiromancja: dywinacja polegająca na interpretacji snów. Ponieważ uznaje się, że sny są nam zsyłane przez bogów, ta metoda dywinacji postrzegana jest jako szczególnie potężna.

Onikomancja: dywinacja w której zamiast szklanej kuli wykorzystywane są wypolerowane paznokcie. Znani mi praktycy tej metody wpatrują się we własne paznokcie. Jednak w średniowieczu często wpatrywano się w paznokcie małego chłopca. Tę dywinację przeprowadza się niemal wyłącznie na zewnątrz i w świetle słonecznym. W chirologii onikomancją nazywa się praktykę wróżenia z paznokci dłoni.

Onimancja: dywinacja polegająca na wysmarowaniu oliwą paznokci prawej dłoni małego, niewinnego dziecka. Jest to jeden z wariantów scryingu.

Onomancja: wróżenie z liter tworzących nazwisko danej osoby. Można to nazwać krótszą i łatwiejszą odmianą numerologii.

Oomancja: dywinacja polegająca na przyglądaniu się białku jaja. Surowe jajo należy wbić do szklanki z wodą, a następnie zinterpretować kształty które utworzy zawieszone w wodzie białko. W innej wersji tej metody wykorzystywane jest jedynie żółtko. Jajo należy ugotować, a następnie zrobić dziurkę w węższym końcu skorupki. Następnie żółtko jest skraplane na powierzchnię białej kartki i kształty jakie utworzy stanowią podstawę interpretacji.

Ornitomancja: wróżenie z widoku, odgłosów oraz lotu ptaków.

Osteomancja: wróżenie ze zwierzęcych kości, najczęściej z kości barkowych owiec. W astragalomancji również wykorzystywane są zwierzęce kości, ale też kostki do gry.

Pegomancja: dywinacja polegająca na obserwacji ruchu wody w źródłach i fontannach, szczególnie po wrzuceniu do nich kamienia. Jest to jedna z odmian hydromancji.

Pesseomancja: wróżenie z wzorów utworzonych z rozrzuconych ziaren lub małych kamieni. Często używa się zabarwionych ziaren i kamieni, co dostarcza dodatkowych informacji.

Piromancja: wróżenie z ognia. Istnieje wiele wariantów tej starożytnej metody wróżbiarskiej. Jeden z nich polega na wpatrywaniu się w płomień do momentu wprowadzenia się w stan transu. Często do ognia wrzucane są kolorowe proszki, co ma ułatwić wejście w trans. W innej wersji wróżbita przygląda się drgającemu płomieniowi świecy lub lampy.

Piroskopia: wróżenie ze śladów przypaleń na kartce papieru.

Plastromancja: wróżenie z żółwich skorup. Metoda ta była praktykowana w Chinach przed tysiącami lat i może być najstarszą znaną ludzkości formą dywinacji. Skorupę żółwia podgrzewano nad płomieniem, a następnie przyglądano się pęknięciom powstałym pod wpływem wysokiej temperatury. Patrz też: Skapulimancja.

Podomancja: wróżenie z kształtu stóp oraz widocznych na nich linii i innych znaków.

Psychografia: dywinacja polegająca na pisaniu będąc pod wpływem duchowego świata. To kolejna nazwa dla pisma automatycznego. Patrz też: Autonografia.

Psychomancja: dywinacja polegająca na interakcji z duchami zmarłych. Pismo automatyczne i mówiące tabliczki są przykładami tej dywinacji.

Psychometria: dywinacja oparta na wrażeniach których źródłem jest dany fizyczny obiekt.

Quercusmancja: wróżenie z żołędzi i dębowych liści. Według legendy jeśli dąb zrzucał liście oznaczało to złamanie jakiejś przysięgi. Zakochani wrzucali po jednym żołędziu to pojemnika z wodą. Jeżeli żołędzie zetknęły się w wodzie zwiastowało to ślub owej pary. Żołędzie często są używane jako amulety a stary przesąd mówi, że osoba, która nosi przy sobie żołądź nigdy się nie zestarzeje.

Rabdomancja: praktyka radiestezji z wykorzystaniem rozwidlonej gałęzi lub wahadła.

Rapsodomancja: wróżba z przypadkowo wybranego fragmentu poezji. Patrz też: Bibliomancja.

Retromancja: dywinacja polegająca na nagłym spojrzeniu do tyłu, przez ramię. Pozwala nam to dostrzec rzeczy z innej perspektywy oraz zauważyć coś, czego nie widzieliśmy patrząc przed siebie.

