Nowe Przymierze i Psalmy, Pismo Święte Nowego Testamentu i Psalmy ebook

NOWE PRZYMIERZE I PSALMY

Pismo Święte Nowego Testamentu i Psalmy

Przekład z języka greckiego i hebrajskiego

FRAGMENT

Nowe Przymierze i Psalmy. Pismo Święte Nowego Testamentu i PsalmyWydanie trzecie Nowego Przymierza i pierwsze Księgi Psalmów

Bible text © 2012 Ewangeliczny Instytut Biblijny, www.feib.pl Ebook edition © 2012 LOGOS MEDIA, www.logosmedia.pl

Tłumaczenie: Anna Haning, Piotr Zaremba (Mt, Mk, Łk, J, Rz, Hbr); Piotr Zaremba (pozostałe księgi Nowego Przymierza oraz Księga Psalmów)

Nazwy własne: Krzysztof Sielicki

Redakcja naukowa: Dariusz Banicki, Adam Ciorga, Anna Haning, Robert Merecz, Piotr Muchowski, Agnieszka Piątek, Andrzej Zaborski

Konsultacja polonistyczna: Ewa Sawicka (†), Marta Tylenda-Wodniczak, Karolina J. Zaremba

Sponsor przekładu: In Touch Mission International

Redakcja wydania elektronicznego: Jarosław Jankowski

Konwersja publikacji i redakcja techniczna: Zbigniew Szalbot

Projekt okładki: Studio Aquarel

Publikacja powstała we współpracy z Ewangelicznym Instytutem Biblijnym.

All Rights Reserved. Wszelkie prawa zastrzeżone. Przedruk, odtwarzanie lub przetwarzanie całości lub fragmentów książki w mediach każdego rodzaju wymaga pisemnego zezwolenia Ewangelicznego Instytutu Biblijnego.

Wydawca: LOGOS MEDIA

EPUB: ISBN 978-83-63837-08-2 MOBI: ISBN 978-83-63837-09-9

Patronat:

Słowo zaproszenia

Trzymasz w ręku szczególną Książkę. Opisuje ona okoliczności, w jakich Jezus Chrystus, Syn Boga, z którego woli żyjesz, przygotował Nowe Przymierze i zaprasza ludzi do jego zawarcia. Na dalszych stronach znajdziesz informacje o tym, na czym polega to Przymierze i jakie wynikają z niego przywileje.

Niniejsza Książka jest zbiorem wielu dokumentów starożytności. Zostały one spisane w języku greckim, jakim posługiwano się w pierwszym wieku naszej ery oraz – jak w przypadku Psalmów – w języku hebrajskim okresu o wiele wcześniejszego. Pisma te zebrano następnie w to, co od wieków nazywa się Pismem Świętym Nowego Testamentu oraz Księgą Psalmów. Stanowią one najważniejsze przesłanie dla ludzkości i najbardziej znaczący dowód żywych relacji między Bogiem a człowiekiem.

Ci, którzy znają język grecki i hebrajski, mogą cieszyć się tekstem oryginalnym. Takie osoby są jednak mniejszością. Większość potrzebuje przekładów. Spełniają one ogromną rolę. Dzięki nim ożywają i przemawiają do nas prawdy, które w przeciwnym razie pozostawałyby całkowicie nieznane. A to byłaby niepowetowana strata. Szczególnie, że Nowe Przymierze jest gotowe! Bóg podpisał je krwią swego Syna.

Miliony ludzi na przestrzeni wieków stały się stroną tego Przymierza. Czy Ty również? Jeśli jeszcze nie, to przeczytaj i podpisz je swoim pójściem w ślady Jezusa Chrystusa. Szczegóły na dalszych stronach.

Wydawcy

Spis treści

Ważniejsze uwagi o przekładzie

Tekst źródłowy Nowego Przymierza

Podstawą prac przekładowych był tekst i aparat krytyczny zawarty w 27. wydaniu Novum Testamentum Graece Nestlego-Alanda (Deutsche Bibelgesellschaft, Stuttgart 1993). Do tekstu głównego przekładu włączono jednak kilkanaście wariantów występujących w Tekście większościowym. Są to: Mt 6:13b; Mt 17:21; Mt 18:11; Mt 18:15a; Mt 23:14; Mk 7:16; Mk 9:44; Mk 9:46; Mk 11:26; Mk 15:28; Łk 1:28; Łk 9:55-56; Łk 17:36; Łk 23:17; J 5:3b-4; 1 Kor 11:29. Włączono też dwa warianty występujące w Tekście przyjętym: Dz 8:37 i Dz 15:34.

Na przedstawiony wyżej kształt tekstu głównego zdecydowano się dlatego, że przekłady tekstu krytycznego prezentowanego we wspomnianym wyżej 27. wydaniu Novum Testamentum Graece już na rynku istnieją. Poza tym taki tekst główny ma wieloletnią tradycję w ewangelicznej części chrześcijaństwa polskiego. Warianty tekstowe zostały szczegółowo opisane. Sposób opisu jest w większości przypadków taki, jak w aparacie krytycznym Novum Testamentum Graece. Drobiazgowość opisu wariantów wynika z sygnalizowanego tłumaczom zainteresowania Czytelników, ale też wymaga sięgnięcia do literatury specjalistycznej w formie drukowanej lub elektronicznej. Przekłady homogeniczne, tj. jednorodne, tekstów: krytycznego, większościowego i przyjętego ukażą się w niedalekiej przyszłości, najpierw w formie elektronicznej.

Ważniejsze zmiany nowego wydania

Niniejszy przekład Nowego Przymierza ukazuje się w trzecim, poprawionym wydaniu, w połączeniu z pierwszym wydaniem przekładu Psałterza. Wprowadzone zmiany i korekty wynikają z poczytności przekładu, z uwag szerokiego grona Czytelników, ale także z rozszerzenia zakresu przełożonych ksiąg o Księgę Psalmów. Zmiany obejmują: (1) Cytaty Księgi Psalmów w księgach Nowego Testamentu. Zaznaczono przy tym przypadki, w których cytat nie koresponduje z tekstem hebrajskim. (2) Formę literacką. Tekst poprawiano mając na uwadze precyzję wyrazu myśli oraz piękno języka polskiego. (3) Korektę omyłek i niedociągnięć redakcyjnych zauważonych we wcześniejszych wydaniach.

Tekst źródłowy Księgi Psalmów

Tekstem źródłowym dla przekładu Księgi Psalmów była Biblia Hebraica Stuttgartensia (BHS),1 tekst zwojów znad Morza Martwego (DSS)2 oraz tekst Septuaginty (G).3

Tekst główny niniejszego przekładu Księgi Psalmów nie jest konsekwentnym tłumaczeniem tekstu masoreckiego podanego w BHS. Znalazły w nim odzwierciedlenie również warianty tekstowe DSS i G. Dobór wariantów tekstu wyjściowego podporządkowany był koncepcji spójności logicznej samego tekstu, ale także spójności logicznej tekstu Psalmów z pismami Nowego Testamentu. Tam, gdzie tekst główny odbiega od MT, zostało to wyraźnie zaznaczone i opatrzone uwagami krytycznymi. Zaznaczyć przy tym należy, że w niniejszym wydaniu uwzględniono tylko ważniejsze warianty tekstowe DSS i G.

Takie podejście uzasadnione jest trzema względami: (1) Odkrycie zwojów znad Morza Martwego rzuciło nowe światło na tekst masorecki oraz — pośrednio — na Septuagintę. (2) Septuaginta, pojmowana w tych rozważaniach jako grecki przekład ksiąg Biblii hebrajskiej, podobnie jak niniejszy przekład, nie jest konsekwentnym tłumaczeniem tekstu masoreckiego w takiej formie, w jakiej podaje go BHS. Tekst Septuaginty jest w niektórych przypadkach bardziej zgodny z tekstem manuskryptów znad Morza Martwego, a w co najmniej dwóch przypadkach z tekstem dokumentów dziś już nieznanych. Jest to o tyle ważne, że z Septuaginty korzystali autorzy Nowego Testamentu. (3) Konsekwentne przekładanie tekstu masoreckiego czasem niepotrzebnie wprowadza do Pisma Świętego Starego i Nowego Testamentu rozbieżności znaczeniowe, co jest szczególnie ważne w przypadku starotestamentowych cytatów w Nowym Testamencie.

Imię własne Boga

Imię własne Boga, występujące często w Psalmach, oddawano w formie Pan. Tam jednak, gdzie domagał się tego kontekst, użyto tetragramu JHWH, czyli: Jahwe. Uczyniono tak w przypadku: Ps 50:1; 54:8; 68:5,21; 71:5; 73:28; 83:19; 106:48; 135:5; 148:13. W czasie lektury Czytelnik może również to Imię odczytywać jako „Pan”.

Zwoje znad Morza Martwego

W przekładzie wzięto pod uwagę warianty tekstowe Księgi Psalmów zaświadczone w: 1QPsa, 1QPsb, 2QPs, 3QPs, 4QPsa, 4QPsb, 4QPsc, 4QPsd, 4QPse, 4QPsf, 4QPsg, 4QPsh, 4QPsj, 4QPsk, 4QPsl, 4QPsm, 4QPsn, 4QPsq, 4QPso, 4QPsr, 4QPss, 4QPst, 4QPsu, 4QPsw, 4QPsx, 4Q522, 5QPs, pap6QPs, 8QPs, 11QPsa, 11QPsb, 11QPsc, 11QPsd, 11QPse, 11QPsApa, 5/6HevPs, MasPsa, MasPsb. Odniesiono się też do 4QCatenaA oraz 4QpPs37. Zakres wykorzystania wariantów tekstowych został odnotowany w przypisach.

Przekład literacki i jego adresaci

Prezentowany przekład jest przekładem literackim. Znaczy to, że w procesie tłumaczenia starano się język greckiego i hebrajskiego oryginału podporządkować wymogom języka polskiego.

Przekład adresowany jest do całego społeczeństwa, szczególnie jednak do osób: (1) nieobeznanych, lub słabo obeznanych, z kulturą czasów biblijnych; (2) zajmujących się ewangelizacją, wychowaniem chrześcijańskim, kaznodziejstwem i duszpasterstwem. Jako taki nie powinien on być traktowany jako przekład jedyny. Powinien wręcz zachęcać do korzystania z innych przekładów, a ostatecznie do jak najszerszego odwoływania się do tekstu greckiego i hebrajskiego.

Literackość a wierność przekładu

Literackość przekładu nie oznacza, że jest on przekładem mniej wiarygodnym niż inne przekłady (na przykład tzw. przekłady dosłowne). Tam, gdzie chodziło o przekazanie myśli teologicznej, niniejszy przekład czyni to w sposób dosłowny, to znaczy podporządkowuje język polski sposobowi wyrażania myśli w języku oryginalnym. Literackość odnosi się głównie: (1) do realiów życia codziennego; (2) do narracji historycznych i geograficznych (jak na przykład w Dziejach Apostolskich); (3) do stosowania zaimków zamiast powtarzania tych samych słów lub do wtrącania imion autorów wypowiedzi tam, gdzie brak tego mógłby zamazywać znaczenie tekstu; (4) do przekładu idiomów (choć kulturowe ich brzmienia zostały podane w przypisach); (5) do związków frazeologicznych; (6) do miar i wag, jednak tylko tam, gdzie nie mają one znaczenia symbolicznego (jak to jest na przykład w Objawieniu św. Jana). Słowa dodane, nie występujące w tekście greckim lub hebrajskim, ujęto w nawiasy kwadratowe, ale tylko w tych przypadkach, gdzie nie wynikają one z tekstu. Nie zaznaczono słów dodanych ze względu na brak polskich odpowiedników (np. gr. hades przetłumaczono wyrażeniem świat zmarłych) lub ze względu na konieczność podziału bardzo długich zdań na krótsze.

Zagadnienia terminologiczne

Ze względu na adresatów przekładu zaproponowano nowe określenia dla niektórych terminów, na przykład Opiekun (dla wcześniejszego Pocieszyciel), przełożony lub starszy (dla wcześniejszego biskup), opiekun lub przedstawiciel (dla wcześniejszego diakon), miejsce kary lub gęste mroki miejsca kary (dla poprzedniego piekło).

Oznajmujący, zachęcający i estetyczny wymiar zaleceń etycznych właściwych dla Nowego Przymierza starano się oddać słowami, które na taki wymiar wskazują (np. przymiotnikami: piękny, szlachetny, wspaniały zamiast dobry).

Słownictwo apostoła Pawła wyrażające wymiar rzeczywistości w Chrystusie tłumaczono bez wyjaśniających uproszczeń zakładając, że po przeczytaniu wszystkich pism apostoła jego myśl stanie się dla Czytelnika jasna. Rozróżniono jednak wyrażenie wiara w Chrystusa od wyrażenia wiara Chrystusa. To drugie tłumaczono jako zawierzenie Chrystusowi lub wiara Chrystusowi.

Greckie aion zdecydowano się tłumaczyć konsekwentnie jako wiek, a to ze względu na nowotestamentową perspektywę dziejów.

Nie upraszczano słownictwa brzemiennego w znaczenie teologiczne, np. duch, dusza, grzech, odkupienie, potępienie, przebłaganie, ucisk, zbawienie itp.

Niektóre terminy świadomie tłumaczono niekonsekwentnie, aby Czytelnik mógł sobie poszerzyć ich zakres znaczeniowy. Na przykład gr. sodzo tłumaczono jako zbawić, ocalić lub uzdrowić, a gr. parabole jako podobieństwo, przykład i porównanie.

Kilku uwag wymaga w tym względzie również przekład Psalmów.

Ze względu na potrzebę zwięzłości, tak czasem istotną w przekładzie poezji, ale też po to, by jak najlepiej oddać istotę rzeczy, zdecydowano się pozostać przy występującym we wcześniejszych przekładach wyrażeniu BojaźńPana, hbr. ir’at JHWH, gr. fobos theou. Wyrażenie to oznacza cześć lub szacunek dla Pana, liczenie się z Nim i Jego wolą przy formułowaniu poglądów, podejmowaniu decyzji czy przyjmowaniu określonego punktu widzenia. W Nowym Testamencie oddawano tę bojaźń wyrażeniem poczucie odpowiedzialności wobec Pana (np. Flp 2:12; 1P 1:17).

W kwestii terminów duch, dusza, serce, nerki i wątroba, tam, gdzie słowa te opisują niematerialną sferę życia człowieka, pierwsze trzy umieszczano w tekście głównym, natomiast występowanie dwóch pozostałych zaznaczano w przypisach, w kategorii idiomów.

Jako idiomy potraktowano wyrażenia, zwroty i słowa właściwe głównie językowi hebrajskiemu, w tym antropomorfizmy. Umieszczano je w przypisach, tłumacząc w tekście głównym ich znaczenie, ale też umieszczano w tekście głównym, podając w przypisach ich znaczenie. W tym względzie, z uwagi na poetycki charakter Psalmów, świadomie nie zachowywano konsekwencji.

Jeśli chodzi o termin Słowo, tam, gdzie termin ten określa wolę Bożą wyrażoną w Prawie, obietnicy lub proroctwie, pisano go wielką literą.

Uwagi o notach występujących w Psalmach

Do złotej myśli (Ps 16, 56, 57, 58, 59, 60) lub

miktam

, hbr.

michtam

. Możliwe znaczenia: (1)

Napis,

inskrypcja

lub

Psalm inskrypcyjny

(zob. Iz 38:9), gr.

stelografia

, czyli: napis na steli. Być może chodzi o modlitwę na piśmie lub o modlitwę osnutą wokół myśli lub zasady wyrytej na kamieniu lub wybitej na ozdobie. (2)

Ze złota

, l.

złocisty

,

złota

(

myśl

), a zatem:

Złoty Psalm

lub:

Do złotej myśli

. (3)

Psalm pokornego

(l.

nienagannego

)

Dawida

, od ak.

katamu

, czyli: przykryć, odkupić (?). (4)

Cicha modlitwa

. (5)

Psalm przebłagalny.

(6) Określenie wczesnej kolekcji Psalmów.

Na czas choroby (Ps 53), hbr.

‘al-machalat

. Możliwy odczyt: (1)

‘al

, czyli: na, oraz

machalat

, czyli: fujarka (?). Chodziłoby zatem o utwór śpiewany przy grze na fujarce lub flecie, co mogłoby się również odnosić do pieśni żałobnej (Jr 48:36; Mt 9:23). (2)

W związku z chorobą

, od hbr.

machale

. (3) Być może określenie melodii lub instrumentu muzycznego. W niektórych greckich tekstach występuje słowo

choreia

, od hbr.

mecholot

, czyli: taniec okrężny, zob. Ps 149:3; 150:4. (4) Być może nazwa jednego z  chórów, chóru Machola, zob. 1Krl 4:31.

Na czas przygnębienia lub: Na [melodię]:

Mahalat leannot

(Ps 88), hbr.

‘al-machalat le‘annot

. Możliwy odczyt: (1)

‘al

, czyli: na, oraz

machalat

, czyli: fujarka (?). Chodziłoby zatem — jak powyżej — o utwór śpiewany przy grze na fujarce lub flecie, co mogłoby też odnosić się do pieśni żałobnej (Jr 48:36; Mt 9:23). (2)

W związku z chorobą

,

dla upokorzenia,

l.

pokuty,

l.

przygnębienia

, od hbr.

machale

, oraz

‘innah

.

Na flety (Ps 5), hbr.

’el-hannehilot

. Występujące w tekście hl

nechilot

łączony jest z 

chalil

czyli: flet (Iz 30:29). Inne możliwości odczytu: (1)

do choroby

, hbr:

necholot

; (2)

na dziedzictwo

; G odczytuje to słowo w sensie

nachalah

, czyli: dziedzictwo; może też jednak chodzić o rodzaj melodii; (3)

na murmurando

; Talmud odczytuje

nechlot

jako: rój [pszczół], co mogłoby oznaczać popularną melodię przypominającą brzęczenie pszczół.

Na melodię:

Cicha gołębica w dali

(Ps 56). Możliwy odczyt: (1)

Cicha gołębica — oddaleni.

(2)

Gołębica odległych terebintów

, jeśli

’elem

potraktować jako

’elim

, l.m. od

’elah

, czyli: dąb, terebint. (3)

O ludzie oddalonym od świętych

(l.

od świętości

, l.

świątyni

), gr.

hyper tou laou tou apo ton hagion memakrymmennou

, gdzie

’elem

odczytano w sensie

’elim

, czyli rzeczy świętych.

Na melodię:

Dziewice

(Ps 46), hbr.

‘al-‘alamot

, zob. 1Krn 15:20. (1) Może chodzić o przeznaczenie Psalmu na głosy żeńskie lub soprany. (2)

O sprawach ukrytych

, gr.

hyper ton kryfion

G.

Na melodię:

Lilie

(Ps 45, 69, 80), hbr.

‘al-szoszannim

. Być może: Na sześć głosów.

Na melodię:

Lilia

świadectw

(Ps 60), hbr.

‘al-szuszan‘edut

. Według G:

tym, którzy mają być przemienieni

, gr.

tois alloiothesomenois

, od hbr.

‘al-sze-szanim

. Jeśli chodzi o hbr.

‘edut

, czyli: świadectwo, słowo to może odnosić się do pouczeń lub do zachęty (zob. Ps 119:88). G odczytuje to słowo w sensie:

jeszcze

, hbr.

‘od

.

Na melodię:

Łania o poranku

(Ps 22), hbr.

‘al-’ajjelet ha-szszachar

. (1) Łania,

’ajjelet

, przetłumaczono w G jako:

pomoc

, gr.

antilempsis

, hbr.

’ejalut

. Przy takim odczycie chodziłoby o Psalm mogący służyć pomocą już od rana. (2) Być może chodzi o rodzaj melodii.

Na melodię:

Nie niszcz

lub:

Nie doprowadzaj do zniszczenia

, (Ps 57, 58, 59, 75), hbr.