Schematomancja: wróżenie z czyjegoś wyglądu i zachowania. W pewnym sensie można uznać tę metodę za prekursorkę mowy ciała.

Scrying: dywinacja w oparciu o wizje dostrzeżone w czystej wodzie, kryształowej kuli, lustrze czy wypolerowanej powierzchni jakiegoś materiału.

Selenomancja: dywinacja polegająca na obserwacji faz i rozmiaru Księżyca, a także wzorów powstałych na jego powierzchni czy jego widoczności za zasłoną chmur.

Sideromancja: dywinacja polegająca na wrzuceniu nieparzystej liczby łodyg słomy na powierzchnię nagrzanego metalu i obserwacji ich ruchu pod wpływem gorąca. Niektóre źródła podają, że sideromancja polegała na przepowiadaniu przyszłości z obserwacji gwiazd. Jednak wydaje się, że chodzi tutaj nie o gwiazdy na niebie, ale o charakterystyczne znaki powstałe na skutek przypalenia żelazkiem jakiegoś rodzaju cekinów.

Skapulimancja: wróżenie ze zwierzęcych kości. Ponad pięć tysięcy lat temu w starożytnych Chinach zwierzęce kości były podgrzewane i na podstawie pęknięć powstałych pod wpływem wysokiej temperatury tworzono predykcje. Tę formę dywinacji praktykowali również Rzymianie, Celtowie, Arabowie oraz rdzenni mieszkańcy półwyspu Labrador w Ameryce Północnej.

Skatomancja: wróżenie z zapachu, barwy oraz kształtu odchodów.

Skiomancja: dywinacja polegająca na obserwacji wielkości i kształtów cieni.

Somatomancja: wróżenie z ludzkiego ciała. Alternatywna nazwa fizjognomii.

Sortilegia: dywinacja polegająca na losowym wyborze różnego rodzaju obiektów z większej ich grupy. Najbardziej znanym przykładem sortilegiów jest I Ching.

Spodanomancja: wróżenie z popiołów. Według Artura Edwarda Waite’a, metoda ta była praktykowana w Niemczech w pierwszej połowie XIX wieku. Wieczorem przed domem rozrzucano grubą warstwę popiołu i za pomocą palca wypisywano w nim pytanie. Litery, które pozostały widoczne w popiele następnego dnia interpretowano jako wyrocznię.

Stichomancja: wczesna odmiana bibliomancji.

Sykomancja: wróżenie z liści. Oryginalnie używano liści figowych, ale dziś wykorzystuje się dowolny rodzaj liści z drzewa, które jest w jakiś sposób związane z osobą przeprowadzającą dywinację. W dawnej wersji tej metody na liściach zapisywano pytania. Jeżeli tusz wysechł szybko, był to zły znak, jeśli zaś wysychał długo stanowiło to dobrą wróżbę na przyszłość.

Tasseomancja: dywinacja polegająca na badaniu wzorów utworzonych przez herbaciane fusy na dnie filiżanki. W jednym z wariantów tej metody zamiast liści herbaty używa się ziaren kawy.

Tefromancja: wróżenie z popiołów pozostałych po spalonej ofierze.

Topomancja: dywinacja polegająca na obserwacji naturalnych formacji topograficznych, takich jak wzgórza, góry, strumienie, rzeki, doliny i płaskowyże.

Trochomancja: wróżenie z przecinających się śladów kół. Najlepiej jeśli ślady te pozostawiono na błotnistej powierzchni.

Tyromancja: wróżenie z sera. Niewiele wiadomo o tej starożytnej metodzie dywinacji, ale prawdopodobnie oparta ona była badaniu wyglądu sera, procesu jego dojrzewania i pleśni utworzonej na jego powierzchni.

Uranomancja: dywinacja polegająca na obserwacji ruchu, zagęszczenia i lokalizacji względem siebie gwiazd i planet. W przeciwieństwie do astrologii uranomancja nie mapuje całego nieba a skupia się jedynie na pozycji gwiazd w czasie przeprowadzania dywinacji.

Uromancja: wróżenie z moczu.

Zoomancja: wróżenie z wyglądu i zachowania zwierząt. Jeden z wariantów tej metody skupia się na ruchu zwierząt wyobrażonych, takich jak jednorożce, sfinksy, czy smoki. Jest to jedna z odmian auspicjów.

1 Slate 1988, 21.

2 Hawking 1993, 115.

Polecamy