’al-taszchet

. Pewną wskazówką może być Pwt 9:26; 20:19; 1Sm 26:9 i  Iz 65:8.

Na melodię:

Umrzyj za syna

(Ps 9), hbr.

‘almut labben

. Możliwy odczyt: (1) O tajemnicach syna, gr.

hyper ton kryfion tou hiou

G, hbr.

‘al ‘alumot

. (2) Na soprany, dla syna; hbr.

‘almot

może bowiem oznaczać młode kobiety albo — w kontekście muzycznym — soprany lub chór żeński. W  tym przypadku mogłoby chodzić o pieśń na wysoką tonację możliwą do zaśpiewania przez chłopca. Por. Ps 46:1.

Na oktawę (Ps 6, 12), hbr.

‘al-haszszeminit

. Być może: na osiem głosów.

Na radosną melodię (Ps 8, 81, 84), hbr.

‘al-haggittit

. Możliwy odczyt: (1)

Na [melodię] gatyjską

, hbr.

‘al-haggittit

. (2)

Na [instrument] gatyjski

, tzn. pochodzący z Gat lub tam wyrabiany. (3)

Na tonację gatyjską

, tzn. charakterystyczną dla środowiska Gat. (4) Na melodię śpiewaną przy tłoczeniu wina, a przez to radosną. W G:

nad prasą do wina

, gr.

hyper ton lenon

; prawdopodobnie tłumacz potraktował hbr.

gittit

jako

gittot

, czyli: tłocznie wina. (5) Być może określenie jednego z chórów — chóru synów Obeda Edomczyka z Gat, zob. 2Sm 6:10-12; 1Krn 13:13-14; 15:21; 16:38.

Pieśń pouczająca (Ps 32, 42, 44, 45, 52, 53, 54, 55, 74, 78, 88, 89, 142; również w Ps 47:7), hbr.

maskil

. Inne znaczenia: (1) Medytacja; (2) Psalm wyjaśniający, zob. gr.

synesis

G; (3) Psalm dobrze napisany, zob. 2Krn 30:22. Niepewność bierze się też stąd, że nie wiadomo, czy termin ten odnosi się do treści Psalmu czy do akompaniamentu.

Sela, hbr.

sela

: Być może pochodzi od pers.

sala

, czyli: pieśń, dźwięk strun. Być może termin techniczny dodany później, mający zaznaczać styl muzyki lub recytacji. Sugerowane znaczenia: (1) Przejść do wyższej tonacji, od hbr.

salal

, imp.

sollu

. (2) Według Hieronima i Akwili słowo to znaczy:

zawsze

. (3) Pauza w grze instrumentalnej; w G

diapsalma

. (4) Skrót wyrażenia: (a)

siman lisznot haqol

:

znak, aby zmienić głos

; (b)

sov lema‘alah haszszar

:

wróć do stopnia,

l.

od początku

. (5) Nota:

dla bębna

, odnosząca się do osoby grającej na instrumencie

sal

, czyli bębnie koszykowatego kształtu, z dołączonym kierunkowym

he

.

Skarga (Ps 7), hbr.

sziggajon

. Być może słowo to wywodzi się od ak.

szegu

, czyli: pieśń żałobna. Określenie to pojawia się w Ha 3:1, lecz w l.m., co sugerowałoby, że może się ono odnosić do bliżej nieznanego rodzaju utworu.

Wyznanie (Ps 80), hbr.

‘edut

. Słowo to może oznaczać świadectwo, poświadczenie, może też odnosić się do pouczeń lub do zachęty (zob. Ps 119:88).

Pomniejsze zbiory Psalmów w obrębie Psałterza

Księga Psalmów podzielona jest na pięć części lub ksiąg: Pierwsza: 1-41, druga: 42-72, trzecia: 73-89, czwarta: 90-106 i piąta: 107-150. Warto przy tym pamiętać, że w obrębie zbioru Psalmów wyodrębnia się też, między innymi, Psalmy koronacyjne: 47, 93, 96-99; Psalmy królewskie: 2, 18, 20, 21, 35, 45, 72, 89, 101, 110, 132, 144; Psalmy Mesjańskie: 2, 22, 110; Pieśni pielgrzymów: 120-143 i Psalmy pokutne: 6, 32, 38, 51, 102, 130, 147.

Przekład dla wszystkich

Niniejszy przekład jest pierwszym powstającym w ramach polskiego chrześcijaństwa ewangelicznego. Nie jest jednak przekładem wyznaniowym. Adresowany jest — jak wspomniano — do całego społeczeństwa.

Przekład przyjazny przemianom

Celem tłumaczy i wydawców nie było dostarczenie Czytelnikowi przekładuna długie wieki. Chodziło raczej o przekład, który odpowiadałby aktualnym potrzebom zmieniającej się rzeczywistości. Wiele elementów niniejszego dzieła ma charakter eksperymentu, na przykład szczegółowość opisów wariantów, wielość odsyłaczy i słownik nazw własnych. Jeśli niniejsze wydanie Nowego Przymierza i Psalmów okaże się wydarzeniem godnym zauważenia, to następne wydania na pewno będą bogatsze o sugestie wyrażone zarówno w aplauzie, jak i w krytyce.

Podziękowania

Naturalną rzeczą są wyrazy uznania i wdzięczności, choć jest oczywiste, że te najważniejsze pozostają w sferze rzeczywistości nadchodzącej. Jesteśmy wdzięczni wszystkim — małym i wielkim — za wszelkie fachowe, duchowe i materialne wsparcie — małe i wielkie. Nie sposób wymieniać na tych stronicach setek osób w różnym stopniu zaangażowanych, lecz tak samo ważnych. Ich imiona i nazwiska — za ich zgodą — zamieścimy w innym trybie lub w osobnej publikacji.

Wykaz skrótów

Skróty ksiąg biblijnych

Stary Testament: Rdz, Wj, Kpł, Lb, Pwt, Joz, Sdz, Rt, 1-2Sm, 1-2Krl, 1-2Krn, Ezd, Ne, Est, Jb, Ps, Prz, Kzn, Pnp, Iz, Jr, Tr, Ez, Dn, Oz, Jl, Am, Ab, Jo, Mi, Na, Ha, So, Ag, Za, Ml. Nowy Testament: Mt, Mk, Łk, J, Dz, Rz, 1-2Kor, Ga, Ef, Flp, Kol, 1-2Ts, 1-2Tm, Tt, Flm, Hbr, Jk, 1-2P, 1-3J, Jd, Obj.

Inne skróty

A — Kodeks Aleksandryjski

ak. — akkadyjski

arab. — arabski

aram. — aramejski

BHS — Biblia Hebraica Stuttgartensia 1997. K. Elliger, W. Rudolf, ed., wyd. 5. Stuttgart: Deutsche Bibelgesellschaft.

imp. — imperativus

JHWH — Imię własne Boga, Jahwe.

G, Gmss — Septuaginta, manuskrypty Septuaginty

gr. — grecki

H — przekład Hieronima

Hex — źródła heksaplaryczne

hbr. — hebrajski

hl — hapax legomenon, słowo użyte tylko raz w tekście Psalmów.

L — recenzja Lucjana

l. — lub

l.p., l.m. — liczba pojedyncza, liczba mnoga.

MT, MTmss — tekst masorecki, manuskrypty tekstu masoreckiego

K — wersja ketiw oznaczająca w MT wyrażenie zaświadczone w tekście głównym, co do którego istnieje sugestia — Q, czyli: qere — że należy odczytywać je inaczej.

ms, mss — manuskrypt, manuskrypty

por. — porównaj

Q — wersja qere odnosząca się w MT do sugestii, jak należy czytać wyrażenie K, czyli: ketiw, zapisane w tekście głównym.

pers. — perski

S — tekst syryjski

Tg — targum

Vg — wulgata

w., ww. — wiersz, wiersze

zob. — zobacz

[...] — nawias kwadratowy zamyka wyrazy lub wyrażenia, których w oryginale wyraźnie brak, a które w odczuciu tłumaczy wyjaśniają lub stanowią opcję wyjaśnienia znaczenia tekstu.

α’— przekład Akwili

ε’ — Quinta, edycja heksaplaryczna

εβρ’ — wydania hebrajskie

θ’ — przekład Teodocjona

σ’ — przekład Symmacha

Spis treści

Strona redakcyjna

Słowo zaproszenia

A Word of Encouragement

Ważniejsze uwagi o przekładzie

Some notes about the translation

Wykaz skrótów

Ewangelia według św. Mateusza

Ewangelia według św. Marka

Ewangelia według św. Łukasza

Ewangelia według św. Jana

Dzieje Apostolskie

List św. Pawła do Rzymian

Pierwszy List św. Pawła do Koryntian

Drugi List św. Pawła do Koryntian

List św. Pawła do Galacjan

List św. Pawła do Efezjan

List św. Pawła do Filipian

List św. Pawła do Kolosan

Pierwszy List św. Pawła do Tesaloniczan

Drugi List św. Pawła do Tesaloniczan

Pierwszy List św. Pawła do Tymoteusza

Drugi List św. Pawła do Tymoteusza

List św. Pawła do Tytusa

List św. Pawła do Filemona

List do Hebrajczyków

List św. Jakuba

Pierwszy List św. Piotra

Drugi List św. Piotra

Pierwszy List św. Jana

Drugi List św. Jana

Trzeci List św. Jana

List św. Judy

Objawienie św. Jana

Księga Psalmów

Polecane publikacje

Przypisy

Ewangelia według św. Mateusza

ROZDZIAŁY: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24, 25, 26, 27, 28

AUTOR: Apostoł MateuszCZAS: ok. 60 r. po Chr.MIEJSCE: Antiochia (w Syrii)CEL: Uzasadnienie, na podstawie Starego Testamentu, że Jezus z Nazaretu jest posłanym przez Boga Chrystusem i Królem.TEMAT: Jezus z Nazaretu — Chrystus i Król.

Rodowód Jezusa

EW. MATEUSZA 1 Rodowód Jezusa Chrystusa, syna Dawida, syna Abrahama. 1.2 Abraham był ojcem Izaaka, Izaak ojcem Jakuba, Jakub ojcem Judy oraz jego braci. 1.3 Juda był ojcem Faresa i Zary; ich matką była Tamar. Fares był ojcem Hesroma, Hesrom ojcem Arama. 1.4 Aram był ojcem Aminadaba, Aminadab ojcem Naassona, a Naasson ojcem Salmona. 1.5 Salmon był ojcem Boesa, matką zaś była Rachab. Boes oraz Rut byli rodzicami Jobeda, a Jobed ojcem Jessaja. 1.6 Jessaj był ojcem Dawida, króla. Dawid był ojcem Salomona, a jego matką była żona Uriasza. 1.7 Salomon był ojcem Roboama, Roboam ojcem Abiasza, Abiasz ojcem Asafa. 1.8 Asaf był ojcem Jozafata, Jozafat ojcem Jorama, Joram ojcem Ozjasza. 1.9 Ozjasz był ojcem Joatama, Joatam ojcem Achaza, Achaz ojcem Ezechiasza. 1.10 Ezechiasz był ojcem Manassesa, Manasses ojcem Amosa, Amos ojcem Jozjasza. 1.11 Jozjasz był ojcem Jechoniasza i jego braci. Było to w czasie przesiedlenia do Babilonu. 1.12 A po przesiedleniu do Babilonu Jechoniaszowi urodził się Salatiel, który z kolei był ojcem Zorobabela. 1.13 Zorobabel był ojcem Abiuda, Abiud ojcem Eliakima, Eliakim ojcem Azora. 1.14 Azor był ojcem Sadoka, Sadok ojcem Achima, Achim ojcem Eliuda. 1.15 Eliud był ojcem Eleazara, Eleazar ojcem Mattana, Mattan ojcem Jakuba. 1.16 Jakub był ojcem Józefa, męża Marii, z której narodził się Jezus, nazywany Chrystusem.

1.17 Ogólnie więc biorąc, Abrahama od Dawida dzieli czternaście pokoleń; czasy Dawida od niewoli babilońskiej dzieli również czternaście pokoleń i tyle samo pokoleń przypada na czasy od uprowadzenia do Babilonu do narodzin Chrystusa.

Historia narodzenia Jezusa

1.18 Narodziny Jezusa Chrystusa zostały poprzedzone następującymi wydarzeniami. Jego matka Maria wyszła za Józefa, lecz zanim wspólnie zamieszkali, okazało się, że jest ona w ciąży za sprawą Ducha Świętego. 1.19 Jednak Józef, jej mąż, jako człowiek prawy, nie chciał jej zniesławić, dlatego zamierzał rozwieść się z nią bez rozgłosu. 1.20 Gdy rozważał taką możliwość, ukazał mu się we śnie anioł Pana i powiedział: Józefie, synu Dawida, nie bój się przyjąć Marii, twojej żony. To, że spodziewa się dziecka, sprawił Duch Święty. 1.21 Urodzi ona Syna i dasz Mu na imię Jezus, On bowiem wybawi swój lud z jego grzechów. 1.22 To wszystko stało się po to, by wypełniła się zapowiedź Pana przekazana za pośrednictwem proroka:

1.23Oto pocznie dziewica. Urodzi ona synai nadadzą mu imię Emmanuel,

co znaczy: Bóg z nami. 1.24 Po obudzeniu się, Józef postanowił zrobić tak, jak mu polecił anioł Pana. Przyjął swoją żonę. 1.25 Nie współżył z nią jednak aż do narodzin Syna, któremu dał na imię Jezus.

Hołd mędrców

EW. MATEUSZA 2 Gdy Jezus urodził się w Betlejem, w Judei, za rządów króla Heroda, do Jerozolimy przybyli mędrcy ze Wschodu. 2.2 Dowiadywali się oni: Gdzie jest ten nowo narodzony Król Żydów? Bo zobaczyliśmy wschód Jego gwiazdy i przybyliśmy złożyć Mu hołd. 2.3 Gdy król Herod o tym usłyszał, przeraził się, a z nim cała Jerozolima. 2.4 Zgromadził zatem wszystkich arcykapłanów oraz znawców Prawa i zaczął ich wypytywać, gdzie miał się urodzić Chrystus. 2.5 W Betlejem Judzkim — odpowiedzieli — zgodnie ze słowami proroka:

2.6I ty, Betlejem, ziemio judzka, wcale nie jesteś ostatnie wśród książęcych miast Judy, bo z ciebie wyjdzie władca,który będzie pasł mój ludIzraela.

2.7 Wtedy Herod wezwał potajemnie mędrców i dokładnie wypytał o czas pojawienia się gwiazdy. 2.8 Następnie posłał ich do Betlejem z takimi słowami: Idźcie, odszukajcie to Dziecko, a gdy Je znajdziecie, donieście mi o tym, bo ja też chciałbym się tam udać i złożyć Mu hołd. 2.9 Po wysłuchaniu króla mędrcy ruszyli w drogę, a gwiazda, której wschód zauważyli, wytyczała im szlak, aż stanęła nad miejscem przebywania Dziecka. 2.10 Na widok gwiazdy w tym położeniu ogarnęła ich wielka radość. 2.11 Weszli zatem do domu, spotkali tam Dziecko wraz z Jego matką Marią, upadli przed Nim w pokłonie, a następnie wyjęli swe skarby. Złożyli Mu w darze złoto, kadzidło i mirrę. 2.12 Ostrzeżeni zaś we śnie, aby nie wracać do Heroda, wrócili w swoje strony inną drogą.

Ucieczka do Egiptu

2.13 Po ich odejściu anioł Pana ukazał się we śnie Józefowi i polecił: Wstań, weź Dziecko oraz Jego matkę i uciekaj do Egiptu. Tam czekaj na dalsze polecenia. Herod bowiem będzie poszukiwał Dziecka, aby Je zgładzić. 2.14 Józef zatem wstał, spakował rzeczy Dziecka oraz Jego matki i pod osłoną nocy wyruszył do Egiptu. 2.15 Przebywał tam aż do śmierci Heroda, aby się wypełniło to, co zapowiedział Pan przez proroka:

Z Egiptu wezwałem mojego Syna.

Śmierć dzieci

2.16 Gdy Herod zorientował się, że mędrcy go zmylili, strasznie się rozgniewał. Następnie wydał rozkaz wymordowania w Betlejem i jego okolicach wszystkich chłopców poniżej drugiego roku życia. Ten wiek ustalił na podstawie rozmowy, którą wcześniej odbył z mędrcami. 2.17 Tak wypełniły się słowa proroka Jeremiasza:

2.18Usłyszano krzyk w Ramie, płacz i  wielki lament. Rachel opłakuje swoje dzieci, nie daje się pocieszyć, ponieważ ich już nie ma.

Jezus Nazaretańczykiem

2.19 Gdy Herod umarł, anioł Pana znów ukazał się we śnie przebywającemu w Egipcie Józefowi. 2.20 Wstań! — polecił mu. — Weź Dziecko oraz Jego matkę i wracaj do ziemi izraelskiej. Ci, którzy czyhali na życie tego Dziecka, już nie żyją. 2.21 Józef spakował więc rzeczy Dziecka oraz Jego matki i ruszył w drogę powrotną. 2.22 Jednak zaniepokoiła go wieść, że w Judei, jako następca Heroda, panuje jego syn Archelaos. To go zniechęciło do udania się w tamte strony. Ostrzeżony we śnie, odszedł w okolice Galilei, 2.23 gdzie osiedlił się w Nazarecie. W ten sposób wypełniły się zapowiedzi proroków, że Jezus będzie nazwany Nazaretańczykiem.

Działalność Jana Chrzciciela

EW. MATEUSZA 3 Po pewnym czasie wystąpił Jan Chrzciciel. Głosił on na Pustyni Judzkiej: 3.2 Opamiętajcie się, gdyż Królestwo Niebios jest blisko. 3.3 Właśnie Jana dotyczą słowa proroka Izajasza:

Głos wołającego na pustkowiu: Przygotujcie drogę Pana, prostujcie Jego ścieżki.

3.4 Jan nosił ubranie z wielbłądziej sierści, opasywał się skórzanym pasem, a żywił szarańczą i miodem dzikich pszczół. 3.5 Schodzili się do niego mieszkańcy Jerozolimy, całej Judei oraz okolic położonych nad Jordanem. 3.6 Tych, którzy otwarcie przyznawali się do swoich grzechów, Jan chrzcił w Jordanie.

3.7 A gdy zobaczył, że wielu faryzeuszów i saduceuszów przychodzi na chrzest, powiedział: Wy, pomioty żmij, czy ktoś wam doradził, aby uchodzić przed nadchodzącym gniewem? 3.8 Jeśli tak, to wydajcie owoc godny opamiętania. 3.9 Nie łudźcie się, że wam wystarczy mieć za ojca Abrahama. Mówię wam: Z tych kamieni Bóg może wzbudzić Abrahamowi dzieci. 3.10 Topór dotknął już korzeni. Każde drzewo, które nie rodzi dobrego owocu, zostanie wycięte i rzucone w ogień. 3.11 Ja, gdy chrzczę, zanurzam was w wodzie ze względu na opamiętanie. Za mną jednak idzie mocniejszy niż ja. Nie jestem godzien nosić Mu sandałów. On was będzie chrzcił, zanurzając w Duchu Świętym i ogniu. 3.12 W ręku trzyma sito. Dokładnie przesieje wszystko, co jest na Jego klepisku. Ziarno zbierze do spichrza, plewy natomiast spali w niegasnącym ogniu.

Chrzest Jezusa

3.13 W tym czasie z Galilei nad Jordan przybył do Jana Jezus. Chciał być przez niego ochrzczony. 3.14 Jan jednak próbował Go powstrzymać. To raczej ja powinienem być ochrzczony przez Ciebie — przekonywał — a Ty przychodzisz do mnie? 3.15 Lecz Jezus mu odpowiedział: Teraz ustąp. Uczyńmy zadość wszelkiej sprawiedliwości. I Jan ustąpił. 3.16 A gdy Jezus został ochrzczony i wychodził z wody, otworzyło się nad Nim niebo. Wtedy zobaczył, jak Duch Boży, niczym gołębica, zstępuje i na Nim spoczywa. 3.17 Rozległ się też głos z nieba: Oto mój ukochany Syn, źródło mojej radości.

Czas próby

EW. MATEUSZA 4 Następnie Duch poprowadził Jezusa na wyżynne pustkowie, aby został poddany próbie przez diabła. 4.2 Jezus pościł tam czterdzieści dni i czterdzieści nocy, i był już głodny. 4.3 Wtedy zbliżył się do Niego kusiciel i powiedział: Skoro jesteś Synem Boga, nakaż tym kamieniom, aby zamieniły się w chleb. 4.4 Jezus odpowiedział: Jest napisane: Człowiekowi do życia potrzebny jest nie tylko chleb, ma on się też posilać każdym słowem pochodzącym z ust Boga.

4.5 Wtedy diabeł zabrał Go ze sobą do Świętego Miasta i postawił na szczycie świątyni. 4.6 Skoro jesteś Synem Boga — namawiał — skocz stąd w dół. Przecież napisano:

Odda cię pod opiekę swoich aniołów, a oni będą cię nosić na rękach, byś czasem swojej stopy nie uraził o kamień.1

4.7 Jezus mu odpowiedział: Napisano jednak także: Nie będziesz wystawiał na próbę Pana, swego Boga.

4.8 Potem znów diabeł zabrał Jezusa na bardzo wysoką górę. Pokazał Mu stamtąd wszystkie królestwa świata w całej ich okazałości 4.9 i zaproponował: Dam Ci to wszystko, jeśli tylko upadniesz przede mną i złożysz mi pokłon. 4.10 Wówczas Jezus skierował do niego słowa: Odejdź, szatanie! Gdyż jest napisane: Panu, swojemu Bogu, będziesz oddawał pokłon i służył jedynie Jemu. 4.11 Wtedy diabeł zostawił Go, a zbliżyli się aniołowie i służyli Mu.

Ogłoszenie bliskości Królestwa

4.12 Gdy Jezus usłyszał, że Jan trafił do więzienia, przeniósł się do Galilei. 4.13 Po opuszczeniu zaś Nazaretu zamieszkał w Kafarnaum, nad morzem, w granicach Zabulona i Neftalego. 4.14 W ten sposób wypełniły się słowa proroka Izajasza:

4.15Ziemia Zabulona i ziemia Neftalego, droga morska, Zajordanie, Galilea pogan —4.16lud tkwiący w ciemności zobaczył wielkie światło, które wzeszło mieszkańcom mrocznej krainy śmierci.

4.17 Następnie Jezus zaczął głosić: Opamiętajcie się, gdyż Królestwo Niebios jest blisko.

Powołanie pierwszych uczniów

4.18 Przechadzając się wzdłuż Jeziora Galilejskiego, Jezus zobaczył dwóch braci. Byli to Szymon, zwany Piotr, i Andrzej, jego brat. Zarzucali oni sieci, gdyż byli rybakami. 4.19 Chodźcie za Mną — zawołał do nich Jezus — uczynię was rybakami ludzi! 4.20 Na te słowa bez wahania pozostawili sieci i poszli za Nim. 4.21 Nieco dalej Jezus dostrzegł innych dwóch braci, Jakuba, syna Zebedeusza, i jego brata Jana. Ci, wraz ze swoim ojcem, naprawiali w łodzi sieci. Ich również powołał. 4.22 Oni także pozostawili łódź oraz swojego ojca i natychmiast poszli za Nim.

Głos dobrej nowiny w Galilei

4.23 Wówczas Jezus zaczął chodzić po całej Galilei. Nauczał w tamtejszych synagogach, głosił dobrą nowinę o Królestwie i uzdrawiał wszelkie choroby oraz wszelkie ludzkie niedomagania. 4.24 Wieść o Nim rozeszła się po całej Syrii. Sprowadzano zatem do Niego wszystkich, którzy się źle czuli, cierpieli na różnego rodzaju choroby, trapiły ich bóle, byli dręczeni przez demony, epilepsję i paraliż, a On ich uzdrawiał. 4.25 Tak to podążały za Nim wielkie tłumy ludzi z Galilei i Dekapolis, z Jerozolimy, Judei i z Zajordania.

Kazanie na górze

EW. MATEUSZA 5 Jezus widząc te tłumy, wstąpił na górę, a gdy usiadł, rozłożyli się przy Nim Jego uczniowie. 5.2 Wtedy zaczął do nich przemawiać. Rozpoczął tymi słowy:

5.3 Szczęśliwi świadomi swej nędzy, gdyż ich jest Królestwo Niebios.

5.4 Szczęśliwi zasmuceni, gdyż oni doznają pociechy.

5.5 Szczęśliwi pokorni, gdyż oni odziedziczą ziemię.

5.6 Szczęśliwi złaknieni, spragnieni sprawiedliwości, gdyż oni będą nasyceni.

5.7 Szczęśliwi miłosierni, gdyż oni dostąpią miłosierdzia.

5.8 Szczęśliwi czystego serca, gdyż oni będą oglądać Boga.

5.9 Szczęśliwi niosący pokój, gdyż oni będą nazwani synami Boga.

5.10 Szczęśliwi prześladowani z powodu sprawiedliwości, gdyż ich jest Królestwo Niebios.

5.11 Szczęśliwi jesteście, gdy was będą znieważać, prześladować i kłamliwie zarzucać wam wszelkie zło ze względu na Mnie. 5.12 Cieszcie się, radujcie niezmiernie, bo w Niebie czeka was wielka zapłata. Podobnie prześladowano proroków, którzy byli przed wami.

Uczniowie — sól i światło

5.13 Wy jesteście solą ziemi. Gdyby sól zwietrzała, nikt smaku by jej nie przywracał. Byłaby nieprzydatna, w sam raz do wyrzucenia i podeptania przez ludzi. 5.14 Wy jesteście światłem świata. Nie da się ukryć miasta, które leży na górze. 5.15 Nie zapalają też lampy, by ją postawić pod garnkiem.2 Światło umieszcza się na świeczniku, skąd obecnym w domu świeci najskuteczniej. 5.16 Tak niech i wasze światło świeci wobec wszystkich. Niech ludzie zobaczą wasze szlachetne czyny i wielbią waszego Ojca w niebie.

Trwałość Prawa

5.17 Nie sądźcie, że przyszedłem unieważnić Prawo lub Proroków. Nie przyszedłem unieważnić, ale wypełnić. 5.18 Zapewniam was bowiem: Dopóki trwać będzie niebo i ziemia, ważna będzie każda jota i każda kreska Prawa — aż wszystko się dokona. 5.19 Kto zatem rozwiąże jedno z przykazań, choćby z pozoru nieważne, i w ten sposób będzie uczył ludzi, tego w Królestwie Niebios też nazwą nieważnym. Tego natomiast, kto będzie je stosował i innych tego uczył, w Królestwie Niebios nazwą ważną osobą. 5.20 Powiem więcej: Jeśli w swej sprawiedliwości nie posuniecie się dalej niż znawcy Prawa i faryzeusze, nie wejdziecie do Królestwa Niebios.

O szacunku dla życia

5.21 Wiecie o tym, że przodkom powiedziano: Masz nie zabijać, a kto popełni zabójstwo, będzie podlegał karze. 5.22 Ja wam natomiast mówię: Każdy, kto żywi gniew względem swojego brata, będzie podlegał karze. Kto podepcze jego godność, stanie przed Radą Najwyższą,3 a kto go nazwie głupcem, skończy w ogniu miejsca wiecznej kary.4

O sporach

5.23 Dlatego jeślibyś składał swój dar na ołtarzu i tam by ci się przypomniało, że twój brat ma coś przeciwko tobie, 5.24 zostaw swój dar przed ołtarzem, pojednaj się najpierw z bratem, a potem wróć i dokończ ofiarowania.

5.25 Nie odwlekaj ugody z przeciwnikiem. Załatw sprawę zanim rozpocznie się proces, aby przeciwnik nie podał cię sędziemu, a sędzia podwładnemu, i abyś nie trafił za kraty. 5.26 Zapewniam cię, wyjdziesz stamtąd, dopiero gdy oddasz ostatni grosz.

O czystości współżycia

5.27 Wiecie, że powiedziano: Masz nie cudzołożyć. 5.28 Ja wam natomiast mówię: Każdy, kto pożądliwie przygląda się kobiecie, już w swoich myślach dopuścił się cudzołóstwa. 5.29 Jeśli twe prawe oko przywodzi cię do upadku, wyłup je i odrzuć daleko od siebie. Więcej zyskasz, gdy stracisz jeden z twoich członków, niż gdy postradasz całe ciało w miejscu wiecznej kary. 5.30 Podobnie jeśli twa prawa ręka przywodzi cię do upadku, odetnij ją i odrzuć jak najdalej od siebie. Lepiej dla ciebie będzie, by zginął jeden z twych członków, niż żeby całe twe ciało miało znaleźć się w miejscu wiecznej kary.

O rozwodzie

5.31 Powiedziano też: Kto się rozwodzi z żoną, niech jej wręczy oświadczenie rozwodowe. 5.32 Ja wam natomiast mówię: Każdy, kto się rozwodzi z żoną, pomijając przypadek nierządu, naraża ją na cudzołóstwo, a kto by rozwiedzioną poślubił — cudzołoży.

O przysiędze

5.33 Wiecie, że przodkom powiedziano: Masz nie łamać swych przysiąg, lecz dotrzymać ich wobec Pana. 5.34 Ja wam natomiast mówię: Wcale nie przysięgajcie. Ani na niebo, gdyż jest tronem Boga, 5.35 ani na ziemię, gdyż jest Jego podnóżkiem, ani na Jerozolimę, gdyż jest miastem Wielkiego Króla. 5.36 Nie przysięgaj też na swoją głowę, gdyż nie możesz ani jednego włosa uczynić białym lub czarnym. 5.37 Niech raczej wasze tak znaczy tak, a wasze nie — nie, bo to, co ponadto, pochodzi od złego.

O zemście

5.38 Wiecie, że powiedziano: Oko za oko i ząb za ząb. 5.39 Ja wam natomiast mówię: Nie odwzajemniajcie zła. Temu, kto ci wymierzy prawy policzek, nadstaw również lewy. 5.40 Temu, kto cię pozywa do sądu i chce zabrać tunikę, zostaw także płaszcz. 5.41 Kto by cię przymuszał, byś niósł jego ciężar jedną milę, nieś dwie mile. 5.42 Temu, kto cię prosi, daj, i nie odwracaj się od tego, kto chce od ciebie coś pożyczyć.

O nieprzyjaciołach

5.43 Wiecie, że powiedziano: Masz kochać swego bliźniego, a wroga mieć w nienawiści. 5.44 Ja wam natomiast mówię: Kochajcie waszych nieprzyjaciół i módlcie się za tych, którzy was prześladują. 5.45 Tak czyniąc, zachowujcie się jak przystało na dzieci waszego Ojca w niebie. On sprawia, że słońce wschodzi nad złymi i dobrymi, a deszcz spada na sprawiedliwych i niesprawiedliwych. 5.46 Bo jeśli okazujecie miłość tym, którzy was kochają, co wam wynagradzać? Czyż celnicy nie czynią podobnie? 5.47 A jeśli pozdrawiacie tylko swoich braci, co w tym nadzwyczajnego? Poganie też to robią. 5.48 Wy bądźcie doskonali, jak doskonały jest wasz Ojciec w niebie.

O udzielaniu wsparcia

EW. MATEUSZA 6 Wystrzegajcie się obnoszenia swej sprawiedliwości przed ludźmi. Nie chciejcie wzbudzać podziwu. Inaczej nie otrzymacie zapłaty od waszego Ojca w niebie. 6.2 Dlatego gdy udzielasz wsparcia, nie każ o tym trąbić w synagogach i najwęższych uliczkach, jak czynią obłudnicy, oczekując pochwały. Zapewniam was, odbierają swą całą zapłatę. 6.3 Gdy ty wspierasz ubogich, niech twoja lewa ręka nie wie, co czyni prawa. 6.4 Zadbaj, aby twój datek pozostał w ukryciu, a twój Ojciec, który widzi również to, co ukryte, odpłaci tobie.

O modlitwie

6.5 Również gdy się modlisz, nie bądź jak obłudnicy. Ci bowiem lubią się modlić w synagogach i na rogach głównych ulic, aby się pokazać ludziom. Zapewniam was, odbierają swą całą zapłatę. 6.6 Ty natomiast, gdy pragniesz się modlić, wybierz zaciszne miejsce, zamknij za sobą drzwi i módl się do swego Ojca, który jest w ukryciu, a twój Ojciec, który widzi również to, co ukryte, odpłaci tobie. 6.7 W czasie swojej modlitwy nie powtarzajcie się też jak poganie. Oni myślą, że dzięki wielomówności zostaną wysłuchani. 6.8 Nie bądźcie do nich podobni — wasz Ojciec zna wasze potrzeby, zanim Mu je przedstawicie.

6.9 Wy módlcie się w taki sposób:

Ojcze nasz, który jesteś w niebie, Niech świętość otacza Twe imię.

6.10 Niech Twoje Królestwo nastanie i Twoja wola ziemią zawładnie tak, jak włada niebem.

6.11 Prosimy Ciebie, daj nam dziś naszego codziennego chleba.

6.12 I przebacz winy tak jak my wobec nas winnym, przebaczyliśmy.

6.13 Bądź przy nas także w chwili próby,5 aby zachować nas od złego, ponieważ Twoje jest Królestwo, moc i chwała — na wieki. Amen.6

6.14 Bo jeśli wybaczycie ludziom ich upadki, i wam wybaczy wasz Ojciec w niebie. 6.15 Jeśli jednak nie wybaczycie ludziom, to wasz Ojciec nie wybaczy i wam waszych upadków.

O poście

6.16 W czasie postu nie przybierajcie ponurej miny, jak to czynią obłudnicy. Wykrzywiają oni swoje twarze, aby ludziom pokazać, że poszczą. Zapewniam was, odbierają swą całą zapłatę. 6.17 Ale ty, gdy pościsz, namaść swoją głowę i umyj twarz. 6.18 To nie ludzie mają widzieć, że pościsz, lecz twój Ojciec, który jest w ukryciu, a twój Ojciec, który widzi również to, co ukryte, odpłaci tobie.

O bogactwie

6.19 Nie gromadźcie sobie skarbów na ziemi, gdzie mól i rdza niszczą i gdzie złodzieje włamują się i kradną. 6.20 Gromadźcie sobie skarby w niebie. Tam ani mól, ani rdza nie niszczą. Tam też złodzieje nie włamują się i nie kradną. 6.21 Bo gdzie jest twój skarb — tam będzie i twoje serce.

O ważności punktu widzenia

6.22 Oko jest dla ciała niczym lampa. Jeśli twoim oczom niczego nie brakuje, całe twoje ciało jest jasne. 6.23 Lecz jeśli twe oko słabnie, całe ciało pogrąża się w mroku. A jeśli ściemnieje źródło twego światła, to ogarniać cię będzie naprawdę wielka ciemność!

O tym, co najważniejsze

6.24 Nikt nie może być sługą dwóch panów, gdyż albo jednego będzie nienawidził, a drugiego kochał, albo do jednego przylgnie, a drugim pogardzi. Nie jesteście w stanie służyć Bogu i pieniądzom. 6.25 Dlatego mówię wam: Przestańcie martwić się o życie, o to, co zjeść lub wypić; a także o ciało, o to, w co się ubrać. Bo czy życie nie jest czymś więcej niż pokarm, a ciało niż okrycie? 6.26 Zwróćcie uwagę na ptaki. Nie sieją one i nie żną, nie zbierają też do spichlerzów, a wasz Ojciec w niebie żywi je. Czy wy nie jesteście dużo ważniejsi niż one? 6.27 Kto z was, pomimo ciągłej troski, może swoje życie wydłużyć choćby o godzinę? 6.28 A co do ubrania, dlaczego się martwicie? Zwróćcie uwagę, jak rosną polne kwiaty. Nie trudzą się, nie przędą, 6.29 a mówię wam: Nawet Salomon w całym swym przepychu nie był w stanie swym strojem dorównać jednemu z nich. 6.30 Więc jeśli trawę polną, która dziś jest, a jutro znajdzie się w piecu, Bóg tak przyozdabia, czy nie tym bardziej zadba o was, o ludzie małej wiary? 6.31 Dlatego nie martwcie się i nie zastanawiajcie: Co będziemy jeść? Co będziemy pić? W co się ubierzemy? 6.32 O to wszystko kłopoczą się narody. Wasz Ojciec w niebie wie, że tego wszystkiego potrzebujecie. 6.33 Szukajcie najpierw Królestwa Bożego i jego sprawiedliwości, a wszystko inne będzie wam dodane. 6.34 Nie martwcie się więc o jutro, gdyż jutro zatroszczy się o siebie. Dzień dzisiejszy ma dość własnych kłopotów.

O osądzaniu

EW. MATEUSZA 7 Przestańcie osądzać, abyście nie zostali osądzeni. 7.2 Bo normy, według których sądzicie, odniosą i do was, a miarą, którą stosujecie, odmierzą również wam. 7.3 Dlaczego widzisz drzazgę w oku swojego brata, a belki we własnym nie dostrzegasz? 7.4 Albo jak możesz powiedzieć swemu bratu: Pozwól, że wyjmę drzazgę z twego oka, gdy belka tkwi w twoim własnym? 7.5 Obłudniku, usuń najpierw belkę z własnego oka, a wtedy przejrzysz, aby wyjąć drzazgę z oka swego brata.

O granicach poświęcenia

7.6 Nie dawajcie psom tego, co święte, i nie rzucajcie swoich pereł przed wieprze, aby nie podeptały ich nogami, a potem nie odwróciły się i was nie poszarpały.

O pewności powodzenia

7.7 Proście, a będzie wam dane. Szukajcie, a znajdziecie. Pukajcie, a otworzą wam. 7.8 Każdy bowiem, kto prosi, otrzymuje, kto szuka, znajduje, a kto puka, temu otworzą. 7.9 Czy jest pośród was taki człowiek, który — gdy syn go prosi o chleb — podaje mu kamień? 7.10 Lub, gdy poprosi o rybę, podaje węża? 7.11 Jeśli więc wy, upadli ludzie, wiecie jak dawać dobre dary swoim dzieciom, o ileż bardziej wasz Ojciec, który jest w niebie, da to, co dobre, tym, którzy Go proszą.

Złota zasada

7.12 Wszystko zatem, co byście chcieli, aby wam ludzie czynili, to i wy im czyńcie. Do tego bowiem sprowadza się Prawo i Prorocy.

O rozważnym wybieraniu

7.13 Wchodźcie przez ciasną bramę, gdyż przestronna jest brama i szeroka droga, która prowadzi do zguby, i wielu jest takich, którzy przez nią wchodzą. 7.14 Natomiast ciasna jest brama oraz wąska droga, która prowadzi do życia — i niewielu tych, którzy ją znajdują.

O pozorach i owocach

7.15 Strzeżcie się fałszywych proroków. Przychodzą oni do was w owczej skórze, wewnątrz jednak są drapieżnymi wilkami. 7.16 Rozpoznacie ich po ich owocach. Bo czy zbiera się winogrona z cierni albo figi z ostu? 7.17 Podobnie każde dobre drzewo wydaje dorodne owoce, a drzewo zepsute — owoc bez wartości. 7.18 Dobre drzewo nie może wydawać marnych owoców, a drzewo zepsute dorodnych. 7.19 Każde drzewo, które nie wydaje dorodnych owoców, wycina się i wrzuca do ognia. 7.20 Rozpoznacie ich zatem po ich owocach.

O poparciu słów czynami

7.21 Nie każdy, kto się do Mnie zwraca: Panie, Panie, wejdzie do Królestwa Niebios. Wejdzie tam tylko ten, kto pełni wolę mojego Ojca, który jest w niebie. 7.22 W tym Dniu wielu mi powie: Panie, Panie, przecież prorokowaliśmy w Twoim imieniu, w Twoim imieniu wypędzaliśmy demony i w Twoim imieniu dokonaliśmy wielu cudów. 7.23 Wówczas im oświadczę: Nigdy was nie poznałem. Odejdźcie ode Mniewy wszyscy, którzy dopuszczacie się bezprawia.7

7.24 Każdy więc, kto słucha moich słów i robi z nich użytek, jest jak człowiek mądry, który swój dom postawił na skale. 7.25 Spadł ulewny deszcz, wezbrały rzeki, zerwały się wichry i uderzyły w ten dom, lecz on nie runął, bo był zbudowany na skale. 7.26 Każdego natomiast, kto słucha moich słów, lecz nie robi z nich użytku, można porównać do człowieka bezmyślnego, który swój dom zbudował na piasku. 7.27 Spadł deszcz, wezbrały rzeki, powiały wiatry i uderzyły w ten dom, a on runął i jego upadek był wielki.

7.28 Gdy Jezus skończył mówić, tłumy były zdumione Jego nauczaniem. 7.29 W odróżnieniu od znawców Prawa uczył bowiem jak ktoś, na kim spoczywa władza.

Oczyszczenie trędowatego

EW. MATEUSZA 8 Gdy Jezus zszedł z góry, ruszyły za Nim rzesze ludzi. 8.2 Wówczas podszedł do Niego trędowaty, pokłonił Mu się i powiedział: Panie, gdybyś tylko zechciał, mógłbyś mnie oczyścić. 8.3 Na te słowa Jezus wyciągnął rękę, dotknął go i oznajmił: Chcę, bądź oczyszczony! I trąd natychmiast ustąpił. 8.4 Pamiętaj — powiedział Jezus — nie mów o tym nikomu, lecz idź, pokaż się kapłanowi i tak jak nakazał Mojżesz, złóż ofiarę za swoje oczyszczenie. Niech to będzie dla nich świadectwem.

Przeciętny człowiek z nieprzeciętną wiarą

8.5 Tuż po wejściu do Kafarnaum do Jezusa podszedł pewien setnik. 8.6 Panie — prosił — mój chłopiec leży w domu sparaliżowany i strasznie cierpi. 8.7 Przyjdę — odpowiedział Jezus — i uzdrowię go. 8.8 Wówczas setnik powiedział: Panie, nie jestem wart, abyś wchodził pod mój dach, ale powiedz tylko słowo, a mój chłopiec będzie uzdrowiony. 8.9 Bo i ja jestem człowiekiem podległym władzy i mam pod sobą żołnierzy. Jeśli któremuś mówię: Idź! — idzie. Jeśli innemu rozkażę: Przyjdź! — przychodzi; i jeśli swemu słudze powiem: Zrób to! — robi. 8.10 Gdy Jezus to usłyszał, zdziwił się i powiedział do tych, którzy podążali za Nim: Zapewniam was, tak wielkiej wiary nie znalazłem w Izraelu u nikogo. 8.11 Powiem więcej, wielu zjawi się ze wschodu i zachodu, wraz z Abrahamem, Izaakiem i Jakubem zajmą miejsce przy stole w Królestwie Niebios, 8.12 a synowie Królestwa8 zostaną wyrzuceni w zewnętrzną ciemność. Tam będzie płacz i zgrzytanie zębami. 8.13 Po tych słowach Jezus zwrócił się do setnika: Idź, a jak uwierzyłeś, niech ci się stanie! I w tej chwili jego chłopiec został uzdrowiony.

Uzdrowienia w domu Piotra

8.14 Gdy Jezus przyszedł do domu Piotra, zastał tam jego teściową — leżała złożona gorączką. 8.15 Dotknął jej ręki i gorączka spadła. Wtedy kobieta wstała i zaczęła Mu usługiwać.

8.16 Wraz z nastaniem wieczoru przyprowadzono do Niego wielu opętanych. On zaś swoim słowem wygnał duchy i uzdrowił wszystkich, którym coś dolegało. 8.17 W ten sposób spełniło się to, co zostało powiedziane przez proroka Izajasza:

On wziął nasze słabości i poniósł ciężar naszych chorób.

Cena naśladowania Jezusa

8.18 Widząc tłum wokół siebie, Jezus rozkazał przeprawić się na drugą stronę jeziora. 8.19 Wtedy podszedł do Niego pewien znawca Prawa: Nauczycielu — powiedział — pójdę za Tobą, dokądkolwiek się udasz. 8.20 Jezus mu odpowiedział: Lisy mają nory i ptaki gniazda, Syn Człowieczy jednak nie ma gdzie skłonić głowy. 8.21 Inny z kolei spośród Jego uczniów poprosił: Panie, pozwól mi najpierw odejść i pogrzebać mojego ojca. 8.22 Jezus mu na to: Chodź za Mną. Grzebanie umarłych zostaw umarłym.9

Uciszenie burzy

8.23 Jezus wsiadł do łodzi. Jego uczniowie dołączyli do Niego. 8.24 Gdy już byli daleko od brzegu, zerwała się potężna burza. Fale przelewały się przez łódź. On natomiast spał. 8.25 Wtedy przysunęli się do Niego, obudzili i zawołali: Panie! Ratuj! Giniemy! 8.26 O, ludzie małej wiary — odpowiedział. — Dlaczego się boicie? Następnie wstał, stłumił wiatr i wzburzone fale — i zaległa wielka cisza. 8.27 A ludzie, zdumieni, zadawali sobie pytanie: Kim On właściwie jest, że nawet wiatr i woda są Mu posłuszne?

Uwolnienie dwóch opętanych

8.28 Gdy przybył na drugą stronę, do kraju Gadareńczyków, z grobów wyszli dwaj opętani. Szli Mu naprzeciw. Byli oni tak groźni, że nie było mocnego, który ważyłby się przejść tamtą drogą. 8.29 Co Tobie do nas, Synu Boga?! — wrzasnęli. — Przyszedłeś tu dręczyć nas przed czasem?! 8.30 A w pewnej odległości pasła się tam spora trzoda świń. 8.31 Demony zaczęły Go prosić: Skoro nas wyganiasz, poślij nas w te świnie. 8.32 Idźcie! — zezwolił. One zatem wyszły i wstąpiły w świnie. Wtedy całe stado ruszyło w dół urwiska, prosto do jeziora — i zginęło w falach. 8.33 Pasterze natomiast uciekli do miasta. Tam opowiedzieli o wszystkim, również o opętanych. 8.34 I wtedy całe miasto wyszło do Jezusa, a gdy Go zobaczyli, poprosili, aby odszedł z ich granic.

To jest fragment ebooka. Zamów pełną wersję.

Ewangelia według św. Marka

To jest fragment ebooka. Zamów pełną wersję.

Ewangelia według św. Łukasza

To jest fragment ebooka. Zamów pełną wersję.

Ewangelia według św. Jana

To jest fragment ebooka. Zamów pełną wersję.

Dzieje Apostolskie

To jest fragment ebooka. Zamów pełną wersję.

List św. Pawła do Rzymian

To jest fragment ebooka. Zamów pełną wersję.

Pierwszy List św. Pawła do Koryntian

To jest fragment ebooka. Zamów pełną wersję.

Drugi List św. Pawła do Koryntian

To jest fragment ebooka. Zamów pełną wersję.

List św. Pawła do Galacjan

To jest fragment ebooka. Zamów pełną wersję.

List św. Pawła do Efezjan

To jest fragment ebooka. Zamów pełną wersję.

List św. Pawła do Filipian

To jest fragment ebooka. Zamów pełną wersję.

List św. Pawła do Kolosan

To jest fragment ebooka. Zamów pełną wersję.

Pierwszy List św. Pawła do Tesaloniczan

To jest fragment ebooka. Zamów pełną wersję.

Drugi List św. Pawła do Tesaloniczan

To jest fragment ebooka. Zamów pełną wersję.

Pierwszy List św. Pawła do Tymoteusza

To jest fragment ebooka. Zamów pełną wersję.

Drugi List św. Pawła do Tymoteusza

To jest fragment ebooka. Zamów pełną wersję.

List św. Pawła do Tytusa

To jest fragment ebooka. Zamów pełną wersję.

List św. Pawła do Filemona

To jest fragment ebooka. Zamów pełną wersję.

List do Hebrajczyków

To jest fragment ebooka. Zamów pełną wersję.

List św. Jakuba

To jest fragment ebooka. Zamów pełną wersję.

Pierwszy List św. Piotra

To jest fragment ebooka. Zamów pełną wersję.

Drugi List św. Piotra

To jest fragment ebooka. Zamów pełną wersję.

Pierwszy List św. Jana

To jest fragment ebooka. Zamów pełną wersję.

Drugi List św. Jana

To jest fragment ebooka. Zamów pełną wersję.

Trzeci List św. Jana

To jest fragment ebooka. Zamów pełną wersję.

List św. Judy

To jest fragment ebooka. Zamów pełną wersję.

Objawienie św. Jana

To jest fragment ebooka. Zamów pełną wersję.

Księga Psalmów

To jest fragment ebooka. Zamów pełną wersję.

Polecane publikacje LOGOS MEDIA

Pytania o wiarę

Roger Carswell

Skąd wiemy, że Bóg istnieje? Czy nauka nie podważa Biblii? Jak Bóg, który jest miłością, może posłać ludzi do piekła? Czy istnieje reinkarnacja? Jak skończy się ten świat?

W „Pytaniach o wiarę” Roger Carswell – znany międzynarodowy ewangelista i autor książek – w rzeczowy sposób odpowiada na pytania często zadawane podczas jego wykładów. Książka zawiera odpowiedzi na 26 pytań dotyczących Boga, Biblii, Jezusa, chrześcijaństwa oraz przyszłości. Odpowiedzi autora – odwołujące się do Biblii – prowokują do myślenia i pozwalają spojrzeć na poruszane kwestie w świeży sposób.

Najważniejsza rzecz w życiu

LOGOS MEDIA

Każdy z nas ma na głowie wiele ważnych spraw. Pilne zadania i ważne obowiązki praktycznie nigdy się nie kończą. Brakuje nam czasu na odpoczynek, na refleksję nad życiem, a nawet na chorobę. Z drugiej strony, jedno wydarzenie – na przykład, brzmiąca jak wyrok diagnoza lekarska – potrafi całkowicie zburzyć naszą dotychczasową hierarchię wartości. To, co wydawało się bardzo istotne, nagle przestaje się liczyć. Co jest więc naprawdę ważne?

Autorzy publikacji sięgają do Biblii i przedstawiają odpowiedź, która może zmienić ludzkie życie.

Biblia w 365 dni

Gordon L. Addington

„Biblia w 365 dni” to przewodnik, który ma pomóc Czytelnikowi w lekturze 66 ksiąg Biblii w ciągu jednego roku. Na każdy dzień wybrane zostały trzy teksty: dwa ze Starego Testamentu i jeden z Nowego Testamentu. Komentarz autora pozwala zrozumieć kontekst historyczny każdego fragmentu oraz jego duchowe znaczenie.

Autor wielokrotnie zwraca uwagę, że czytanie Biblii jest zajęciem angażującym całego człowieka – Biblia staje się zrozumiała, gdy pozwolimy jej wywierać wpływ na nasze życie.

Przypisy

To jest fragment ebooka. Zamów pełną wersję.

Ewangelia według św. Mateusza — Przypisy

1 Sparafrazowany cytat za G.

2 Lub: pod miarą do ziarna.

3 Lub: Radą Najwyższego.

4 Lub: zostanie skazany na wieczne potępienie; lub: skończy w ogniugehenny. Gehenna, gr. gehenna to Dolina Ben-Hinom; w niej Żydzi w okresie swojego upadku moralnego i religijnego składali ofiary Molochowi.

5 Lub: Nie zostaw nas też w chwili próby, ale zachowaj nas od złego.

6ponieważ Twoje jest Królestwo, moc i chwała — na wieki. Amen: Słowa te nie występują we wszystkich manuskryptach.

7 Cytat za G.

8Synowie Królestwa: ulubiony idiom funkcjonujący obok takich określeń jak: synowie gehenny (Mt 23:15), synowie tego wieku (Łk 16:8). Rozmówcy Jezusa uważali, że jako synowie Abrahama mają naturalne prawo do Królestwa (Mt 3:9).

9 Lub: duchowo umarłym.

To jest fragment ebooka. Zamów pełną wersję.

Ewangelia według św. Marka — Przypisy

To jest fragment ebooka. Zamów pełną wersję.

Ewangelia według św. Łukasza — Przypisy

To jest fragment ebooka. Zamów pełną wersję.

Ewangelia według św. Jana — Przypisy

To jest fragment ebooka. Zamów pełną wersję.

Dzieje Apostolskie — Przypisy

To jest fragment ebooka. Zamów pełną wersję.

List św. Pawła do Rzymian — Przypisy

To jest fragment ebooka. Zamów pełną wersję.

Pierwszy List św. Pawła do Koryntian — Przypisy

To jest fragment ebooka. Zamów pełną wersję.

Drugi List św. Pawła do Koryntian — Przypisy

To jest fragment ebooka. Zamów pełną wersję.

List św. Pawła do Galacjan — Przypisy

To jest fragment ebooka. Zamów pełną wersję.

List św. Pawła do Efezjan — Przypisy

To jest fragment ebooka. Zamów pełną wersję.

List św. Pawła do Filipian — Przypisy

To jest fragment ebooka. Zamów pełną wersję.

List św. Pawła do Kolosan — Przypisy

To jest fragment ebooka. Zamów pełną wersję.

Pierwszy List św. Pawła do Tesaloniczan — Przypisy

To jest fragment ebooka. Zamów pełną wersję.

Drugi List św. Pawła do Tesaloniczan — Przypisy

To jest fragment ebooka. Zamów pełną wersję.

Pierwszy List św. Pawła do Tymoteusza — Przypisy

To jest fragment ebooka. Zamów pełną wersję.

Drugi List św. Pawła do Tymoteusza — Przypisy

To jest fragment ebooka. Zamów pełną wersję.

List św. Pawła do Tytusa — Przypisy

To jest fragment ebooka. Zamów pełną wersję.

List św. Pawła do Filemona — Przypisy

To jest fragment ebooka. Zamów pełną wersję.

List do Hebrajczyków — Przypisy

To jest fragment ebooka. Zamów pełną wersję.

List św. Jakuba — Przypisy

To jest fragment ebooka. Zamów pełną wersję.

Pierwszy List św. Piotra — Przypisy

To jest fragment ebooka. Zamów pełną wersję.

Drugi List św. Piotra — Przypisy

To jest fragment ebooka. Zamów pełną wersję.

Pierwszy List św. Jana — Przypisy

To jest fragment ebooka. Zamów pełną wersję.

Drugi List św. Jana — Przypisy

To jest fragment ebooka. Zamów pełną wersję.

Trzeci List św. Jana — Przypisy

To jest fragment ebooka. Zamów pełną wersję.

List św. Judy — Przypisy

To jest fragment ebooka. Zamów pełną wersję.

Objawienie św. Jana — Przypisy

To jest fragment ebooka. Zamów pełną wersję.

Księga Psalmów — Przypisy

To jest fragment ebooka. Zamów pełną wersję.

A Word of Encouragement

The Book you have in your hands is not just another piece of literature. It describes how Jesus Christ, the Son of God, whose will lets you breathe, prepared the New Covenant and invites people to enter it. On the next pages you will find more about its terms and the privileges.

This Book is a collection of many ancient documents. They were written in Greek of the first decades of our common era and — in the case of the Psalms — in the Hebrew used much earlier than that. The documents were subsequently arranged to form what is known as the Holy Scriptures of the New Testament and the Book of Psalms. Both continue to be the most important message to mankind and the most significant evidence of the vital relationship between God and man.

Those who know Greek and Hebrew may enjoy the riches of the New Testament and Psalms in the original languages. Such people, however, are few and far between. The majority needs to have these writings translated. This is why translations play such a pivotal role. They recount circumstances and facts that are of utmost importance to every living person. Otherwise, these facts would remain unknown. And what a lamentable loss it would be. For the New Covenant is ready! God has already signed it with the blood of His Son.

Over the centuries, millions of people have become party to this New Covenant. What about you? If you still have not, read this – and sign it with your decision to follow in Jesus’ footsteps. The next pages will give you more details.

Publishers

Some notes about the translation

The Source Text of the New Covenant

The present translation is based on the text and the critical apparatus of the 27th edition of Nestle-Aland’s Novum Testamentum Graece (Deutsche Bibelgesellschaft, Stuttgart 1993; henceforth NA27). However, some variant readings which appear in the Majority Text (MT) are also included. These are: Matt 6:13b; Matt 17:21; Matt 18:11; Matt 18:15a; Matt 23:14; Mark 7:16; Mark 9:44; Mark 9:46; Mark 11:26; Luke 1:28; Luke 9:55-56; Luke 17:36; Luke 23:17; John 5:3b-4; 1Cor 11:29. Moreover, two variant readings from the Textus Receptus (TR) are incorporated into the main text in Acts 8:37 and Acts 15:34.

Such an approach was chosen consciously, primarily because Bible translations based on the NA27 text only are already in circulation on the Polish market. Moreover, such a verse selection has a long tradition within the Evangelical segment of Polish Christianity. The variant readings were meticulously described, following the critical apparatus of NA27. This was done to satisfy the interest signaled to the translators, but it places some demands on the reader, who needs to delve deeper into the matter and consult books on the subject. Homogenous translations, i.e. translations based on NA27, MT or TR only, are soon to be published, first in the electronic form.

Important Changes in the new edition

The translation of the New Testament presented in this edition is the third and improved one. It is coupled with the first edition of the Book of Psalms. Changes and corrections result from the suggestions of the significant group of readers, as well as from adding the Book of Psalms to the new testamental text. The changes concern: (1) Quotations from the Book of Psalms in the New Testament. Footnotes indicate whenever the text of the quotation does not correspond with the Hebrew text. (2) The literary style. The text was revised for better precision and readability. (3) The corrections of previous editorial lapses.

The Source Text of the Psalter

The present translation is based on the text of Biblia Hebraica Stuttgartensia (BHS),1 the Dead Sea Scrolls (DSS),2 and the Septuagint (G).3

In this translation, the main text does not always follow the Masoretic text as represented in BHS. Rather, the variant readings of DSS and G were also taken into consideration. The choice of a given variant was typically guided by two principles: first, the logical consistency of the text itself, and second, the logical consistency between the Psalms and the New Testament. Wherever the main text did not directly follow the MT, it was properly acknowledged in the footnotes. It is important to stress that this edition considered only these variants of the DSS and G which the translator judged as most significant to a literary translation.

This approach to variant readings is justified by three factors: (1) The discovery of the DSS has shed a new light on the MT and – indirectly – on G. (2) The Septuagint, treated here as the Greek translation of the Hebrew Bible, does not consistently render the Masoretic text as represented in BHS. In some cases, the Septuagint’s text closely resembles the DSS, and in at least two it approximates the text of the documents which today are no longer known. This is even more significant in the light of the fact that the New Testament authors also used the Septuagint as their source text. (3) Finally, consistent translation of the MT could result in unnecessary discrepancies between the Old and New Testament. This is especially important in passages where New Testament authors quote the Old Testament.

Nomen proprium of God

God’s proper name, a recurring theme in the Book of Psalms, was rendered in Polish as Pan, “Lord”. In some places, however, the context called for the tetragrammon JHWH, hence the use of the Polish Jahwe, “Yahweh”. This was the case in: Ps 50:1; 54:8; 68:5, 21; 71:5; 73:28; 83:19; 106:48; 135:5; 148:13. While reading, the Name can be pronounced simply as the Polish Pan, “Lord”.

The Dead Sea Scrolls